1493° blog

Image by Chaval Brasil via Flickr

Bij het opstarten zag ik dat cijfertje staan... Eigenlijk zou ik moeten wachten tot de 1500° blog, maar ik moet toegeven dat ik niet altijd aandacht heb voor die kleine vermelding... dus waarom niet de 1493° blog gevierd ? Ik heb het eens nagerekend, dat is meer dan 4 jaar dat ik jullie ambeteer met mijn schrijfsels... Ben je het nog niet beu ?
Maar weet je, ik denk dat het voor mij veel meer is dan zo maar wat schrijvelen... het is wellicht een therapie. In de psydinges houden ze praatsessies, waarbij gebleken is dat "van je af praten" wel degelijk je psychè weer wat gezonder maakt. Ik ben niet zo een prater, toch niet in de zin van mezelf bloot te geven, mijn diepste gedachten te spuien...Maar al schrijven gaat dat me wel af. Ik kan daar wat rustiger over nadenken, en net zoveel bloot geven als ik wenselijk acht, of liever net zoveel achter houden als wenselijk... Maar ondertussen laat ik het dus wel opborrelen, en volgens mij zit daar net de therapie...
Dus, als mijn rug beter is (of liever dat ik mijn leed beter draag), komt dus wellicht niet alleen door mijn turnoefeningen, maar wellicht ook door het spuwen van mijn gal in je geprefereerde blog. (Nu ja geprefereerd?)

Maar wellicht is dat dus mede de reden dat ik kan blijven bloggen, als een blogwaterval. In werkelijkheid laat ik dus mijn gedachten in vrije loop gaan, met hier en daar een beetje zelfcensuur, zelfcensuur die mogelijk is door het feit dat er tussen het typen en het denken een ruime marge zit (Ik ben niet zo'n sneltyper, en typ met twee vingers en één duim...)

Maar ik kan het je aanraden, het is echt een manier om je geest te zuiveren. Kijk, ik kan niet makkelijk mijn verdriet verbaal uiten over het afsterven van mijn oudste zoon, ik heb dan last van een krop in de keel, en nu ja, ik kan er gewoon slecht over klappen...Maar via het schrijven kan ik dat wel, kan ik makkelijker mijn woorden kiezen, makkelijker echt omschrijven wat ik voel, of kan ik het net zo doen, dat ik de scherpe kantjes niet bloot geef, al naar gelang mijn stemming van dat moment.

Ook pijn beschrijven is niet zo makkelijk, maar weer, via mijn blog gaat dat veel beter, net door dat afgeremd zijn door mijn typsnelheid, krijg ik de kans de woorden beter te wikken en te wegen... Het is dus niet alleen een therapie, nee, het is ook een taalbad, waarbij ik met mijn geliefde taal kan spelen, kan jongleren, ja kan prutsen om zelf woorden aaneen te frutselen, die naar mijn gevoel preciezer zijn, leuker zijn, dieper snijden of wat dan ook.

Schrijvelen is daarvan een voorbeeld, het is voor mij een woord die beter omschrijft wat ik aan het doen ben, dan gewoon schrijven, het is wat rustiger, wat trager, wat dieper. Soms maak ik ook gewoon woorden omdat ze leuk klinkend zeggen wat ik zeggen wil. Leen ik ook woorden uit het dialect (niet altijd mijn dialect) of uit vreemde talen.

Kortom, ik doe het graag, het helpt me niet alleen, het is soms ook een spel.

Ik had nooit gedacht dat ik ooit zo'n kleine 1500 keer zou bloggen...Maar het is naast al dat andere ook een verslaving geworden. Ik kan het vergelijken met joggen. Iemand die regelmatig gaat joggen weet waarover ik praat. Als je loopt, dan ga je op een bepaald moment een stukje over een soort pijngrens, op dat moment komen de endorfines vrij, en die bezorgen je een euforisch gevoel, en die euforie dat is verslavend... Bloggen heeft ook zo'n effect. Wellicht niet via endorfines en co, maar gewoon omdat het goed voelt je eens te laten gaan. En wat goed voelt, dat is verslavend.

Ik kijk ook iedere dag weer hoeveel mensen mijn blog gelezen hebben. Dat zijn er maar een handvol, plus de toevallige bezoekers, waarvan er sommige blijven komen. Sommigen komen maar zowat eens in de week, en lezen dan een hele week bijeen... Maar het leukst vind ik het feit dat daar soms mensen bijzitten, die uit verre landen komen, andere talen op hun pc hebben zitten, en dus mijn blog lezen via een vertaalprogramma. Soms krijg je ook heel gekke dingen ! Ooit schreef ik een ironisch stukje over blauwe pompoenzaadjes die zouden werken als de Viagrapilletjes... Ik kreeg al twee keer een officiële opmerking van de producent van Viagra over dat artikel ... Blijkbaar gaat ironie verloren in de gekunsteldheid van die automatische vertaling... Of hebben fabrikanten geen gevoel voor ironie?
Je ziet, bloggen is niet alleen fijn om te doen, het is ook fijn om het op te volgen. Je kunt bijvoorbeeld in die statistieken ook lezen en zien welk onderwerp er het meest de aandacht trok. Zo kreeg ik eens op één dag meer dan 60 lezers, gewoon omdat ik op de actualiteit appeleerde met een artikel over sudoku en een prof die een formule zou hebben gemaakt om de puzzel zo maar op te lossen. Gek, want wat is er nog leuk aan een puzzel die je zo maar kunt oplossen????

Héhé... Kijk eens wat een spraakwoordenval voor een blogje met nummer 1493...

Heb je al eens buiten gekeken? Is bij jullie de lucht ook net gatenkaas ? Het is helemaal bewolkt, maar met massa's wolken en wolkjes, waartussen dan plots blauwe gaten piepen. En koud ! Mijn visvijver is weer grotendeels met ijs bedekt, alleen waar de luchtpomp blaast is het nog open water. Het blijft koud. Weet je nog? Vorig jaar was het ook zo lang winter, en dan kregen we een pracht van een zomer! Misschien lukt dit weer eens?

tot de volgende ?