Image by Parti socialiste via FlickrZowat de eersten die reageerden op het voorstel van Di Rupo, zijn de vakbonden, omwille van de sociale afbraak die in het voorstel zit vervat...Pensioen, werkloosheid zijn twee grote pijnpunten, een goed punt is dat de loonindexering zou behouden blijven.
Ik ben akkoord met de vakbonden, afbraak van bestaande voorrechten is altijd een pijnlijk iets, maar ik stel me de vraag of er wel aan te ontkomen is? Ik denk dat, ondanks het voorstel van Di Rupo, ook de automatische loonindexering nog zal onder druk komen te staan.
Ik heb daar twee redenen voor: 1° Ondanks de aanwezigheid van de PS met Di Rupo, zal er een immense rechtse druk bestaan in de regering (als ze er komt).
2° Europa legt ons heel wat zaken op, van "buitenaf", en daar hoort onder meer de indexatie bij...
Wij zijn - helaas- niet het economisch sterkste lid van Europa, we zijn ook niet het grootste, noch in oppervlakte, noch in inwonersaantal. Dus hebben we heel weinig echt in de pap te brokkelen.
Integendeel, we zijn bij de zwakke broertjes, en wat nu aan het gebeuren is in Griekenland, zal wellicht één van de grootste stimuli zijn om Europa uit te bouwen tot een werkelijk economisch geheel. Men zal een dergelijk debacle à la Griekenland niet meer willen hebben, en zal dus een strikter en strenger beleid gaan voeren. Met andere woorden, wij gaan wellicht binnen de kortste keren stappen zien nemen in de richting van de "Verenigde Staten van Europa", een beetje à la USA.
Wie ooit over Europa heeft nagedacht, wist dat dit uiteindelijk het echte doel was, het vormen van één blok, sterk op economisch gebied (en wellicht dus ook een militaire supermacht ?). Wie zich illusies maakte dat wij daar als klein Belgenlandje de directieven toe zouden geven, was gewoon geen realist.
Het probleem is dat wij hier een van de beste uitgebouwde landjes zijn op sociaal gebied, en daar wij in een rechtse tijd leven, zullen de andere staten niet ons willen bijbenen op sociaal gebied, maar zullen ze ons een deel van die voorrechten afpakken om economisch sterker te staan.
Ondanks alles ben ik nog steeds preneur van Europa... Maar het zal niet makkelijk worden voor ons, kleine Belgjes.... Als we geen andere optie krijgen dan afbouwen van een deel van het verworvene, dan zou ik prefereren dat we voor die dingen die weg moeten, gewoon ter plaatse trappelen, of maar heel, heel weinig stapjes meer nemen, tot we overal een gelijke toestand hebben bereikt. Maar maak je geen illusies, we zijn niet het enige land dat in de problemen zit ! Er zijn er heel wat. En het is echt de vraag of we allemaal ons moeten gaan richten op het Duitse model, of dat we moeten opteren voor een totaal nieuwe start. De moeilijkheden zijn legio !
We hebben niet alleen landen die met een te grote schuldenlast zitten, we hebben ook landen die misschien geen of weinig schulden hebben, maar die economisch gezien heel ver achterop hinken. Ik vraag me dan ook af, of we een werkelijke eenheid als economisch blok wel zullen halen in één of twee generaties !
Daarom denk ik ook dat wij als Belgjes ons niet helemaal in het verdomhoekje moeten laten trappen. Als we onze schuldenlast beter kunnen beheren ( we zouden héél wat kunnen besparen met het afschaffen van enkele regeringen en provinciebesturen en zo, die heel veel kosten en weinig of niet rendabel zijn!), dan denk ik dat we onze sociale verworvenheden beter zo goed als mogelijk in stand houden. Ooit slaat de balans op politiek gebied wel weer eens door naar de linkse kant, en krijgen wij meer neigingen naar een sociaal Europa.
Maar toch zie ik ook voordelen in het huidige rechtse Europa, zolang het niet naar extreem rechts gaat neigen. Het is immers belangrijk dat je eerst de tering naar de nering zet, en dan pas kun je ook gaan uitdelen. Mochten we omgekeerd gaan werken, dan denk ik dat het zeker voor de achterophinkende staten, helemaal een miskleun wordt, we moeten die landen stimuleren, dwingen om zich zo vlug als haalbaar op te werken, zodat ze op een deftige manier mee kunnen met de rest.
Maar ik geloof nooit dat sociale afbraak een oplossing kan zijn. Kijk maar eens naar Griekenland, laat die volkswoede nog wat groter worden, nog wat uitbreiden naar omliggende landen, dan zie ik Europa zo maar in elkaar storten. Europa moet daarom vroeger optreden, dan in het dossier Griekenland, en de landen met grote staatsschulden dwingen om maatregelen te treffen, voor er een crisis is, en op een manier die haalbaar en draagbaar is voor de bewoners. Sociale afbraak kan dus geen optie zijn, tenzij het vroeg genoeg gebeurt, en zich beperkt tot stilstaan... Tijdelijk, of tot het gemiddelde Europese peil is behaald. Dit zou al erg genoeg zijn, en zou al heel wat reactie uitlokken, maar zou misschien haalbaar zijn zonder revolutionaire neigingen...
Stel dat wij hier in de herfst moeten komen tot heel sterke vakbondsacties, met grote en nationale stakingen, dan veroorzaken wij met die "besparingen" helemaal geen winsteffect, maar het tegendeel. Het zal dus een moeilijke opdracht zijn, om tot een wankel evenwicht te komen, waarbij niemand zich echt goed voelt, maar die wel draagbaar en aanvaardbaar is voor iedereen. Bovendien moet je daarbij ook nog de plaats op de wereldeconomie in de gaten blijven houden, en hopen dat de grote economische mastodonten ons beleid niet kraken...
Met andere woorden, we moeten ons eigen boontjes doppen, maar er zijn een pak "big brothers" die ons zullen bijsturen, naar hun ideeën... Het wordt een wankel dansen op de slappe koord...
We zijn alleen nog in naam zelfstandig... in de praktijk dansen we op de melodie die gespeeld wordt door Europa en de Economische grootmachten.
... en dan liggen we hier te mekkeren over een grotere onafhankelijkheid voor Vlaanderen...
djudedju...
tot de volgende ?
