2020 - Jaar van Corona (Covid-19)
Bijna een gans jaar leven we zowat op ons eentje... Afgesloten van de gemeenschap en dus ook afgesloten van alles wat verenigingsleven is...
Geen Samana (ziekenzorg) bijeenkomsten, geen OKRA, geen toneelvoorstellingen, geen repetitie van het zangkoor, geen bloemschikken, geen Crea, geen... Geen... Geen.
Geen.
De meeste mensen leven in de verwachting dat, zodra Corona tot het verleden behoort, de talrijke verenigingen gewoon weer zullen opstarten en alles zal weer als vanouds zijn. Ik geloof dat niet.
Er zijn links en rechts mensen weggevallen, ook steunpilaren van de verenigingen.
Maar het is een bizar feit, dat mensen ook gewoontedieren zijn, dat wil zeggen dat, als ze gewoon zijn om iedere woensdag naar de kaarting te gaan, er zonder die kaarting ook schijnbaar geen woensdag meer is. Dit was indertijd ook het geval met de zondagsmis. Geen mis was geen zondag. En het invoeren van de mogelijkheid om ook op zaterdagavond je zondagsplicht te vervullen was op die wijze de eerste afbraak van een vast ritueel.
Door Corona zijn de mensen dus uit gewoonten gerukt, en ze hebben in die lange tijd geleerd dat het leven ook verder gaat zonder die vaste bijeenkomst.
Er is ook sprake van enige wrevel tenopzichte van de verenigingen. in de meeste gevallen is er een lidgeld te betalen, en nu hebben ze niets gekregen voor dat geld. (Bij ons geeft Okra ons de lidkaart voor 2021 gratis, omdat we niets hebben gehad aan de lidkaart van 2020... Prachtig initiatief, die echter alleen haalbaar is als de vereniging financieel deze geste aan kan !)
Maar het is niet alleen het lidmaatschap, er is niet alleen het honkvast zijn, er is ook het feit dat je geleerd hebt om die tijd in te vullen met iets anders. En terug naar de vereniging betekent afstand doen van de nieuwe gewoonte.
Het is allemaal niet zo makkelijk.
Ik werkte in een beweging, en moest me aanpassen aan het fenomeen van de televisie. Ik moest bijvoorbeeld geen vergaderingen meer beleggen op de woensdagavond, want als er voetbal was op TV, was dat steeds de woensdagavond, en de interesse voor het voetbal was sterker dan de interesse voor de vergadering. Dit bewijst dat je als vereniging ook de concurrentie krijgt van TV en vooral van serie's en van voetbal. Iemand die iedere dag of iedere dinsdag kijkt naar een reeks op TV, zal daarvoor thuisblijven. Eén winstpuntje is dat je - als je daarvoor betaalt in je abonnement) ook nog nadien kunt kijken naar die reeks, of het kunt opnemen om nadien te bekijken.
Wie vroeger op verlof ging miste een deel van de reeks, nu niet meer als hij beschikt over de technologie.
Maar net dat is ook een moeilijkheid - waar niet genoeg rekening mee wordt gehouden - .
Okra en Samana hebben veel oudere leden, en net daar vind je nog verschrikkelijk veel mensen die geen smartphone, geen computer, geen tablet of wat dan ook hebben. Er zijn er zelfs veel die geen bankkaart hebben, of die deze niet gebruiken. (Banken houden daar absoluut geen rekening mee en dwingen die mensen om zicht te laten helpen door anderen, wat een enorm verlies van zelfredzaamheid betekent voor die mensen! )
Conclusie ?
Ik vrees dat na Corona, voor veel verenigingen het zeer moeilijk zal zijn om her op te starten. En dan heb ik het niet eens gehad over het feit dat veel verenigingen door dit verschrikkelijke jaar, ook moeilijkheden hebben om het financieel te houden...
Nee, 2020 zal naar mijn gevoel voor het maatschappelijke leven nog heel lang nazinderen !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten