Foire aux Artisans ofte "de zelfdoenersbeurs"

Gisteren zijn we dus, onmiddellijk na de begrafenis, vertrokken naar Hoves (Hove), een deelgemeente van Silly. Het is niet zo ver weg, en al vlug zagen we het probleem... Van meer dan een kilometer van Hoves stond de baan langs weerszijden vol met auto's... Parking !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Juist voor de markt zag ik aan ander kant van de straat een zijstraatje... Hier eens proberen.... En een heel end verder Bingo ! een plaatsje ! We stonden toch zo'n halve kilometer ver, maar in de gegeven omstandigheden was dat "dichtbij"...  Eén ding was positief, als er zoveel auto's stonden en een plaatsje aan het zoeken waren, dan moest het toch wel de moeite zijn !!!????

Het is de moeite. Ook vandaag kun je het nog bezoeken, al valt het weer niet mee, maar in tegenstelling tot een rommelmarkt, zijn omzeggens al die kraampjes overdekt, en een heleboel staan er zelfs in grote tenten opgesteld, dus het kan best !

En het is waarlijk de moeite, bij ons staat het genoteerd om ieder jaar op de agenda te plaatsen !
Ook al heet het Foire aux Artisans, je moet dat met een korreltje zout nemen, vandaar dat ik het vertaalde als de "zelfdoenersbeurs"... Want het gaat zeer breed !

Aan het eerste kraam kwamen we bij een kaasboerin terecht ! En toen ik de naam bekeek, zei ik tegen Anny dat dit een Nederlandse naam was, en de dame knikte blij van ja ! Ze bleek afkomstig uit Gouda ("Ik ben in de kaas opgegroeid !") en had nu een kaasboerderij in Thoricourt (ook niet zo ver weg). De kaas was heel lekker van rauwe melk gemaakt, en dus kochten wij een en ander...

We zagen er nog kaasboeren, drankstokers, kruidenverkopers en dergelijke, allemaal dingen die ik eigenlijk niet bij artisans zou stoppen, maar die toch wel heerlijk waren om te zien en om van te proeven...

Natuurlijk waren er daar ook keramisten (ook raku), schilders, pottenbakkers, en een heel gamma van zaken waar ik honderduit heb gevraagd om de techniek te leren kennen. Er waren zaken bij, die bruikbaar zijn voor de hobby van ziekenzorg, maar meestal is het toch wel wat te hoog gegrepen ... Eén ding vond ik persoonlijk heerlijk fris en kunstig ! Er was een man die uit blik van conservendozen heel mooie figuren maakte. Hij hamerde eerst alle platen vlak, knipte er dan de vorm uit, en met behulp van kleine beiteltjes klopte hij - op een stuk leder- reliëf in dat blik. Voor sommige werkjes had voegde hij verschillende stukken samen, die dan aal elkaar gesoldeerd werden. Maar eigenlijk was dit een zeer goedkoop en zeer mooie vorm van volkse kunst ! Afval (blikken dozen), een blikschaar, een hamer, verschillende kleine beiteltjes in diverse vormen om reliëf in te kloppen, een lap leder en een dikke plank om daar onder te leggen... en een aansteker en een soldeerbout  en toebehoren. De beiteltjes hoeven niet extreem gehard te zijn (blik is makkelijk te bewerken), en die kun je dus makkelijk zelf vervaardigen in het model dat je wil hebben. Beeldhouwwerken gemaakt met alleen een boomzaag... en nog duizend dingen meer.

Er was ook een middeleeuws kamp te bekijken, waar ik heel wat tijd spendeerde aan het bekijken van een soort bandweven, waarbij men een rond schijfje met inkepingen op de rand, en een gat in het midden, gebruikte. Door dat gat  hing na het bewerken het geweven lint, en de draden, die dus in de inkepingen hingen, waren op houten klosjes gewonden, waardoor ze een zeker gewicht hadden, en dus  een beetje trekkracht uitoefenden. Heel de tijd dat ik in mijn beste Frans bezig was met de middeleeuws uitgedoste jonkvrouwe over die weeftechniek, werd ik gefilmd door de regionale televisie van de regio Doornik... (Thuisgekomen heb ik getelefoneerd naar mijn Waalse vriend, of hij het eens wou opnemen...)

Er was ook een tentoonstelling van Le Photo Club Double Déclic... waar we verbazend mooie foto's hebben gezien. Vele van die foto's waren duidelijk bewerkt, maar dan op zo'n kunstzinnige manier dat het echt verbluffend was... Eén van de leden was daar, en sprak perfect Nederlands (wat het wel makkelijker maakt)... We hebben er wat gebabbeld, en toen ik vertelde dat de werken van een zekere Monique me enorm bevielen, viel hij me bij, dat dit ook volgens hem de beste werken waren... Zeker ook aan te raden. Om eerlijk te zijn, ik had nog nooit eerder een fototentoonstelling bezocht, foto's zijn niet echt mijn ding, maar na wat ik gisteren zag...

Kortom het was een heerlijke namiddag (we waren alle twee steenstokkedoodmoe en hadden alletwee pijn )... Aan te raden !!!

tot de volgende ?

Besmettelijk

Vissen is besmettelijk... Bart is opnieuw mee gegaan om te gaan vissen, en Ewoud ook. Drie generaties Goderisjes aan de heerlijke sport bezig. Ik dacht even aan ons vader, die moest er ook nog bij zijn geweest, een viergeslacht aan 't vissen, nog nooit gezien?

En Ewoud heeft het meest van ons drie gevangen, en ik wellicht het minst. Het evenwicht is hersteld ?
't Waren weer allemaal kleine bliekjes, tot helemaal op het laatst, plots mijn dobber wegschoot, ik aansloeg, meteen het verraderlijke zingen van de nylondraad hoorde, de elastiek heel strak en heel lang uitgerokken... Een karper, en een grote !
Heel even konden we hem zien, 't was er ene van zo'n 4 kilo !
Maar na een heel tijdje worstelen, schoot de karper onder de oever weg... Ik heb je al verteld dat de oevers heel diep zijn uitgehold, en dat we eigenlijk tijdens het vissen boven water zitten op de grasmat. Bart poogde nog eens, plat op zijn buik liggend, met zijn hand de karper uit zijn schuilplaats te dwingen, en dat lukte, maar de karper zette met zo'n sneltreinvaart aan, dat het lijntje knapte... Pieuw !

Ik heb een nieuw onderlijntje aangedaan (trekkracht 1.6 kg), en het boeltje opgekraamd... Pepee kwam toe toen we al bijna klaar waren. We hebben hem, traditiegetrouw de rest van de maden geschonken. Kan hij ook nog eens vissen.

Het was heet aan het water, en plots kwamen er wolken opzetten. Ewoud zei dat het zou regenen, en toen het inderdaad begon glorieerde hij... Het was gek, we zaten aan het water, zagen de regen vallen in de vijver, en wij voelden niets. Nee, we zaten niet onder de bomen... En toch weer wel, want de wind kwam van achter ons, en blijkbaar hielden de bomen achter ons de regen net tegen tot en met waar we zaten. Na een tijdje hield het op, maar de zon bleef weg. Op het moment dat we op kraamden, begon het weer te regenen. Ik heb pepee dan maar in de auto mee genomen naar zijn huis.

Thuis gekomen hebben we dan nog wat zitten keuvelen, en een glas gedronken... We hadden weer een zalige namiddag aan het water meegemaakt. Nu zal het wel wat moeilijker zijn om Bart te verleiden, in het weekend gaan we rommelmarkten, en veel feestdagen zijn er niet meer op komst, tenzij we in november zouden genieten van een echte Indian Summer ???

Deze middag weer een begrafenis in Mater, weer een lid van ziekenzorg, en de vader van een vriend van Bart. Om 12 uur, klop op de middag is de lijkdienst (er is nog een begrafenis er voor)... Na de begrafenis gaan Anny en ik naar Hove (Hoves) in Henegouwen, vlak tegen Edingen (Enghien)... Voor een keer niet naar de rommelmarkt, maar naar een artisanale beurs... We gaan er kijken naar houtsnijders, beeldhouwers, keramisten, schilders en wat er allemaal aan kunst te zien is... Ik denk dat het leuk zal worden.

Zondag is er rommelmarkt te Zingem, maar ze geven regen... We zien wel of het lukt of niet...

Mocht je niet weten wat doen vandaag: Hoves Artisanat... (Geen straat bekend, we vinden het wel )

tot de volgende ?

Waar men gaat langs Vlaamse wegen...

Oude hoeve, huis of tronk,
Komt men U Maria tegen....

Het was inderdaad zo, heel Vlaanderen stond vol met kapelletjes, weliswaar niet allemaal ter verering van de H. Maria, maar toch de meesten.
Stilaan verdwenen ze uit het landschap, ze stonden in de weg, ze verkommerden, en daarmee verdween er iets eigens uit ons landschap.

Nu is er in Ename, achter de Delhaize ongeveer, om mensen uit de buurt wegwijs te helpen, hebben ze een verdwenen kapelletje terug geplaatst, of liever er een nieuw in de plaats gezet. En tot mijn blijdschap, zie ik dat hier en daar van die oude scheefgezakte exemplaren gerestaureerd worden... Er komt iets van ons eigen terug...

Eén ding is er duidelijk veranderd...
Vroeger kon je niet alleen binnenkijken in het kapelletje, je kon er ook in, of toch minstens je handen in steken om er een boeketje veldbloemen in te zetten... Maar dat kan nu niet meer...
Hier in Mater is er nog een mooie, recente kapel, waar ze nu, na dat er talrijke beelden vernietigd werden, niet alleen een nieuw beeldje hebben geplaatst, maar er ook een beschermende omheining hebben omgezet... (Ik heb het beeldje geschonken, een oud beeld dat ik heb gerestaureerd )

                                      (Kapelletje Eersel)

Want ook die dingen zijn niet meer heilig voor de baldadigheden...

En daar wou ik het over hebben... We zouden de tekst van het vrome liedje kunnen veranderen: Waar men gaat langs Vlaamse wegen, komt men baldadigheden tegen...
Alleen, het is niet in Vlaanderen alleen, het lijkt wel een beetje een algemeen verschijnsel. En niet alleen ten opzichte van kapelletjes en andere Heilige Huisjes... Nee, algemeen, banken omver trekken, of in de vijver van het park werpen, publieke vuilnisbakjes omkieperen, gevels bekladden met obscene teksten, kerken en moskees en tempels gaan bekladden....

Wat hebben ze daar aan ?
Ik ben geen Islam, maar ik kan met open mond naar hun manier van versieren kijken, even goed als naar de pracht van die Indische Tempels en naar onze kerken, waar een devoot volk, de vruchten van hun beste kunnen ten prijk stelt en stelde ter ere Gods (en wellicht na een goede betaling in aardse centen)...
Maar het zou niet bij me opkomen om daar iets aan te vernietigen, te beschadigen of te bekladden. Meer zelfs, het doet me ergens een beetje pijn als ik een oud kapelletje schots en scheef zie teloor gaan. Net zoals ik het erg vind als er een mooi, typisch huisje wordt tegen de vlakte gehaald om er een modern knoertlelijk flatgebouw op neer te poten... Ik hou van dat mooie, van dat soms primitieve, van de volkse, van dat aandoenlijke... En ik heb zelfs spijt dat men bij "restauratie" de oude tekst vervangt door moderne spelling...
Het heeft voor mij met meer te maken dan schoonheid, het heeft ook te maken met geaardheid, volk, godsdienst, traditie en noem maar op... Het is kortom iets wat bij mij een zekere eerbied, een zekere warmte oproept.
Het doet er niet toe of je gelooft in Maria, om eerbied te hebben voor de mens die het wel doet. Het doet er niet toe dat uw opvatting over bouwstijl niet overeenstemt met dat waarin dat kneuterige kapelletje prijkt, het doet er allemaal niet toe... Het is iets waar mensen, je weet wel, naasten, hun beste kunnen aan gegeven hebben, en dat alleen al maakt het waardevol.

Ik loop dikwijls op rommelmarkten, en soms zie ik een beeldje dat ik nu eens echt en echt knoertlelijk vind...En dan zie ik dat iemand dat beeldje koopt. En dan denk ik: Kijk, die vind het mooi ! Ben ik nu verkeerd, of is de koper verkeerd ?
Het antwoord is heel simpel: ik ben verkeerd !
Mooi is een persoonlijke ervaring.

Ik ben blij dat er weer aangeknoopt is met een traditie uit een ver verleden, en wie weet, komen er nu weer her en der van die kapelletjes terug, langs Vlaamse wegen...

tot de volgende ?

Imagine

Português: Lyrics Screenlet 0.5.8 reproduzindo a letra da música Imagine de John Lennon em conjunto com o Rhythmbox 0.12.5 em ambiente Ubuntu 9.10 (Photo credit: Wikipedia)

Cover of John Lennon

Ik kan me met de beste wil van de wereld niet voorstellen dat ik voor een bende politici niet alleen zou betogen maar zelfs gaan vechten...
...
Maar als ik eerlijk ben, en op mezelf terug kijk, dan was ik "in mijn jonge jaren" wellicht wel bereid om te vechten voor "mijn" idealen, waarbij je eerlijk moet toegeven, dat die idealen je ook waren ingepompt... Net zoals wat je nu ziet in Egypte...

Nu zou ik noch voor de een noch voor de ander een poot verzetten... Wat je als kleine man ook doet, eens ze aan de pot zitten, doen ze toch hun gedacht ! Ooit hebben we hier bijna een revolte gehad, bij het invoeren van "de Eenheidswet"... Zo erg dat ze die wet ijlings teruggetrokken hebben... Maar als je kijkt, dan hebben ze hem nadien hutje bij mutje toch doorgevoerd, zonder dat er nog één haan over kraaide...

Kortom, wat je als kleine man ook doet ten opzichte van de politiek, het levert niet echt veel op... Je kunt hooguit een klein beetje het tempo veranderen, maar de richting blijft grosso modo de richting die de economie je uitstuurt... Want in feite zijn die politici ook maar marionetten, die netjes bespeeld worden door de echte machthebbers: Das Kapital....

Daar nam ik de titel Imagine  voor, het wondermooie liedje van John Lennon... Verbeeld je een wereld zonder haat, zonder oorlogen, zonder religies, waar alles vrede was....

Maar helaas is de wereld niet zo... Artsen zonder grenzen moeten Somalië verlaten, duizenden doden in Egypte, voortdurend bomaanslagen in Irak, Afghanistan, Pakistan en ga zo maar nog een tijdje voort... Allemaal landen waar oorlog, opstanden, rebellie, en alle soorten van geweld heersen...
Allemaal landen waar alle mensen heel goed weten wat vrede is en er naar verlangen...
Allemaal landen waar over de uiteindelijke macht wordt gekibbeld...
Allemaal landen waar moeders wenen om hun dode kinderen
Allemaal landen waar kinderen wenen om hun dode vaders
allemaal landen...

En waarom ?
En dan kun je duizend en één reden opnoemen, maar geen een goede.
Er is geen goede reden om oorlog te maken
geen reden om je medemens te doden
geen reden om een ander pijn te doen
geen reden om te onderdrukken
geen reden om te overheersen...

Want uiteindelijk zijn we hier maar een korte tijd.
En of we hier nu dromen en straks naar het echte leven gaan (zoals de Aboriginals geloven), of we hier slechts tijdelijk zijn en straks naar het eeuwige paradijs gaan, of we hier maar eventjes zijn en dan gaan reïncarneren in... misschien iemand van de oppositie ... of met de dood alles eindigt...
We zijn hier maar even...

Is het dan echt de moeite om iemand anders daarvoor te doden?
Nadeel te doen?
Te slaan?
Te pesten ?

ik denk het niet...
Ik vind het alvast de moeite niet...
Laat mij maar in vrede
ik laat u ook in vrede

amen (het zij zo)

tot de volgende ?

Verdwenen

Logo chiro (Photo credit: Wikipedia)

Zo net nog zat ik te denken aan leider Jan, die later pater van Scheut is geworden in de Filipijnen... (Dat ik op hem denk komt wellicht door het feit dat vriend Koen nu in de Filipijnen op vakantie is)...

En van pater Jan kom je dan terecht bij ander Chiro-leiders die ik heb gehad en heb gekend, vrienden uit de tijd van de Chiro... En dan kom je tot het besef dat ze - mede door het feit dat weg ben getrokken uit mijn streek van oorsprong- dat ze verdwenen zijn, in de nevelen van de tijd...

Mij resten alleen herinneringen, en als ik eens goed zou gaan zoeken in de dozen op zolder, wellicht nog enkele fotootjes...

Er is zoveel verdwenen uit mijn verleden, en ik wellicht uit het hunne. Van een paar weet ik, via mijn zussen, dat ze dood zijn, sommigen heel vroeg, en zelfs eentje die zelf uit het leven is gestapt.

Nee, ik heb geen heimwee naar de tijd van toen, wat voorbij is is voorbij, maar het maakt deel uit van mijn leven, en alles wat deel was van mijn leven, heeft me gemaakt tot wat en wie ik nu ben. Ik ben de vrucht van al die jaren en al die mensen en al die gebeurtenissen...

En ook al lijkt het dan allemaal verdwenen, toch is het er nog, in mij, in wie en wat ik ben.
Niet zolang geleden kreeg ik een oude klasfoto in mijn handen, van in het VTI te Oostende... Ik heb wanhopig zitten zoeken naar de namen van medeleerlingen, maar verder dan een viertal ben ik niet geraakt. Ook de naam van de leraar is weg... Ik heb in die dingen een verschrikkelijk slecht geheugen. Mijn oudste zus heeft voor die dingen het geheugen van een olifant (ik las dat we dit spreekwoord moeten aanpassen en gaan praten over het geheugen van een dolfijn)... Maar ik ben een sukkel op dat gebied. En toch zijn er daar bij waarvan ik me dan wel bepaalde dingen herinner die we hebben uitgestoken, waarmee we dit of dat hebben gedaan... nu plots allemaal naamloos.

Dat bewijst dat voor mij hun zijn en hun daden veel belangrijker waren dan hun naam... en dan denk ik dat zij misschien ook wel met dezelfde foto in hun handen zitten te turen naar mij, en denken " Wie was dat nu weer ?". Ik vind dat een les in nederigheid. We vinden onszelf zo belangrijk, en kijk, we zijn het helemaal niet.

Ik kan me ook niet indenken waarom er vier zijn van wie ik de namen nog wel weet... Want bij die vier zit er minstens ééntje waarvan ik me met de beste wil van de wereld buiten zijn naam, niets meer herinner. Gek.

Dat is dus wat we zijn... Een verre herinnering op een foto, waar wellicht maar een viertal mensen de naam van herinneren. Oh ja, ik heb ook een heel onduidelijke foto uit een krant, waar wel namen bij staan, maar waar ik niet eens meer de naam bij het gezicht kan zetten, en de foto is zo onscherp dat ik me het gezicht niet eens echt kan herinneren... Erg ? Nee, ik denk dat dit normaal is. Het pied-de-stalleke waar we onszelf gewoonlijk plegen op te zetten, mag je gerust in de hoek werpen, bij de afval..

Marc, de vers ontdekte achterneef van Anny, gaat in gemeentehuizen in de kelders zitten zoeken in archieven naar verre voorzaten... Een tekort aan verleden? Nee, want hoewel ik helemaal niet hou van dat snuffelen in die oude archieven, vind ik het wel leuk eens die namen van de verre voorouders te overlopen... Maar ik vind het nog veel leuker als daar wat bij kan verteld worden... Iets uit het verleden... En dan denk ik: "Kijk, dat is dus iets wat de mensen heeft gevormd waar ik van afstam, dat heeft dus ook mij mede gevormd"

Wij zijn niet niets.
Wij zijn wij.
niet meer, niet minder dan de som van een heel verleden...
Ik denk dat je alleen dat verleden deels kunt wissen door mensen in hun prille jeugd van hun wortels weg te scheuren... Ik denk dan aan dat negertje dat hier liefderijk is geadopteerd, en los van zijn oorspronkelijke verleden is opgevoed door mensen die helemaal anders zijn gegroeid in hun verleden. Ik denk dat het niet anders kan dan dat er ergens in die kinderen iets zit dat hapert... Geen tekort, gewoon ergens een stukje losse naad...

tot de volgende ?

Morgenstond ?

Zie me hier nu zitten aan mijn PC... 't Is nu zowat het uur waarop ik normaal van horizontaal naar verticaal evolueer, en ik zit hier al, gewassen en -nee, niet geschoren- na het genot van een kop koffie, yoghurt en de noodzakelijke pillen, te bloggen...

Dat komt omdat Marc gisterenmiddag langs zou komen om te werken aan mijn zonnewering...

Maar ze zijn niet geweest. Dus zou hij deze voormiddag langs komen, maar we weten niet hoe laat dat dan is... En deze namiddag mag hij niet langs komen, want dan zijn we er niet, het is immers Crea Ziekenzorg, en daar moet ik aanwezig zijn als lesgever, en Anny als koffiemadame....

Dus ben ik vanmorgen om 6 uur opgestaan, heb de radio aangezet, en ben begonnen met mijn dagelijkse turnoefeningen. Nadien heb ik mijn neus gespoeld, mijn tanden gepoetst en me zoals reeds vermeld netjes gewassen. Ondertussen was Anny naar beneden gegaan en heeft koffie gezet, mijn yoghurt voor me klaargezet, evenals een glas fruitsap... en nu is ze zich op haar beurt gaan wassen en haar kleren aandoen... en hier zitten we dan. Wachtend.

Eigenlijk zou mijn zonwering al lang hersteld "gewezen geworden" zijn, maar daar kwam dan het bouwverlof tussen, en net toen de grootste hitte hier heerste, zaten we dus zonder die zonwering. Nu ja, dan maar de rolluiken naar beneden, en alle licht en warmte buiten houden. Dat hielp een hele periode, tot op de duur de warmte in de muren zat, en de warmte op die manier binnen sijpelde. Dat is het enige wat niet geïsoleerd is hier: de muren. Daar was nog geen sprake van toen dit huis gebouwd werd... Dat al het andere wel is geïsoleerd, dat is er door mij gekomen. Ik was de massa ver vooruit met mijn manie van isoleren. Ik deed dat dank zij het feit dat ik via relaties in de bouw, goed op de hoogte was van de evolutie ter zake.

Isolatie is heel belangrijk, en het scheelt echt een heel stuk op de jaarlijkse verwarmingskosten... Maar telkens en telkens weer lees ik hele artikels over het ongezonde van over-geïsoleerde woningen... Het probleem is niet de isolatie op zich, maar het feit dat men zodanig alles afsluit, dat er eigenlijk niet voldoende frisse lucht binnenkomt in huis. Dan zoekt men weer naar middelen om de lucht binnen te laten en toch de warmte niet te laten ontsnappen, maar dat lukt niet echt. Dan zie je ramen met driedubbel glas, en daarboven een ventilatierooster, die eigenlijk op zich niet geïsoleerd is, dus zelfs als het niet openstaat, is het een koudebron... Het lijkt me veel beter om nu en dan eens buiten te moeten, waarbij de deur onvermijdelijk open moet, en er meteen verse lucht binnen komt (en de warmte ook buiten gaat...)

Met andere woorden, echt isoleren ??? Nee, ik denk niet dat dit echt kan. Hoe dan ook, je moet zuurstof hebben om te leven.

Wij verwarmen hier geen slaapkamers, boven is alleen de badkamer verwarmd. Het lijkt me niet gezond om steeds in dezelfde temperatuur te zitten. Ik denk dat het lichaam door wisselende temperatuur een weerstand opbouwt. Denk maar aan de wisselbaden waar sommige heilpraktikers bij zweren !

Dus, al is mijn woning dus niet geïsoleerd zoals men momenteel voorschrijft, ik denk dat ik aan een redelijke middelmaat zit. Ik geloof niet echt aan die woningen die zogezegd niet meer moeten bij verwarmd worden... Ze lijken me teveel op luchtdichte dozen !

En ik zit hier maar te wachten, we zijn bijna aan het normale uur waarop we iedere dag beneden komen, en zijn dus veel te vroeg naar beneden gekomen. Geen één van mijn vogels wil fluiten, ook zij zijn te vroeg gewekt. Morgenstond is goud in de mond ? Jaja ! Laat dat goud dan maar aan wie het hard van doen heeft, ik lig liever nog wat langer in mijn bed, ook al lig ik veelal wakker en lees ik in een of ander boek...

Ik heb zo net de telefoon gepakt... binnen twintig minuten zouden ze hier zijn. Djudedju, hier zitten we nu. te zitten.

ik ga mijn mailtjes maar eens gaan lezen, en eens kijken wat de vrienden zeggen op Facebook, en op Twitter en die andere sociale netwerken...

tot de volgende ?

Schuilen voor de oorlog

In Vietnam hebben ze een vader en zijn zoon gevonden, die al veertig jaar in het oerwoud leefde, gevlucht voor de oorlog. Ze wisten niet dat de oorlog ondertussen gedaan was...
Dat is geen uniek verhaal, nog niet zo lang geleden hebben ze een Japanner gevonden die nog bezig was aan de tweede wereldoorlog...

Maar het zegt iets over de oorlog...
Zeker in het geval van die twee Vietnamezen.
Hoe groot moet de schrik zijn, om diep het woud in te vluchten, en nooit meer terug te gaan kijken naar je huis ?

Oorlog, iedere oorlog is gekkenspel.
Ik ken geen enkele reden die oorlog rechtvaardig maakt.
Zelfs niet de oorlogen die dienen om "vrede" te brengen... Kijk naar Irak, kijk naar Afghanistan, hoe de opgelegde vrede daar heerst... Bomaanslagen, halve revolten en noem maar op.
Neem nu Irak, dat is ook een land waarin er eigenlijk twee gemeenschappen leven (eigenlijk zijn het er nog meer, als je ook het probleem van de Koerden er bij neemt, maar ik heb het over de Soennieten en Sjiieten, twee onderafdelingen van de Islam...

Je kunt de situatie ginder vergelijken met de oorlogen die wij hier enkele eeuwen terug hadden tussen katholieken en protestanten, of... om je niet te laten denken dat wij nu al beschaafder zijn... de oorlog tussen protestanten en katholieken in het Ierse Dublin...

Ik heb het al gezegd, ik ben ook gelovig, en vind geloof een goede manier om leefregels op te leggen aan een maatschappij, waarmee ik niet zeg dat andere manieren niet goed zouden zijn, maar het vervelende is dat religie's een leiding hebben, en dat leiding veelal gelijk staat en macht en macht aan machtsmisbruik. Religie zou moeten beperkt zijn als regel, zonder dat er leiders zijn... Maar dit lijkt helaas niet mogelijk bij het mensDOM...

Je kunt net hetzelfde zeggen van de naties... Iedere natie is een kunstmatig iets, in stand gehouden door de mensen die de macht beheren, ook in wat men democratie pleegt te noemen, houdt men vast aan de grenzen van de natie, die in feite een volkomen kunstmatig iets is. Zeg me nu niet dat een taal een grens heeft, want ook dat is kunstmatig gegroeid. In een ver verleden kwam je niet van Nederlandssprekenden plots bij Franssprekenden terecht, nee, je had een overgangsgebied, waar ze niet echt meer Nederlands spraken. Er was altijd wel een plaats waar het ene domineerde boven het andere, maar dat was dus niet echt een grens te noemen. Het is pas door wetgevingen, beleid, taal van de kerk, en vooral de taal van het onderwijs, dat er afscheiding kwam, en we nu dus echt bijna een lijn kunnen trekken door het taalgebruik te bekijken.

Maar ook dat hoeft geen "grens" te zijn... Je hoeft je echt niet af te zonderen van je buur, omdat hij een andere taal spreekt... We zien dat daar veelal de partijen eigenlijk weer wat terugvallen naar een soort mengtaal, een taal waarbij ze elkaar begrijpen.

Grenzen zijn zuiver politiek.
En dat zegt al genoeg.

Ook de grenzen tussen godsdiensten zijn dus niet echt grenzen, tenzij de machthebbers van die kerken de anderen verketteren en veroordelen en het als een plicht noemen dat de anderen moeten worden uitgeroeid...

Misdadig, ik heb er geen ander woord voor.
Om het even welke godsdienst, welke bewindvoerders van naties of religies daartoe aanzetten.

Tot de volgende ?