Koken maakt slimmer

Nederlands: Foto van Jeroen Meus op de Boekenbeurs 2010 (Photo credit: Wikipedia)

Neenee, ik zit hier niet te zeveren ! Geleerden hebben ontdekt dat we door het bereiden van eten veel meer voedingsstoffen opnemen dan door gewoon een knol uit de grond te trekken en rauw te verorberen. Men heeft berekend dat een gorilla 2 uur en 12 minuten méér per dag aan eten zou moeten besteden om het equivalent te halen van gekookt eten.

Daarmee is het duidelijk !
Wij hier in Vlaanderen worden binnenkort het nec plus ultra op gebied van intelligentie !
Ik heb het nagekeken, op onze TV-zenders kunnen wij momenteel bijna heel de dag, zonder noemenswaardige onderbrekingen kijken naar kookprogramma's, en dan praat ik nog niet van de TV-Shop, waar ze ons hele dagen aan het oor leuteren met handige machientjes, betere messen, nog intelligentere pannen om dat eten in te bereiden.

Naast Piet Huysentruyt en Jeroen Meus hebben we ook nog Masterchef voor groot en klein, en nog tal van andere chef en chefjes houden ons hier voortdurend het water in de mond met allerlei heerlijke hapjes. Weg met al die ideeën over "minder vet, minder zout, minder eten !". Wij leven in een land die hele dagbladbladzijden vult met artikels over een politiek onbenul en zijn frietkot, en nadien weer ettelijke bladzijden hoeveel je vermagert, gewoon door ruzie te maken met de baas van het frietkot, en noodgedwongen anders te gaan eten... Om heel dat verhaal sappig te maken voegt men her en der, te pas en te onpas, enkele citaten toe in het latijn...

Nee, alle gekheid op een stokje, als koken de mens een voorsprong geeft, hoe staat het dan met de kansen van de heel armen, die heel weinig te koken hebben, ten opzichte van ons, die hele dagen onze hersenen bol vreten?

Ik heb vroeger al gelezen, dat wij wellicht als soort slimmer zijn geworden, door het eten van dierlijke vetten. Dierlijke vetten zouden een gunstige invloed hebben op het opbouwen van de hersenen. Dus weeral, hoe we het ook bekijken, eten voor je hersenen. En weg met dat magere biefstukje, geef ons, de verstandigen, maar een stuk spek.

Nog niet zo lang geleden, had ik een gesprek met Monique... Wij hadden het over cholesterol, en hoge bloeddruk en dergelijke blijmakende zaken... Monique zei: " Eigenlijk  zouden we weer moeten eten zoals vroeger, toen we klein waren ! Toen hadden we nog niet al die dingen van nu ! We aten een boterham met confituur, en als er kaas was, dan kregen we een snede kaas. Hoeveel boterhammen we daar bij aten speelde geen rol, maar we hadden maar één snede kaas !"

Ik denk dat ze gelijk heeft. We eten tegenwoordig veel te copieus. Als er bezoek is, kun je dat heel goed zien. Dan staan er twee, drie soorten brood op tafel en wel tien soorten toespijs. En van alles veel te veel.

Wij leven Bourgondisch zegt men dan... Maar ik denk dat de Bourgondiërs in hun tijd veel schraler aten dan wij nu.

En toch... Ook in die sobere tijd van toen, waren er uitzonderingen... Als we in die tijd een kermis hadden, een feest, een huwelijksfeest of zoiets, dan werd er niet gegeten, dan werd er gevreten. Dan zag je de mannen letterlijk de bovenste knoppen van hun broek open zetten... om wat meer plaats te hebben. Het doet denken aan wat we soms zien in films over onbeschaafde stammen, waar ze een groot beest hadden kunnen vangen, en dan vlees aten tot hun buiken in een punt stonden...
Wellicht waren die kermissen van toen nog een soort afkooksel van de jachttaferelen van vroeger, waar voor één keer voldoende eten voorradig was om de schade in te halen van een schraal leven.

Deze vreetpartijen van vroeger zijn er nu niet meer. Er worden geen broeksknopen meer opengezet, er wordt niet meer gegeten tot de buik in een "pinne" staat... Maar daarentegen is iedere dag een feestmaal in vergelijking met het eten van toen.

Ik denk dat Monique gelijk heeft... Het is niet zozeer de hoeveelheid van eten die ons cholesterol, hoge bloeddruk, zwaarlijvigheid bezorgt, het is wellicht veel meer het feit dat we veel te veel vlees, en veel te veel toespijs en liflafjes eten.

Nu spreekt men van een veggiedag, één dag in de week zonder vlees... Maar vroeger hadden wij de vrijdag als vastendag, visdag... Soms hadden we dan puree en hazelnootgebakken boter. We kregen een fikse schep puree, maakten daar met onze vork een putje in, waar moeder dan wat hazelnootgebakken boter in goot... Wij vonden het heerlijk.

Wie doet dat nu nog, een dag waarop er alleen aardappelen waren?
Misschien moeten we echt een beetje terug naar die tijd?

En haal in hemelsnaam al die koks van het scherm ! We eten al genoeg !

tot de volgende ?

Kerkhofblommen...

Chrysanten in volle bloei, midden november 2006 (Photo credit: Wikipedia)

We zijn deze voormiddag naar Dadizele gereden, naar Floralux, om Chrysanten en een bloemstukje in kunstbloemen voor straks op het kerkhof...

Dat is een jaarlijkse uitstap. Als je de baan rekent, dan doen we zeker geen profijt aan die uitstap, maar dat is in feite wat het is: een uitstap... En wat de potjes met kunstbloemen betreft, nergens heb je zo'n uitgebreide keus. Dat potje is voor op het graf bij onze Koen... Dat kan daar dan de ganse winter staan. Groot mag het niet zijn, want veel plaats heb je niet aan een columbarium...

Het zal straks de elfde Allerzielen zijn dat wij naar het graf van onze Koen trekken...

Eigenlijk ben ik geen voorstander van die massa-dodenherdenking... Maar je kunt bijna niet anders dan mee doen. Stel dat er aan het graf van uw beminde op die dag niets wordt gezet, wat zou men dan denken, zeggen... Met andere woorden, we geven toe aan de sociale druk.

We hebben ook een bloempje meegebracht voor Angelique, want die woont in een nieuw huis. We gaan hen in het weekend bezoeken, en hen feliciteren met die nieuwe woonst.

Zaterdag gaan we naar het Herfstfeest van Ziekenzorg. Anny en ik moeten wat vroeger aanwezig zijn, om boterhammen te smeren... Tijdens de namiddag gaan we met enkele bestuursleden een komisch nummertje opvoeren... We hadden al repetitie, en wij hebben in ieder geval al veel gelachen... Dus zal het wel loslopen en krijgen wij iedereen aan het lachen.

Kortom, het is weer een druk weekend, maar volgende week is het kalm... Er is zelfs schoolvakantie, zodat ik zelfs niet naar de academie moet (mag).

Toen wij deze middag terugreden naar huis, passeerden wij in Kerkhove een brand. De Spar-winkel stond er in brand. We zagen geen vlammen, maar grote wolken die uit het gebouw kwamen, en de brandweer die druk in de weer was. Toen we er passeerden, kwam er een enorme geur de auto binnen, precies of er massa's plastiek in brand stonden. Stinken ! Ik heb iets later de ruiten geopend om verse lucht binnen te krijgen. En de lucht stonk vandaag al zo erg, want het is mistig, en dan lijkt het wel of alle uitlaatgassen en fijn stof beneden blijven hangen.

Hopelijk zijn er daar geen mensen ingesloten of bevangen door de rook !

Straks gaan we buiten in de tuin enkele planten met beschermvlies omwikkelen, zodat ze straks niet bevriezen. Want we hebben weer zo'n abnormaal weer ! Net als vorig jaar een resem abnormaal warme dagen, waardoor alle planten nog volop in sap staan, en dan plots beginnen vriezen. Planten die hier al jaren stonden, perfect winterhard leken, zijn vorig jaar gesneuveld... We hopen nu, met dat vlies de planten te kunnen vrijwaren van vorstschade...

tot de volgende ?

Ford Genk en co

mijnschacht in Genk. (Photo credit: Wikipedia)

Het is crisis.
Dat stel je vast aan het aantal dozen koeken die we verkochten en de moeilijkheden om ze allemaal verkocht te krijgen, dat stel je vast aan de enorm hoge rente op je spaarboekje (minder dan 1 % !), en dat stel je vast aan het koopgedrag van de mensen...
En dat is dan weer van invloed op de productie van goederen.
Onder meer de productie van auto's, auto's die nog steeds een flinke hap uit het budget happen.
En onder die auto's vind je... geen Belgische auto.

Bovendien zie je dan dat steeds minder auto's geproduceerd worden, of geassembleerd worden, buiten het moederland. Het moederland, dat is het land waar de oorspronkelijke fabriek van dat bepaald merk staat.

In het Vlaams zouden we dan stellen: "Het hemd is nader dan de rok.".

Het lijkt me ook een beetje logisch. Als je minder hebt, dan zorg je eerst voor de uwen. Eerst oompje en dan oompjes kinderen...

Wij hebben ons in Vlaanderen vooral geprofileerd als "afwerkers"... We hebben eigenlijk heel weinig eigen industrie. Bijna alles wat we hier hebben zijn in feite bedrijven uit andere landen, die hier ooit vestigingen hebben neergezet, omdat we goedkoper waren, beter werkten, meer werkten, goedkope grond ter beschikking stelden, weinig eisen hadden inzake milieu en noem maar op.

Deze voorwaarden hebben heel wat investeerders naar hier gelokt, waardoor er meer werk kwam, de lonen stegen, de arbeidsvoorwaarden beter werden (dus duurder), we begonnen eisen te stellen inzake milieu (eindelijk !) en heel wat dingen meer. Het gevolg was, dat andere landen plots heel wat goedkoper bleken te zijn, en het minste wat dan de balans doet overslaan, betekent dat de productie of een deel van de productie verhuist naar die goedkopere landen.

Met andere woorden, we hebben hier in Vlaanderen twee grote bedreigingen:
1) Bedrijven hebben steeds de neiging hun eigen land te bevoordelen, en zowat alle bedrijven hier zijn van vreemde origine.
2) De kostprijs van het geheel moet competitief blijven met "het buitenland" (in de breedste zin van het woord).

Met andere woorden, de positie van ons landje is zwak als we in een tijd van economische crisis verkeren. Dat is niet nieuw, maar het is steeds erger geworden.
Dat erger worden heeft diverse oorzaken, maar een van de grootste is het feit dat afstanden steeds minder een rol spelen.
Vroeger lang "de Kongo" inzake vrachtvervoer weken van hier. Voor bederfelijke waren was dat veel te ver om rendabel te zijn, en vervoer van goederen per vliegtuig was veel te duur. Nu is het vervoer per schip niet alleen sneller geworden, maar vooral veel efficiënter ! Met efficiënt bedoel ik dat de behandeling der goederen veel beter is. Denk bv aan de temperatuurbeheersing, waardoor fruit rustig weken aan boord van een schip kan blijven, en niet aan kwaliteit verliest, maar denk ook aan het systeem van het vervoeren, zoals containervervoer, waardoor goederen ingeladen worden in het bedrijf van oorsprong, en pas uitgeladen worden bij de uiteindelijke bestemming. De container gaat per trein of vrachtwagen naar de haven, (sommige containers hebben een eigen koeling ! Je kunt die herkennen aan de witte kleur) daar worden ze op het schip geladen in de container, over de oceaan gevaren, uitgeladen per container in de haven van bestemming, op vrachtwagens of trein gezet, en in de container afgeleverd op de plaats van bestemming.

Het gevolg van die modernisering van het vervoer is, om maar één sprekend voorbeeld aan te halen, je nu bij de bloemist of in het grootwarenhuis een boeketje bloemen koopt, die geteeld werd ergens in Afrika... Daar is de temperatuur gunstig en zijn de wetten inzake milieu nog niet zo streng... en de lonen ....

Er is nog een gek iets... We kennen steeds meer fusies van bedrijven. Door fusies kan men besparen op heel wat kosten, denk bijvoorbeeld aan het feit dat je maar één administratie nodige hebt in de plaats van twee. Een gedeelte van de niet-productieve kosten kan dus worden afgestoten. Maar bij fusies wordt er steeds maar één de werkelijke baas... En ook daar zien we dat dit dan meestal de buitenlandse bedrijven zijn, die uit een groter land komen, en dus makkelijk een groter bevoorrecht afzetgebied hebben.
Met andere woorden, wat Vlaamse bedrijven waren, zijn na de fusie meestal plots vreemd.

En dus, in geval van crisis, wordt de bevoorrechte positie gegeven aan het thuisbedrijf, en dat is niet hier, niet in Vlaanderen.

Ik heb hier bewust voortdurend gesproken over Vlaanderen en niet over België, omdat wij hier in ons Belgenland, die economische vorm van uitbouw, ontwikkeling, groei, vooral hebben gekend in Vlaanderen. Wij waren het goedkoopste gedeelte van België, en hadden meest arbeidskrachten voorradig. Wij zijn hier economisch sterker geworden dan Wallonië, op die manier. Maar dat betekent meteen ook dat wij wellicht net daardoor ook vatbaarder zijn voor het begrip crisis ?

En het moge duidelijk zijn, dat de kleinschaligheid van Vlaanderen hier duidelijk een zwakte is. Wij hebben meestal niet het moederbedrijf in ons stukje wereld, want wij hebben hier maar een klein gebied, een kleine eigen markt.

Naast het economisch aspect kun je hier dus rustig ook eens doorbomen over de zin of onzin van een federalisme in ons al zo kleine landje, en over het nut van een echt hecht Europa, met verdwijnen van steeds meer van het idee nationaliteit.

Ford Genk is niet ziek.
Ford Genk ligt gewoon op de verkeerde plaats op de economische wereldkaart.
De economische crisiskaart...

tot de volgende ?

School

English: Friedrich Fröbel (Frederick Froebel), head-and-shoulders portrait, facing front. MEDIUM: 1 print : lithograph. CREATED/PUBLISHED: Syracuse, N.Y. : C.W. Bardeen, Publisher, c1897. (Photo credit: Wikipedia)

Als ik eens kijk en luister naar mijn kleinkinderen, dan is de school heel erg veranderd...
Vorig schooljaar mocht ik van nabij kennis maken met het kleuteronderwijs, en ook daar is een en ander veranderd...
Je hoort me niet zeggen beter of slechter, dat moet de tijd uitwijzen.

Wij gingen nog naar de Fröbel (Froebel?) met eu - klank. Nu is het dus de peuter- en de kleuterklas. En daar is een hemelsbreed verschil.
Wij werden in dat verre verleden vooral getraind op gehoorzaamheid, onderdanigheid, stilzitten, armen over kruis, en soms zelfs met het wijsvingertje voor de mond.
We knipten, kleefden, kleurden en we leerden gedichtjes en liedjes.
Nu is het onderdeel van de training tot onderdanigheid, tot stilzitten, tot zwijgen er niet echt meer bij. Wij zaten heel overzichtelijk op schoolbankjes, netjes in drie rijen, met wel 30 kleine kleuters bijeen, allemaal met een stofjas en allemaal netjes gezeten met de armen over kruis.

Nu zijn die kleuters een heerlijke bende kinderen, die weliswaar aan bepaalde orde moeten voldoen, maar die toch in de eerste plaats kind mogen zijn, geen mini-soldaten.

Als ze ouder zijn, en naar de "grote" school gaan, dan is daar ook een en ander veranderd. Ook daar veelal niet meer op banken op twee of drie rijen, maar aan tafels, met stoelen, veelal in een halve kring, en ook de inrichting is helemaal veranderd. Niet meer die afbeeldingen van uit de Vaderlandsche geschiedenis en  uit de bijbel, maar moderne posters, en door de kinderen zelf verzamelde documentatie en dergelijke meer.
Wat dat betreft heb ik het gevoel dat ik veel te vroeg ben geboren... Het lijkt nu heel wat leuker...
Maar één ding mis ik...
Mocht ik opgevoed zijn in een van die "moderne" klassen, dan zou ik wellicht veel minder liefde hebben voor Geschiedenis en voor Taal...

Ik hoor geen gedichten meer, ik hoor geen literatuurgeschiedenis meer, ik hoor geen boeiende uitleg meer over geschiedenis...

De zaken worden nu helemaal anders benaderd. Ik ga niet zeggen dat het beter of slechter is, maar ik voor mij, ik denk dat op de huidige manier, niet die vonk zou zijn overgeslagen. Ik denk niet dat ik zo sterk zou begeesterd zijn door taal en geschiedenis...

Maar wellicht is daar ook minder behoefte aan... In de tijd van Internet en moderne media, heeft men steeds meer de neiging om alles te ver-engelsen, en als je de tweets leest van mijn kleinkinderen, dan moet ik ze soms twee drie keer lezen om ze te begrijpen, zo zeer is hun taal verhaspeld en ingekort in allerlei absurde afkortingen. Die afkortingen zijn ook veel meer gericht naar de spreektaal. Als ik de West-Vlaamse tweets lees van mijn neefjes, dan schrijven zij in een andere Twitter-taal dan de Oost-Vlaamse tweets van mijn eigen kleinkinderen.
Taal krijgt blijkbaar een nieuwe invulling, gedicteerd door de moderne toestellen en de ver-engels-ing van de taal.

Ik heb er niets tegen dat vreemde woorden in onze taal indringen, dat heeft al altijd bestaan, maar ik ben doodongelukkig als ik taal zie verhaspelen in van die absurde afkortingen.

Het ergste vind ik dat we regelmatig moeten lezen dat de kennis van de eigen taal achteruit gaat. Ik erger me blauw en zwart als ik eens een krant of een tijdschrift ter hand neem, en daar erge taalfouten lees. Onlangs in een wetenschappelijk (!!!) tijdschrift, hakten ze met de bijtel... Als ik zoiets lees, dan vloek ik...

Niet dat ik het niet kan aanvaarden dat mensen fouten schrijven, maar omdat men dat doet in dagbladen en tijdschriften, waar men naast het brengen van nieuws en artikels ook nog een opvoedende taak heeft.  Daar moest men op zijn minst de automatische corrector aanzetten, plus een menselijke ! Want dat automatische onding zal niet reageren op "bijtel", omdat dit juist kan zijn, als vervoeging van het woord bijtellen... Met andere woorden, die automatische corrector kijkt alleen naar het woord, niet naar de context...

Maar ja, een menselijke corrector kost geld...
En veeleer dan de kost telt men de winst...

Weet je, ik vraag me af... Zouden op zijn minst de schoolboeken deftig gecorrigeerd zijn?

en ik... ik hou van mijn taal... Dank zij mijn opvoeding thuis en op school. Van mijn geschiedenis omdat ook dat mij werd ingegoten op school en thuis... En vooral omdat ik enkele heel goede leerkrachten heb mogen kennen, die hun vak niet zo maar opdreunden voor de onverschillige leerlingen, maar dat brachten met liefde en geduld en veel uitleg...

... en wellicht zitten er ook nu nog wel enkele van die leerkrachten...  En wellicht zitten er ook nu nog jonge mensen die verslingerd worden op hun taal, hun geschiedenis of op een van die andere vakken die van schoolkinderen mensen maken...

tot de volgende ?

Hoog bezoek

Green Peafowl Pavo muticus (Photo credit: Wikipedia)

Nu en dan krijgen we hier hoog bezoek, meest in onze voortuin, heel soms ook in de tuin achter ons huis, en heel dikwijls controleren ze het gebouw van de elektriciteitsmaatschappij, daar vlak achter... Ook al is het weekdag, ook al zijn ze niet in hun beste pak, toch dragen ze allen steeds, heel  ijdel, hun kroontje op het hoofd.

Ze komen van bij een van de buren. Die heeft meerdere koninklijke families in zijn bezit. En soms komen ze met zes, zeven of nog meer, koningen, koninginnen, prinsen en prinsessen op bezoek bij de buren.

Gekroonde hoofden die neerbuigend kijken naar de kippen die braafjes in hun hok blijven zitten, maar ja, dat zijn maar leden van het plebs, die alleen een kam dragen als versiering, en die nog niet eens weten te gebruiken om piekfijn voor de dag te komen.

Meestal komt een koningin hier op bezoek, met drie prinselijke kinderen. Het is nog moeilijk te zien aan die leeftijd, maar ik denk dat het één prins is en twee prinsesjes... Dat denk ik omdat de vermoede prins een diepblauwe hals heeft, en de anderen net als hunne koninklijke moeder een groene... Het zou echter ook kunnen wijzen op een scheve sprong in een ver verleden, toen een van hun voorvaderen een huwelijk aanging met een groene in plaats van de nobele blauwe...

Nu vliegen ze heel elegant, maar in de zomer draagt de koning zijn ambtsgewaad met lange sleep, en dan is het vliegen heel wat zwaarder, maar och zo imposant !

Pauwen !
Heb jij ook dat gevoel van ontzag voor die vogels?
De pauw is een groot beest om zo elegant te kunnen vliegen, zeker als de man zijn lange staart draagt, maar het is een imposant gebeuren !

Toen ik eens bij de buur op bezoek was, zag ik dat hij nu ook een sneeuwwit exemplaar heeft. Een nog jonge mannelijke pauw, die pas binnen een paar jaar zijn pauwinnen zal kunnen veroveren en bevruchten. (Een pauw heeft pas op 6 jaar zijn volle staart !)Dan krijgen we hier wellicht bonte pauwen op bezoek, met witte vlekken in hun verenpak. Ik vind de sneeuwwitte wel mooi, maar die bonte vind ik maar niets, maar ik wik, de buur beschikt. Toch in dit geval...

De pauw, althans de man, levert die mooie pauwenveren, met de ogen op.
Zoals gezegd, zijn er twee pauwensoorten die je hier te lande kunt zien:
de blauwe pauw (Pavo Cristatus)
de groene pauw (Pavo muticus)
Er bestaat nog een derde pauw, de kongopauw, maar die vind je alleen in kooien, ik vermoed dat het dier onze temperaturen niet aan kan zonder bescherming.

De blauwe pauw komt meest voor. Een pauw broedt zelf de eieren uit, en zorgt heel lang voor de jongen. Bij de blauwe pauw is dat de taak van de hen, bij de groene pauw blijft de haan bij zijn hennen, en zie je dan de pauw, de hennen en een hele kudde kuikens lopen.

De buur heeft een groot terrein tot zijn beschikking, maar desondanks kan hij zijn pauwen niet op zijn eigendom houden. Wij krijgen hier allemaal het genot van het pauwenbezoek...

Heel leuk is het als de hen (meestal die met haar drie kuikens) langs de straat loopt. Auto's stoppen om ze door te laten, maar als ze dat niet doen, dan zie je hoe snel de pauw en de kuikens eigenlijk wel zijn ! Nog plezanter wordt het als er een automobilist is die denkt de beestjes te kunnen vangen... Na een tiental meter houdt hij of zij al op, dan weten ze al dat die beesten veel sneller zijn dan de mens.

In mijn voortuin komen ze dikwijls op bezoek, en volgens Anny is dat om beestjes te zoeken. Ze eten blijkbaar heel veel insecten op. Nuttig en mooi, wat kun je nog meer vragen ?
Bij de buur zijn al heel wat kippen gepakt door de vossen, maar ik heb nog niet gehoord van een pauw. Blijkbaar zijn die of te vlug, of kunnen ze zich verdedigen tegen de vos. Ik denk dat de pauwen die niet broeden ook veelal ergens hoog slapen, in de takken van de bomen, of op een of ander dak.

Vanmorgen zaten er zes naar ons te kijken, veilig van op het elektriciteitsgebouwtje.
Ze hebben iets van grote kippen in hun manier van bewegen, maar het zijn heel goede vliegers, waar de meeste kippen dit verleerd zijn.
Via Mesopotamië zijn ze 4000 jaar geleden in Europa beland. Het zijn eigen vogels die afkomstig zijn uit het tropische deel van Azië.
Het eten van de pauw was lang een statussymbool. Alleen de heel rijken konden en mochten van dit festijn genieten.
Meestal werd het dier dan zorgvuldig van zijn huid met veren ontdaan, in zijn geheel gebakken, en dan opgediend met het vel met de veren er aan er weer overheen getrokken. Ik vind het maar een vies idee, om dat rauwe vel weer over de gebakken kip te trekken, maar ja, de mode van toen was zich nog niet bewust van de gevaren van de salmonellabacterie...

Nu ga ik eens kijken hoe het gaat met de mooie mini-paarden naast de deur, en wie weet lopen er ook weer pauwen bij...

tot de volgende ?

Nieuw !

English: Original source file of the “About VirtualBox” window of VirtualBox 1.5.6_OSE. Deutsch: Original-Quelldatei des „Über VirtualBox“-Fensters von VirtualBox 1.5.6_OSE. (Photo credit: Wikipedia)

Gisterenavond heb ik de nieuwste versie van Ubuntu geïnstalleerd op mijn PC... Dat is nu nr 12.10...  Ik ben eens in mijn kast gedoken, en vond er nog een schijfje met versie 6.4... Met andere woorden, ik ben al zo'n zes jaar aan het werk met Ubuntu, met een kleine onderbreking waar ik eventjes met Mint heb gewerkt.

Een perfecte oplossing zal er wellicht niet bestaan, maar ik ben toch heel blij met mijn overstap naar Ubuntu. Als ik zeg dat een perfect Operating System niet bestaat, dan meen ik dat ook. Ik ben weggelopen van Windows wegens de vele storingen, virussen en dergelijke, ik heb al enkele keren bij een vriend zitten kijken en werken met Apple, en zelf werk ik dus met Linux, meer speciaal Ubuntu.

In ieder systeem zijn er wel bepaalde zaken die je met een ander systeem niet of niet zo vlot kunt doen, en bij ieder systeem zijn er dingen waar je dan net héél erg sterk in bent.

Ik hoor de de nieuwere versies van Windows wat beter zijn toegerust dan vroeger, en dat je er niet zo verschrikkelijk veel meer te lijden hebt onder pannes, maar van de allernieuwste die op komst is, hoor ik dan net weer heel wat mindere berichten... De ommezwaai in de manier van werken ligt nogal onder vuur. Bij Apple is alles steeds weer te betalen, en men vertrekt al met een duur systeem. Bij Windows kun je in principe ongeveer toekomen met het aankopen van het Operating System Windows, en vind je wel voor bijna alles freeware, programma's die je zo gratis kunt downloaden van het net.

Bij Ubuntu en Linux in het algemeen is in principe alles gratis. Maar wat meer is, bij Linux ken je de broncode, en wie daartoe bekwaam is, kan dus zelf wijzigingen doorvoeren in zijn eigen programma. Bij de anderen is dat niet toegelaten, en weet je bijna zeker dat je moeilijkheden krijgt. (Je weet immers de broncode niet, en het is bovendien verboden) Voor mij heeft die mogelijkheid weinig belang, want dat gaat mijn kennis ver te boven.

Waarom ik dan zo'n Ubuntu-fan ben?
Heel simpel: ik vind dat het internet niet alleen een zaak moet zijn van het rijke westen en/of van de mensen die dure programma's kunnen betalen. Ik vind dat het Internet een openbaar bezit moet zijn, en dus gratis ter beschikking moet staan van iedereen. Dat wil zeggen dat men moet streven naar betaalbare computersystemen, en dat de software vrij beschikbaar moet zijn voor iedereen. Ubuntu beantwoordt aan die norm. En tot mijn grote vreugde krijgen wij de laatste tijd steeds meer en meer goedkope computers op de markt. Nog niet goedkoop genoeg, maar we zijn op de goede weg.

Mint is een afgeleide van Ubuntu, maar vergde meer van de hardware, en ik ben er noodgedwongen weer van afgestapt toen bleek dat mijn oude PC niet zwaar genoeg was om dat OS te draaien. Ondertussen is Ubuntu  weer mijn vaste stek, en ken ik het systeem door en door. (Nu ja, ik ben niet een van die computer-genieën, ik kan er alles mee doen wat ik wil doen en wat ik nodig heb).

Voor wie wat van alle zaken in één keer wil proeven, je kunt Virtual Box installeren, en daar kun je dan vanuit je vertrouwde Windows bijvoorbeeld Ubuntu op installeren... je kunt dan heen en weer wippen van het ene systeem naar het andere. Dat is een goede manier om kennis te maken met andere O.S. dan de wat je gewoon bent. Maar voor mij is dat geen optimale oplossing. Eens je gewoon bent aan een bepaald systeem, werk je daar ook het vlotst mee. Dat is wellicht de reden dat wie bij Windows zit, daar bij blijft, ook al heeft hij regelmatig te maken met diverse moeilijkheden. De mens is nu eenmaal een gewoontedier...

Veel mensen denken nu dat Windows 8, met zijn totaal ander systeem wel eens de deur zou kunnen open zetten voor een massale overstap naar Ubuntu, die een zeer makkelijke overstap heeft, makkelijker dan wat de overstap van een oudere versie van Windows naar Windows 8 zou zijn... Ze doen maar. Ik ben voorstander van de persoonlijke vrijheid in deze dingen, en vooral... een verdediger van de openheid en de bereikbaarheid van welk systeem dan ook, voor iedereen. Meer niet.

In dat opzicht is het misschien ook goed eens te wijzen op het systeem van Google, namelijk Chrome Operating System. Dit is ook een open systeem, maar zit niet onder het systeem Linux. Het is een totaal ander systeem, die om zo te zeggen volledig draait in the clouds... Dat is een term die aanduidt dat je eigenlijk werkt in een systeem buiten je eigen computer, je werkt "in de wolken", ergens op een ver weg systeem.... Dat betekent dat je eigenlijk omzeggens geen harde schijf meer nodig hebt (alleen de ruimte voor je Operating System ). Het nadeel is dat je er niets kunt mee doen als je geen bereik hebt met Internet.

Kortom, er zijn mogelijkheden zat, en er zijn naast wat ik noemde nog enkele ander systemen. Je moet maar eens Googlen op OS...

Wat ik je eigenlijk wil vertellen is heel simpel: je hoeft je echt niet verplicht te voelen aan een of ander systeem, omdat men dat op je computer had geïnstalleerd op het moment dat je het ding kocht ! Ben je niet tevreden, stap over !

Vrijheid, blijheid, ook op je eigen computer !
En och ja, bij Ubuntu kun je beroep doen op vrijwilligers die het systeem voor u komen installeren, en die je er ook nog uitleg bij geven... Je moet maar eens zoeken op Ubuntu...

tot de volgende ?

nr 2.443

Image via CrunchBase

Bij het opstarten van mijn blog, zag ik tot mijn verbazing dat ik reeds 2443 blogjes heb gepubliceerd. Ik heb er niet zoveel geschreven, er zullen er wel een paar tiental zijn die ik gewoon als link naar een ander artikel heb ingebracht (en een paar van die linken bleken en blijken niet te werken !)
Maar hoe dan ook, het is dus al een dikke 6 jaar dat ik bijna dagelijks zit te bloggen.
Ik schreef volgens hetzelfde statistiekje 46.947 pagina's bijeen... Dat zullen er in de praktijk heel wat minder zijn, want ik moet weer wijzen op het bovenstaande, maar ook op het feit dat een blad waar twee woorden op staan ook als een pagina zal genoteerd zijn...Maar toch, zelfs als het er maar de helft zouden zijn, dan nog zijn het er meer dan 23.000 !

Ik heb geen hoed, anders zou ik hem afnemen voor mijn eigen zichzelven...

Slechts heel zelden kijk ik eens achteruit, en blader ik eens door mijn oude blogs... Maar als ik het doe, dan stel ik vast dat het nog steeds leesbaar is.  Eénmaal, nog niet zo lang geleden, was ik iets aan het opzoeken, via Google, in alle bronnen... Ik kwam op een tekst terecht, die ik begon te lezen, helemaal uit las, en tot de bevinding kwam dat er blijkbaar nog iemand was die over Ubuntu dacht, wat ik er ook over dacht... Dan zag ik plots dat het een van mijn eigen blogs was.
Stom hé !
Maar eerlijk, ik had het eerst niet door. Het was dan ook een blog van een hele tijd terug. Maar toch, ik had het moeten herkennen, vind ik...

Maar eigenlijk is die ondervinding niet helemaal nieuw voor mij. Indertijd maakte ik heel veel tekeningen, (nog steeds), maar ik hield die nooit bij. Ze werden bijna altijd meegegeven met het oud papier. Tot ik op een keer in een lade enkele van die oude krabbels tegenkwam, en verbaasd vaststelde dat ze helemaal niet slecht waren, en dat het eigenlijk maar goed was dat ze bewaard bleven. Sindsdien hou ik mijn schetsen en krabbeltjes allemaal bij, al is het maar als bron van inspiratie. Ik ben nu bezig in de academie al een tweede beeld te maken op basis van die tekeningen van indertijd...

Ik ga dus ook eens moeten bewust gaan lezen in mijn oude blogs... Wie weet doe ik, net als met die tekeningen, wel weer inspiratie op.

Misschien meld ik dan dat jullie echt eens moeten de blog van 32 septober 2008 moeten herlezen... Omdat ik toen al duidelijk wees op bepaalde zaken, die ik nu moet herhalen of zoiet...

Of misschien moeten jullie het eens doen, en kunnen jullie mij wijzen hoezeer ik veranderd ben in mijn mening, in de loop van al die blogs. Want dat zal ongetwijfeld ook het geval zijn. Je moet eens lezen hoe kort en voorzichtig ik was in mijn eerste blogjes... Niet te doen.

Zo heel veel lezers heb ik niet, maar wel een deel vaste klanten er onder. Als ik achteruitkijk, dan denk ik dat ik momenteel gemiddeld zo'n dertig lezers per dag haal. Dit is geen groot cijfer, maar eigenlijk vind ik het verbazend dat het er zo veel zijn. Ik schrijf immers geen literatuureluurderij, ik durf al eens de draak steken, ik durf al eens zagen, ik durf al eens tegen zere schenen stampen, ik durf al eens te scherp de waarheid te zeggen, ik durf al eens dingen te schrijven waar lezers het helemaal niet mee eens zijn, kortom, ik schrijf eigenlijk niet echt voor de lezer...  Ik denk eerlijk gezegd, dat ik in heel veel gevallen dingen van me af schrijf. Dingen die ik wel eens zou willen zeggen, maar dan zou ik wellicht ruzie maken met een mens waar ik vriend mee ben, en vriend mee wil blijven...
Dus til niet te zwaar aan al mijn gallige uitlatingen, let niet te veel op mijn knorrige oudemannenpraat, neem het maar van waar het komt, en weet dat ik het zelfs niet eens allemaal echt meen, maar soms echt wil uitdagen...
Kortom, het verwondert mij dat u er nog steeds bent, hooggeachte lezer(es) !
En uw aanwezigheid maakt dat ik me in al mijn overpeinzingen, zagerijen, uitdagingen en dies meer, niet zo helemaal alleen voel, ook al zit ik hier helemaal alleen achter het klavier van mijn PC...
Ik ga je voor vandaag niet langer pesten, niet langer doen lezen in die malle teksten... Kom morgen maar terug, wie weet doe ik dan wat meer mijn best om U (let op de hoofdletter) ter wille te zijn...

Hoogachtend

enne... tot de volgende ?