miserie

Bergmannsleuchter; Volkskunst von 1950 (Photo credit: Wikipedia)

Heb je gisteren vergeefs naar je vertrouwde blog zitten zoeken?
Er was er geen !
Ik ben er nog niet goed van!
Een hele dag zonder kwampjoeter... Ik heb van arremoe mijn Waalse vriend Erwin moeten bellen om mij te komen depanneren, en die is ook een heel eind zoekende geweest naar het euvel. Vraag mij niet wat het is, maar het is iets aan de videokaart, maar dan niet aan de kaart, maar aan de software.Nu kan ik weer werken, maar ik moet een omwegje maken, tot men bij Ubuntu de bug heeft opgelost...

Je kunt niet geloven hoezeer ik die computer heb gemist.Gelukkig kon ik nog wat kijken naar mijn tablet, maar daar kun je niet zoveel mee doen als met een echte computer, en een blog schrijven op een virtueel klavier die dan ook nog een querty is...Nee, daar had ik geen lust in.

Maar allee, ik ben er weer.Ik heb gisterenavond nog al mijn vertrouwde apps en spelletjes en programma's terug gezet, en nu kan ik weer normaal bewegen op mijn scherm, en kan ik weer bloggen.

Nee, lieve zus, ik ben dus niet ziek ( ooit kreeg ik een telefoontje toen mijn blog nog eens mankeerde, of ik ziek was...)
Ik leef, en ik ben weer Pietje boven Jantje. Ik kan weer Bloggen ! Met Hoofdletter !

Gisterenavond, net toen mijn computer weer teken van leven gaf, kwam Bart binnen met zijn bende, en nadien Frederik en ook nog eens een van de tweeling die eens over en weer binnenkwam... Ze zaten samen met Erwin, de computerman, zich vrolijk te maken over opa die niet zonder zijn computer kan, en over Ubuntu (met Windows heb je dat niet !) en zo voort und so weiter... Tot ze wat uitgelachen waren en ze zelf begonnen over het feit dat Linux veel rapper is, en dat er voor netwerken geen beter systeem is dan Linux...  Ik begon weer adem te halen.

Ik ga binnen afzienbare tijd (van het werkwoord afzien) een gastoptreden moeten doen in het peuterklasje van juf Els... Ik moet er een en ander gaan maken in pyrografie, dus branden in hout. Dat zou dan moeten dienen als geschenkje voor vaderdag... Opa mag er zelf voor arbeiden... Maar ik denk dat het wel leuk zal zijn met al die kleine ukjes. Ze zijn daar amper 2.5 jaar oud... Echte kakkebroeken in sommige gevallen. En weet je, ik ben benieuwd om eens het leven van een juf mee te maken.  Ik denk dat het best zwaar werk kan zijn. Van een ding heb ik schrik! Ik hoorde dat een test heeft uitgewezen dat bij die juffen het geluidsniveau de gevarendrempel overschrijdt. Het is me niet duidelijk of dat geluid dan komt van de peuters of van de juf.Dat hebben ze er niet bijgezegd...

Ik heb nog niet gekeken naar mijn twitter en mijn facebook, want daar zitten soms ook nog berichtjes voor mij op, mijn mails heb ik gisterenavond nog bekeken, maar ik heb er heel weinig doorgemaild, geen tijd ! Te druk !

En deze namiddag terug naar de keramiekklas... Weer in de clinch met een weerbarstige juf (Ik heb iets met juffen vandaag de dag !), die allergisch is aan het woord beeldhouwen. En die grondig van mening verschilt met mij over het begrip keramiek. Kijk, ik ben van mening dat de vorm primeert, en dat je duizend kleurtjes kunt gebruiken, als de vorm niet goed is, dan is het niet mooi. Als de vorm wel goed is, dan heeft het niet echt een kleurtje nodig, maar dat kleurtje kan het wel nog wat opwaarderen.
Een bord in felle kleuren kan best mooi zijn, maar als het bord geen mooie vorm heeft, giet dan maar met kleurtjes, je kunt het niet mooi maken. Je kunt hoogstens wat experimenteren op zo'n ding. Ik maak in haar ogen de fout te dikwijls het woord beeldhouwen te gebruiken... Maar dat is een restantje van vroeger, en een beetje weemoed, omdat ik niet meer echt kan beeldhouwen met die rug van mij.

En als ik al eens durf stellen dat iets helemaal geen kleur hoeft, dan ben ik een slechterik, en zal wellicht nooit een echte keramieker worden. Nu ja, dat is dan maar zo... Kijk, Kloos zei ooit: "Kunst is de allerindividueelste expressie van de allerindividueelste emotie !" en hij heeft en had gelijk !
Ik ga nog een heel stuk verder ! Ik beweer dat een Kunstenaar (met hoofdletter) pas een Kunstenaar is, als hij één werk heeft gemaakt dat werkelijk de toets van de eeuwen kan doorstaan, en die de meerderheid van de mensen echt raakt. En ik durf nog verder te gaan: als een Kunstenaar 10 werken van een dergelijk gehalte maakt, dan hoort hij in de galerij der grootsten, en daar hangen er nog niet veel in ! Ik ken heel wat grote kunstenaars, maar het is niet omdat ze een grote naam hebben verworven, dat alles wat ze doen ook Grote Kunst is... Ik zie er veel momenteel, die ooit een briljant iets hebben gemaakt, en de rest van hun leven teren op de roem van dat ene echt goede werk.

Ik heb geen ambitie om in die galerij terecht te komen... Ik ben maar een liefhebber, die best wat leuks kan, maar ik voel me zelf veel meer thuis in de rij van de volkskunstenaars, mensen die voor zichzelf en de hunnen iets weten te maken die hun huis een eigen toets geeft, en die best aardig is, die dat huis dat eigene weet te geven. Net zoals de mens van 200 jaar terug, die met veel geduld, tijdens de lange winteravonden, zijn stoelen zat mooi te maken met sjablonen en vrolijke kleuren. Die stoelen van dat onbekend mensje gaan nu stukken van mensen, want dat eigene, dat straalt er ook nu nog van af. En ook al is het dan niet meer echt van hen zelf, de koper leent dat eigene om zijn moderne huis er iets mee te geven.

Als ik dat zou kunnen bereiken, dan ben ik al lang content...
Heel content.
En is het niet met zo'n stukje keramiek, misschien dan wel met ... mijn blog ?

tot de volgende ?
Ik doe niet mee aan

Genesis

18th century (Photo credit: Wikipedia)

Ik heb nogal wat gegrasduind in de verschillende religies die bestaan op deze aardkloot. Eén ding bijzonder kon ik wel smaken: ze hebben zowat allemaal een scheppingsverhaal.
Ik denk dat dit ook logisch is... De mens met zijn denkvermogen zal zich immers wel afgevraagd hebben vanwaar al dat groen, al die planten, de sterren en alles wat je zien kunt, gekomen is... Zoals ik al eerder stelde: geloof in God biedt een antwoord op alle onoplosbare vragen. Wat je niet kunt verklaren kan steeds verklaard worden door een ingreep van de almacht.
De meeste religies zijn al oud, en het scheppingsverhaal is meestal een van de oudste verhalen. Dat betekent dat het meestal een heel mooi verhaal is, waarin men er maar op los fantaseerde, geïnspireerd door wat men zag, geïnspireerd door de passie het Godsbeeld nog sterker te maken...

De meeste mensen zijn het in deze tijd wel eens dat het niet letterlijk kan en mag genomen worden, dat het een mooi verhaal is, met een belerende inhoud. Toch heeft men nog steeds mensen die heel vast geloven in dat verhaal, deze noemt men in de Christelijke wereld de Creationisten, zij die geloven dat alles werkelijk geschapen is, ja, zelfs in zeven dagen.

Ik hoop dat ik ze niet kwets met mijn Genesis... Ik kan het niet laten geïnspireerd te zijn door het scheppingsverhaal. Ik wil niemand kwetsen, en ik geloof ook in God, maar niet op die manier als in Genesis...

Er was niets, niets niemendalle, en God zuchtte voor de ontelbaarste keer van verveling. Wat zou hij eens doen ? Het was niet eens doelbewust, bijna in een spontane reflex, net zoals wij wel eens een stukje papier onbewust vastpakken en al even onbewust in een bolletje draaien... Zo greep God het oneindige niets en frommelde het in een, draaide het in een bolletje, en kneep, kneep, tot het door de immense kracht plots explodeerde, of implodeerde ? Nee, het was niet echt het een, noch het ander... Weet je wat, ik noem het deploderen, een soort gekke situatie, waarbij het ontploffende niets plots resulteerde in het ontstaan van het heelal, vol stof en samensmeltend roterend stof die groeide tot sterren en later zelfs tot planeten... God keek verrukt toe ! Al die lichtjes, al die beweging, al dat draaien en wentelen, en kijk, er stonden hele sterrenstelsels die op hun beurt ook weer in een immense sterrendans bewogen...

Eeuwenlang keek God verrukt naar de evoluerende sterrenmassa... Kijk, hier en daar ontplofte er eentje in een supernova, en daar onstond er weer een nieuwe uit wervelend sterrenstof... en enkele hele kleine bolletjes doofden langzaam uit, en werden planeten...

Op die planeten keek God wel wat langer dan naar de andere dingen, het was zo gek, de gloed verdween, tot hier en daar erupties kwamen van een gloed die blijkbaar onder de bovenste korst zat. Mooi om zien ! En kijk, op dat ene bolletje zag hij zo waar nu en dan wat wolken. Toen hij nader toekeek zag hij dat het water was, waterdamp, en hij stuurde een deel kometen, die hoofdzakelijk uit ijs bestonden in de richting van dat ene bolletje, en zie er kwam steeds meer water, het overdekte grotendeels het bolletje, alleen de hooggelegen gebieden bleven nog droog... Nu ja, droog, het regende er verschrikkelijk veel. De warmte van de nog dunne aardkorst, de nabijheid van de zon maakte dat er heel veel water verdampte, en damp verandert in regen en keert terug naar de aarde. De aarde koelde meer en meer af, en God vond het zo bizar dat hij er besloot eens een wandelingetje op te maken...

Grote dode oceanen, en donkere brute rotsen... Het zag er echt niet uit ! En god zette zich neer op een wat effen rotsblok en zette zich aan het denken... Eeuwen en eeuwen lang... En plots besloot hij eens iets nieuws te proberen, en hij liet de plant ontstaan.... Eerst heel primitief, eencellig, en alleen in het water, maar na een korte tijd van hooguit 100 eonen was de watermassa verandert in een groene soep. En God zuchtte weer... Hij besloot dat die eencelligen maar eens in kolonie moesten gaan wonen, en planten worden. En hij liet zelfs toe dat er planten kwamen die het water verlieten, en het land veroverden.

Mooi... Een groen juweel, een smaragden wereld ! Maar het was allemaal groen. Groen en nog eens groen. En God besloot dat er maar eens bloemen moesten komen, om de planten op een leuke manier zichzelf te laten voortplanten, en hier en daar zelfs te kruisen met andere soorten... Maar er gebeurde niets, de bloemen bloeiden wel, en bij een gunstige wind werden er zelfs enkelen bevrucht, maar echt goed ging het niet. Dus schiep God het dier, en als eerste de bijen... Om de bloemen te bevruchten en het leven te verspreiden.

En dat was zo leuk dat Hij besloot om maar meer en meer en meer soorten te scheppen, leeuwen, tijgers, koeien, otters en muizen, kakkerlakken en duizendpoten, hamsters en apen en noem maar op, en na even denken maakte hij uit het aanwezige materiaal zelfs de vogels, van de adelaar  tot de piepkleine kolibrie...

De wereld was mooi !
Maar kijk, hier en daar liep toch iets mis. Hier groeiden de planten zo hard dat ze alle andere soorten en dieren vermoorden door hun expansiedrang, daar weer waren de tijgers veel te talrijk en bleven er amper andere diertjes over. God had er veel te veel werk aan... En hij wou eigenlijk genieten, genieten van zijn almacht, genieten van zijn scheppingen. Hij had kortweg een tuinman nodig...
En zo kwam God er toe de mens te scheppen... De mens die zou heersen over de wereld, en haar zorgvuldig in stand houden en beheren...

Een tijdje ging alles goed. De mens deed zijn werk, at van de vruchten van de bomen, de zaden van het gras, de dieren van het veld... Maar de mens deed aan gezinsuitbreiding, en zie er kwamen meer en meer mensen. En op een bepaald moment stelde de mens vast dat er in zijn omgeving niet genoeg vruchten waren, dat er niet genoeg dieren waren om hen te voeden. En ze namen meer gebied in. En alles ging weer goed... Tot het weer schraal werd, en er een mens op stond, die besliste daar iets aan te doen... En in de plaats van de wereld te beheren, legde hij de wereld zijn wil op ! Hij ploegde een veld om en zaaide er graan op, hij hakte het woud om en plantte er fruitbomen, hij jaagde de wilde dieren weg en hield tamme koeien en schapen en konijnen, alles om hem te voeden.

De aarde was geen lusttuin meer, de aarde was een middel om meer en meer mensen te voeden en in stand te houden. En zie, leiders stonden op, en beslisten dat de gronden van de anderen eigenlijk veel beter in hun handen zouden zijn, en ze maakten wapens en gingen moorden en veroveren... Macht en bezit waren de eerste en grootste zonden en vervuilden heel het mensdom...

En nu nog steeds lijdt de mens onder hen die macht willen, en nooit genoeg bezit hebben... En de aarde kreunt onder de mishandelingen. Hele gebieden zijn al veranderd in woestenijen, zodat vruchtbare grond en bezit voor de machtsgeilen nog waardevoller worden.

De tuinman, de beheerder is moordenaar geworden...
En God?
Hij zuchtte en trok zich terug, naar een andere aarde, een andere zon, Hij heeft er genoeg, en hij liet de mens met zijn kwaad over aan ziekten en dood...


... Ik geef het toe, mijn Genesis is niet zo leuk, maar ja, hij is gekleurd door eeuwen mensengeschiedenis, en dat is - helaas ! - niet zo fraai !

djudedju

tot de volgende ?

drukkerderst

Morpheus and Iris (Photo credit: Wikipedia)

Vandaag is het een hectische dag. Vanmorgen gewekt door de wekker, want Anny moest om 8 uur in het ziekenhuis van Oudenaarde zijn voor haar borstonderzoek. Ondertussen zou ik naar Raepsaet gaan om sleutels te laten bijmaken voor de achterdeur. Maar Raepsaet staat bijlange niet zo vroeg op als wij deden, dus mocht ik terug wandelen naar de auto (Op de markt), en nog wat zitten sudokuën tot Anny terug kwam.
Op mijn wandeling had ik nog wat rondgewandeld en verbaasd vastgesteld dat het oude gebouw van het ACV, waar ik zo lang werkzaam was, nu ingenomen is door Heuvelheem. Ook zijn er talrijke nieuwe winkels die ik nog niet eerder had bemerkt. Te voet zie je dat, in de wagen zie ik dat niet...

Toen Anny terug was, nog maar eens, maar nu met de wagen, naar Raepsaet... Nu was hij wel open, en konden wij twee sleutels laten bij maken... Van daar naar de bank, want daar moesten wij ook nog een en ander regelen. Zodra dat in orde was, doorgereden naar de apotheek... Anny moet nu iets nemen voor haar cholesterol. Waar zij dat van krijgt is mij een raadsel, ze eet heel weinig vet... Maar ja, haar moeder had dat ook wist Anny nog...

Dan eindelijk weer naar huis, en nu zit ik al te bloggen, want deze namiddag moet ik weer weg... Naar school, om te leren keramieken... En vanavond is er dan nog een vergadering van ziekenzorg.
We waren net op tijd terug van de apotheek om de visboer te zien stoppen voor onze deur, vlug nog wat vis gekocht voor deze middag.

Nogal een geluk dat ik op pensioen ben, anders had ik geen tijd gehad om dat allemaal te doen.

En dan... dan denk ik aan vroeger... Toen ik nog werkte.
Toen zou ik zo'n programma beschouwd hebben als verlof.
Want meestal was het toen veel drukker, en dan kwam het werk daar nog boven op...
Ooit hoorde ik Camiel zeggen, toen hij enkele maanden gepensioneerd was: "Ik ben nu al vijf weken aan het schilderen van de ramen en de deuren van mijn huis, en toen ik nog werkte, moest dat in die drie weken vakantie, en ik had nog tijd over..." "Maja," zei hij, " Vroeger waste ik alles eens goed af, en gaf er een nieuwe lik verf op... Nu heb ik alles eerst afgebrand, dan geschuurd, dan in de primer, dan weer lichtjes opschuren en nu ben ik aan de tweede deklaag bezig..."

En zo gaat het als je op pensioen bent... Je hebt meer tijd, maar je neemt ook veel meer tijd om alles te doen. Je bent niet meer zo gehaast, en je doet alles bedachtzamer. Er zit niets of niemand meer achter je, er staat niemand te wachten op je... Je hebt tijd...

En toch ging de tijd nog nooit zo vlug als vandaag, tenzij morgen, morgen zal hij nog wat sneller gaan... Want iedere dag lijkt de tijd weer wat sneller te gaan dan de dag voordien.

Eigenlijk is het een zalige tijd... Als je je kunt opjagen in de weinige dingen die je te doen hebt. Jonge mensen zullen jaloers zijn als ze dit lezen, of... ze zullen niet begrijpend het hoofd schudden. Ik denk dat ik vroeger bij de laatste soort hoorde. Ik zal het niet begrepen hebben. In mijn werk had je nooit gedaan en met de vele avondvergaderingen en zitdagen kwam ik met 60 uur in de week niet toe... zonder al wat er thuis nog moest gebeuren.

Ik herinner me dat de kinderen eens thuiskwamen met de jaarlijkse vragenlijst van de PMS (nu CLB)... Hebben ze de mazelen gehad, de kinkhoest, zijn er overlijdens in de familie geweest of ingrijpende gebeurtenissen... Je kent dat wellicht wel, die ellendig lange lijsten x 3, want ieder kind kwam daar mee ieder jaar weer af... Ik had het die week wellicht héél erg druk, want ik heb met een rode stylo dwars over het formulier geschreven: Zie vorig jaar - Geen wijzigingen, en mijn handtekening.
De kinderen durfden er bijna niet mee naar school... Maar het jaar nadien kreeg ik de vragenlijst met een briefje je bij: in te vullen als er een of ander gewijzigd is...

(Mijn bureau was vlak naast de PMS... ze konden in geval van nood gewoon langs komen, maar zelfs dat hoefde niet...)

En nu schrijf ik dus drukkerderst.... ach, ik ben gek...
Gelukkig maar, want "Gek zijn is gezond" zingt die zanger (Geen idee wie het zingt)

Maar hij heeft wel gelijk, zolang we maar prettig gestoord zijn, dan is het goed.

Ik ga stoppen, en beginnen met het lezen van mijn mails... Djudedju, werk dat ik heb !

tot de volgende ?

Oudenaarde-Roubaix

Oudenaarde- Robeke... Om het eens in 't Vlaams te zeggen... Vandaag passeren er hier weer hele pakken wielerfanaten, die zich dood aan het jakkeren zijn op een zwaar parcours. Vlak aan mijn deur hangt een bord met de splitsing van de 55,100,nog iets en de 150 km... Ach, ze doen maar, ieder diertje zijn pleziertje. Het zijn geen grote "kuddes" die hier voorbij komen, maar ze passeren wel gestaag.
Om naar Zottegem te kunnen gaan met de wagen, moest Anny weer op de baan gaan staan om teken te doen als er eventjes een gaatje viel in de lange eindeloze rij wielerterroristen.
Zoals ze nu rijden, is er weinig hinder, als ze in groepen passeren, dan is de hele baan benomen, maar zoals gezegd, vandaag weinig echte bendes.

In Zottegem heb ik mij profijtig geparkeerd op de parking van de academie... Vlak bij de rommelmarkt. Aan de ene kant de parking oprijden, en aan de andere kant de rommelmarkt op wandelen. Mijn kennis van deze parking komt goed van pas.

Op de markt heb ik nog een mooie Ganesha gevonden, je weet wel, de "God" met de olifantenkop... (Henk uit Nederland zal weer zuchten en vinden dat ik zwaar verkeerde dingen doe..., maar ik vind het heerlijk hoe de mensheid goden creëert met menselijke en dierlijke eigenschappen en kenmerken. Eigenlijk best creatief, en ik vind het mooie beelden.Meer niet)

Het is geen grote rommelmarkt, maar het was leuk om eindelijk eens te kunnen wandelen in een normale temperatuur en zonder dreigende regenwolken... Nochtans, vannacht rond 12 uur heeft het gestormd en water gegoten, en rond 3 uur was er dan weer een vlaag, water gieten, maar zonder dat het stormde... Vanmorgen was nog alles hier nat, maar de zon was er, tussen witte wolken door. Eindelijk eens wat weer om in te flaneren !

Het valt op dat je steeds meer mensen negatief hoort praten over de politiek, zowel de nationale als de gemeentelijke ! Ik heb niet gereageerd, maar je hoort hoe de mensen de houding van de politici meer dan beu zijn. Mocht men in ons Belgiekske de kiesplicht afschaffen, dan zou je wellicht vaststellen dat we alle records kloppen inzake laag aantal kiezers ! Snappen die lui niet dat ze helemaal geen achterban meer hebben ? Zien ze echt niet in dat ze verkeerd bezig zijn met hun gesjoemel en hun onduidelijke standpunten en houdingen?
En als ik kijk naar de TV op Nederland, dan zie ik dat het daar hetzelfde is...  Ach, warm houden en veel voor bidden, misschien komen ze nog ooit tot de jaren van verstand...

Maar als we hier, ook in de politiek, een beetje de Amerikaanse toer opgaan, dan wordt het nog erger... Want wat we daar zien en horen is helemaal te gek om dood te doen.

Tot de volgende

Daag april...

Bank-door (Photo credit: Wikipedia)

April is ook weeral voorbij. En gisteren was het nog nieuwjaar.
Morgen is het 1 mei, en is het rommelmarkt in Zottegem. Vanmorgen gaf de weerman van dienst me moed: er is voor vandaag een halve dag een blauwe hemel voorspeld, en terwijl hij het aan het zeggen was, zag ik de grijze wolken al heel de hemel vullen. Nee ! Hier en daar rest nog een spatje blauw.
Dat weer voor morgen zal ook maar niets zijn zeker?

Eén mei, dag van de arbeid waarop niet gewerkt wordt.
Weet je, dat doet mij weer eens denken over verleden, maar ook over de toekomst... Ik herinner me, uit een ver verleden...
In een meubelbedrijf in de streek ging het slecht, en er moesten een pak mensen afgedankt worden. We gingen onderhandelen om de afdankingen zo miniem mogelijk te houden, en waar er toch moest afgedankt worden, dat we dan zouden profiteren van dat nagelnieuwe brugpensioen, zodat er zo weinig mogelijk echte slachtoffers zouden vallen...
Onze opzet lukte, we zouden een periode hebben met "economische werkloosheid" en de afdankingen zouden beperkt worden tot mensen die recht hadden op het brugpensioen...
Iedereen content...
Iedereen?
Nee... Van de mensen die op brugpensioen moesten, kwamen er enkelen reclameren, waarom zij het slachtoffer moesten worden, waren zij niet goed genoeg meer om te werken misschien?
Enkele jaren nadien was het brug- of prepensioen een recht, en onaantastbaar !

Arbeiders keken niet meer op tegen die vervroegde opruststelling, maar keken uit naar de langverwachte rust...

Nu zitten wij met het omgekeerde probleem. De economische toestand laat het niet meer toe dat de arbeiders zo vroeg uit treden, zo vroeg stoppen met bijdragen aan de staatskas, aan het pensioensysteem, aan heel de sociale zekerheid.

Ik vind dat de regering het nu - de laatste dagen- wat verstandiger begint aan te pakken. Ze stellen het nu voor als een mogelijkheid, een kans, een recht op langer werken... Ik denk dat dit verstandiger is, gewoon omdat dit op die manier wat lijkt op het omgekeerde, het brugpensioen, dat was ook geen plicht, maar een kans. Een kans lijkt altijd veel aantrekkelijker dan een verplichting.

Niet dat ik gelukkig ben met het opschuiven van de pensionering op zich, maar het wordt wat aanlokkelijker verpakt.

Waarom ik tegen het opschuiven van de pensioenleeftijd ben? Och, ik heb wel enkele redenen. We zitten al met een serieuze werkloosheid, als we de ouderen nog wat langer laten werken, lijkt dat niet echt een goede manier om de jonge mensen aan het werk te helpen. Bovendien moeten we oppassen voor de gewoonte-vorming. Als je mensen te lang uit het werk houdt, dan stellen we vast dat er een deel zijn, die zich installeren in die situatie, die niet echt meer zoeken naar werk. Sommigen verwijten dat die mensen, maar het is veeleer een soort gewenning dan wel een bewust proces. Mensen worden het gewoon, en er is een soort breuk met wat ze indertijd als normaal leerden zien.
Er is nog een andere reden: mensen die momenteel opgeleid worden voor een functie, kun je na drie jaar inactiviteit gerust beschouwen als niet meer opgeleid. De ontwikkeling gaat zo snel, dat je feitelijk niet de luxe hebt om een tijd niet meer mee te zijn, je niet meer bij te scholen. We zouden dus, als we met werkloosheid zitten bij de jongeren, die periode moeten invullen met voortdurende bijscholing. Maar dat kost wellicht nog veel meer dan de vervroegde pensionering van de ouderen... En is dus onhaalbaar. Maar de keerzijde lijkt mij op termijn nog erger !
Want dat wil zeggen, dat je, als de economie eindelijk zou hernemen, je met een pak "onplaatsbaren" blijft zitten... Zij die te lang werkloos waren om nog als opgeleid beschouwd te worden. Hoe meer tijd er verlopen is, hoe dieper de kloof tussen kennis en tewerkstelling wordt.

...en er is nog een reden... Ik heb gezien dat door de invoering van het brugpensioen de mensen plots heel wat langer blijven leven. Met andere woorden, de jaren tussen de 58 en de 65 jaar lijken er voor een verschrikkelijk groot aantal mensen te veel aan prestatiejaren. Door vanaf je 58 à 60 jaar te stoppen, ontsnap je aan die te grote belasting op je geest en je lichaam, en groeit de levensduur spectaculair. Economisch gezien zal dit betekenen dat het aantal gepensioneerden veel vlugger stijgt dan voorzien, en niet in de eerste plaats door het feit dat ze vroeger uittreden, maar vooral door het feit dat ze nu veel langer leven.

Voor de regering is dat laatste eerder een argument om het prepensioen af te schaffen, want als ze minder lang leven, komt er automatisch minder druk op de pensioenkas. Je kunt het dus gerust een zachte holocaust noemen...

Maar dan ben ik misschien een beetje bitter... Maar ik weet dat ik gelijk heb, en dat zij die onze rekening opmaken, daar wellicht rekening mee houden !

En laat me eventjes terug duikelen naar de titel van dit blogje... Daag April, er op wijzend dat de tijd steeds maar sneller en sneller loopt. Hoe ouder je wordt, hoe vlugger de tijd gaat of lijkt te gaan... Wil je dat van deze voortsnellende tijd er voor jou nog eens een stuk afgeknipt wordt door politici ?
Ik niet...

tot de volgende ?

Zon... ? nu ja 't is dag.

La Caleta (Tenerife): Atlantic Ocean Nederlands: Tenerife: de Atlantische Oceaan bij het dorp La Caleta Français : Tenerife: l'Océan atlantique près du village de La Caleta (Photo credit: Wikipedia)

Ik heb het uitgerekend, binnen drie dagen moeten we zorgen ingescheept te zijn in de ark van Noë... Kwestie van niet met zijn allen te verzuipen.
We komen van Gent, waar een kunstboekenmarkt staat (nog heel de dag aan 't citadelpark op 't museumplein), en hoe dichter we Mater naderen, hoe meer water er uit de hemelsluizen valt.
Of, ze zijn echt van plan ons hier onder water te zetten, of, als het echt sluizen zijn, dan moeten ze hoognodig nieuwe sluisdeuren hangen, die wat beter sluiten.
Nu is er gelukkig voor het eerst een kentering te voelen in de temperatuur, want zoals het bezig was dachten wij dat er kans was dat we op 21 juli een elfstedentocht zouden kunnen organiseren met als start het aanwakkeren van de eeuwige vlam...

Die opwarming van de aarde kan verdomd koud aanvoelen !

Ik las onlangs een heel artikel over een Nederlandse architect, die nu hele steden aan het ontwerpen is om te bouwen op... de zee... Hij heeft ondertussen al een preuve van zijn werk gedaan, en het kan dus. Gedaan met de overbevolking, we bouwen de oceaan vol, en zoals de architect het wil, bouwen we meteen ook bossen en natuur aan... Natuur ? Nu ja, misschien wel nat uur.

Het is dus niet genoeg om gebouwen neer te poten van zo'n duizend meterkes hoog, nee, we gaan nu nog de zee volbouwen, en we hebben het systeem gevonden om onze natuurgebieden om te vormen tot nuttige landbouwarealen, en we planten het natuurgebied dan maar over op zo'n gebouwd eilandje... Kan het nog gekker?

Wat willen ze nu eigenlijk ? Bewijzen wat ze allemaal kunnen, of iets oplossen? Ik begin soms serieus te twijfelen. We brengen door onze eindeloze vervuiling heel de wereld in de knoei, talrijke landen staan op het punt om vele vierkante kilometers grond te verliezen aan de oceaan, maar men zegt ons: geen probleem, we bouwen drijvende eilanden, laat de zee maar stijgen...

Zou het niet iets eenvoudiger zijn om de vervuiling wat in te perken? Maar op iedere conferentie terzake, komen ze niet overeen, en blijven ze maar door vervuilen, vervuilen, vervuilen...

Tot voor kort dacht ik dat ik hier op mijnen berg veilig zat, maar het ziet er naar uit dat dit nog niet eens zeker is. Bij een wandeling in ons mooie Mater zagen we dat in een veld na het bewerken van het veld, er schelpen bloot komen te liggen... Dus onze "bergen" moeten ooit nog onder water hebben gestaan.

En het blijft maar regenen. Nee, het is niet aan het gieten, het wil gewoon niet stoppen, en het zoekt tijdens het druppelen door, naar zijne tweede asem... Dan kan het weer beginnen, gieten en hagelen...

En zeggen dat Anny niet kan zwemmen.
djudedju

tot de volgende ? (foto: Zicht vanuit mijn huis op het verzopen Oudenaarde...)

Foto staartmees - toongoderis@gmail.com - Gmail

Foto staartmees - toongoderis@gmail.com - Gmail
Deze foto kreeg ik van Henk, naar aanleiding van een blog over staartmezen...
Bedankt Henk !