Korea versus Korea ?

Image by kk+ via Flickr

Héél lang geleden zag ik ons moeder zeep kopen en rijst en bloem en zo meer, stockeren voor de komende nieuwe oorlog... Korea... Jaren nadien lagen er nog keiharde stukken sunlight zeep op de zolder. Nu zie je dergelijke dingen voor grof geld verkopen op de rommelmarkten.
Ik was nog een klein manneke, maar de sfeer van onrust is me bijgebleven, en de Kamina vaarde met Belgische soldaten naar ginder ver, om te vechten.
Na een hele tijd van vechten en onrust kwam er een gewapende vrede tussen de grote machten die achter die idiote oorlog zaten, Het communisme met vooral China, versus het Imperialisme van de USA en de rest van de "vrije" wereld... Een wereld die nog niet hersteld was van de laatste oorlog en al weer bezig was zich zelf naar de verdoemenis te helpen.
De vrede was heel kunstmatig, midden in het land, zo wat op de 50° breedtegraad, werd het land gesplitst, in Noord en Zuid, in pro westers en pro communistisch...
En al die tijd is het blijven rommelen. Al die tijd is Korea in reserve gehouden om, zo het economisch wenselijk was, weer een oorlogsveld te hebben.
Want oorlog, dat is economie, op zijn smalste kant, maar niettemin economie.
Nu zou Noord Korea atoomwapens fabriceren, en dat mag niet van Zuid Korea en van Amerika.
De spieren worden gebald, er wordt gebrald over de agressie van de anderen, en nu gaat Amerika samen met Zuid Korea wat  militaire "oefeningen" gaan houden voor de kust van Korea, kwestie van te tonen dat ze gereed zijn. De anderen zeggen dat dit geen oefeningen zijn, maar provocatie...
Ons moeder zaliger zou er al weer aan denken om zeep in te slaan.
Want de economie gaat slecht, en oorlog zou economisch gezien misschien wel aantrekkelijk kunnen zijn.

Hier en daar zijn er op de wereld een paar plaatsen die klaar zijn en klaar gehouden worden, om eens lekker oorlogje te gaan voeren. De wereld is pas de koude oorlog kwijt, of daar kwam de spanning met de Islam netjes op tijd, en nu dat wat lijkt te milderen, komen ze rap weer met Korea op de proppen. Het economisch terrein moet steeds in staat van paraatheid zijn.

En de gewone mensen, die zijn het slachtoffer. Maar dat is van geen tel voor economen. Dat zij ook mensen zijn, dat weten ze niet eens meer, zij zijn van een ander ras, de homo economicus ofte de mens die alleen leeft voor geld, de Mammon uit de bijbel.
En weer moeten we vaststellen dat het in feite over de macht gaat, want economie, dat is een bijproduct van de macht.
En het kwade in de wereld, dat is macht en machtswellust.
Meer niet.
En alles wordt gebruikt en misbruikt in functie van " de macht". Religies vergeten hun eigen voorschriften en ideologieën omwille van de macht, staatshoofden en politiekers gaan desnoods over lijken omwille van de macht en omwille van het geld.
Macht !
... hopelijk komt er weer een uitbarsting van de Hejamijnkuttel (of zoiet) in IJsland of ergens anders, waait de wind al de gassen en het stof in de richting van Korea (de beide, ik ben niet sectair) zodat hun gedreig moet stilvallen onder druk van één hoestbui van moeder aarde...
Zo dat ze eens voelen hoe klein en hoe futiel ze eigenlijk zijn, hoe hun "macht" in werkelijkheid hol geblaas is... Hun gebrul het gepiep van een kitten.

En weet je, van mij mag "macht" rustig besmet worden met een virus die de hersenen aantast, en de slachtoffers weer leert lachen en vriendelijk zijn voor elkaar... Dat zou pas een leuk griepje zijn, het griepje van de Vrede en de Vreugde.

tot de volgende ? (Oh ja, heb je al gezien dat je nu hieronder je waardering kunt uitdrukken voor dit gebazel van een oude man met zorgen voor de toekomst van zijn kleinkinderen?)

dia's

Image by mooste via Flickr

In de Aldi kocht ik zo'n toestelletje om dia's om te zetten tot digitale beelden. Na enig zoekwerk (ik ben een genie in die dingen!!!!) kreeg ik het voor elkaar, en heb ik reeds enkele laders omgezet tot digitale vorm. Misschien gaan we op die manier die oude dingen ook nog eens bekijken...
Zo kreeg ik toevallig de beelden in handen met de doop van ons Veerle... Met als peter mijn broer zaliger en mijn oudste zus. Je wordt niet alleen met het verleden geconfronteerd, maar ook met het verouderen! Je ziet een pak mensen die er al lang niet meer zijn, mensen die je volkomen uit het oog (en het geheugen) hebt verloren, en je ziet van al die anderen en je zelf, hoe oud we wel geworden zijn.
God jongens, wat zijn we veranderd in de loop van al die jaren!
En hoe dikwijls ben ik dik geweest en dan weer dun en dan weer dik... Ik ben het schoolvoorbeeld van het jojo-effect.
Beelden van toen we 15 jaar gehuwd waren, met de kinderen nog klein. Beelden van toen we nog verkeerden en gingen wandelen met oma in "'t bosje" voor ons ouderlijk huis... Beelden van het eerste huis waar we woonden, van het tweede huis, van het derde en van waar we nu al zo lang wonen, en die echt ons thuis is geworden... Beelden van onze Koen zaliger...
Kortom weemoed en heimwee van cellofaan op digitaal gebracht.
Het omzetten heeft het immense voordeel dat je ze ondertussen ook al eens bekijkt... Het gaat dan ook niet snel. Het procedé is op zich nogal omslachtig, maar bij het kijken of het beeld juist zit (???) zit je ook telkens weer weg te dromen.
Je kunt ook de negatieven van gewone foto's naar digitale foto's omvormen, waarbij ze ook nog eens van nega- naar positief gezet worden. De techniek is wonderbaar.
En telkens weer de weemoed, het wegdromen, het verbaasd kijken, en het herkennen van vergeten mensen.
Ik heb me niet kunnen inhouden, om de eerste beelden al eens te bekijken op het scherm van mijn pc, later ga ik die wel eens op CD zetten, maar nu zaten Anny en ik te kijken, soms heel stil, soms vol verbazing soms zoekend wie is dat nu weer ?
We hebben die dingen veel te lang op zolder laten liggen!

En weet je, dan denk ik eens aan de generaties voor ons, waar foto's en dergelijke nog niet bestonden, of alleen bij heel plechtige gebeurtenissen genomen werden... Beelden in sepia, zoals je wel eens ziet op die hele oude postkaarten. Die generatie had geen doos (lees dozen!) met foto's van toen.  Mijn ouders zullen wellicht de eerste generatie zijn geweest, die al wel eens foto's namen van een uitstapje en een familiefeestje, en dat was dan nog met mondjesmaat, want foto's waren al bij al duur.
Nu zit iedereen met zo'n digitaal kodakje, neemt ontelbare fotootjes (de slechte zwieren we er wel uit) en  als het geheugen vol zit stoppen we een nieuw SD-tje  er in, en zijn weer weg voor honderden foto's. Het kan niet meer op. Foto's worden ook niet meer zo vaak op papier gezet, veelal worden ze omgezet tot een ceedeetje met de vermelding er op van waar en wanneer het ook weer is geweest.

Ik vermoed dat die ceedeetjes ook ergens in een schuif terecht zullen komen, waar ze nu en dan - bijna per ongeluk- nog eens zullen uit gehaald worden, en weer, net als bij mij nu, voor de nodige weemoed zullen zorgen.

Ons verleden in beelden. .. Het is een beetje zoals na het overlijden van je ouders, en je samen met broers en zussen het ouderlijke huis moet opruimen... Nu en dan krijg je dan dingen in je handen die je plots doen denken aan dingen die je eigenlijk vergeten was, of je dacht het toch. Blijkbaar niet echt, want dat kleine stukje materiaal voert je plots in ijltempo weer naar toen.

En weet je, we leven in een tijd met veel meer verleden dan vroeger. Vroeger leefden de mensen gemiddeld veel minder lang. Hadden dus veel minder verleden, en -wat erger was - veel minder toekomst. Ik vraag me af of hun leven "gecondenseerder" was, meer samengebald, als een vlug brandend vuur...

Zij hadden in ieder geval een veel kleinere wereld, meestal beperkt tot het eigen dorp. Wij zien een hele wereld dagdagelijks op het kleien scherm van de TV, en bekommeren ons over de politiek van landen aan de andere kant van de wereld.

We weten veel meer dan toen, maar of de mens nu gelukkiger is ?

ach, niet over nadenken, genieten van het nu en tevreden zijn met wat je hebt en wat je bent...dat is Geluk

tot de volgende ?

De wapendrager

Image by --Tico-- via Flickr

ofte de phalera bucephala...
Deskundigen zullen misschien weten dat het beestje waar ik het over heb, een nachtvlinder is, maar een hele speciale... In een apart blogje heb ik een link naar een mooie foto gezet, omdat ik ban ben dat ik geen afbeelding vind in Zemanta, mijn normale bron van prentjes....
Gisteren riep Anny mij: "Toon, komdekikieken !" (Voor de niet West Vlamingen: Toon, komt eens kijken!)
Ik ben gaan zien, en Anny toonde mij een stukje hout dat op de vensterbank lag. Maar toen ik het nader bekeek, het had pootjes en voelsprieten...
Ik ben nu morgen 64 jaren oud, maar zo'n beestje heb ik nog nooit gezien. Ik heb de twee kleinkinderen er bij geroepen en ook de buren.
Een mens zou zweren dat het een stukje hout was, de kop is precies een breukvlak, en de plekken op de achterkant lijken precies op een plaats waar een takje is weggesneden. Perfecte camouflage, had het niet per ongeluk mijn vensterbank uitgekozen om te gaan zitten.
Volgens mijn Vlindergids (Readers Digest) is het niet eens een zeldzaam wezentje. En bovendien is het niet kieskeurig, de rupsen vreten allerlei planten. In een paar dagen vreten ze een hele struik kaal. Ik vermoed dan ook dat ik voor het eerst de daders van het opeten van mijn stekelbezenstruiken heb gezien!
Op de foto van Zemanta zie je het beestje minder gedetailleerd dan op de link in het andere blogje. Heb jij al ooit dat beest gezien?
Ik heb een "wilde" tuin, met naast gekweekte bloemen ook wat wilde die bekend staan als bijenplanten en vlinderplanten. Ik heb dan ook regelmatig "gasten" die je niet vaak ziet. En die mooie insecten zijn niet het enige, door hun aanwezigheid heb ik ook heel veel vogels die mijn tuin bezoeken. Gisterenavond hoorde ik mijn parkiet perfect het gezang van een vink nabootsen. En iedere morgen worden wij gewekt door merels en lijsters en tal van andere vogels. Er zit ook ergens in de omgeving een specht, ik hoor hem regelmatig roepen. En deze week, toen ik met Anny aan het viswater zat, zagen wij - na jaren afwezigheid- plots een ijsvogel vliegen.
Dat is voor mij het paradijs, al dat leven rond mij.
In mijn tuin telde ik reeds vier soorten hommels alleen al!

Nu ben je misschien een van die mensen die geen oog heeft voor die pracht om ons heen... Misschien interesseert dit bericht je geen bal, en doet het je niets dat er aan mijn camelia zaadbollen staan... Dat ik zaad kreeg van een hele mooie papaver oriëntalis, en hoop daar planten van te krijgen... Maar voor mij is dat telkens en telkens weer een verrassing, en een reden om verder te leven, kijkend naar het volgende leven in mijn tuin. Niet dat ik anders niet zou leven, maar dat alles is zowat de crème op de taart.

Bij pepee zag ik ook de breedbladige wespenorchis, een bij ons zeer zeldzame plant... daar staan er honderden. Prachtige kleine orchideeën.

En zeggen dat de wereld zo groot is, dat er nog duizenden dingen zijn die ik nog nooit zag... wellicht zitten er zelfs nu nog in mijn tuin, te wachten op ontdekking.

Het leven is mooi, voor wie wil genieten van de kleine dingen rondom...

tot de volgende ?

phalera_bucephala_hs3_2615.jpg (JPEG-afbeelding, 640x480 pixels)

phalera_bucephala_hs3_2615.jpg (JPEG-afbeelding, 640x480 pixels)

Kleinzielige De Crem...

Image by Joint Command Lisbon via Flickr

Minister De Crem heeft verkregen dat de CD&V niet applaudisseerde bij de aanstelling van Flagaut... Zijn voorganger als minister van defensie.
In een klein landje als het onze is het idee "leger" nog belachelijker dan anders. Wat zouden wij met ons leger kunnen doen bij een serieuze aanval? De tijd dat een leger moest stoppen omdat de IJzer overstroomde is allang verleden tijd. In de praktijk zijn we tegenwoordig zo onbenullig dat er geen kat meer aan zou denken ons aan te vallen. Dat is al eeuwen zo! De enige reden dat er nog een leger ons ambeteerde was gewoon, omdat door ons land nu eenmaal de kortste weg was naar de echte vijand. Vervelend dat te moeten beseffen, maar het is de werkelijkheid. Wellicht waren we veel beter af geweest hadden we de Fransen en nadien de Duitsers gewoon doortocht verleend, op voorwaarde dat ze ons gerust lieten...Maar wellicht waren we dan op zijn minst beschuldigd van collaboratie. En wie weet hoe onze situatie dan nu zou geweest zijn.
Je kunt geschiedenis nu eenmaal niet herschrijven. (Alhoewel de beschrijving er van hééél variabel is, naargelang de bron !)
Misschien zijn er onder jullie die het boek "Wij waren geen helden" van Jerome Verten ? Een prachtig humoristisch boek over het leven tijdens de oorlog...Eigenlijk meer het overleven, het verdragen, het ontwijken en doorstaan van de bezetting. Nee, het waren geen helden, het waren overlevers. Mensen die gewoon poogden zo goed en zo kwaad als mogelijk, de barre tijd uit te zingen. Het boek is humoristisch, de ondergrond er van niet.
Ik denk dat de meeste mensen op die manier de oorlog overleefden, "er het beste van maken", zonder mee te heulen met de vijand, maar ook zonder daadwerkelijk verzet. Er waren uitzonderingen, zowel aan de ene als aan de andere kant. Maar of dat de wijsten waren ? Velen van de verzetshelden zijn slechts held genoemd omdat ze het niet overleefden, en de collaborateurs werden veelal na de oorlog gestraft en vernederd... De ware winnaars waren de overlevers.
Ergens is dat een bewijs op zich dat je verder komt met vrede dan met oorlog.
Nu hebben we dus een minister van defensie die in het klein zijn functie poogt waar te maken en de oorlog verklaart aan Flahaut. In het kader van de regeringsvorming is dit een zeer pijnlijk manoeuvre, en weer een bewijs dat oorlog zelden kansen biedt tot een betere maatschappij. In tegendeel...

Och, zelfs al heb ik helemaal geen enkel greintje eerbied voor lui die politiek beoefenen, toch is dit weer maar eens één van die zaken die het beleid van ons landje weer moeilijk en moeilijker maken dan het al is met al dat politiek gezever over Vlaanderen en Wallonië.

Wist je dat men het gemeentehuis van Aalter in de volksmond "Het Cremlin" noemt? Want ook daar hoor je over de dictatoriale neigingen van dat manneke.

CD&V zou verstandiger kunnen geweest zijn, dan de goestjes opvolgen van hun minister van defensie... Er is na zijn functie nog steeds een land, en daar valt nog steeds aan te werken.
Maar misschien kunnen we beter doen zoals in de duistere middeleeuwen, ons buigen voor de overmacht, devoot neerknielen op de harde kerkstoelen en vol overtuiging bidden:
"Van politici, spaar ons Heer !"

tot de volgende ?

180 jaar België- Belgique

Image via Wikipedia

... en wij hebben het gevoel dat we niet veel verder zullen geraken dan die 180... En dat allemaal door eigenlijk futiele dingen.
Dingen die echt niet de moeite zijn om er over scheef te gaan liggen. Laat staan er ruzie over te maken, en over te gaan tot een scheiding van tafel en bed.
Ik zou willen een oproep doen aan alle mensen woonachtig in ons Belgenlandje, om eens een jaartje te gaan wonen in een ander land. Laat de Walen maar allemaal eens een jaar proeven van de sfeer in La Douce France, met alle rechten en plichten van de echte Fransman, en ga als Vlaming maar een jaar genieten van Oranje boven... Wedden dat je tot de slotsom komt dat wij het hier nog zo kwaad niet hebben ? Hier knorren we over het dure koningshuis, maar de Walen zouden nogal ogen opentrekken als ze hoorden welke sommen hun Franse Président wel kost, en hoe hij er mee jongleert, en plots zouden de Vlamingen ontwaken en vaststellen dat er in Nederland ook problemen zijn met de immigranten, en op een veel hoger échelon dan wij hier bevroeden. Zij hebben een eigen Blok met hun Wilders, en ook daar is verrechtsing volop bezig.
En dan hou ik nog geen rekening met het feit dat, mochten we plots ontwaken als Nederlander of Fransman, we daar wellicht het vijfde wiel aan de wagen zouden zijn, of het zo zouden aanvoelen.
Nee, laat mij maar klein Belgje, in een landje waar we we waar twee gespreksonderwerpen hebben: het weer en de politiek (in die volgorde).
Ik leef hier zowat op de taalgrens... en heb nog nooit last gehad met Walen. Ik heb er zelfs goede vrienden, en we we lachen beiden heel hartelijk met de moppen over Vlamingen en/of Walen. En beiden zijn we ongelukkig met de politieke splitsing. politiek die naar mijn gevoel niet gedragen wordt door de stilzwijgende meerderheid. En beiden vinden we het verkeerd dat er verschillen zijn, waarvan we veelal de indruk hebben dat ze vooral gemaakt worden om de een tegen de ander op te stoken. Kunnen de Walen zagen over onze voordelen, en wij over de hunne.
Maar ik dreig weer over politiek te babbelen, en dat is in ons land, net als in zowat alle landen, alleen een bron van ergernis. Dus kan ik het beter doodzwijgen. (Maar politiekers dat is een kwaad soort onkruid, zelfs met Round Up krijg je dat niet kapot)
Nee, ik hou van mijn landje, ik ben een fiere Vlaming in een heerlijk België, waar het goed is om leven, met alle kleine en grote kantjes van het bestaan in dit heerlijke Absurdistan...
Het is vandaag onze Nationale Feestdag, en zoals gepast vieren wij dat met een drasj national... We moeten de wereld toch tonen waarom het hier zo'n belangrijk onderwerp is, het Belgische weer...
Nu ga ik raprap de vlam nog eens gaan aanwakkeren, en dan weer een jaar zagen en kneuteren over alles wat hier toch zo erg verkeerd is in ons paradijsje...

tot de volgende ? (en wij hebben toch het mooiste prinsesje van héééél de wereld, en ze is gehuwd met de saaiste Prins van hééééél de wereld !)

NMR

Image via Wikipedia

Vanmorgen was het vroeg dag, ik moest met Veerle naar het UZ te Gent, ze moest onder de NMR scanner... Je weet wel, die speciale scanner waar je in een buis doorheen schuift, terwijl ze naast je oor met een pneumatische hamer aan het schieten zijn...
We moesten daar om 8 uur zijn, maar vermits je eerst naar de kassa moest (sociale instellingen die ziekenhuizen), moesten we daar een end vroeger zijn. We waren zelfs een vijf minuutjes te vroeg, en om 3 minuten voor 8 mocht Veerle al binnen en om 9 uur zowat, was ze terug...
en ik, ik zat te kruiswoordraadselen en te sudokuen...
Je ziet wat in die ziekenhuizen... onder meer zag ik daar een jong moedertje, met een heel klein kindje. moeder met een wit doekje voor de mond... en plots ook een jonge vader, doekje voor de mond met nog een andere kale kleuter... Dan denk je toch wel even...
Nu, we zijn ondertussen al lang en breed weer thuis, en ik zit al weer te bloggen... 't wordt weer heerlijk warm weer, en ik ga vissen deze namiddag...Nee, niet met Luc, en niet met Ewoud of Lieselotte, want die zijn op reis... Nee, ik ga ook niet alleen. Eindelijk heb ik Anny -zonder enige moeite- overtuigd om eens mee te gaan en kennis te maken met het viswater te Wannegem, en met pepee en misschien ook met Jo... Ik weet niet of Anny ook gaat vissen, ik zal het haar voorstellen eens we daar zitten.
Dat zou pas heerlijk zijn, samen gaan vissen...
Ik heb nog maden en casters, straks nog wat lokaas maken, en na het eten zijn we ribbedebie.
Ik heb het je al gezegd, het is daar in Wannegem heerlijk zitten... Je hoort er alleen de natuur en soms een of andere landbouwer die op zijn veld bezig is. Zelfs al bijt de vis niet, het is daar heerlijk. Maar de vis bijt er meestal wel.
Ik ga mijn paraplu boven Anny zetten, zodat ze niet in de zon moet zitten als ze niet wil. Mij kan dat niet schelen, mits ik mijn hoed op heb, kan ik daar rustig zitten bakken.

Héél lang geleden ging ik regelmatig eens vissen, met gans het gezin. De kinderen hadden elk een kleine hengel, en waren wat fier als ze een vis konden vangen, en Anny hielp hen dan de vis onthaken, en hielp hen een nieuw wormpje aan de haak doen. Heerlijke dagen waren dat...Uitgenomen één keer. Onze Koen had astma, en wij waren gaan vissen. Koen had niets, was gezond en wel, maar we zaten pas een vijf minuutjes aan het water toen hij plots heel erge last kreeg. Wij de boel weer opkramen, en dan hoor je mensen zeggen dat het schandalig is met zo'n ziek kind te gaan vissen... Duidelijk dat zij er geen idee van hadden wat astma is of kan zijn, maar het is niettemin niet leuk om dergelijke opmerkingen te horen...
Och, ondertussen ben ik dat gewoon... Als Anny de winkelwaar in de auto stopt, hoor ik soms ook mensen fezelen over het feit dat ik dat niet doe. Weten zij veel dat dit voor mij zo belastend is. Nu, de laatste tijd help ik toch, belastend of niet, want ik zie dat Anny al evenveel last krijgt als ik. We moeten dus ook de pijn delen...
Gisteren heb ik het voetpad en de oprit geveegd, want ik weet dat vegen en dweilen zaken zijn waar zij verschrikkelijk veel last van heeft. Ik heb er ook pijn van, maar we moeten dus ook dat maar verdelen. Hoe was het ook weer ? ...in goede en kwade tijden...
Deze namiddag dus goede tijden, aan het water ...

tot morgen ?
op de foto de schietsjampettermolen te Wannegem