de roze koe

Image via Wikipedia

Wetenschappers duiden ons braaf koebeest aan als een van de voornaamste bronnen van de vervuiling en dus de opwarming van de planeet...
Waarschijnlijk zijn het veganistische wetenschappers, maar ze hebben het over de scheten van onze brave koebeesten.
In Argentinië, veekwekers bij uitstek, hebben ze nu de oplossing gevonden daar gaan ze hun 55 miljoen koebeesten uitrusten met een roze tank op de rug, waarin dan de scheten worden opgevangen. En dit nog wel aan de bron, zijnde alle vier de magen van het beest worden met een buisje verbonden met de tank.
Dat zou twee maal winst zijn, want niet alleen is het goed voor het milieu, maar dat gas wordt gerecupereerd en dient dan weer als brandstof. Biogas, recht van de koe. Ga je straks naar de boer: "Boer, geef mij eens 10 eieren, twee liter melk en een volle tank biogas in mijn wagen aub."Alhoewel, dat is niet realistisch meer, nee, een boer met koeien houdt geen kippen meer. Boeren zijn tegenwoordig sterk gespecialiseerd. Je houdt of kippen, of koeien, of varkens. Maar dus binnenkort toch een nevenbedrijf: de gasboerderij. djudedju. Zo heeft de global warming alvast iets goeds in petto voor de boer! (Veel minder voor de koe, die met allerlei buisjes in zijn lijf rondloopt...)
Bij dergelijke berichten gaat mijn fantasie onvermijdelijk met mij op de loop... Stel dat dat biogas werkelijk een interessante bijverdienste wordt voor de boer, dan zie ik al ras boeren die proberen de productie op te voeren... In plaats van een roze tank, verbinden ze een roze ballon aan de koe. Hoe meer de koe eet, hoe groter de ballon wordt, en hoe lichter de koe wordt door de opwaartse druk van het gas... Zo kom je tot een situatie waarbij de koe steeds meer moet eten om voldoende gewicht te hebben om op de grond te blijven, maar dat meer eten brengt meer gas voort, dus nog meer eten, nog meer gas, meer melk en meer vlees... Zie je de koeien bij een felle windvlaag al in de prikkeldraad gewaaid hangen?
Met van die grote roze ballonnen die heen en weer zwaaien... Zie je de onvoorzichtige boer, die iets te onvoorzichtig zo'n ballon losmaakt al voorbijvliegen, wanhopig roepend...
De global warming wordt nog plezant ook.

En terwijl ik dit zit te fantaseren, regent het mollejongen... al heel de tijd, zonder genade. Ze zijn hier in de wijk (eindelijk) bezig de voetpaden te herleggen, maar de werkzaamheden liggen stil. Arbeiders weggespoeld of zo.

Gisteren heb ik wat boompjes zitten maken. Voor de kerststallen. Heel eenvoudig, je zoekt wat takjes met veel kleine zijtakjes (ik haal de mijne uit de gesnoeide haag), en je brengt op die takjes van dat mos aan, dat je met hele zakken kunt kopen in hobbywinkels, het lijkt op een soort ijslands mos, je weet wel, die dingen die op de takken van de bomen groeien, maar dan niet in het grijs, maar in het groen. Vermits je ze in de winkel ziet liggen in allerlei kleurtjes, vermoed ik dat ze gekleurd worden... Maar het resultaat is verrassend echt! Een van deze dagen ga ik een kerststal maken, als model voor onze hobbyïsten. Kan ik mij weer amuseren, want tijdens de les (nu ja, les...) is het voor mij meestal hard werken. Je moet de meesten echt bij alles "in gang" helpen, en soms zijn er bij die bepaalde dingen echt niet onder de knie krijgen, en dan mag ik ook nog eens inspringen voor bepaalde onderdelen.

Maar ja, ik wist dat al van voor ik er aan begon...dus moet ik niet klagen hé.
tot de volgende ?

een kwab aan het slaapbeen ?

Image by aa.tee via Flickr

Het zal wel des mensens wezen, dat men altijd alles wil kunnen uitleggen...
Het is een erkend feit dat er blijkbaar al altijd en overal een soort drang naar godsdienst, religie, spiritualiteit en dergelijke is geweest. Zelfs in de oudste culturen zijn die zaken terug te vinden.
Dus is men die drang gaan onderzoeken, en ja hoor! Als je ergens een of andere kwab aan het slaapbeen magnetisch stimuleert, dan ervaren de slachtoffers een spirituele ervaring, soms zelfs een gevoel van echte godservaring.
Dus de religie zit hem in die kwab.
Gek genoeg bestaan er gradaties in, en er zijn zelfs mensen waarbij die kwab helemaal geen reacties in goddelijke zin oproept. En er zijn zelfs wetenschappers die dan weer beweren dat het onderzoek fout is gevoerd, en dat die kwab niet bestaande is...
Nu ja...
ik zou zeggen:
terug naar af...

En of die kwab er nu al dan niet is, of de godsdienstigheid ook een lichamelijke regeling kent of niet, doet dat er eigenlijk iets toe? Je zou zelfs de vraag enigszins kunnen omkeren, en de vraag stellen of "de" God dan niet meteen een automatiekje heeft ingebouwd om zich verzekerd te weten van eerbetoon...
Ik denk dat het eerder iets anders is... Er lijkt een sterke band te bestaan tussen godsdienst en gemeenschapszin. Dus is het best mogelijk dat we evolutionair een voorkeur geven aan de mensen met een sterke vorm voor gemeenschapszin, en als dat -al dan niet terecht- door de mens aan een religie wordt gebonden, dan kan dat elementje net zo goed in de evolutie meegenomen zijn.
Maar dat neemt dan niet weg - integendeel- dat er een echte en sterke overtuiging vastligt dat er na de dood een ander leven is. Als dat enkel een overtuiging is, en geen feit, wat doet dat er dan toe ? Niets, want ook nu zijn we ons met zijn allen heel goed bewust van het feit dat er geen bewijzen zijn van dat andere leven. Het is een soort collectieve hoop, en hoop...doet leven?
Ik ook, ik hoop op een ander leven, en vooral op een leven in gelukzaligheid. Maar ik heb daar al heel dikwijls over zitten nadenken. Nu is dat iets wat je de facto niet echt kunt beredeneren, maar ik heb ook de vraag omgekeerd... Stel dat er na de dood niets is, wat dan? Wel, dan is er ook niets om bang van te zijn, want niets is überhaupt ook geen angst. Maar er is dus geen enkele zinnige "behoefte" aan dat eeuwig leven, van waar komt dat idee dan ?
Ik denk dat we misschien iets van de sluier kunnen oplichten, door te luisteren naar de BDE-gevallen, de gevallen van Bijna Doods Ervaringen. Mensen die eigenlijk dood waren -technisch gesproken-, en er dan plots toch nog door kwamen. De meesten van die mensen hebben een ervaring van extrasensorisch uittreden, een ervaring die de gewone wereld overstijgt, een contact met reeds doden en noem maar op. Bijna iedereen die een dergelijke ervaring kende is veranderd, heeft een totaal andere kijk op de wereld gekregen, en de dood is plots niet meer afschrikwekkend, niet meer het einde... Wellicht zijn dergelijke ervaringen ook vroeger voorgevallen, en is de ervaring van die mensen een stukje van de bron van "de" godsdienst?
We zullen het nooit weten, maar het zou een uitleg kunnen vormen voor dat geloof aan een eeuwig, een ander leven, na dit.
Sommigen zien in die ervaringen net een bewijs van dat eeuwig leven, anderen stellen vast dat er op dat moment een plotse verhoogde hersenactiviteit is vast te stellen, vermoedelijk te wijten aan het zuurstofgebrek, een reactie, een tegenspartelen van de hersenen tegen de zuurstofloze dood als het ware. Maar het ene sluit het andere ook hier weer niet uit.
Voor zover we kunnen vaststellen zijn wij de enige zoogdieren die religie kennen. We hebben tenminste nog nooit enige vorm in die zin kunnen vaststellen bij dieren. Maar wij zijn ook de enigen die een volwaardige spraak hebben, en die meer kunnen uitdrukken dan zuivere materiële dingen.
Met andere woorden, wat men ook doet, we blijven op een bepaalde manier ter plaatse trappelen. En weet je, dat is net het mooie er van... Je moet geloven... en hopen... en om die hoop waar te maken leven met liefde voor de naaste...
En zijn we dan niet weer net waar we begonnen zijn?

Geef nu toe, als we het zouden weten, dan hoefde er geen geloof, alleen maar erkenning.
En dat is veel minder beklijvend, het kleeft minder...
En welk geloof is het goede ?
Naar mijn gevoel geloven de meeste mensen in het geloof van hun cultuur... Mocht ik in Benares geboren zijn en wonen, dan was ik nu wellicht een Hindoe. En dan vond jij me een heiden. Misschien ben ik dat op een bepaalde manier ook wel... Ik ben nu eenmaal iemand die niet zo maar op het voorgelegde paadje wandelt, ik negeer wel eens het bordje "verboden op het gras te lopen" (immers die het bordje daar plaatste liep ook op het gras)...
Maar ik voel me kiplekker in mijn sas met dit oeverloos gezoek, want ook ik zou zonder al die vraagtekens geen geloof van doen hebben...

tot de volgende ?

De kandidaten

Image by houbi via Flickr

We zijn naar de rommelmarkt geweest te Laarne, in de kasteelstraat en de markt. Ik heb mijn GPS heringesteld, en nu gekozen voor de kortste weg. Dat was leuk, we hebben op wegen gereden waar normaliter wellicht alleen boeren langs komen op weg naar de velden langs die baantjes. Mooi, niet om vlug op te rijden, maar we hebben tijd, en vooral, we hebben oog voor de natuur.
In Laarne waren er werken... de rommelmarkt stond in het vuile zand (Je moet mijn voeten eens zien!), maar het was toch weer de mooie en interessante markt van altijd. Ik weet niet hoe het komt, maar in Laarne staan er altijd veel kramen met echt chique antiek dinges... Mooi om te zien, maar het jaagt wel de prijs van alle kramen de hoogte in.
Ik heb er wel een wandelstok (lees: wapenstok) gevonden, weer eentje er bij... Ik zag hem eerder al eens liggen aan een belachelijk hoge prijs, maar wist hem nu toch mee te kapen aan een menselijke (lees goedkope) prijs... Mooi! Het is een stok met een heel aparte sluiting waarmee het zwaard vrij wordt gemaakt.

Het is in nieuwe staat, maar is eigenlijk antiek, want het wordt al zeker vijftig jaar niet meer gemaakt, en is bijna niet meer te krijgen. De verkoper kende ik, en het gaat hier om een uitverkoop van een antiekwinkel in Gent.

Kortom een mooie dag, met heerlijk weer en vuile voeten.

Een wanklank... er liepen ook politiekers rond om reclame te maken voor zichzelf... Ik heb alle partijen vriendelijk bedankt en gevraagd of er geen genezing daartegen mogelijk was. Ik moet dan echt oppassen, want ik zou me kwaad maken op die oelewappers, en oelewappers zijn nu echt niet zo veel waard dat ik mijn bloeddruk er voor de hoogte zou in jagen.

Maar laat ik de politiek maar politiek zijn, ik wil ze vandaag geen woord meer gunnen.

Gisteren konden we hier niet buiten (of binnen)... er was hier een heel pak koersen voor de hele mini coureurkes, tot en met de die die al bijna coureur waren, en tientallen reeksen en honderden keren voorbijfietsen, telkens met een autootje van Roman met een vervelend liedje er voor. Niet parkeren en niet rijden van 13 tot 17 uur, en die koersen passeerden om 18 uur nog steeds. Ik had lust om mijn auto op straat te zetten om 17 uur stipt, maar ochgot, het is zoals met de politiek...je niet dik maken...

Het mezennestje hier vlak bij me, op mijn gevel, in het nestkastje tussen de bladeren van mijn klimhortensia, zit vol met jongen die bijna gaan uitvliegen, want nu en dan zie ik al een van die jongen komen piepen in het vlieggat. Het is fantastisch om te zien hoe dikwijls de oudervogels komen weg en weer gevlogen telkens met de bek vol insecten en wormpjes en rupsen en... de beestjes rusten geen moment. Het zijn pimpelmeesjes, heerlijk mooie beestjes.

en nu? Nu ga ik eens naar boven, ga op de boord van mijn bad gaan zitten, en met de sproeier het stof en vuil van mijn voeten gaan spoelen. Tot iets boven mijn knieën... 't Zal deugd doen, dat frisse koude water, en mijn voeten zullen minstens tien tinten minderen...

tot de volgende ?

Pinksteren

Image by Rinkel80 via Flickr

Eerst en vooral, aan alle gelovigen: een zalige Hoogdag !

Pinksteren, een herdenkingsdag van het feit dat de Heilige Geest op de leerlingen van Heer neerdaalde, en hen met wijsheid,moed en kracht bedeelde . . .
In het Vormsel zouden we dat nog eens dunnetjes overdoen...
Ofwel doen we het verkeerd, of de H.Geest heeft in de loop der jaren heel wat van zijn kracht ingeboet. Want zeg nu zelf, je stelt toch echt niet veel verstand, rede en sociale geest vast bij de goegemeente niewaar...
Maar laat ik op deze zonnige pinksterdag uw plezier niet vergallen met diepzinnige beschouwingen over het mensdom (nadruk op tweede lettergreep)... Het is mooi weer, de zon breekt traag maar zeker door de morgennevel en alles hangt in een feeëriek nevellicht, net alsof het niet meer aan de aarde is gebonden.
De lichte nevel heeft een sprookjesachtige sfeer, alle kleuren zijn wat vervaagd, als in een heel oud prentenboek, en de contouren zijn wat verdoezeld, alle scherpe kantjes zijn weg.
Hoe zou ik op zo'n dag dan een scherpe pen kunnen hebben?

Zo net was Veerle hier met haar hond... We zouden iets moeten leren van die beesten! Dat beest komt hier binnen, springt van pure enthousiasme bijna Anny omver en komt dan ook mij een zelfde spontane begroeting geven. Dan vliegt hij de keuken in, en duikt door het eigenlijk wat te kleine luikje voor wijlen onze honden, de tuin in. De kippen hebben al zijn aandacht, en hij staat met zijn neus tegen de draad en met kwispelende staart die beestjes te bekijken. Je ziet zo dat hij daar eens graag zou op jagen. Niet van de honger, maar voor de lol, de sport van het jagen.

Op internet zweeft een mailtje rond waarbij men stelt dat een hond veel wijzer is dan een echtgenote, hoelang je hem ook opsloot, hij is razend enthousiast als je terug komt, hij reclameert niet als je te laat bent, of als je een glas teveel op hebt... Je hebt dat mailtje zeker ook al enkele keren in je mailbox gekregen... Maar eigenlijk is er iets van waar! We zouden gerust wat meer enthousiasme mogen betonen als we elkaar ontmoeten. Stel dat je op je werk komt, en je collega wordt wild enthousiast omdat je binnenkomt... Weet je hoe we dan zouden reageren? We zouden vermoeden dat hij iets mispeuterde en wij er voor moeten opdraaien, we denken dat hij iets weet wat wij niet weten, we denken dat hij weet dat de baas mij straks zal uitfoeteren, we ... maar nooit zou het in ons bolleke opkomen dat diene mens gewoon content is om ons weer te zien. Gek toch ?

Echt, we kunnen iets leren van die hond. Leren gewoon blij te zijn met elkaar. Met een onvergankelijke liefde voor de medemens.

Maar we kunnen dat niet meer, we zijn ingekapseld in een keurslijf van conventies en normen, en we moeten voldoen aan het beeld van de maatschappij over het individu. Het is echt geen wonder dat er mensen zijn die zich plots gaan afzetten tegen die maatschappij van de grijze middenmoot-norm, en die ostentatief gaan rebelleren. Ze dragen heel bizarre kledij, of vormen hun haren in een kleurige hanenkam, of lopen 's nachts rond en slapen bij nachte... zo maar, om tegen draads te zijn.

Allemaal kleine pogingen om uit dat grijs van de norm- ale mensheid weg te kruipen. Ergens hebben ze mijn sympathie... De non-coformisten zijn immers de pamfletten voor een wereld vol kleur in plaats van de zelf grijsgekleurde massamensheid. Ze gaan te ver, ze geven aanstoot, maar het zijn dan ook pamfletten... (En van pamfletten weten we in een verkiezingsperiode heel goed hoe overdreven ze zijn)

Ik kan me zelfs niet ontdoen van de indruk dat heel wat mensen die nu "kunstenaar" op hun visitekaartje hebben staan, in feit veeleer nonconformist zijn, en niet proberen kunst te maken, dan wel de goegemeente voor de kl...te stampen. Veelal zie je het aan hun werk, maar ook aan hun voorkomen en hun gedragingen.

Ik weet het niet, maar heb je ook niet de indruk dat heel de wereld steeds maar grijzer en monotoner wordt?
We moeten echt terug naar die simpele hond, en durven ons enthousiasme te tonen.
Wens je medemens eens echt een goede dag, met een brede smile van hier tot gunder!
Laat elkaar eens voelen dat je blij bent met elkaar.
Wedden dat je zelf ook blijer wordt?

Nog een prettige pinksteren, en laat de Geest van blijheid, van enthousiasme heel de dag en de rest van je leven over je hangen!

tot de volgende?

13-jarige op de Mount Everest...

Image by Personeelsnet via Flickr

Kinderen die de wereld rondzeilen, op de Everest klimmen en maak het lijstje maar af... Waar zijn we mee bezig?
Nog afgezien van het feit of het überhaupt wel enige zin heeft om de Mount Everest te beklimmen, stelt die vraag zich ten opzichte van kinderen nog meer.
Voor mij is een van de grootste en beste verworvenheden van de twintigste eeuw en verder, dat men de kinderarbeid grotendeels heeft kunnen uitschakelen. Kinderen moeten spelen en moeten leren. Dat is al een heel programma.
Maar nu lijkt het wel of sommigen de kinderarbeid weer willen invoeren, onder de mom van "sportieve" prestaties.
Ik vind dit erg... Nogmaals, laat een kind toch eens kind zijn, laat hem de tijd tot zijn volwassenheid doorbrengen in spel en leerproces. Onze ouders en grootouders hebben gevochten om dat recht te bekomen, laten wij het nu niet afbreken onder allerlei voorwendsels. Ik heb al heel wat vragen bij dingen waar men zo nodig rekords of nog liever wereldrecords wil gaan behalen. Ik heb, en zal wellicht nog wel enige keren, schrijven over "sport"... Is het wel sport als er geld aan verbonden is, is het wel sport als het wedstrijden betreft ?
Ik voor mij is sport een vorm van bewegen, die je beoefent omdat het leuk is en/of omdat het gezond is in een wereld waarin de mens te weinig beweegt om goed te zijn. Het is uit de aard van het idee niet iets om voor betaald te worden, noch om rekords in te vestigen. Op het moment dat het een quasi beroep wordt, of een rekordpoging, dan is het de facto geen sport meer, maar een doel op zich, weg van het leuke, en veel verder dan het gezonde voor lijf en leden.

Maar je kunt over dit item uren discussiëren, daar ben ik me bewust van. Maar voor mij moet sport voldoen aan de criteria spel en/of gezond bewegen. Waarom gaan we fietsen, om te bewegen, om wat af te slanken, om je beter te voelen. En dan sluit je aan bij een club, en als je geen geluk hebt, dan kom je bij een groep terecht waar men zoveel mogelijk kilometers aflegt in zo'n kort mogelijke tijd... waarbij je de grenzen van jou lichaam overstijgt, en in plaats van gezond, uiterst ongezond bezig bent...

Maar als we datzelfde ook nog eens opleggen aan kinderen, dan zijn we toch wel heel ver weg van sport...

Vandaag was het rommelmarkt te Zulte. Ik heb weer briefjes uitgedeeld voor de rommelmarkt van Mater. Het was een mooie markt, maar nu ik met die briefjes rondloop, ben ik veel langer op baan! Ik hou wel van een babbel, maar nu krijg je heel wat vragen... Veel mensen die Mater niet weten zijn. Hoe is het mogelijk dat je de mooiste plek van heel ons Belgiekske niet kent, vaag ik dan terug...en meteen volgt er een hele babbel. Ik ga moeten zakelijker antwoorden, anders hou ik het niet uit aan mijn rug... 't Is ook altijd wat hé???

tot de volgende ?

Robinson Crusoë in 't Belgiekske

Image via Wikipedia

Een eigenaardige titel? Eigenlijk niet, want wellicht zitten er hier heel wat Robinson Crusoës verborgen in ons kleine paradijsje. Want hoe we ook klagen en zagen, als we om ons heen kijken, dan zitten wij in de vette keuken van de wereld. En het is net dat wat hier vertwijfelde Robinsons brengt...

Stel je maar eens voor, je ben zwart van vel, je spreekt alleen Lingala en een klein mondje Swahili, en je bent er in geslaagd te overleven op dat grote schip, en je bent er in geslaagd om ongezien dat schip te verlaten in de haven van Antwaarpen... en dan ? Daar sta je dan, gekleed in veels te koude kleren, geen cent op zak, en de mensen om je heen spreken een wonderlijk maar onbegrijpelijk taaltje. Je zoekt of je nergens een eetbare knol vindt, maar je vindt alleen kasseien. Ook aan de zeldzame bomen groeien geen vruchten in wat ze je hebben voorgesteld als het aards paradijs...

Je loopt daar alleen in een wereld vol mensen. Uitgeput en dodelijk vermoeid ga je tegen een muur zitten, en zie plots werpt er een voorbijganger 50 cent voor je voeten. Je snapt dat gebaar en maakt meteen het aansluitend gebaar, je houdt je hand op...Geld, baksjis...

Je ziet mensen aan een kot staan, en buiten komen met een doosje met eetbare gele dingen in, heet, want ze blazen... Je gaat in de rij staan, maar toen het je beurt is, dan kun je niet eens vragen wat je hebben wilt. Je toont dan maar je bedelcenten, en de man vult een doosje met frieten. Frieten... een nieuw begrip, een nieuw woord.

Als je veel geluk hebt, dan wordt je opgenomen door de politie, en in een asielcentrum geplaatst. Daar zijn tolken voor zo wat alle mogelijke en onmogelijke talen, en daar spreken ze ook - oh wonder- jou eigen lingala... Ze helpen je daar, soms van de regen in de drup, of zelfs in de sloot, maar je hebt een dak boven je hoofd en je krijgt eten...en soms na jaren een verblijfsvergunning. Ze bieden je de kans de taal te leren en zoeken met je mee naar werk. Werk, eigenlijk is ook dat een nieuw begrip. Want thuis, ginder ver in dat zwarte Afrika, daar werkte je ook, als het niet te heet was, als er werk was, en het grootste gedeelte van de dag kon je palaveren... en pombe drinken. Om de knagende honger te vergeten. De oude plantages van toen de blanken daar nog waren zijn overgroeid en overwoekerd en brengen haast niets meer op. En nu moet je werken, in een totaal vreemd systeem van dit uur tot dat uur...Wat is een uur ? Thuis leefde je zowat op de zon. Alleen de chef had een uurwerk, en de soms voorbijkomende en gevreesde militairen hadden er ook een. Maar geen mens die er aan dacht ook maar te gaan leven op dictaat van dat stomme wijzertje.

Nee, er zijn veel Robinson Crusoës onder ons...
Er zijn er zelfs onder ons eigen volk, mensen die met niemand contact hebben, die nooit eens het woord durven richten tot iemand anders, en die - net als dat zwarte Robinsonnetje- verloren lopen in een zee van mensen. Ze durven meestal niemand in de ogen kijken, hun blikken zijn neerwaarts gericht, bang voor een verwijtende of zelfs maar nieuwsgierige blik.

En wij?
Wij lopen ze steevast voorbij. Het gaat ons immers niet aan! We hebben een werel opgebouwd waarin de privacy het hoogste goed is, en daar hoort bij dat ze jou, en jij de anderen moeten gerust laten. Wie jou niet aanspreekt, spreek jij ook niet aan. Wie jou niet groet, groet jij ook niet.

Bij een test heeft men een zwaar verkeersongeval gesimuleerd, en een wagen waar je de gekwetsten zag liggen, zelfs eentje half door het raam... Honderden auto's zijn voorbijgereden voor er ééntje stopte om te zien of hij iets kon doen...
Privacy

Ieder met een draagbare muur om zich heen, die hij overal meesleurt, om zeker te zijn dat niemand maar dan ook niemand zich met hem zou moeien...

Wat was dat ook weer van die naastenliefde???

tot de volgende ?

dikkoppen

Image by Est'hers via Flickr

Reeds mijn kinderen brachten kikkertjes en kikkerdril mee naar mijn tuinvijver, zodat er in mijn tuin altijd wel kikkers en padden hebben gezeten...Maar tot op heden zag ik nog nooit dikkopjes zwemmen, tot gisteren... Plots zag ik ze, in de zon aan de boord van de vijver. Of het nu kikkertjes zullen worden, of padden? Geen idee, maar plots kreeg ik het gevoel dat mijn vijvertje een rang gestegen is op de ecologische ladder... Ik ga een plankje in het water leggen, naar de kant toe, zodat mettertijd, de kleine kikkertjes uit de vijver geraken.

Met deze dikkoppen ben ik zielscontent, met de dikkoppen die binnenkort ons straatbeeld zullen vervuilen op de verkiezingsborden (je ziet er nu al her en der!), ben ik veel minder content. Maar ik heb toch een partij gevonden die voor het eerst in de geschiedenis van de politiek een voorbeeld geeft inzake eerlijkheid!
Dit kan de mens alleen maar verheugen!
Ik heb het over de lijst De Decker! Zij komen er rond voor uit, het is hen om onze centen te doen. Bij de andere partijen is dat ongetwijfeld ook zo, maar zij durven het niet te bekennen. Hopelijk beseffen de mensen nu wat het uiteindelijk doel is van de politiekers: onze centen. Alleen, als ze lukken, dan zijn het niet meer ONZE centen, maar plots de hunne. 't Is maar dat we het weten.

Ik weet niet wie daar bij die lijst zo briljant is geweest om zo'n dubbelzinnig klinkende slogan te verzinnen, maar ik vind het grandioos... Om Uw centen is het ons te doen... Eerlijk heerlijk...

Och, ik zit weeral bij de politiekers, en we zijn nog zo ver weg van de verkiezingen, ik kreeg zelfs nog geen pamfetje met beloften en "vort' eiers", dan gaan we pas kunnen lachen. Maar er zijn nu al partijen die zeggen dat ze eerlijk willen zijn, en ons dus niets kunnen beloven...djudedju, deze verkiezingscampagne blinkt uit van eerlijke kandidaten... Maar misschien zijn deze laatste dan nog te prefereren boven diegene die zeggen dat het om onze centen te doen is...

Daar de partijen helemaal geen echt doel meer hebben, zijn ze ook met zijn allen weer op zoek gegaan om vedetten en bekende mensen op hun lijst te zetten. Niet omwille van hun waarde, maar omwille van hun bekendheid en de stemmen die daar uit voortvloeien. Dat op die manier de partijen steeds minder hun eigen kleur behouden, en steeds meer beginnen te lijken op de was die per ongeluk eens door vader is gedaan, dat kan hen niet schelen, de politieke partijen beginnen daardoor steeds meer op elkaar te lijken. Ze zijn niet kleurloos, maar door het samen brengen van vogels van allerlei pluimage die dan te warm gewassen werden, krijg je zo van die partijen van onbestemde kleuren, die op niets meer trekken, en er uit zien om onmiddellijk steels en dievelings in een van die containers te gooien voor oude gedragen kledij. Goed genoeg om nog een bloot negergat te bedekken in een obscuur gat in de brousse. Niet dat ik die neger minder acht dan ons eigen volk, maar die oude kledij verdwijnt of naar de tweedehandszaken, en wat echt niet meer hier verkocht kan worden gaat naar de "ontwikkelingslanden" en wat echt te slecht is, gaat in de vodden, maken ze er papier van, om domme gazetten op te drukken. Je ziet, ik acht de politieker nog niet helemaal verloren, het is alleen de kleur die uitgelopen is.

Ik meen dan ook dat net dit één van de redenen is waarom de mensen geen vertrouwen meer kunnen hebben in de politiek. Vroeger kon je nog stemmen voor de Christenen, of voor de socialisten, of voor de liberalen, maar dat kun je nu niet meer... De socialisten zijn bleekroze geworden, met inbreng van veelkleurig vreemd bloed, zodat zelfs dat roze bijna niet meer te herkennen is. De Christenen durven haast de C in hun naam niet meer vernoemen en attenderen "het volk" dat ook zij heel pluralistisch zijn, en willen dit duidelijk maken met import van overgelopenen uit allerlei andere nietpartijen. Idemdito voor de liberalen die dan nog uitgesplitst zijn in donkerblauwen en bleekblauwen, maar zodanig vermengd met andere kleuren, dat je eigenlijk geen blauw meer kunt herkennen... en zo kan ik heel het politiek pantheon wel aflopen. Als je hun "stellingen" ziet, dan is dat net zo kleurvast als hun partij...
Hoe kun je dan ook nog van jezelf gaan verklaren dat je als christen stemt voor de partij die christen is, als je dat christen zijn ziet verborgen worden onder een pluralistische vlag? En hetzelfde kun je stellen als socialist, als liberaal als wat dan ook...
Er is niets puurs meer. Alles is verwaterd en vermengd tot een vuil onbestemd kleurtje, te vies om het zelfs maar op de tweedehandsmarkt te leggen.

Het is een beetje zoals met alles in deze maatschappij... Kranten buigen voor makkelijke verkoop, en vertellen allemaal hetzelfde, en dat liefst op een sensationele manier, en nog liever met smeuige foto's erbij, waar het bloot of het bloed uit loopt... Op het scherm biedt men je steeds meer van die melige soaps en programma's die je kunt slikken zonder kauwen voor.
Alles in het kader van de mens niet te kwetsen, geen zeer te doen, niet tegen te spreken, in alles in te volgen en hem zo rustig en bedaard te houden, net zo grijs als heel de pers, heel de media, heel de politiek...

Of... hier en daar dan een of andere partij die daar tegen in gaat, maar alleen dat. Er tegen in gaan. Het is niet de bedoeling er echt iets aan te doen, want dan is hun bestaan niet langer meer gerechtvaardigd. Wij hebben dat hier, en als ik naar de Nederlandse TV kijk, dan zie ik daar net hetzelfde beeld. Wellicht dus in heel Europa...

Hou het grijs, daar kan niemand zich aan ergeren.
Alles zo neutraal en kleurloos als maar kan...
Nee, de wonden niet verzorgen, gewoon toedekken, 't zal hopelijk wel vanzelf genezen...

...of openbarsten in een stinkende etterbuil


tot de volgende ?