Schilderklas

Na afloop van de schilderles vroeg ik wat mijn taak voor volgende week was...Zoek maar iets uit was het antwoord...Ik zit nu al meer dan twee lessen voor...Het enige wat ik bijleer is het medium acryl met al zijn beperktheden en mogelijkheden.
Ik bots vooral op de beperktheden, en ik heb niet direct de indruk dat de leraar veel met acryl werkt, meer met gouache bekent hij, en geeft mij een paar raadgevingen om met laag op laag te werken, heel dun, heel vloeibaar...Het bevalt me niet echt, omdat je door de overmaat aan water in feite een soort plasjes maakt. Volgens de leraar schept dat juist het spontane element...Ik wil geen spontane vlekken, ik wil MIJN kleur op de door MIJ uitgekozen plaats. (DE hoofdletter aan Mij is geen beleefdheidsvorm maar bedoeld als klemtoon !). Het voordeel is dat ik daar gratis kan proberen en herproberen.
Dat ik een donker palet heb heeft hij aanvaard (ik ook - ik weet niet hoe het komt, maar al van kindsbeen af heb ik altijd met sombere kleuren en sombere tekeningen gewerkt)
Heb je er al eens op gelet dat de meeste schilders ook ofwel heel lichte vrolijke kleuren gebruiken, ofwel nogal donkere, sombere ? En eens ze die keuze hebben gemaakt (of ondergaan?) dan blijft dat in hun werk steeds weer naar voor komen. Oh, ik beweer niet dat ze nooit eens een ander koloriet gebruiken, maar ze vallen telkens terug... Hoe zou dat komen ? Ik denk niet dat ik een pessimist ben, maar ik vrees dat ik pessimisme oproep in mijn schilderijen. Raar.

Deze namiddag moet Anny bij de cardioloog. Hopelijk is ook daar alles in orde. Tot op heden hebben wij geen nieuwe "aanvallen" meer gezien. Gelukkig, het was wel even schrikken. Hopelijk is de vaststelling van de neuroloog correct, en zijn wij voorbij de alarmfase, zonder kleerscheuren. Of beginnen wij aan de periode van oud worden en steeds wel iets hebben ? We shall see...

Morgen moet ik daar gaan zitten te zitten in het huis van tanteke, terwijl de loodgieter van de verzekeringsmaatschappij het lek dicht... Wat hij doet is geen echt definitieve oplossing, maar als het huis verkocht wordt zal ofwel het huis afbreken en als bouwgrond benutten, ofwel de waterleiding totaal moeten herleggen, want nonkeltje heeft in zijne tijd wat afgebronseld... Nu, het is ook een beetje logisch, als je het huis van nu vergelijkt met wat het ooit was. Het was een heel klein doeningsje met aanhangen, die aanhangen zijn geïntegreerd in het woongedeelte, er is een enorme veranda bijgebouwd, de zolder van ooit is omgevormd tot slaapkamers, enfin, er is niets meer zoals het ooit was. Bovendien zette nonkel nog enkele stukken bij, metste hij een mooie façadesteen voor het huis, er kwam centrale verwarming, badkamer, wc buiten, boven en binnen en noem maar op... Bij al die veranderingen moesten ook telkens de electriciteit, de waterleiding en dergelijke aangepast worden, verlengd worden, bijgelegd, verlegd enz, enz....
Bovendien volgde nonkeltje de evolutie der grondstoffen en wellicht ook wel eens der kostprijzen, met het gevolg dat de waterleiding niet voortdurend in dezelfde soort buizen loopt, wat dan als gevolg heeft dat electrolyse de buizen langzaam kapot maakt...met het gekende gevolg: een groot gat en een enorme hoeveelheid water die ergens onder de grond verdwenen is....
Normaliter zou ik zelfs geen herstelling meer doen, er woont toch niemand, maar we moeten de herstelling bewijzen om recht te hebben op een serieuze vermindering van het kostenplaatje van de waterfactuur....dus....

Morgen zal ik dus, gewapend met een pakje boterhammen en een thermos koffie mijn tijd in ledigheid doorbrengen bij tanteke, of neen, ik zal me amuseren met het zoeken naar het wellicht verdwenen indentiteitskaartje van tante... Ik kreeg een berichtje van de home dat ze het adres van tante zullen wijzigen (nu al ?) en daarvoor hebben ze de identiteitskaart en de geheime pincode nodig (van een mens met dementie - best dat ik er dan bij was !) Nu lijkt die pas niet te vinden... Ik denk dat hij in illo tempore non suspecto meeging naar kliniek Maria Middelares en vandaar mee naar de home, maar hij is niet te vinden... Ik ga dus een beetje zoeken in de 243 sacoches van tante en in haar 8.712 portemonnaietjes....(min of meer eerwaarde vader)... Bovendien wordt het zoekwerk leuker gemaakt door het feit dat tante heel wat van haar "belangrijke" documenten in dozen stak, maar daar ze nooit meer wist in welke dozen, herbegon ze telkens weer in andere dozen...er zijn kasten vol dozen, maar helaas, driewerf helaas, die dozen zitten hoegenaamd niet bijeen in één of enkele kasten, maar her en der over alle kasten en zelfs alle schabjes en schoorsteenmantelels en andere nog moeilijker te ontdekken plaatsen verborgen... Ooit had ik eens wat geld van de bank gehaald voor tante, en toen ze een halfuur later moest betalen voor haar eten was het geld zoek. De buur belde, ik terug naar zingem, geen geld te vinden... De buren hebben mij dan maar liefst in bijzijn van tanteke twee volle uren helpen zoeken voor ze het geld vonden in een klein metalen sigarendoosje, onder een berg andere sigarendoosjes...leuk... Tante weende van geluk, want ze wist begot niet meer wat er gebeurd was... Daar moet ik dus gaan kijken of ik haar pas vind...halleloejah !

Ik moet dus geen boek mee nemen, ik zal wellicht mijn tijd niet in onledigheid doorbrengen...

Morgen zal er dus wellicht geen blog zijn, want ik heb geen laptop (tot verwondering van Jan).Dusssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssss tot de volgende ???

discriminatie

Ik wil eens een mens tegenkomen die niet op een of andere manier aan discriminatie doet !
Iedereen, ikzelf niet uitgezonderd, heb op zijn minst minder eerbied voor de ene dan voor de andere, en dat is op zich al een discriminatie.

Maar er is hoop...

Honderd jaar geleden beschouwden wij de negertjes nog als slaven...en eigenlijk is dat een eufemisme, in werkelijkheid beschouwden we ze niet eens als mensen. (Met uitzondering van de Suid Afrikanen, volgens hen waren het de kinderen van Kaïn, die, getekend door God met een zwart vel, gemaakt waren ten hunne gerieve zie Genesis)

Nu is er niemand meer die twijfelt aan het feit dat negers ook mensen zijn.

Er is dus een evolutie !
Gelukkig ?
Ik weet het niet, ik maak me zorgen!
Ik stel vast dat er nu opnieuw een groep mensen is opgestaan die, net zoals in den ouden tijd, ageert tegen de discriminatie ! Maar nu gaan ze véél verder dan vroeger !
Nu spreekt men niet meer van mensen, maar van dieren! Wat gaia en Peta doen, is precies hetzelfde als wat idealisten in het verleden deden ter bevrijding van de swartjies...En dan krijg ik het ergens op de heupen, dan zie ik de toekomst al zo voor me !

Ik neem eerst het dier dat het meest voor de hand ligt tot gelijkschakeling met de mens: het varken! Het is ook een zoogdier, ook een alleseter, en we zijn bezig het beestje steeds maar meer te vermenselijken... We zijn druk bezig ze om te vormen tot dragers van bepaalde menselijke organen, nu nog met de bedoeling makkelijker aan donoren voor harten, nieren en noem maar op te geraken, maar binnenkort als vaandeldrager van gaia die opkomt voor het steeds menselijkere dier !
Ik zie in mijn glazen bol, de opvolger van Michelleke Vandenbossche woest te keer gaan omdat hij niet wettelijk kan huwen met zijn favoriete zeug...

Zie je het ook ? Dan ben je ongetwijfeld even slecht als ik ben, en heb jij ook lust om al die mannen en meisjes van Gaia en Peta te discrimineren...Quot erum demonstrandum...

En toch heb ik ergens iets geraakt! En het gekke is dat ook Gaia en Peta werkelijk iets raken ! Hoe verder we gaan in onze kennis van de natuur, hoe moeilijker het wordt om onszelven als mensheid op een pied de stalleke te zetten... Een van de laatste verbluffende ontdekkingen is dat apinnekes ook hun eerbaarheid verkopen voor de vleespotten van Egypte... Net of dat nu precies Hét voorbeeld is van menselijk denken !

Maar die mannen redeneren bewust niet door, ze beperken zich nu tot de dieren, maar we stellen ook steeds vlugger vast dat ook planten op een of andere manier kunnen reageren, en zelfs communiceren...dus de volgende logische stap zou dan zijn dat we ook de planten moeten gelijkstellen en spreken over de rechten van de tomaat... Wat mogen en kunnen we dan nog eten? Voor Gaia en Peta zijn dat zorgen voor morgen, maar morgen is de dag dat mijn achter-achterkleinkinderen zichzelf moeten verlagen tot moordenaars om een tomaat te plukken. Nee, die mannen zijn niet juist bezig, de natuur is nu eenmaal opgebouwd als één grote voedselketen, en dat houdt in dat de ene soort de andere moet opeten. Moet, want als een soort dat niet meer doet, dan krijgen we een plaag van de andere soort... We moesten dat toch al lang geleerd hebben door al onze idiote manieren om te proberen "plagen" uit te roeien...Al wat we bekomen hebben is dat er andere plagen door groeiden.

We zijn begonnen met discriminatie, en dan denkt iedereen op rassendiscriminatie.

Wil er dan a.U.b. iemand onder u opstaan, en mij expliqueren waarom wij, bleke noorderlingen in de zon gaan liggen, onder zonnebanken kruipen, ons insmeren met bruinmakende zalfjes en zelf pillen slikken om bruin te worden, en tezelfdertijd afgeven op die makakken, die bruinjoekels, die halfaangebakkenen ????? Er zit een rare kronkel in de hersenen van het mensdom...
We geven onze bruine medemens allerlei scheldnamen en pogen wanhopig de teint van zijn vel te evenaren ??? Help, leg het me eens uit ?????

Vandaag ga ik weer naar de les, weer tussen de madams gaan zitten. Hopelijk heeft men nu een middel om mij te laten schilderen op een manier dat de pijn dragelijk is...Maar wellicht zal ook vandaag weer de les voor mij te lang zijn om er zonder kleerscheuren(lees pijnscheuten) vanaf te komen. De vorige keer heb ik ook enkele dagen de gevolgen moeten dragen, maar ik kan moeilijk eisen dat de lessen minder lang en in meer korte lessen gegeven wordt... Ik weet niet of er onder die dames ook pijnpatiënten zitten, wellicht wel...Hebben zij dan geen moeite met dat systeem ??
Als ik de kans krijg, ga ik dat toch eens opperen tegen die moderator. Wie weet ?

Veerle is vandaag naar Denderleeuw, voor een opleiding van de VDAB, om te zien of ze het zou aankunnen in een winkel te werken... Ze heeft goede hoop, dus kan ze hopelijk binnenkort weer aan het werk, want het is niet goed om thuis te zitten prakkezeren, en het is ook financieel veel beter als ze met twee kunnen gaan werken. De dag van vandaag is alles zo duur...en je kunt niet anders dan leven in de wereld van vandaag, ook de kinderen dwingen je door hun opvoeding in de school om te leven in deze tijd met al zijn bijkomende kosten. Leraars vinden het gewoon dat je iets kunt nakijken op internet...maar vragen niet eens meer of iedereen internet heeft.

Ik heb het al gezegd, we leven niet meer...we worden geleefd.

Oh, ja, lees eens de reactie op mijn laatste (of voorlaatste?) artikel, het is wreed wijs jong! Als hij op pensioen is ga ik hem vragen als co-editor, dan zullen de gensters er niet alleen afspringen is de reactie, maar in het artikel zelf !

tot de volgende ?
oh ja, donderdag zal er wellicht geen blog zijn, ik moet al 's morgens vroeg in het huis van tanteke gaan zitten kijken werken. De loodgieter komt er de waterleiding herstellen en ik moet dus de deur openmaken en na beëindiging weer toedoen... Hoe laat het zal worden ?????

De grote illusie

Voor mij ligt een briefje van 50 euro... Als man die is opgegroeid met het kleine belgische frankske van in den goede oude tijd, reken ik om: 1 euro is 40 frank x 50 = 2000 frank...

Dat is wat we met recht en reden de grootste illusie aller tijden kunnen noemen, een illusie waarmee wij al gans ons leven rondlopen...

Dat briefje is geen 50 euro waard !

Dat briefje is een ding waard dat ik op dat moment met dat briefje kan verkrijgen en morgen al wellicht niet meer !

Die 50 die er op gedrukt staat als een vast gegeven feit, is in werkelijk een alleminst vast iets; het is een loshangend zwevend, zich in vrije val bevindend begrip !

Als ik een euro gedurende 5 jaar vastzet aan de huidige 2 % rente, dan heb ik, ook met samengestelde interest 1.1 euro na 5 jaar ! Dan hou ik geen rekening met het feit dat de bank mij beheerskosten aanrekent en schrijfkosten en...en... kortom, mocht ik in werkelijkheid 1 euro "geplaceerd" hebben, dan zou ik nu een schuld aan de bank hebben van zowat 6 euro...Maar goed, daar wil ik niet over zagen, nemen wij een "winst" van 10 cent aan...
Vijf jaar geleden kocht ik met één euro juist één pint...nu kost één pint me 1.5 euro, in een goedkope café... in vijf jaar dus 50 cent meer kost...een stijging van 50 %... Met andere woorden mijn stuk van één euro heeft maar de waarde meer van ongeveer tweederden van een pint... Ik ben onderweg, ondanks het behoud van het cijfer één, eenderde van mijn euro kwijtgeraakt, dus zou er op mijn uro niet meer 1 moeten staan, maar 0.66... maar dat doen ze niet, ze prefereren de grote , GROOOOOOOOTTTE illusietruuk..... En wij lopen er met open ogen voortdurend in.

Wie is de bedrieger ? Ah, niet moeilijk, de banken... Als ik mijn euro op de bank zet, dan houden ze mijn euro daar niet, nee, dan kopen ze daar een pint mee, en die verkopen ze mij later voor 1.5 euro, en geven me voor mijn vastgezette euro een schamele 10 cent... Ik kan me géén pint meer veroorloven !!!!

Misschien denkt u dat ik u sprookjes vertel, maar helaas nee, het is bittere werkelijkheid ! Nog nooit was de winst der banken zo groot (tenzij in amerika, waar de bankiers blijkbaar van het gehalte zijn van de president) en onze rente zo klein. Bovendien houden zij ons steeds maar weer voor dat de kosten aan administratie zo hoog zijn dat zij kosten moeten aanrekenen, dat wij het ook nog gaan geloven. Het is wetenschappelijk bewezen dat als je iets dikwijls genoeg vertelt, iedereen het op de duur voor waar aanneemt, ook al was het telkens dezelfde persoon die het herhaalt, het is de herhaling van de gegevens die in onze hersens de feiten onder "bwezen" klasseert ! Die truuk kennen de banken als geen ander (afgezien van de politiekers).

Er ligt hier voor mij een briefje van drieëndertig euro...maar jij wilt dat niet geloven.

Weet je wat mij intens gelukkig maakt ? De euro is een sterke munt !
Wat moet dat niet met de dollar zijn????????????????????????????????????????????????????


En toch, wij leven in zowat het beste landje van de wereld...maar als we de politiekers niet bij hun lurven pakken en buiten werpen, niet lang meer... (Een lurf is een ingekeept hout (in een vinkenbaan)om de treklijn te spannen (????) een vinkenbaan is een afgebakend en ingericht terrein om vinken te vangen... Nu weet ik nog niet wat de lurven van de politiekers zijn... De Dikke Van Daele helpt me géén zier !)... Nu goed, dan pak ik ze wel bij hun kl..oosters om ze buiten te wippen ! na !

Het begint me (en wellicht niet mij alleen) op de zenuween te werken dat die politiekers daar zo zitten te frutselen... Moesten wij ooit op ons werk dezelfde productiviteit aan de dag hebben gelegd als die politiekers, dan lagen we al lang voor de deur, en waren we gedoodverfd om ooit nog ergens binnen te geraken... Maar die kluivers zijn safe, als ze mislukken, dan zetten ze zich opnieuw op de lijst, en hoeplaba, ze worden terug verkozen ('verkozen', nu ja, er staan geen andere op dan zo'n rare tistens)en ze mogen opnieuw spelen met ons geluk en onze centen... Zelf één die publiek vertelde dat hij miljoenen in de fik stak om de kassa te laten kloppen, die zit er telkens en telkens weer... Ik heb op het verlof in Herbeumont uren en uren doorgebracht met een oude waalse dame, die dan ook nog haar frans sprak met een Luiks accent, te woord gestaan...Ik heb een moment aanvechting gehad om haar alleen te laten, maar dat had alleen te maken met het feit dat haar gespreksonderwerpen mijlenver van de mijne lagen, en gebonden waren aan eentijd ver voor de mijne...niet met haar waals zijn, want het is een heel lieve oma voor haar kleinkinderen, en alhoewel haren Paul al vijf jaar dood is, vertelde ze me vier, vijf keer zijn sterven...telkens met tranen in de ogen... Ze is in het stadium dat de wereld alleen nog een heel klein kringetje is, waar ze slecht moeilijk uit durft te komen.

Moeten wij nu echt op befehl van een paar politiekers gaan liggen ruziemaken met zo'n lieve oude mensjes ???

Want dat zijn ook walen, en ik die met héél veel pijn amper een straat ver kan gaan, op het tempo van een slak met een lendenverschot, voel mij niet in staat haar op te jagen ! Nochtans is ze zowat het enige wezen die zowat dezelfde natuurlijke voortbewegingssnelheid ontwikkelt als ikke ! En ze gaat ook met een stok ! Vroeger had ze een heel mooie wandelstok, een echt antiek stuk, nog van haar grootvader !, maar dat is gepikt terwijl ze boodschappen deed in de gb... Nu heeft ze zo'n kruk, waar ook haar arm in steunt...

Maar we betalen om die walen te onderhouden ! En dan ? Betaal je liever anoniem in een omslag dat je dan in een kartonnen doos stopt voor (z)el(z)elf(z)elf ??? Ik betaal liever voor mensen die ik een klein beetje ken, en ik ken enkele walen, ik heb er zelfs goede vrienden onder. Zo heb ik ook jaren gestort bij Foster Parent (Plan), omdat je daar regelmatig een heel persoonlijk berichtje krijgt wat er in hun dorpje gedaan wordt om hen vooruit te helpen... Ooit had Anny een nonkel pater (+), die woonde in een dorpje in het voormalige belgisch congo... Toevallig was de dekenij Oudenaarde "het" spaarvarken voor die regio, en de deken had met veel triomf het bedrag vermeld van op de kansel dat de dekenij had bijeen gespaard... Ik vroeg nonkel pater hoeveel ze eigenlijk gekregen hadden vorig jaar van ... ongeveer de helft... Toen heb ik besloten alleen nog te doneren waar ik ook de gevolgen zag... Oh, ik weet wel, administratie en beheerskosten en...en...maar moeten die mannen dan echt zo luxueus zitten? Hoort er niet eerder een normale auto voor zijn deur ? Het is een beetje zoals ik nu zie op mijn werk...Ik heb nooit mijn uren geteld, als ik er verwacht werd, dan was ik er, hoe veel uur en hoe laat het ook werd, nu hoor ik dat de bedienden er pointeren, en dat ze eeneventuele vergadering buiten de werkuren recupereren... ik mag er niet aan denken... Oh, ik weet wel, de wereld is niet meer als vroeger, en nu werken de echtgenotes ook, en je kunt en mag niet verwachten dat één van de twee werkers uit het gezin niets moet doen in het gezin, ik weet dat en ik besef dat het nu niet meer kan zoals ik het deed, maar...pointeren ??? je tijd afmeten voor de mensen ???
Ik ga stoppen, ik mag, ik wil en ik kan niet oordelen, dus doe ik het ook niet.

tot de volgende ?

schaapjes tellen????

Nee, alhoewel ik dikwijls wakker lig, heb ik nog nooit schaapjes geteld...Ik reis dan met mijn geest door een fantastische wereld, en soms, heel soms, heb ik de indruk dat ik mezelf wakker hou met het spel der fantasie...
Zo ook vannacht, hoe komt een mens er op ? Ik weet het niet, maar ik begon me af te vragen wat het eerst bij me opkwam bij iedere letter van het alfabet... Gek ? Nee, het was vurrukkulluk !
A, Anny, Antoon (een beetje egocentrisch dacht ik, mezelf op de tweede plaats te stellen, er zijn zoveel woorden met belang die met a beginnen...absurd, aandacht, alert en noem maar op, maar Anny mag toch op nr één blijven

B, Bart, beer, boven en beneden, blij en bedroefd, brij en brei, bladeren en bladen, bazig en blo

C, hé, dat is een buitenbeentje, eentje dat niet echt in ons klankenpatrimonium voorkomt, tenzij in ch en sch...en in bastaardwoorden.... maar ik zet het voorlopig in de cel...

D, dik, dom door duivel, dwaas, doerak, doos, daveren, duffelen, doe zo maar voort... Waarom beginnen zoveel scheldwoorden met een d ?

E,Els, tweede klinker, en direct een buitenbeentje! je hebt in vet een vette e, veel dunner in veter, maar de laatste van dat woord begint de u concurrentie aan te doen, maar daar stopt het niet, in stere heb je zowaar een franse è, en als je naar de tweeklanken kijkt, dan zie je niet meteen het einde, je kunt eeuwenlang opsommen, deuren toeslaan (oe !) nieuwigheden verzinnen, en doe zo maar voort...Wellicht is die letter voor wie nederlands leert een van de moeilijkste letters die er bestaan !!!!

F, fraai, fameus, fantastisch, franciscus (patroon van de Groen!-beweging, en als hij het niet is, hij zou het moeten zijn....

G, Goderis, goed, god, gedegen, en verdomd verwarrend voor de westvlamingen onder ons... Toen ik in Gent zat mocht ik uren woorden gergalen tot ik ze hoed uitsprak...

H, soms doodgezwegen, maar toch geschreven, veel gebruikt in ch en sch, maar toch ook alleen in veel hoogstaande huiveringwekkende huifkarren....enne, heb je al opgemerkt dat dit één van de letters is die nooit ofte nooit verdubbeld worden ??? (zoals de b in bobbels)

I, derde klinker, izaak, maar ook weer in veel samenvoegingen die leiden tot nieuwe (!) klanken, aai, oei, en doe maar voort, er zijn er nog soms is het een i als in vis soms een ie zoals in politiek...vuil(!) woord

J, jan, jij, jou, jouwen, maar ook geliefkoosd als verkleiner...beetje, hapje, zoetje...

K, Karel, mijn vader, Koen, mijn zoon, beiden op de eerste plaats...zonder onderscheid. Kranig kort en kaal...klinkt kloek en hakkend.

L, Lieve, lorejas, lauw, louw, loden, lui, loebas, leuteren en luitenant (verband?)

M, ma, mama, in bijna alle talen vinden we die letter terug in de moederklank...Moet dus wel iets mmmmmooois zijn ? modern en miserie

N, Noël, het franse kerstmis, nodig, nooit, nimmer, negatief, negotie nee, neen non en t franse non...

O, weer een klinker, en weer op verschillende manieren uit te spreken als o in non en oo in nooit en in noten, en ook daar zijn er tweeklanken mee te vormen, maar daar blijft dan toch de oo klank in bewaard, oude...Tenzij in bastaardwoorden zoals oeuvre, maar eigelijk hoor je dat te schrijven met een ander letterteken dat een samenvoeging van oe vormt en als plusminus eu uitgesproken wordt.

P, Pierre, om mijn zussen te plezieren, pover, prooi, praaien, potig plots prutsen

Q, de eerste echte vreemdeling in ons alfabet. Deze letter komt eigenlijk niet voor in onze taal, maar omdat we zoveel leenwoorden en bastaardwoorden gebruiken, heeft men hem er ook maar bij gevoegd, zo hebben we een beter quotiënt....

R, moeilijke letter, je hebt de vlaamse r op het puntje van de tong, de franse r met de huig, achteraan bijna in de keel, en de engelse r die bijna geen r meer is.... Allen worden ze aanvaard, en we stellen vast dat bij de jeugd steeds minder de vlaamse r voorkomt en we steeds meer naar de engelse r evolueren...maar ik vind dat sneu, raar en rariteiten zien er plots veel gewoner uit als ze niet op je tong rollen.

S, Suzanne, mijn persoonlijke madame propre, de zus die waakte over de properteit van onze nek. Stevig, stoer, sober, standvastig, stil, stom en stomp, sukkelen en sjofel, soms als s maar ook soms als z uitgesproken, vooral in samenstellingen en in zinsvormen... aars heeft meer z dan s klank, zeg maar eens luid vis en baars, hoor je het verschil ?

T, toon, toettoet, teut, tegen tafel maar vooral in vervoegingen achteraan het werkwoord om ook in woordvorm de persoon aan te duiden.

U, laatste klinker, nu ja, er komt er nog eentje, maar dat is geen echt van bij ons... ook hier weer u en uu, en tweeklanken en samenvoegingen, eu, ou, au, eeu ieu en dan spreek ik nog niet van vreemde woorden waar soms nog een ander klankkleurtje aan vast zit. Als je alles wil correct uitspreken, dan verwijs ik je graag naar: Paardekoper, ABNuitspraakgids, je kunt hem sedert kort gratis benutten via internet. Druk wel eerst het gebruikte fonetische tabelleke af, of je zult telkens weer terug moeten naar het begin van de gids !

V, veel, vee, vuil, vet, vertederd, voos en vast

W, ooit leerde ik het alfabeth (met h) van mijn moeder, in het frans, en dus double v... en Y-grècque... Water, weelderig, wellust, waaiende wind de w zwaait in mijn geest altijd zo breed uit, er zit iets wellustigs in de letter alleen al, zouden die twee v-tjes van ons moeder soms wat wellustigs doen????

X, de tweede vreemde étranger die niet van hier is...Bestaat niet in onze taal, het is duidelijk een importprodukt uit vreemde talen, je zou er xenofobie van krijgen...

Y, de laatste vreemdeling, wellicht spreken we hem veelal niet honderd procent goed uit, anders weet ik niet waarom hij er zou zijn, het is geen ij, geen ie, geen j...Mijn vader wist hem handig te ge(mis)bruiken... Als autodidact moest hij alles zelf leren, ook het werken met de typmachine, voor hem was de y een ij in één beweging...zyn brieven stonden vol van zyn wyde volzinnen.

Z, de laatste al, en ik heb nog helemaal geen lust om te slapen...zeveren, zagen zooi, zabberen, ziezo zei zanzibar zeven zwarte zwanen zwommen zonder zwarte zwembroeken, ze zeggen zij zeker ze zijn zot ?

Zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz

tot de volgende ?

Luizige reacties...

Mijn oudste zus (madame propre in het stuk) was één van de mailsters en mailers... Ik weet dat er shampoos zijn, dat er luizenkammen bestaan, dat er gels en andere haarsmeerseltjes en zelfs spuitbussen (ozonvriendelijk), maar het probleem blijft bestaan, zolang er in de klas iemand is die de luizen niet verdelgt, en die telkens, keer op keer, iedereen die er gevoelig aan is, weer weet te besmetten...Er bestaat blijkbaar geen afdoend middel om de luizen te weerhouden op je hoofd te komen zitten, want de daarvoor verkochte producten helpen of niet, of stinken zo verschrikkelijk dat de patiënt in casu wegloopt zodra hij/zij nog maar de fles ziet...

Voila, ik hoop dat ik daarmee op alle vragen en opmerkingen in één keer heb geantwoord. Wat mij iets minder bevalt is dat iedereen het truukje begint door te hebben, en zijn/haar reactie stuurt via de gewone email, en niet als reactie op de blogbladzijde zelf...Zo zijn er geen sporen hé...

Ik heb goed nieuws voor Ewoud, in augustus had ik het tijdschrift Quest niet kunnen kopen bij mijn krantenboer (hij was op verlof)en toen ik in een andere winkel ging zien waren ze daar al allemaal weg... Gisteren zie ik toch wel die bewuste Quest liggen in de home van tanteke ! Ze zijn daar blijkbaar geabonneerd op leesvoer, dat is een contract die iedere maand enkele (aantal zelf te bepalen) tijdschriften levert van een voorbije maand, aan véél goedkopere tarieven. Privé krijg je die kans niet, het is alleen voor wachtzalen en dergelijke... Ik heb de Quest vriendelijk gevraagd, en kreeg hem zo mee...dus Ewoud, zodra hij uit is, heb je weer leesvoer !!!

Ik heb mijn schooltaak ook voleind en klaar liggen voor de volgende les... Ik weet zeker dat mijn opdracht niet helemaal zal beantwoorden aan de doelstelling van de leraar, maar beide opdrachten waren echt niet mijn ding...
Opdracht één: we mochten kijken naar een kunstboek over Klimt. Bart ziet deze kunstenaar graag, ik veel minder. DE gustibus et coloribus... Maar Klimt tekent zijn figuur in een zeer drukke en bijna alles overheersende achtergrond (nogal dikwijls met bladgoud). Van uit dit gegeven moesten wij een collage maken. Knip figuren uit modeboeken en maak er een achtergrond bij, met allerlei andere motieven tot misschien zelfs behangpapier was de opdracht. Je mocht de figuren via kleurencopie groter of kleiner maken.... Ik vind de vrouwen in de modeboeken maar niets, het zijn precies allemaal uitgehongerde dames die op een bepaald moment de oorlog hebben verklaard, en nu allemaal hun gezichten hebben beschilderd in de oorlogskleuren van hun sekse...bèèkes...
Dus ging ik op internet zoeken, ik had een ideetje over moeder en kind...maar ook daar vond ik de foto niet die ik zocht...Tot ik een moeder en kind van Klimt zag...Ik heb gegrinnikt en het afgeprint... Dan heb ik foto's gezocht van een grond vol herfstbladeren. Ik heb dan die achtergrond in de vorm van een groot blad geknipt, daar het figuurtje van klimt (ook uitgeknipt) op gekleefd, de vorm laten wegdimsteren in de bladeren (met behulp van enkele uitgeknipte herfstblaadjes). Dan heb ik een steel aan het blad getekend in de bijhorende kleur. Tot slot heb ik doorzichtige tape die wat oud en gelig was op het blad tot op het achterliggende witte papier getekend en gekleurd, zodat het precies een blad uit een herbarium lijkt. De titel heb ik in spiegelschrift geschreven: Leven, spiegelbeeld van de dood.

Opdracht twee: Jos Tuymans, een van de kunstenaars die momenteel "in" schijnt, moest ons inspireren tot een werk à la Tuymans.
Ik had van diene peet nog nooit gehoord, laat varen iets gezien...Internet moest weer de redding brengen. Die man maakt heel eigenaardige werken... Als je Icarus van Breughel bekijkt, dan is dat doek een gans verhaal, Tuymans werkt omgekeerd, hij vertelt (mondeling) een verhaal over holocaust en endlosung, en schildert dat een lampadairke met een kap uit mensenvel... Bizar .
Sommige werken lijken bijna opgebouwd als een zwart-wit foto-achtig iets, in sommige gebruikt hij kleur, maar telkens lijken zijn werken illustratie op een verhaal veelal een aanklacht. Ik heb daar een beetje ironiserend op gereageerd...
Ik heb een afsluiting getekend, waar voor een man staat die door een gaatje in de afsluiting staat te kijken. Op de rug van de man zie in zijn grijzige vest rode gaatjes, terwijl je iets verder op de schutting een affiche ziet, wat parafraserend op "dood van de handelsreiziger", dood van de zwartkijker... Op de bodem achter de man zie je een witte lijn in de vorm van een man, terwijl er een dotje rode bloempjes groeien op de borststreek, als bloedige tekens....

Ik hoop dat mijn huiswerk bevalt aan de leraar, maar ik heb het in ieder geval op een andere manier ingevuld. Maar misschien is dat juist de bedoeling?
We zien wel, dinsdag...

Volgende week wordt het druk! maandag komt men de wasmachine herstellen, dinsdag moet ik naar de les, woensdag moet Anny naar de cardioloog, donderdag komt men de waterleiding herstellen bij tanteke en moet ik dus X aantal uren in zingem doorbrengen in ledigheid.... en vrijdag is het het afscheidsfeest van Jef Vanderdonckt in Zottegem...en dan zeggen ze dat we niets meer doen.... Eigenlijk hebben ze wat gelijk, kijk eens goed naar het lijstje, we doen niet zo heel veel, we ondergaan heel veel...

De zon schijnt, ik ga stoppen en wat door het raam kijken, genieten van dit oh zo zeldzame verschijnsel ! (Er was een tijd dat we massaal buitenkwamen om te kijken naar een zonsverduistering, nu gaan we buiten om de zon, zo maar gewoon, maar héél uitzonderlijk eens te ZIEN !!!!)

tot de volgende ?

Luizen

Toen ik - héééééél lang geleden - een klein mannetje was, hadden wij heel soms luizen in de klas. Wij wisten dan ook altijd precies de bron van die luizen, dat waren de kinderen van 't Garretje, een klein steegje met heel kleine huisjes en wat vuilere kinderen dan wij (gewoonlijk) waren. Ze werden door masoeur veel meer in de gaten gehouden, omwille van die luizen, dacht ik...

Ik heb hier een oud boek, en daarin staat inderdaad dat luizen een gezeliig thuis vinden bij vuile mensen, en dat propere mensen zelden of nooit daarmee geconfronteerd worden. Een strenge hygiëne is voldoende om de luizenplaag in te dijken...

We schrijven nu 2007, meer dan 50 jaar later...
Er is iets geks gebeurd !
Ik lig hier voor de zoveelste keer met een briefje bij me dat er in de school van mijn kleinkinderen luizen zijn opgedoken...
Dat zijn niet de luizen van in mijne tijd, nee, in tegendeel, want nu lees ik dat luizen hoofdzakelijk voorkomen bij heel propere mensen, dat ze helemaal niet kunnen leven op vervuilde koppen...
Ze zijn ook veel moeilijker uit te roeien, want ze zijn meestal resistent tegen enkele van de bestrijdingsmiddelen... Dan wordt er aangeraden om bestrijdingsmiddelen te halen bij de apotheker uit een andere groep (?), hopende dat de luizen nog niet resistent zijn tegen die middelen, en meewerken aan het grote project om luizen aan alle produkten resistent te maken?
Ik heb de indruk dat die nieuwe luizensoort misschien heel gemakkelijk weg te krijgen is! Blijkbaar is de luis een produkt van reinheid, dus denk ik erover om mijn kleinkinderen aan te raden er bij te lopen zoals de dieë van 't Garretje, vuil, ongewassen en wat riekend...Aan properteit verslaafde luizen moeten daaraan of kapot, of vluchten naar de sukkel die zich nog wast...

Denk je dat ik overdrijf? Nee hoor, ik schrijf hier de officiële waarheid, de waarheid die ons dus opgedrongen wordt door de overheid. Ik kan nog steeds niet geloven dat de luizen momenteel plots een produkt van properheid, van hygiëne zouden zijn...Wel kan ik geloven dat luizen steeds meer resistent zijn tegen allerlei bestrijdingsmiddelen, en dat ze dus steeds moeilijker uit te roeien zijn. Dus springen ze vrolijk van kinderhoofdje op kinderhoofdje...proper of niet.
Ik herinner me heel goed dat mijn zus met luizen naar huis kwam, zodra er ook maar één luis in de klas kwam, terwijl mijn broer en ik in de zelfde school helemaal geen luizen kregen. Blijkbaar is dus het ene type aantrekkelijker voor de luizen dan de andere, en daar mijn zuster véél properderderder was dan haar beide broertjes hadden de luizen toen al eerder moeten opteren voor ons dan voor haar, maar nee, ze kozen madame propre...Dus heeft volgens mijn bescheiden mening vuil of proper en weinig of niets mee te maken.
(Ik zit hier nu al heel de tijd te krabben - gek dat zelfs praten over die beestjes jeuk veroorzaakt !)
Waarom de luizen dan eerder bij de "vuile" mensen zaten??? Gewoon omdat die ouders er niet de moeite voor deden om de luizen te bestrijden, en misschien niet dezelfde middelen hadden om de bestrijdingsmiddelen aan te kopen???
En nu ? Anno 2007 ????
Nog altijd hetzelfde, maar misschien moeten we nu niet meer praten over bestrijdingsmiddelen kunnen aanschaffen...alleen nog maar over voldoende aandacht voor je kind om hem of haar te van de luizen af te helpen... Want dat lijken mij de nieuwe slachtoffertjes...en als je dan kleinkinderen hebt van het type van mijn zus, dan komen die regelmatig met een nieuwe luizenbevolking naar huis...Dan zegt Veerle, ik krijg die beesten niet kapot, maar wellicht is het oeverloos vechten tegen steeds nieuwe volkeren die volledige hoofdverhuizingen uitvoeren naar de lekkerste kopjes.... Bestrijd maar, als er ergen in de klas één of meer klasgenootjes zitten die zich niets van die luizen aantrekken, en vrolijk verder kweken om de ganse klas, ja zelfs school regelmatig te bevoorraden van heelder nieuwe luizenstammen ... Misschien moeten we weer het oude gebed in voeren: "Van de Noormannen, verlos ons Heer", waarbij we noormannen vervangen door luizen...
En, heren professoren, bekijk de zaak eens nuchter, luizen gedijen schitterend op zowel vuile ongewassen koppen als op propere nette kinderhoofdjes...De bestrijding is verkeerd ! Als men de luizen wil weg krijgen, dan moet men de bron zien te vinden, en daar optreden. Dit betekent dat men de luizen beter in klasverband (schoolverband) kan bestrijden, dan zorgvuldig toezien van waar (bij wie) de eerste nieuwe luizen te voorschijn komen, en daar naar de bron gaan...en die proberen te overtuigen van het nut van de bestrijding en hen desnoods daarin helpen...Wedden dat je dan niet steeds opnieuw zult hervallen ????

Maar ja, dat kan niet, dat mag niet, want dan zou je treden in het gebied van de privacy, zou je stigmatiseren en noem maar op, en dus offer je de ganse klas op met jeuk... Ik heb in deze (en in veel andere) het kriebelige gevoel dat we onszelf aan het vastrijden zijn, onder het mom van de individuele vrijheid... Vroeger werden we in toom gehouden, kregen we lijfstraffen, werden we thuis nog eens gestraft omdat we verkeerd deden in de school enz, enz...Nu is mijn kind heilig kind, daaraan mag niet geraakt worden, ook al is het een ettertje ! Omgekeerd mag het kind nu alles zeggen en verbaal straffeloos pesten en kleineren, maar het slachtoffer die verbaal niet zo sterk is mag zich niet manu militari verdedigen... Men heeft de zaak omgekeerd ! Vroeger werd je gepest door "machthebbers" in de groep, en in de klas waren de machthebbers de lichamelijk sterkeren. De gepesten waren diegenen die zich niet konden verdedigen tegen die stoere bonken. De enigen die niet gepest werden, waren de sterken die ze niet aankonden, of waarvan ze wisten dat ze op zijn minst ook schade zouden lijden... Nu is het omgekeerd, de sterkeren mogen niet meer optreden, geweld is des duivels, je moet alles uitpraten...Maar heb je ook al eens opgemerkt dat nogal dikwijls de lichamelijk sterksten helemaal niet zo sterk zijn verbaal ??? En dus worden nu de sterken gepest, en als ze durven uithalen, dan worden ze gestraft omdat ze geweldadig zijn...

Oh, ik ben ook tegen pesten, en dankte het aan mijn sterke vuisten dat ik niet gepest werd, ondanks het feit dat ik steeds driedubbel ingeduffeld moest rondlopen, uit schrik dat ik weer eens ziek zou worden....En ja, ik pestte ook wel eens, maar alleen diegenen die het waagden mijn vrienden te pesten. In die tijd ontstond er automatisch een soort evenwicht, en ik kan mij geen enkel geval herinneren van kinderen die zich zo erg gepest voelden dat zij zelfmoordneigingen hadden...Nu wel, in het nieuwe systeem, het systeem tegen pesten...dat er alleen is om de verbaal sterkeren de macht te bezorgen...en gekwetst worden met woorden is véél erger dan een bloedneus geklopt worden! Een bloedneus stopt en is voorbij, een sneer blijft snijden, en wordt door de rest opgeraapt om telkens weer te snijden in het amper geheelde zieltje... Laat de kinderen weer zelf hun evenwicht vinden, betuttel niet steeds ! En geef gerust een klets op de broek, ze gaan er niet van dood, en het heeft het voordeel dat het kind gecorrigeerd wordt, en dat de woede bij de opvoeder niet ondergronds blijft rijzen tot er onverantwoorde dingen gebeuren... Het zijn precies de mensen die niet "gewelddadig" zijn, die plots kunnen uitbarsten in een nietsontziende woede, en die dan ongelukken doen !

Oh ja, ik weet wel dat geweld verkeerd is, vermijd het dan ook, met een corrigerend optreden, en pak de kinderen aan met middelen die ze begrijpen en ook herkennen als straf. We zeggen allemaal dat het verkeerd is een hond te straffen voor een feit die meer dan een uur geleden is gebeurd; denk je dat een kind zoveel anders is ????

Heb je gezien dat het nog niet regent ? maar het is wel straf bewolkt.

tot de volgende ?

technisch, modern, hedendaags,enz...

Wonder boven wonder hadden wij in de Hardennen veul beter weer dan jullie hier in het verzopen vlaanderland...
Bijna iedereen genoot dan ook van de mooie uitstappen, en de enige regenvlaag die ze zagen, was vanachter de ramen van het restaurant waar ze het middagmaal hadden genuttigd...Toe ze buiten kwamen was het al weer bijna opgedroogd.
Maar dat was niet de historie die ik je wou vertellen...zie maar de titel van het haartikel...

Dinsdagavond waren er enkelen wat blijven hangen aan de bar, ik was er niet bij, dus ik heb het verhaal alleen gedistilleerd uit de wilde verhalen dienomtrent...
Omstreeks halftwaalf trok onze nagelnieuwe voorzitter met zijne gade kamerwaarts, en daarbegint onze historie !

Zoals je nu in veel hotels ziet, moet je de kamerdeur openen met zo'n soortement bankkaartje.

(Ik hoorde naar aanleiding van het gebeurde nog een veel gekker verhaal... Ooit sliepen enkele collega's tijdens een congres in een hotel, en enkelen hadden serieus de bloempjes buitengezet, waren goed beladen met exotische dranken terug in het hotel aangekomen, naar hun kamer gesukkeld, en kwamen na enkele minuten beteuterd terug beneden... De sleutel was stuk... Eén had het elektronische kaartje in de deurgleuf gestopt, en was dan beginnen draaien aan de "sleutel"...Kaartje kapot...)

Onze voorzitter haalde op de correcte manier het kaartje door de gleuf, maar niets gebeurde. Hij herhaalde dit diverse keren, eens uiterst traag eens heel snel, maar niets hielp, het deurtje bleef dicht...
Hij dus naar beneden, misschien moest dat kaartje opnieuw opgeladen worden... Terug naar boven, zelfde scenario...Weer naar beneden, nu kwam de baliebediende mee naar boven met de Mastercard, maar helaas, driewerf helaas...Het resultaat was en bleef noppes, nothing, rien de knots...

De man van dienst probeerde dan het slot open te prutsen met een tournevis (een waalse schroevendraaier), dan met een botermes...niets... Hij begon dan de "sjambrang" (een waalse deurlijst ) er af te halen, dat ging gepaard met geklop en gehamer en gevloek...en alras stonden de andere gangbewoners (gelukkig maar 2 koppels) buiten in hun pyamaatje...Eentje heel slaperig en met heel kleine oogjes...Iedereen bekeek de ramp, en gaf commentaar, maar niets vermocht de deur ook maar één millimeter open te krijgen...

Teneinde raad gaf de bediende aan de voorzitter en zijne madame een andere kamer, en enkele benodigdheden zoals een stukje hotelzeep en diergelijke...Het koppel had geen slaapkleren, geen kledij om 's morgens verse kleren aan te doen en ging heel ongelukkig slapen.

Aan de ontbijttafel hoorden wij het hele verhaal, en zaten de twee nog wat ongelukkig te zijn, ondanks het gelach van de sympathiserende collegae...
Na het ontbijt zag ik Thieu, de voorzitter in casu, in de gang," En ?" vroeg ik..."Hij daar daar nu voor mijn deur gekomen met een hele dikke boek, als hij dat nog allemaal moet lezen..." was het moedeloze antwoord... Amper een minuut later hoorden we gejuich, de kamer was open, terwijl ik nog bij Thieu stond " Zie je wel" zei ik, ""lezen" helpt altijd..."... Voor de nederlanders onder mijn lezers moet ik zeggen dat voor bidden in het vlaams ook wel het woord lezen wordt gebruikt... Tju, het is altijd een beetje stom als je de pointe moet uitleggen hé ?

Ik heb ook eens iets voorgehad met die kaartjes om de deur te openen... Ik was naar beneden gegaan, de deur gewoon dichtgetrokken, toen mijn frank viel (het is al een paar jaar geleden, er waren nog geen euro's)ik had dat klotekaartje op de tv laten liggen... Ik naar de receptie, maar dat bleek geen probleem, ik moest mijn kamernummer zeggen, en ze maakten gewoon een nieuw kaartje aan...Ik had alleen een "sleutel" meer dan voordien...

Ik hoorde natuurlijk diverse story's over die kaartjes, nu met dat avontuur... Iemand had voor gehad dat ze niet meer binnenraakte met haar kaartje, in de receptie vroegen ze of ze het misschien bij haar GSM bewaarde ??? Misschien is het veiliger, maar sorry, geef mij maar weer de oude tijd van de sleutels... Ik kreeg toevallig terwijl we weg waren een boek toegestuurd van Conrad, een bedrijf van electriek en elektronica, daar staat een nieuwerwets slot in, waarin je het deurslot kunt vervangen door een vingerafdrukkenlezer (oef)... Ik vraag me af, als je eens per ongeluk in je vinger snijd, raak je dan niet meer binnen tot het mooi genezen is ??? Hopelijk rest er geen litteken, of het is voorgoed om zeep ! Wat gaan ze nog allemaal uitvinden... Er zijn nu al auto's die allergisch (algerisch zou Luc c grinniken) zijn aan de geur van alcohol, en niet willen starten als je één pintje dronk...
Ooit was het de bedoeling dat de machine in dienst stond van de mens...het is nu bijna omgekeerd...

Eigenlijk is het nogal dikwijls zo...Toen de vakbond bemerkte dat de bouwvakarbeider nogal dikwijls moest staan werken in van de druilige weer van bij ons, je weet wel, het regent niet echt maar je wordt wel zeiknat...Toen eistten we voor die sukkelaars dat ze regenkledij zouden krijgen...Na veel zagen en klagen en dreigen, verkregen we regenkledij voor onze arbeiders, oef...Tot bleek dat die dingen twee gevolgen hadden die we niet hadden voorzien ! Die dingen waren niet alleen waterdicht van buiten naar binnen, maar ook van binnen naar buiten, en de arbeiders waren even nat als voorheen, maar nu van hun eigen zweet in plaats van de regen...en de werkgevers lieten de arbeiders nu ook in de regen werken, ze hadden toch regenkledij niet???

Ik denk dat het met al die machines en electronica ook zo is, we lossen één probleempje op, en creëren er een heleboel nieuwe mee... God weet dat we niet meer zouden kunnen leven zonder al de hulpmiddelen die ons omringen, maar is dat niet erg ??? Niet zolang geleden was er een ganse dag zonder elektriciteit... je kunt je niet voorstellen hoe erg dat is ! De elektriciteit staat ons niet echt meer ten dienste, we zijn er afhankelijk van geworden...

Gelukkig dat er nu en dan zo'n klein rampje gebeurt...dan kunnen we nog eens lachen met ons eigen kleinheid...

tot de volgende ?