Rood alarm -fase 10

Op mijn verjaardag ! kreeg ik plots panne aan mijn kwampjoeter. In ene keer viel hij stil, niets dat nog bougeerde ! Geen klank, geen beeld, geen ronkske kwam er nog uit !
Subito presto naar Erwin gebeld, en gisteren kwam hij (eindelijk!) mij redden uit de grote nood!Nog twee dagen had ik wellicht niet overleefd !

Erwin bekeek, luisterde naar mijn verhaal in 't Frans ('t is een zeer goeie vriend en een waal) en vees mijn kompjoeter uiteen. Probeer eens..... geen teken van leven...
Kompjoeter volledig losgekoppeld, ventilatoren er uit, kompjoeter naar buiten, en ik achter een velopomp..Erwin richtte de luchtstraal, en al het stof waaide beetje bij beetje uit mijn komputer op ERwin. Propere komputer, vuil Erwintje...
Alles weer gemonteerd, niets....
Ieder kaart uitgehaald gecontroleerd en bekeken, weer ingestopt na verdere gedetailleerde reiniging en testing....niets...
Bij gebuur om zijn multimeter, de buur niet thuis en de meter ook niet...
Voort zoeken en proberen...plots eureka, het werkt weer !
...maar Erwin kreeg elektriek te voelen waar geen elektriek mocht zijn ! Verlies van stroom.
Boel weer open, zoeken, testen met zo'n touneviske met een testlampje in... Scherm bleek de oorzaak ! Ondertussen kwam de buur binnen met de multimeter die we dan niet meer nodig hadden, maar buur had nog een goed scherm, hij had juist zo'n plat scherm gekocht, en zijn oud stond er nog te staan. Buur om ander scherm.
Gecontroleerd, alles ok. Kompjoeter weer toegedaan en alles aangesloten...Niets meer...
Erwin begon te vrezen dat de moederkaart er aan was, dus wellicht nieuwe computer???
Eddy had compassie, maar vreesde het zelfde. Erwin stond er wat beteuterd bij, maar vees opnieuw de pc open, en begon aan een nieuwe check-up... Hij besloot de kaart voor ethernet er uit te halen, die was er laatst in gekomen bij het installeren van ethernet en ubuntu. Het spel marsjeerde !!!!!
Bleek dat ethernet kon op mijn bestaande kaart en dat de bijgestopte kaart een dubbel gebruik was die de klodden veroorzaakte... En voila ! Je kunt weer mijn blog lezen !!!! Joepie !!!!!

Ik kon Erwin wel zoenen! uren heeft hij hier gewerkt ! En allemaal uit vriendschap ! Een nieuw scherm (groter ! 17 inch) van de bovenstebeste buur ! Mensen, wat ben ik rijk ! Al die vrienden !

Oh ja, van vrienden gesproken, de courgette die ik hier aan mijn deur vond, kwam niet van Luc Courgette, Eddy vertelde mij dat hij dat gevonden had aan zijn garagepoort, en dat hij dacht dat het voor mij zou zijn... Van waar de courgette dan uiteindelijk komt is een grote vraag, en voor wie hij was nog een grotere vraag... In ieder geval eet mijn kleindochter Lieselotte nu weer verse courgettesoep, met dank aan de onbekende schenker !

Ik zit hier nu dolgelukkig te blinken achter mijne pc !

Anny is ook content, als ik hier zit, zaag ik minder zegt ze....

Ik ga stoppen, en wat spelen met mijn kompjoeter !
Tot de volgende ?

Courgette !!

Vanmorgen eens goe uitgeslapen, en toen we de voordeur opendeden, lag daar één (maar wat voor een)grote courgette!
Luc courgette heeft weer toegeslagen!
Een beetje onbegrijpelijk, want courgettes zijn nogal gevoelig aan vocht, en het heeft de laatste tijd genoeg geregend om alle courgettes van nu en de nabije toekomst te doen rotten ! Het kan ook niet dat dit de enige overlevende is, want die zouden ze (hopelijk) toch wel eerst zelf hebben opgegeten.
In ieder geval een grote dikke danke Luc !

Ik ben begonnen aan John Flanders...heerlijk wegdromen in een horrorsfeertje met oerslechte rechters, sadistische gevangenisbewakers en diergelijke...
Het eerste van de elf boeken (boekjes) is reeds ter ziele, ik heb genoten met volle teugen. En ik weet nu dat ik minstens één deeltje van mijn fantasieën te danken heb aan John Flanders...Die man heeft mij indertijd geleerd hoe heerlijk het aanvoelt om je twee voetjes van de grond te nemen en te zweven in je eigen wereld...De wereld die je zelf schept, de wereld waarin jij iedereen laat doen wat je wilt dat ze doen, de wereld waarin jij God bent... "Ik ben een God in 't diepst van mijn gedachten" van wie is dat weer ??

Ik heb je reeds verteld dat wij als kinderen een taal hadden waarin wij in fantasie konden leven, de tijd waarin wij het werkwoord "zallen" (in 't Oostends zaan)gebruikten, aangevend dat het niet echt was, maar echt zou moeten zijn...en dan zallen we.... Herinner jij je dat nog Claude? Ik weet, het ligt heel ver in onze jeugd terug, maar ik wou dat ik er nog een heen kon gaan, nog eens kon leven in de "echte" fantasiewereld die wij ons maakten...

De tijd dat de afgesneden tak van de wilg zorgvuldig met een pennemesje versierd werd, en dan was dat ons zwaard, met een echte damascener kling, en een snee die dwars door al de zwaarden van die slechterikken sneed, die daar dan beteuterd stonden te staan, vol bewondering voor onze wapenuitrusting. Dat die vijand op dat moment een bos onkruid was, dat kon ons niet schelen, wij hakten ze wreedaardig in twee. Nu mag dat allemaal niet meer, het onkruid is beschermd, en een tak afbreken is strafbaar. Wij speelden tussen groen, de kinderen van nu spelen tussen regelmentjes...

Wij zaten te vissen in de lak (een vijver in het Maria Hendrika park) met een stok, daaraan een twijndraadje, een lucifertje als dobber, en een regenworm aan het uiteinde vastgeknoopt. We hielden die regenworm zorgvuldig in de gaten, keken hoe de gulzige stekelbaarsjes de worm inslikten, en als hij ver genoeg binnen was, trokken wij de lijn op met het stekelbaarsje die een halve worm in zijn muil had er bij. We trokken het visje van de worm, visje in de bokaal met water, en de worm terug het water in, voor het volgende slachtoffer. Nu zijn stekelbaarsjes beschermd. Stokken zijn beschermd. En met briquets kun je geen dobber maken...

Natuurlijk, wij zijn nog wezens van uit de oertijd, we leefden van de jacht (mussen en spreeuwen) en van de visvangst (stekelingen en palingen) en wapenden ons met stokken en stenen...Barbaren, dat waren wij ! Maar gelukkig jongens, gelukkig, je hebt er geen gedacht van... Nu spelen ze met hun nintendo en sms-en naar elkaar over hun lief al zijn ze nog maar 10 jaar oud.
Zondag zag ik dat Ewoud voor straf een week zijn gsm was afgepakt.
Van mij mag het allemaal, maar ik heb heimwee naar de tijd waarin we ons nog mochten zwart maken, de tijd waarin een scheur in je broek genaaid werd, en je een hele tijd met een broek met littekens moest rondlopen, want wij hadden geen kast vol broeken...we hadden er een voor de week en een voor de zondag (misschien twee voor de week om te kunnen wassen?) maar veel hadden we er echt niet, en we hadden er ook geen behoefte aan. In de school droegen we nog een "schabbe" een stofjas in het abn, en ook daar zaten veelal stukken op de ellebogen...en we droegen kleren van onze broer die er uit gegroeid was, zonder dat wij ook maar één complex kregen. Merkkledij was nog niet uitgevonden...en mode was een onbekend begrip, zeker in de kinderwereld. NU daarentegen....


Ik heb het gevoel dat we niet alleen maar vooruitgegaan zijn... Het lijkt mij een beetje zoals een van mijn leden ooit tegen me zei: "Ooit hebben we gevochten om regenkledij te krijgen, omdat het niet menselijk was te moeten werken in van dat miezerig weer, waarin je doornat werd, ook al had het niet echt geregend...We verkregen die regenkledij, en nu mogen we werken in de gietende regen, en worden nog veel natter dan vroeger, omdat die regenkledij geen zweet doorlaat, en je nat bent van je eigen zweet in plaats van de regen... We hadden beter gezwegen dan die regenkledij te vragen."
Zo is het ook een beetje met onze vooruitgang, we zijn er ook het slachtoffer van, niet alleen de genieter.

Enfin, 'k zal maar stoppen, anders ga ik weer de moraliserende grootvader spelen...
tot de volgende ?

Een stem uit een ver verleden...

Ik heb je al verteld dat ik een heel pak boeken van Karl May op de kop heb kunnen tikken, ze zijn ondertussen bijna allemaal uit, al hoewel ik tussen ieder boek van Karl May telkens een ander boek las, om niet oververzadigd te worden... En dat zou kunnen, want ik herinnerde mij absoluut niet meer dat de schrijver regelmatig zijn missionarisneigingen op de lezer losliet in lange passages vol diep christelijke overdenkingen....Des al niettemin, toffe boeken van lang geleden.

Gisteren ben ik voor het eerst weer eens naar een rommelmarkt geweest, naar Lierde, gekoppeld aan een bezoek bij Bart en Els en de kinderen.

En daar vond ik opnieuw een stem uit een ver verleden ! Ik weet niet hoeveel van mijn lezers in hun jeugdjaren verslaafd waren aan de Vlaamse Filmpjes (Flimkes?), kleine boekjes met een spannend verhaal er in. Regelmatig kwam daar de schrijver John Flanders in voor, en zodra wij die naam zagen wisten wij dat we weer een fantastisch boek in handen hadden, en waren wij aan het lezen zodra het maar enigszins kon.

Die man schreef altijd fantastische en spannende verhalen, en schreef er heel veel van!

Pas veel later hoorden wij wat over de schrijver als persoon, Jean-Marie De Kremer, in Frankrijk beter gekend onder zijn pseudoniem Jean Ray, was zelf een geheimzinnig persoon. Het is zeer moeilijk om de waarheid uit de verdichtselen rond zijn leven te halen.Een wonder man was hij zeker, en zijn oeuvre was omvangrijk.

Gisteren vond ik op de rommelmarkt een omnibus van John Flanders, met 11 verhalen in...Ik weet nu al dat ik zal genieten !

Het was geen grote rommelmarkt, maar toch was het hoog tijd dat ik mij kon zetten bij Bart. We bleven nog wat babbelen, en zijn dan rond 5 uur naar huis gekomen om te eten en mijn pillen te nemen. We zagen dat Veerle bezig was met de laatste grote stukken uit haar huis te verhuizen met een camion van de vriend van Frederik, en ik ging eens kijken hoe het er nu voor stond... Ik heb het niet gezegd, maar ik verging van het zeer, juist van die 20 meter te wandelen naar hun huis!
Vannacht heb ik wakker gelegen tot na 2 uur in de morgen, en heb dan toch nog geslapen tot 7 uur. De pijn is iets verbeterd, maar nog niet weg.
Het is toch erg wat die diarree mij heeft aangedaan !

Nu ja, een kermis (John Flanders) is een geseling waard zei ons vader altijd...
Jammer dat dit bij mij zo letterlijk is op te vatten!

Gisteren hebben we geen drasj national gekregen, voor één keer was het deftig weer op de nationale feestdag. Nu ja, ons normaal weerbeeld is naar de knoppen, vandaar dat het nu altijd regent uitgenomen op de dagen dat het zou moeten regenen...

Ik ben nu al héél lang bezig met het verwerken van een kalebas naar een soortement fantasie-dier,met behoud van een "nuttige" pot om iets in te bergen... Het was mij niet zo moeilijk om dat beest te vormen met papier maché, maar hoe krijg je papier maché met een gladde opperlaag???
Ik heb er serieus zitten op studeren, en al zoekend op internet heb ik de oplossing gevonden! Je moet gewoon eindigen zoals je begon !
Om een figuur te maken in papier maché, moet je eerst een "karkas" maken in kippengaas, dan neem je repen gazette-papier, leg dat in behangerslijm, en wikkel de plakkerige banden papier rond de karkas. Laat dat dan drogen, en dan kun je daar op je figuur boetseren met papier maché. Dat kende ik allemaal, maar ik bleef met een oneffen oppervlakte zitten toen alles gedroogd was. Welnu, je kunt het effen krijgen door opnieuw te dekken met reepjes krantenpapier ! Natuurlijk neem je dan geen lange repen, maar aangepaste stukjes papier. Simpel, maar je moet het weten!

Eens dat gedaan is, zal ik het beest in een grondverf zetten, en nadien afwerken in een fantastisch kleurenpalet. Het wordt mijn inziens een totaal nieuwe vorm van kalebas verwerking. Nochtans heb ik mijn inspiratie opgedaan bij de inca's...Zij werken weliswaar niet met kalebassen, maar gaven hun potten ook de meest fantastische vormen.

Als pot 1 af is, heb ik nu al een idee voor pot twee, nog veel meer gebaseerd op de vorm van de kalebas dan de eerste ! Wacht maar af !
Maar ik moet eerst (eindelijk) eens enkele zaken afwerken die er zo maar liggen te liggen, terwijl er nog alleen een kleinigheidje aan te doen is... Dat heb ik nu altijd! Als ik het resultaat dat ik beoogde heb bereikt, dan is de honger over, en moet ik mezelf dwingen om het echt af te werken... Ik ben dan eigenlijk al weer in gedachten bezig met het volgende werk...Dat zal wel eigen zijn aan creatieve mensen, want ik heb dat al bij velen ook vastgesteld.

Ik kan mij niet herinneren wanneer ik ben begonnen met creatief bezig te zijn, naar mijn gevoel al altijd...en al altijd heb ik moeite gehad om het af te werken, eens ik het beoogde bereikt had. Sinds enkele jaren ben ik onder meer daarvoor begonnen mijn schetsboeken bij te houden. Vroeger hield ik die niet bij, en als ik dan eens per (on)geluk een oude schets terug tegen kwam, gaf mij dat bijna telkens een stimulans om een nieuw idee uit te werken. Nu hou ik deze boeken allemaal bij, en nu en dan blader ik eens terug naar de gedachten van vroeger...

Daaraan ook zie je dat het verleden werkelijk een deel van je inspiratie is, van je leven van nu, niet alleen van het verleden. Je verleden is geen ballast, het is een voortdurende verrijking van je leven van nu. Wellicht is dat ook de reden waarom je harde schijf, je geheugen, zo netjes alles selecteert wat je nuttig is, en weg zwiert wat belastend is. Vandaar dat je altijd de ervaringen hebt over de "goede" oude tijd, het kwade, het storende is van je geheugenschijf gedeleted... Oh, het zit er nog wel ergens, maar zo ver weg dat je er bijna nooit meer aan denkt, tenzij je plots met iets uit die dingen opnieuw geconfronteerd wordt.

In Gent hebben wij ooit het museum voor volkskunde bezocht, met ma, oma voor de toen nog kleine Koen, Bart en Els... Nu nog spreken de kinderen daar soms van! Oma zag al de dingen uit haar jeugd daar plots voor zich, en vertelde ons en vooral haar kleinkinderen wat dat allemaal was, hoe het leven toen was...Wij hebben uren in dat museum rondgedwaald, genietend van het plezier dat oma had aan al die dingen van toen... Heerlijk was dat, niet alleen voor ons, maar vooral voor de kinderen en voor oma!

Als je ooit eens in Gent bent, en de tijd hebt, moet je een het museum voor volkskunde aan de kraanlei bezoeken. Na het bezoek kun je de brug weer overwandelen en een bezoekje brengen aan "Het Waterhuis aan de Bierkant", of aan het dreupelkot (in hetzelfde etablissement, een andere ingangsdeur) in het ene kun je kiezen uit meer dan 100 soorten bier, in het andere uit massa's soorten jenever... We hebben ooit eens met een grote groep in het Waterhuis gezeten elk een andere soort bier genomen, een slokje ervan genomen, en de pint doorgeschoven naar de volgende. We hadden dus in feite elk maar één pint binnen, maar wel van een hoop soorten...Wil je geloven dat we het "voelden", van eigenlijk maar één pint !

Dat museum is gebouwd in een oud begijnhof of zoiets, en je gaat van het ene huisje in het andere, terwijl je steeds binnengaat in een ander "milieu", bij de apotheker, de beenhouwer, de brouwer, de huiswever en noem maar op! Doen !!!

Voila, ik ga stoppen, ik heb je weer maar eens meegenomen naar het verleden, ik hoop dat ik je de weg heb gewezen om eens rond te struinen in jouw heerlijke momenten...

tot de volgende?

zaterdag 21 juli

Nationale feestdag...Heel absurdistan hangt nu de vlaggen uit, bij wijze van jaarlijkse grote kuis. Het leuke is dat er in ons leuke landje zoveel soorten van nationale vlaggen zijn...Je hebt een vlag voor het noordelijke deel, een zwart beest op een geel veld, je hebt een vlag voor het middenste stukje, een soort bloem, alhoewel die van het noorden beweren dat het een krokodil is, wijd bakkes en de poten verkeerd...Het zuiden heeft dan weer een rood gevogelte op een geel veld.
Daar aan kun je zien dat het noorden en het zuiden eensgezind (?) de nationale vlag hebben gemaakt, het zwart van het noorden, het geel van allebei, en het rood van het zuiden vormt de vierde vlag, de Nationale Driekleur.
In tegenstelling tot de hollanders die hun vlag horizontale strepen gaven, zodat ze de vlag kunnen verslijten tot tegen de stok, is onze vlag zo gemaakt dat het alleen de zuidelijke helft van het land is dat het eerst versleten is (Symbolisch???).

Je ziet ook aan die gegevens dat de centrumvlag zich helemaal apart opstelt, en alhoewel het eigenlijk de hoofdstad van noord én zuid zou moeten zijn, zich duidelijk van alles distanciëert...

Wellicht daarom dat én noord én zuid over precies dat stuk liggen te bakkeleien??

Weet je wat er het leukste is van alles ????
Als er ergens nog zo'n landje is, waar er verscheidene volkeren samen gedrukt zitten in één land, dan gaan onze politiekers daar eens gaan uitleggen hoe je dat moet oplossen.... Dat is net als in het land van de éénogen zijn de blinden koning!

Nu, het is in ieder geval één manier om er voor te zorgen dat die landen dan ook in een onoplosbare knoop geraken, en dat ze met een veelvoud van regeringen wortelen die voortdurend in elkaars vaarwater zitten. Van een ding zijn ze zeker ! De tewerkstelling wordt gedeeltelijk opgelost, ze hebben 4 (of meer) keer zoveel ministers als vroeger, ook 4 keer (of meer) zoveel senatoren en volksvertegenwoordigers, wat al een serieuze tewerkstelling is op zijn eigen.

Wel wordt je al vlug gewaar dat het een zeer duur systeem is die zichzelf zorgvuldig in leven houdt, en er dus voor zorgt dat er nooit een echte oplossing komt. Dat is de oplossing. Ja, dat is DE oplossing ! (Althans voor de politiekers, wij betalen hen alleen maar)

Heerlijk land dat het onze is...

De manier waarop de mensen hier kunnen overleven is heel simpel, ze vormen ieder voor zich een eigen landje, met een eigen huisje, waarop ze dan tenminste het gevoel hebben dat ze daar iets te zeggen hebben, maar dan houden ze uiteraard geen rekening met hun vrouw en/of de kinderen, die dat ook als uitvalbasis van hun onafhankelijkheid beschouwen. 't Is moeilijk...

Gisteren zag ik op Tv dat wij ook weer een pakket heel nieuwe wapens hebben in ons leger. Vroeger was ons leger veel leger, nu dus iets voller?

Omdat ons leger onmogelijk de keuze kan maken voor welk vaderland ze zouden opkomen, voor het noordelijke deel of voor het zuidelijke?, hebben ze nu besloten het leger te exporteren. Onze soldaten werken nu op den vreemde. Ze hebben daar voornamelijk de taak oorlogen te vermijden. Daar zijn ze voor opgeleid. Logisch toch ? Ieder leger bestaat toch bij de gratie van de vrede? Welke Romeinse keizer zei het al "Wil je de vrede, bereidt dan de oorlog voor" ? Maar om hier geen klodden te hebben kun je dat het best in een ander land doen. Daar hebben die romeinen nooit op gedacht hé? Wijlle wel ! Maar ja, wij hebben dan ook véééééél meer ministers, senatoren en volksvertegenwoordigers dan het romeinse rijk hé ! Daar moet toch ooit eens iets uit komen???

Gisteren zijn we weer eens naar tanteke geweest...Vorige week konden we in één kast niet in omdat de sleutel of het slot stuk waren, deze week waren de kasten afgesloten, maar was de sleutel weg....
Ikke dus weer naar de verpleegsters, die hebben iedere week de vrijdagnamiddag vergadering, dus kom ik daar iedere keer in het plenum van verpleegsters terecht...
Ze vroegen mij of de sleutel nergens verstopt lag? Nee, we hebben eens rondgekeken, niets gezien... Ja, weet je, ze werpt dingen door het raam naar buiten, weet je...Nee, dat wist ik niet. En ze verzamelt dingen, ze doet de bril van anderen mee, en zo meer... Dat was dus een beleefde term voor ze pikt....Er ging mij een lichtje op...Wij hebben al regelmatig vastgesteld dat er vreemde was bij de hare zit, altijd met de zelfde naam op! Bovendien trekt ze bij sommige dingen haar naametiket uit, of ze snijdt het uit -heeft ze een schaar????...
Enfin, 't ene woord bracht het andere mee, we leerden weer heel wat, en waren weer heel verlegen over de daden vantanteke...
Nu zal de kast altijd gesloten blijven, en moeten we iedere week eerst de sleutel halen en nadien terugbrengen naar de verpleegsters... Ik zal dus wekelijks voor het plenum moeten verschijnen. Jammer dat ik al zo oud ben hé? Al die leuke dametjes...droom droom droom (censuur !)

We zijn nog niet aan het end van ons miserie met tanteke. Gelukkig is er ook goed nieuws ! We zullen wellicht 50 à 60 % afkrijgen van de waterrekening, maar we krijgen pas over enkele maanden de officiële kennisgeving daarvan. De man vroeg of wij daar echt mee content waren...Ja knikten Chantal en ik...Het blijft toch nog een enorme rekening zei de man. Ja, maar al wat er af gaat is al winst, replikeerde ik. De man bleef bij "'t Is toch veel geld!" We mogen nog niet klagen, hij had enkele dagen geleden bij iemand moeten langsgaan waar de rekening 28.000 eurootjes bedroeg...dat is meer dan een ramp...De man zuchtte. Hij had pijn in de plaats van die mensen. Het moet een lastige job zijn....

Voila, ik ga stoppen voor vandaag, tot de volgende ?

donder en bliksem

Vanmorgen gewekkerd door "hemelse" muziek...een echt klank en lichtspel.
Ik heb moeten het licht aansteken om me te kunnen wassen en scheren (dat laatste ging ook zonder licht in mijn geval).

Gisteren naar de kapper geweest, zeven kilo haar kwijt. Voel mij veel lichter en veel beter! Ook Anny is gekortwiekt, en vol krulletjes gezet. We zijn weer goed voor een tijdje.
Bij mij is het extra kort, zoals ik het graag heb, alhoewel het nog korter mag, maar dat hoot niet meer zo... Feit is, dat ik vroeger naar de kapper moest als ik er zo bij liep als nu, en ik kom nu pas van de kapper... De enige manier om nog korter geknipt rond te lopen is zoals Bart en Frederik, afgereden met de tondeuse...Maar Anny wil niet dat ik dat doe...
Alhoewel, het komt stillekens van zelves... Iedere keer ik bij de kapper ga, stel ik vast dat ik meer en meer van mijn hoofdhuid zie... Ik lachte er mee, en zei tegen de kapper dat ik binnenkort een stukje van mijn "zij-haar" zou moeten laten groeien om over mijn bolleke te kammen. Vroeger zag je dat wel eens bij oudere mensen. Hier noemen ze dat van de "trottoir over de boulevard" kammen... Nu zie je dat bijna niet meer. Ik herinner mij er zo eentje, die als hij buiten in de wind liep, dan plots toch een kale kop had, met precies heel lange pluimen op de zijkant...Wellicht van een of andere indianenstam afgekeken?
Ook mijn baard is weer gefatsoeneerd en bijgeknipt. Ik ben gelukkig dat ik een kapper heb die baarden kan knippen, want er zijn er niet veel die dat fatsoenlijk doen.Bovendien zit dat bij hem in de prijs inbegrepen, wat bij velen ook niet zo evident is.
Dus, we lopen er weer netjes bij!

In het begin dat ik hier in Oudenaarde werkte, was er een kapper in de Neerstraat, Alex, maar iedereen noemde hem potsekaffee, omdat hij minstens twee keer in één knipbeurt zei: 'k go eerst ne potsekaffee pakken". De man knipte niet zo bijzonder, maar wel verbluffend snel (koffie inbegrepen), je was daar in 5, hoogstens 6 minuten weer buiten. Dat was wellicht de reden dat hij veel klanten had, dat en het feit dat hij geen enorme prijzen vroeg zoals andere "gerenommeerde" coiffeurs pour dames et messieurs...
Wij hebben er in Oudenaarde heel veel zo, wellicht omdat hier een zeer goeie school is voor kappers.
Geef mij maar een gewone, en vooral een betaalbare en goeie, zonder al die tierlantijntjes. Je moet weten, ik kan mijn haar niet laten wassen bij de kapper, ik kan zo niet liggen, en zeker naderhand niet meer rechtgeraken. Mijn kapper aanvaardt dat zonder meer, en trekt zelfs iets van de prijs af, omdat hij niet moet wassen...De anderen bekijken je vies, en trekken niets van de prijs af.

Genoeg over coiffeurs!

Er is hier een wonder gebeurd ! Ik heb je al over Jacko vertelt, en hoe jaloers hij is... Wel de laatste tijd doet hij dat onhebbelijke schreeuwen niet meer als ik tegen iemand praat. Hopelijk is dat een blijvende verworvenheid ! Ik heb nu een echt brave en lieve Jacko !

Ik heb je al vertelt dat men bij ons leeuweriken hield in kooien (manden met een laken in het dak). Ooit heb ik meegemaakt dat Odiel plots een heel andere, heel mooie vogel in een kooi had zitten. Je weet dat we soms mussen en spreeuwen vingen op het duivenkot bij Odiel, welnu, Odiel had die vogel in een heel strenge winter daar bij de mussen gevangen... Een mooie gekleurde vogel, met een kuif en op zijn vleugels rode vlekjes, die er precies met lakverf op gezet waren. Wij wisten niet welke vogel wij daar hadden, tot een buur van Diele ons wist te vertellen dat het een pestvogel was, en dat we het insektenvoer moesten geven. Ik herinner me niet meer wat er naderhand met die vogel is gebeurd...Maar het was een ervaring die prachtige vogel zo maar bij ons te zien!
We zagen daar met strenge winters wel meer van die zeldzame dingen! Op een winter dat zelfs de zee een stuk bevroren was, zagen we massa's vogels die uit het hoge noorden gevlucht waren en bij ons overwinterden. Ik moet nog ergens foto's hebben waarop we met een groep leden van de chiro op het ijs van de zee "liepen"...Ik zet dat tussen haakjes, want dat ijs was precies bevroren stukjes die opeen gewaaid - gedreven waren tot een dikke laag van meer dan 60 cm dik. Je kon er op lopen, maar niet stilstaan. Je moest in beweging blijven, of je zakte er door heen.
Op die foto kan je ook zien, dat ook in dat extreem koude weer, de chiroleden in korte broek bleven lopen... We waren daar fier op, de anderen vonden ons gek!

Ik heb tot op heden geen nadelen van ubuntu ondervonden, wel heb ik al enkele bijkomende programmaatjes moeten bi installeren, om te kunnen kijken naar powerpoints en naar filmpjes, maar dat gaat ook zonder een enkele moeite. Bovendien zijn ook die dingen uiteraard gratis, en ubuntu brengt ze zelf aan, je moet alleen ja zeggen en installeren. Eigenlijk gaat dat onderdeel ook al veel makkelijker dan in windows. Misschien dat mensen die werkelijk heel veel moeten doen met een pc er anders over oordelen, maar met wat wij, gewone liefhebbertjes betreft, geen problemen te melden.

Voila, ik ga stoppen, ik zie het voor het moment niet meer regenen, maar er hangt nu precies een nevel over de velden, het water verdampt op de warme grond vermoed ik... Enne...ik zie dus weer mijn landschap, de machines zijn verdwenen!

tot de volgende ?

Here is Ubuntu speaking !

Het SuidAfrikaans gratis programma verovert de wereld, ook hier in Mater!

Ik heb vandaag al alles gedaan en bekeken via Ubuntu. Ik ondervind geen noemenswaardige moeilijkheden, sommige dingen gaan véél sneller, andere een ietsje trager. Er zit ook een systeem op om zelfs windowsprogrammas in te voeren en te laten werken via Ubuntu.Great !

Wat je ook krijgt is een pak spellen, waaronder er vele zijn die mij echt bevallen. Ik mis Windows tot op heden helemaal niet !

Rond 9.30 uur kwamen plots de erwtenmachines tot leven, en ze zijn weer begonnen met erwten te oogsten. Blijkbaar zijn ze hersteld. Hopelijk worden vandaag alle erwten geoogst, en verdwijnen die knoertlelijke dingen van mijn privé landschap.

Ondertussen maken ze wel enorm veel lawaai, en hoor ik mezelf nog amper denken.

Het weer is prachtig, felle zon, staalblauwe hemel...Laat het aub nog wat zo blijven ! Wie weet komt dan ook nog de tijd terug om weer te gaan vissen. Gek is dat mijn rug met dat goede weer precies ook weer wat beter is, en ik heb vannacht goed geslapen..

Deze namiddag gaan Anny en ik, samen naar de kapper, Anny zal er wel weer veel langer blijven dan ik, maar hopelijk komen we er allebei weer fris en opgekalefaterd van terug. Ik heb gezien dat Anny in een korte tijd veel vergrijsd is...Heel lang hield zij haar mooie zwarte haar, maar nu komen er heel vlug heel veel grijze tussen piepen...

Ook zij moet veel meer dan vroeger naar de kapper, haar krullen blijven niet zo lang meer zitten, en waar zij vroeger nooit vet haar had, moet zij nu iedere week hoognodig de haren wassen en weer indraaien. Ze is daar iedere keer weer kwaad om, en wil me niet geloven dat ook dit een van de normale verouderingsverschijnselen is.

Ik hoop, als het weekend een beetje droog blijft, weer eens te kunnen rommelmarkten. Het is rommelmarkt te Lierde, en wellicht zullen de kinderen er ook weer een standje hebben om hun oude spellen te verkopen. Vorig jaar zijn ze uitgeregend...

Ik hoop dat ik het nu weer zal aankunnen om te rommelmarkten, ik heb serieus afgezien de laatste keer in Welle, en sindsdien zijn we niet meer geweest, ik had -eerlijk waar- schrik om weer met die extreme pijn geconfronteerd te worden. Ik heb het zo niet gezegd tegen Anny, maar ze heeft het toch wel gezien vermoed ik.

Veerle is duidelijk gelukkig in haar nieuwe huis en met haar Frederik. En wonder boven wonder, blijkbaar heeft dit een goede invloed op haar metabolisme, ze vermagert zienderogen, en voelt zich steeds beter en beter. Ook van de rugschool heeft ze duidelijk hulp! Hopelijk kan ze binnen afzienbare tijd weer aan het werk, het is nu al maanden dat ze thuiszit...

Ik denk dat Frederik nu ook zijn huishuur heeft opgezegd, dus na de opzegperiode zal hij er wel officieel intrekken. Ook de kinderen zijn veel kalmer en rustiger, ook al zijn ze duidelijk de kinderen met de scherpste en felste stemmen van gans de wijk ! We horen de kinderen op het speelplein altijd, maar de onze hoor je boven alles uit...Of is dat omdat we liggen te luisteren om hen te horen?

Microob is niet meer...Nee, hij is niet dood (wil niet dood), maar hij is herdoopt tot Minou...Ik blijf microob zeggen, om de kinderen te plagen...Ook Frederik kijkt dan eens, want die minou-naam komt van hem, hij had vroeger een minou die vergiftigd werd...

Kortom, vandaag lijkt alles wel manegeur en rozenschijn (of zoiets).

Hopelijk blijft alles goed gaan...
Het mag ook al wel eens meegaan bij Veerle, ze heeft haar deel al wel gehad.

Voila, ik ga er meer stoppen, tot de volgende?

Ubuntu !!!!!

Gewoon, heel kort,
Dit is mijn eerste blog via Ubuntu, je ziet, alles loopt gewoon door, ook zonder de hegemonie van Microsoft !

Tot de volgende !