Grote vakantie

Straks begint de grote vakantie weer... Duizenden kinderen en jonge mensen gaan blij of schoorvoetend naar huis met hun rapport... In duizenden gezinnen zal blij gefeliciteerd worden of zal er gefulmineerd worden. In duizenden gezinnen bereiden jonge mensen zich voor om de eerste stapjes te zetten via een vakantiejob, of zijn eindelijk toe aan het echte werk.
Anderen trekken zuchtend de trap op naar hun kamer, gaan studeren ter voorbereiding van van de herexamens.

Het is zomer en twee lange maanden verlof lachen de jeugd toe.

Weet je, ergens heb ik compassie met de jeugd, omwille van die veel te lange vakantie...

Als ik kijk naar mijn studerende kleinkinderen, dan krijgen ze nu meer stof te verwerken dan wij in onze tijd, en ze moeten het doen in veel, veel minder tijd.
Voor goede studenten is dat niet echt een bezwaar, maar voor middelmatige en hardleerse studenten is de studie zwaar, heel zwaar.
Wij hadden ieder jaar heel wat meer dagen school... Crocus- en herfstverlof bestonden nog niet, kerst- en paasvakantie waren toen nog maar één week, en de grote vakantie was ook een heel stuk korter. Ik las dat dit maar één maand was, maar dat herinner ik me niet meer.

Ik weet wel dat ik de tijd heb meegemaakt dat we de zaterdag geen halve dag meer naar de school moesten. (Tenzij ik strafstudie had, en dat gebeurde wel eens, ik was een heel brave jongen...)

Wel stel ik vast dat de studenten van nu veel minder aandacht hebben voor gedichten, literatuur, aardrijkskunde en dergelijke... Wellicht is dat opgeofferd aan de tijdsdruk. Jammer, want dat waren in mijn herinnering net de vakken die ik belangrijk en leuk vond.

Eén ding die toen niet bestond en nu nog steeds niet, is de vorming van het denkproces in de zin van leren anders denken, leren oplossingen zoeken op een andere manier. En dat zou eigenlijk een van de voornaamste vakken moeten zijn: mensen leren zaken oplossen met de voorhanden zijnde middelen.
Handvaardigheid en leren je woning onderhouden zou ook wel mogen...

Wat zien we nu? Na decennia waar de kinderen niet meer leren breien of naaien, rijzen de clubjes uit de grond en zie je overal jonge vrouwen die leren naaien en leren breien. (Voor mijn leeftijd wonderlijk: er zitten ook mannen bij !)

Ik denk niet dat er ook maar één van mijn kleinkinderen zijn eigen fiets kan herstellen. Ik weet zeker dat je ze er nooit zou kunnen toe brengen om een konijn te slachten, en ze weten zeker niet hoe je dat moet doen, en hoe je de pels er af moet halen. Als de oude koekoeksklok het opgeeft, dan kopen ze een andere... wij gaan toch eerst eens kijken of we dat ding niet weer in gang krijgen met wat kuisen en smeren van de mechaniek...

Wij speelden meer met dingen die we zelf maakten dan met geschenken van de sint. En dat geschenk van de sint was veelal een meccano, ook weer om zelf dingen mee te maken. Nu zitten kinderen voor de TV of de computer, of lopen ze rond starend naar het schermpje van hun smartphone.

Wij mochten nog in bomen klimmen en takken afsnijden die geschikt waren voor een boog of pijlen of katapult. Wij wisten heel wat van de natuur, gewoon door er in te spelen. Onze spelletjes waren veelal heel wat gewelddadiger dan nu, maar er gebeurden zelden ongelukken.

Het probleem van pesten bestond toen ook, maar dat werd meestal door de kinderen onderling opgelost. Pesten gebeurt meestal door diegene die verbaal sterk is, en wie verbaal niet sterk is kan zich niet verdedigen. Vroeger konden we dat wel: we klopten er op. Nu mag dat erop kloppen niet meer. Gelukkig maar, want als je nu ziet kloppen, dan is dat heel anders en heel wat gevaarlijker dan vroeger.
Als wij vroeger vochten met iemand met een bril op, dan vermeden we die bril, want dat was een duur iets en het was gevaarlijk daar op te slaan. Nu slaan ze specifiek naar die bril en naar de gevoelige en tere organen. Want ze hebben niet leren vechten als een spel, maar van de TV, waar vechten een zaak van leven of dood is.
Wij vochten heel wat af, zo maar, voor de lol, als spel, als een zoeken naar wie de sterkste was, wie de leiding kreeg in de spelletjes.

Je hoort me niet zeggen dat het toen beter of slechter was, maar ik denk dat het natuurlijker was. Ons spel had dezelfde functie als het spel van de pups in een nest hondenjongen... Leren zich te verdedigen, leren een plaats te veroveren in de wereld. Nu is er haast geen spelen meer, en zeker geen vechten meer, want dit is uit den boze.

Maar ik zag liever dat onschuldige vechten van toen, dan de vechtpartijen van nu, waar ze iemand die op de grond ligt gaan trappen geven in buik of tegen het hoofd. Ik heb zo'n dingen nooit ofte nooit gezien in mijn jeugdjaren.

Ach, alles heeft zijn tijd, en wellicht zal men de opvoeding van nu ook weer willen gaan bijschaven in de toekomst... Want in de wereld gaan al die zaken heen en weer, van het ene uiterste naar het andere... Heb je gezien hoe ze onhandelbare kinderen in Amerika op strafkamp zenden, waar ze een haast militaire tucht opgelegd krijgen, incluis de straffen?  Dat is helemaal in tegenstelling met de softe opvoeding van hier en nu...

Ach, het zal allemaal mijn tijd wel duren... en achter ons trekken ze toch de ladder op.

tot de volgende ?

kijk, daar gaat de tijd !

Ik heb steeds meer het gevoel dat ik nu echt gepensioneerd ben ! Ik heb geen zier tijd meer over. Ik ben dit jaar nog niet één keer kunnen gaan vissen !
Deze week was gisteren de enige dag van de week waarin niets was gepland...Dan rinkelde in de voormiddag de telefoon dat er bezoek kwam. Best heel leuk, en heel aangenaam, maar als ik dan in mijn agenda kijk... dan zucht ik een diepe zucht.

Als ik een eerlijke analyse maak, dan weet ik dat dit niet klopt, of toch niet helemaal.
Het is wel zo, dat ik weer - en steeds meer- een agenda moet bijhouden, maar in vergelijking met vroeger is het eigenlijk kalm en rustig, maar in vergelijking met dagen zonder iets op de agenda, lijkt het druk.

Toen ik ging werken was ik van goed 8 uur op het bureel tot twaalf, van halftwee weer tot halfzes, tenzij ik ergens zitdag hield, dan kwam ik vlug een boterham eten om naar de zitdag te gaan die duurde tot 19 uur. In veel gevallen werd de zitdag gevolgd door een aansluitende vergadering, en zat ik weg tot 10 uur à 10.30' uur... Als er geen zitdag was, dan was ik thuis van iets na halfzes tot omstreeks zeven, en moest ik dan een vergadering gaan geven tot omstreeks 10 uur... Gemiddeld gaf ik per week toch zo'n drie vergaderingen en per maand waren er nog zes avonden met zitdagen... Dan kun je van een drukke agenda spreken... Nu spreek ik van een drukke agenda als er één item per dag op staat...

Gepensioneerden (waar ik bij hoor) overdrijven dus wel een beetje als ze het over druk hebben...

Eigenlijk is het dus eerder een luxeprobleem dan wat anders.
Natuurlijk heb ik het drukker dan die gepensioneerde die zich geen enkele verplichting op de hals haal, maar ik kan me geen leven indenken in een maatschappij waar geen activiteiten zijn, en het merendeel van die activiteiten zijn het werk van vrijwilligers, van bewegingen die zich inzetten voor de gemeenschap.

Eigenlijk zou je de gepensioneerden in vijf categorieën kunnen indelen:
1) de gepensioneerde die niets doet
2) de gepensioneerde die zich probeert fit te houden en  haast dagelijks gaat fietsen, lopen of              wandelen
3) de gepensioneerde die deelneemt aan alles of enkele activiteiten van organisaties als kijker, als genieter van het aangeboden evenement
4) de gepensioneerde die zich engageert in één of meerdere bewegingen, en die dus mede instaat voor de organisatie van de activiteiten waar categorie 3 heen gaat
5) de gepensioneerde die nog niet weet dat hij op pensioen is, en blijft werken tot ter dood...

Eigenlijk zijn er nog meer categorieën, onder meer de mensen in een rusthuis, de mensen die ziek zijn op een manier die activiteiten haast volledig uitsluit...

Pensioen moet genieten zijn... Na een leven lang werken moet de mens recht hebben op een tijd van rust en genieten. Dat wil volgens mij niet zeggen van nietsdoen, want ik denk dat ik gek zou worden als ik niets deed. Maar het moeten dingen zijn die je leuk vindt, die je doet omdat je het graag doet.

Naast het weekend, de tijd om te recupereren, moet er ook een echte rustige tijd komen voor jezelf. Voor veel mensen is dat een moeilijke opdracht !
Veel mensen weten niet wat ze met al die tijd aan moeten, hebben na heel het huis op orde te hebben gebracht, niets meer te doen. Vervelen zich te pletter.
Voor hen zijn er onder meer al die activiteiten.
Profiteer er van ! Neem deel aan een en ander. Ga ook eens naar dingen waarvan je eigenlijk niet meteen iets verwacht, wie weet is dat net iets waar je je lekker bij voelt.
Want, hoe gek het ook klinkt, pensioen is en mag geen nietsdoen zijn ! Het moet de tijd zijn om eindelijk eens datgene te doen wat je al altijd wou doen, of om een hobby te zoeken die je graag doet.

En dan kan het best dat je zegt: "God, wat heb ik het druk ! Nu ben ik op pensioen, en ik heb geen tijd om iets te doen !" Eigenlijk wil je zeggen dat je geen tijd hebt om alles te doen waar je lust in hebt.

Ook op pensioen zijn moet je dus leren en beheersen... Het moet leuk blijven.
Ik kan ieder weekend thuis zitten voor de TV in de plaats van een rommelmarktje af te lopen, maar ik ben véél liever op die rommelmarkt dan voor de TV... Het is dus een kwestie van keuzes maken.

Als je echter verantwoordelijkheid op je neemt, en actief gaat meewerken in een beweging, dan leg je jezelf voor die momenten vast, je neemt een plicht op je. Je bent door deze keuze dus eigenlijk niet meer echt vrij... Maar als niemand dat doet, dan is er niets voor al die anderen.

Doe echter niet meer dan je zelf leuk blijft vinden ! Ik ga niet zeggen dat ik jubelend naar iedere vergadering ga, maar meestal doe ik het zonder ook maar één bedenking (tenzij: druk ! Jongens, ik heb het druk !)... maar ik ben gelukkig, mede door het besef dat ik ook anderen een beetje laat mee genieten van mijn activiteit.

Het lastigste is voor mij het feit dat ik ook de boekhouding moet doen... Ik heb nooit graag gecijferd, en ik doe het nog niet graag, maar blijkbaar was ik de enige die dit er nog wel even bij kon nemen... Mocht er zich iemand geroepen voelen...

En, mocht jij nog aan het zoeken zijn om die plotse zee van tijd in te vullen, wij hebben nog heel wat ruimte voor je in de vele bewegingen die je vind in iedere gemeente !

tot de volgende ?

De Belle Epoque...

De Belle Epoque was een waar tijdsscharnier. Het was in die periode dat we van de "oude wereld" in de "nieuwe wereld" stapten. Het was de tijd van de grote uitvindingen, de grote ontdekkingen, de kolonisering van de "onbeschaafde" gebieden, de tijd van de eerste Wereldtentoonstellingen, waar men stoefte met de laatste nieuwe verwezenlijkingen. Het was de tijd waarin men tijdens een internationale tentoonstelling in Brussel, te Tervuren een gans negerdorp vanuit Congo Vrijstaat (privé eigendom van Léopold II) aan de vijver neer pootte, en hen met prauwen liet rondjes varen op de vijver. Iets verderop een stukje "beschavingswerk door een pater" die de negertjes les gaf. (Voor het nieuwsgierige publiek). (Het enige werelddeel dat ontbrak op deze tentoonstelling was Oceanië)

Het was de tijd van de opkomst van de spoorwegen, de buurtspoorwegen (en iets alter de tramways). Het was het tijdperk van de opkomst van de automobiel, die in veel steden stapvoets moesten rijden, in andere maximum 10 km per uur. (De eerste auto's haalden de ontzettende snelheid van 30 km/uur !!)

Het was de tijd van de eerste vliegtuigen en van de Zeppelins.
Het was de tijd waarin plots alles in versnelling ging naar automatisering, naar industrialisering. Het was ook de tijd van de uitbuiting van het proletariaat en de van de opkomst van de vakbonden. Het was een wereld met twee snelheden, waar nog heel wat oude ambachten vochten voor het behoud van hun verworven stek, maar die stilaan werden weggedrukt door de nieuwe industrie en vooral door de opkomst van het nieuwe fenomeen: de grootwarenhuizen. Innovation liet in Brussel een prachtig bouwwerk neerpoten door architect Victor Horta (Afgebrand in 1967 met enorm veel dodelijke slachtoffers).

Het was de tijd van de beluiken in de grote steden, waar men de tuinen van de oude grote herenhuizen vol pootte met kleine huisjes, van twee kamertjes, dicht bijeen en soms opeen, waar honderden mensen "woonden". De huizen stonden aan een "straatje" van soms maar twee meter breed, met een geul, als goot in het midden van de straat. Eén toilet voor de ganse straat, en veelal ook één openbare pomp voor het water (Vandaar de vele gevallen van tyfus !!!).

Het was de tijd van héél rijk en héél arm.
Het was een prachtige tijd voor wie aan de rijke kant zat, het was een ellendige tijd voor wie bij de armen hoorde.
De massaproductie in de fabrieken vernietigde het oude thuiswerk (van kleine schrijnwerkjes over thuisweven, over keuterboertjes, over handschoenwerkers, over scharenslieps en ga zo maar door)

Het was ook het begin van de grote vervuiling. Niemand besefte de gevaren van die vervuiling, de machines draaiden op vette kolen en cokes, grote zwarte wolken hingen boven de steden, mede door het stoken van kolen in de kachels in al die kleine huisjes.

De verlichting ging in die tijd over op gas en iets later op elektriciteit. Elektriciteit die in de beginperiode gemaakt werd door honderden kleine bedrijfjes, soms in beheer van de steden. Het duurde een hele tijd vooraleer men de noodzaak inzag om het elektriciteitsnet aan elkaar te schakelen, en zo te komen toe één net. Het gevolg was het verdwijnen van de kleine elektra-bedrijfjes.

Het was de tijd waarin men begon in te zien dat men de uurwerken moest gaan regelen naar één centrale tijd, en niet naar het echte zonne-uur. (De opkomst van de spoorwegen had daar heel veel mee te maken.

Het was de tijd dat men begon te denken aan verkeerswetgeving. In het begin ging het alleen over verboden ! Maar al heel gauw ontstond Touring als vereniging. Onder leiding van Touring ondernam men ook een boottocht met een pleziervaartuig op de kanalen, wat aanleiding gaf tot restauratie en verbetering van de kanalen, wat op zijn beurt ook de mogelijkheid gaf om de economisch interessante binnenvaart te stimuleren.

Het was een wondere tijd, het was een helse tijd.

Het was het begin van de moderne tijden.
Al het moois van de tijd werd haast op één slag vernietigd met de eerste wereldoorlog.
Duitsland veroverde niet alleen bijna gans ons land, maar roofde het ook stelselmatig leeg. In heel veel gevallen vond men na de oorlog alleen lege fabriekshallen terug.

Na de oorlog zag je dan ook een opflakkering van zaken die haast verdwenen waren, tot de industrie zich wist te herstellen en het verdwijnen van alle oude ambachten nog veel sneller ging.

Een heerlijk wist-je-datje: Onze Nationale trots, de FN wapenfabrieken werkten héél lang met thuiswerkers. Onze beroemde wapens waren onder meer zo beroemd door de schitterende wapenkolven van de geweren. Die wapenkolven werden niet in een fabriek gemaakt, maar waren het product van het handwerk van thuiswerkers ! (Om maar te zeggen dat niet alles verdween... )

Ik ben van na de tweede wereldoorlog, en kende nog de kleine boerderijtjes, de scharensliep, de venters, de handelaars die met hun kar door de straten sjokten (met de hulp van een of meerdere trekhonden). De schoenmaker, de beenhouwer en de bakker kwamen aan huis... Allemaal zaken die haast helemaal verdwenen zijn. Hier op "den buiten" zie je nog wel een bakker en de visboer en ééns in de week een groentekar... Gelukkig voor hen die geen eigen vervoer hebben en/of slecht ter been zijn. In gans ons dorp is er geen één winkel meer over. Geen bakker, geen beenhouwer, geen kruidenier... De wereld heeft zich totaal gefocust naar de grootwarenhuizen, naar de modern way of life...

djudedju

tot de volgende ?

de snelweg naar het einde

Ik heb reeds enkele keren geschreven dat het grote uitsterven begonnen is. Ik wees er reeds enkele keren op dat verschillende diersoorten al -veel vroeger dan verwacht - zijn uitgestorven, en dat er steeds meer op de rode lijst terecht komen.
Maar nu heeft een studie uitgewezen dat het grote uitsterven daadwerkelijk BEZIG is !
Op dit ogenblik gaat het uitsterven van gewervelde dieren 114 keer sneller dan men had verwacht !
114 keer sneller !
Dat wil zeggen dat de mens ook daadwerkelijk in de gevarenzone zit !
Dat komt er op neer dat binnen 2 à 3 generaties ook bij de mens het daadwerkelijke uitsterven zal bezig zijn !
...
...
Als de versnelling van het uitsterven niet nog toeneemt, anders zit de kans er dik in dat mijn kleinkinderen nooit kleinkinderen zullen zien... of hoogstens eventjes. (Wat misschien nog erger is)

Het is dus niet meer vijf voor twaalf, maar hooguit enkele seconden voor 12 !
We moeten zo spoedig mogelijk het stuur omgooien. We moeten alles op alles zetten om de vervuiling en de uitputting van de bronnen tegen te gaan. We moeten alles op alles zetten om een degelijk beleid te gaan voeren die het milieu, die de aarde niet meer verder belast.
Dit wil zeggen dat we het gebruik van fossiele brandstoffen zo spoedig mogelijk moeten gaan afschaffen, dat we alles op alles moeten zetten om over te schakelen op niet milieu-belastende vervangmiddelen.
Dit zal inleveren betekenen.
Maar als we dat niet doen, hollen we regelrecht naar het einde.

Ik schrijf ook wel eens science fiction, maar dit is realiteit.
We moeten anders gaan leven, gaan leven op een manier die de aarde niet meer belast, of toch minder belast dan het natuurlijke recuperatievermogen van de aarde aan kan. En dan lees ik dat er een land in Zuid Amerika haar ganse oerwoud verkocht heeft aan China, om het te rooien en te benutten. En dan lees ik dat ze olie gaan boren in de poolgebieden en in de volle zee (op diepten die haast ondenkbaar zijn), dat ze zelfs spreken van hier opnieuw boringen te doen, om te zien of dat kleine beetje olie onder onze Vlaamse Ardennen nu -door de kostprijs van de olie- toch niet lucratief zou kunnen zijn.

De wereld waar wij nu in leven, is niet houdbaar. We zijn nog niet of amper zowat halverwege het jaar, als wij de jaarlijkse capaciteit van de aarde en van zijn recuperatievermogen overschrijden. Dat wil zeggen dat dit steeds sneller gaat, en dat de dood van de aarde steeds sneller dichterbij komt.

Het zijn echt niet alleen de neushoorn en de olifant die aan het uitsterven zijn omwille van hun hoorn of ivoor, nee steeds meer diersoorten zijn daadwerkelijk aan het uitsterven, en dat komt allemaal door de mens, die het milieu aantast, de soorten uitroeit, mono-teelten toepast, de aarde omwoelt en uitgraaft naar zeldzame grondstoffen. Die het nodig vindt exotische vruchten vers aan te bieden op de andere kant van de aardkloot.

Wij hebben geen keus meer, of we stoppen dit, of we gaan kapot.
En denk niet: "Het zal mijn tijd wel duren...", want je zou wel eens gelijk kunnen krijgen ! Het zou best kunnen dat het met jouw tijd allemaal op is.

Genesis 27: En God schiep de mens naar Zijn beeld; naar Gods beeld schiep Hij hen. En God zegende hen en God zeide tot hen: Weest vruchtbaar en wordt talrijk; vervult de aarde en onderwerp haar, heerst over de vissen der zee en over het gevogelte des hemels en over al het gedierte, dat op de aarde kruipt.

Hoog tijd dat we de aarde niet meer onderwerpen, dat we er niet over heersen als een tiran, een uitzuiger...
Blij dat zelfs de kerk dit inziet en oproept anders te gaan leven, te stoppen met deze zinloze consumptie-maatschappij.

Wil je nog een wereld voor je kinderen? Kleinkinderen?
Doe dan wat nodig is, en ga anders leven, leven bewust van het feit dat de aarde geen onuitputtelijke bron is, maar een levend organisme, en dat een dode aarde ook onze dood betekent !

tot de volgende .

De werkmenschen

De tuiniers zijn er. Om de haag te scheren.
Onkruid wieden en co is er niet bij, want ze hebben veel te veel werk, en de dienst heeft te kampen met heel wat afwezigheid door ziekte.
Nu ja, de haag is het voornaamste...
Alhoewel?
Sinds een goed jaar zien we dat een stuk van de haag is afgestorven, en dat afsterven lijkt steeds verder en verder te gaan... Ik vroeg de tuiniers om uitleg "De leeftijd meneer, sommige ligusterhagen hebben dat. Op een bepaalde leeftijd beginnen ze te sterven, en ja, dat sterven zet zich verder." "Is daar niets aan te doen?" " Nee meneer... je kunt daar niets aan doen."
In een van de afgestorven stukken, is de haag doorgroeit met kerria, die bovendien ook nog mooie gele bloempjes heeft... Misschien is dat een mogelijkheid ?

De tuinder zegt "ja", maar het zal niet makkelijk zijn om aan te planten. Maar dat hoeft niet erg te zijn, Kerria Japonica groeit verder langs zijn wortelstok, en dus kan het zichzelf oplossen... Nog beter !

Lang zullen ze hier niet zijn, met 4 man een haag attaqueren... dat moet wel snel gaan. Ik heb hen vlug nog elk een flesje cola gegeven, en dan zijn ze meer dan tevreden. Ik ook. Al had ik graag gezien dat het onkruid ook gewied werd, maar ja, als het niet kan...

Kijk, dat is maar één van de ergernissen die ziek zijn je bezorgt. Je kunt niet meer zelf je huis en tuin onderhouden, je moet alles laten doen. Dat maakt je afhankelijk en dat kost geld. 

Dat is een van de weinige dingen waar ik nog steeds niet goed mee overweg kan. Ik ben altijd nogal een onafhankelijk baasje geweest, en nu zit je plots met die afhankelijkheid. 

Ondertussen is de haag geschoren, alles opgeruimd en mee genomen in hun vrachtwagen, en ze gaan hun best doen om half juli terug te komen om de tuin te wieden... Oef.

Gisteren en eergisteren heb ik al wat zitten weven aan mijn mandala... Het is niet zo makkelijk om dat in een wiel te doen. Bij het maken van een normale mandala kun je bewegen zoals je wil, maar in een wiel komt de opening waar je de wol moet doorheen halen, altijd maar kleiner. Ik denk dat ik binnenkort een latje ga moeten maken (Zou Bart niet zo iets hebben?), om de wol door de open ruimte te halen. Maar het resultaat tot op heden mag gezien zijn ! Ik denk er over om eens met Crea Mater-Welden mandala's te maken...

tot de volgende?

Napoleon bon à partir...

Wie mijn blog al een tijdje volgt, weet dat ik niet moet hebben van veroveraars en van politici. (Kortom, ik moet niets hebben van mensen die willen (over-)heersen).

Ik ben dus helemaal geen bewonderaar van Alexander de Grote, noch van Caesar, noch van Napoleon, noch van Hitler, noch van Leopold II, noch van Willem III, noch van Nelson, noch van Patton, Von Rundstedt of Montgomery's en dergelijke ... En wellicht zul je me er op willen wijzen dat ik "bevrijders" over de zelfde kam scheer als een Hitler en dergelijke ? Ja, want ook die waren alles, behalve menslievend. Ook zij offerden duizenden mensenlevens op. En als ik over totaal onmenswaardige dingen spreek in dat verband, dan zit het bombardement van Dresden en de atoombommen op Japan zeker ook in de top tien.

Maar eigenlijk wil ik in dat lijstje alle lieden zetten die anderen onderdrukken of onderdrukten.

Minstens één van de verre voorouders van mijn vrouw, ligt ergens in het verre Berlijn begraven, slachtoffer van de grote mars op Moskou door Napoleon... Duizenden Vlaamse en Waalse jongens werden willens nillens ingelijfd in de grote Armée van Napoleon om geslachtofferd te worden aan de megalomane dromen van dat manneke.

Ik heb me al honderden keren afgevraagd "Zou ik in staat zijn te schieten op een mens, en dan nog een mens die ik niet ken?" Ik kan het me niet indenken, maar wellicht schiet je terug als zij op jou schieten. (Al wijzen de kerstmis-vredes aan de IJzer wel een beetje in een andere richting...) Misschien is het ook minstens gedeeltelijk te wijten aan indoctrinatie en aan chemische middelen. (Ik heb een man gekend die ten tijde van de laatste oorlog in de keuken werkte, en me vertelde dat ze iets in het eten en het drinken moesten doen...)

Als ik hoor en lees dat men nu weer aan de Russische grens met veel vertoon gaat "oefenen", als ik lees dat het Russische leger terug meer kernwapens gaat installeren, als ik hoor dat de presidentskandidaten in Amerika de versterking van hun leger en hun macht als propagandamiddel gebruiken... Dan denk ik: "Nee, ze worden niet wijzer...".

Ergens, tussen al die boeken die hier liggen en staan, zit ook een klein werkje die alleen maar gaat over het feit dat er, na de laatste wereldoorlog eigenlijk nooit vrede was... Er was altijd wel ergens een oorlog, een opstand, een revolutie, een genocide... En al is het boekje ondertussen al enkele decennia oud, het klopt nog steeds als een zwerende vinger !

Wat is het toch dat de mens zo stelselmatig lijkt te leiden naar MACHT ? Het lijkt wel een rode draad in het mens-zijn. En misschien is het dat ook wel. Misschien is het net die drang tot overheersen die van de naakte aap een mens maakt. Misschien is het net dat die de mens dwingt in de richting van ontwikkeling, tot "verstand"...maar blijkbaar niet tot rede.

Soms denk ik: de mens is een omnivoor, dus hoort ook wat vlees tot zijn menu, maar ken jij andere vleeseters die vlees gaan produceren? De mens doet het. Maar wij produceren ook graan en aardappelen en andere groenten en fruit, zelfs als we die teelten moeten gaan beschermen met extreme scheikundige giften, die leiden tot ziekten en kankers. Kortom, wij dwingen zelfs de wereld tot productie. Ook al zien we dat we de wereld op korte termijn helemaal naar de knoppen helpen. Ook al zien we dat we uiteindelijk bezig zijn aan de ultieme zelfvernietiging.

Wij beheren de aarde niet, wij roven haar leeg, en verkrachten haar, putten haar uit en vernietigen wat wij schadelijk noemen voor ons doel. (Terwijl we door onze manier van werken eigenlijk net die plagen zelf veroorzaken !)

Eigenlijk komt allemaal een beetje op hetzelfde neer. Wie de mensen niet wil veroveren, dwingen, overheersen, doet het met de aarde.

Wij noemen dat verstand.

???
djudedju

tot de volgende ?

als grootmama bevalt !

Of liever: ze bevalt niet !

De rechtbank heeft de grootmoeder verboden moeder te worden van de kinderen van haar overleden dochter. Haar dochter was overleden aan kanker, maar er waren eicellen van haar ingevroren. Nu wilde de grootmoeder van die eicellen gebruik maken om aldus te kunnen bevallen van haar eigen kleinkinderen. Maar het is dus verboden.

Ik ben voorstander van alle mogelijke technieken die het mogelijk maken dat een vrouw zou kunnen moeder worden, als dat haar wens is. Maar eerlijk gezegd vind ik bevallen van je kleinkinderen ook een beetje er over. Daar gaat het immers niet meer om een vrouw aan de ultieme kinderwens te helpen, maar voor een kleinkind.

Ik weet dat kleinkinderen -haast meer dan je eigen kinderen- nauw aan het hart liggen van de grootouders, maar om nu maar meteen in één beurt én moeder én grootmoeder te gaan zijn??? Nee, dat is er over. Bovendien is een grootouder de facto niet echt meer de opvoeder... Het is veeleer een stootkussen, een bumper, een knuffel voor de kleinkinderen.

Als je jong bent, en je kind valt van de trap, waar hij is op gekropen ondanks het verbod, dan kijk je eens of hij in orde is, en zo ja, dan ga je bestraffend optreden omdat hij de trap is opgekropen. Een grootouder niet, een grootouder is niet meer in staat om naast die val (oeioeioei !) ook nog eens te gaan reclameren... dat dutske.

Ik denk dat dit meer met leeftijd te maken heeft dan wat anders. Ik heb nooit schrik gehad van hoogte, maar als ik nu een scene zie op TV van een grote hoogte, dan voel ik de schrik tot in mijn buik. Dat is niet plots begonnen, dat is gegroeid, en het wordt steeds erger... Vandaar dat ik denk dat het met leeftijd te maken heeft. Je weet dat je voor je oude knoken moet opletten, die zijn breekbaarder dan vroeger, en wellicht genezen ze ook minder snel... Ik denk dat het dit weten is, die in je onderbewuste de grenzen gaat verleggen, waardoor je meer schrik krijgt. Bij mij is dat misschien nog verergerd door het feit dat mijn ruggenpijn ook nog eens zou kunnen verergeren door een val.

Natuurlijk zou je als grootouder ook kunnen opteren voor de moderne opvoeding... Of beter on-opvoeding. Want heel wat kleine kinderen zitten haast heel de dag voor de TV... Of dat de goede opvoeder is ???? Makkelijk is het wel voor de oppasser.

Er zijn nog zo'n dingen die mij niet echt bevallen, en waar ik het oude systeem beter vind... Ik denk onder meer aan de luier. Nu zijn het pampers, die je toelaten heel de nacht door te slapen, want het kindje krijgt geen nat gevoel aan zijn billetjes. Die nacht, daar kan ik nog inkomen, voor de rust van én moeder én kind, maar tijdens de dag denk ik dat de kinderen beter wel geconfronteerd worden met het ongemakkelijke gevoel van natte billetjes ! Het helpt ze om eerder zindelijk te worden. Je moet maar eens praten met de juf uit de peuterklas !

Kinderen hebben, kleinkinderen hebben... Het is niet alleen maar leuk. Er komen ook heel wat momenten waar je echt aan opvoeding moet doen, tegen de koppigheid van kind of kleinkind in. En dat is lang niet altijd makkelijk !

Maar er is wellicht niemand die zijn kinderen zou willen missen.

Toch...
Toch heb ik soms bedenkingen...
Overal lees je tegenwoordig dat je heel moet moet nadenken, je heel goed moet informeren, je heel goed moet beraden... vooraleer je een huisdier neemt, want je neemt een huisdier voor gans zijn leven... Men raad zelfs aan om nadien naar de hondenschool te gaan, om net als je hond geleerd te worden hoe je met het beestje moet omgaan !!!
Moeten we niet eens dezelfde raad gaan geven aan de would-be ouders ? Want kinderen, dat heb je voor heel je leven... en zelfs misschien nog kleinkinderen op de hoop toe...

Moet opvoeding eigenlijk niet in het pakket zitten van iedere schoolse en naschoolse opleiding ?

tot de volgende ?