De muze is ziek...

Dat is wat ik wel eens denk als ik hoor naar welke "muziek" mijn nazaten luisteren... Maar ik moet eerlijk zijn, ik hoorde ons moeder net hetzelfde zeggen over "mijn" muziek.
Het zal dus ook wel iets van de tijd zijn, en ik moet eerlijk toegeven dat ook die tjoengtjangmuziek van zoon en kleinkinderen al een heel eind mee gaat, en dus blijkbaar echt wel zijn plaatsje heeft veroverd. (Tot mijn spijt)

Waarom ik daar nu over begin? Zondag hoorden wij op een marktplein een band dergelijk lawaai maken. Ze waren nog aan het "inspelen"... Dat wil zeggen dat ze de hoogste en de diepste tonen uit hun instrumenten sleurden, en de versterking uit testten, om te zien hoeveel die konden hebben vooraleer onherroepelijk stuk geblazen te zijn.
Ik moet toegeven dat de versterkingen de dag van vandaag héél sterk zijn.
Mijn oren niet.

Vooral toen ze de bassen probeerden deed het pijn. En tot mijn verbijstering ging de velcro-sluiting van mijn sandalen daar van open ! (Had ik sokken aan gehad, wellicht waren die onherroepelijk verdwenen, opgelost, uitgevezeld....)

Ik zweer het, ik voelde mijn skelet afzonderlijk bewegen, alsof het geen deel meer uitmaakte van mijn lichaam. Ik wist niet dat geluid zo luid zo diep kon gaan.

Dan begonnen ze de hoge tonen te testen, maar gelukkig kwam er op dat moment een seintje van een of ander seingever, dat er toch iets mis was aan het geluid. Oef! Maar horen die "muzikanten" dat dan niet zelf ? Blijkbaar niet dus. Toen ik goed keek hadden ze zowat allemaal een koptelefoon op het hoofd, ik dacht dat dit was om het geluid "zuiver en goed" te horen, maar niet dus. Blijkbaar wensen ze zichzelf niet aan te doen wat ze ons aandoen, en dienen die dingen om alle geluiden buiten te houden.

Toen wij enkele kilometers verder waren, hoorde ik dat men de vocale capaciteiten ook aan het uittesten was. Van op die afstand herkende je zelfs min of meer dat het menselijke geluiden waren. Om eerlijk te zijn, ze deden me op geen enkel moment denken op muziek. Ik vond dat het geluid wel iets weg had van de schorre reclame-kreten van de viswijven op de kaai: "Schone vesche ploaten, levendevasche toengen en vesche geirnaors !!! " Als je niet wist waar die dames het over hadden, dan verstond je er ook geen woord van. En dat hield geen verband met het feit dat het plat Oostends was.

In sommige milieu's vond en vind je ook nu nog mannen en vrouwen die zo'n rauwe, doorrookte en verzopen stemgeluid voortbrengen...  Soms heeft dat geluid zelfs zijn charme, denk maar aan Joe Cocker, daar kun je ook niet van zeggen dat hij een mooie stem heeft, maar het heeft wel wat.

Mocht mijn zoon dit lezen, dan zou hij zijn hoofd schudden, en zeggen: Opa is blijven hangen in de sixties... Hij is niet helemaal juist, mijn puberjaren zijn nog begonnen op het laatste van de jaren vijftig... Opa is nog ouder dan je al dacht...

Maar ik voel me goed, ik kan me nog amuseren met het grotesk beschrijven van uw lawaai, zoonlief, en ik twijfel of jij dat zo goed kunt over de muziek van mijn tienerjaren... Want betrap ik je niet nu en dan op het luisteren naar dingen van toen ?
Ik daarentegen heb maar één keer met plezier geluisterd naar die hardrock van u... Toen je in Nokere, dat stille landelijke dorpje, met enkele van je vrienden op een playback-wedstrijd de "Twisted Sisters" (Ik weet de naam nog !) ging brengen. Nokere was geschokt tot in zijn fundamenten... Ik lachte me halfdood.

Ach, waar is de tijd... Koen had nog die "gitaren" uitgezaagd uit triplex en netjes in de verf gezet voor jullie !
djudedju... ik wordt toch oud.

tot de volgende ?

Recup !

Het lijkt wel of Anny wil de verloren ziekte-dagen in lopen... Ze moet hoognodig naar die winkel, en daar moet ze ook nog naar toe en zondag is het... en zaterdag was het ... en maandag moest ze de derde prik tussen de wervels krijgen en gisteren moesten wij hoognodig naar Auchan te Leers...

En vandaag moet ik nog een en ander doen... Allemaal dingen die blijkbaar horen bij: in te halen van de verloren tijd wegens ziekte.

En ik maar denken dat ik het tijdens die ziekte behoorlijk deed...

Eén dagelijkse taak heb ik er nog steeds aan overgehouden: nu maak ik iedere dag het bed op. Niet dat ik dat graag doe, niet dat het mij geen pijn doet, maar net daardoor weet ik dat het ook Anny pijn zal doen, en zolang het herstel niet echt en volledig is, is het herval, het "er terug in schieten" heel dichtbij, en moeten we dat zeker voorkomen.

Maar voor de rest !!! Ho maar, als ik ze echt zou willen stilhouden, dan moest ik hier ergens een stalen pin de grond in kloppen, een zware keten er aan vast maken en haar daar aan vastmaken... In de taal van mijn kindertijd noemende we dat gewoon: "staken", krek hetzelfde woord als voor de arbeiders die het werk neer leggen uit protest tegen...

Het was een heel gewoon woord, voor een heel gewone daad. Nee, we "staakten" geen mensen, maar we leefden nog een heel klein beetje in de tijd dat de geit de koe van de werkman was... En die werkman had geen weide ter beschikking, dus werd de geit gestaakt langs de wegberm. Nu zou dat niet meer kunnen en niet meer mogen, maar het zou ook niet meer aan te raden zijn met al dat verkeer en al die uitlaatgassen...

God, wat ben ik weer ver afgedwaald van ons overijverige Anny... Maar allee, ik wil je alleen maar vertellen dat het goed gaat met haar, en dat ik bang ben dat ze weer te veel zal doen, en dat ze zo zou kunnen hervallen.

In de tuin zijn ondertussen de meeste bloemen aan het bloeien, en sommige zijn zelfs al uitgebloeid. Onder meer de Buddleja (vlinderstruik) staat mooi in bloei, maar er zijn dit jaar maar heel weinig vlinders te zien.

Vorig jaar waren er heel veel, en nu, na die warme winter, wanneer je er meer verwacht, zijn er net minder. Misschien is dat warme weer net niet goed voor de poppen? In ieder geval, heel weinig vlinders te zien ! Ik heb zelfs een hoekje waar we wat groenten hebben neergepoot... Dingen waar we niet veel besognes aan hebben, buiten veel water geven en regelmatig mild bemesten: we hebben pompoenen en courgettes geplant... Ze groeien, en ik zag reeds een paar van die grote gele bloemen, maar voor de rest... Hoop doet leven, en komen er geen vruchten aan, misschien groeien ze zo hard dat ze het onkruid tegen houden.

Vraag me niet welke soort... ik heb geen flauw idee dat er daar ook zoveel soorten en rassen in bestaan ! Ik heb uit de de vele soorten dan maar plantjes uitgepikt met op het bijhorende kaartje de foto die mij het meest vertrouwd leek... Wellicht is dat net de verkeerde soort voor mijn tuin, maar het is goed bedoeld.

Gek genoeg hou ik van de tuin, van bloemen en van het leven in de tuin, maar tuinieren in de zin van groenten gaan liggen kweken??? Nee, dat is niet mijn ding. Ik sta vol be- en verwondering te kijken naar de resultaten die mijn vrienden uit de grond puren, maar het is niet aan mij besteed. Ik heb een hekel aan wroeten in de grond, heb een gloeiende hekel aan aarde onder mijn nagelranden, lig wakker van het moeten aan en uittrekken van laarzen of werkschoenen... Kortom, ik ben helemaal geen hovenier. Zelfs niet op de wijze van vriend De Woelmuizenier... Die blijkbaar zijn handen niet of amper vuil moet maken, die zijn rug niet breekt op de kluiten grond... Die een geniaal systeem heeft om als "luie mens" te tuinieren (zo komt zijn uitleg mij toch over). Maar zelfs dat kan me niet bekoren. Verder dan wat kruiden in een bloempot en misschien eens een grote pot met kerstomaatjes gaat mijn tuinieren niet... En zelfs mijn geliefde bloemen moeten het liefst winterhard zijn of zichzelf reproduceren zonder dat ik daar veel moet aan doen. Goed, ik wil wel eens zaad recupereren en wat zaad uitstrooien, maar verder gaat mijn liefde niet. Ik ben pas de echte luie hovenier.

Sommigen opteren dan voor het aanleggen van een grasveldje... Maar als ik mijn buur daar alle vijf voeten zie gras afrijden, verticuleren (ik vind het woord alleen al vermoeiend), dan zou ik, mocht ik een groen veldje willen, wellicht beton gieten, met groene kleurstof in de beton... maar dan zou ik mijn bloemen missen en mijn insecten, vlinders, woelmuisjes, katten van de buren die er op komen jagen, kortom het leven...

Let op !!! Ik heb ook al enkele planten gehad, die het TE goed deden, en begonnen te woekeren... Die behoren ook tot de verboden zaken. Maar dat de vogeltjes deze winter morsten met het hen aangeboden zaad, dat is niet erg, nu staan er in mijn tuin mooie zonnebloemen !

Ik weet het... ik ben lui.
Toch als het de tuin betreft.

Tot de volgende ?

De wereld volgens...

Deze aanhef lees je wel eens hier en daar, en dan volgt een uitleg over hoe meneer of madame X de wereld ziet. Volgens de schrijver. Want soms kan ik me niet ontdoen van de indruk dat eigenlijk de schrijver ZIJN of HAAR visie daar bij stopt.

Maar eigenlijk doen we dat allemaal een beetje... We zien de wereld op onze hoogst eigen manier, en toch niet helemaal persoonlijk, want we laten ons beïnvloeden langs alle kanten.

En de meeste mensen maken dan geen onderscheid meer tussen hun idee en dat van hun favoriete club, partij, school, geleerde, geloof of wat dan ook. Integendeel ze gaan dan niet alleen alles slikken, ze gaan het ook verdedigen, en maken zich zelfs boos tegen wie het niet eens is met de visie van...

Een supporter van Club Brugge kan niets goeds zien in het spel van vijand Anderlecht, en omgekeerd. Ook bij de politiek zie je dat sommige mensen op de duur maar een visie meer tolereren en propageren.

En we hebben dat allemaal in meer of mindere mate.
Ik ook, en u wellicht ook.

Als ik luister naar het nieuws op Eén en dan op VTM en dan op een Waalse zender, en dan op een Franse en op een Britse (Internet is een prachtige uitvinding!), dan stel je vast dat bepaalde items heel anders vertaald worden naargelang wie ze brengt. Met andere woorden, als je maar op één zender luistert, dan ben je in feite geïndoctrineerd, en ken je maar een versie van de waarheid. Want wellicht is er geen enkele van die zenders die bewust zit te liegen, nee, ze zien het zo, omdat ze al jaren op die manier hebben leren denken.

Ik ben voor het eerst tot de ontdekking gekomen van die waarheid, toen ik van uit het katholiek onderwijs overstapte naar het officiële net... En mijn lievelingsvak geschiedenis plots heel andere accenten en heel andere uitleg kreeg.

Dat was voor mij een openbaring, en het deed me zoeken naar het uiteindelijke antwoord... een antwoord dat ik nooit (nog steeds niet) heb gevonden. We krijgen niet de naakte feiten... of beter, de naakte feiten zijn de enige stukjes die te verifiëren zijn. Maar geschiedenis is niet een opsomming van feiten, het is een feit waar je de oorzaken en de gevolgen van moet overzien, en net daar kleurt men in...

Soms zal men dit wellicht bewust doen, maar merendeels doet men dat onbewust. Men geeft zijn visie op de feiten, en men denkt eerlijk dat zijn eigen visie de enige, de echte, de juiste is. (Er zijn uitzonderingen: in een totalitair regime zoals Noord Korea hoor je alleen de door de leiding gedicteerde versie).
Maar zelfs in niet-totalitaire landen is het nieuws "gekleurd"... Ik weet dat ik, onbewust veelal beïnvloed ben door mijn opvoeding en mijn verleden, en als ik dat wil vermijden, dan neig ik naar het tegengestelde, om mijn neutraliteit in de verf te zetten, waardoor ik net weer niet neutraal ben.
Met andere woorden, er is geen neutraliteit, er is geen waarheid... er is interpretatie.

De secularisering van het Westen, is volgens mij onder meer een gevolg van het feit dat steeds meer mensen hebben leren denken buiten het kader van de godsdienst waarin ze zijn opgegroeid. We leren meer zelfstandig denken, gewoon door alle middelen die ons ter beschikking staan, en dan lijkt het plots niet meer logisch dat je dat denken voor bepaalde items over boord moet gooien, en dogma's en andere geloofspunten moet gaan slikken, als onaantastbaar.

Wij staan net aan het begin van het zelf leren denken... Misschien komt men ooit tot een wereldbeeld waarin men religie en andere dingen gewoon in twee aparte kadertjes gaat bekijken, als zijnde van twee soorten (denk)werelden. Nu lijkt het me nog steeds dat de ene partij zich vooral afzet tegenover de andere. Niet religieuzen maken als het ware een dogma van het niet-geloven, en gelovigen maten een dogma dat non-believers sowieso naar de hel gaan.

Eigenlijk vind ik al die tegenstellingen leuk (Ook al ben ik er zelf niet helemaal vrij van: ik krijg de kriebels zodra ik het woord politiek hoor)...
Maar om het scherp te stellen, eigenlijk bekijken we heel de wereld een beetje op de manier van een supporter van een of andere club... Al wat niet tot "mijn" club behoort is slecht...
Ik vind het leuk...

U ook ?

tot de volgende ?

Chip

Ik behoor tot de generatie die de miniaturisatie hebben weten ontstaan... We liepen op straat met de eerste draagbare radiootjes (portatiefjes), en we zagen Bonanza op de eerste TV's in onze straat. Maar dat men steeds meer kon doen op een steeds kleiner ding, daar stonden wij met grote ogen naar te kijken.

De eerste computer, die minder kon dan de smartphone in je broekzak, was zo groot als een doorsnee hotel... En plots kwamen daar de Personal Computers... Herinner je je nog Tandy ? Ik heb jaren met een Tandy gewerkt, een occasie... Die dingen hadden niet voldoende geheugen om Windows XP op kwijt te kunnen, maar toch stonden wij verbaasd over wat je daar allemaal mee kon !

Met Floppy's werkten wij met "externe" programma's...

En de chips werden steeds beter, en steeds kleiner.

En de computer was maar een klein onderdeeltje van wat die piepkleine dingetjes allemaal deden.

We kregen de Pacemaker, een klein toestelletje dat je hart aan de praat hield als het eigenlijk had willen stilvallen...

De wetenschap maakte grote sprongen, en op de TV zagen we wonderlijke dingen, waar we nadien nooit meer iets over hoorden. Zo herinner ik me een konijn dat onder water leefde, en in een vol aquarium, onder water lustig een wortel zat te verorberen. Men sprak dan van een doorbraak waardoor men aan de zoogdieren een soort kieuwen gaf, waardoor eindelijk de overbevolking zou zijn opgelost: we logeerden gewoon in de oceaan, plaats zat !

Men deed opzoekingen naar het inplanten van chips in de hersenen, en de tijd was niet ver meer, dat we zelf computer zouden zijn... Gedaan met studeren, alle wijsheid in het bezit van iedereen, dank zij de ingeplante chip...

Er kwamen zoveel dingen in zo'n ijltempo op ons af, dat er een heleboel bijna vergeten zijn. Onder meer dat leven onder water, en die ingeplante chip...

En dan vraag ik me af: wat is er met al die dingen gebeurd ?

Waren dat doodlopende sporen, waar men gestopt is met doordenken, omdat er onoverkomelijke moeilijkheden waren? Of is het, zoals zo veel van onze uitvindingen, plots gemilitariseerd? Zijn er in het Amerikaanse (of Russische of Iraanse of...) leger(s) geniën aan het werk, die niet echt menselijk meer zijn, maar levende computers ? Zijn er ergens militaire bases onder water, veilig voor heel wat rampen, die het boeltje kunnen overnemen als op de oppervlakte van de aarde alles verloren lijkt ?

Wat is er gebeurd met al de onderzoekingen naar Psi-krachten? Heel wat van die zaken werden vroeger heel openbaar gevoerd, ik meen me te herinneren dat men in universiteiten her en der serieus onderzoek deed naar de mogelijkheden om met de geest contact te hebben met mensen aan de andere kant van de aarde, of diep in het heelal... Ook dat is langzaam doodgebloed... Geen resultaat ? Ik vraag het me af, want we kregen jaren aan een stuk relaas over de vele vorderingen en de wonderlijke resultaten... en plots lukte blijkbaar niets meer, en werd alles met de mantel van de liefde bedekt... En geen kat lag er blijkbaar van wakker.

Ach, wellicht denkt u nu op nog andere "ontdekkingen", die plots uit het collectieve geheugen zijn gewist... (En ik vraag me af of er iemand of iets is dat bewust zit uit te wissen???)

Wellicht zijn er een deel van die dingen werkelijk op niets uit gelopen, maar wellicht zijn er inderdaad een deel... die geheim geworden zijn, of in de ijskast zijn gezet omdat de wereld er nog niet rijp voor was (Wie oordeelt daar dan over?)...

Ik kan niet geloven dat al die zaken verdwenen zijn... Ik kan met moeite geloven dat een deel er van tot niets hebben geleid, dat een deel ervan stilgevallen zijn wegens te weinig vorderingen, maar een deel er van zal zeker nog ergens wel actief verder onderzocht worden... Misschien zelfs al gebruikt worden, zonder dat wij, gewone mensen, het mogen weten.

Ooit zag ik (met een ganse groep) een UFO... Een driehoekig ding dat doodstil in de hemel hing te hangen, zonder lawaai te maken. En plots vertrok met een verschrikkelijke versnelling. Ik geloof niet dat dit iets buitenaards is... Ik geloof des te meer dat dit een van die dingen is die we eigenlijk niet mogen weten...

Ik heb weinig zorgen over die dingen op zich, ik heb des te meer zorgen over de vraag wie dat allemaal in handen heeft, en wat het doel er van is? Waarom het niet vrij te gebruiken is? Waarom het altijd weer bindingen lijkt te hebben met het militaire (Mijn UFO zag ik tijdens de eerste Golfoorlog)...

En dan maak ik me wel zorgen. U ook ?

tot de volgende ?

Stomme reclame !

Nu en dan zit ik te grinniken in mijn zetel, bij het aanhoren of lezen van bepaalde reclameslogans...
Gisteren was het weer van dattum !
Op de TV: "Flamigel geneest tot 40 % sneller !"
Ik wist niet eens dat Flamigel ziek was...

Ik ben een vijand van reclame, omdat het vooral neer komt op het creëren van behoeften die er niet zijn.

Ooit zag ik een uitzending waar men bewees dat men zo ver ging, dat men ziektes bedacht om bepaalde "medicatie" te kunnen verkopen. Om het anders te zeggen, een doodgewoon normaal lichamelijk verschijnsel gaan betitelen als ziekte !!! Kan het nog gekker ?

Maar gewoon het idee al dat men via de reclame behoeften gaat creëren, dat vind ik al meer dan erg. De mens gaan overtuigen van het feit dat zijn leven tot op heden leeg en zinloos is geweest, omdat hij niet eens wist dat hij   Huppeldepup niet gebruikte, voorbijgaand aan het feit dat huppeldepup niet eens bestond. Soms is het niet eens iets wat echt het leven vergemakkelijkt of echt rijker maakt, maar is het een hebbedingetje zonder echte reden van bestaan.

Reclame is een vast onderdeel geworden van ons leven, en ons leven is een vast onderdeel geworden van De Economie... Met hoofdletters, want de economie beheerst de wereld. De uiteindelijke macht ligt in de economie. Wie de economie beheerst, beheerst de wereld. Als het communisme is gevallen, dan is dat enkel en alleen door de economie. Niet door het falen van de leer. Want die leer is niet beter of slechter dan de meeste anderen. (Ik wilde eigenlijk schrijven: dan de anderen, maar door het woordje "meeste" laat ik netjes de deur open voor de leer waar u in gelooft... Dat is een handigheidje gepikt uit de kunst van de publiciteit...)

Ooit, in een ver verleden, moest ik het boek "The hidden persuaders" ofte  "De Verborgen Verleiders" lezen, waarin men de techniek van het overtuigen tot in de meest verderfelijke wijzen kan leren kennen.

Het boek zal ondertussen al lang en breed verouderd zijn, en er zullen al weer heel wat betere (lees nefastere) manieren zijn om de mensheid te indoctrineren. Ja, indoctrineren, want ook de publiciteit voor een zakje chips is een indoctrinatie ! Mede dank zij dergelijke praktijken, zitten wij met een Westerse wereld vol Obesitas.

Men maakt van u, van hem en haar en van mij een hele studie, om te weten hoe zij ons best kunnen overtuigen tot het aankopen van... tot het gebruiken van... tot het leven als...
Telkens u in een winkel (vooral grootwarenhuizen en dergelijke) gebruik maakt van een klantenkaart, worden al uw aankopen zorgvuldig op uw naam genoteerd en dienen zij als basis om de reclame beter te richten op uw koopgedrag. Ergens in het bestand van winkel X zoudt u uw koopgedrag van jaren ver kunnen inkijken. En wellicht ook de nota's daarbij, waaruit blijkt welke invloed uw koopgedrag heeft op de reclamefolder en op de opstelling van de goederen in de winkel waar u gaat kopen...

Met andere woorden, jij bent niet langer Piet of Jan, nee, je bent gewoon een studieobject.
Men ontrafelt jou leven, om er zo goed mogelijk in te kunnen doordringen.
Religies en filosofieën kunnen daar nog een les gaan leren !

In de praktijk weet en voel je daar niets van. Je hebt er geen idee van wat men met uw levenswijze allemaal doet.

Mij beangstigt dat. Het geeft mij een gevoel dat ik niet langer baas ben over mijn eigen doen en laten, mijn eigen zijn.

Heb jij dat ook ?

tot de volgende ?

Zomer

Voilà, we zitten weeral enkele dagen in de zomer. En 't is echt zomerweer, niet qua hitte, maar wel qua zon. Heerlijk is dat. Alles hel verlicht door de hemelse schijnwerper, en schuilplaatsen in de zwartste schaduw. Want hoe feller het licht, hoe zwarter de schaduw lijkt... Tot je er in zit, want dan blijkt het daar ook nog heel licht te zijn.

De graskanten zijn (eindelijk) afgereden. Niet dat die graskanten me stoorden, van mij mogen ze blijven staan, maar ze moeten op de kruispunten het zicht op de weg al veel vroeger vrij maken. Als ik aan het kruispunt met de jagerij kom, zal ik nu misschien het verkeer van rechts wel zien, en niet moeten gokken dat er wel niemand zal zijn...

Maar dat ze nu de graskanten langer laten groeien, dat is echt een goede zet, nu zie je weer veldbloemen langs de velden staan.  en wie weet nestelen er ook wel enkele vogels in. Daarom mogen ze van mij best heel het jaar blijven staan. Ze groeien dan wel een stuk door tot in mijn voortuintje, maar nu en dan trek ik daar dan wel het langste gras weg. Want ook in mijn voortuintje mogen de vogels en de insecten thuis zijn.

Maar weet je, ondanks al die (kleine) maatregelen, zie je zo de natuur achteruit gaan ! Toen wij hier kwamen wonen, waren de zomers vol van het gezang van de leeuweriken, hoorde ik bij het ochtendschemeren nog eens de kwartel roepen, vloog het hier vol zwaluwen, en ga zo maar door... Een heleboel van die dieren zijn weg, of zijn gewoon heel zeldzaam geworden, ook hier, in het landelijke Mater.

Nu verkopen ze zaad om in je tuin onkruid te hebben die speciaal geschikt zou zijn voor de vlinders. Onkruid verkopen ! Hoe erg is het dan gesteld met de natuur? En als je er eventjes wilt op letten, in je tuin zie je steeds hetzelfde onkruid, vier, vijf soorten en basta... Al de rest is blijkbaar ook een zachte dood aan het sterven. Maar ja, iedere week komen ze hier met een sproeimachine over het veld rijden, met weet ik veel welke sproeistoffen allemaal. De grond is zo dood als een...pier, pieren die er niet meer zitten.

Opa, ik heb jeuk, ik heb hier een muggenbeet, die verschrikkelijk jeukt !!! Wrijf er even over met een blad weegbree ! Weegbree? En dan gaat opa mee, langs de bermen wandelen, om te zoeken naar een struik weegbree...Hier, hier staat er, trek maar dit blad af, kneus het en wrijf het op die muggenbeet, maar dat is een breedbladige weegbree, die is niet zo straf als de smalle... We zoeken nog wat verder. ... Kinderen kennen de planten niet meer, en zeker de kinderen uit de stad kennen ze niet meer. Dat melk van de koe komt is al zo raar... en een ei uit de poep van de kip? Je vertelt het hen misschien beter niet, want ze zijn kinderen uit een steriele wereld, waar alles netjes verpakt zit in dozen en plastic. Bonen trekken, waar je dan nog de aarde moet afspoelen ! Bah !

Er bestaat momenteel een organisatie die ijvert voor het consumeren van de vruchten die er niet perfect uitzien en die niet precies passen in de verpakking... Kromme peentjes, bultige aardappelen, kromme komkommers (Vandaar de naam van de vereniging "Kromkommer"). Maar wie op de buiten woont, of zelf tuiniert, die eet al altijd die dingen op ! Een schorseneer die onderaan gesplitst is, is misschien iets lastiger te kuisen, maar even lekker ! En even voedzaam.

Waar zijn we mee bezig ?
Ons eten moet niet alleen voedzaam zijn en vitaminenrijk, het moet ook nog eens de ideale vorm en maat hebben ! Want we eten met onze ogen... Boven ons voedsel hangen speciale lampen die het een beter, frisser, smakelijker uitzicht geven. Bij de beenhouwer ziet al het vlees er rood uit, alsof het levend van het beest is gesneden... Zelfs bij de kapper hangen meestal geen gewone lichten, maar lichten die er je beter doen uitzien, want je zit heel de tijd naar je eigen façade te kijken in die enorme spiegels...

Waar zijn we mee bezig ?

We moeten ieder jaar zo nodig andere kleren kopen, want de mode... en je tablet ziet er in de nieuwe versie ook al anders uit en heeft wel zeven nieuwe piefjes om volmaakt onnodige dingen mee te kunnen doen...

Waar zijn we mee bezig ?

Nee, ik ben NIET ouderwets, nog een tijdje en je zult zien dat ik net modern was, een voorloper... Als het nog niet te laat is.


tot de volgende ?

Groei

Ondertussen weet je natuurlijk al lang dat hier, voor mijn raam een linde staat te staan... Hier vlak boven me, is de kamer van Koen...Of liever de kamer waar onze Koen placht te slapen. Nu is dat de kamer waar ik mijn turnoefeningen doe, iedere morgen, eerste werk, nog voor het wassen.

Waar ik hier, beneden eerder op de stam kijk, kijk ik boven op de kroon van de linde.
En het zal wel een typisch tijdverdrijf zijn van een gepensioneerde, maar ik bekijk de groei van de linde.

Voor er blad op kwam, kwam het hoogste takje zo'n 5 cm onder de rand van het vensterraam, als ik met mijn benen tegen het bed stond. Nu komen de hoogste bladeren al zo'n dikke dertig centimeter boven de rand van het raam.

Heel precies is de meting niet, want je kunt heel fiks rechtop gaan staan, of ingezakt als een pudding, of gewoontjes - maar wat is dat precies? Ik probeer de drie standen uit, om zo min of meer "gewoon" te bepalen. Dus heel nauwkeurig is het zeker niet. Maar toch, in een paar maand dertig centimeter !

Ook in de breedte groeit de boom zo snel, en zelfs naar onderen toe ! Want pas 12 dagen geleden snoeiden de tuinmannen de onderkant van de bladermassa wat weg, opdat ik weer aan mijn brievenbus zou kunnen, en omdat de hortensias niet zouden versmachten onder de dichte massa bladeren... en nu hangen er al weer bladeren tot op de hoogte van de hortensias...

Ik weet het wel, waar hou ik me in godsnaam mee bezig ?
Maar ik hou van planten, ik hou van observeren, en de combinatie van die twee maakt dat ik die boom in de gaten hou, iedere dag omstreeks hetzelfde uur van de ochtend. De boom is niet de enige plant die ik "bewaak", heel wat planten in mijn tuin worden door mij haast iedere dag geschouwd, en iedere dag verheug ik me in de groei, de bloei, de zaadvorming, het pollenvormen en noem maar op. Ik hou net zo goed mijn kippen in het oog. Iedere middag als ik het afval van de keuken en het overschot van het eten aan de kippen voeder, sta ik er een wijle naar te kijken. De pikorde, het gedrag van de hanen (één is de baas, de andere probeert stilletjes nog een kip te verschalken terwijl de andere zorgt voor de etende hennen. De haan eet nooit mee, hij roept zijn hennen met een soort zacht geklok, en wijst ze het eten aan, en dan waakt hij op de veiligheid van zijn kudde. Onder de hennen is er een volgorde van voorrechten. De hoogste hen in rang mag eerst de beste beetjes pakken. Als een ondergeschikte hen te dicht komt, krijgt ze een pik.

Er zitten nu twee nieuwe hennen in het hok, eentje is er al eens -heel kort- buiten geweest. Ze zitten voorlopig helemaal onderaan de pikorde. Dat zal wel wijzigen, want die pikorde ligt niet vast. Zo kun je soms zien dat een van de hennen niet goed in het vel zit, want plots is ze helemaal naar onderaan de pikorde verwezen.

Je ziet, voor iemand die kijkt, is een hoendererf best het kijken waard !

Ik las bij mijn blog-vriend De Woelmuizenier dat zijn kippen een terrein hebben dat groter is dan gans mijn tuin... Mijn kippen hebben wel een heel ruim hok, (een oude serre), maar het buitenterrein is niet echt groot. Toch lopen ze er graag rond, en houden er van in de schaduw van de vijgenboom te zitten flodderen in het rulle zand. Als de vijgen rijp zijn en afvallen, dan is het vechten om te snoepen van de suikerzoete vijgen. Blijkbaar houden kippen ook van zoet. Die soort vijgenboom draagt echter niet zoveel vruchten. Vroeger had ik nog een andere variëteit, en daar kwamen heel veel vijgen op. Ik heb die weggedaan omdat daar de wespen massaal op af kwamen, en mijn vrouw is allergisch aan wespensteken... Zij gaat voor, ook op lekkere vijgen.

Waar het me spijt voor mijn kippen, ben ik voor de rest best content met mijn kleine tuin... Ik moet nu al de tuiniers vragen om het onderhoud te doen, mocht ik zo'n grote tuin hebben, dan zou het hier wellicht een oerwoud zijn. Goed voor vogels en insecten, maar niet te doen voor de mens. (Ik heb de tuinmannen hier doen komen om die reden !)

De Woelmuizenier beschikt duidelijk nog over een betere rug dan de onze. Goed voor hem, en zalig om zo'n tuin te hebben en proper te kunnen houden. Hij tuiniert dan ook op een hele speciale manier... Je moet zijn blog eens navlooien over de kweek van zijn aardappelen. Ik volg het op de voet, heel benieuwd naar het resultaat van die wonderlijke werkwijze.

Dat we elkaars blog volgen heeft wellicht te maken met het feit dat we beiden veel voor de natuur voelen, en beiden graag observeren...

Tot de volgende ? (Ik weet nog steeds niet of het dagelijkse ritme er steeds zal zijn...maar dat weet je nu al wel)