Zien

Image via WikipediaIn een semi-wetenschappelijk tijdschrift las ik een leuk artikel. Het was niet leuk bedoeld, integendeel, het was wat zwaar op de hand, en duidelijk bedoeld om de diepdenkerds onder ons aan het werk te zetten, op naar een potje diepdenkerij.
Ik vond het echter leuk...
Het artikel was niet zo bedoeld, maar het benaderde heel sterk mijn visie op de dingen.
Het artikel begon met een goudvis in een ronde bokaal. Verboden in een of andere Italiaanse stad, want het beestje ziet dan steeds een vervormde wereld (dat wij de goudvis dan ook vervormd zien speelde niet mee).
Maar de schrijver wees er op, dat wij en dus ook de vis, niet van lucht in water kunnen kijken (of van water in lucht) zonder dat er een lichtbreking ontstaat, en dat de vis dan überhaupt altijd een vervormde buitenwereld ziet.
Maar de essentie van het artikel ging er over dat wij de wereld en het heelal ook alleen maar zien op onze manier, en dat wij andere beelden krijgen als we met andere ogen (infrarood, ultraviolet...) kijken. We zien dan plots een andere wereld. Net als de vis door de wand van zijn glazen bokaal !
Maar het gaat verder, men heeft ontdekt dat de overgrote meerderheid van ons heelal bestaat uit donkere materie, iets wat we niet kunnen zien, maar waarvan we de aanwezigheid kunnen vaststellen door de gravitatie die optreedt ten op zichte van de voor ons wel zichtbare dingen in dat heelal.
Conclusie is dat wij de donkere materie niet zien, omdat wij technisch het niet kunnen zien. Wij zijn dus blind voor een deel van het heelal, het overgrote deel...
Men brengt dit dan ook nog eens in verband met de hogere wiskunde en komt tot een verbluffende conclusie, je kunt net zo goed de Ptolemeus- voorstelling van de aarde als stilstaand centrum van ons zonnestelsel verdedigen, als het beeld van Copernicus, waar de zon stilstaat en de aarde er rond draait. Beide stellingen zijn perfect te verdedigen, alleen is de versie van Copernicus iets eenvoudiger en daardoor wellicht als waarschijnlijker betiteld...
Nu weet ik het niet meer...
Maar ik vind het leuk!
Het voldoet perfect aan het denkbeeld: "Hoe meer we weten, hoe meer we beseffen dat we niets weten"
En wellicht is het moeilijker wiskundig te bewijzen, maar het lijkt mij plots weer heel plausibel dat de wereld inderdaad in gang gehouden wordt door een opperwezen, die ergens tussen al die donkere materie in, met een oliespuit rondloopt om het mechaniekje in gang te houden als een grote perpetuum mobile...
We weten het niet, en wellicht zullen we het nooit weten hoe alles nu in een zit, hoe alles nu is ontstaan, en dan lijkt mij een God een heel makkelijke en draaglijke vorm van oplossing. Het heeft op zijn minst dat vermogen, dat het de onrust van het niet-weten invult. Bovendien biedt het heel wat meer, het is de kapstok waaraan we heel ons bewustzijn kunnen ophangen. Want ook daar zit er enorm veel duistere materie! En ik bedoel met duister niet "het kwade", maar het onbekende van de samenhangen en de verbanden in en om het bewustzijn, en het denkproces. Wat niet helemaal het zelfde is.

Maar ik hou van het idee dat we gewoon niet beschikken over de juiste soort ogen, om het "Het" te zien. Zo'n 78% van het heelal zou donkere materie zijn, met andere woorden, meer dan 3/4 van de werkelijkheid zien we gewoon niet, kunnen we niet zien, kunnen we alleen vermoeden aan de hand van het gedrag van de rest.
Is het dan niet heel normaal, als die hele grote objecten beïnvloedt worden in hun bewegingen door het onzichtbare, dat wij, kleine ukjes dat ook zijn?
Men heeft in een meer van arseniek leven gevonden... Onmogelijk leven! Maar het is er toch, alleen op een manier die we dachten dat het niet mogelijk was. Maar dat is toch niet te verwonderen als we 78 % van de zaken niet eens kunnen zien, kunnen voelen, kunnen meten... We weten alleen dat het er moet zijn, want anders klopt de rest niet.
Och nee, ook dat is geen Godsbewijs, natuurlijk niet, want het is net iets wat we niet kunnen bewijzen...
Of is dat nu net...

tot de volgende ?

I have a Dream...

Image by Domien Verschuuren via FlickrVannacht schoot ik plots wakker ! Ik ontwaakte in het jaar 2028 ! Daar schrok ik niet eens van, maar ik hoorde de TV, het nieuws van 6 december 2028, waarin men mededeelde dat de voorlopige regering Leterme bij Koning Filip had aangedrongen op het benoemen van de 8.734° bemiddelaar, onder het leitmotiv: "Je kunt nooit weten, Sire, we hebben er nog eentje gevonden die het nog niet heeft geprobeerd, eentje van de sociale bemiddelaars die al heel wat stakingen heeft opgelost..."
Wellicht was het roemrijke optreden van Leterme in de zevende dag aan die droom debet...
Ik vond het grandioos.
Ik ben geen supporter van de geitenboer op wollen sokken, maar ik vond het grandioos dat hij de journalist eens in de hoek drumde. Gewoonlijk is het andersom, gewoonlijk leggen die journalisten je door hun manier van vraagstelling al een antwoord in een bepaalde richting in de mond, en vallen ze dan aan met de woorden die ze zelf hebben uitgelokt. Leterme negeerde het manneke straal. Heerlijk.
Nu is de rol van journalisten wellicht ook niet zo makkelijk, en het is wellicht onmogelijk om je vragen te stellen op een manier die volstrekt neutraal is, omdat jij, als journalist ook maar een mens bent... Maar als je dat gebrek aan neutraliteit nog eens gebruikt om je tegenspeler in de hoek te drummen waar jij hem wilt hebben, dan noem ik dat geen journalistiek, dat is veeleer familie van demagogie...
En dat is wat we tegenwoordig voortdurend zien en horen. Tegenwoordig vindt men de journalist die zijn slachtoffer in de hoek drukt, een goed journalist, terwijl het toch de bedoeling is van de journalistiek, dat men het nieuws gaart, dat men dus de stem van de ander laat horen... Dat men dan, op het resultaat van het interview commentaar geeft, dat is het goed recht van de journalist, maar dat voldoet hem niet meer, hij wil in feite hebben dat de geïnterviewde zijn versie ten toon spreidt... Dank zij het kundig spel van manipulatie der vraagstelling.
Ik kan me dan ook niet van de indruk ontdoen, dat in veel gevallen (te veel gevallen) de journalist het nieuws maakt, naar eigen behoefte en eigen inzicht.
Dat zou op zich nog niet zo erg zijn, mocht Jan met de Pet er niet regelmatig in lopen, en niet ziet wat er in werkelijkheid gebeurt.
Nee, wat men nu pleegt "goeie journalisten" te noemen, zijn in veel gevallen in feite goede manipulatoren. Meer niet.
Wat Leterme deed was niet beleefd, maar toch vond ik het heerlijk dat er toch eens ene was die zich niet liet in het ootje nemen door wat zich journalist noemt. Nu ja, is men hem beu gezien, is de frank van de toehoorders eindelijk aan het vallen, dan kan hij nog altijd ergens terecht bij een of andere politieke partij. Daarvoor hoeft hij alleen zijn laatste interviews met leden van die partij op zijn kundige manier eens in positieve banen te leiden... Krijg je zelfs een mooie plaats op de verkiezingslijst.
djudedju

Wat ik hier beschrijf van de TV-journalist, zie je jammer genoeg in heel het mediacircus... Het is quasi ondoenbaar om nog de realiteit terug te vinden onder de vele prietpraat van de verslaggever, die alles doet, behalve verslag geven...

Nu en dan valt er je iets op, dat is dan de schuld van de onhandigheid van de journalist in casu, meestal lijkt alles je normaal... Dat wil zeggen, dat we meestal gewoon geleid worden door de journalist. Mijn vraag is: wie leidt in werkelijkheid dan de journalist? Want het lijkt wel duidelijk dat er meer aan de hand is dan slechte journalistiek...

Op een bijeenkomst van dokters in een bepaalde stad, in de tijdspanne waar de Mexicaanse griep ons leek te bedreigen, wordt er druk gepalaverd over de manier waarop de heren en dames dokters de antigriepspuitjes gaan geven en verdelen... De voornaamste longspecialist van de stad meldt dat hij een patiënt heeft die slecht reageerde op de inspuiting en plots helemaal verlamd is, onherstelbaar. Dit is een gekend syndroom die wel eens pleegt op te treden bij vaccinaties, te wijten aan de draagstoffen. Vraag me de naam niet, ik ben die al weer lang vergeten...Maar de specialist deelt mede dat hij alvast dat risico niet wenst te nemen, en dat hij zijn patiënten niet zal inenten ! Het risico is te groot !
Reactie van de vergadering ?
Twee minuutjes stilte, en dan gaan ze weer over tot de orde van de dag: hoe gaan ze de vaccinaties organiseren...Business before pleasure...
Alleen in enkele obscure, niet te geloven berichtjes wordt er wel eens gewezen op de gevaren van vaccinaties... Maar dat wordt steeds verdrukt, want de handel moet verder gaan...
Wat ik hier vertel is geen fabeltje, maar echt gebeurd.

Ik ga hier niet praten over de zin of onzin van de vaccinatie tegen de griep, maar alleen nog maar eens wijzen op het feit dat dergelijke berichten niet of nauwelijks in de aandacht komen... Manipulatie van de informatie !
Meer niet.
Ook al zijn er iedere keer links en rechts wel enkele mensen die volledig verlamd de rest van hun leven tegemoet zien...

Wanneer komt er een organisme dat toeziet op de eerlijkheid en de objectiviteit van de berichtgeving? Of ga je dat dan censuur noemen? Want dat risico zit er dan wel degelijk ook in, en als dat comité dan gemanipuleerd wordt, dan is het nog makkelijker voor het beleid om de onnozele kudde te leiden...

Weet je, ik probeer gewoon, met zoveel mogelijk verschillende bronnen te bekijken een beeld te vormen... in de hoop dat ik dan de waarheid benader

tot de volgende ?

een lelijke wereld: dooi !

Image by Lec via FlickrVannacht heeft het geregend, en is de dooi begonnen (tijdelijk !)... Hier en daar ligt nog een flard sneeuw, maar de rest van de wereld ziet er plots goor en vuil uit.
Hier voor me zie ik dat mijn linde plots ook zijn laatste bladeren kwijt is, en mijn hortensia's (hydrangea) staan er echt mottig bij. De bladeren zijn er nog niet af, maar hangen er nu bij als bruine natte vodden. De honger van de vogels is er nog niet minder op geworden, ze fourageren uit alle macht, wat er op wijst dat de weermannen en - vrouwen het wel eens juist zouden kunnen hebben, er is weeral sneeuw op komst...
't Is winter !
De tijd dat de zon boven de kim staat is minder dan 8 uur.
The dark Ages...
De duistere middeleeuwen van het jaar. Eeuwen, want die duistere periode lijkt mij altijd véél langer te duren dan de rest van het jaar. Ik heb er geen uitleg voor, misschien is het een vaag gevoel dat het licht uit gaat. En licht is leven, is kleur, is zon.
Gebrek aan licht is dood.
Kijk maar eens naar alle voorstellingen van de hel, de verdoemenis, daar is het altijd donker en koud, en vervangt vuur het licht, vuur dat pijnigt en dat tezelfdertijd aanlokt als enige bron van licht.
Vuur is maar een pover alternatief voor licht.
Zelfs onze moderne verlichting kent dat euvel, en het licht verbruikt veel te veel energie, omdat het vooral afkomstig is van warmte. Men is wanhopig op zoek naar licht zonder warmte, omdat dit veel energiezuiniger zou zijn, maar ik denk dat ook de haat-liefde verhouding met vuur hier ergens, diep in ons, mee speelt.
Kijk maar naar een kind, vuur heeft aantrekkingskracht, maar vuur is ook heet en gevaarlijk. Reeds als kind staan we onder de ban van dat verschijnsel. Als volwassene blijft er nog steeds iets van hangen, bij sommigen heel veel, en dat worden dan pyromanen.
En kijk, op de kortste dag van het jaar vieren we het feest van het licht, heel dicht er bij de Christelijke versie: Kerstmis. Op tafel een bûche de Noël, een kerststronk, een overblijfsel van het haardvuur... Lichtjes in de kerstboom, kaarsjes... kortom licht, vuur... Vuur, als symbool van de zon die ontbreekt op het appel. We vieren het licht, omdat dan net de kortste dag valt, en dat we eindelijk het gevoel hebben dat de zon, de zomer, het licht weer terug komen.
Mijn hekel aan de donkere periode is dus echt niet uniek, integendeel!
Waar er echte seizoenen zijn, daar bestaat dit verschijnsel. Misschien komt het wel uit een heel ver verleden, toen de mens hoofdzakelijk leefde in de tropen, waar dit verschijnsel niet zo bestaat. Daar ijn de dagen steeds even lang, de nachten dus ook.
Duisternis doet ons wat in elkaar kruipen. Wie verdriet heeft, heeft de indruk dat deze periode het verdriet veel zwaarder weegt... De duisternis geeft je te veel zinloze tijd, tijd waarin het normale leven wat wegvalt, samen met het licht. En ondanks het feit dat met de moderne verlichting van straten en huizen dit verschijnsel schijnbaar is opgelost, is het dat niet echt. Kunstlicht vervangt de zon niet.

Geen wonder dat we dan net Kerstmis vieren, de overwinning op de duisternis, de overwinning op de dood... Heil, de redder is geboren... Eigenlijk weten we niet echt wanneer de Kristus is geboren, zelfs niet eens het juiste jaar, laat staan de dag en het uur. Maar geef toen je kon moeilijk een meer symbolische dag kiezen dan net op de periode dat de zon terugkeert...
Er zijn meer van die atavistische dingen binnengeslopen in ons geloof, Kristus als Zon van de wereld... Het licht...

Och, je kunt er blijven over babbelen, maar het lost niets op, het is vandaag weer een van die lange donkere dagen... slecht weer, de wolken nemen het schamele licht nog meer weg. Ik haat dagen als deze.

tot de volgende ?

Boeddha in de sneeuw...

Image by drhenkenstein via FlickrDe mannen (én vrouwen!) van het weerbericht kennen er de botten van! Het zou pas na de middag beginnen sneeuwen, wij dus met een gerust hart naar de rommelmarkt te Gent... Toen we er aan kwamen begon er nu en dan een vlokje te passeren, maar niets om je ongerust over te maken, bovendien, de weermannen... Ja, tarara ! Toen we binnen waren keken we op een bepaald moment naar de ingang, waar neef Mark staat ticketjes te trekken... Achter hem zagen wij grote vlokken "en masse" neervallen, voortgejaagd door een venijnig koude wind...
We liepen meteen niet meer op ons gemak, en gingen veel haastiger door de rijen met kraampjes. De man die schilderijen en kunstvoorwerpen verkoopt stond er ook weer. Ik koop heel zelden iets bij hem, want de meeste dingen die hij bij heeft zijn originele schilderijen en veelal van redelijk bekende meesters... Nu sprak hij me weer aan, hij weet dat ik geïnteresseerd ben in houtsnijwerk, hij had boeddha's staan, hele oude, van een of andere tempel...
De beelden kosten 50 euro, maar je weet, voor jou doe ik iets speciaals... Enfin, na wat praten en keuren kreeg ik een beeld voor 20 euro... Toen vertelde hij mij dat hij er een prachtige had, maar daar was het hout van gekloven. Volgens hem onverkoopbaar. Ik bekeek het beeld, en volgens mij was het alleen te danken aan het drogen van het hout, en aan het feit dat het beeld uit één blok was gekapt. "Weet je wat," zei hij, "kijk, ik kan dat toch niet verkopen, als je wilt, dan krijg je het erbij..." En zo ben ik met twee Boeddha door de sneeuw naar huis gereden. Zonder ongelukken... Boeddha waakt niet alleen in het warme India, maar ook in de ijzige hoogvlakten van Nepal, dus ook hier in de sneeuw op de heuvels van de Vlaamse Ardennen... En was het dat niet, dan had ik misschien geluk. We zijn heelhuids thuisgekomen, met twee polychrome boeddha's en een Afrikaanse wandelstok...
Waar gaan we dat nu weer zetten?
Maar ja, zot zijn doet geen zeer, en we zien beiden graag die dingen, en zeg nu zelf, een beeld voor noppes, dat kun je toch niet laten staan hé....
Maar het was erg om door de sneeuw te rijden... Heel de weg, vanaf Zwijnaarde tot aan de Brouwerij Roman, heb ik achter een voorzichtig flik gereden. Heel rustig, heel behoedzaam... En 't was er dan ook nog ene die zijn verkeersreglementen kende, hij pinkte op de juiste manier op de ronde punten... De meeste flikken rijden in wagens waarop geen pinkers zitten, die dingen zijn op flikkenwagens blijkbaar in optie...
Maar die voor ons, dat was dus ne goeie !
Je ziet, wedden dat er links of rechts ook nog een goede politieker bestaat ? Hoogstwaarschijnlijk is hij wel al een paar honderd jaar dood, maar toch, wellicht is er toch ooit wel eens ene geweest...

Mocht er iemand het boek van Frans De Waal "Chimpanseepolitiek" hebben liggen, je zou me een onmetelijk plezier doen mocht ik het eens mogen lezen... Weet je dat de Amerikaanse senatoren het krijgen als verplichte literatuur ? In de hoop dat ze dan wat minder aapachtig zouden zijn... Tevergeefs.
Hier krijgen de politici dat boek niet, wellicht omdat ze nog meer inspiratie zouden krijgen om dom te doen...
Ik ga stoppen, ik ben gelukkig, heb weer eens mijn gal kunnen spuwen...

tot de volgende ?

Mist en sneeuw = alles wit

Image by Davey Schippers via FlickrOm 7.30' uur trok ik het rolluik op van de badkamer: alles pikdonker !
Rap nog een kwartiertje onder de warme dekens, en dan al mijn moed in mijn koude handen gepakt, en me gaan wassen. Met koud water, en het water is nu echt brrrrrrrrrrrrkoud !
Dan mijn turnoefeningen... Rolluik van Koen's kamer omhoog, nu was het al min of meer klaar. Maar mistig! Met de sneeuw er bij is het precies of je zit midden in een pak watten.
Het deed mij denken aan vroeger...lang geleden, toen ik werkte op de mailboat Ostend-Dover... Ik heb het daar ook meegemaakt dat het echt bolle mist was. Ondanks radar en alle gesofisticeerde moderne hulpmiddelen, moest de bemanning toen aan dek, zowat om de drie meter een man, postvatten, en luisteren...
Je hoorde voor je uit bellen, misthoorns en ver motorgeluid...
In een storm heb ik nooit angst gekend, maar in die mist was ik echt bang.
Ik vermoed dat dit komt door het feit dat het gevaar onzichtbaar is. Het is te vergelijken met de angst voor het echte donker.
En geef toe, niemand voelt zich echt 100% gemakkelijk als hij op een vreemde plaats zit in een volkomen duisternis. Je steekt je handen tastend voor je uit, en als je iets raakt dan trek je in eerste instantie in een schrikreactie je handen terug.
Je geest doet iets met je, je hebt de indruk dat zelfs je stemgeluid opgeslorpt wordt door de mist. Dit is niet waar, want ik hoorde op zee van alles en nog wat aan geluiden rondom rond het schip. Ik had daar de indruk dat je net meer hoorde, maar dat zal wellicht gewoon komen door het feit dat je aandachtig luistert, en door het feit dat niemand luid sprak.
Dat ik in stormen geen schrik had, zal wellicht mede komen door het feit dat ik een van de weinigen was die nooit last had van zeeziekte. We hebben eens zes uur voor Dover moeten blijven "liggen" omdat de storm ons het binnenvaren verhinderde, toen waren we hooguit nog met een man of drie, vier die echt van niets wisten. Al de rest was ziek. De bemanning moest, ziek of niet, zijn werk doen, en dat was voor hen heel erg! Want zeeziekte is niet om mee te lachen! Als iemand zeeziek is, echt zeeziek, dan kun je rustig 100.000 euro naast hem leggen en hem zeggen dat ze voor hem zijn als hij ze pakt, hij zal ze niet pakken... Hij is stervende naar zijn gevoel... Zeezieken zijn echt doodziek.
De kok van het schip is weken kwaad geweest op mij, omdat ik tijdens die storm eten wilde, en toen hij zich recht sleurde, vroeg hij wat ik wilde eten... "Spek met eieren" zei ik... Ik heb ze zelf klaargemaakt, met achter me een overgevende kok...
Waar is de tijd...
Weet je wat gek was ? Toen we eindelijk de haven van Dover binnen konden, heel behoedzaam, want er was nog steeds heel veel wind, en we eindelijk van het schip af konden stappen, dan, op de wal, werd ik plots duizelig... Ik was van dat voortdurend bewegen naar plots gewoon stilstaan wat mottig. 't Schijnt dat er velen zijn die dat hebben, maar ik vond het raar.
Ondertussen is de mist weg, en voor het eerst in dagen zien we weer wat blauw in de hemel. Het lijkt er op dat de sneeuw gedaan is. Er ligt hier een serieus pak, en de wereld is als een net gewassen en gestreken wit hemd, geen rimpeltje, hoogstens wat zacht glooiingen in het witte doek.
In oude films zie je soms huizen waar tijdens een periode van onbewoond zijn, alle meubels afgedekt zijn met witte lakens. Nu zie je dat nooit meer, maar het lijkt een beetje alsof onze wereld tijdelijk onbewoond is, en alles netjes is weggestopt onder witte lakens.
Van God en klein Pierke verlaten...
Ergens heeft het sneeuwtapijt ook iets van de woestijn... Kleurloos en eindeloos...
Och, ik ben weer aan 't dromen.
Vannacht lag ik zelfs te dromen van kaboutertjes... Ik vroeg me af: "Bestaan kabouters eigenlijk wel?" Het antwoord is simpel, ja! Is het niet in de wereld rondom ons, dan toch in de wereld die we voor ons zelf fantaseren, de vluchtwereld waarin we kunnen schuilen...

tot de volgende ?

15 centimeter sneeuw op de tafel

Image by marie-ll via FlickrSneeuw, bedoel ik... Op de tafel op mijn terras. De baan blijft wit liggen, vermoedelijk is er nog niet gestrooid. Tja, de kleine gemeenten komen het laatst hé... Dat juist hier de moeilijkheden het grootst zijn door de heuvels, daar trekt de stee zich niets van aan, eerst oompje, en dan oompjes kinderen...
De auto's kruipen hier nu heel langzaam en voorzichtig voorbij, en je denkt dan: het zou eigenlijk altijd zo moeten zijn. Het langzame verkeer geeft je ergens een beetje het gevoel van veiligheid...mocht het niet zo glad zijn...
Veerle heeft hier de oprit en het voetpad vrijgemaakt, en er dan wat zout gestrooid.
De voetganger kan er weer veilig stappen, en de postbode kan bij de brievenbus.
Maar de wereld ligt er schitterend bij. Niet dat ik hier iets zie, want die vermaledijde bietenbergen liggen hier nog altijd, maar vanmorgen, terwijl ik aan het turnen was, zag ik de witte wereld, met boompjes, in Chinese inkt getekend aan de einder... Ik dacht aan Valerius De Saedeleer... zijn schilderijtjes zijn precies wat je nu ziet. De zachte heuvels met die inktzwarte bomen en hier en daar een huisje. Marc heeft gelijk, ik ken mijn geluk niet, met zo'n zicht op de wereld... als er geen bietenbergen liggen...

Maar 't is berekoud!
Gisteren weer met Anny naar de acupunctuur geweest, voor haar golfelleboog ('t moet niet altijd tennis zijn). Els zit ook thuis, met een ontsteking van de eerste rib, het syndroom van Tietse (of zoiets...), een pijnlijke aandoening. Kortom, ons vrouwvolk zit op de sukkel, Veerle zit al een heel end thuis, nu Els en Anny... nogal een geluk dat de mannen stand houden (nu ja, standhouden...???)

Ik ben het boek van Vermassen begonnen... een hele dikke turf, maar het is goed en leesbaar geschreven, net zoals hij praat. Het is een interessant gegeven, en biedt een kijk op de psyche van de moordenaar. Vandaag las ik de gelijkenissen tussen de Chimpansee en de mens, we zijn de twee primaten die onze eigen soortgenoten vermoorden. Andere diersoorten zijn wijzer. Hij wijst er ook op een boek van een De wael of De Waele (moet ik nodig eens terugzoeken in de tekst) over de gelijkenissen tussen de politiekers en de structuur in een groep chimpansee's. Dat boek moet ik eens lezen, dat kan alleen maar verrijkende literatuurdeluur zijn voor de mensheid... Maar ik kan echt niet zeggen dat het me verwondert, ik heb het parlement al altijd een beetje bekeken als een apenkooi. Het is dus niet:
De klas dat is een apenkot, parlez vous, maar 't parlement dat is een apenkot ! 't Is maar dat je het weet. Wat reuzeleuk is: er bestaat een universitaire opleiding om het tot aap te brengen: Pol en Soc....(politieke en sociale wetenschappen)

En dinsdag moet ik Klaas gaan spelen, hopelijk is het tegen dan wat minder koud, en vooral: minder glad !

tot de volgende ?

Mussen

Image by Pieter Musterd via FlickrIk vertelde je al over de talrijke vogels die hier naar de voedertafel komen, maar er is iets geks aan de hand.
Zondag hoorde ik van Bart dat er bij hem ook zoveel vogeltjes kwamen eten aan zijn mezenbollen en strooisel, en gisteren vertelde Veerle op haar beurt over de vogels in haar tuin... Toen wij echter over de hele kudden mussen praatten, bleek dat zij geen mussen zagen. Veerle woont amper 50 meter van mijn deur !!!
In eerste instantie dacht ik aan mijn kippenhok, die voor mussen (en andere vogels) een asiel is bij koude of kletsnatte periodes, maar Bart heeft ook kippen, en dus ook een hok. Eén verschil, vermits er bij Bart ook van die dwerggeiten rondlopen, is het hok bij hem aan een kant open. Tweede verschil, er ligt stro op de grond en bij mij schavelingen.
Dus wellicht is het hok van Bart of niet warm genoeg, of de aanwezigheid van de geiten schrikt de mussen af. Ik moet eens vragen aan Bart of zijn kippen-geitenhok ook een asiel is voor vogels, of dat de open deur hen afschrikt?
Maar dat brengt mij wel op een nieuwe conclusie! Toen men op radio en TV vertelde dat de mussen aan het uitsterven waren, kon ik dat niet geloven, ik zag er hele dagen hele kudden. Maar om een of andere reden is dat dus een strikt plaatselijk verschijnsel.
Nu is de vraag, zijn de mussen werkelijk aan het uitsterven, of zijn ze alleen te vinden in kudden, plaatsgebonden?
Ik opteer wat voor het laatste, de mus is familie van de wevervogel, een Afrikaanse vogelsoort. Men noemt die beestjes wevers, omdat ze enorme nesten bouwen in bomen, waar ze dan een enorm bouwsel bereiken, bewoond door een hele kudde van die zelfde soort vogels. Mussen hebben misschien diezelfde neiging om in groepen te zitten en in groepen te nestelen, weliswaar niet in één kolossaal nest, maar toch, dicht bijeen. Er schuilt in het optreden in groep een zekere veiligheid voor het individu.
In ieder geval, wat het ook zij, bij mij zitten er dus mussen met hopen...en ze zijn welkom, want eigenlijk zijn het wel heel mooie vogeltjes. Het mannetje is mooi getekend, en zingen ze niet, ze zijn wel heel levendig en helemaal niet bang. Vanmorgen nam ik de bak met zaad weg om hem bij te vullen, het is pas de tweede keer dat we dit doen, en nu al zaten ze op amper een meter afstand te wachten tot het ding er terug hing.
Bij mij zijn alle vogels welkom, ik hou nu eenmaal van de natuur... en overlast? Och, wie mooie vlinders in zijn tuin wil, moet de rupsen verdragen...

Wat ik veel erger vind, dat is dat wij hier de luxe hebben om vogeltjes te voederen... terwijl elders mensen hongeren. Ik weet wel dat het ene geen verband heeft met het andere, maar het is erg dat we in deze wereld nog honger moeten kennen...

We zijn met onze manier van de wereld uitbuiten duidelijk niet op het goede spoor, we vernietigen de wereld en als we niet opletten straks ook onze eigen soort. Misschien blijft dan alleen een wereld van insecten...

tot de volgende ?