snap het niet...

Gehoord op de radio: "Bij Federale Verzekeringen zijn Uw zonnepanelen gratis gedekt"

Ik dacht dat die dingen juist niet gedekt mochten zijn ? Moet dat niet in de zon liggen????

Het wegennet

Image by ecstaticist via Flickr

Heb je ooit al een woord gehoord dat nog minder zegt wat het is ?
Hier dekt de vlag de lading zeker niet.
Het mag nog een nagelnieuw aangelegde weg zijn, net is het er niet !
Zou het niet beter zijn te spreken van ons wegenvuil?
Jaja, ik weet het wel, ze bedoelen met net dat de wegen er van boven uit gezien net uitzien als de mazen van een net, maar het blijft, zelfs van boven uit gezien, een vuile boel!

Je kunt, zeker in de landelijke gebieden, geen kilometer meer afleggen op ons wegen"net", zonder in de wegbermen blikjes en flessen te zien liggen, naast plastic en ander vuil... En ga je op stille achterafbaantjes, dan kun je vermeien op matrassen, bankstellen en dies meer. Niet zo ver van hier hangt al maanden een grijze aap opgeknoopt in de takken van een boom. Nee, uiteraard geen echte, zo'n pluchebeest...

Op de parkings zie je "nette" hoopjes as en peuken liggen, en op de voetpaden heb je bij warm weer veel kans ergens te blijven hangen aan oude kauwgom.

De actie op de hondenpoep heeft wel wat betering gebracht, maar ook dat vind je nog, altijd net onder je schoen...

Hier in Oudenaarde rijdt er een klein vrachtwagentje rond om het zwerfvuil op te halen.

De ophaling van het huisvuil kost veel, en mensen "besparen" door het wegwerpen van hun vuilnis langs de wegbermen, in de grachten, in de bossen...

We hebben allemaal veel meer huisvuil dan nodig is ! En dat is niet de schuld van de consument, maar de schuld van de producent ! Als ik mee stap met Anny op onze wekelijkse aankooptocht, dan erger ik mij regelmatig aan al die zinloze grote overbodige verpakkingen.
Als je drie dozen erwtjes koopt, dan krijg je ze beterkoop. Daartoe heeft men de drie dozen met een stevig stuk plastic aaneen geklit. Je honderd grammetjes salami zit in een piepschuimen bakje, met een plasticfolie afgedekt en veelal ook nog met een of ander "bewarend" gas... De appelen kun je los kopen, maar ze zijn beterkoop als je een pakje vooringepakte neemt, op zo'n piepschuimen bakje met plasticfolie rond. Mensen die op iedere cent moeten kijken, worden hun schamel profijt door de neus geboord door een stijgende hoeveelheid duur restafval...

Ik herinner me nog, dat ik als kind, aan moeders hand in de winkel stond, en ons moeder bestelde een kilo suiker, en de juffrouw ging met een metalen schep en een bruine papieren zak naar de grote bak waarin de suiker lag, schepte daar ongeveer een kilo uit, kwam er mee naar de weegschaal, in de andere hand de schepel met nog wat reservesuiker op, en woog het af, nam er iets weer uit of goot er nog wat bij, om net iets meer dan één kilogram te geven. Dat iets meer, dat toonde je dat je in een goede winkel waart, met ook voor de klant...

Sommige van die koopwaar van toen, is doodgewoon verdwenen... Ik droom soms nog van de stukken bruine suikerkristallen, met koorden in, waarop de suiker zich gekristalliseerd had... Dat vind je niet meer ! Als we braaf waren, dan kregen we een stukje daarvan, dat was lekkere snoep...

Wij hadden in die tijd niet al die afval... Niet alleen omdat er veel minder verpakkingen waren, maar ook omdat we veel minder dingen in huis hadden! Als we aan tafel zaten, dan lagen daar geen drie, vier soorten van boterhambeleg, een soort lag er, en de hoeveelheid was afgemeten ! Je kreeg geen snede kaas voor iedere boterham!, je at al je boterhammen met die ene snede kaas. En het randje van de kaas werd heel profijtig afgesneden, of zelfs gewoon mee opgegeten.

Er ging niets verloren. Restjes werden zoveel mogelijk verwerkt...Nu kieperen we het in de vuilnisemmer. Hier niet, eten wordt hier nog niet weggegooid, een reactie van in onze jeugdjaren, maar mocht je de hoeveelheden eten zien die weggekieperd wordt...Om misselijk van te worden! En zeggen dat er op deze aarde zoveel honger is!

Maar we hadden het over huisvuil... Ik voorspel dat het in eerste instantie nog zal verergeren! Door de crisis zullen de mensen op alle manieren proberen te besparen, en huisvuil minderen is een manier, ook al gebeurt dat door het weggooien in de grachtkant. Wellicht zal dat maar tijdelijk zijn, want ofwel zal de crisis opgelost raken, ofwel gaat hij nog meer doorknijpen, en dan zal men gewoon minder afval hebben, omdat men minder zal aankopen...

Maar kan men niet voor een andere oplossing gaan ? Kunnen wij, nu er toch te weinig arbeidsplaatsen zijn, terug opteren voor de bruine zak? Voor de niet-voorverpakte eetwaren? Zo kunnen we én mensen bijkomend terwerkstellen, én het milieu sparen.

Van het milieu gesproken... Heb je ook al eens opgezocht hoeveel je zonnecellen moeten produceren vooraleer zij de CO2 hebben "verdiend" die ze hebben gekost bij het vervaardigen van die zonnepanelen???? En let op, heb je ook gezien dat de meeste cijfers geven die opgaan voor het aantal zonuren in Zuid-Europa, maar niet voor hier ?

Kijk, ik ben voorstander van een "propere" energie, maar kunnen ze dan niet proper beginnen, zonder leugens ?

We vervuilen niet alleen onze wegbermen...
Ze verkopen ons zelfs propere energie op een vuile manier...

tot de volgende ?

Leuk !

... of is dit ook racisme ? Nee toch ?

clipped from mail.google.com

Niet in je oor krabben !!! Of je krijgt een boete!

Image by kerben via Flickr

In Amsterdam is ene meneer De Bruin geverbaliseerd omdat hij in de auto aan zijn oor zat te krabben. Meneer De Bruin verklaarde dat hij dat deed omdat er water in zijn oor zat.
De politie vertelde hem dat hij dat dan maar aan de rechter moest vertellen!

De agenten hielden vol dat meneer De Bruin zat te telefoneren, maar toen meneer De Bruin zijn telefoon wou uit halen om te tonen dat hij niet aan het bellen was, moest hij ook dat maar tonen aan de rechter.

Dus, dames en heren automobilisten: In Amsterdam nooit ofte nooit aan je oor krabben in de wagen !!!

Ik heb nog steeds pijn. Heb vandaag maar een pijnstiller genomen, in de hoop de cirkel te doorbreken. Het is niet zo erg als ik zit (moet wel regelmatig een andere houding aannemen) maar het is erg bij staan en gaan. Waar dat nu plots vandaan komt ???

Enfin, 't zal ook wel weer passeren met voorbijgaan.

Morgennamiddag is het feest met Ziekenzorg en onder meer Bingo. De zaterdag daarop moet ik dus les gaan volgen in die edele conste van het knutselen. Daar gaan we ook contact hebben met Hendrik, om te regelen dat ik nu in het bestuur zit van de hobbyclub. De zaak wordt dus geofficialiseerd om het eens stijf deftig te zeggen.

Buiten is het weer heel mistig, ik kan nog net de wegberm aan de overkant van de straat onderscheiden. Het blijft maar mottig weer.

Die historie van dat oorgekrab doet mij denken aan de willekeur van de flikken, waar je heel weinig verhaal tegen hebt.

Toen ik, een heel eind geleden, nog in de stationsstraat te Oudenaarde city woonde, was dat een straat waar je gebruik moest maken van de parkeerkaart, blauwe zone heet dat onding.
Ik kwam op een middag buiten toen ik een Gendarme (een rijkswachter voor de puriteinen) bezig met het stelselmatig opschrijven van de daar geparkeerde auto's... Daar hij blijkbaar mijn auto al voorbij was, vroeg ik of hij ook mijn wagen opgeschreven had. "Welke is dat" Vroeg hij. Ik wees hem mijn wagen. Hij keek op zijn boekje, en bevestigde dat hij ook opgeschreven stond. Ik vroeg hem waarom, en hij zei dat mijn parkeertkaart niet in de wagen lag. Ik wees hem nogmaals op mijn wagen en op het feit dat we van daar uit de kaart zagen liggen. "Oh, dan heb ik dat verkeerd gezien" zei hij, en schrapte mijn wagen uit het lijstje... Hij was verdoeme bezig al de auto's die er stonden op te schrijven, kaart of geen kaart ! Op het moment dat je dan thuis de brief krijgt kun je toch niet meer bewijzen of je kaart er stond of niet !

Dat is je reinste machtsmisbruik! En iets waar tegen je geen verhaal hebt. Ik ken de geplogenheden in Nederland niet, maar als je hier voor de rechtbank wilt de zaak betwisten, dan kun je in de praktijk moeilijk anders dan je laten bijstaan van een advocaat, en die heren kosten heel wat meer dan het betalen van de boete...Dat weten de agentjes ook, en profiteren er van!

Ik weet wel dat ze lang niet allemaal zo zijn, maar er moeten er maar enkele rondlopen om de boel voor jou te verzieken, niewaar !

Er zijn gelukkig ook heel nette en beleefde en dienstvaardige politiemannen, maar daar praten de mensen niet over, omdat die agenten eigenlijk maar net zo zijn als ze zouden moeten zijn ! We verwachten immers dat de arm der wet ook strikt is, eerlijk en bekwaam ! Maar ja, de praktijk is natuurlijk anders ! Ook flikken zijn maar mensen...

En geef toe, met de jeugd van tegenwoordig hebben zij het ook niet voor de poes ! Toen wij klein waren, en opgevoed werden, dan werd ons eerbied ingeprent voor de volwassenen en zeker voor de politie. Wij moesten beleefd zijn, niet spreken voor aleer het onze beurt was, zeker niet tegenspreken, en zeker nooit ons mengen in het gesprek van de volwassenen...

Nu gebeurt net het omgekeerde ! Men leert in de school dat de kinderen zich met alles en nog wat moeten moeien, dat het een vorm is van leren als zij zich mengen in de gesprekken van de volwassenen en ga zo maar door... Men noemt dat nu dan ook niet meer onbeleefd zijn, dat is nu assertief zijn. En als er al kinderen zijn die van nature niet onbeleefdgenoeg zijn, dan krijgen ze naast de gewone klasuren nog wat bijscholing in assertiviteit... 't Zal je kind maar wezen.

Het gevolg is dat je tegenwoordig als flik al de capaciteiten van een heilige moet hebben om niet je geduld te verliezen in een vermanend gesprek met een jongere !

Dus, al bij al, meestal mogen we helemaal niet klagen van ons flikskens...de meeste zijn behoorlijk goed in hun taak. Waar ze wel voortdurend moeten tegen op botsen, is het feit dat de wet, en de toepassing er van, heel uiteenlopende zaken zijn ! Je neemt iemand op wegens slagen en verwondingen, en tien minuten nadien moet je hem weer laten gaan omdat het nog "niet erg genoeg" was... Het is om het als flik op te geven, en de boel maar boel te laten.

Weet je, ik heb de politiemachten nogal weten veranderen van uiterlijk in mijn leven ! Ik herinner me de politie met zijn witte helm, u ook ? (Ik heb er ooit nog kersenpitten naar geschoten met een katapult...Onzichtbaar in het groen verscholen)... De rijkswachter had dan een gekke kepie op, zo'n stuk kachelpijp met vooraan een klep. Later verdween de helm bij de politie en kregen zij een kepie, van hetzelfde model als de officieren in 't leger, maar in het politiekleurtje. Ze waren al een stuk minder krijgshaftig dan .
Nu is de eenheidpolitie er gekomen, en na een periode dat je begot niet meer wist hoe een flik er nu behoorde uit te zien, dragen ze nu stillekesaan eindelijk hun nieuwe uniformke... In de zomer zelfs met korte broek (!) en op hun hoofd zo'n soort baseballpetje. Je moet al heel goed kijken om te zien wie nu de postbode en wie de flik is !
En krijgshaftig ? Martiaal ? Vergeet het ! Het zijn precies mannen van een clubje baseballers of een bowlingclubje op uitstap ! (Dat moet de flik dichter brengen bij de bevolking !)

Mooist van al zijn nu echter het "hogere échelon" bij de flikjes...
Die hebben hele tressen gouddraad over hun vest gedrapeerd, en dragen een kepie dat net iets minder belachelijk is dan die van het Russisch leger, je weet wel, van die hele hoge dingen. Maar waar de Russen nogal sober zijn, zijn die van onze gezagdragers helemaal pompeus en bombastisch met goud gegarnituurd... De eerste keer dat ik er eentje zag op de TV, dacht ik dat het de tamboermajoor was van een dorpsfanfare !

Nu ja, goesting is koop, en blinkeblinke is in...

Hé, als je die blog kunt lezen, dan wil dat zeggen dat de censuur in België nog niet helemaal op punt staat, en dat we nog heerlijk vrij kunnen schrijvelen...

tot de volgende ?

Wallonië schudt en beeft !!!!

Is het een politieke aardbeving? De ruzie tussen de Waalse partijen? De schrik van Vlaanderen? Brussel-Halle-Vilvoorde die aan het afscheuren is ?
Maar het blijft maar schudden en beven in Wallonië....
djudedju !

clipped from www.seismologie.be RECENTE AARDBEVINGEN (IN BELGIË) : - 12 mrt 2009 om 10:42 U.T.   COURT-SAINT-ETIENNE (BE)  - 12 mrt 2009 om 07:31 U.T. ML 1.3   COURT-SAINT-ETIENNE (BE)

- 12 mrt 2009 om 10:42 U.T.   COURT-SAINT-ETIENNE (BE)

- 12 mrt 2009 om 07:31 U.T. ML 1.3   COURT-SAINT-ETIENNE (BE)

- 11 mrt 2009 om 19:06 U.T. ML 0.3 MONSCHAU (DE)

- 11 mrt 2009 om 09:43 U.T. ML 1.9   MUNSTERMAIFELD (DE)

- 11 mrt 2009 om 05:19 U.T. ML 0.5   COURT-SAINT-ETIENNE (BE)

- 8 mrt 2009 om 19:45 U.T. ML 1.0 ALSDORF (DE)

- 7 mrt 2009 om 19:40 U.T. ML 1.0   COURT-SAINT-ETIENNE (BE)

- 5 mrt 2009 om 04:21 U.T. ML 1.7   COURT-SAINT-ETIENNE (BE)

- 4 mrt 2009 om 22:12 U.T. ML 1.4 ALSDORF (DE)

- 3 mrt 2009 om 19:25 U.T. ML 0.8   COURT-SAINT-ETIENNE (BE)

RECENTE AARDBEVINGEN (IN BELGIË) :

De aardbevingszwerm vanaf juli 2008 in Waals-Brabant.

NIEUWS :

- 2009-03-03 :

Pijn gadorie !

'k Ben vanmorgen opgestaan, krom van het zeer. Normaliter verbetert dat wat met mijn gymnastiek, maar vandaag niet. De pijn overheerst alles. Dus ga ik over tot redmiddel twee, mijn gedachten verzetten, mijn blog schrijven, en niet te veel zwammen over dat zeer, maar over andere dingen.

Veerle komt juist binnen, ik heb haar gevraagd om de gegevens van haar identiteitskaart en haar sis-kaart, omdat ik via internet ook eens ga kijken om haar kandidatuur te stellen bij Aldi en Liddl, wie weet of het daar niet lukt...

Kimberley is op ponyklas, en binnen een veertien dagen gaat Gwendolyn ook voor een week op speciale klas naar Brugge (Wat gaan ze daar doen???).

Buiten is het ook al weer van dat rot weer... Regen en vuile nevel, grijs, grauw en al wat je maar aan slecht weer kunt noemen voor de maand maart. Wellicht speelt dat ook wel een beetje een rol in de pijn...

Ik zit me zo af te vragen wat we deden als kind, als het zo'n weer was. Gek, maar dat is een van de aspecten van mijn jeugd die verdwenen is. Ik herinner me de dagen met sneeuw en ijs, de dagen met zware stormwind waar we vooroverhangend op onze fiets duwden uit alle macht om vooruit te komen... Ooit zagen wij van uit ons huis een man die letterlijk omwaaide met fiets en al...En wij daardoor naar school. Ik herinner me ook nog wel de tijd van de kachel in het midden van de klas, en de reuk van de natte kinderkledij op regendagen...
Maar wat we op die dagen speelden of deden, dat is weg...tabula rasa... Misschien waren dat de dagen waarvan Claude vertelde dat hij dan naar ons kwam spelen, in werkelijkheid strips lezen. Wij hadden in vergelijking met de meeste andere mensen heel veel boeken thuis, ook heel veel Suske en Wiskes en nadat ik in de kliniek lag ook Bessy's... Boeken zijn mij dus met de paplepel ingegeven.

Ik herinner me wel dat ooit in 't bosje gingen spelen in het water dat bleef staan in de meer dan verzadigde grond... Dat was voor ons de wereldzee, en we hadden een boot gemaakt met raderen voortbewogen en aangedreven met het binnenwerk van een oud uurwerk... Maar op de dag dat we dat deden was het koud, maar regende het niet.

In de Chiro zullen we wel in de regen gespeeld hebben, dat moest wel, de groep van jongeren was veel te groot om allemaal binnen in het lokaal te kunnen spelen... Maar ook dat is me niet bijgebleven. Ik heb het al gezegd, we hebben op een of andere manier een selectief geheugen... En het werkt prachtig, we onthouden veel beter de goede dingen des levens. Over de tijd dat ik als kind twee maand in het hospitaal lag, herinner ik me geen zier van pijn of ziek zijn, maar wel dat ik bij de verpleegsters de verbanden mocht oprollen of opplooien naargelang het model. In die tijd werden de verbanden dus nog meer dan één keer gebruikt, en werden ze gewassen en weer opgerold... Dingen die nu wellicht niet meer gedaan worden. Ik herinner me ook dat ik in een zaal lag met andere kinderen en dat we veel speelden... En dat ik verschrikkelijk veel bezoek kreeg en mooie strips (mijn eerste Bessy's dateerden van toen!), dat zelfs één keer gans mijn klas op bezoek kwam... Ik herinner mij wel de pijn van een medepatiëntje, die sinusitis (?) had, en bij die jongen werd iedere dag een "meters lang" verband uit zijn neus getrokken en nadien een nieuw weer ingebracht... Om te genezen zeiden ze dan... Iedere keer weende de jongen, en iedere keer zat heel de groep dan stilletjes toe te kijken naar al dat leed. Maar dat ik zelf pijn had, daar herinner ik me niets van. Het zal wel zo geweest zijn, maar ons wondere geheugencelletjes houden slechte dingen niet vast...

Zouden er mensen zijn bij wie alleen de slechte herinneringen bij blijven? Zou dat het geval zijn bij "geboren" pessimisten?

Nu, ik ben in ieder geval blij dat ik vooral de goede dingen herinner. En als er mensen zijn bij wie het geheugen andersom werkt, dan heb ik daar diep medelijden mee, dat moet erg zijn! En dan zijn er misschien ook nog die alles herinneren, goed en slecht. Maar ik meen dat mijn geheugen, gelukkig maar, tot de beste behoort.

Dat laat mij ook toe verdriet makkelijker te verwerken. Ik stel vast dat als ik eens zit te treuren over Koen of anderen die ons al ontvallen zijn, dat ik dan meteen ook terugval in de goede, de geestige, de grappige herinneringen die we deelden. Ik herinner me bij het overlijden van pa, dat we toen de onderpastoor bij ons zat, en vroeg wat te vertellen over pa (om het doodssanctje op te stellen), dat we na een korte tijd allemaal zaten te lachen en ons verdriet verduwden met het herinneren van al de grappige dingen die ons vader had gedaan en gezegd. Uitgenomen mijn oudste zus, ons Suzanne, die kon dat niet, die is niet zo, en vond het ongepast te lachen juist na het sterven... Maar dat lachen was een eerbetoon, een blijk van liefde, een warm houden van... Het was ook een manier om die eerste klap te overwinnen. De onderpastoor begreep dat en je zag aan hem dat hij gelukkig was omdat we dat eerste verdriet wisten te overwinnen...

Kort voordien had ik mij moeten bedwingen, toen pa net overleden was, en wij de trappen van het hospitaal afdaalden, vol van verdriet, was het juist aanvang van het bezoekuur, en een hele massa mensen kwamen pratend en lachend de trap op, met bloemen in hun handen... Ik moest me echt bedwingen om ze niet van de trap af te duwen !!! Zo groot was mijn verdriet, zo groot mijn verzet tegen het weg zijn van pa...

Maar het verwerkingsproces, dat waren de blijde herinneringen...
Bij Koen zijn er ook droeve herinneringen gebleven, zijn asthma als kind, zijn vaak ziek zijn...zijn gezicht die plots half verlamd was, en waarvoor hij geopereerd moest worden...Maar ook de vele grappige diengen die we samen beleefden.
Laatst was Bart nog eens bezig over Koen, en ook hij vertelde over al de plezante herinneringen... Blijkbaar heeft ook hij zo'n selectief geheugen... Gelukkig maar.

Wat heeft dat nu allemaal te maken met dat mottige weer ?
Niets zeker ?

tot de volgende ?

De vrachtwagenbestuurder...

Image by rat_fink via Flickr

Gisteren plaatste ik een filmpje over een vrachtwagenbestuurder die allerlei gekke toeren uithaalt achter het stuur van zijn rijdende mastodont.
Misschien dacht u dat het fake was, maar nee, het is echt !
De bestuurder is de Roemeense vrachtwagenbestuurder Iulian Breazu, en het filmpje is opgenomen door zijn broer. Als de politie kan vinden waar het filmpje is opgenomen zal er een proces volgen, en bovendien zit nu de kans er in dat Iulian al zijn job verliest...

De verdediging van Iulian is niet mis: "Ik overdreef misschien voor één keer, omwille van het filmpje, maar kijk maar naar de andere vrachtwagenbestuurders! Ik zag ze al bezig met het knippen van hun nagels, haar kammen, in de spiegel kijken en zich scheren en zo meer... "

Tot mijn spijt moet ik dit bevestigen ! Ik zag ooit een vrachtwagenbestuurder zijn krant lezen al rijdend ! En Anny zat bij me toen we er eentje zagen met zijn beide voeten op het stuur!

De dader is het handige Cruise Control, waarbij je geen pedaal meer moet aanraken... In de treinen is er een systeem voorzien, waarbij de bestuurder om de zoveel seconden met zijn voet een beweging moet maken op een bepaald pedaal of knop, om aan te tonen dat hij er nog is en aandachtig is. Doet hij dit niet, dan oordeelt het machine dat de bestuurder er niet bij is, en stopt de trein automatisch.

Ooit kende ik moeilijkheden in een bedrijf, waar een nieuw controlepaneel aan het bijna volledig geautomatiseerde werkproces was geplaatst. Al wat de betrokken arbeider moest doen, was naar het paneel kijken, en mocht er een lampje oplichten, op het bewuste knopje drukken... De werkgever had vol goede bedoelingen zijn oudste arbeider die job gegeven, om hem te "sparen"... Na enkele dagen was er bijna een ramp gebeurd omdat de arbeider niet gereageerd had op het brandende lichtje. Boze werkgever ! Ik kon de werkgever er van overtuigen dat een dergelijke job letterlijk geestdodend is, en in het vervolg mochten de vier oudste arbeiders elk twee keer één uur per dag voor het bord gaan zitten. Dat is niet te lang om er versuft van te worden, en werd inderdaad als een rustpauze in de zware dagtaak aanzien.

Rijden met een vrachtwagen op loodrechte autosnelwegen op cruise control, dat is volgens mij bij normaal verkeer even geestesdodend als dat controlepaneel !

Ik ga dan ook niet de chauffeur zo maar veroordelen ! Natuurlijk moeten ze niet zo gek gaan doen als Iulian, maar om de zoveel tijd zou die cruise control iets moeten doen waardoor de bestuurder wel alert moet blijven, anders is de kans wel héél groot dat ze een wegversperring niet tijdig zagen, en op de staart van een file in rijden, met alle gevolgen vandien!

Automatisering is niet steeds de oplossing !
Het komt misschien de productie ten goede, maar zeker niet de mens !
Ik hoor een metser wel eens zeggen: "Heb je dat façadeke gezien ? Dat heb ik gemaakt!", vol fierheid op het mooie metselwerk met visgraatmotief... Ik heb nog nooit een arbeider van Volvo (of een ander merk) horen zeggen: "Heb je die voituur zien voorbij rijden ? Daar heb ik vier vijzen in vast geschroefd!"

Geestdodend, alle arbeidsvreugde wegnemend...
Maar ook, in geval van een vrachtwagen: moorddadig !

Bovendien doet zich nog een ander fenomeen voor! Als je de zaken logisch bekijkt, dan is het werk dank zij de automatisatie veel lichter geworden, althans lichamelijk, maar het gekke is dat de mens veel meer afgepeigerd van zijn dagtaak naar huis komt, dan vroeger toen hij "te lijve" alles moest verzetten en verleggen...


Met andere woorden, het werk is door het "doden" van de geest, er in geslaagd ook het lichaam kapot te maken! Ik ben genoeg economist om te weten dat je niet meer terug kunt naar de tijd van toen, zeker niet met behoud van de hoog opgekrikte welvaart... Maar moet dat echt ten koste van het welzijn???

Hoe langer een mens in een dergelijk werk zit, hoe meer hij wordt afgestompt! Hoe moeilijker het hem (haar) valt, om zich na de dagtaak weer bezig te houden met het Leven, gezin, kinderen opvoeden en dergelijke meer. Al wat hij (zij) nog wenst is gerust gelaten te worden, en het brein dat verstokt zit in de automatismen te laten rusten in een gedachtenloos tv-kijken.

Het leven van de moderne mens !
Er wordt steeds meer op verlof gegaan naar verre oorden, om duidelijk weg te zijn, weg van dat oeverloze altijd hetzelfde. Dode geesten in amper levende lichamen.

Moeten we niet op zijn minst pogen een systeem te ontwikkelen waar in de arbeider iedere dag verschillende taken kan doen, afwisselend, zodat het geestesdodende van de taak toch iets minder dodelijk wordt ? Of moeten we naast opleiding tot een beroep, niet ook de mens een opleiding geven in het zich "bezig" houden, het creatief zijn, het leren om naast het oeverloze herhalen van steeds dezelfde taak, ook dingen te doen die "anders" zijn, totaal brekend met het gewone dagdagelijkse ?

Dat is een van de bedenkingen die me ook heeft doen inzien dat in Ziekenzorg ook hobbywerking broodnodig is voor de mens ! Niet omwille van de hobby op zich, maar omdat ook voor de zieke het van levensbelang is dat hij met zijn lichaam, maar vooral met zijn geest, eens ander "werk" doet, weg van het dagdagelijkse, weg van de pijn, weg van het geestesdodende van het eeuwig ziek zijn !

Maar ook wie gezond is, is vandaag de dag in veel gevallen geestelijk ziek, omdat hij zich niet meer kan los trekken van het werk, dat hij (zij) zijn (haar) geest laat sterven in een oeverloos automatisme.

Wees, potverdorie eens creatief ! Doe eens iets buiten je normale dingen om!

schud jezelf wakker !

tot de volgende ?