... als het lukt ! Vandaag lukt het weer, Veerle moet vandaag niet gaan werken, dus kunnen wij onze gewone vrijdaagse gewoonten weer doorlopen... 's Morgens aan mijne kwampjoeter zitten, onmiddellijk na het middageten winkelen, om halfdrie naar tanteke in de terugweg een stop om kraakverse pistolets te halen die in het vrijdagsavonds ceremonieel genuttigd worden met heerlijk gekruid gehakt.
Een heerlijk vastgeroest gebruik, een vrijdag die netjes in de rij van de vrijdagen zit, zonder ook maar een millimeter uit te steken of in te neigen.
Ik ben gek, ik voel me gelukkig als de dag helemaal zachtjes voortkabbelt zonder dat ook maar een steen het wateroppervlak verrimpelt.
Nu en dan mag er wel eens iets bovenuit steken, maar niet te veel en niet te vaak ! We zijn hier beiden zo op ons gemak, dat we gehoorzamen aan de elementaire wetten van de fysica: een lichaam in rust wil in rust blijven, een lichaam in beweging wil in beweging blijven...Herinner je nog deze "wetten" ? Welnu, het eerste stuk passen wij -onbewust- toe.
Nu, nadat ik plots tot deze vaststelling ben gekomen, zal het onbewuste misschien wat meer gaan behoren tot het bewuste, maar het is en blijft er in gebakken... Wellicht heeft het heel veel te maken met mijn gezondheidssituatie, die me immers verhinderd veel te doen, maar het is naar mijn gevoel ook een vorm van zich goed voelen, zich knus installeren, cocoonen zeg maar.
We zijn met ons beidjes al zo lang bij elkaar dat we - om het in ons schone Vlaams te benoemen- opeen gehand zijn... Ik moet niet kijken om te weten waar Anny is, ik ken haar dagorde, haar manier van doen, en zij kent de mijne. Als iets die normale gang van zaken verstoort, dan lijkt dat veel meer dan het eigenlijk is.
Het bezoek van Germain en Georgette gisteren, dat was in ons leven, een gebeurtenis, een evenement ! Iets wat ons plots zomaar in de schoot geworpen werd, een cadeau, een toegift. Het begon al de dag voordien, met het telefoontje met de melding van de komst, het zette zich voort in het nog vlug naar de winkel gaan om een doos koekjes, en kende zijn hoogtepunt in Het Bezoek.
We wisselden nieuwtjes uit...Heb je het al gehoord van.. maar vertoefden ook in het verleden...weet je nog van... en babbelden over onze hobby's die dicht bijeen liggen (Germain aquarelt op hoog niveau) en wisselden ervaringen in de hobby uit, tips en vaststellingen... We lachten nog eens met het feit dat Germain op de bus naast mijn zuster had gezeten, zonder haar te herkennen, en hoe gegeneerd hij was toen dit later bleek... Kortom, een heerlijke dag vol van gebabbel, geblader in boeken over wereldoorlog 1, waar Germain over geobsedeerd is...
een dag die duidelijk uitsteekt boven de andere, waar we nog wel enkele keren over zullen babbelen in de zin van: "Ik ben benieuwd of dat..." over het vermoedelijk verloop van een van de feitjes die besproken werden tijdens de nieuwtjesuitwisseling.
Heel Horebeke is weg. Een heel dorp verdwenen, van de kaart geveegd, door de wild groeiende maïs... Alle landschapselementen zitten nu volledig weg achter de groene maïsmuur. Soms is het leven op den boerenbuiten ook: ingesloten worden tussen groene muren, en het bekrompen gevoel van de stadse straten hebben. Zelfs rechtopstaande kan ik er niet meer overheen kijken. Het enige wat me enigszins troost is het zachte sonore geruis van de harde, ruwe blaren van de maïs die de meeste -er niet thuishorende- achtergrondgeluiden doet verdwijnen of minstens omfloerst. Het is geen stilte, maar het is wat - in onze jachtige wereld- nog het dichtst er bij komt. Als ik nog iets wil zien van de weidse vlakten, dan moet ik naar boven en door het raam van Koen's kamer kijken, daar zie ik bij helder weer tot in de Gentse zeehaven... Bij heldere nachten zie je de zeeën van lichtjes, op de aarde, sommige pinkend, sommige bewegend, maar de meeste als stille massa's sterren van hoog tot laag, als zonder onderbreking een zwart satijnen doek met glinsteringdingetjes besprenkeld. Mooi. Lichtvervuiling ? 't Is maar hoe je het bekijkt.
Heb je ooit al eens bij nachte een wandeling gemaakt door de landelijke velden, waar geen verlichting is, waar je alleen bij het licht van de sterren je weg vermoed ? Moet je eens doen, alleen of hoogstens met zijn tweetjes, in een gewijde stilte, jij en de nacht. Heerlijk ! Het ziet niet niet alleen anders, het voelt ook anders, het ruikt zelfs anders...
Och, ik weet wel, het lijkt je zo een klein, onbelangrijk, triviaal iets, maar dat is net het schone ! De pracht ligt niet in een overdaad aan kleuren en details, het ligt in de eenvoud, in de essentie der dingen. Het is zoals de sobere romaanse kleine, laaggehurkte kerkjes veel meer tot bezinning noden dan de overdadige van rococo schreeuwende basilieken... In de eenvoud ligt het Ware.
Je voelt je klein in een onmetelijkheid en laat je zweven in de oneindigheid...
Als je gelovig bent is dat bidden, als je het niet bent is raken aan het diepste van je zijn.
En beide liggen zo heel dicht bijeen.
Ik heb mijn brillen... en ben aan het wennen aan het nieuwe... Je ogen moeten zich weer instellen op het scherp zien, zowel van bij als van ver, maar vooral, wennen aan de nieuwe moderne montuur... Ik heb - zolang ik bril- (en dat is al heel lang) altijd van die grote glazen gehad. Nu is het de mode om van die smalle brilglazen te hebben, en je vind omzeggens geen andere monturen meer dan die nieuwsoortige... Bovendien, een mens moet met zijn tijd mee, stilstaan is achterop raken, dus heb ik nu ook zo'n nieuwsoortige smalle-glazen-montuur op mijn neus... Als ik aan tafel zit heb, sorry had ik, de gewoonte om de tv te bekijken door het bovenste van mijn bril... maar dat bovenste is er nu niet meer... Dat ook het onderste gedeelte er niet meer is, dat hindert mij niet, want als ik in die richting kijk, dan moet ik 99 keer op 100 eerst mijn leesbril opzetten. Maar ook dat is zo"n smalle ! Maar die zet ik wat meer voor op mijn neus, à la façon des professeurs et notables, dus dat hindert niet, bovendien laat mij dat toe, nu en dan een blik boven mijn bril te werpen, en dan zie ik -weliswaar niet heel scherp- weer de wereld rondom mij. De kleine wereld van mijn huis. Mijn eigen vertrouwde wereld, waar het goed toeven is.
Ik draag nu 4 (vier !) brillen ! Een om te lezen, een om rond te kijken, een voor de zon en nog een vierde om te kwampjoeteren... 't kan niet meer op. Ik kreeg bij iedere bril ook een brillenetui, maar die gebruik ik zelden, op twee na. Eén voor mijn zonnebril, die in mijn wagen blijft liggen, en een voor mijn leesbril en mijn rondkijkbril. Ja, het klopt wel ! Als ik mijn leesbril opzet, dan stop ik mijn gewone bril in het etui, als ik wil rondzien, dan stop ik er de leesbril in, en zet mijn heeldewereldziende bril op mijn aanvallig neusje.
Mijn oude bril ligt nu netjes in de kast, bij de andere oude brillen, want, mocht ik ooit een glas breken, of weer nieuwe galzen moest hebben, dan kan ik deze nog gebruiken om me te depanneren...of... mocht ik het fysiek nog aankunnen, dan zou ik er minstens één in mijn auto bewaren...want in ons grote europese gemeenschap zijn er landen waarin je als brildrager verplicht bent een reservebril bij te hebben in je wagen ! Zo zijn er ook waar je minstens twee fluovestjes moet bij hebben en noem maar op... Heerlijk toch, alle grenzen zijn weggeradeerd, maar de kleinkloterige wetjes blijven allemaal netjes verschillend om de bezoekers te kunnen pesten.
Ik ga stoppen, niet alleen met alle brillen en bijhorende wetgevingen op te sommen, maar ook met het schrijfsel van deze - weeral regenachtige - dag...
tot de volgende ??
vrijdag, juli 18, 2008
donderdag, juli 17, 2008
La Belziek
Ik hoor mensen denken: zou hij nu echt niet eens bloggen over de toestand van het land ?
Eigenlijk heb ik er niet veel over te vertellen, wat ik zeggen wou, heb ik al lang gezegd: er is geen tweespalt tussen Walen en vlamingen, ik ken geen enkele Waal die zich opstelt tegen de vlamingen en omgekeerd ook niet. Ik woon hier op een boogscheut van Wallonië en mag me verheugen in het bezit van een heel goede, héél goede Waalse vriend...
De enigen die blijkbaar moeilijkheden hebben zijn de politici.
De reden is héél simpel !
Als je er in zou slagen van 15 regeringen te maken, dan kun je postjes verdelen over 15 regeringen.
Maak dan lichte verschillen in de aard van het beleid en zet de ene partij op tegen de andere.
Alleen, dat laatste lukt nog niet echt !
De geldstroom (?) naar Wallonië, de verschillen in sociale zekerheid zijn niet van die aard dat er een volkswoede over ontstaat, en iedereen weet dat er in de Franstalige kranten dingen staan in de andere richting... Want ook dat zijn wapens in handen van de politieke partijen, en dus bruikbaar om de noodzaak (die er niet is) om te splitsen, te verdedigen...
Nu lijkt het plots, te plots of de splitsing daadwerkelijk voor de deur staat, en waarschijnlijk tot verbijstering van de Waalse krantenlezers, is men er in Wallonië niet meer zo erg voor, omdat zij duivels goed weten dat het economische zwaartepunt in Vlaanderen ligt, en zij wellicht inderdaad in moeilijkheden komen als vlaanderen hen niet meer boven water houdt...
Plots hoor je de Waalse politici ook zeggen dat er een hervorming nodig is !
Ware het niet zo triestig, 't ware een komedie...
En meer zeg ik niet, ze doen maar, ze zitten aan de ene kant alles te fusioneren en op grotere eenheden om te vormen, waar ze ook maar kunnen, van bedrijven samensmelten tot landen aaneensmelten in een verenigd europa, en hier zitten ze dan te wortelen...om te scheiden.. Van tafel en bed ? Om belastingtechnische redenen ? of helemaal uit de echt ? Met onderhoudsgeld voor de bedroefde en treurende armere helft ? Of helemaal laten stikken ? Bezoekrecht aan het verweesde kind ? (Brussel) Dat geïsoleerd ligt in de Vlaamse helft en nu zal moeten kiezen of het verder wil verkeren met Wallonië of met Vlaanderen... en dat dreigt helemaal het kind van de rekening te worden...Want zeg nu zelf, wie zal er nog investeren op een labiele plaats ? De bedrijven zullen moeten opteren voor of Vlaams, of Frans, of voor twee pijlers ... en in alle gevallen valt Brussel duidelijk uit de boot... Hopelijk houden ze er nog Europa en wordt Brussel een stad van vele talen...
Voila, ik heb gezegd. En ik ben niet van plan ruzie te maken met mijn Waalse Vriend, ook al zou hij nu plots in het "buiten"-land komen te wonen...
Ik sta boven al die zever.
Heel hoog !
Gisteren moest ik mijn brillen hebben, maar helaas het glas was er nog niet, dus zit ik hier nog steeds met rode bleitogen te pieren.
Ze zouden er vandaag zijn.
Hoop doet leven.
Vandaag komt vriend Germain Bonte op bezoek ! Hij is ondertussen op zijn tachtigste, maar nog altijd even vitaal ! Die man verandert amper, 't is er ene die ze nog nog gaan moeten doodsmijten om er vanaf te geraken, anders blijft hij er lopen... God, wat een zegswijze is me dat ! Gek, als je het zegt klinkt het bijlange niet zoals je het geschreven ziet... Maar ik wil gewoon zeggen dat het een taaie is, een om honderd en meer te worden. Ik ken hem al van toen hij nog bij ons thuis kwam, en toen ik hier in Oudenaarde kwam werken, kwam hij ook regelmatig bij mij over de vloer. Bij mijn collega's kwam hij op het bureel op bezoek, bij mij kwam hij thuis, en nam de tijd om eens gezellig bij te praten. Eerst het werkgedeelte en dan het gezellige.
Ieder jaar komt hij nog eens op bezoek, en nu en dan hoor ik dat dan van de gelegenheid gebruik maakt om eens in onze mooie streek enkele dagen te verblijven in een of ander hotelletje, liefst helemaal op den boerenbuiten.
Dat doet hij niet alleen hier, ook in de ardennen en in andere streken. Het geluk van beiden nog goed gezond te zijn benutten ze om ook te genieten van hun oude dag, zodat ze nooit oud worden.
Jammer, maar 't is weer mottig weer, 't regent niet, maar Rodenbach zou zeggen 't is een wolkenzwangere hemel...
Dat doet mij denken aan mijn school tijd... In de les geschiedenis lag ik altijd in de clinch met de prof van geschiedenis, een echte Gentse, in een Gentse school, en ik de enige Westvlaming van heel de klas... Het was leuk, en het bleef leuk. Geschiedenis was toen al mijn dada, en ik had (en heb) over heel wat punten een andere mening dan de schoolse... Maar er was ook de rivaliteit tussen Gent en mijn westvlaanderen... In die tijd was er op tv een spel "Een tegen allen", en op een keer was het een inwoner van Oostende die zou spelen, en we wedden in de klas dat hij zou winnen/tegen verliezen. De prijs werd vastgesteld, de verliezer zou de klas trakteren op Gentse Mokken, een lekkere soort koek. De Oostendenaar verloor, en in de klas had ik mijn zak Mokken mee, en de prof had er ook mee, als troostprijs... Op een andere keer stonden nog nota's van de vorige les op het bord, toen zij binnenkwam, en ze bekeek het, en draaide zich om naar mij" Over Gezelle geleerd ?""Een goede dichter hé" Ik schudde bedenkelijk met mijn hoofd..."'t Is nochtans een westvlaming hoor Antoon" zei ze... "Tja," zei ik, "maar we hebben er betere !" "Beter dan Gezelle ? Wie zou dat dan wel zijn ?" "Rodenbach" zei ik zonder verpinken. "Rodenbach? Zo bombastisch, zo pathetisch zo..." . "Ja", knikte ik, "maar hij heeft mijn hart gewonnen met een gedicht" "Oh ja? welke mag dat dan wel zijn?" "Daar waarin hij zegt "Gent, spuugt bloed en sterft" --- De klas lag plat en en de prof ook...
Die zin komt uit het inderdaad bombastische werk van Rodenbach," Sneyssens", dat begint met:
Onder een vlagenzwangere hemel ijlt wanhopig een vlucht voorbij...
Oh wanhoop, het is Gent dat vlucht, der vrijheid laatste hope
en in dat gedicht staat een heel stuk verder ook: "Gent" zucht hij, spuwt bloed en sterft...
Ik had het dus ook nog een beetje uit zijn context getrokken en aangepast...
Waar is de tijd... Ik herinner me met veel moeite nog enkele namen van medeleerlingen, die ik allemaal volkomen uit het oog verloren heb... Ik heb nog diverse klasfoto's van in het lager onderwijs, en buiten mijn toenmalige echte vrienden, Claude, Diele en Sille (Marcel) ken ik er bijna geen een nog bij naam... De gezichten wel, die zeggen me nog wat, maar ik kan er geen namen opplakken.
Nu en dan krijg ik ook nog eens een uitnodiging om naar een bijeenkomst te gaan van de Chiro, waar ik zo lang bij was... Als ik daar de foto's van bekijk, dan stel ik hetzelfde vast, ik ken er hooguit nog enkele bij naam, al de rest is weg... Soms herinner ik mij dingen bij een gezicht, maar geen naam en plots twee namen, maar ik vind niet onmiddellijk de gezichten terug... Gek geheugen van me, ik herinner mij twee gebroers Decorte, die alle twee héél lange opgeschoten sprieten waren, en ene Delanghe die in dezelfde groep zat in een heel klein manneke was...Dat is me dan wel bijgebleven...
Memorie is een raar ding... soms herinner je van die kleine details, en je kunt je het grote niet herinneren. Misschien maar best... ?
Gisteren heb ik op internet een film zitten bekijken, uitgezonden op de KRO Nederlandse tv. Over de grote klimaatszwendel... Gevolgd door een discussie tussen voor en tegenstanders van de theorie van Al Gore... Ik heb er deugd van gehad, de conclusie lag veel eer in mijn richting dan naar de nieuwe religie over de global warming! Bovendien wist een van de profs ook te vertellen wat ik al gelezen had bij anderen en je zei: we staan voor een nieuwe ijstijd !
Heel wat anders dus.
Toch is er een ding goed aan, en ook dat was een conclusie, de zoektocht naar andere energie is plots gestimuleerd, waar het jaren zelfs niet echt mocht ! (Wie vroeger een systeem had voor het opwekken van elektriciteit, moest toch aangesloten zijn aan het net, zijn overschot dat verdween in het net werd niet vergoed, hij moest wel de meter en het eventueel nu en dan gebruik betalen, ondanks dat hij veel meer elektriciteit gaf dan nam...)
Je moet echt eens kijken op internet wat er al allemaal bestaat op het gebied van goedkopere energie en betere en zuiniger motoren ! Alleen, ze worden (nog steeds!) niet gemaakt, omdat momenteel de opbrengsten van de taksen interessanter zijn dan die propere en zuinige motoren !
Ik ga stoppen, ik zit weer op een van mijn vele stokpaardjes...
tot de volgende ?
Eigenlijk heb ik er niet veel over te vertellen, wat ik zeggen wou, heb ik al lang gezegd: er is geen tweespalt tussen Walen en vlamingen, ik ken geen enkele Waal die zich opstelt tegen de vlamingen en omgekeerd ook niet. Ik woon hier op een boogscheut van Wallonië en mag me verheugen in het bezit van een heel goede, héél goede Waalse vriend...
De enigen die blijkbaar moeilijkheden hebben zijn de politici.
De reden is héél simpel !
Als je er in zou slagen van 15 regeringen te maken, dan kun je postjes verdelen over 15 regeringen.
Maak dan lichte verschillen in de aard van het beleid en zet de ene partij op tegen de andere.
Alleen, dat laatste lukt nog niet echt !
De geldstroom (?) naar Wallonië, de verschillen in sociale zekerheid zijn niet van die aard dat er een volkswoede over ontstaat, en iedereen weet dat er in de Franstalige kranten dingen staan in de andere richting... Want ook dat zijn wapens in handen van de politieke partijen, en dus bruikbaar om de noodzaak (die er niet is) om te splitsen, te verdedigen...
Nu lijkt het plots, te plots of de splitsing daadwerkelijk voor de deur staat, en waarschijnlijk tot verbijstering van de Waalse krantenlezers, is men er in Wallonië niet meer zo erg voor, omdat zij duivels goed weten dat het economische zwaartepunt in Vlaanderen ligt, en zij wellicht inderdaad in moeilijkheden komen als vlaanderen hen niet meer boven water houdt...
Plots hoor je de Waalse politici ook zeggen dat er een hervorming nodig is !
Ware het niet zo triestig, 't ware een komedie...
En meer zeg ik niet, ze doen maar, ze zitten aan de ene kant alles te fusioneren en op grotere eenheden om te vormen, waar ze ook maar kunnen, van bedrijven samensmelten tot landen aaneensmelten in een verenigd europa, en hier zitten ze dan te wortelen...om te scheiden.. Van tafel en bed ? Om belastingtechnische redenen ? of helemaal uit de echt ? Met onderhoudsgeld voor de bedroefde en treurende armere helft ? Of helemaal laten stikken ? Bezoekrecht aan het verweesde kind ? (Brussel) Dat geïsoleerd ligt in de Vlaamse helft en nu zal moeten kiezen of het verder wil verkeren met Wallonië of met Vlaanderen... en dat dreigt helemaal het kind van de rekening te worden...Want zeg nu zelf, wie zal er nog investeren op een labiele plaats ? De bedrijven zullen moeten opteren voor of Vlaams, of Frans, of voor twee pijlers ... en in alle gevallen valt Brussel duidelijk uit de boot... Hopelijk houden ze er nog Europa en wordt Brussel een stad van vele talen...
Voila, ik heb gezegd. En ik ben niet van plan ruzie te maken met mijn Waalse Vriend, ook al zou hij nu plots in het "buiten"-land komen te wonen...
Ik sta boven al die zever.
Heel hoog !
Gisteren moest ik mijn brillen hebben, maar helaas het glas was er nog niet, dus zit ik hier nog steeds met rode bleitogen te pieren.
Ze zouden er vandaag zijn.
Hoop doet leven.
Vandaag komt vriend Germain Bonte op bezoek ! Hij is ondertussen op zijn tachtigste, maar nog altijd even vitaal ! Die man verandert amper, 't is er ene die ze nog nog gaan moeten doodsmijten om er vanaf te geraken, anders blijft hij er lopen... God, wat een zegswijze is me dat ! Gek, als je het zegt klinkt het bijlange niet zoals je het geschreven ziet... Maar ik wil gewoon zeggen dat het een taaie is, een om honderd en meer te worden. Ik ken hem al van toen hij nog bij ons thuis kwam, en toen ik hier in Oudenaarde kwam werken, kwam hij ook regelmatig bij mij over de vloer. Bij mijn collega's kwam hij op het bureel op bezoek, bij mij kwam hij thuis, en nam de tijd om eens gezellig bij te praten. Eerst het werkgedeelte en dan het gezellige.
Ieder jaar komt hij nog eens op bezoek, en nu en dan hoor ik dat dan van de gelegenheid gebruik maakt om eens in onze mooie streek enkele dagen te verblijven in een of ander hotelletje, liefst helemaal op den boerenbuiten.
Dat doet hij niet alleen hier, ook in de ardennen en in andere streken. Het geluk van beiden nog goed gezond te zijn benutten ze om ook te genieten van hun oude dag, zodat ze nooit oud worden.
Jammer, maar 't is weer mottig weer, 't regent niet, maar Rodenbach zou zeggen 't is een wolkenzwangere hemel...
Dat doet mij denken aan mijn school tijd... In de les geschiedenis lag ik altijd in de clinch met de prof van geschiedenis, een echte Gentse, in een Gentse school, en ik de enige Westvlaming van heel de klas... Het was leuk, en het bleef leuk. Geschiedenis was toen al mijn dada, en ik had (en heb) over heel wat punten een andere mening dan de schoolse... Maar er was ook de rivaliteit tussen Gent en mijn westvlaanderen... In die tijd was er op tv een spel "Een tegen allen", en op een keer was het een inwoner van Oostende die zou spelen, en we wedden in de klas dat hij zou winnen/tegen verliezen. De prijs werd vastgesteld, de verliezer zou de klas trakteren op Gentse Mokken, een lekkere soort koek. De Oostendenaar verloor, en in de klas had ik mijn zak Mokken mee, en de prof had er ook mee, als troostprijs... Op een andere keer stonden nog nota's van de vorige les op het bord, toen zij binnenkwam, en ze bekeek het, en draaide zich om naar mij" Over Gezelle geleerd ?""Een goede dichter hé" Ik schudde bedenkelijk met mijn hoofd..."'t Is nochtans een westvlaming hoor Antoon" zei ze... "Tja," zei ik, "maar we hebben er betere !" "Beter dan Gezelle ? Wie zou dat dan wel zijn ?" "Rodenbach" zei ik zonder verpinken. "Rodenbach? Zo bombastisch, zo pathetisch zo..." . "Ja", knikte ik, "maar hij heeft mijn hart gewonnen met een gedicht" "Oh ja? welke mag dat dan wel zijn?" "Daar waarin hij zegt "Gent, spuugt bloed en sterft" --- De klas lag plat en en de prof ook...
Die zin komt uit het inderdaad bombastische werk van Rodenbach," Sneyssens", dat begint met:
Onder een vlagenzwangere hemel ijlt wanhopig een vlucht voorbij...
Oh wanhoop, het is Gent dat vlucht, der vrijheid laatste hope
en in dat gedicht staat een heel stuk verder ook: "Gent" zucht hij, spuwt bloed en sterft...
Ik had het dus ook nog een beetje uit zijn context getrokken en aangepast...
Waar is de tijd... Ik herinner me met veel moeite nog enkele namen van medeleerlingen, die ik allemaal volkomen uit het oog verloren heb... Ik heb nog diverse klasfoto's van in het lager onderwijs, en buiten mijn toenmalige echte vrienden, Claude, Diele en Sille (Marcel) ken ik er bijna geen een nog bij naam... De gezichten wel, die zeggen me nog wat, maar ik kan er geen namen opplakken.
Nu en dan krijg ik ook nog eens een uitnodiging om naar een bijeenkomst te gaan van de Chiro, waar ik zo lang bij was... Als ik daar de foto's van bekijk, dan stel ik hetzelfde vast, ik ken er hooguit nog enkele bij naam, al de rest is weg... Soms herinner ik mij dingen bij een gezicht, maar geen naam en plots twee namen, maar ik vind niet onmiddellijk de gezichten terug... Gek geheugen van me, ik herinner mij twee gebroers Decorte, die alle twee héél lange opgeschoten sprieten waren, en ene Delanghe die in dezelfde groep zat in een heel klein manneke was...Dat is me dan wel bijgebleven...
Memorie is een raar ding... soms herinner je van die kleine details, en je kunt je het grote niet herinneren. Misschien maar best... ?
Gisteren heb ik op internet een film zitten bekijken, uitgezonden op de KRO Nederlandse tv. Over de grote klimaatszwendel... Gevolgd door een discussie tussen voor en tegenstanders van de theorie van Al Gore... Ik heb er deugd van gehad, de conclusie lag veel eer in mijn richting dan naar de nieuwe religie over de global warming! Bovendien wist een van de profs ook te vertellen wat ik al gelezen had bij anderen en je zei: we staan voor een nieuwe ijstijd !
Heel wat anders dus.
Toch is er een ding goed aan, en ook dat was een conclusie, de zoektocht naar andere energie is plots gestimuleerd, waar het jaren zelfs niet echt mocht ! (Wie vroeger een systeem had voor het opwekken van elektriciteit, moest toch aangesloten zijn aan het net, zijn overschot dat verdween in het net werd niet vergoed, hij moest wel de meter en het eventueel nu en dan gebruik betalen, ondanks dat hij veel meer elektriciteit gaf dan nam...)
Je moet echt eens kijken op internet wat er al allemaal bestaat op het gebied van goedkopere energie en betere en zuiniger motoren ! Alleen, ze worden (nog steeds!) niet gemaakt, omdat momenteel de opbrengsten van de taksen interessanter zijn dan die propere en zuinige motoren !
Ik ga stoppen, ik zit weer op een van mijn vele stokpaardjes...
tot de volgende ?
woensdag, juli 16, 2008
't blijft maar slecht weer...wat een "zomer" !
Zojuist heb ik eens geluisterd naar het weer bericht, maar 't er weer geen, geen weer bedoel ik.Ook morgen niet en overmorgen niet en overovermorgen niet en overoverovermorgen niet... Kortom wij krijgen de natste , de koudste en ambetantste juli maand in decennia, gelukkig dat we weten dat het klimaat aan het opwarmen is...Oh ja, voor ik het vergeet, het is nog nooit ofte nooit (hoe weten ze dat ?) zou koud geweest op de Zuidpool als nu... Best dat we het weten van die verwarming... Geef toe, het is even wennen altijd maar in die hitte te zitten...
Ik vrees dat die geleerde binken die vastgesteld hebben dat onze zon doodziek is, gelijk hebben, en dat we begonnen zijn aan de - hopelijk kleine- ijstijd... Een herhaling van de sneeuwlandschappen en ijspret op de schilderijen van Breughel.
... en dat met de huidige (nog stijgende) prijzen van alle brandstoffen... Jawaadde !
Ik kan u maar een goede raad geven ! Stook met zoveel mogelijk roet, rij met een slecht afgestelde motor, laat wat olie mee branden in uw motor, verbrand vooral nat hout met veel rook ! Sinds we weten dat die vervuilde lucht de wereld kan verwarmen, kunnen we - hoestend- de ijstijd een halt toeroepen !
Ik heb het eens opgezocht... de eerste vermelding die ik vond over smog dateert van ...1600 en een beetje, de grote smogaanval die zoveel honderden doden kostte in London was in 1952 ! Dat was echt smog ! Je zag geen hand voor de ogen, als je buiten gelopen had was je vuil en smerig van de vuiligheid die aan je bleef plakken. Ze toonden op de tv deze mist, veel was er niet te zien, alleen een grijs vlak ! Vliegtuigen konden niet landen of opstijgen... en, in alle die dikke lucht was er geen sprake van opwarming, en hadden we nog van die ouderwetse winters, met sneeuw en ijs... In onze onverwarmde slaapkamers, met enkel ouderwets glas stonden de prachtigste ijsbloemen op de ramen gegraveerd... Met onze adem dooiden wij er een gaatje in, om te kunnen buitenkijken... 's Avonds gingen we naar bed met een opgewarmde baksteen in bruin papier gewikkeld, die we aan ons voeten legden om vlug warme voeten te hebben in het ijskoude bed onder de dikke stapel dekens.
Och, er waren ook winters waar er, net zo als nu, bijna geen sneeuw was, alleen van die natte koude druilregen, met veel verkoudheden en griep, en iedere dag in een stinkende klas vol jongens met natte kleren die met hun stinkende damp het klaslokaal die typische reuk gaven, die je alleen kon verkrijgen door tweeëndertig bengels met nat goed in de door een roodgestookte kachel te laten zitten "opdrogen"... Nu zeggen ze op tv dat in de speeltijd de klassen moeten verluchten, en men gaat zo ver er meettoestellen te zetten om te kijken of de lucht in de klas nog wel van uitstekende kwaliteit is... Ik vraag me af wat dat meterke in onze tijd in de klas zou verteld hebben ! Volgens de weledele heer minister is slechte lucht er mede de oorzaak van dat er slechte resultaten zijn... tjongejonge, het is natuurlijk uit onwetenheid, voortvloeiende uit het inademen van slechte lucht in mijn schooltijd, dat ik me daar niet van bewust ben. Ik had door mijn voortdurende verkoudheden en bronchitis al veel minder lucht dan de anderen, en was dan nog in de top van de schooluitslagen... zonder die perikelen was ik collega van Einstein, op zijn minst ! tju toch ! zjievereirs !
Steeds meer en meer worden onze kinderen behandeld als en evolueren ze meer en meer naar de toestand van kasplantjes ! In de moderne serres hebben ze ook van die meterkes, en van tijd tot tijd, elektronisch bediend gaat hier of daar een of meerdere raampjes open om verse en frisse lucht binnen te laten, evenwel zonder tocht te veroorzaken, teneinde de tere stengeltjes niet te kreuken...
Ik heb het gevoel dat alles uit de hand aan het lopen is... Dat de specimen homo aan het evolueren is naar iets nieuws, iets wat niet meer is aangepast aan de aarde, en nu druk bezig is de aarde aan te passen aan de nieuwe vorm van homo digitalis of zoiets... Binnen korte tijd zal men overgaan tot het plaatsen van een soort rubberachtige voetpaden, waarop je veilig vallen kunt, aan de muren van de woningen komen een soort schokdempers, zodat het tere mensengebroed er veilig kan tegen vallen bij het zetten van zijn moeizame stappen, stappen, een kunst uit een ver verleden, en alleen als sport nog beoefend.
In de dierentuin zitten geen dieren meer, maar kun je kijken naar voorhistorische filmpjes van toen er nog dieren waren, en vol afschuw staren de tere kindertjes naar de leeuwen die een -nochtans braaf en onschuldig- zebrapaard aan het verscheuren zijn. De details zijn weerzinwekkend, je ziet zelfs het dier nog bewegen wijl hem de darmen uit het lijf gescheurd worden. Ouders schermen de ogen van hun kindertjes af, om hen deze wrede zaken te besparen.
Wat een geluk dat dergelijke beestachtigheden tot het verleden behoren ! Roofdieren horen niet thuis op een geciviliseerde wereld ! Om het aantal andere dieren binnen de nodige perk en paal te stellen, worden er op grote schaal menselijke maatregelen genomen zoals de bewezen pijnloze elektrocutie. Een zo snelle dood dat de dood vlugger is ingetreden dan het pijnbesef !
Waar zijn we mee bezig ? Natuurbescherming ? Laat me niet lachen, zeg de waarheid en noem het bij zijn echte naam: natuurbehoud ! Krampachtig proberen in een steeds veranderende wereld de stukken van vroeger in te blijven passen, ook al past het niet echt meer, en moet je kunstmatig ingrijpen om de natuur te "redden" (?). Herinvoeren van wat verdwenen is, in de hoop op herstel, en niet beseffend dat de situatie al een nieuw soort evenwicht had doen ontstaan, die nu nog eens verstoord wordt, met steeds meer en steeds sneller rampzalige gevolgen.
Steeds meer exoten komen onze natuur binnen, via fruit en groentenimport, maar ook in meubels en in boeken... Laat de natuur toch een kans, laat ze zelf weer naar een nieuw evenwicht zoeken. We zitten natuurlijk ook met de nefaste zaken opgescheept van die natuur, in Europa hebben we nu ook termieten, hebben we nieuwe en onuitroeibare soorten mieren (die in sommige gevallen de onze uitroeien) en noem maar op. Er leven nu al subtropische spinnen in onze steden, waarvan sommige echt gevaarlijk zijn. De enige oplossing is niet het herinvoeren van de vos en de otter, maar het helpen van onze insecteneters om veilig te broeden en eindelijk eens komaf te maken met de duizenden zwerfkatten...om maar iets te noemen. Maar dat mag natuurlijk niet, hier of daar zal er wel iemand opstaan om ach en wee te roepen over die arme beestjes... Er niet bij zeggend dat zij misschien zelf een deel van hun overschotten aan kattenjongen gedumpt hebben...
Dat zou pas een begin van natuurbescherming zijn ! maar wie ben ik...
Ik ga stoppen, ik moet brood gaan bakken, anders heb ik vanavond geen snede brood om tussen mijn charcuterie te leggen...
tot de volgende ?
Ik vrees dat die geleerde binken die vastgesteld hebben dat onze zon doodziek is, gelijk hebben, en dat we begonnen zijn aan de - hopelijk kleine- ijstijd... Een herhaling van de sneeuwlandschappen en ijspret op de schilderijen van Breughel.
... en dat met de huidige (nog stijgende) prijzen van alle brandstoffen... Jawaadde !
Ik kan u maar een goede raad geven ! Stook met zoveel mogelijk roet, rij met een slecht afgestelde motor, laat wat olie mee branden in uw motor, verbrand vooral nat hout met veel rook ! Sinds we weten dat die vervuilde lucht de wereld kan verwarmen, kunnen we - hoestend- de ijstijd een halt toeroepen !
Ik heb het eens opgezocht... de eerste vermelding die ik vond over smog dateert van ...1600 en een beetje, de grote smogaanval die zoveel honderden doden kostte in London was in 1952 ! Dat was echt smog ! Je zag geen hand voor de ogen, als je buiten gelopen had was je vuil en smerig van de vuiligheid die aan je bleef plakken. Ze toonden op de tv deze mist, veel was er niet te zien, alleen een grijs vlak ! Vliegtuigen konden niet landen of opstijgen... en, in alle die dikke lucht was er geen sprake van opwarming, en hadden we nog van die ouderwetse winters, met sneeuw en ijs... In onze onverwarmde slaapkamers, met enkel ouderwets glas stonden de prachtigste ijsbloemen op de ramen gegraveerd... Met onze adem dooiden wij er een gaatje in, om te kunnen buitenkijken... 's Avonds gingen we naar bed met een opgewarmde baksteen in bruin papier gewikkeld, die we aan ons voeten legden om vlug warme voeten te hebben in het ijskoude bed onder de dikke stapel dekens.
Och, er waren ook winters waar er, net zo als nu, bijna geen sneeuw was, alleen van die natte koude druilregen, met veel verkoudheden en griep, en iedere dag in een stinkende klas vol jongens met natte kleren die met hun stinkende damp het klaslokaal die typische reuk gaven, die je alleen kon verkrijgen door tweeëndertig bengels met nat goed in de door een roodgestookte kachel te laten zitten "opdrogen"... Nu zeggen ze op tv dat in de speeltijd de klassen moeten verluchten, en men gaat zo ver er meettoestellen te zetten om te kijken of de lucht in de klas nog wel van uitstekende kwaliteit is... Ik vraag me af wat dat meterke in onze tijd in de klas zou verteld hebben ! Volgens de weledele heer minister is slechte lucht er mede de oorzaak van dat er slechte resultaten zijn... tjongejonge, het is natuurlijk uit onwetenheid, voortvloeiende uit het inademen van slechte lucht in mijn schooltijd, dat ik me daar niet van bewust ben. Ik had door mijn voortdurende verkoudheden en bronchitis al veel minder lucht dan de anderen, en was dan nog in de top van de schooluitslagen... zonder die perikelen was ik collega van Einstein, op zijn minst ! tju toch ! zjievereirs !
Steeds meer en meer worden onze kinderen behandeld als en evolueren ze meer en meer naar de toestand van kasplantjes ! In de moderne serres hebben ze ook van die meterkes, en van tijd tot tijd, elektronisch bediend gaat hier of daar een of meerdere raampjes open om verse en frisse lucht binnen te laten, evenwel zonder tocht te veroorzaken, teneinde de tere stengeltjes niet te kreuken...
Ik heb het gevoel dat alles uit de hand aan het lopen is... Dat de specimen homo aan het evolueren is naar iets nieuws, iets wat niet meer is aangepast aan de aarde, en nu druk bezig is de aarde aan te passen aan de nieuwe vorm van homo digitalis of zoiets... Binnen korte tijd zal men overgaan tot het plaatsen van een soort rubberachtige voetpaden, waarop je veilig vallen kunt, aan de muren van de woningen komen een soort schokdempers, zodat het tere mensengebroed er veilig kan tegen vallen bij het zetten van zijn moeizame stappen, stappen, een kunst uit een ver verleden, en alleen als sport nog beoefend.
In de dierentuin zitten geen dieren meer, maar kun je kijken naar voorhistorische filmpjes van toen er nog dieren waren, en vol afschuw staren de tere kindertjes naar de leeuwen die een -nochtans braaf en onschuldig- zebrapaard aan het verscheuren zijn. De details zijn weerzinwekkend, je ziet zelfs het dier nog bewegen wijl hem de darmen uit het lijf gescheurd worden. Ouders schermen de ogen van hun kindertjes af, om hen deze wrede zaken te besparen.
Wat een geluk dat dergelijke beestachtigheden tot het verleden behoren ! Roofdieren horen niet thuis op een geciviliseerde wereld ! Om het aantal andere dieren binnen de nodige perk en paal te stellen, worden er op grote schaal menselijke maatregelen genomen zoals de bewezen pijnloze elektrocutie. Een zo snelle dood dat de dood vlugger is ingetreden dan het pijnbesef !
Waar zijn we mee bezig ? Natuurbescherming ? Laat me niet lachen, zeg de waarheid en noem het bij zijn echte naam: natuurbehoud ! Krampachtig proberen in een steeds veranderende wereld de stukken van vroeger in te blijven passen, ook al past het niet echt meer, en moet je kunstmatig ingrijpen om de natuur te "redden" (?). Herinvoeren van wat verdwenen is, in de hoop op herstel, en niet beseffend dat de situatie al een nieuw soort evenwicht had doen ontstaan, die nu nog eens verstoord wordt, met steeds meer en steeds sneller rampzalige gevolgen.
Steeds meer exoten komen onze natuur binnen, via fruit en groentenimport, maar ook in meubels en in boeken... Laat de natuur toch een kans, laat ze zelf weer naar een nieuw evenwicht zoeken. We zitten natuurlijk ook met de nefaste zaken opgescheept van die natuur, in Europa hebben we nu ook termieten, hebben we nieuwe en onuitroeibare soorten mieren (die in sommige gevallen de onze uitroeien) en noem maar op. Er leven nu al subtropische spinnen in onze steden, waarvan sommige echt gevaarlijk zijn. De enige oplossing is niet het herinvoeren van de vos en de otter, maar het helpen van onze insecteneters om veilig te broeden en eindelijk eens komaf te maken met de duizenden zwerfkatten...om maar iets te noemen. Maar dat mag natuurlijk niet, hier of daar zal er wel iemand opstaan om ach en wee te roepen over die arme beestjes... Er niet bij zeggend dat zij misschien zelf een deel van hun overschotten aan kattenjongen gedumpt hebben...
Dat zou pas een begin van natuurbescherming zijn ! maar wie ben ik...
Ik ga stoppen, ik moet brood gaan bakken, anders heb ik vanavond geen snede brood om tussen mijn charcuterie te leggen...
tot de volgende ?
dinsdag, juli 15, 2008
Blue 's the color of the morning sky
Hoe kom ik nu in hemelsnaam aan dat liedje van Donovan ? Dat is podomme iets uit mijn jeugdjaren, uit mijn "publiciteitsjaren"... Ik zie hem nog zo op tv, op het grote podium, een klein frele mannetje op zijn hurken gezeten, met een gitaar, en rond zijn nek een ijzertje die een mondmuziekske voor zijn mond hield, zodat hij kon gitaar spelen én mondharmonika op hetzelfde ogenblik...tussendoor zong hij dan het melige liedje green 's the color...
Vanmorgen was het weer één van die dagen dat Veerle om 6 uur in de morgen moest gaan werken. Dus iets voor 6 uur loopt dan de wekker af aan Anny's kant, ik hoor naast mij gewroet en gezucht, hoor de wekker opnemen (de klank verandert iets) en dan het gekrab van haar vingers die zoeken naar het uitknopje... Wekker terug op zijn plaats, Anny uit bed, de voordeur gaan ontsluiten en het rolluik optrekken, terug de trap op gestommeld en terug naast mij in het warme bed...Wat zoeken om haar "warme nestje" terug te vinden en twee, drie minuten later hoort ze de auto van Veerle stoppen. Terug uit bed, de twee kapoenen in hun klaarstaande bedjes gedopt, vlug nog enkele woorden gewisseld met Veerle en hop, weer de trap op en weer het bed in.
Ondertussen heb ik het lampje naast mijn bed aangemaakt, en lig te lezen in Camera Obscura. "Oei, ben je ook wakker?" Nee, dat zijn gedachten... ik lees altijd slapende.
Wat later zowat twintig na, moest ik naar het toilet (eens je wakker bent voel je dat, waar juist voorheen nog niets te voelen was) en daar las ik (in een ander boekwerk) over de villa van keizer Hadrianus in Tivoli... Ondertussen trokken alle slaapnevels op, en zat ik klaar wakker. Ik verdomde het om terug in het bed te stappen, en begon mijn tanden te poetsen en mezelf te wassen, en ging dan mijn kleren aan trekken. Ik vroeg Anny of ze een kopje koffie aan bed wou, maar ze had er geen lust in...
Bobbie kwam met me mee naar beneden, maar Sloeber verkoos in zijn warme mand te blijven liggen bij zijn vrouwtje. Het klinkt gek, maar Bobbie is mijn hond, en Sloeber die van mama. Als een van de honden niet luistert, dan moet "de" baas van de hond even het commando overnemen en dan lukt het wel. Gekke beesten.
En hier zit ik dan al van voor 8 uur te bloggen... met tranende ogen... Hopelijk zijn mijn brillen morgen gereed, en is dat leed ook weeral geleden.
Het is gek, in het begin had ik alleen tranende ogen tegen het avonduur, nu sta ik er al mee op. De dokter zei dat dit normaal was, dat het kwam van de vermoeidheid van mijn ogen. Daar mijn bril niet meer goed is, moeten mijn ogen zich voortdurend inspannen om toch de dingen te zien, en dat is vermoeiend voor de ogen...vandaar... Het is wel een kostelijke rekening ! Twee brillen (monturen en glazen) en dan ook nog nieuwe glazen in mijn zonnebril...
Dat is een luxe die ik niet meer zou willen missen, een zonnebril op sterkte ! En het gekke is dat ik die veel meer op prijs stel in de winter dan in de zomer ! Als bestuurder van een wagen ken je wel het verschrikkelijk ambetante gevoel van de laagzittende zon, die in je ogen priemt en je het zicht ontneemt. Als je van tien ongevallen "wagen onder de trein" de reden nagaat, zijn er 8 van de zon die het signaal onzichtbaar maakte... Dan pas apprecieer je dat zonnebrilletje op sterkte ! Natuurlijk gebruik ik het op een zomerse zonnedag ook wel, maar het nut is veel groter in onze lange winterperiode, als de zon laag zit en je verblind.
Bovendien, veel kostte dat brilletje niet, het was een aanbieding, voor 50 euro had je de bril met de glazen ! Je betaalt bijna evenveel voor een gewone zonnebril, een ding waar brildragers niets kunnen doen, en die opzetbrilletjes zijn ook niet je dat.
Ondertussen is Anny hier ook al beneden... en zit nu een kopje koffie te genieten.
Ondertussen zie ik niet ver, en ook niet dicht...verdomd vervelend. Bij het lezen moet ik de heel kleine lettertjes vermijden, anders zit ik daar te pieren met uitgestrekte armen, om vast te stellen dat ik ze nog niet zie, en me te ergeren dat het wellicht juist daar was dat het interessantste te lezen was... Gaat het over wat verder zien, dan zit ik wederom met halfdichtgeknepen ogen te turen (precies of je ziet beter met die frons op je voorhoofd en je ogen op smalle spleetjes !) en na enkele ogenblikken zit ik dan al weer mijn tranen af te vegen en te vloeken op het branderige gevoel in mijn ogen... Ik denk dan aan mijn vader die al zijn liefhebberijeen zag sneuvelen door het feit dat de ziekte ook zijn zicht had aangetast. en zucht.
Op internet zwerft er een film rond van een goed anderhalf uur lang, over de grote ontkenning, of de grote leugen, zoals je het maar wilt vertalen. Het is een montage van allerlei verklaringen van piloten, luchtvaartsdeskundigen, voormalige leden van de geheime diensten en noem maar op, en ook diverse astronauten met inbegrip van enkele van degenen die ooit op de maan liepen...allen leggen verklaringen af over het feit dat er wel degelijk buitenaardsen zijn rondom ons, dat er zelfs op de maan zitten, dat er constructies te zien zijn op de maan en op mars die duidelijk niet van natuurlijke oorsprong kunnen zijn en noem maar op... Als je dat filmpje beluistert, dan begin je toch te geloven dat er inderdaad dingen zijn... Op een ander filmpje heeft iemand zich geamuseerd om alle mogelijke en onmogelijke beelden en schilderijen, van in de prehistorie tot nu, te onderzoeken op de aanwezigheid van ufo-achtige dingen... en je kunt er niet aan uit, van in de prehistorie tot heden zijn er altijd wel schilders, tekenaars, beeldhouwers geweest die vliegende schotels hebben afgebeeld, astronauten, en andere rare dingen die we niet echt kunnen plaatsen als we niet in ufo's geloven... Een derde heeft, à la façon de Von Däniken, zich geamuseerd om in alle oude geschriften (inclusief de godsdienst gerelateerde) te zoeken naar teksten die plots veel duidelijker worden als je wel geloofd in ufo's...
Wij hebben, in gezelschap van een viertal anderen zelf eens een ufo gezien, waarvan ik niet durf te zeggen of het een tot nog toe nog steeds onbekend oorlogstuig van amerikanen of zo zou zijn, of toch een vliegend ding uit een andere wereld... Ik was in ieder geval blij dat we met een groepje waren, anders zou ik het wellicht niet aan iedereen durven vertellen, maar nu heb ik getuigen.
Dat er in het heelal nog leven is, dat is iets waaraan ik zelfs niet eens twijfel! Het zou uiterst eigenaardig zijn dat in dat enorme heelal, met al die sterrenstelsels en al die planeten, er geen ander leven zou zijn... Waar ik wel moeite mee heb, is de enorme afstanden. De dichtstbijzijnde sterren zitten al op lichtjaren... Wie en hoe zou men dergelijke afstanden kunnen overbruggen om hier een beetje te komen kijken naar wat die aardlingen allemaal uitspoken... Als ze er inderdaad zijn, dan moeten ze noodzakelijk over technieken beschikken die op een of andere manier of de tijd ombuigen, of sneller gaan dan de tijd. Theoretisch moet dat mogelijk zijn, we weten nu al dat op een snelheid die het licht benadert, er zich bizarre verschijnselen voordoen, die we niet (nog niet) kunnen beheersen. Maar er is niets dat ons zegt dat onze natuur-"wetten", ook de hunne zijn. Ik maak een simpele vergelijking, wij kunnen geen ultraviolet licht zien, sommige dieren kunnen dat wel. Wij zijn geneigd de grenzen die de ons bekende wezens hebben ook als werkelijke grenzen te zien, en vergeten gemakshalve dat, zelfs in die kleine groep van ons bekende wezens, er afwijkingen zijn. Jarenlang dachten we dat er geen leven mogelijk was in kokend water, maar ondertussen hebben we die mening moeten bijstellen, idem voor wat extreme koude betreft.
Wij zijn beperkt in ons denken, gewoon door de beperkingen van onze natuur... Met andere woorden, als we over een totaal andere natuur spreken, dan zullen daar ongetwijfeld ook andere natuurwetten heersen. Ook nu nog hoor je onze geleerden debiteren dat er geen leven mogelijk is zonder... en dan vergeten ze dat ze alleen kunnen voortgaan op de gegevens van onze soorten van leven. Het lijkt wel zeker dat in ons systeem alle leven voortkomt uit dezelfde eerste primitieve cel...via ontelbare delingen en ontelbare mutaties... maar uit één soort van beestje ! Uiteraard hebben wij dan allemaal een bestaan binnen een beperkt aantal mogelijkheden! Als die eerste cel op een totaal andere manier was ontstaan, hadden we nu wellicht een totaal ander soort leven gehad.
De kans dat het leven op een andere verre planeet uit een zelfde soort oercel is ontstaan lijkt mij miniem... En toch, als je mag voortgaan op alle beschrijvingen die we hebben, zowel in de vom van tekeningen, schilderijen, beelden of geschriften, lijken alle "buitenaardsen" die er al gezien zijn, op een of andere manier "menselijk". Bizar !
Bovendien lijken heel wat geschriften - vooral god-gerelateerde teksten, er op te wijzen dat die buitenaardsen minstens gedeeltelijk aan de basis van het godsbegrip liggen, en sommige teksten lijken ons heel sterk te wijzen op ingrepen op de dna vanuit die wezens naar ons toe.
Kortom alles lijkt er steeds meer en meer op dat er inderdaad buitenaardsen zijn, maar dat ze op een of andere manier aan ons verwant zijn...
Als dat zo is, dan moeten we er wellicht ook niet meer van verwachten dan wat wij nu kunnen verwachten van het mensdom, met klemtoon op dom...
Er is zoveel en zo bizar te vinden op en rond onze aardkloot... Weet je dat er zijn die zeggen dat wij de vierde mensensoort zijn ? Dat er dus al drie andere beschavingen voor ons zijn geweest ? Dat de reuzen uit de bijbel er echt waren, en dat er zelfs sporen van teruggevonden zijn ? Je kunt de foto's daarvan ook terugvinden op internet...
Hoe heerlijk is het te surfen op dat wereldwijde web, en rond te struinen door wat je niet eens kunt onderscheiden als echt of fake... Is het fantasie, dan is het heerlijk knap in elkaar gefantaseerd, is het echt, dan zijn er onmetelijk veel onbekende dingen om ons heen... en in beide gevallen kunnen we heerlijk zwerven door die vreemde werelden... kunnen we buiten onze eigen verbeelding treden en nog een stap verder en nog verder zetten in het bizarre en misschien toch echte... Heerlijk is dat !
Het internet is als een poort tot de geesten van de mensheid ! Je kunt er afdalen in de diepste duisternis van de menselijke geest en opstijgen tot etherische hoogten van "goddelijke" inspiratie, en tussendoor op allerlei platforms eens afstappen en rondkuieren (het heerlijke verticale luieren) kortom, een wereld die alleen begrensd is door je eigen bevattingsvermogen.
Ick jonne mi daarin, ick jonne mi daaran !
tot de volgende ?
Vanmorgen was het weer één van die dagen dat Veerle om 6 uur in de morgen moest gaan werken. Dus iets voor 6 uur loopt dan de wekker af aan Anny's kant, ik hoor naast mij gewroet en gezucht, hoor de wekker opnemen (de klank verandert iets) en dan het gekrab van haar vingers die zoeken naar het uitknopje... Wekker terug op zijn plaats, Anny uit bed, de voordeur gaan ontsluiten en het rolluik optrekken, terug de trap op gestommeld en terug naast mij in het warme bed...Wat zoeken om haar "warme nestje" terug te vinden en twee, drie minuten later hoort ze de auto van Veerle stoppen. Terug uit bed, de twee kapoenen in hun klaarstaande bedjes gedopt, vlug nog enkele woorden gewisseld met Veerle en hop, weer de trap op en weer het bed in.
Ondertussen heb ik het lampje naast mijn bed aangemaakt, en lig te lezen in Camera Obscura. "Oei, ben je ook wakker?" Nee, dat zijn gedachten... ik lees altijd slapende.
Wat later zowat twintig na, moest ik naar het toilet (eens je wakker bent voel je dat, waar juist voorheen nog niets te voelen was) en daar las ik (in een ander boekwerk) over de villa van keizer Hadrianus in Tivoli... Ondertussen trokken alle slaapnevels op, en zat ik klaar wakker. Ik verdomde het om terug in het bed te stappen, en begon mijn tanden te poetsen en mezelf te wassen, en ging dan mijn kleren aan trekken. Ik vroeg Anny of ze een kopje koffie aan bed wou, maar ze had er geen lust in...
Bobbie kwam met me mee naar beneden, maar Sloeber verkoos in zijn warme mand te blijven liggen bij zijn vrouwtje. Het klinkt gek, maar Bobbie is mijn hond, en Sloeber die van mama. Als een van de honden niet luistert, dan moet "de" baas van de hond even het commando overnemen en dan lukt het wel. Gekke beesten.
En hier zit ik dan al van voor 8 uur te bloggen... met tranende ogen... Hopelijk zijn mijn brillen morgen gereed, en is dat leed ook weeral geleden.
Het is gek, in het begin had ik alleen tranende ogen tegen het avonduur, nu sta ik er al mee op. De dokter zei dat dit normaal was, dat het kwam van de vermoeidheid van mijn ogen. Daar mijn bril niet meer goed is, moeten mijn ogen zich voortdurend inspannen om toch de dingen te zien, en dat is vermoeiend voor de ogen...vandaar... Het is wel een kostelijke rekening ! Twee brillen (monturen en glazen) en dan ook nog nieuwe glazen in mijn zonnebril...
Dat is een luxe die ik niet meer zou willen missen, een zonnebril op sterkte ! En het gekke is dat ik die veel meer op prijs stel in de winter dan in de zomer ! Als bestuurder van een wagen ken je wel het verschrikkelijk ambetante gevoel van de laagzittende zon, die in je ogen priemt en je het zicht ontneemt. Als je van tien ongevallen "wagen onder de trein" de reden nagaat, zijn er 8 van de zon die het signaal onzichtbaar maakte... Dan pas apprecieer je dat zonnebrilletje op sterkte ! Natuurlijk gebruik ik het op een zomerse zonnedag ook wel, maar het nut is veel groter in onze lange winterperiode, als de zon laag zit en je verblind.
Bovendien, veel kostte dat brilletje niet, het was een aanbieding, voor 50 euro had je de bril met de glazen ! Je betaalt bijna evenveel voor een gewone zonnebril, een ding waar brildragers niets kunnen doen, en die opzetbrilletjes zijn ook niet je dat.
Ondertussen is Anny hier ook al beneden... en zit nu een kopje koffie te genieten.
Ondertussen zie ik niet ver, en ook niet dicht...verdomd vervelend. Bij het lezen moet ik de heel kleine lettertjes vermijden, anders zit ik daar te pieren met uitgestrekte armen, om vast te stellen dat ik ze nog niet zie, en me te ergeren dat het wellicht juist daar was dat het interessantste te lezen was... Gaat het over wat verder zien, dan zit ik wederom met halfdichtgeknepen ogen te turen (precies of je ziet beter met die frons op je voorhoofd en je ogen op smalle spleetjes !) en na enkele ogenblikken zit ik dan al weer mijn tranen af te vegen en te vloeken op het branderige gevoel in mijn ogen... Ik denk dan aan mijn vader die al zijn liefhebberijeen zag sneuvelen door het feit dat de ziekte ook zijn zicht had aangetast. en zucht.
Op internet zwerft er een film rond van een goed anderhalf uur lang, over de grote ontkenning, of de grote leugen, zoals je het maar wilt vertalen. Het is een montage van allerlei verklaringen van piloten, luchtvaartsdeskundigen, voormalige leden van de geheime diensten en noem maar op, en ook diverse astronauten met inbegrip van enkele van degenen die ooit op de maan liepen...allen leggen verklaringen af over het feit dat er wel degelijk buitenaardsen zijn rondom ons, dat er zelfs op de maan zitten, dat er constructies te zien zijn op de maan en op mars die duidelijk niet van natuurlijke oorsprong kunnen zijn en noem maar op... Als je dat filmpje beluistert, dan begin je toch te geloven dat er inderdaad dingen zijn... Op een ander filmpje heeft iemand zich geamuseerd om alle mogelijke en onmogelijke beelden en schilderijen, van in de prehistorie tot nu, te onderzoeken op de aanwezigheid van ufo-achtige dingen... en je kunt er niet aan uit, van in de prehistorie tot heden zijn er altijd wel schilders, tekenaars, beeldhouwers geweest die vliegende schotels hebben afgebeeld, astronauten, en andere rare dingen die we niet echt kunnen plaatsen als we niet in ufo's geloven... Een derde heeft, à la façon de Von Däniken, zich geamuseerd om in alle oude geschriften (inclusief de godsdienst gerelateerde) te zoeken naar teksten die plots veel duidelijker worden als je wel geloofd in ufo's...
Wij hebben, in gezelschap van een viertal anderen zelf eens een ufo gezien, waarvan ik niet durf te zeggen of het een tot nog toe nog steeds onbekend oorlogstuig van amerikanen of zo zou zijn, of toch een vliegend ding uit een andere wereld... Ik was in ieder geval blij dat we met een groepje waren, anders zou ik het wellicht niet aan iedereen durven vertellen, maar nu heb ik getuigen.
Dat er in het heelal nog leven is, dat is iets waaraan ik zelfs niet eens twijfel! Het zou uiterst eigenaardig zijn dat in dat enorme heelal, met al die sterrenstelsels en al die planeten, er geen ander leven zou zijn... Waar ik wel moeite mee heb, is de enorme afstanden. De dichtstbijzijnde sterren zitten al op lichtjaren... Wie en hoe zou men dergelijke afstanden kunnen overbruggen om hier een beetje te komen kijken naar wat die aardlingen allemaal uitspoken... Als ze er inderdaad zijn, dan moeten ze noodzakelijk over technieken beschikken die op een of andere manier of de tijd ombuigen, of sneller gaan dan de tijd. Theoretisch moet dat mogelijk zijn, we weten nu al dat op een snelheid die het licht benadert, er zich bizarre verschijnselen voordoen, die we niet (nog niet) kunnen beheersen. Maar er is niets dat ons zegt dat onze natuur-"wetten", ook de hunne zijn. Ik maak een simpele vergelijking, wij kunnen geen ultraviolet licht zien, sommige dieren kunnen dat wel. Wij zijn geneigd de grenzen die de ons bekende wezens hebben ook als werkelijke grenzen te zien, en vergeten gemakshalve dat, zelfs in die kleine groep van ons bekende wezens, er afwijkingen zijn. Jarenlang dachten we dat er geen leven mogelijk was in kokend water, maar ondertussen hebben we die mening moeten bijstellen, idem voor wat extreme koude betreft.
Wij zijn beperkt in ons denken, gewoon door de beperkingen van onze natuur... Met andere woorden, als we over een totaal andere natuur spreken, dan zullen daar ongetwijfeld ook andere natuurwetten heersen. Ook nu nog hoor je onze geleerden debiteren dat er geen leven mogelijk is zonder... en dan vergeten ze dat ze alleen kunnen voortgaan op de gegevens van onze soorten van leven. Het lijkt wel zeker dat in ons systeem alle leven voortkomt uit dezelfde eerste primitieve cel...via ontelbare delingen en ontelbare mutaties... maar uit één soort van beestje ! Uiteraard hebben wij dan allemaal een bestaan binnen een beperkt aantal mogelijkheden! Als die eerste cel op een totaal andere manier was ontstaan, hadden we nu wellicht een totaal ander soort leven gehad.
De kans dat het leven op een andere verre planeet uit een zelfde soort oercel is ontstaan lijkt mij miniem... En toch, als je mag voortgaan op alle beschrijvingen die we hebben, zowel in de vom van tekeningen, schilderijen, beelden of geschriften, lijken alle "buitenaardsen" die er al gezien zijn, op een of andere manier "menselijk". Bizar !
Bovendien lijken heel wat geschriften - vooral god-gerelateerde teksten, er op te wijzen dat die buitenaardsen minstens gedeeltelijk aan de basis van het godsbegrip liggen, en sommige teksten lijken ons heel sterk te wijzen op ingrepen op de dna vanuit die wezens naar ons toe.
Kortom alles lijkt er steeds meer en meer op dat er inderdaad buitenaardsen zijn, maar dat ze op een of andere manier aan ons verwant zijn...
Als dat zo is, dan moeten we er wellicht ook niet meer van verwachten dan wat wij nu kunnen verwachten van het mensdom, met klemtoon op dom...
Er is zoveel en zo bizar te vinden op en rond onze aardkloot... Weet je dat er zijn die zeggen dat wij de vierde mensensoort zijn ? Dat er dus al drie andere beschavingen voor ons zijn geweest ? Dat de reuzen uit de bijbel er echt waren, en dat er zelfs sporen van teruggevonden zijn ? Je kunt de foto's daarvan ook terugvinden op internet...
Hoe heerlijk is het te surfen op dat wereldwijde web, en rond te struinen door wat je niet eens kunt onderscheiden als echt of fake... Is het fantasie, dan is het heerlijk knap in elkaar gefantaseerd, is het echt, dan zijn er onmetelijk veel onbekende dingen om ons heen... en in beide gevallen kunnen we heerlijk zwerven door die vreemde werelden... kunnen we buiten onze eigen verbeelding treden en nog een stap verder en nog verder zetten in het bizarre en misschien toch echte... Heerlijk is dat !
Het internet is als een poort tot de geesten van de mensheid ! Je kunt er afdalen in de diepste duisternis van de menselijke geest en opstijgen tot etherische hoogten van "goddelijke" inspiratie, en tussendoor op allerlei platforms eens afstappen en rondkuieren (het heerlijke verticale luieren) kortom, een wereld die alleen begrensd is door je eigen bevattingsvermogen.
Ick jonne mi daarin, ick jonne mi daaran !
tot de volgende ?
maandag, juli 14, 2008
Wee mij, wee mij !
Ik heb Hildebrandt schromelijk tekort gedaan ! Na de eerste twee stukjes komt hij tot volle ontplooiing en hij is echt een openbaring ! Hij schetst met scherpe pen het kleinsteedse leven van de gegoede burger, geeft hen een sneer over de manier waarop ze de lui van het armenhuis behandelen en ga zo maar door...Natuurlijk is het op een archaïsche manier, en beschrijft hij alles heel uitgebreid van bijvoeglijke naamwoorden en toevoegsels, maar zelfs daarin weet hij het net zo te stellen dat het riduculiserend is. Weliswaar gebruikt hij inderdaad overvloedig hooggeleerde woorden en brouwt hij Latijn en Grieks waar hij maar kan, maar als je weet dat hij pas 25 jaren oud was, pas afgestudeerd en dat het in die tijd getuigde van hooggeleerdheid die vreemde woorden te gebruiken, dan wordt het aanvaardbaar...
Dus, ik trek mijn woorden van gisteren in, en zet Hildebrandt terug op het piedestalleke waar hij hoort.
Dit gezegd zijnde, gaan we over tot de gewone blog van de dag . . .
Gisterennamiddag heb ik een ontvangen mailtje op mijn blog gezet, gewoon in een moment van glorie... Ik kan het niet helpen, maar ik ben een opa zoals alle opa's, en zielsgelukkig als een van de kleinkinderen eens iets belangwekkend doet... Alleen, waar andere opa's meestal hun grootste interesse hechten aan de behaalde punten en successen op schoolgebied, ben ik veel en veel gelukkiger met hun prestaties op het gebied van "De Kunst"...
De meeste andere opa's zullen meewarig het hoofd schudden als ik dat belangrijker vind dan het behalen van een hogere trede op wat gemeenzaam de maatschappelijke ladder wordt genoemd, maar ik doe het toch ! Het mooiste voor mij is het creeëren ! Het scheppen van iets, het "een God zijn in 't diepst van hun gedachten" om Kloos te parafraseren. Want ergens is het dat, iets moois maken, MAKEN, ontwerpen, scheppen, dat is, dat kan niet anders zijn dan het geraakt worden door een goddelijke vonk... Ik wil niemand beledigen, maar voor mij is dat nog een van de weinige dingen die ons werkelijk onderscheiden van de dieren...alhoewel, de prieelvogel maakt ook zijn nest schoon met trouvailles...
Dat moet ons eigenlijk nederig maken, het verschil met het dierenrijk is in feite omzeggens nihil. Wij zijn immers ook maar dieren, en meten onszelf gaven toe en ontzeggen ze aan de andere dieren, maar hoe meer we weten en hoe verder wij doordringen in de kennis over de dieren, hoe meer wij moeten vaststellen dat dit verschil er niet of amper is... En als wij dan zouden geraakt zijn door de goddelijke toets, dan denk ik dat dit voorrecht er evengoed is voor de dieren, die na gedegen onderzoek steeds dichter en dichter bij ons blijken te bestaan...
Het is wellicht alleen te danken aan het feit dat wij de slechtst uitgeruste diersoort zijn, die ons meer heeft doen gebruik maken van de hulpmiddelen en zo zijn we verder gegroeid naar een denkend dier, in die zin dat het denken veel belangrijker is geworden dan de lichamelijke capaciteiten, en bij wat wij denigrerend de dieren noemen is dat omgekeerd... Wij hadden eigenlijk geen andere keuze, want lichamelijk zijn we op alle gebieden de sukkelaars van de natuur.
Hoog tijd dat we dat beseffen, en ons heel nederig opstellen !
Bovendien zijn we ook nog scheef gegroeid in andere opzichten, we zijn de enige diersoort die zijn eigen nest bevuild, en alhoewel er nog dieren zijn die hun soortgenoten met veel smaak verorberen, zijn wij wel de enigen die onze soortgenoten doden, gewoon om ze dood te maken en ze dan, ongebruikt, te laten liggen... Met andere woorden, doden om te doden. We doen het nog gekker, in de natuur bestaat een zelfregulerend bestel, ik geef een voorbeeld, als er veel muizen en kleine knaagdieren zijn, zullen er ook meer uilen komen, zijn er weer minder muizen, dan zijn er plots minder uilenjongen, zelfs minder eieren...Niet zo bij de mens, die blijven maar voortplanten, en het verhongeren van hele kudden ervan veroorzaakt alleen een nog snellere aangroei met zich mede... Bizar, en volstrekt tegennatuurlijk. Hoe dat komt, omdat, weer eens, het denken boven de natuur is gaan primeren, en de redenering is dat het hebben van veel nakomelingen een waarborg biedt dat de kans groter is op het voortbestaan van zijn eigen genen. Dat de redenering andersom wellicht ook dergelijke waarborgen biedt is blijkbaar nog niet doorgedrongen tot de menselijke manier van denken.
Kortom, we zijn maar heel kleine mislukte diertjens...
Vandaar wellicht dat ik zo'n belang hecht aan wat nu eens niet gericht is op dat "denken", en veel meer gericht is op het gevoel... en dan meteen in overdrive ga, en kunst op het voetstuk zet, als het uiteindelijk ontstijgen van het platmenselijke zijn.
De zon schijnt ! Weeral ! 't Is wel weer voor een heel korte tijdspanne, maar we hebben ondertussen wel geleerd om kontent te zijn met het minste geschijn van de heerlijk warme zonnestralen... Naar ik las zijn het wel afgezwakte zonnestralen, want de zon is ziek, maar toch voelen ze nog heerlijk aan... En laat ons maar hopen dat die geleerde doemdenkers het mis hebben, en dat we niet voor een nieuwe "kleine" ijstijd staan... De brandstoffen zijn nu al onbetaalbaar, en als de ara- en andere bieren plots zelf een kachel gaan nodig hebben om hun tentjes te verwarmen, dan krijgen wij hier niets meer, noppes, niente, nada... en kunnen wij, na het kappen van onze al zo zeldzame bomen, ons verwarmen al bibberen.... De Nederlanders hebben nog wat gas, wij hebben nog wat kolen, maar waar de Spanjaarden en Italianen braafjes de mijnen in gingen, zie ik dat de mensen uit de Maghreb-landen nog niet zo vlug doen, die zullen veeleer hun valies maken en terug naar het homeland gaan, want dan zal het daar beter zijn dan hier ! Of, heel misschien, zal men dan plots niet meer de directieven moeten volgen van de geldmagnaten dezer aardkloot, en eindelijk mogen gebruik maken van de gratuite energiebronnen die overal te benutten zijn... Lees maar eens in dat wereldwijde web van je internet over al de uitvindingen die er al gedaan zijn, en die iedere keer weer doodgezwegen worden, omdat het zaken zijn waar noch de kapitalisten, noch de staat veel aan kan verdienen. Je ziet er auto's lopen op water, ziet er de werkelijke perpetuum mobiles, die energie leveren ad infinitum... (Hildebrandt heeft invloed op mijn taalgebruik !)
Ik weet niet wat jij doet met je internet, het zijn mijn zaken niet, maar ik kan je alleen maar eens aanraden om wat te grasduinen in die dingen, en ik bedoel niet alleen de alternatieve uitvindingen, ik bedoel ook de alternatieve nieuwsgaarders, waar je onder meer kunt lezen dat 9/11 een grote fake zou zijn, waar je kunt lezen hoe de gebouwen juist voordien veel hoger verzekerd werden, dat de Vietnamoorlog ook ontstaan is door een zogezegde aanval op een amerikaans schip... en ga door met het lezen van de antwoorden op deze zaken, en probeer zelf tot conclusies te komen... Met andere woorden, probeer zelf te denken, gebaseerd op alle mogelijke inlichtingen die je bijeen kunt garen. Geloof je me niet? Doe dan een kleine test, kijk 's middags naar het nieuws op VRT Eén, en 's avonds op vtm, en stel vast hoe zeer de kijk op dingen verschilt... Natuurlijk is dat niet voor ieder nieuwsitem het geval, maar soms is het heel erg verschillend ! Maar veel verontrustender vind ik persoonlijk dat deze nieuws (!!!)-zenders proberen om ons te doen denken in een bepaalde richting ! Ik ga, bewust, een voorbeeld geven over iets zo triviaals als het voetbal... Luister naar één hoe slecht Club Brugge weer gespeeld heeft, en hoor dan hoe schitterend ze het gedaan hebben op vtm... Met zo'n bedrog kun je alleen maar lachen, maar als het gaat over zaken die echt van belang zijn, dan is het feit dat ze ons sturen in het denken, veel erger ! Het telkens en telkens weer naar voor brengen, en met sympathie, van een of andere politieker, mag dan al de overtuiging zijn van de nieuwslezer, maar het steeds weer inhameren in de geesten van de luisteraar, dat is beïnvloeding, dat is het sturen van de ideeën, en is verderfelijk en nefast te noemen ! Ook de manier om iets te zeggen, sterk gekleurd zonder te liegen... je hoort bij de ene zeggen dat partij x stand houdt in de opiniepeilingen, terwijl je op de andere hoort dat ze ter plaatse blijft trappelen...In se zeggen ze beide hetzelfde, maar het ene klinkt positief, en het andere negatief voor de bewuste partij. Met andere woorden, de berichtgeving is niet neutraal, en is manipulerend !
Vandaar dat ik steeds weer oproepen doe om je zelf te doen nadenken, verder te gaan zoeken dan wat ze je voorkauwen... Laat je niet sturen, lees niet één krant, en alleen maar die ene, luister niet naar één zender en alleen die ene... probeer ook eens de andere klokken te horen en maak dan voor jezelf uit wat wellicht de waarheid is...
Ook in de geschiedenisboeken vind je geen waarheden, je vind er één waarheid, de waarheid volgens de overwinnaar en de geestelijke richting van de uitgever... Lees dus ook maar eens de geschiedenis opnieuw, uitgaande van andersdenkenden, en liefst ook nog eens bij de verliezende partij...
Ik ga niet zeggen dat je daar veel beter zult van worden, maar in ieder geval zul je leren dat de waarheid niet steeds de waarheid is, en dat het heel wat zoek- en denkwerk vergt om te ontdekken waar wellicht, met grotere waarschijnlijkheid de waarheid wel ligt... en treur met mij en al degenen die dit doen, over het feit hoezeer we dagdagelijks gemanipuleerd worden.
tot de volgende ?
Dus, ik trek mijn woorden van gisteren in, en zet Hildebrandt terug op het piedestalleke waar hij hoort.
Dit gezegd zijnde, gaan we over tot de gewone blog van de dag . . .
Gisterennamiddag heb ik een ontvangen mailtje op mijn blog gezet, gewoon in een moment van glorie... Ik kan het niet helpen, maar ik ben een opa zoals alle opa's, en zielsgelukkig als een van de kleinkinderen eens iets belangwekkend doet... Alleen, waar andere opa's meestal hun grootste interesse hechten aan de behaalde punten en successen op schoolgebied, ben ik veel en veel gelukkiger met hun prestaties op het gebied van "De Kunst"...
De meeste andere opa's zullen meewarig het hoofd schudden als ik dat belangrijker vind dan het behalen van een hogere trede op wat gemeenzaam de maatschappelijke ladder wordt genoemd, maar ik doe het toch ! Het mooiste voor mij is het creeëren ! Het scheppen van iets, het "een God zijn in 't diepst van hun gedachten" om Kloos te parafraseren. Want ergens is het dat, iets moois maken, MAKEN, ontwerpen, scheppen, dat is, dat kan niet anders zijn dan het geraakt worden door een goddelijke vonk... Ik wil niemand beledigen, maar voor mij is dat nog een van de weinige dingen die ons werkelijk onderscheiden van de dieren...alhoewel, de prieelvogel maakt ook zijn nest schoon met trouvailles...
Dat moet ons eigenlijk nederig maken, het verschil met het dierenrijk is in feite omzeggens nihil. Wij zijn immers ook maar dieren, en meten onszelf gaven toe en ontzeggen ze aan de andere dieren, maar hoe meer we weten en hoe verder wij doordringen in de kennis over de dieren, hoe meer wij moeten vaststellen dat dit verschil er niet of amper is... En als wij dan zouden geraakt zijn door de goddelijke toets, dan denk ik dat dit voorrecht er evengoed is voor de dieren, die na gedegen onderzoek steeds dichter en dichter bij ons blijken te bestaan...
Het is wellicht alleen te danken aan het feit dat wij de slechtst uitgeruste diersoort zijn, die ons meer heeft doen gebruik maken van de hulpmiddelen en zo zijn we verder gegroeid naar een denkend dier, in die zin dat het denken veel belangrijker is geworden dan de lichamelijke capaciteiten, en bij wat wij denigrerend de dieren noemen is dat omgekeerd... Wij hadden eigenlijk geen andere keuze, want lichamelijk zijn we op alle gebieden de sukkelaars van de natuur.
Hoog tijd dat we dat beseffen, en ons heel nederig opstellen !
Bovendien zijn we ook nog scheef gegroeid in andere opzichten, we zijn de enige diersoort die zijn eigen nest bevuild, en alhoewel er nog dieren zijn die hun soortgenoten met veel smaak verorberen, zijn wij wel de enigen die onze soortgenoten doden, gewoon om ze dood te maken en ze dan, ongebruikt, te laten liggen... Met andere woorden, doden om te doden. We doen het nog gekker, in de natuur bestaat een zelfregulerend bestel, ik geef een voorbeeld, als er veel muizen en kleine knaagdieren zijn, zullen er ook meer uilen komen, zijn er weer minder muizen, dan zijn er plots minder uilenjongen, zelfs minder eieren...Niet zo bij de mens, die blijven maar voortplanten, en het verhongeren van hele kudden ervan veroorzaakt alleen een nog snellere aangroei met zich mede... Bizar, en volstrekt tegennatuurlijk. Hoe dat komt, omdat, weer eens, het denken boven de natuur is gaan primeren, en de redenering is dat het hebben van veel nakomelingen een waarborg biedt dat de kans groter is op het voortbestaan van zijn eigen genen. Dat de redenering andersom wellicht ook dergelijke waarborgen biedt is blijkbaar nog niet doorgedrongen tot de menselijke manier van denken.
Kortom, we zijn maar heel kleine mislukte diertjens...
Vandaar wellicht dat ik zo'n belang hecht aan wat nu eens niet gericht is op dat "denken", en veel meer gericht is op het gevoel... en dan meteen in overdrive ga, en kunst op het voetstuk zet, als het uiteindelijk ontstijgen van het platmenselijke zijn.
De zon schijnt ! Weeral ! 't Is wel weer voor een heel korte tijdspanne, maar we hebben ondertussen wel geleerd om kontent te zijn met het minste geschijn van de heerlijk warme zonnestralen... Naar ik las zijn het wel afgezwakte zonnestralen, want de zon is ziek, maar toch voelen ze nog heerlijk aan... En laat ons maar hopen dat die geleerde doemdenkers het mis hebben, en dat we niet voor een nieuwe "kleine" ijstijd staan... De brandstoffen zijn nu al onbetaalbaar, en als de ara- en andere bieren plots zelf een kachel gaan nodig hebben om hun tentjes te verwarmen, dan krijgen wij hier niets meer, noppes, niente, nada... en kunnen wij, na het kappen van onze al zo zeldzame bomen, ons verwarmen al bibberen.... De Nederlanders hebben nog wat gas, wij hebben nog wat kolen, maar waar de Spanjaarden en Italianen braafjes de mijnen in gingen, zie ik dat de mensen uit de Maghreb-landen nog niet zo vlug doen, die zullen veeleer hun valies maken en terug naar het homeland gaan, want dan zal het daar beter zijn dan hier ! Of, heel misschien, zal men dan plots niet meer de directieven moeten volgen van de geldmagnaten dezer aardkloot, en eindelijk mogen gebruik maken van de gratuite energiebronnen die overal te benutten zijn... Lees maar eens in dat wereldwijde web van je internet over al de uitvindingen die er al gedaan zijn, en die iedere keer weer doodgezwegen worden, omdat het zaken zijn waar noch de kapitalisten, noch de staat veel aan kan verdienen. Je ziet er auto's lopen op water, ziet er de werkelijke perpetuum mobiles, die energie leveren ad infinitum... (Hildebrandt heeft invloed op mijn taalgebruik !)
Ik weet niet wat jij doet met je internet, het zijn mijn zaken niet, maar ik kan je alleen maar eens aanraden om wat te grasduinen in die dingen, en ik bedoel niet alleen de alternatieve uitvindingen, ik bedoel ook de alternatieve nieuwsgaarders, waar je onder meer kunt lezen dat 9/11 een grote fake zou zijn, waar je kunt lezen hoe de gebouwen juist voordien veel hoger verzekerd werden, dat de Vietnamoorlog ook ontstaan is door een zogezegde aanval op een amerikaans schip... en ga door met het lezen van de antwoorden op deze zaken, en probeer zelf tot conclusies te komen... Met andere woorden, probeer zelf te denken, gebaseerd op alle mogelijke inlichtingen die je bijeen kunt garen. Geloof je me niet? Doe dan een kleine test, kijk 's middags naar het nieuws op VRT Eén, en 's avonds op vtm, en stel vast hoe zeer de kijk op dingen verschilt... Natuurlijk is dat niet voor ieder nieuwsitem het geval, maar soms is het heel erg verschillend ! Maar veel verontrustender vind ik persoonlijk dat deze nieuws (!!!)-zenders proberen om ons te doen denken in een bepaalde richting ! Ik ga, bewust, een voorbeeld geven over iets zo triviaals als het voetbal... Luister naar één hoe slecht Club Brugge weer gespeeld heeft, en hoor dan hoe schitterend ze het gedaan hebben op vtm... Met zo'n bedrog kun je alleen maar lachen, maar als het gaat over zaken die echt van belang zijn, dan is het feit dat ze ons sturen in het denken, veel erger ! Het telkens en telkens weer naar voor brengen, en met sympathie, van een of andere politieker, mag dan al de overtuiging zijn van de nieuwslezer, maar het steeds weer inhameren in de geesten van de luisteraar, dat is beïnvloeding, dat is het sturen van de ideeën, en is verderfelijk en nefast te noemen ! Ook de manier om iets te zeggen, sterk gekleurd zonder te liegen... je hoort bij de ene zeggen dat partij x stand houdt in de opiniepeilingen, terwijl je op de andere hoort dat ze ter plaatse blijft trappelen...In se zeggen ze beide hetzelfde, maar het ene klinkt positief, en het andere negatief voor de bewuste partij. Met andere woorden, de berichtgeving is niet neutraal, en is manipulerend !
Vandaar dat ik steeds weer oproepen doe om je zelf te doen nadenken, verder te gaan zoeken dan wat ze je voorkauwen... Laat je niet sturen, lees niet één krant, en alleen maar die ene, luister niet naar één zender en alleen die ene... probeer ook eens de andere klokken te horen en maak dan voor jezelf uit wat wellicht de waarheid is...
Ook in de geschiedenisboeken vind je geen waarheden, je vind er één waarheid, de waarheid volgens de overwinnaar en de geestelijke richting van de uitgever... Lees dus ook maar eens de geschiedenis opnieuw, uitgaande van andersdenkenden, en liefst ook nog eens bij de verliezende partij...
Ik ga niet zeggen dat je daar veel beter zult van worden, maar in ieder geval zul je leren dat de waarheid niet steeds de waarheid is, en dat het heel wat zoek- en denkwerk vergt om te ontdekken waar wellicht, met grotere waarschijnlijkheid de waarheid wel ligt... en treur met mij en al degenen die dit doen, over het feit hoezeer we dagdagelijks gemanipuleerd worden.
tot de volgende ?
zondag, juli 13, 2008
Gmail - FW: Kinderatelier textiel - toongoderis@gmail.com
Gmail - FW: Kinderatelier textiel - toongoderis@gmail.com
Als je klikt op de bovenstaande link, dan zie je een van mijn kleindochters, aan het werk in het museum...
In het museum van Deinze en de Leiestreek, Lucien Matthyslaan 3-5 te 9800 Deinze staan niet alleen
enkele van de tapijten van Bart tentoon tot 19/10/2008, maar kinderen krijgen er ook de gelegenheid
om er een werk te maken... en die zouden dan ook tentoongesteld worden...
Naast deze dingen zijn er natuurlijk ook de gewone museumitems, en dit is een museum die werkelijk
het kijken meer dan waard is, met de schilderijen van de groep van Latem en zo...
Bij een van onze "schitterend natte zomerdagen" is dit een goed alternatief !
een fiere opa en papa...
Als je klikt op de bovenstaande link, dan zie je een van mijn kleindochters, aan het werk in het museum...
In het museum van Deinze en de Leiestreek, Lucien Matthyslaan 3-5 te 9800 Deinze staan niet alleen
enkele van de tapijten van Bart tentoon tot 19/10/2008, maar kinderen krijgen er ook de gelegenheid
om er een werk te maken... en die zouden dan ook tentoongesteld worden...
Naast deze dingen zijn er natuurlijk ook de gewone museumitems, en dit is een museum die werkelijk
het kijken meer dan waard is, met de schilderijen van de groep van Latem en zo...
Bij een van onze "schitterend natte zomerdagen" is dit een goed alternatief !
een fiere opa en papa...
Camera Obscura
Hildebrandt is een zagevent... weliswaar iet of wat humoristisch, maar toch een zagevent die zijn medemensen voortdurend over de hekel haalt en zichzelf aldus eigenlijk op het piedestalleke zet van de onkreukbare, verstandige en onaantastbare...
Hoe ik daar bij kom, gewoon door het feit dat alles bij hem zo verrekes lang en breed is uitgesponnen, en doorspekt met vele latijnse en zelfs griekse (in griekse letters ook nog !) uitdrukkingen... Ik heb ooit, in een heel ver verleden nog een mondje latijn en grieks gekregen, maar ik moest toch eens heel diep in mijn memorie krabben om het zelfs nog maar te kunnen lezen, laat staan dat ik nog de betekenis wist.
Het komt echt over als "Kijk ne keer wat ik altemaal kan..."
En dan zit hij voortdurend op een weliswaar spitse manier zijn medemensen satirisch te vernederen... Hij verzint dan ook nog namen die meteen duidelijk zijn idee geven over het betreffende heerschap, de heer Nurks...
Maar het zijn inderdaad een soortement cursiefjes avant-la-lettre (om ook een vreemde taal te gebruiken)...
En als je al de bedillerigheid en de vele oeverloze uitwijdingen er van weg denkt, best leuk.
Mijn hekel beperkt zich dus in werkelijkheid tot het feit dat Hildebrandt een kind van zijn tijd is. En zit stillekes de bedenking te maken dat, mocht mijn blog at aeternuum op internet blijven ronddwalen, men wellicht binnen honderd jaar van mij hetzelfde zou zeggen... die bedillerige opa van een beetje zoet en een beetje zuur kan nogal zagen !
Wat is dan eigenlijk de reden dat Hildebrandt in onze literatuurgeschiedenis zo hemelhoog de verdoemenis wordt ingeprezen? Wellicht het feit dat hij de eerste was die op een dergelijke manier zijn medemens uitschilderde en uitvergrootte... Hij was wellicht ook een voorloper te noemen van het realisme, een voorloper van de schrijvers die na hem het goor en de modder waarin de schamele mens moest wroeten om zijn dagelijks brood te verdienen, met brede vegen over hun bladzijden uitsmeerden...en ook zij durfden is al die ellende wel eens humoristisch zijn, wat weliswaar niet nieuw was, maar wel nieuw om het te doen met herkenbaren figuren.
In het eerste stukje in het boek schrijft hij ook over de misprezen belgen, we zijn immers net na 1830, en het zal nog wel vers in het geheugen gelegen hebben...
Met andere woorden, het is worstelen om door het boek te geraken, maar de manier waarop men dan keek naar de medemens is best leuk... Het is een klein voyeurtje, die net zo goed over de te korte broekspijpen gaat als over de pretentieuze maniertjes...
Vanmorgen zijn we naar Eine naar de rommelmarkt gegaan, en hebben er genoten van een flardje zon. Ik was verbaasd vast te stellen dat ik onmiddellijk wist dat dit de zon was, er is blijkbaar nog niets mis met mijn langetermijngeheugen ! En nu zit ik vol verwondering te genieten van de vele kleuren die er in het anders zo eentonige groen van mijn linde zitten. Zelfs de zo vervloekte Maïs heeft nu iets vrolijks, iets lichts...
Gisterenavond hebben we een leuke film bekeken, Anny in de zetel, en ik op een stoel dicht bij het scherm, en zonder bril, want met mijn bril zit ik 's avonds zo erg te traanogen dat ik geen film meer zie... Hoog tijd dat ik mijn nieuwe glazen heb... Hoe langer het duurt, hoe erger ik met tranende ogen rondloop. Het was een leuke film, avontuurlijk en van een ongebreidelde fantasie, een beetje in de zin van The Temple of Doom en consorten, lekker ontspannend en toch ook weer spannend. Dat is mijn genre van films...Dingen waarbij je niet moet nadenken, die je zo over je heen laat komen en waarin je je fantasie rustig kunt laten meedrijven...
Wellicht is dat ook de reden dat ik graag westerns bekijk, van cowboys die revolvers hebben met wel duuzend kogels in, en die maar blijven schieten en schieten, en waarvan de tegenstanders hoeveel ze ook terug paffen nooit niets weten te raken...Heerlijk absurd.
In La douce France is er (was er?) een pretpark, La Mer du Sable, waar je onder meer ronddwaalt in een echt (nu ja) cowboystadje, en plots is er een overval, de kogels vliegen in het rond, en je ziet de getroffenen van het dak naar beneden vallen op een spectaculaire wijze, iets later zit je op een echt stoomtreintje en zie je plots een kudde paarden die de trein langzaam inhaalt... plots zitten er indianen op die paarden en er wordt heen en weer geschoten, paarden vallen dood neer en verpletteren de indianen, die na de slag netjes rechtstaan om het publiek te begroeten... Het zijn allemaal stuntmannen, die ook regelmatig meespelen in de film's. Je staat iedere keer weer verrast te kijken hoe die mannen dat kunnen ! Het zijn méér dan acrobaten.
Ik ben er twee maal geweest, en de tweede maal stonden wij in de regen de cowboys en de indianen te bewonderen die elkaar aan het afslachten waren, in een zijpnat woestijnlandschap...
Waarom ik er twee keren was ? Nu, in die tijd richtte iedere afdeling wel eens een uitstap in, en wij moesten iedere keer mee... sommige attracties kende ik op den duur van buiten. Het gevolg was dat ik al die afdelingen met raad en daad kon bijstaan, puttend uit een lange en drukke ervaring van daguitstapjes... De leukste uitstap die we ooit deden was eigenlijk gedoemd om te mislukken ! We stapten op de autobus in de gietende regen, reden over de westvlaamse bergen, zonder ook maar iets van het mooie landschap te zien, je zag gewoon geen tien meter ver door de regen, we gingen middagmalen aan Cap Gris nez, waar je Engeland kunt zien liggen, als het weer helder is, we zagen amper de zee beneden aan de voet van de rotsen, we zouden gaan kijken naar de hoovercraft, maar die vaarde niet uit wegens het slechte weer, en dan zouden we in Ieper de gebouwen bewonderen op de marktpleinen... Niets maar dan ook niets liep zoals gepland, gewoon door het slechte weer... Je zou denken dat je dan een hele bus miscontenten krijgt, maar niets was minder waar ! Er is nooit meer plezier geweest en meer gelachen geweest als op die uitstap ! Er zijn nooit zoveel moppen verteld geweest en nooit zoveel toeren uitgehaald als op die reis ! Waarom ? Iedere halte van de bus veranderde in een stop aan een herberg, waar de Picon rijkelijk vloeide... In een van die cafeetjes zaten ze zonder picon, en waarschijnlijk ook zonder glazen, want op de bus bleek zowat iedereen een of meer piconglazen in zijn zakken te hebben... Het kwam zo ver, dat toen de douane opstapte om te vragen of we niets te declareren hadden, Benoit opstond, een vol glas picon uit zijn vestzak haalde en riep "Ikke", zwaaiend met dat glas. De douane is al lachen afgestapt, met die zotte en zatte bande was er toch geen eer te halen...
In Ieper gingen we lekker eten, maar tijdens de maaltijd werd er minstens evenveel gelachen als gegeten, en de moppen werden telkens voor héél de zaak verteld, en 't waren lang niet allemaal propere... Toen ik al het eten ging betalen vroeg de resaurantuitbater welke vereniging wij eigenlijk waren...Ik durfde bijna niet te zeggen dat het een vereniging was met Christelijk in de naam...
Sindsdien kon het niemand nog wat schelen als het regende op een uitstap, ze konden zich ook in slecht weer amuseren...
We hebben nog eens zo'n eetmaal gehad, waar iedereen in het restaurant heel stil was, om mee te kunnen luisteren naar de moppen aan onze feesttafel... Marcel begon op een bepaald moment de moppen op te schrijven, maar vermits hij geen papier bij had, schreef hij telkens de korte inhoud van de moppen op het papieren taflekleed... Hij schreef bijna een tafel vol, en toen ik hem onlangs zag vertelde hij dat hij nog steeds dat stuk tafelnap had...alleen kon hij de helft van wat hij "opgeschreven" had niet meer ontcijferen, of wist hij niet meer hoe de mop in elkaar stak.
Waar is de tijd... Nu hoor je dat niet meer, al die moppen. Het is een rariteit als er nog eens een mop verteld wordt, en meestal is het er dan nog ene die ik twintig jaar geleden al zelf voortvertelde.
Ooit is er een pastoor geweest, ik had er ooit nog les van gekregen in het college, die in de parochiezalen een avond moppen kwam vertellen... Hij was een van die figuren die een mop kon brengen, en zelf nooit ook maar een glimlach tentoonspreidde... Een droge komiek. Eerwaarde Heer Declercq, wij noemden hem Kaketoe... Als hij les gaf, dan schreef hij alles op het bord, en om heel hoog te schrijven rekt hij zich dan helemaal uit, en dan zag je van onder zijn soutane net nog een stukje van zijn witte kuiten, met van die elastieken sokophouders die zijn zwarte sokken ophielden... Het was de eerste man die wij zagen met "jarretels", en ons moeder mocht duizend keren zeggen dat dit bij een man geen jarretels waren, voor ons waren en bleven ze het wel.
Ik ga stoppen, want ik ben net Hildebrandt, de mensen aan het keuren....
tot de volgende ?
Hoe ik daar bij kom, gewoon door het feit dat alles bij hem zo verrekes lang en breed is uitgesponnen, en doorspekt met vele latijnse en zelfs griekse (in griekse letters ook nog !) uitdrukkingen... Ik heb ooit, in een heel ver verleden nog een mondje latijn en grieks gekregen, maar ik moest toch eens heel diep in mijn memorie krabben om het zelfs nog maar te kunnen lezen, laat staan dat ik nog de betekenis wist.
Het komt echt over als "Kijk ne keer wat ik altemaal kan..."
En dan zit hij voortdurend op een weliswaar spitse manier zijn medemensen satirisch te vernederen... Hij verzint dan ook nog namen die meteen duidelijk zijn idee geven over het betreffende heerschap, de heer Nurks...
Maar het zijn inderdaad een soortement cursiefjes avant-la-lettre (om ook een vreemde taal te gebruiken)...
En als je al de bedillerigheid en de vele oeverloze uitwijdingen er van weg denkt, best leuk.
Mijn hekel beperkt zich dus in werkelijkheid tot het feit dat Hildebrandt een kind van zijn tijd is. En zit stillekes de bedenking te maken dat, mocht mijn blog at aeternuum op internet blijven ronddwalen, men wellicht binnen honderd jaar van mij hetzelfde zou zeggen... die bedillerige opa van een beetje zoet en een beetje zuur kan nogal zagen !
Wat is dan eigenlijk de reden dat Hildebrandt in onze literatuurgeschiedenis zo hemelhoog de verdoemenis wordt ingeprezen? Wellicht het feit dat hij de eerste was die op een dergelijke manier zijn medemens uitschilderde en uitvergrootte... Hij was wellicht ook een voorloper te noemen van het realisme, een voorloper van de schrijvers die na hem het goor en de modder waarin de schamele mens moest wroeten om zijn dagelijks brood te verdienen, met brede vegen over hun bladzijden uitsmeerden...en ook zij durfden is al die ellende wel eens humoristisch zijn, wat weliswaar niet nieuw was, maar wel nieuw om het te doen met herkenbaren figuren.
In het eerste stukje in het boek schrijft hij ook over de misprezen belgen, we zijn immers net na 1830, en het zal nog wel vers in het geheugen gelegen hebben...
Met andere woorden, het is worstelen om door het boek te geraken, maar de manier waarop men dan keek naar de medemens is best leuk... Het is een klein voyeurtje, die net zo goed over de te korte broekspijpen gaat als over de pretentieuze maniertjes...
Vanmorgen zijn we naar Eine naar de rommelmarkt gegaan, en hebben er genoten van een flardje zon. Ik was verbaasd vast te stellen dat ik onmiddellijk wist dat dit de zon was, er is blijkbaar nog niets mis met mijn langetermijngeheugen ! En nu zit ik vol verwondering te genieten van de vele kleuren die er in het anders zo eentonige groen van mijn linde zitten. Zelfs de zo vervloekte Maïs heeft nu iets vrolijks, iets lichts...
Gisterenavond hebben we een leuke film bekeken, Anny in de zetel, en ik op een stoel dicht bij het scherm, en zonder bril, want met mijn bril zit ik 's avonds zo erg te traanogen dat ik geen film meer zie... Hoog tijd dat ik mijn nieuwe glazen heb... Hoe langer het duurt, hoe erger ik met tranende ogen rondloop. Het was een leuke film, avontuurlijk en van een ongebreidelde fantasie, een beetje in de zin van The Temple of Doom en consorten, lekker ontspannend en toch ook weer spannend. Dat is mijn genre van films...Dingen waarbij je niet moet nadenken, die je zo over je heen laat komen en waarin je je fantasie rustig kunt laten meedrijven...
Wellicht is dat ook de reden dat ik graag westerns bekijk, van cowboys die revolvers hebben met wel duuzend kogels in, en die maar blijven schieten en schieten, en waarvan de tegenstanders hoeveel ze ook terug paffen nooit niets weten te raken...Heerlijk absurd.
In La douce France is er (was er?) een pretpark, La Mer du Sable, waar je onder meer ronddwaalt in een echt (nu ja) cowboystadje, en plots is er een overval, de kogels vliegen in het rond, en je ziet de getroffenen van het dak naar beneden vallen op een spectaculaire wijze, iets later zit je op een echt stoomtreintje en zie je plots een kudde paarden die de trein langzaam inhaalt... plots zitten er indianen op die paarden en er wordt heen en weer geschoten, paarden vallen dood neer en verpletteren de indianen, die na de slag netjes rechtstaan om het publiek te begroeten... Het zijn allemaal stuntmannen, die ook regelmatig meespelen in de film's. Je staat iedere keer weer verrast te kijken hoe die mannen dat kunnen ! Het zijn méér dan acrobaten.
Ik ben er twee maal geweest, en de tweede maal stonden wij in de regen de cowboys en de indianen te bewonderen die elkaar aan het afslachten waren, in een zijpnat woestijnlandschap...
Waarom ik er twee keren was ? Nu, in die tijd richtte iedere afdeling wel eens een uitstap in, en wij moesten iedere keer mee... sommige attracties kende ik op den duur van buiten. Het gevolg was dat ik al die afdelingen met raad en daad kon bijstaan, puttend uit een lange en drukke ervaring van daguitstapjes... De leukste uitstap die we ooit deden was eigenlijk gedoemd om te mislukken ! We stapten op de autobus in de gietende regen, reden over de westvlaamse bergen, zonder ook maar iets van het mooie landschap te zien, je zag gewoon geen tien meter ver door de regen, we gingen middagmalen aan Cap Gris nez, waar je Engeland kunt zien liggen, als het weer helder is, we zagen amper de zee beneden aan de voet van de rotsen, we zouden gaan kijken naar de hoovercraft, maar die vaarde niet uit wegens het slechte weer, en dan zouden we in Ieper de gebouwen bewonderen op de marktpleinen... Niets maar dan ook niets liep zoals gepland, gewoon door het slechte weer... Je zou denken dat je dan een hele bus miscontenten krijgt, maar niets was minder waar ! Er is nooit meer plezier geweest en meer gelachen geweest als op die uitstap ! Er zijn nooit zoveel moppen verteld geweest en nooit zoveel toeren uitgehaald als op die reis ! Waarom ? Iedere halte van de bus veranderde in een stop aan een herberg, waar de Picon rijkelijk vloeide... In een van die cafeetjes zaten ze zonder picon, en waarschijnlijk ook zonder glazen, want op de bus bleek zowat iedereen een of meer piconglazen in zijn zakken te hebben... Het kwam zo ver, dat toen de douane opstapte om te vragen of we niets te declareren hadden, Benoit opstond, een vol glas picon uit zijn vestzak haalde en riep "Ikke", zwaaiend met dat glas. De douane is al lachen afgestapt, met die zotte en zatte bande was er toch geen eer te halen...
In Ieper gingen we lekker eten, maar tijdens de maaltijd werd er minstens evenveel gelachen als gegeten, en de moppen werden telkens voor héél de zaak verteld, en 't waren lang niet allemaal propere... Toen ik al het eten ging betalen vroeg de resaurantuitbater welke vereniging wij eigenlijk waren...Ik durfde bijna niet te zeggen dat het een vereniging was met Christelijk in de naam...
Sindsdien kon het niemand nog wat schelen als het regende op een uitstap, ze konden zich ook in slecht weer amuseren...
We hebben nog eens zo'n eetmaal gehad, waar iedereen in het restaurant heel stil was, om mee te kunnen luisteren naar de moppen aan onze feesttafel... Marcel begon op een bepaald moment de moppen op te schrijven, maar vermits hij geen papier bij had, schreef hij telkens de korte inhoud van de moppen op het papieren taflekleed... Hij schreef bijna een tafel vol, en toen ik hem onlangs zag vertelde hij dat hij nog steeds dat stuk tafelnap had...alleen kon hij de helft van wat hij "opgeschreven" had niet meer ontcijferen, of wist hij niet meer hoe de mop in elkaar stak.
Waar is de tijd... Nu hoor je dat niet meer, al die moppen. Het is een rariteit als er nog eens een mop verteld wordt, en meestal is het er dan nog ene die ik twintig jaar geleden al zelf voortvertelde.
Ooit is er een pastoor geweest, ik had er ooit nog les van gekregen in het college, die in de parochiezalen een avond moppen kwam vertellen... Hij was een van die figuren die een mop kon brengen, en zelf nooit ook maar een glimlach tentoonspreidde... Een droge komiek. Eerwaarde Heer Declercq, wij noemden hem Kaketoe... Als hij les gaf, dan schreef hij alles op het bord, en om heel hoog te schrijven rekt hij zich dan helemaal uit, en dan zag je van onder zijn soutane net nog een stukje van zijn witte kuiten, met van die elastieken sokophouders die zijn zwarte sokken ophielden... Het was de eerste man die wij zagen met "jarretels", en ons moeder mocht duizend keren zeggen dat dit bij een man geen jarretels waren, voor ons waren en bleven ze het wel.
Ik ga stoppen, want ik ben net Hildebrandt, de mensen aan het keuren....
tot de volgende ?
Abonneren op:
Posts (Atom)