mijnbuikomtrek.be

Leuke titel hé, voor een website...
Ik heb vastgesteld dat ik onmiddellijk terug moet naar mijne dokter... ik voldoe aan al de criteria om subito presto steenstokkedood neer te vallen, wat ook mijn hartspecialiste ieder jaar zit te memmen... Allee, volgens die site dan toch...
Toch is die site goed, we (ik zeker) zijn te dik.
En dat is niet gezond.
Maar het is voornamelijk de druk van het jachtige leven die ons zo maakt. En het feit dat we niet meer echt bewegen. En dat hangt ook samen met ons leven. We zouden op ons werk meer de trap moeten nemen dan de lift... zegt men dan... en dan kom je tenden asem bij je baas of bij je chef, en die vraagt of je niets beters te doen hebt dan je krachten te verspillen aan je lichaam in plaats van aan je job...
Ik herinner me dat ik ooit in een gebouw zeker vijf minuten lang heb gezocht naar de trappen ! Echt waar ! En ik heb ze niet gevonden ! Op het gelijkvloers - zo bleek bij navraag- waren die niet aangeduid, omdat de uitgang dan vlak voor je was, en niemand zo stom was de trappen te nemen als er een ultrasnelle lift voor jou was geplaatst... Eenmaal boven zag ik de trappen weer niet, maar toen ik het bordje nooduitgang bekeek, ja, daar was toen de trap ! Vandaar dat die niet eens aangeduid was beneden.
Ik heb die trap één keer naar beneden gelopen, het was een kille donkere gang, in ruwe beton, terwijl ernaast de luxe niet op kon. Bij navraag bleken er maar liefst 4 nooduitgangen te zijn, dus vier van die bizarre enge dingen.
Dan moet je meer bewegen...
Heel die gekke wereld schreeuwt dan ook voortdurend dat je moet voortwerken... en dan probeer je telkens als je thuis bent, of je doodmoe neer te leggen in de zetel, of als je niet volledig afgepeigerd bent, naar een fysieke inspanning. En dan gaan al die mensen joggen of fietsen of gaan squashen of noem maar op... om naast de vermoeide geest ook eindelijk eens een vermoeid lichaam te krijgen... Dat blijft niet duren, op den duur ken je het verschil tussen lichaam en geest niet meer, je bent moe. Basta.
En dan zit je in je zetel voor de tv, waar ze een publicitaire reeks beelden aan het tonen zijn, en dan vraag je, zeg, hebben wij nog wafeltjes ? Chips ? Nootjes ?...
en dan zwaait plots een tv-professor met zijn belerend vingertje op de beeldbuis naar je, en vraagt is jou buikomtrek 90 of meer centimeter (70 voor de dames) ? Dan moet je er wat aandoen, dan hoor je bij de risicogroep om hier, onmiddellijk, voor je tv, voor de professor neer te vallen...
Ze hebben gelijk, natuurlijk hebben ze gelijk !
We eten verkeerd, natuurlijk eten we verkeerd, we stouwen zoveel mogelijk binnen in zo'n kort mogelijke tijd om weer aan het werk te gaan, we kauwen niet goed, we verteren niet goed, we eten te veel, we eten verkeerd...nog wat ?
Oh ja, eigenlijk leven we verkeerd...

Ik weet ook dat je al dat gewicht er af kunt krijgen, ik deed het al eens, en ik hield het er af ook, door per week, naast mijn job ook nog eens minstens 60 km te gaan joggen... (Dat joggen werkt verslavend, wist je dat ?)
Maar toen ik ziek werd, waren de kiloos er in geen tijd weer terug (niet allemaal oef !). Reden: niet bewegen. reden twee het jojojojo-effect...
Dat jojo effect is te vermijden. Natuurlijk ! Niet moeilijk ! Maar dan zit je wel regelmatig naast zo'n magere knul van nature, en die zit daar grote pinten te drinken, handenvol pinda's met zout er bij te vreten... en jij moet je angstvallig aan je watertje houden. Joepie.. . . . .

Leuk !

Oh ja, er zijn er die dat kunnen, en die dat volhouden ook, maar als je voortdurend pijn hebt, niet meer moogt eten, niet meer moogt drinken, niet meer kunt... zitten, liggen en andere leuke dingen, weet je dat dat je dan allemaal niet meer zo veel kan schelen ? Het ergert je wel, je bent er niet happy om, maar foert, 't is al wat ik nog heb.
Verkeerd natuurlijk...maar ja... 't is ook alles wat...

Ze geven voor morgen weeral regen ! Geef toe, het is al lang geleden ! Zeker al twee dagen !
't Veld voor mijn deur ligt er nog steeds troosteloos bij. Vanwaar ik zit, zie ik nog steeds geen koeien lopen op de weiden... 't is nog steeds winter voor de boeren. Ik heb ook nog steeds geen zwaluw gezien. Wel zie ik nu en dan een koppeltje staartmezen aan mijn deur ronddraaien... Zouden die hier ergens komen nestelen? Dat zou voor het eerst zijn !
Boven de schouder van mijn beeld op mijn gevel, is een merel nest aan het maken. Ieder jaar zitten er meer nesten in de klimhortensia aan weerszijden van mijn deur. Ik had al winterkoninkjes, merels, mussen, en een onbekende waarvan ik het nest pas ontdekte toen de bladeren afgevallen waren. Ook mijn nestbakjes krijgen ieder jaar weer bewoners. In mijn linde nestelen ieder jaar duiven, vorig jaar zelfs houtduiven én turkse tortels ! In de twee laurieren in mijn tuin (beide (keuken-)laurieren zijn meer dan 4 meter hoog en bijna twee meter wijd), zitten ook ieder jaar weer nesten. Die zien we meestal niet, maar we horen, als het zo wijd is, de jongen piepen en schreeuwen om eten als een van de oudervogels landt in de boom. Aan de straatkant staat ook nog, wat wij noemen een paplaurier, en ook daar nestelen steeds meer en meer vogels in. Momenteel staan alle laurieren volop in bloei ! Ook de rosmarijn bloeit en zit vol bijen.
(Nu en dan laat ik een tak daarvan door mijn handen slieren, en snuif dan de heerlijke kruidige lucht op !)
Het is een gek voorjaar ! Aan mijn linde zijn de botten nog maar amper te zien, en andere bomen bloeien al volop. 't Is ook nog steeds eerder koud dan wel warm te noemen, en de meeste nachten is het echt koud. Soms ligt er een pelleke ijs op de plasjes in emmers en bloempotten. Wel zijn de dagen serieus aan het lengen ! Ook al leven we nu 2 uur voor op de zon, toch hebben we al weer wat je een volle dag kunt noemen... Eigenlijk leven we nu met een zomer-zomer-uur ! We zaten al met het restantje van het door de Duitsers ingevoerde zomeruur, en nu acht men het nodig om nog maar eens een zomeruur er bovenop te doen. Om 14 uur is het eigenlijk nog maar 12 uur zonne-uur... Gekke mensen.

Eigenlijk klopt dat niet helemaal, want als je het uur op een natuurlijke manier bekijkt, dan moet je stellen dat er al enkele minuten verschil zitten tussen het uur van Amsterdam en dat van Brussel. Dat was heerlijk in den begintijd van den ijzeren weg ! Als je van Oostende naar Bouillon reed, mocht je drie, vier keer overstappen, en "moest" je telkens je uurwerk bijstellen om het juiste vertrekuur te hebben... Ieder gemeente had dan namelijk zijn eigen uur ! Zo waren er nog gekke dingen ! In het begin van 1900 was het in Gent bijvoorbeeld nog steeds links te rijden, en er buiten meestal al rechts ! Ieder gemeente had dan ook zijn eigen verkeersreglement !
Erg was dat niet, want het verkeer van stad naar stad was miniem. Een mens werd geboren in Mannekensvere en stierf in Mannekensvere... En veel verder dan de eerst nabije stad was hij van zijn leven niet geweest. Als je dat met heden ten dage bekijkt !
Ze zijn nu voortdurend bezig over de expo58 te Brussel, en men vertelt er bij dat veel mensen voor het eerst hun dorp verlieten om naar Brussel te gaan, dat veel mensen nog nooit eerder een neger hadden gezien, er waren er zelfs die er nootjes naar werpten...
Wellicht is er nooit één geslacht voor ons geweest dat zo 'n sterke veranderingen en ontwikkelingen meemaakte als de onze... Via onze ouders weten wij van de eerste auto's in het dorp, van de eerste vliegmachines, van de eerste cinema en de eerste sprekende film, en dat was al zo fenomenaal... en het is niets in verhouding met wat nadien op een steeds sneller tempo gebeurt... Geen wonder dat er zo veel mensen zijn die het ritme nietmeer kunnen volgen, die de pedalen verliezen... Geen wonder dat de mens zijn evenwicht niet meer vindt, en nergens nog voldoening of rust vindt, en in die omstandigheden lijkt het ook normaal dat alle vaste waarden plots hun stevigheid verloren lijken... zelfs het dichtstbije, het gezin... het wankelt tegenwoordig allemaal onder druk van een steeds snellere evolutie...
Is het een wonder dat men zich afvraagt of alles wel in de goede richting aan het razen is ?
Weet er nog iemand waar de trein waarop we zitten, wel naar de goede bestemming raast ?
Zal daar nog wel een station zijn op het moment dat we daar komen?
Ik wou soms dat ik het systeem wat kon afremmen, wat terug kon draaien...
Je ziet het ook bij het ganse bestel, je hoort iedereen klagen dat de regeringen steeds meer regelmenteren, steeds meer ordenen, steeds meer proberen de zaken op te lijnen...
Gewoon, omdat de massa door de snelheid van het systeem steeds sneller van de voortsnellende trein vliegt en andere richtingen in slaat dan de trein der vooruitgang wil gaan...
Het vertrouwen en de vaste waarden zijn weg, achtergelaten in een of andere verre, voorbije bocht... en verweesd worden we gebracht waar we niet eens weten of we daar wel heen willen.
Je kunt er niet af op een deftige manier.
Of je valt, of je raast mee.
er is geen optie.

Soms denk ik dat het einde echt een verlossing is. . . . een rustpunt. Maar zelfs dat is een illusie, is een beweging in de beweging...

Tot de volgende ?

Tombolaklootjes

't Is weer de moment ! Schoolfeest, barbecue, toneelvereniging, st Ceciliamaaltijd, en noem maar op ! Nu en dan blijken plots een deel van de ons zo gul toebedeelde verenigingen in ons Vlaanderland, vast te stellen dat ze een bijkomende inspanning moeten doen voor het herstel van hun financiële toestand... en dus richten ze allerlei evenementen in, gaande van een simpele tombola tot een groot vreetfestijn met bal.
En dan komen de leden en bestuursleden van deur tot deur je de kans bieden om een of enkele euroos bij te dragen aan het welzijn van de oh zo belangrijke vereniging van dit of dat.
Ze zorgen er voor om zo veel mogelijk minstens één "schooier" te hebben per wijk, zodat de man of vrouw die de deur opendoet, geconfronteerd wordt met een gebuur, en bijna niet durft weigeren...
En allemaal beloven ze op hun eerstecommuniezieltje dat ze de uitlag zullen bezorgen.
Ik moet nu niet veel loten meer kopen, en er komen zelfs steeds minder collecteurs aan bellen. Hoe ik dat deed ? Heel simpel ! Ik heb heel zorgvuldig bijgehouden van welke groep ik geen uitslag van de reuzetombola heb gezien, en als ze nu aanbellen, zeg hen beleefd, een ogenblikje aub, en haal de lijst uit... Sorry, u staat op de zwarte lijst van degenen die een uitslag beloofden te brengen en het niet deden, dus koop ik niet meer. Goedenavond.
Ik doe dit nu ongeveer twee jaar, en er komen maar een stuk of drie verenigingen meer langs. Veel rustiger nu, en veel goedkoper.
Ik heb wel veel eerbied voor de verenigingen op zich !
Ik vind het super dat ze er zijn, en ik zal met heel veel plezier ook steun geven, want ik vind het belangrijk dat mensen systemen hebben ontworpen om samen dingen te doen, maar ik kan het niet velen dat ze tombola's inrichten met de bedoeling zo veel mogelijk prijzen over te houden voor de tombola van volgend jaar, vooral omdat een groot aantal van die prijzen gratis geschenken waren die ze kregen bij diverse winkeliers, banken, verzekeringsmaatschappijen, apothekers en noem maar op... (Ik weet het, ik zat ook in zo'n bestuur !) (Ik ging met de uitslag rond naar al wie een lotje kocht - ik schreef de adressen op!)
Het erge is dat je als vereniging inderdaad altijd een chronisch geldgebrek hebt. Om het even welke vereniging dat ook is.
Dat komt omdat je, als vereniging, alleen bestaat bij gratie van het feit dat je iets organiseert ! En iets organiseren kost altijd geld ! Altijd !
Stel je bent een joggingclub, je gaat wekelijks iedere zaterdagmorgen lopen met de leden. Je zoekt telkens een wisselend parcours uit om de loop wat attractief te houden voor de leden... Maar, dat is niet voldoende, nu en dan wil je aan de joggings van bevriende clubs deelnemen, om je sympathie te tonen, en om je er van te verzekeren dat zij ook langs komen op jou jogging... En daar zijn meteen de kosten ! Als je een jogging inricht met iedereen welkom, dan moet je volk lokken, dus moet je prijzen hebben voor de deelnemers. (Hier zie je een eerste verschil tussen lopers en joggers : bij lopers gaan de prijzen in volgorde van de aankomst, bij joggers trekt met lootjes onder de deelnemers, zodat ook de laatste kans heeft op een mooie prijs.) Bovendien is het leuk als je iedereen een aandenken aan de loop kunt meegeven, een medaille of een kleinigheid, waar de wedstrijd en de inrichtende club op vermeld staan. Dat kost ook geld !
En eigenlijk heb je geen inkomsten, tenzij je lidgeld vraagt aan je wekelijkse lopers... Maar dat mag niet veel zijn, anders gaan die gewoon op hun eentje joggen, zonder clubverband...
Zie je de moeilijkheid ?
Oh ja, de gemeentebesturen geven wel een toelage aan de verenigingen, die aan bepaalde criteria voldoen. Maar die criteria passen niet altijd op jou activiteiten, en die toelagen zijn niet groot...
Dus... moet je op schooi, moet iets inrichten dat geld opbrengt... en dan moet je je kleine kas aanspreken om dat in te richten (prijzen, affiches, lotjes...alles kost geld...) en hopen dat je activiteit lukt. Dus hou je het veilig ! En richt je dingen in waarvan je weet dat ze veel opbrengen met zo weinig mogelijk moeite... en je volgt het voorbeeld van al de andere verenigingen op je gemeente...en die komen dan allemaal aan dezelfde deuren bellen met dezelfde soort aktiviteiten.

Nu en dan zie je een originele, zoals de basketclub van Laarne, die al jaren een beroemde en alom gekende rommelmarkt inricht, een keer of vier per jaar, telkens voor een onderafdeling van de club, voor de jongeren, de volwassenen, de ouderen, weet ik veel hoe basket in elkaar zit... Naast de verhuur van standen aan de verkopers, hebben ze inkomgelden, hebben ze verkoop van drank en broodjes, verkopen ze telkens mooie bloemen aan een zeer goedkope prijs maar toch met winst, en hebben ze zelf een of meer standen waar ze de dingen verkopen die ze hebben losgekregen bij de leden en familie van en kennissen van die speelsters... Daar komen telkens honderden mensen op af ! Natuurlijk is het wel een inrichting waar behoorlijk veel werk aan is, en nadien nog veel opkuis ook... Je moet een goede en werkzame ploeg hebben om dat te doen. En dat is precies waar het veelal aan schort... het zijn steeds de zelfden die werken, en steeds dezelfden die toevallig net die dag niet kunnen... en zo begint het...einde...

en dus verkoopt ook die club binnen enkele jaren tombolaklootjes... omdat niet iedereen dezelfde inzet heeft... of ruzie heeft met... of ... of ... Clubs gaan zelfs kapot aan die ziekte.

En toch...toch zijn ze belangrijk, zijn ze het zout op de patatten ! Een gemeenschap kan geen gemeenschap zijn, als er geen lijm is om die gemeenschap bijeen te houden. En die clubs, dat is de lijm !

Ik stel vast dat onze maatschappij steeds meer aan het uiteen vallen is... Je ziet dat aan het feit dat er steeds minder goedwerkende clubs zijn, maar ik treur niet, want ik zie dat er licht is aan de einder ! We zitten nu met de generatie waarin de jeugdbewegingen op sterven na dood waren, en nu, nu zien we een revival van de jeugdbewegingen ! Dat wil zeggen dat een nieuwe generatie van mensen die weten wat een vereniging betekent voor de gemeenschap, aan het opgroeien is ! Dat er opnieuw een generatie van voortrekkers komende is, en een generatie van gewillige medewerkers, meelopers... Wedden dat - als ik nog zolang leef - ik zal meemaken dat mijn bel weer meer en meer zal rinkelen en dat mijn zwarte lijst kleiner en kleiner wordt ???
Let er maar eens op !
Er is hoop !
Nu zitten we met een generatie die alle pedalen verloor midden in een klim ! Vroeger was er op zijn minst het babbeltje aan de deur van de kerk bij het verlaten van de zondagsmis, maar die viel weg, en meteen viel ook het kennen van de buren weg, en dus ook de lust om samen eens iets te doen...
Vroeger hadden we hier de "Zomerfeesten", een parochiespel, waarin de verschillende wijken tegen elkaar kampten in allerlei ludieke spelen, waar mensen speelden met als eerste bedoeling het publiek (bijna héél de parochie !) te amuseren... Ik herinner me dat eens de ploegleiders eerst moesten stuk per stuk uitgekleed worden tot op een zwembroek na (het was parochiaal hé !), en dan moesten aangekleed worden als baby met luier, tutter, en tot slot in een kruiwagen naar de overkant van het veld moest gevoerd worden. Een gewoon estafettespel, maar dan in een vorm waar het publiek plat lag van het lachen... In die tijd was ik heel dik, en het was Martine, mijn buurvrouw die me de pisdoek moest aandoen... 't Brave kind raakte niet rond mijne buik... heel de weide lag plat van het lachen, en 's anderendaags prijkte ik in de regionale bladzijden van de krant met een luier-worstelende buurvrouw achter mij... Ook dat is uitgestorven... Ik vermoed mede aan het feit dat steeds minder mensen bereid zijn om met zichzelf te lachen...
Ik denk dat die bladzijde van de krant nog ergens moet te vinden zijn in de plakboeken die Anny aanlegde in die tijd... Overal waar ik die maand op vergadering kwam, moest ik het horen van die foto, welke mooie baby ik was... Maar denk niet dat ik daarmee iets verloor! Integendeel, ik won er verschrikkelijk veel mee, iedereen vond dat ergens "dapper", en ik won er in feite ontzag mee, in tegenstelling met wat de doorsnee mens zou verwachten...
En daar gaat het in feite ook een beetje over, om verenigingen te hebben moet je mensen hebben die willen en durven zich "publiek" op te stellen... en de meeste mensen horen veel liever bij de ongezienen, bij de achtergrond, bij de grijze massa...
Vroeger durfden de mensen het bijna niet te laten om naar de kerk te gaan, want ze zouden er op bekeken worden, en nu durven ze niet naar de zondagsmis, want ze zouden bekeken worden... Ook dat is een aspect van verenigingsleven...
Heb je ook al eens gekeken en geluisterd naar de kletsmajoors op iedere wijk ? Overal vind je er enkelen die zich geroepen voelen om te commeren, te kletsen... Je moet echt eens luisteren, in een korte tijd weet je alles over iedereen van de wijk... en zodra jij weg bent, gaat het over jou. Die mensen zijn er mede de oorzaak van dat de mensen zich zo stilletjes en grijs opstellen, als ze niets van je zien, dan hebben ze minder om over te babbelen... Vergeet het, dan babbelen ze over je geslotenheid, hoe asociaal je bent en noem maar op... Ze bekijken hoe laat je naar bed gaat en trekken daar publiekelijke veronderstellingen uit, hoe laat je van je werk komt, en waar je dinsdag wel zoudt gebleven zijn, toen je een uur later waart... Ik zwaai altijd naar ze, en roep vriendelijk goeiedag, om het gesprek zeker op mij te krijgen, het raakt me toch niet. Ze doen maar... maar toch lukken ze er in om mensen ongelukkig te maken en af te sluiten van de rest van de wijk... Ze jagen de zwaksten helemaal de dieperik in, en observeren dan als gieren hun slachtoffer. Als je eens samen staat te praten met een buur, dan houden ze je angstvallig in de gaten, want ze denken dat je bent als zij, en dat je ook over hen staat te babbelen... Sukkels.
Alleen jammer dat ze mensen pijn doen, gelukkig dat ze steeds schrik hebben dat zij zelf ook eens het slachtoffer zullen zijn...
Verenigen... veel moeilijker dan verdelen.
Er is zo weinig cement voorhanden hé ?

tot de volgende ?

centjes

Seffens moet ik nog maar eens naar de tandarts, je weet wel, de man die goud geeft opdat hij lood in je tanden stopt.
Kijk, er is iets fundamenteels mis met het systeem van de tandarts! Eerst betaal je je blauw, maar, troost je, je krijgt later een heel pak er van terug... Waarom ?
Ik kan me, met de prijzen die die man vraagt, heel goed voorstellen dat mensen die het krap hebben, de tandarts eens uitstellen tot het echt niet meer gaat en herstel niet meer mogelijk is.
Dat kan toch de bedoeling niet zijn?
Voor één bezoekje betaal je daar meer dan 50 euro (2000 frank !) ! Dat is veel geld ! Zeker voor wie er geen of weinig heeft.
En met de huidige technieken kan men perfect de tanden héél lang laten meegaan, en dat is belangrijk voor gans de gezondheid. Als dit om financiële redenen verhinderd wordt, dan is dat dus dubbel erg.
Voor de meeste mensen is het bezoek alleen al niet plezant, en leg er nog eens die grote bedragen bovenop... nee, het zit niet goed !

Net nu het wat beter weer is, moet ik dus binnen gaan zitten met mijn bijterkes.

Voor de zon er volop bigint door te komen, heb ik gisteren mijn vijvers behandeld tegen algengroei. Een vijver is geen biologisch evenwichtig iets, er zitten steeds te veel vissen in, en ze worden dan ook nog eens voldoende gevoederd, zodat je veel mest krijgt... Dat maakt het water te vruchtbaar, en dus krijg je woeker, en dat zijn dan algen. Het ambetantste zijn wel de zweefalgen, die veranderen je vijverwater in een soort ondoorzichtige erwtensoep. De makkelijkste oplossing is de vijver 10 dagen in het volledige duister zetten (je vissen gaan daar niet van dood). Als je dan de verduistering wegneemt zie je geen algen meer, en het gekke is , ik heb die soort ook nooit meer teruggehad ! Anders zit het met draadalgen, die vormen ondoordringbare massa's draden. Als je een stok in het water zet, en je draait die om en om, dan winden die draden zich rond de stok, en je kunt zo een heel pak algen uit de vijver trekken. Maar niet allemaal, en binnen de kortste keren zijn ze er terug ! Bovendien moet je die uitgedraaide algen niet zomaar op de composthoop werpen, nee, je moet ze voorzicht uiteen halen, want de kans is groot dat er vissen in zitten, die gevangen werden in al die nestels !
Die algen kun je proberen in te tomen door ze voortdurend te verwijderen, of je kunt ze behandelen met één van de vele middelen die er voorhanden zijn. Zoek dan wel een soort die je normale planten niet naar de filistijnen helpen ! Want een groot aantal planten in de vijver is op zich een methode om algen te vermijden.
De grootste boosdoener is echter het licht, dus de zon ! Het te rijke water en de te grote hoeveelheid licht, dat is gelijk aan: algen van de ene of de andere of beide soorten !
Dus is het aangewezen de behandeling intijds te starten. Wat met deze is gebeurd.
Hopelijk met succes. (hier een schietgebedje aub -dank u !)

Vanavond dan nog eens naar de huisdokter, omdat die klieren er nog steeds zitten (maar ik zit met een snotvalling, dus het raadsel zal wel daardoor opgelost zijn). Mijn medisch dossier wordt steeds maar dikker en dikkerder. NU, zolang het er groeiende is ben ik er ook nog...

Ik weet niet waarom, maar ik vind dat skelettenveld voor mijn raam zo triestig ! Het is precies of dat veld me steeds weer zit uit te lachen en zit voor te houden dat er geen lente, geen zomer meer aan komt... Ik heb nog maar drie weiden gezien waar koeien op liepen, de rest van de veestapel ligt nog in het warme winterkwartier, op de heerlijk zachte roosters waar de boer zo weinig werk aan heeft, en waar je voortdurend in een ammoniakwalm loopt van de open mestvaalt onder je voeten... Heerlijk voor die beesten.
Laatst was Luc (courgette) hier en ik vroeg hem of hij geen eitjes wou, gegarandeerd mét dioxine. Hij heeft er twee dozen meegenomen...
Het wordt belachelijk tegenwoordig !
Ik mag geen groenten meer eten uit mijn eigen tuin, want dat tuintje is vervuild. Ik mag wel de groenten eten van het veld er naast. Want dat is langdbouwgrond, dus lekker gezond.
Enkele jaren terug waren alle industriële kippen zo goed als vergif, en moest je scharreleieren kopen ! Dan begonnen de mensen, mede onder impuls van het afvalbeleid, massaal kippen te houden, en de eieren-industrie viel bijna op haar gat, dus zijn nu de eieren van de scharrelkippen vergif, en moeten we die van de oh zo leuke legbatterijen vreten.
Nog iets ?
Denken ze nu echt dat we dat nog allemaal blijven geloven ?
Denken ze nu echt dat we gaan geloven dat morgen rundsvlees alleen gezond is als het komt van het witblauwe vleesras (oorspronkelijk was dat ras dubbeldoel zoals de rode westvlaamse koe) ?Denken ze nu echt dat ik zal overschakelen naar struisvogel als ze mij vertellen dat dit nog niet geforceerd is ? Ik zie die beesten hier dicht opeen in een kleine wei staan vreten uit verveling, gezond vlees ?
Weet je wat ? Ze zeggen maar, ze doen maar... Ik zie dat het ei van een van mijn eigen kippen veel steviger is, het wit loopt niet als water, en de dooier heeft een normaal kleur, niet het bleekzuchtige van de eieren in de winkel... En, geloof het of niet, ze zijn ook nog lekkerderder. Daarom zeg ik nu dat het dank zij de dioxine is dat mijn kippeneieren lekker zijn.
Je hebt maar twee opties: gaan zitten wenen bij al die onzin, of het weglachen. Ik opteer voor het laatste. De oplossing is nu, volgens de geleerde heren professoren heel simpel ! Voeder de kippen binnen, op de betonnen vloer van je hok, daar pikken ze de gecontamineerde grond niet mee op. Duidelijk een man die kippen kent ! Een kip zal buiten evenveel scharrelen en pikken en steentjes opeten als je hem binnen of buiten voert ! Een kip die buitenloopt legt steviger eieren omdat hij uit de bodem kalk en grint kan pikken. Een kip heeft trouwens ook steentjes nodig om te overleven ! De kip krijgt zijn graan bijna niet verteert als hij in zijn maag geen steentjes heeft die werken als de molenstenen en het graan helpen vermalen ! Als, als je ooit eens zelf een kip zoudt dooddoen en kuisen, dan zou je weten dat er in zijn maag ook steentjes zitten, tenminste als het een normale kip is met normale voeding, en niet op zuiver korrels of zuiver meel (van korrels) gekweekt is... Maar wie doet nu nog zelf een kip dood ?
antwoord: de vos

De maag van een kip is heel anders dan de maag van bv een konijn ! De maag van een kip is een spiermaag, het vermaalt letterlijk zijn voedsel. In onze maag zit een heel sterk zuur die alle voeding afbreekt, niet zo bij de kip.

Misschien zit er wel dioxine in die eieren, maar dan zit dat in alle eieren, ook in die van de legbatterijen, want ik denk dat we nu meer dioxine binnenkrijgen uit de lucht dan dat we het uit de grond halen. Ik denk dat we niks meer kunnen eten dat niet besmet is door de omgeving. Ik denk, mocht je een tijdmachine echt uitvinden, en je zou een mens uit de tijd van Kareltje de Grote naar hier brengen, en hem voeden met onze dagelijkse kost, die man op slag doodziek zou zijn ! En ondanks het feit dat in die tijd wellicht de mensen roken, zou hij vinden dat het hier verschrikkelijk stinkt... Nee, we moeten ons niets voorspiegelen, heel onze wereld is, IS vervuild, wat men er ook van zegt ! Als één van de grootste redenen van het afsmelten van het poolijs de vervuiling is, dan zegt dat genoeg ! (Op wit ijs weerkaatst de zon, maar vuil ijs vangt het zonlicht op, en verwarmt dus het ijs)

In plaats van te jammeren zouden we moeten zorgen dat we het niet nog erger maken, want op den duur zal het onleefbaar worden ! Op den duur gaan we gewoon kapot gaan door het feit dat we ons niet meer kunnen aanpassen aan de steeds sneller steeds wijzigende atmosfeer. Maar nee, we laten hier een groepje roepen en beloven hen alle mogelijke maatregelen om de natuur alsnog te herstellen, en we nemen alles wat sterk vervuilend is op, en verhuizen het naar de streken die nog min of meer gevrijwaard waren, om ook daar de boel naar de teelballen te helpen !

Het is inderdaad het mensDOM !

Hier hebben de groenen de indruk dat "als elk voor zijn eigen deur kuist, gans de straat is schoon" principe wordt toegepast, maar ze zien niet dat men het vuil gewoon naar een andere straat (lees werelddeel) verhuist. Paardenbril op ! Marsj !

En weet je, het vergift is, dat de goederen die op vervuilende manier zijn gemaakt, goedkoper zijn, en dus gegeerd, vooral door dezen die zich niet kieskeurig kunnen opstellen. Eigenlijk is er niet veel veranderd, vroeger was het houdt gij ze dom, dan zal ik ze braaf houden, nu is het zo dat het vervuilendste het goedkoopste is, en dat snelle winsten dus nog steeds primeren. Wat de gevolgen zijn voor de komende generaties ? Pfff, wie trekt zich daar iets van aan, als ik het maar goed heb...

Ik ken een bedrijf die steeds weer, keer op keer, met steeds weer andere motivaties, verder alle wetten inzake milieu negeert, en niet gestraft wordt, want anders zou deze tewerkstelling verloren gaan, in een streek waar er al zo veel werklozen zijn... Bovendien zie je dat het bedrijf ondertussen bezig is om alle kapitaal uit het bedrijf weg te pompen, opdat, als toch eens de wet zal moeten gevolgd worden, zij al lang en breed met het geld weg zijn, en de staat (wij dus) met de schulden en met de vervuiling blijven zitten... Er is geen mens zich beter bewust van het belang van de tewerkstelling... maar tot waar gaan we met de prijs van de tewerkstelling ?
Rekenen die kapitalisten niet juist op het belang die we hechten aan de tewerkstelling om ons verder uit te melken ?

Ik ga stoppen, ik heb er ook zelf geen sluitend antwoord op... Of toch, we zouden steeds de toekomst voor ogen moeten houden, en dan weten we het wel, maar het is en blijft een moeilijke, heel moeilijke beslissing ! De mens die daar werkt verdient daar zijn boterham, heeft zijn inkomen nodig om zijn leven verder te leven... Ga jij hem zeggen dat dit minder belangrijk is dan de verre toekomst ? en toch... misschien kunnen we het anders doen? Bedrijven die deze of andere wetten negeren, gewoon uit hun handen nemen, naasten als het ware ? Als behoeders van de wereld en zijn bewoners lijkt dat veeleer rechtvaardig dan verder vervuilen omwille van de huidige tewerkstelling niet ?

Och, ik ben al jaren ziek, ik moet en kan er zelf niets meer aan doen, ik heb makkelijk praten.
Ik weet het.
Soms is (schijnt ,) zelfs ziek zijn een luxe.

tot de volgende ?

nr 800 een "never ending story" ?

Toen ik vandaag opende, zag ik tot mijn verrassing staan 800... Ik vermoed dat het gisteren was, en dat dit nu dus al 801 is... who cares ?
Ik moet wel zeggen dat ik nooit ofte jamais gedacht had ooit zoveel en zo lang te zullen bloggen. Maar ik heb het al gezegd, het is een verslaving! Soms heb ik lust om twee keer per dag me aan dit masjien te zetten om te bloggen, maar overdaad schaadt... dus trek ik mijn remmen dicht.
Soms zit ik ook voor mijne kwampjoeter, wanhopig te zoeken en te boren naar inspiratie, en dan schrijf ik maar op, bijna zonder nadenken, gewoon de woordensluis wijd open en geef maar buzze. En soms krijg ik dan reactie dat dit een van mijn betere was... Met anders woorden, als ik niet nadenk, dan ben ik goed. Merci !
Als ik nu naar mijn linde kijk, dan zie ik iets bizars ! De lucht is helemaal gevuld met een donkere dreigende lucht, maar buiten beeld moet er ergens toch een gat zijn in dit dikke wolkenbed, en daar piept de zon door, en schijnt recht op de natte takken van de linde. Heel de linde is ( aan één kant) in goud gewikkeld, blinkend en wel ! Mooi ! maar wel weeeeeeeeeer eens nat, NAT !
Ik wil het niet opzoeken, maar je moet het kunnen vinden in deze blogs, vorig jaar hebben de boeren (weer zij!) na een korte wijle van schitterend weer, weeral zitten beewegen om regen te krijgen... Hierboven hebben ze, na al die steeds terugkerende ontevredenheid, blijkbaar gezegd: Je vraagt regen, wel je zult regen krijgen, en heel plechtig : (in gouden letters) "Dat het niet meer stoppe"... En wij zitten er mee !
In plaats van te doen zoals ieder zinnig mens, en te weten dat het nooit goed is voor een boer, en al wat hij broebelt te negeren (negéren en niet négeren) zoals wij allemaal doen, nee, Hij maakt zich kwaad, en wij zitten ermee !
Ik weet wel dat de boeren stilaan tot een beschermde minderheid behoren, maar je moet ze niet verzuipen ook niet hé ! Dju toch !
Ik denk dat wij ook eens en "en masse" zullen moeten gaan beewegen. Voor mooi weer. Visweer.

Ik had wat schrik dat de kleine rare visjes in mijn kleine vijver uitgestorven waren na de winter, maar nee hoor! Als ik eten werp, zie ik plots het water bewegen en het voer verdwijnen. Ze zijn er dus nog, alleen, zwarte vissenruggen tegen een zwarte vijverbodem, dat zie je niet hé ! Ik hoop dat ze kweken, en dat ik die rare visjes kan uitdelen aan mensen die ook die gekke dingen willen hebben.

Zou de vijver van Luc ondertussen al hersteld zijn? Ik denk van wel, maar ik heb hem nog niet gezien, dus zeker ben ik het niet. Hopelijk heeft hij niet te veel slachtoffers van die gedwongen verhuis... Want vissen zijn nogal gevoelig. Ondertussen zie ik in mijn aquarium de overbevolking toenemen, en ik kan er niets aan doen ! Zodra ik een net in het water breng is er geen vis meer te zien! De loebassen zitten dan allemaal achter de rotsblokken, wetende dat ze daar onbereikbaar zijn voor netten en dergelijk vistuig. Anny zegt dat ik eens moet proberen met een lijntje uit te werpen... Ik zie me al zitten, vissend op een stoel op de tafel, en zonder dobber, gewoon kijken of er één het aas in zijne muil durft te nemen... Maar die beesten leven van vlokkenvoer en korrels, hoe kun je dat aan je haak doen? En als ik iets anders neem, gaan ze dan bijten? Misschien moest ik het eens proberen met de methode van de stekelvisvangerswijze van toen we nog kind waren.
Gewoon een regenworm aan een draadje, en als de vis een heel end van die worm binnengewurmd heeft, hem ophalen. Dan heel voorzichtig de worm weer uit de vis trekken, vis in het bokaaltje, worm weer in het aquarium voor de volgende... Als ik dat zo schrijf, dan denk ik weer terug aan het maag-onderzoek dat ik eens onderging...
Ze spuiten eerst iets in je wijdopen mond, om het wat minder gevoelig te maken, en schuiven dan een plastiekendarm in je keel, tot in je maag en zelfs iets verder... In die darm zit een camera, en ze zitten dan aan sightseeing te doen in je binnenste... Heel leuk als ze dan zeggen "daar vier zweren, daar, kijk daar wel zes bijeen..." en zo verder... Ze konden mijn maag zelf niet controleren, omdat ik gegeten had (het onderzoek was via de spoed gebeurd), maar voor de maag telden ze al meer dan 20 zweren... en dan trekken ze die buis ook weer netjes omhoog... Je voelt het maagzuur eventjes in je mond... Leuk.
Ik weet niet of het een gewoon ouderdomsverschijnsel is of niet, maar sinds dat onderzoek verslik ik mij veel sneller dan vroeger ! En echt verslikken hé, waarbij een stukje werkelijk in je luchtpijp terecht komt, en je zit te hoesten en af te zien dat niet schoon meer is. Ik heb het eens gehad in de eetzaal van een hotel... Ik ben naar buiten gegaan, want niemand at nog. Zo erg is het dan. Bovendien is het op den duur echt pijnlijk ! Gelukkig is het nooit iets geweest dat de lucht echt afsluit, want anders, ik kan heel goed snappen dat het dan in een korte wijle exit is.... Tenzij er iemand je red door de heimlichbeweging toe te passen...Als er dat daar toevallig iemand kent.

Enfin, ik wil maar zeggen dat, waar ik dat vroeger een normale vismethode vond, ik mij nu het gevoel zit voor te stellen... Ik weet dat een vis geen of bijna geen zenuwen in zijn muil heeft, maar in zijn slokdarm zal dat wel even anders zijn zeker ?

Nu, die vissen hebben wel het geluk dat we ze niet te zelfdertijd op blazen ! Want bij dat maagonderzoek doen ze dat wel ! Ze blazen je vol met lucht ! Ik heb nog nooit zoveel scheten, winden, veesten, poepjes, flati laten vliegen als na dat onderzoek ! Koen voerde mij naar huis, en dacht dat het zijn motor was die raar ronkte. Nee dus.

Ze hadden mij voorgesteld de nacht door te brengen in het hospitaal, maar ik durfde niet ! Echt waar, ik zou op een vreemde WC nooit ofte nooit rustig al die wind hebben kunnen lossen ! En het ophouden was ook al niet mogelijk, dus was de wagen van Koen de eerste loskaai...

zo'n onderzoek is niet echt pijnlijk, maar wel verschrikkelijk ambetant ! Vooral de luchtinbreng.
... en nadien het weer lossen er van. Mijn buik deed echt pijn van het opgeblazen gevoel. Misschien hadden ze wat meer geblazen dan gewoonlijk, omdat ze de maag niet konden zien daar ik gegeten had, maar toch... Gelukkig zagen ze geen bloed, en dus mocht ik naar huis, naar veilige streken om wind te lossen.

Ik heb al wat medische ondervinding opgedaan in mijn leven! Je kunt je niet voorstellen wat ze allemaal met een mens doen om hem te onderzoeken ! En we zijn nog maar aan het begin ! Ze hebben nu al een pil-camera, die je gewoon inslikt, en die gans het verteringsproces ondergaat, tot en met het verlaten van het lichaam in de pot... Dan halen ze die pil er uit (bah!) en bekijken de film van heel je verteringssysteem... Maar ook dat is bijna al weer ouderwets ! Nu hebben ze chips die zo klein zijn dat het maar zo dik meer is als heel fijn zand... Men denkt er aan om bijvoorbeeld bij relletjes deze chips als zand te spuiten over de herrieschoppers... Nadien zouden ze deze mannen (en meisjes) kunnen vatten met sensoren die de aanwezigheid van die chip(s) zouden zien... Er is nog een moeilijkheid om het systeem werkbaar te maken, er moet een antenne op, en die kunnen ze (nog) niet klein genoeg maken om dit systeem sluitend te maken. Eens ze dat hebben, zal het een heel kleine moeite zijn om iedereen te "chippen" vanaf de geboorte, en dan zou men steeds, maar dan ook steeds zien waar je zit, hangt of ligt... Big Brother is watching you ! De patroon ziet hoelang je op het toilet zit, en hoe vaak, ziet hoe lang je eens gaat roken en hoe vaak, ziet als je niet op je werkpost zit... Leve de vrijheid.

Het gaat nu al ver ! Laatst ging ik bij de apotheker om medicamenten. Ik betaal steeds met de kaart. Nu moest ik weer mijn SIS-kaart inbrengen (zoals ieder kwartaal), en tot mijn verbijstering gaat dit nu langs hetzelfde machine ! En dan vraag ik mij af of de bank ook mijn gezondheidsinfo leest ? Of wie dat dan wel doet? En welke lekken er in zitten of mogelijk zijn ? Nu heb je verzekeringsmaatschappijen die je niet meer willen verzekeren als je een bepaalde leeftijd hebt, zullen ze dit binnenkort ook doen op basis van je medische gegevens ?
Beangstigend.

Ze verzekeren ons wel dat het systeem veilig is, en niet kan gebroken worden, maar dat beweerden ze van onze bankkaart ook, en ondertussen...
Ik ga stoppen, anders maak ik jou ook bang.
tot de volgende ?

het mak's zien

Gisteren op de rommelmarkt heb ik iets heel uitzonderlijks gezien: een machine !
Ik zag de man, leunend op de ijzeren trekstang van een machine staan, een machien dat je hoorde ruisen en kreunen... Ikke met mijn lachen altijd, "buiten er op leunen, heeft dat machien nog andere functies ?" ... Bleek dat een kunsthart te zijn ! Ik heb dat nog nooit eerder gezien, en geef toe, het is ook niet iets wat je verwacht op een rommelmarkt.
Het machine is zowat de omvang van een naaimachine, middenstuk is een hoge smalle rechthoekige doos, en aan weerszijde zie je twee ronde dozen, zowat het formaat van die ouderwetse beschuitdozen. Het is blijkbaar een toestel op luchtdruk, want je ziet een doorzichtige plastickabel naar de buik van de man gaan. De man heeft zijn pullover naar boven gedaan, en je ziet op zijn buik zijn hart, zijn kunsthart hangen... Je ziet het pompen en je ziet het bloed stromen uit zijn buik en via een tweede slang weer in zijn buik...de luchtdruk komt toe in het kunsthart. Dat hart op zich is niet groot, zowat de grootte van een vuist, dus eigenlijk de grootte van je hart als je het zo wilt stellen...
De man is wachtend op een donorhart, maar zijn toestand is dermate slecht dat hij eigenlijk al lang dood moest zijn, zonder dat wondere machien...
Er zijn -volgens de man in kwestie- 4 zo'n machientjes aan 't werk in gans België... En ze komen allemaal uit een hospitaal, dat van Edegem (?) ... meer weet ik er ook niet van, maar het is beklemmend om zien.
Stel je voor dat je moet leven dank zij zo'n soortement boodschappenwagentje op wieltjes, met daarop zo'n machientje... Waar je ook gaat of staat, ligt of zit...het machien moet mee... Waar je ook bent je hoort steeds dat gepomp en gebrom... Je kunt geen stap verzetten zonder. Moest die darm losschieten, je bent er niet meer. Mocht het machien haperen, idem dito... Wellicht moet je dat ook opladen... geen stroom, om wat voor reden dan ook... exit manneke.
De man zag er goed uit, hij had een mooi kleur en was vitaal.
Toch vertelde hij dat op het moment van de ingreep zijn longen, zijn lever en zijn nieren al heel erstig waren aangetast, en dat hij maanden heeft moeten recupereren om weer "mens" te zijn. Hij is nu al lid van de club (?) van de mensen die leven met een donorhart, en weet precies hoe dat alles in zijn werk gaat, en hoeveel de techniek en de resultaten al verbeterd zijn, en... en...
Voor die man draait het ganse leven rond HART.
Eigenlijk is dat voor ons allemaal het geval, maar we denken er niet aan. Als je het voortdurend op twee kleine wieltjes voor je uit duwt, wel.
Bizar, eigenlijk zouden wij er ons meer bewust van moeten zijn dan hij, want het is bij ons (nog) lichaamseigen.
Het was een confronterend machine.
Het kloppende en pompende bloed bovenop zijn buik werkte als een greep in je nek en eens goed geschud worden, als een kattejong door de moederkat.
Ik zie het nog.

Het regent niet, maar alles is grijs en overtrokken. (Ik kreeg al reactie op mijn naam is plaatselijk, je moet het maar eens lezen...) Het ziet er niet naar uit dat de zomer toch nog zal komen. Ik las een artikel van een van die klimaatsonheilsprofeten, die nog een stapje verder gaat dan de anderen... Volgens hem is het toch al veel te laat om nog iets te doen, en leven wij hier in België tegen 2040 in de sahara, de dorre, droge woestijn. ('t zal dan toch wreed rap moeten veranderen zulle, want het is hier alles, behalve droog te noemen.) Zijn boodschap is: geniet mensen, we hebben maar een dertig jaar meer voor de boeg (maar dat beeld roept water op, en dat is in deze context verkeerd zeker ?)

Met andere woorden, één ding is duidelijk ! Er is iets ! Maar wat het is, daar zijn ze het over eens, een verandering... maar hoe het wordt ? Daar zijn ze nog bij lange na niet uit, het variëert van niet erg, en we sparen ons een terugkeer naar de ijstijd uit, tot seffens zitten we hier in de woestijn, en alle tussenvormen. Ik heb het ja al gezegd, ik geloof niet in al die doemscenario's, ik denk dat we beter investeren in beschermingsmaatregelen tegen de stijging van het zeewater, dan dat we nu moeten gaan paniekmaatregelen nemen. Bovendien moeten we zorgen dat we lessen trekken uit het verleden, en niet meer op die manier werken...Maar dat doen we juist niet ! Europa is zowat de enige die drastisch gaat liggen doen, en de prijs daarvan dubbel en dik zal betalen, terwijl "das kapital" zich zal verplaatsen naar de landen waar ze nog zo'n grote honger hebben dat het hen niet kan schelen, als ze maar eten krijgen... Gehoord dat China nu al aan het reclameren is dat de industrie die wij naar ginder brachten veel te vervuilend is ??? Natuurlijk, het zijn de machines die hier niet meer mogen die we daar hebben gezet ! Nu gaan we dat nog eens over doen in de derde wereldlanden, en dan zal de boel daadwerkelijk naar de kloten zijn ! (sorry). In plaats van dezelfde fouten niet meer te herhalen, gaan we ze gewoon exporteren, net alsof de wereld niet één geheel is... Herinner je mijn blog over de moederziel van de aarde? Denk er nog eens over na, en kijk hoe schijnheilig we zijn ! We liggen te roepen en te tuiten over Kyoto, en ondertussen houden we tweederden van de wereld er buiten, onder de mom van daar is nog geen industrie, nee, maar we zijn ondertussen druk bezig alle sterk vervuilende dingen naar ginder te voeren, om het ook daar kapot te helpen !
Ik krijg er iets van als ik er op denk !
Ik ben niet die groene jongen, omdat die mannen naast hunne velo rijden, maar het is een feit dat we bezig zijn met dingen kapot te maken die niet moeten kapot gemaakt worden...
Soms hebben we geluk en herstelt het zichzelf nog, maar in veel gevallen zijn we een stuk kwijt die niet meer kan terug komen... In de tijd dat het de grand chique was om op je hoedje de pluimen van de paradijsvogels te zetten, schoot men daar die beestjes af bij duizenden... Wonder boven wonder was een paar jaar na het uitvoerverbod, het vogelbestand nagenoeg hersteld, weet je waarom ? De paradijsvogel krijgt zijn sierpluimen maar als hij een jaar of zes oud is, dus alle wijfjes en alle jongen waren rustig blijven vliegen, ook de jonge nog niet be-sier-vederde mannetjes. Die keer hadden we dus geluk, maar daartegenover staan er honderden waar we onherroepelijk die diersoorten kwijt zijn. Dat is ook de reden waarom je nooit of te nooit meer de natuur terug in evenwicht kunt brengen ! Ieder tussenkomst, zelfs al is dat bedoeld als herstel, is in feite een vervalsing, en kost steeds een prijs en veelal nog een groter verlies.
Dat zouden we nu stillekes aan al moeten weten, maar ja, alleen een ezel stoot geen twee keer... de mens dus wel, en meer dan twee keer.
Willen we de wereld zo goed mogelijk houden, dan moeten wij een evenwicht maken tussen alle landen, wat mensen betreft, en moeten wij dus werk uitvoeren naar de derde wereld landen, maar heel zorgvuldig, en met extreme zorg voor het milieu ! Zodat wij daar niet opnieuw de fout maken die we hier hebben gemaakt ! Dat is de enige kans op redding ! Er is er geen ander, en ze doen net het tegenovergestelde ! De kiekens !

Maar ik zit weer op mijn stokpaardje...

Ook gisteren, zag ik een doos meccano liggen... Ik had een gesprek met de verkoper, en ook zijne kleine had geen enkel inzicht meer in dat speelgoed... Ik vertelde hoe wij indertijd zitten zoeken hadden om een kraanbak die open kon, grijpen kon, vasthouden kon en weer storten waar wij het wilden te maken... Wij leerden daar zonder het te weten mechanica! Maar nog veel meer dan dat, wij leerden te kijken, te ontleden, te stelen met ons ogen ! Wij keken niet alleen naar de timmerman die een stoel herstelde, wij keken vooral hoe hij het herstelde en vroegen hem naar waarom en waardoor tot de man ons buitenjaagde...kortom wij ontwikkelden een eigenschap die ons heel ons leven heeft geholpen om heel veel dingen zelf te repareren en zelf te maken. Wij ontdekten hoe wij verlijmingen konden opspannen zonder die spanvijzen te hebben...
Als ik nu zit te prutsen en te beeldhouwen aan die kleine stukjes been, dan profiteer ik nog steeds van al die inzichten om bepaalde effecten te bekomen... Dat is wat ik wil meegeven aan de jeugd, maar zij zien het doodgewoon niet meer...
De stoel wordt niet meer gemaakt, men gaat en koopt een andere. Ene die mechanisch is gemaakt, bijna zonder dat er nog een hand aan kwam... Wat zouden wij dan willen weten... Opa, je bent ouderwets...
Ja, misschien wel, maar ik heb heel veel geld kunnen besparen door veel dingen zelf te kunnen...en niet afhankelijk te zijn van anderen... maar ja, dat is ook al ouderwets.
'k zal nu wel niet meer beteren zeker ?
Ik hoop van niet.
Wat ze ook van me denken.
Ik wil verslijten zoals ik altijd geweest ben, daar voel ik me (redelijk) goed bij.
... en ik hoop dat al die kinderen van nu dat later ook kunnen zeggen, dan is het goed.
... hoe ze het ook doen, zolang ze zich maar goed voelen, want dat is wellicht het voornaamste dat we ooit kunnen bereiken, ons goed voelen, gelukkig zijn, want dat is het zelfde. Geluk is niet dat grote verre ongrijpbare, nee geluk is dat wat je hebt, als je tevreden bent met wat je hebt.
Da''s een doordenkertje hé ?
Geluk is dat wat je hebt, als je tevreden bent met wat je hebt.

Met deze wijze woorden ga ik sluiten voor deze blog... Ik kan alleen maar dalen, hoger kan ik niet.
Tot de volgende ?

mijn naam is...

Mijn naam is plaatselijk, zéér plaatselijk...
Ik wist het niet, maar ik heb het ontdekt !
Al ettelijke keren ben ik er mee geconfronteerd !
Daarmee weet ik het dus !
Het begint met het weerbericht, ze voorspellen plaatselijke buien.
En dat is dan net altijd op mijn hoofd.
Daardoor weet ik het dus: mijn naam is plaatselijk ! (Maar hoe wisten die mannen van het koninklijk meteorologische instituut dat ? En hoe weten ze waar ik ben of waar ik naar toe ga ?)

Wil je niet nat worden, verkeer dan niet in mijn omgeving als ze plaatselijke buien melden! Voor alle zekerheid kun je zelfs even informeren bij mij of ik niet toevallig net naar dezelfde plaats ga als u van plan waart... Misschien kunnen we dan een deal maken ? U gaat, ik blijf thuis, u filmt alles, brengt van alle lekkers een beetje voor mij mee (op uw kosten, want ik bespaar u een bui !).Zijn er boeken, je weet dat boeken mijn ding zijn hé, hou dan een beetje rekening met mijn voorkeuren...

De veilige marge varieert wel een beetje, maar ik heb vastgesteld dat je meestal droog blijft als je buiten de 5 km straal van mij af blijft... Ik heb het gecontroleerd, ik bel dan naar een bekende die net buiten de 5km straal woont en vraag of hij ook maar één drup heeft gezien ? Nee dus ! Let er dus een beetje op, hoor je of lees je in het weerbericht plaatselijke buien, dan weet je waar die vallen ! spreekt men van zeer plaatselijke buien, dan weet je dat er minder dan 5 km straal is, maar toch, veiligheid voor alles hé.

Nadat ik je deze tip gaf, heb je nu uiteraard geen paraplu meer van doen op die dagen, misschien kun je er dan ook ééntje van je vele aan mij bezorgen, want ik heb er veel van doen. Ja, wil je hebben dat ze lang meegaan, dat moet je die thuis netjes openvouwen en te drogen zetten, doe je dat niet, dan weet je dat je plu vlug gaat... gaat naar de verdoemenis. In mijn geval moet je weten dat dit door mijn naam "plaatselijk", ik geen plaats meer heb om alle plus uit te stallen om te drogen! Laatst zat mijn hond te huilen, het beest moest eens naar buiten om te plassen (ja, als je steeds tussen al die natte plus staat...) en nu vond hij de weg niet meer tussen al die wijd-opengeplooide plus... De sukkel ! Hij wordt oud, en met al die vochtigheid heeft hij last van 't flerecijn.

Fleurig is het wel ! Ik hou niet zo van die zwarte paraplus, daarom koop ik er steeds in diverse kleuren en patronen (bloemen zijn mijn preferees). Als mijn woning dan vol fleurige paraplus staat, dan is het echt mooi om zien. Ambetant, maar mooi.

Laatst kwam er hier een verzamelaar (van plus) en die keek zijn ogen uit ! Echt waar ! Ik heb nog helpen zoeken, ja voor hem was dat moeilijk hé... Maar we hebben ze gevonden, net naast de madeliefjesplu en de zonnebloemen van Van Gogh-plu, daar lagen ze, alle twee, te ogen, die ogen. Die man was zo tevreden van onze spontane medewerking, en van de mooie plus, dat hij mij op slag, zo maar al zijn dubbele plus schonk (365 ! ééntje voor elke dag, maar dit jaar ééntje te weinig ...) Ik heb hem dan de madeliefjesplu cadeau gedaan, hij oogde er zo sterk naar.

Die man was zijn verzameling indertijd uit noodzaak begonnen ! Zijn bovenbuur had een lek bad, en in het begin zette de man telkens een pot op de lekkende plaatsen, maar er kwamen steeds meer lekkende plaatsen, en die potten maken zo'n vervelend pling plong plangpleng plein (van het franse plein) lawaai, en je kunt moeilijk zo'n pot op je hoofd en op je schouders zetten hé... Dus hong (wij zeggen hing, maar die man hong, waarschijnlijk na al die gong-geluiden van die druppels in die potten) die man op een dag zijn zoldering vol met omgekeerde plus ! Het doordruppelende badwater bleef dan netjes in de plus hangen hé, en bovendien was het zo'n leuk gezicht, dat plusplafond !

Alleen vermeed mijn vriend de plus met reclameslogans ! Na dat hij een lekke plu had met er op "met xxx waterdicht verzekerd), wil hij geen van die gratisplus meer. Die zijn niet dicht. En open ook niet, open zijn ze ook niet dicht, open of toe ze zijn niet waterdicht.

Ik ga stoppen, ik wist gewoon niet wat schrijven, en begon zo maar wat te tateren, en dan kon ik niet meer stoppen, en dus draafde ik maar door, en zo doorgedraaid...

Ik moet wat stoppen met Toon Hermans.
Als ik lezers heb met hetzelfde gevoel voor humor als Anny, dan ben ik straks al mijn lezers kwijt.
ik zal 't niet meer doen... (voor een tijdje)

tot de volgende ?

frisco - weer

Vanmorgen naar de rommelmarkt geweest...koud, jongens, koud !
Gelukkig kwam er een kennis buitengestormd om ons op een kopje warme koffie te noden!
Zelden heeft koffie zo gesmaakt !
Heerlijk, heerlijk ! Zelden zo'n koffie...
Naast de kraampjes zag je ook her en der een open garage, waar buurtbewoners ook wat verkochten. Ik kocht er een kader (de lijst alleen) voor één euro. 't Is van mijn trouwfoto meneer, ik heb die nu in een victoriaanse lijst gestopt... Wellicht zag ze haar huwelijk als een heel old fashion iets, of wel wou ze het weer wat opkalefateren of ... ja, wat zou de diepe reden zijn van het herkaderen van je huwelijk ? Ik weet begot niet waar mijn huwelijksfoto is, wellicht op zolder, maar ik weet wel dat het zonder kader was. Dat was dan de mode, foto op een blok gekleefd...
Ergens vind ik dat symbolisch heel gepast. Mijn huwelijk is nooit iets geweest dat "begrensd" of "begrenzend" was, in tegendeel, het was en is de hele wijde wereld en nog steeds ...

Veel volk was er niet, en er waren ook veel minder markters dan anders...gewoon door de kou en de weersvoorspellingen vod buien... Van hier aan mijne kwampjoeter is het héél mooi en zonnig weer, maar als je buiten komt is er een ijzige wind die je verkilt tot op het merg.

Toch deed het eens deugd weer buiten te wandelen, en ssst, heel stillekes...bijna zonder pijn... ook de pijn die onvermijdelijk opkomt als ik iets doe, bleef nu wat langer weg, en het truukje met de andere houding (eens heel aandachtig staan kijken naar niets, maar in een andere lichaamshoek) hielp sneller en langer... 't Mag zo blijven. Ik heb de indruk dat mijn gymnastiek toch iets helpt, ook al heb ik tussendoor nog serieuze dips..

Voor het eerst zie ik dat ook de botten aan mijn lindeboom beginnen te zwellen. 't Wordt toch nog eens lente zo te zien. Vorig jaar was het op diezelfde rommelmarkt heel mooi en warm weer, en de japanse kerselaars waren al bijna uitgebloeid... Dat was het jaar van de klimaatsverandering, maar dit jaar klappen ze daar niet van, want niemand zou er een woord van geloven.

Het veld voor mijn deur is nog steeds een stoppelveld, stoppels van die vervroren groenbemesters, die nu als bleekgele skeletten het veld kleuren. Dat veld is eigendom van de ploegenfabriek die er naast ligt. Ieder jaar benutten ze dat veld om eens de kleine vernieuwingen aan hun ploegscharen uit te testen, maar dit jaar blijft alles er verzopen bij liggen. Wel heb ik al één wei gezien met koeien. Van die franse, die beesten komen van een warmere streek, en stonden daar in die wei op een trosselke mekaar te warmen. Ik weet niet of een koe beeft van de kou, maar zo ja, dan zal er geen melk geweest zijn, maar meteen boter...
Gisterenavond kwam Bart op zijn wekelijks bezoekje. Anny vroeg wanneer hij die overtallige haan zou meenemen... Oh, is die er nog ? Ik ben blij !
Bleek dat er één kip en de haan opgefret zijn van vermoedelijk een vos of een ander beest. De kip was alleen nog enkele pluimjes aan de draad, de haan lag echt verscheurd in stukken en brokken op zijn veld... Dus mijn reservehaan is nu aangeduid als chinese beroepsvrijwilliger om te kraaien op gevaarlijk terrein... Hopelijk komt de vos niet meer terug, maar ik ben bang dat die de plaatsen met makkelijk eten opschrijft in zijn notaboekje... Goed restaurant met drie sterren... of zoiets... En als je dan weet dat x aantal jaren terug, hier door de groenen gejuicht werd dat er ook in onze regio plots vossen doorgedrongen waren tot hier ... (Enkele "supporters" hebben er dan enkele van afgeschoten, en er zijn er ook gefotografeerd, met duidelijk zichtbaar een oormerk aan... Niet uitgezet, neenee, zelf tot hier gemigreerd, jaja... ) Je moet er eens van praten tegen die man hier iets verder, waar er in de dertig dieren verdwenen... Die is ook zo content met het "herstel" van onze natuur !
Iedereen die ogen in zijne kop heeft kan zien dat die vorm van "bescherming" nefast is, en dat het stijgend aantal rovers (vossen, kraaien, roeken, eksters, marters, bunzings en noem maar op) nefaste gevolgen hebben op onze kleine zangvogels. Hoelang is het al geleden dat jij nog een kuddeke groenvinken zaagt ? Om niet te spreken van de europese kanarie, de nachtegaal en noem maar op... Vroeger zagen wij hier op het veld regelmatig kievitten zitten, nu is het al jaren geleden dat dit hier te zien was...Maar verheug u, er zitten honderden kraaiachtigen !
Iedere "ingreep" in de natuur is bijna bij voorbaat gedoemd om te mislukken, omdat je nu eenmaal niet een natuur kunt herstellen ! Je kunt hoogstens iets doen om de natuur toe te laten zichzelf te herstellen. Met andere woorden, als je een stuk grond kunt vrijmaken voor de natuur, laat dan die grond gewoon zoals hij is, laat de natuur er zelf zijn eigen milieu scheppen, dan pas zal het ook een stukje bijkomende biotoop zijn. Maar ja, wat staan we hier te prediken, ze weten toch alles beter... Nee, het gras wordt te lang, dus zetten ze er grote grazers op... En ons milieu wordt verrijkt met poolse halfwilde paarden... 't Is wel allemaal goed bedoeld, maar natuur en inrichten, dat zijn twee woorden die nooit of te nimmer bij een kunnen horen. Oh ja, als je al honderden jaren heide hebt, met begrazing door schapen, dan zul je ook een milieu krijgen, aangepast aan die begrazing... Maar je kunt niet zeggen dat dit de natuurlijke biotoop is van die streek ! Nu laten ze die heide liggen, en dan slaan ze in paniek, omdat door het niet begrazen die heide evolueert naar een ander milieu... nee, het keert terug naar het milieu dat er ooit was. Weliswaar met een pak dieren en planten die er duizend jaar geleden nog niet stonden, maar toch...

De zon is ondertussen verdwenen, ik zag hem nog net even wuiven, en dan sprong hij achter een grote dikke bijna zwarte wolk weg...Daar zijn de verwachte (???) buien...

Ik ga stoppen...Morgen is Anny jarig, en Luc (vis) is jarig de 17°.
Niet vergeten !
tot de volgende ?