zaterdag, februari 09, 2008

op naar de 750 !

Het lijkt maar heel kort geleden dat ik de kaap van de 500 blogs bereikte, en zie, ik stel vast dat we al in de 730 zitten... Waar gaat de tijd ?
Als je soms zou vinden dat de tijd maar niet voorbijgaat, begin een blog, verplicht je zelf om dagelijks een stukje te plegen, en zie...na een korte wijle ben je verslaafd aan het scriberen van je dagelijks potje gal, plezier, vergif, of wat dan ook...je kunt het schrijven niet laten...
Voor wie schrijf je dan ?
Och, het geeft me de kans dingen te lozen waar anders geen mens wil naar luisteren, het geeft me de kans om weer eens in het verleden te duikelen zonder dat je ze hoort zuchten of zonder dat je die blikken ziet die ze naar elkaar werpen. Het geeft je de kans om eens je gedacht te zeggen. Het geeft je de kans om te proberen de goegemeente wakker te stampen en ga zo maar verder en verder. Met andere woorden het is één grOOOte uitlaatklep voor je ideeën, gedachten, verlangens, dromen en noem maar op.
Nu en dan krijg je dan wel een reactie, en tot mijn verbijstering is die dan meestal positief, soms eens aanvullend en soms een verbetering van een feitje.
Maar negatieve reacties kreeg ik nog niet.
Wat mij verwonderd
Vertel ik dan altijd wat ook bij de anderen leeft ?
Of zit ik zoooo ver weg van hun gedachten dat ze het de moeite niet vinden om er op in te gaan ?
ofte...misschien heb ik helemaal geen lezers meer ? Nee, dat is zeker niet juist, want nu en dan krijg ik ook via andere wegen opmerkingen over mijn blogs. Zo stel ik tot mijn verwondering vast dat mijn oudste zus mijn blog bekend maakt bij haar buren... Want ik kreeg plots een mailtje van die buur.
Ik hoor van Luc (alle twee !)dat ze zitten te lachen met wat ik soms schrijf (dat zal dan wel in de zomer zijn, want de winterperiode is altijd vol weemoed, gal en sarcasme)...
Eigenlijk snap ik dat lachen niet altijd, want ik schrijf geen moppen, ze moeten dus lachen of met de avonturen of met de schrijwijze...
Maar zou er nu echt nooit eens iemand gloeiende kwaad worden op mijn blog ?

Enfin, wat dan ook...ik kan het schrijven niet laten (gezongen op de wijs van Wim Sonneveldt's Zij kon het lonken niet laten podopompompom ze lonkte naar iedere man pompom)
Waar zijn die kleinkunstenaars van vroeger nu naar toe ? Ik ken er geen meer ! We hebben geen mensen meer die humor brengen met woordenspel... We hebben alleen nog humoristen die mensen over de kam scheren... (Als je dat doet blijven de stoppels staan, maar who cares, da's nu mode !)
Maar humor ala Vermeersch met zijn Aovelgem ? djudedju; een Fons Janssen met zijn Lachende Kerk (Na lang zoeken heb ik eindelijk een oecumenisch symbool gevonden, aanvaardbaar voor iedere geloofgemeenschap ! ... de collectezak...); een Wim Sonneveldt met zijn Margootje, een Toon Hermans: Leg neer die bal !....nee dergelijke humoristen hebben we niet meer...
In die tijd hadden we er heelder pakken, en plots, in eens zijn ze allemaal weg, verschwunden...djudedju...
Vooral een Toon Hermans, die nooit ofte nooit over bepaalde personen sprak, was voor mij De Grootste... Als ze op de tv een one-man-show van hem uitzonden, dan was ik niet van het scherm weg te houden...Dan zat gans ons gezin te luisteren en te lachen. Wat roert daar in het struiuiuiuikgewas... Hoe deed die man dat ? Eigenlijk was zijn truuk nogal dikwijls hetzelfde, hij beelde de sukkel uit die zijn tekst kwijt was of die schromelijk mislukte "doif is dood meneer...doif heeft te lang in doosje gezeten, meneer". Hij speelde de schlemiel, en wij lachten . . .
En weer moet je vaststellen dat we oh zo slecht zijn ! We lachen met de persoon die valt, of het nu echt is of symbolisch...
ZEg, als je lacht met mijn blog ????? Nee hé?? Dan ben ik toch niet de schlemiel hé ?
Ik ga stoppen, we gaan rommelmarkten...
tot de volgende ?

vrijdag, februari 08, 2008

den 30° mei

In Rome staat een kerk (ik ben te lui om de naam op te zoeken) waar langs de wanden de portretten van al de pausen staan geconterfeit... Toen ik er met Anny op bezoek was, was er nog plaats voor één. De legende wil dat er ook geen volgende meer zou zijn. Troost u, die volgende is er nu al...
In illo tempore non suspecto, dus heel echt waar, toen ik nog kind was, vertelden de Jehovah's voor echt en waar dat de dertigste mei van dat jaar de wereld zou vergaan. Een sloeber heeft er zelfs geld aan verdiend met de toenmalige tophit: den dertigste mei zal de wereld vergaan, dan gaan we naar de maan... De mensen van mijn ouderdom zullen zich die song nog wel herinneren...
Nu staan we weer voor het vergaan van de wereld...
In 2012, ik ben de maand en de dag al weer vergeten, maar het is niet moeilijk het terug te vinden, type 2012 in het vakje van Google, en ik zweer je dat je op één dag niet alle teksten kunt lezen over het einde van onze wereld ! Goed gehoord ? van onze wereld...want het is niet het einde van de wereld !
Maar troost u, de monniken van de dalaï lama in tibet zeggen dat de buitenaardsen ons zullen redden ! Want volgens hen zou de dreiging van het einde een dreigende atoomoorlog zijn...
Vermits ik véél lees (te veel ?) denk ik terug aan het verhaal van de toren van Babel... Dit verhaal bestaat ook in meerdere versies, net zoals het verhaal van de zondvloed...
Toen de mensen allemaal één taal spraken, en alle kennis samen legden, dan voelde God zich bedreigd in zijn almacht, en hij stichtte verwarring.
Heb je al eens bedacht dat wij via de pc eigenlijk beschikken over een middel om weer allemaal met elkaar te praten en alle kennis samen te leggen... Blijkbaar geloven er ook nu nog veel mensen aan de jaloerse, de naijverige God van het oude testament...

Ik heb niet gesproken over de doemscenario's van het jaar 1000, nog eens dunnetjes overgedaan in 2000 met de verhalen over de crash van alle computers, en dergelijke rampen . . .

Het lijkt wel of wij op een of andere manier steeds verwachten dat de wereld zal vergaan. Er bestaan tamelijk goede berekeningen wanneer onze zon zal kapot gaan, en dus ook alle planeten in zijn gevolg daar het slachtoffer zullen van worden, maar dat ligt nog oneindig ver van ons...

Waar halen we dan die droom van een naderend einde vandaan? Zeg nu niet uit ons geloof, want de 2012 blijkt van uit de Maya cultuur te stammen, en die hoorden bij mijn weten niet bij ons geloof. Oh ja, er zijn natuurlijk veel godsdiensten die dit doemscenario vooropstellen, dus misschien ook bij de Maya's ?

Ik denk dat het gewoon voortkomt uit een redenering van de primitieve mensen, die zagen dat alles om hen heen wel vroeg of laat kapot ging, dus zou dat ook wel het geval zijn met de wereld in zijn geheel... (Rekening houdend met de exploderende zon hebben ze gelijk (exploderen is niet correct maar benaderend)).

Wellicht is die redenering daardoor ook zo algemeen. Net zoals ook het voorkomen van de grote verwarring en de grote vloed zo algemeen is. Op een bepaald ogenblik is de met rede begiftigde mens ontstaan, in het begin zal dat dus een eerder kleine groep geweest zijn. Als daar nu de overstroming plaatsgreep, dan was dit werkelijk bijna het einde van de wereld ! De wereld die bekend was aan die kleine groep van mensen of mensachtigen. Er zijn weteschapplijke studies die uitwijzen dat alle mensen voortkomen van een eerder kleine groep (het restant na de grote rampen ?)men spreekt van een 5000 ongeveer.
Geschiedkundig zien we ook dat ze bijna allemaal ooit één taal hebben gesproken... waarschijnlijk door honger zijn ze verder uit elkaar gaan wonen, en zijn de talen steeds meer gaan verschillen.
Maar ergens, in het collectief geheugen zit nog het besef van de grote vloed en het feit dat ze vroeger wel met elkaar konden praten...
Ik weet uberhaupt niet of dit correct zo gegaan is, maar dat is volgens mij wel het antwoord op een heleboel vragen.

Dus de wereld is al eens vergaan...door water ! En de volgende "vergaan" zal door vuur zijn !
Logisch ! Iedereen beseft dat nu de mensen zo ver uit een wonen, dat één overstroming nooit meer het collectief einde zou kunnen brengen, dus moet het wel iets anders zijn, en dan denkt men uiteraard aan het tegenovergestelde van water...vuur... En in de huidige wereld ziet men plots dat dit wel technisch zou kunnen ook ! Met al die atoombommen....

Dus zijn er altijd mensen die afkomen met doemscenario's... gaan de van een atoomoorlog tot... klimaatverandering...

Vroeger, lang geleden (in een mensenleven) waren de leefgemeenschappen veelal klein, en dan waren er de machtigen die de mensen onderdrukten, en het geloof was er om ze braaf te houden... Dat gaat nu niet meer, dus komt er een ander scenario om de massa weer in één hoek te drummen en de machtigen krijgen de rest van de wereld... Kijk maar eens goed wat ze bezig zijn onder het mom van "klimaatsverandering"...
Lees dan ook eens hoe (en waarom) ze bv professor Lomborg proberen te muilkorven...
en wordt wakker !

Gezien hoe mooi de zon schijnt, hoe vroeg het al weer dag is ?
Nogal een geluk dat het nu warmer is hé, met de prijs van de mazout !
Of is het gewoon zo dat ze de prijs de hoogte in jagen omdat we er minder nodig hebben nu het warmer wordt, nu er steeds meer alternatieve verwarmingssystemen komen?

lig er niet van wakker, maar denk er toch maar eens over na ...
tot de volgende ?

donderdag, februari 07, 2008

donderdag

Gisterenavond moest ik mijn pillendoos weer vullen, dus, vandaag is het donderdag.
Zaterdag 's avonds moet ik mama's pillendoos vullen.
Die dozen bepalen de voortgang van de weken.
Daarmee wil ik zeggen dat de dagen zo maar door de vingers glijden als je thuis zit te zitten...Er is zo heel weinig onderbreking in de normale sleur der dingen. In het weekend eens een rommelmarktje, maar aan de andere kant zweren alle tv-zenders dan samen om op zondag zo weinig mogelijk uit te zenden die de electriciteitskosten van de tv verrechtvaardigen...Althans voor acht uur dertig 's avonds, want dat is zowat het uur van het slapengaan. Nu ja, slapen... Gaan liggen is correcter... Nu, ik mag niet klagen, gisteren heb ik goed geslapen. De pijn is weer teruggezakt tot op een normaal niveau... toch zolang ik stillekes ben en heel goed op let op mijn bewegingen. Gewoon me wassen vanmorgen was al genoeg om de alarmbel luid te doen klingelen.
Straks ga ik eens surfen naar de sites over rommelmarkten om te zien of er dit weekend ergens in de omtrek iets te doen is...
En als mijn rug het toestaat daar eens iets anders te zien en te doen. Wel wetend dat het zal pijn doen, maar als het binnen het verdraagbare valt, dan is een kermis een geseling waard zoals ons moeder altijd zei...
Hoor mij hier eens bezig, precies of ik ben De Duts van de maatschappij !
Terwijl ik vandaag weer vaststelde dat één van mijn mail-vrienden haar box niet meer leegt, en ik weet dat dit wil zeggen dat ze dat op die dagen echt niet meer kan, van de pijn.
Als ik dan hoor wat ze allemaal moet slikken om een beetje mens te zijn, en wat die massa brol allemaal voor andere miseries uitlokt, dan ben ik nog van de goeie... God, er zijn zo veel mensen die hele dagen moeten afzien. En er zijn er bij die de pijn echt niet aankunnen en de strijd opgeven. Wat zitten wij hier dan te klagen ? Ja, ik heb pijn, soms veel pijn, maar gelukkig kan ik nog steeds vechten en gelukkig kan ik nog steeds me zelf bezighouden, en verval ik niet in ineen kruipen in een hoekje met alleen mijn zelfmedelijden...
Ik denk dat dit mijn grote vrees is. Schrik dat ooit de pijn mijn geest zal nekken.

Gek, maar ik denk dat het feit dat ik zo vaak en zo ernstig ziek was als kind, mij getraind heeft in het vechten. Ik wou - zelfs als kind al- niet ziek zijn, en ik herinner me de keren dat ik tegen mijn moeder inging en haar zei dat de specialist in Brugge (Dr Dewinter ??) gezegd had dat ze geen duts van mij mocht maken...
Als vader was ik kwaad als een van de kinderen ziek was, en ik zag dat hij /zij niet vocht tegen de letargie... Ik herinner me dat Bart naar het UZ moest voor een kathederisatie... Wij hadden hem er heen gebracht, naar zijn bedje, en toen we weg gingen zag ik zijn lipje trillen, maar hij weende niet, want hij moest sterk zijn... De verpleegsters waren gek van dat flinke baasje, en net zoals ik toen ik als kind in het hospitaal lag, mocht hij helpen met kleine werkjes zoals opplooien en dergelijke... Bart weet nog alles van toen, het was ook voor hem een enorm groot en zwaar avontuur, en hij had de hindernis genomen !
Ik was fier op hem !
En toen Koen eindelijk ook leerde vechten, echt met zijn eigen wil, tegen de ademnood, dan was ik weer fier ... Ik had hen iets meegegeven: vechtlust !
Raar dat een mens weer op al die kleine dingen van het leven terugdenkt... Maar ja, ik heb tijd, te veel tijd.
Vandaag komen de kinderen hier weer...
Dus zal er wellicht geen plaats zijn om pyrografie te doen... Gek dat vacantie mijn vrije tijd doorbreekt.
Ik ga stoppen, het weer ziet er goed uit, mijn rug is beter, het leven is weer goed

tot de volgende?

woensdag, februari 06, 2008

een beetje op reis...

Enige minuutjes terug zat ik hier te kijken naar Roemenië...een mooi mailtje in powerpoints, die me heel mooie en soms wat trieste beelden liet zien van een van de armste landen van Europa... (Is dat nu ook lid van de europese ? een mens raakt de tel kwijt hé?)
Nu en dan, ook van morgen nog Keukenhof, ben ik van uit mijn zetel toerist.
Vroeger zou dat voor mij aanleiding geweest zijn om te denken: daar moeten we ook nog eens naar toe...Nu troost ik mij met de gedacht: zie, ik kan er zo toch ook wat van genieten. Mooi toch ?
Ik heb ook een prachtige mail doorgestuurd gekregen over optimisme...'t Was weliswaar in 't frans, maar ik stuurde hem toch maar aan iedereen met de raad deze toch te proberen te lezen, hij was zo mooi...
Ik kreeg ook een serie foto's door van onze nationale schone die uit de kleren ging voor het goede doel (????) Die heb ik niet doorgestuurd, dat een Franse president huwt met een madam die van a tot z gekend is door heel de wereld, dat is zijn zaak, maar ik vind het toch maar raar... Ik denk niet dat ik ooit zou kunnen verdragen dat iedereen weet hoe mijn vrouw er uit ziet... dat raakt voor mij ergens wat bij het intieme hoort... Oh, denk niet dat ik zo 'n puritein ben, dat ik geen naakt kan zien zonder aan zonde te denken... Naakt kan best mooi zijn, en ik heb minuten lang staan genieten van de David van michelangelo of van de Venus van Botticelli, maar die gaan niet in diverse poses gaan staan of liggen voor het "goede doel"...
Ik heb dan ook mijn bedenkingen over de mensen die dat boekje speciaal zijn gaan kopen. Zou dat ook voor het goede doel zijn ???? Nee hé...
Vroeger had ik daar minder last mee, maar sinds mijn dochter op alle soorten manieren mishandelt is geweest door haar ex, heb ik schrik van al die uitwassen van de menselijke on-natuur ! Die man was ook zo gefokust op al die boekjes over de extremen van de menselijkheid en het naakt in zijn meest blote vorm...Dat heeft mij veranderd. Dat heeft mij doen nadenken of we inderdaad niet beter wat puriteinser zouden zijn ? Nee, ik heb het niet over zonde of over geloof, nee, ik heb het over eerbied voor elkaar en voor iedere mens. En geef toe, je hebt minder eerbied, minder ontzag, minder warmte over voor diegenen die zichzelf zo exposeren, soms zelfs in de meest onterende standjes. Ik denk dan ook aan de vele foto's die je kunt vinden op internet, van ex-liefjes die hun vroegere liefje letterlijk te kijk zetten ! (En is dat op zich al geen bewijs op zich van wat ik zeg ???)
Nee, men maakt die naaktfoto's enkel en alleen omdat ze hier in onze ogen, onze cultuur choquerend zijn, uitdagend zijn, en noem maar op... De bedoeling van echt mooie foto's te maken is maar een klein onderdeeltje van de eigenlijke opzet.
Maar ik ga daar niet over doordrammen, je snapt best wat ik bedoel, en zelfs al ben je niet akkoord, het feit dat je het snapt zegt eigenlijk dat je het ook wel weet...
Ik had het over mailtjes.
En vooral over die mailtjes met al die mooie streken waar ik nooit meer zal geraken... We mogen echter niet klagen ! Mijn grootouders zijn nooit ergens naar toe geweest, tenzij op vlucht voor de grote oorlog... Mijn ouders hebben al een paar vreemde landen gezien, en wij hebben er al we dubbel zo veel gezien. We mogen dus niet klagen, en we krijgen nu nog al die zichten uit de meest exotische bestemmingen ook al om ons te verwennen.
Soms heb je van die foto's die vanzelf verdwijnen en vervangen worden door de volgende...Ik heb altijd het gevoel dat dit of te vroeg, of te laat komt, nooit op het tijdstip dat ik zou willen... Soms heb je het gevoel dat je net iets beter zou willen bekij...en 't is al weer weg.
Sommige treffen me zo zeer dat ik die bewaar om ooit nog eens te bekijken. Sinds de enorm grote mailboxes kun je dat. Ik weet dat er nog een veel grotere is, maar die heb ik geprobeerd en daar zit iets in die niet gezond is voor je pc...dus neem ik de tweede grootste box, de mailbox in Google, Gmail, waar je nu al meer dan 6 giga op kunt hebben... Dat is meer dan 6.000 megabites ! Dat is gigantisch ! Op mijn eerste pc had ik eenvoor die tijd grooooote harde schijf, van 40 mega...ochgottekes, nu krijg je daar de meeste programma's niet meer op ...
Maar nu hebben we veel meer plaats, iedereen zit tegenwoordig met een harde schijf van vele giga's plaatsruimte, en nu we dat hebben, nu zijn ze overal bezig met ons meer en meer virtuele plaats te schenken (Nu we het niet meer zo hard nodig hebben !) Je kunt nu zelfs al je administratie doen op virtuele plaatsen. Je kunt daar kilo's dingens op kwijt, zonder ook maar iets van plaats kwijt te raken op je eigen pc.
Eigenlijk zouden we nu dus makkelijk kunnen werken met pc's met veel minder plaatsruimte, en toch maken ze die masjientjes altijd maar zwaarder en zwaarder.
Nu, voor mij niet gelaten, maar ik ben toch maar blij met die virtuele ruimte waar nu mijn mooiste mailtjes staan te wachten op mij... Ze doen me denken aan mijn pakken foto's en dia's, die daar liggen in grote dozen... En nu en dan kriebelt het, en kijken we nog eens naar die beelden van toen. Nu nog minder dan vroeger, want op al die foto's en dia's zien we dan onze Koen terug, en dan zitten we weer met een krop in de keel...
Bij het laatste bezoek aan de specialist voor Anny, begon die daar ook over, wellicht omdat hij vermoedt dat dit verdriet mede de oorzaak is van diverse lichamelijke euvels... en dan zat ik daar, zelf met een krop in mijn keel, mij nijdig te maken omdat hij Anny weer pijn deed...
Die pijn is erger dan de pijn in mijn rug, en het kost moeite om daar over te schrijven... je wilt dat dit naar achteren geduwd wordt, heel diep, en dan spreekt zo'n dokter dat weer helemaal naar het voorplan...
En nu en dan hoor ik Anny zuchten, zo maar... en dan denk ik dat zij ook weer daaraan denkt...en ik probeer niet te zuchten.
Ik denk dat ik nog eens naar die mooie mailtjes ga
tot de volgende ?

dinsdag, februari 05, 2008

bang

Ik heb je al gezegd dat ik nogal veel surf op internet, en zo kom je van het ene op het andere terecht...Zo was ik eens aan t surfen in sites over de islam...Of liever gezegd, van de islam.
Als je de Koran leest, dan kun je niet anders dan vaststellen dat die tekst helemaal niet aan zet tot de heilige oorlog...Dus ik maar zoeken waar die Imams dat allemaal uithalen.
Dat was dus de reden van mijn surf-werk...en ik heb het na enig zoekwerk ook gevonden.
Wat de Imams prediken halen ze niet uit de koran, maar uit de hadith !
Wat is de hadith ? Je moet weten dat de Koran, net zoals de bijbel pas een tijd na het overlijden van de profeet is opgesteld. En zoals er indertijd ook naast de bijbel een heel pak verhalen waren (zoals over de jeugdjaren van Jezus en dergelijke - mensen die indertijd het geluk hadden in een katholiek onderwijsnet te zitten, zullen zich nog wel dergelijke verhaaltjes herinneren) In de Islam zijn er ook naast de Koran een deel opvoedende overleveringen. Opgesteld door leerlingen van de profeet (zo zegt de overlevering toch). Deze verhalen zijn, in tegenstelling tot in de christelijke kerk, ook op papier gesteld, en maken deel uit van het pakket "Islam".
Die verhalen vormen samen de hadith. Daar zitten heel wat mooie teksten in, maar ook teksten over de oorlogen die Mohammed moest voeren om zijn gelovige onderdanen te beschermen en uit te breiden... En daar staan die zaken in zoals vechten voor het geloof is een onmiddellijke toegang tot het paradijs met 72 wulpse maagden (zo staat het er !)
Dergelijke teksten vind je niet één keer, maar in diverse teksten van de hadith.
Als die mensen ons willen geruststellen dan spreken ze over de Koran, en als ze hun eigen mensen willen opjutten dan spreken ze uit de hadith.
Sommige stukken uit de hadith zijn alleen te lezen bij de soennieten, en andere alleen bij de sjiieten, maar toch zijn de teksten als "waardig" bevonden. Dat is duidelijk anders dan in de Kristelijke kerken, daar zijn een heel pak teksten verworpen omdat ze niet stroken met de uitgezette lijn. (Je vind wel discussie over een deel teksten, de deuterocanonieke boeken)
Ik heb niet de volledige teksten van de boeken die men vond op diverse plaatsen (Qumran onder meer) over de kristelijke godsdienst en ouder, maar die dateren van voor de tijd dat de kerk kwam tot één groep goedgekeurde teksten. Het is dus best mogelijk dat er oorspronkelijk in de kristelijke teksten opjuttende woorden te vinden waren. (Er is nogal wat verschil in de interpretatie van de achtergrond van de "blijde" intocht van Jezus in Jerusalem, wat later aanleiding gaf tot palmzondag... Sommigen denken dat er hier duidelijk sprake was van een "coup" naar het koningschap over Israël...
Maar één zaak is zeker, in bijna alle godsdiensten zijn oorlogszuchtige teksten verwijderd of waren er gewoon niet. Bij de Islam is dat dus anders !
Nu, we moeten eerlijk blijven, en als we denken aan de kruistochten en aan de inquisitie, dan kunnen we ook niet zeggen dat de kristelijke kerk daarin zonder zonden was ! Ik vind het ook altijd bizar vast te stellen dat de meeste mensen denken dat alle kruistochten gericht waren op het vrijmaken en vrijhouden van Jerusalem... Ons woord ketter is een vervorming van katharen, een sterk uitbreidende groep "kristenen" die afweken van de lijn van Rome... Het centrum van die beweging was in Frankrijk, en daar zijn duizenden mensen gedood omwille van hun geloof... dus niet islam, niet Jerusalem... en zo zijn er nog !

Maar als je de teksten van de hadith bekijkt, dan ben ik niet gerust ! Dan ben ik bang, want dat is echt een oorlogsverklaring tegen de ongelovigen ! En alle middelen zijn goed !

Ik weet niet in hoever onze "veiligheids"-diensten echt deze zaken opvolgen ! Maar het is onrustwekkend. Er bestaat een bepaling van wat sekten zijn volgens onze wetgevers, duidelijk hoort de Islam daar niet bij, want het wordt erkend als godsdienst in onze regio...Naar mijn gevoel moet die erkenning ook inhouden dat dit geloof ook de staat eerbiedigt, en niet alleen de wetten volgt, maar zelfs het respecteren en volgen van die wetten predikt, en hoogstens waar er echte geschilpunten zijn, haar visie over het geschil geeft (Zoals de katholieke kerk doet over de wetgeving inzake abortus en euthanasie). Met andere woorden een godsdienst kan niet erkend worden door een staat als de staat niet erkend wordt door de godsdienst. Er moet sprake zijn van een zekere wisselwerking, erkenning, eerbied...

Ik weet ook niet in hoever men zich hier al dan niet houdt aan de wet, maar vermits je op internet op de officiële sites van de Islam, ook die opruiende taal kunt horen, lezen, zien, heb ik er toch mijn vragen over ! (En ik kan dan nog alleen voortgaan op de teksten in de talen die ik begrijp, en het arabisch hoort daar niet bij !)

Ik ben geen rascist, ook nooit geweest, en wat ik hier stel is dan ook niet gericht tegen een of ander ras, het is gericht tegen mensen die hun medemensen opjutten tot het plegen van agressie en terrorisme. Ik heb het dus ook niet tegen een of andere godsdienst, want ik herhaal dat de Koran helemaal niet oorlogszuchtig klinkt, ik heb het alleen tegen het misbruik van de dingen. Van waar die ook komen ! Ik lig evengoed wakker van de bewegingen en organisaties die op een of andere manier rascisme prediken, want die vormen door hun optreden een verrechtvaardiging van de daden extremisten nu stellen.

Denk er maar eens over na !
Godsdienstig of niet, de enige oplossing om te komen tot een betere wereld, is eerbied voor elkaar, in een echte en hechte wisselwerking. Dat kan perfect, zonder beperkingen, als men de verschillen eerbiedigt en niet gebruikt om elkaar aan te vallen.

Tju, 't is toch weer een zwaar stuk geworden, maar ik denk dat dit belangrijk is!

tot de volgende ?

maandag, februari 04, 2008

alsmaar raarderder

Je zult je wel herinneren dat ik enkele dagen geleden verwees naar die bizarre site Niburu.nl ? Welnu, van daar uit vertrokken kom ik op steeds gekkere dingen terecht ! Grenswetenschappen,Bizarre reeks toevallen...let op, dat zijn namen van sites, waar op men bloedernstig allerlei rare dingen vertelt... In een heleboel van die bizarre dingen linkt men dat aan dingen die je wel weet of al wel eens hoorde of las, om zo de geloofwaardigheid van die zaken te verstevigen (????).
't Zal wel aan mij liggen, maar ik heb al altijd interesse gehad voor die soorten van dingen. Indertijd las ik ook met veel genoegen Von Däniken en zijn verklaringen over rare dingen die hij vaststelde, en waar inderdaad de wetenschap geen of geen afdoend antwoord op heeft... Von Däniken vond zijn oplossing bij de groene marsmannetjes, op deze sites zijn er nog raarderdere verklaringen, die toch ook wel weer gelinkt worden aan de buitenaardsen...

Ik hou van die rare gedachtenkronkels. Wellicht heeft dat ook te maken met de enorme hoeveelheid boeken die ik al gelezen heb en nog lees, en dat heeft gemaakt dat niets fantasierijks mij vreemd is... In ieder geval vind ik daar in dan ook weer een kans om weg te dromen in die bizarre situaties. Alhoewel, bizar ? Vannacht lag ik te denken aan die dingen... Stel dat er hier eens zo'n ufo landt, en er stappen rare knaloranje wezens uit op vier benen en met vier armen... Hoe zouden de mensen daar op reageren ???
Slecht natuurlijk !
Geen twijfel aan !
Waarom ik dat denk ? Niet moeilijk, we hebben al vooroordelen tegen normaal gevormde mensen van wie de kleur iets of wat afwijkt, hoe zouden we ooit die knaloranje peetjes en meetjes aanvaarden ? In de veronderstelling dat daar ook twee geslachten zijn...want dat zou ook kunnen natuurlijk, dat er daar meerdere of maar één geslacht is...
Of zouden die wezens allemaal min of meer op mensen lijken, zoals we zien in startrek en aanverwante filmpjes ?
Er zijn geleerden (?) die zeggen dat dit wel meer dan toevallig zou zijn, maar er zijn ook geleerden (weer ??) die zeggen dat dit heel waarschijnlijk is, omdat je in bijna alle oude overleveringen (veelal opgenomen in boeken aan het geloof geliëerd) ziet dat de "goden" zich vermengden met de mensen der aarde... (Ook in onze bijbel te lezen, en de kinderen daarvan waren reuzen Enak genoemd)
Je ziet, ik heb heel aandachtig Von Däniken en co gelezen hé ? En ja hoor, die teksten zijn er inderdaad !

Vind je het ook niet leuk om lezen ? Ikke wel ! en ze geven metéén de oplossing aan alles en nog wat van al hetgeen wij (en de geleerde professoren)niet kunnen verklaren.

Als je ook graag ligt te grasduinen in al die rare dinges, ik heb je de weg gewezen...

Vanmorgen al mijn kwampjoeterwerk moeten onderbreken om naar de winkel te gaan... Het is weer een congé voor de kadeeën, dus moeten wij de opvang doen... Veerle moet vanmiddag beginnen werken, dus vanaf 11.30 uur ongeveer zullen ze hier zitten...de huiskamer zal weer gevuld zijn met de geluiden van Nickelodeon en consorten... Ik zie graag tekenfilms, maar niet die rare dingen die ze tegenwoordig heelderdagen vertonen op die rare posten... Je ziet het hé, vandaag den dag lijk ik opgenomen in een rare wereld...Bovendien maken die levendige sponzen ook nog eens rare geluiden. tju toch!

Hé, heb je het ook al gezien ? De dagen zijn al weer serieus aan 't lengen ! Gisterenmorgen om kwart over acht trok ik het rolluik van de badkamer op, en het was al licht ! Een paar weken terug was het op dat uur nog hellestekedonker ! De zomer komt terug ! We voelen het nog niet, maar we beginnen het al te zien ! Hopelijk hebben we dit jaar weer geen moesson-zomer (ik schreef bijna zomper...) zoals vorig jaar. Je weet, ik hou van gaan vissen, en dat is maar te doen als het een beetje redelijk weer is ! Eén, ik moet de medewerking hebben van Luc om aan het viswater te geraken met al mijn boel, twéé, we zijn alletwee niet geneigd te gaan vissen in de regen... Drie, het moet ook nog passen in onze kalender... Niet dat ik veel belet ben, maar Luc is goddank nog gezond, en profiteert van de mogelijkheden die een gezonde gepensioneerde vandaag de dag heeft. (Hij heeft dik gelijk!) Dus is hij wel eens niet thuis, en vervalt de visdag...
Dat doet er mij op denken ! Ik ga hoognodig eens al mijn lijntjes en gerief moeten nakijken en zonodig in orde stellen. Weeral werk !
De pijn blijft aan de hoge kant... Ik mag niets doen of ik moet innerlijk op mijn tanden bijten... Bovendien begin ik nu ook nog meer en meer last te hebben van mijn knie... De trap opgaan was al moeilijk, nu komt daar nog die knie bij ook. De specialist heeft mij al gezegd dat ik met sterke arthrose op mijn knie zit...Ik ga weer eens dat product moeten halen, dat verzacht toch ietske...
Voila, dat is het weer voor vandaag...
tot de volgende ??

zondag, februari 03, 2008

De spaarkas... Requiem

De spaarkas is nu definitief ter ziele...
Gisteren waren alle leden uitgenodigd op de begrafenis van de spaarkas. De bedoeling was simpel, er waren nog een twintigtal prijzen over van de tombola's die nooit uitgekomen waren, en er was nog een beetje geld over...Dus had het bestuur besloten om alle leden nog eens te tracteren en de tombolaprijzen te verloten, tot er geen meer over waren...
Er waren niet zo heel veel aanwezigen, we konden ze allemaal een paar belegde broodjes aanbieden en twee drankbonnetjes en ... de tombola.
Roland bezorgde de aanwezige leden elk een lot, en in de keuken plooide ik netjes de lotjes en deed ze in een grote zak.
Toen iedereen er was, kon de trekking beginnen, en Roland zette alle prijzen bij zich, en ik stond naast hem met de zak lotjes.
Roland nam een prijs, stak hem in de hoogte, en ik
trok - met een onschuldige (!) hand een lotje uit de zak.
Ik keek verbaasd, maar riep toch het hoge nummer af...Bleek dat er van een vorige trekking nog ergens een lotje tussen de plooien van de zak had gezeten...en die moest ik natuurlijk juist als eerste trekken .

Voor de rest ging de tombola heel vlot, en bijna iedereen had prijs.
Ik was heel, heel blij toen de trekking voorbij was, want ik kon de pijn bijna niet meer aan, gewoon van daar een beetje te moeten staan...
Ik ging tot bij Bertrand en zijn vrouwtje, en leunde op de tafel om de pijn wat te doen minderen... Ik wist dat ik daar over pijn kon klappen, want Bertrand's vrouw lijd wellicht nog meer dan ik. We praatten wat over pijn, en zo leerde ik dat zijn vrouw Sonia heet, en dat ook zij wat soelaas zocht en vond in internet. Vlug ook onze mailadressen uitgewisseld, en er is nog een abonnee bij voor de vele mooie powerpoints en filmpjes, en daar zij er ook nogal wat ontvangt, zal ik er wellicht ook nog wat nieuwe bij krijgen.
En wie weet, misschien mailen we ook zo nog wel eens. Ik heb nog een paar kennissen - die ik zelfs via internet leerde kennen- die ook sukkelen, en soms doet het wel eens deugd om eens je nood te kunnen klagen bij lotgenoten in de pijn. Ik weet niet hoe zij dat ervaren, maar ik heb dan iedere keer een klein ruggesteuntje in "er zijn er die het nog kwader hebben dan ik"...Dat is natuurlijk een flauwe troost, maar toch, ieder beetje troost helpt.
Bovendien, - ik heb het al gezegd- iedereen ervaart pijn op een andere manier. Er is geen regel voor. Als iemand over tandpijn spreekt tegen mij, dan heb ik daar heel weinig notie van, want ik mag een dikgezwollen kaak hebben van een ontstoken tand, ik voel dat niet...Om maar te zeggen dat pijn ervaren iets heel aparts is, en niemand heeft het recht noch de mogelijkheid om de pijn van een ander te beoordelen... Het kan dat iemand verschrikkelijk afziet van iets waar jij mee lacht, maar ook omgekeerd ! Het heeft ook een tijdje geduurd voor ik zo wijs was, maar de vele uren in de wachtzalen van de dokters, en het praten met andere mensen hebben mij dat geleerd...als er iets is dat werkelijk verschilt van persoon tot persoon, dan is het wel de pijnervaring.


Het rolluik van Veerle is ook hersteld, en het was in een halfuurtje al gefikst. Je ziet dat je zoiets best overlaat aan een stielman, want ik had het systeem wel juist ingeschat, maar er bleken twee sluitsystemen op te zitten, en natuurlijk zou ik het verkeerde hebben genomen... Het was ook echt gezellig nog eens met een oude vriend te kunnen klappen over vroeger... Zijn vrouw had foto's mee van hun eerst kleinkind... Ik schrok toen ik hoorde dat hij ook al 54 jaar oud was... Hij was ooit een van de leden van mijn jeugdkern... Waar is de tijd ? Nu is hij ook al Opa...
In de tijd van de jeugdkern hebben we ooit met hem een grap beleefd, waar we nu nog wel eens van nagenieten... Marcel was een tijdje gehuwd, toen hij na een vergadering vertelde dat zijn vrouwtje zwanger was... Ah, en voor wanneer is het ? De dokter heeft gezegd voor de .... Ik keek in mijn agenda, en verkondigde toen, die dokter kent er niets van, het is voor die datum. Hoe zoudde gij da nu weten ? vroeg Marcel, en ik: Ik weet toch wanneer ik langs gekomen ben ! Grote hilariteit...maar de historie was nog niet uit ! Want zijn dochter werd geboren...op de datum die ik gezegd had ! Ik en Marcel hebben nogal wat moeten horen ! En Marcel noemde zijn dochter Veerle naar onze Veerle... Ik (en waarschijnlijk ook Marcel) ben nog nooit zo content als toen bleek dat zijn Veerle twee druppels water op de vader, op Marcel leek... Het geheim van de zaak ? Ik had gewoon (als ervaringsdeskundige met drie kinderen) gekeken wanneer het volle maan was...en waar alle dokters ontkennen en alle vroedvrouwen knikken, bleek het weer eens juist...
Maar wellicht is er geen mop die zolang heeft meegegaan als deze, en we hebben beiden (Marcel en ik) ettelijke keren moeten horen hoe we er uit zagen toen de datum bleek te kloppen... Een mens zit dan eens te zeveren, en dan klopt alles precies of het was waar geweest... Het is die Veerle die dus nu een kindje, een ferme zoon heeft, en dan nog wel een nederlander !, want ze woont en werkt al jaren in Amsterdam, en heeft daar ook haar man ontmoet.
Gisteren hebben we er nog eens mee gelachen... Het is gelukkig ook zo dat zowel Marcel als ik weten dat we elkaar kunnen betrouwen en dat onze vrouwen ook te betrouwen zijn. We zijn nog van die ouwe soort, en heel gerust in en met elkaar.
En het klinkt misschien gek, maar die historie was als het ware de bezegeling van een nieuw iets in de bestuurswerking van ons gewest... Bestuursleden waren niet gewoon bestuursleden, maar vrienden, echte vrienden van elkaar en van mij. Toen ik gisteren vertelde van de mannen die me hielpen aan mijn verbouwing, dan is dat als het ware een bewijs van dit feit... Ze kwamen hier helpen als vrienden, en zelfs hun werk was hier een plezier, omdat we allemaal ondereen waren, en elkaar door en door kenden en door en door eelkaars vrienden waren... Zelfs toen ik van Oudenaarde naar hier in Mater verhuisde, was het ook met een hele groep vrienden die kwamen helpen, en wellicht is er nooit één verhuis geweest waar zoveel plezier was als hier... Het was ook het begin van een vriendschap met mijn geburen, Eddy en Martine... Zij hadden hier tijdens hun verhuis, een kast laten buiten staan, terwijl ze nog andere spullen gingen bijhalen. Plots begon het te regenen, en ik meen dat het ook weer Marcel was die de kast zag staan, en vlug een doek kwam halen om die kast te beschermen... Natuurlijk waren eddy en Martine blij dat we dat gedaan hadden, en het was het begin van een goede buurtschap...
Waar is de tijd ???? Waar nu onze tuin is, lag toen nog een grote berg aarde ...
We worden oud.
tot de volgende ?