Tegenwoordig open ik iedere dag met veel spanning en een beetje schrik mijn mailboxes (want ik heb er maar liefst vijf!)...
Veel spanning, want bijna telkens zitten er pareltjes in, schrik, want soms is de oogst zo groot dat ik er me bijna geen beginnen meer aanzie...
Maar de spanning is veel groter dan de schrik, want bijna steeds kan ik daardoor aan al die internetvrienden en vriendinnen een pakket mooie dingen toesturen, met de hoop ook hen wat vreugde en spanning te brengen. Wees gerust, ik stuur niet alle mailtjes door, ik maak er (noodgedwongen) een selectie van, want reeds nu overkomt het me dat ik plots de mededeling krijg dat de mailbox van x of y niet meer bereikbaar is, omdat de bus vol zit...
Dan heb ik wat gewetenswroeging (niet veel, maar toch...), en zit ik te denken: "Nu moest er eens net een dringend mailtje moeten komen voor hem (haar), en ik heb de toegang verstopt met mijn massa leuke dingen..." Van sommigen krijg ik dan ook wel eens een beleefd mailtje: Gelieve van .. tot .. geen mailtjes meer toe te sturen, daar ik afwezig ben, en zelfs een keer : daar ik dan enkele heel belangrijke mailtjes verwacht... Uiteraard respecteer ik dat dan.
Ook zijn er enkelen die me hebben laten weten dat zij geen adsl of telenet of welke provider dan ook hebben, maar nog werken met een gewone telefoonlijn, en dat het downloaden van omvangrijke mails dan veel te lang duurt en dus ook veel te veel kost...Die mensen stuur ik dan alleen de korte dingen op...dingen die niet te lang en te duur zijn.
Sommigen hebben een heel druk leven, en die stuur ik dan alleen de dingen waarvan ik vermoed dat ze er prijs op stellen, ondanks de tijdsdruk.
Ik doe dus aan een vorm van censuur...
En dan vraag ik me soms af of ik wel dat recht heb ?
Als ik zaken krijg met heel veel bloot, dan stuur ik die niet door, omdat ik schrik heb iemand te kwetsen (en ook een beetje om "Wat gaan ze van mij wel denken!"). Ook mailtjes die racistisch zijn, tenzij het humorgehalte het racisme overstijgt, stuur ik niet door. Misschien hoeft dit wat bijkomende uitleg: Ik heb soms problemen met het begrip racisme... Als we een mop horen over de Nederlanders, de Schotten, de limburgers, ja zelfs de joden, dan vinden we het allemaal kunnen, maar als het over de Arabische volkeren of de Turken (niet allemaal Azisch)gaat, dan vinden we het plots niet meer kunnen...
Ik vind dat niet helemaal logisch ! Ik heb dan ook geprobeerd de norm anders te stellen dan de meesten: Als het werkelijk humor is, voortgaande op de wat uitvergrote eigenschappen van de betreffende bevolkingsgroep, dan kan het er door, als het werkelijk beledigend is voor de groep, dan niet, ook niet als het gaat over Nederlanders of Joden of wie dan ook...
En ik vind dat een mop over de Vlamingen net zo lollig kan zijn of over wie dan ook.
Maar dingen die suggereren dat onze gekleurde evenmensen allemaal bandieten zijn, dat heeft niets met humor van doen, en dat stuur ik dus ook niet door.
Heb ik dat recht ? Ik weet het niet, en ik maak er me ook niet echt zorgen over ! Ik ga voort op wat voor mij het "gezonde verstand" is. Ik zet ook niet een of andere groep volkomen buiten schot, humor mag en moet kunnen, maar het moet humor blijven. Als men een mop vertelt over Mohammed, dan zie je of hoor je meestal ook wel de achtergrond van de mop: Is de mop er alleen met de bedoeling te kwetsen, dan is het geen mop meer. Is het duidelijk humor, dan mag het van mij wel. En dan is het jammer dat er mensen zijn die het uit zijn verband rukken, en zelfs gaan dreigen met moord en doodslag. (En nog erger: als het niet bij dreigen blijft...).
Een mop hoeft niet noodzakelijk bezien worden als een aanval... Als ik de mop hoorde van Jezus die over het water liep, Petrus die naar hem toe wilde, zonk in het water...Waarop de Heer zei, je hebt niet gekeken waar de paaltjes staan!, dan kwetst dat mij niet in mijn geloof, dan kan ik daar rustig mee mee lachen, wetend dat dit niets afdoet aan het Geloof, maar hoogstens aan een detail van het Verhaal... Net zoals niet iedere Nederlander (te) zuinig is, niet iedere Schot gierig.
Maar ik herinner me dat toen Urbanus voor het eerst zijn "Bakske vol met stro" zong, kwam hier in het katholieke Vlaanderen, heel wat reactie los, en ook ik was niet echt onverdeeld gelukkig met de tekst... Ondertussen is al heel wat water door de zee gelopen, en nu is er geen mens meer die nog wakker ligt van die tekst. Een mens evolueert, en ook humor evolueert.
Als de cartoons over Mohammed zoveel reactie uitlokten, dan moet dat volgens mij ook een beetje in dat licht gezien worden: De mensen ginder hebben nog nooit ofte nooit gehoord of gezien dat er ook mensen zijn die zelfs het geloof eens door een andere, een humoristische bril durven bekijken... Ze zien nog geen verschil tussen humor en aanvallen van het Geloof.
En dan ligt de bal weer een beetje in ons kamp ! Als we weten dat wat wij humor vinden, hen kwetst, dan moeten we zo wijs zijn hen niet te kwetsen ! Er is niets lachwekkends aan het feit dat je anderen kwetst ! Wees dan zo verstandig het niet te doen, heb eerbied voor hun overtuiging, en laat hen langzaam groeien naar een bredere kijk, net zoals wij dat ook hebben geleerd.
Het is een kwestie van het vinden van een evenwicht.
Wij zitten nu eenmaal in een wereld waar niet alleen verscheidene rassen bijeen wonen, maar ook waar diverse geloofsvormen, heel divers, bijeen wonen met niet gelovigen. We hebben met vallen en opstaan geleerd de gedachten van de anderen te eerbiedigen (Alhoewel... we hebben nog steeds veel te weinig begrip voor de gekleurde evenmens, en hij van uit zijn geloof voor de andersdenkenden in de breedste zin)
Ik ben wel heel ver weg gegaan van mijn mailboxes... Maar ja, je kent me, eens ik op een of ander stokpaardje zit...
We moeten niet "leven en laten leven", nee, we moeten gewoon leren aanvaarden en zelfs meer, eerbiedigen! wat voor de ander heilig is, is het ook voor ons, omdat wij eerbied hebben voor de anderen ! Ben jij atheïst, of Boeddhist of nog een andere "tist", dan heb ik daar geen problemen mee... Zolang jij eerbied hebt voor mij, heb ik het ook voor jou, en ik hoop ook op het omgekeerde ! Want dat moet het zijn: gewoon eerbied voor elkaar, Liefde (en ik bedoel niet de lichamelijke) voor elkaar kan slechts groeien waar begrip en eerbied is !
tot de volgende ?
vrijdag, maart 06, 2009
donderdag, maart 05, 2009
Op wolkjes...
Cloud computing, ofte kwampjoeteren op wolkjes, is in.
Het heeft wat geduurd voor Jan met de pet er vertrouwen in had, maar vooral met Notebooks en dergelijke werd de stap logisch en gewenst, en kwam ook het vertrouwen in het systeem.
Voor diegene bij wie de term nog vreemd in de oren mocht klinken, Cloud Computing is in feite werken van op jouw computer op de harde schijf van een ander, van een grote, een Google, een Amazon en dergelijke.
Dat Windows niet op de boot sprong is logisch, zij verkopen allerlei programma's en programmaatjes, en zagen via die weg een hele markt verdwijnen. Maar de evolutie is de evolutie, en je ziet dat zelfs Microsoft nu met zijn Windows ook de sprong waagt naar The Cloud. Kijk maar naar je nieuwe messenger Live, en lees eens wat ze zinnens zijn met azure...
Dat betekent dat je steeds minder programma's op je peeceetje moet hebben staan, om toch vlot te kunnen werken... je schrijft eigenlijk dus op een heel grote computer, ergens heel ver weg, en je kunt er net zo vlot mee omgaan als stond het op je eigen peecee.
Ik moet zeggen, het klonk mij ook nogal vreemd in de oren, en ik was er ook niet echt gerust op, stel dat er ginder iets gebeurt, wat dan ? De kans is echter veel, veel kleiner dan een krasj op je eigen peeceetje, zoals we wellicht al allemaal weten.
Maar ik moet toegeven dat ik heel verwonderd was vast te stellen dat ik ondertussen al enkele jaren aan het cloudcomputen was... Deze eigenste blog is een voorbeeld van cloud computing... En je ziet het werkt, je kunt nu nog steeds al mijn blogs (meer dan duzend stukken proza van het allerhoogste tot het hellediepste) op nalezen. Op mijn eigen peecee zouden die of al lang verdwenen zijn in een of andere krasj, of ze zouden me vervelen met de enorme plaats die ze stilaan beginnen in te nemen... En mijn blog is maar een kleintje... Kijk maar eens naar Geen Stijl in Nederland, dat is pas een blog van kilotonnen zwaar !
Maar ach, daar doen ze het werk met een hele equipe, en ik zit hier op mijn eentje aan te modderen, soms met veel, soms met heel weinig inspiratie. Soms zie ik er tegen op, maar ik moet bekennen dat ik het niet meer kan missen.
Dus... Ik schrijf niet alleen in the clouds, ik leef ook op wolkjes...
Best dat je me nu niet kunt zien zitten! Ik ben vanmorgen weer eens op mijn knieën neergedaald, in aanbidding als het ware, voor mijn badkuip, om mijn haar en mijn baard te wassen. Je moest me eens zien zitten, voor de badkuip (naar Mekka gericht!!! Het Oosten !) niet op een tapijtje, maar op een dubbelgevouwen badhanddoek, kwestie van geen zeer aan mijn knietjes te hebben, het bovenlijf over de kuip hangend, de douchekop op het zwakste straaltje... En dan, wassen maar. Het grote voordeel is dat het water meteen weer de kuip in loopt, en dat je steeds proper water hebt om je haren uit te spoelen... Het nadeel is dat je dan weer recht moet... Met krakende knieën.
Ik ben de "gelukkige" bezitter van wat men in de esthetica vet haar noemt... Dus hang ik regelmatig boven die kuip. Ik zeg wel gelukkige bezitter, want het is bewezen dat vette haren gezond zijn! Op een of andere manier hebben ze positieve invloed op de zuiverheid van de lucht die je inademt. (Gelezen in een wetenschappelijk boekwerk !)
En dus zit ik hier met natte manen en baard. Gek is dat, want als mijn haar en baard nat zijn (of vet), dan zie je mij nog met wat kleur (zwart), en nu het vers gewassen is, zal het straks als het droog is bijna zuiver wit tonen. Daar zal ook wel een geleerde uitleg voor bestaan, maar ik ervaar het als een van de vele kleine wonderen die ons dagdagelijks omringen.
Gisteren ben ik begonnen met het sculpteren in zeep, kwestie van wat modelletjes te hebben voor de luitjes van de hobbyclub. Boven in de badkamer wist ik nog een rond stukje zeep liggen, dat daar al minstens 10 à 15 jaar lag te liggen. Noch Anny, noch ik, houden van die sterk geparfumeerde zeep, dus lag dat daar zeep te zijn. Ik nam dus dat stuk zeep, wetende dat dit geen groot verlies was, maar jongens, ik heb mezelf wat aangedaan !!!!
Die zeep was in de loop der jaren zowat steenhard geworden, en toen ik de figuurtjes met de punt van een aardappelmesje begon weg te krabben, heel voorzichtig, want zeep is héél breekbaar, kwam de zeep er in de vorm van stof van...
Wist jij dat zeepstof een perfect niespoeder vormt ?
Ik nu wel !
Anny zat te lachen, tranen met tuiten, en ik maar niezen!
djudedju. Morgen werk ik in een nieuw stuk zeep !
Ik zit hier zowat op mijn kalender te kijken, en stel vast dat ik de komende drie zaterdagen telkens iets te doen heb. Nu zaterdag is het Kaas- en Wijnavond in de school bij Els, de week daarop is het Bingo van Ziekenzorg, en de volgende zaterdag moet ik gans de dag les gaan volgen in die edele conste der hobbyïsten... Tussendoor mogen we op woensdag 18 maart nog eens buiten gaan staan om te kijken naar de voorbijvliegende renners van Nokere Koerse...En maar zwaaien naar de koersdirecteur, Ronny, een collega van het ACV... Zeg nog dat we niet bezig zijn ! Ondertussen zit ik dan modelletjes te maken voor de hobby, tekeningen met ontwerpen te maken en noem maar op. Wat een heerlijk leven hebben we toch.
En dan hoor je gisteren van een dodelijk verkeersongeval op de Edelareberg, en vandaag verneem je dat het een goede kennis is, Meester Koeckelare, de advocaat die door madame Decroo (Geboren Desguin, franstalige Antwerpse!) verweten werd voor "Er zijn boeren aan de balie!"... Een man die gedreven opkwam voor de kleine man, een advocaat die nog idealen had...Er zijn er al zo weinig van dat ras. Je staat dan plots weer stil voor de dood. En het wolkje waar je op drijft zakt plots weer tot op de grond. Nog niet eens zo lang geleden heb ik nog met hem gebabbeld, en nu is hij er ook al niet meer... Oud worden is ook geconfronteerd worden met verlies...
tommetoch.
tot de volgende ?
Het heeft wat geduurd voor Jan met de pet er vertrouwen in had, maar vooral met Notebooks en dergelijke werd de stap logisch en gewenst, en kwam ook het vertrouwen in het systeem.
Voor diegene bij wie de term nog vreemd in de oren mocht klinken, Cloud Computing is in feite werken van op jouw computer op de harde schijf van een ander, van een grote, een Google, een Amazon en dergelijke.
Dat Windows niet op de boot sprong is logisch, zij verkopen allerlei programma's en programmaatjes, en zagen via die weg een hele markt verdwijnen. Maar de evolutie is de evolutie, en je ziet dat zelfs Microsoft nu met zijn Windows ook de sprong waagt naar The Cloud. Kijk maar naar je nieuwe messenger Live, en lees eens wat ze zinnens zijn met azure...
Dat betekent dat je steeds minder programma's op je peeceetje moet hebben staan, om toch vlot te kunnen werken... je schrijft eigenlijk dus op een heel grote computer, ergens heel ver weg, en je kunt er net zo vlot mee omgaan als stond het op je eigen peecee.
Ik moet zeggen, het klonk mij ook nogal vreemd in de oren, en ik was er ook niet echt gerust op, stel dat er ginder iets gebeurt, wat dan ? De kans is echter veel, veel kleiner dan een krasj op je eigen peeceetje, zoals we wellicht al allemaal weten.
Maar ik moet toegeven dat ik heel verwonderd was vast te stellen dat ik ondertussen al enkele jaren aan het cloudcomputen was... Deze eigenste blog is een voorbeeld van cloud computing... En je ziet het werkt, je kunt nu nog steeds al mijn blogs (meer dan duzend stukken proza van het allerhoogste tot het hellediepste) op nalezen. Op mijn eigen peecee zouden die of al lang verdwenen zijn in een of andere krasj, of ze zouden me vervelen met de enorme plaats die ze stilaan beginnen in te nemen... En mijn blog is maar een kleintje... Kijk maar eens naar Geen Stijl in Nederland, dat is pas een blog van kilotonnen zwaar !
Maar ach, daar doen ze het werk met een hele equipe, en ik zit hier op mijn eentje aan te modderen, soms met veel, soms met heel weinig inspiratie. Soms zie ik er tegen op, maar ik moet bekennen dat ik het niet meer kan missen.
Dus... Ik schrijf niet alleen in the clouds, ik leef ook op wolkjes...
Best dat je me nu niet kunt zien zitten! Ik ben vanmorgen weer eens op mijn knieën neergedaald, in aanbidding als het ware, voor mijn badkuip, om mijn haar en mijn baard te wassen. Je moest me eens zien zitten, voor de badkuip (naar Mekka gericht!!! Het Oosten !) niet op een tapijtje, maar op een dubbelgevouwen badhanddoek, kwestie van geen zeer aan mijn knietjes te hebben, het bovenlijf over de kuip hangend, de douchekop op het zwakste straaltje... En dan, wassen maar. Het grote voordeel is dat het water meteen weer de kuip in loopt, en dat je steeds proper water hebt om je haren uit te spoelen... Het nadeel is dat je dan weer recht moet... Met krakende knieën.
Ik ben de "gelukkige" bezitter van wat men in de esthetica vet haar noemt... Dus hang ik regelmatig boven die kuip. Ik zeg wel gelukkige bezitter, want het is bewezen dat vette haren gezond zijn! Op een of andere manier hebben ze positieve invloed op de zuiverheid van de lucht die je inademt. (Gelezen in een wetenschappelijk boekwerk !)
En dus zit ik hier met natte manen en baard. Gek is dat, want als mijn haar en baard nat zijn (of vet), dan zie je mij nog met wat kleur (zwart), en nu het vers gewassen is, zal het straks als het droog is bijna zuiver wit tonen. Daar zal ook wel een geleerde uitleg voor bestaan, maar ik ervaar het als een van de vele kleine wonderen die ons dagdagelijks omringen.
Gisteren ben ik begonnen met het sculpteren in zeep, kwestie van wat modelletjes te hebben voor de luitjes van de hobbyclub. Boven in de badkamer wist ik nog een rond stukje zeep liggen, dat daar al minstens 10 à 15 jaar lag te liggen. Noch Anny, noch ik, houden van die sterk geparfumeerde zeep, dus lag dat daar zeep te zijn. Ik nam dus dat stuk zeep, wetende dat dit geen groot verlies was, maar jongens, ik heb mezelf wat aangedaan !!!!
Die zeep was in de loop der jaren zowat steenhard geworden, en toen ik de figuurtjes met de punt van een aardappelmesje begon weg te krabben, heel voorzichtig, want zeep is héél breekbaar, kwam de zeep er in de vorm van stof van...
Wist jij dat zeepstof een perfect niespoeder vormt ?
Ik nu wel !
Anny zat te lachen, tranen met tuiten, en ik maar niezen!
djudedju. Morgen werk ik in een nieuw stuk zeep !
Ik zit hier zowat op mijn kalender te kijken, en stel vast dat ik de komende drie zaterdagen telkens iets te doen heb. Nu zaterdag is het Kaas- en Wijnavond in de school bij Els, de week daarop is het Bingo van Ziekenzorg, en de volgende zaterdag moet ik gans de dag les gaan volgen in die edele conste der hobbyïsten... Tussendoor mogen we op woensdag 18 maart nog eens buiten gaan staan om te kijken naar de voorbijvliegende renners van Nokere Koerse...En maar zwaaien naar de koersdirecteur, Ronny, een collega van het ACV... Zeg nog dat we niet bezig zijn ! Ondertussen zit ik dan modelletjes te maken voor de hobby, tekeningen met ontwerpen te maken en noem maar op. Wat een heerlijk leven hebben we toch.
En dan hoor je gisteren van een dodelijk verkeersongeval op de Edelareberg, en vandaag verneem je dat het een goede kennis is, Meester Koeckelare, de advocaat die door madame Decroo (Geboren Desguin, franstalige Antwerpse!) verweten werd voor "Er zijn boeren aan de balie!"... Een man die gedreven opkwam voor de kleine man, een advocaat die nog idealen had...Er zijn er al zo weinig van dat ras. Je staat dan plots weer stil voor de dood. En het wolkje waar je op drijft zakt plots weer tot op de grond. Nog niet eens zo lang geleden heb ik nog met hem gebabbeld, en nu is hij er ook al niet meer... Oud worden is ook geconfronteerd worden met verlies...
tommetoch.
tot de volgende ?
woensdag, maart 04, 2009
Laurus Nobilis (keukenlaurier)
Gisteren was het weer hobby... en wij moesten - indien mogelijk - laurier meebrengen, indien we thuis een boompje hadden. "Breng genoeg mee, voor diegenen die geen boom hebben!" was het devies.
Anny knipte een twintigtal takken van één van mijn twee bomen, en toen ik daar kwam was er 1 (zegge en schrijve een!) mensje dat geen laurier had...en iedereen had er massa's mee! De meesten hebben hun overschot terug meegenomen om te drogen voor eigen gebruik, en mijn takken zijn meegenomen met dat ene dametje...
Wij kregen een grote isomobal, moesten eerst een stukje afsnijden om de bal te kunnen zetten, en dan bovenin een gat snijden, waarin een plasticbloemenkokertje werd geplaatst. Je kent dat wel, in bloemstukken zie je soms dergelijke kokertjes, waarin dan een bloem in het water in het kokertje staat...
Dan werd de ganse bal met laurierbladen bekleed. Ik heb er twee gemaakt, een van de dametjes kreeg het niet voor elkaar... Thuisgekomen moesten we de bal in een stuk nylonkous binden, om zo, netjes de bladeren tegen de bal gedrukt, te drogen. We hebben ook allemaal enkele orchideeën in zijde meegekregen, om naderhand in het bloemstukje (of laurierstukje) te zetten... Mooi is het wel, en ben je het moe, dan kun je nog altijd de laurier gebruiken in de keuken.
Ik was verbaasd te horen dat ik niet alleen ben met mijn laurier in volle grond. Er waren er heel wat die een BOOM hadden staan, van 4 , 5 meter groot. De mijne zijn nog groter, maar ik heb ze ook nog niet getopt, wat de meesten wel al deden. Ik laat maar groeien wat groeien wil, en mijn bomen zijn beneden meer dan anderhalve meter in omtrek, maar hebben nog steeds een mooie vorm als een ceder, je weet wel wat ik bedoel.
Vooral het exemplaar in de kippenren is groot en blijft maar doorgroeien. Zal van de kippenmest komen denk ik...
Dus, mocht je laurier nodig hebben, als je langs komt, vraag er dan gerust naar, er is er genoeg. Lekker in de Vlaamse stoofkameraden (karbonaden voor wie traag van begrip is)...
Zaterdag 21 maart ga ik mee met Monique naar een "vormingscursus", om nieuwe technieken te leren.
We gaan er met acrylverf werken op glas, terracotta en hout, dan gaan we een sjaal in zijde leren maken, een ijstoeter van een keukenhanddoek en kleurrijke washandjes en als laatste een Broche in (droog)vilten en enkele metaaldraadjes...Kostprijs 20 euro, eten inbegrepen. Maar voor de mensen die gaan aanleren voor het later gebruik in de hobbyclub, zou de kas betalen??? We zien wel... Maar je ziet, ik heb me laten ringeloren... Ik zit dus helemaal in de bestuurswerking, en ben meteen lesgever gebombardeerd. Nu ja, ik doe het graag, en iemand moet het doen. Bovendien, ik knutsel graag, en zal het thuis ook wel gebruiken. Straks zie je Anny met zijden sjaals en vilten broches flaneren...
Wie weet kan het zelfs nog wat verder uitdijen... Els moet ieder jaar ook dingen "fabriceren" in de kleuterklas, als geschenkjes voor ouders en grootouders... Wie weet kan ik haar ook nog een en ander leren. We zien wel.
Vanmorgen was het een drukke start... De kinderen gaan naar de lering voor hun Plechtige Communie (16 mei om 15.30 uur!) en moesten een kleed maken. Ze kregen een soort geplastificiëerde witte lap mee, en met veel moeite heeft Anny daar een "kleed" van gemaakt. (Eerder een zak met drie gaten (voor hoofd en armen) in, want het was niet anders te doen met zo'n stof. Kimberly had haar kleed al versierd met tekeningen, en Gwendolyn rekende op de goodwill van opa... Dus heb ik dan nog wat beestjes op dat kleed getekend... Ik weet niet wat dat met de lering te maken heeft, maar dat zal wel aan ons liggen, om het met de tweeling te zeggen, we zijn al oud en kennen dat niet, he, opa...
djudedju....
Gelukkig houd mijn rug min of meer zijn manieren, en blijft de pijn binnen wat draagbaar is, want het zijn drukke tijden en slecht weer !
Heb je het vannacht horen stormen? Anny wel, ik heb geslapen als een verkske... Gelukkig zat de wind niet volledig tegen ons raam, want het heeft ook gegoten zei Anny, en zoals je weet, wij slapen met het raam open... (Rolluik is wel dicht).
Bij de visboer hebben we een mooie moot zalm gekocht en een stuk heilbot, eten voor twee keer... Een keer luxueus met zalm, en de volgende dag: Patatten in de pel met heilbot...En voor Anny nog een stukje boter er bij.
Voila, 't is weer al verteld... Ik hoop van harte dat jullie ook zo'n heerlijk leven hebben als wij hier, lekkere zalm en noem maar op...We zijn de koningen te rijk. En zeggen dat 't vasten is !
Tot de volgende ?
Oh ja, onze pastoor heeft een leuk vastenpuntje voor zichzelf: hij heeft het roken stopgezet !
Anny knipte een twintigtal takken van één van mijn twee bomen, en toen ik daar kwam was er 1 (zegge en schrijve een!) mensje dat geen laurier had...en iedereen had er massa's mee! De meesten hebben hun overschot terug meegenomen om te drogen voor eigen gebruik, en mijn takken zijn meegenomen met dat ene dametje...
Wij kregen een grote isomobal, moesten eerst een stukje afsnijden om de bal te kunnen zetten, en dan bovenin een gat snijden, waarin een plasticbloemenkokertje werd geplaatst. Je kent dat wel, in bloemstukken zie je soms dergelijke kokertjes, waarin dan een bloem in het water in het kokertje staat...
Dan werd de ganse bal met laurierbladen bekleed. Ik heb er twee gemaakt, een van de dametjes kreeg het niet voor elkaar... Thuisgekomen moesten we de bal in een stuk nylonkous binden, om zo, netjes de bladeren tegen de bal gedrukt, te drogen. We hebben ook allemaal enkele orchideeën in zijde meegekregen, om naderhand in het bloemstukje (of laurierstukje) te zetten... Mooi is het wel, en ben je het moe, dan kun je nog altijd de laurier gebruiken in de keuken.
Ik was verbaasd te horen dat ik niet alleen ben met mijn laurier in volle grond. Er waren er heel wat die een BOOM hadden staan, van 4 , 5 meter groot. De mijne zijn nog groter, maar ik heb ze ook nog niet getopt, wat de meesten wel al deden. Ik laat maar groeien wat groeien wil, en mijn bomen zijn beneden meer dan anderhalve meter in omtrek, maar hebben nog steeds een mooie vorm als een ceder, je weet wel wat ik bedoel.
Vooral het exemplaar in de kippenren is groot en blijft maar doorgroeien. Zal van de kippenmest komen denk ik...
Dus, mocht je laurier nodig hebben, als je langs komt, vraag er dan gerust naar, er is er genoeg. Lekker in de Vlaamse stoofkameraden (karbonaden voor wie traag van begrip is)...
Zaterdag 21 maart ga ik mee met Monique naar een "vormingscursus", om nieuwe technieken te leren.
We gaan er met acrylverf werken op glas, terracotta en hout, dan gaan we een sjaal in zijde leren maken, een ijstoeter van een keukenhanddoek en kleurrijke washandjes en als laatste een Broche in (droog)vilten en enkele metaaldraadjes...Kostprijs 20 euro, eten inbegrepen. Maar voor de mensen die gaan aanleren voor het later gebruik in de hobbyclub, zou de kas betalen??? We zien wel... Maar je ziet, ik heb me laten ringeloren... Ik zit dus helemaal in de bestuurswerking, en ben meteen lesgever gebombardeerd. Nu ja, ik doe het graag, en iemand moet het doen. Bovendien, ik knutsel graag, en zal het thuis ook wel gebruiken. Straks zie je Anny met zijden sjaals en vilten broches flaneren...
Wie weet kan het zelfs nog wat verder uitdijen... Els moet ieder jaar ook dingen "fabriceren" in de kleuterklas, als geschenkjes voor ouders en grootouders... Wie weet kan ik haar ook nog een en ander leren. We zien wel.
Vanmorgen was het een drukke start... De kinderen gaan naar de lering voor hun Plechtige Communie (16 mei om 15.30 uur!) en moesten een kleed maken. Ze kregen een soort geplastificiëerde witte lap mee, en met veel moeite heeft Anny daar een "kleed" van gemaakt. (Eerder een zak met drie gaten (voor hoofd en armen) in, want het was niet anders te doen met zo'n stof. Kimberly had haar kleed al versierd met tekeningen, en Gwendolyn rekende op de goodwill van opa... Dus heb ik dan nog wat beestjes op dat kleed getekend... Ik weet niet wat dat met de lering te maken heeft, maar dat zal wel aan ons liggen, om het met de tweeling te zeggen, we zijn al oud en kennen dat niet, he, opa...
djudedju....
Gelukkig houd mijn rug min of meer zijn manieren, en blijft de pijn binnen wat draagbaar is, want het zijn drukke tijden en slecht weer !
Heb je het vannacht horen stormen? Anny wel, ik heb geslapen als een verkske... Gelukkig zat de wind niet volledig tegen ons raam, want het heeft ook gegoten zei Anny, en zoals je weet, wij slapen met het raam open... (Rolluik is wel dicht).
Bij de visboer hebben we een mooie moot zalm gekocht en een stuk heilbot, eten voor twee keer... Een keer luxueus met zalm, en de volgende dag: Patatten in de pel met heilbot...En voor Anny nog een stukje boter er bij.
Voila, 't is weer al verteld... Ik hoop van harte dat jullie ook zo'n heerlijk leven hebben als wij hier, lekkere zalm en noem maar op...We zijn de koningen te rijk. En zeggen dat 't vasten is !
Tot de volgende ?
Oh ja, onze pastoor heeft een leuk vastenpuntje voor zichzelf: hij heeft het roken stopgezet !
dinsdag, maart 03, 2009
Als ik ooit eens vijf minuten tijd heb...
Louis Neefs (via last.fm)
Louis Neefs zaliger zong dit liedje ooit, en op een of andere manier zit het al heel de morgen in mijne kop.
Eigenlijk zou het Joe Cocker moeten zijn, want ik tikte een collectie hele oude ceedeetjes van hem op de kop op de rommelmarkt...Op een ervan prijkt een langharig jong manneke, niet te herkennen als de Joe Cocker zoals we hem nu kennen.
Ik hou wel van die schorre ruwe stem. Daar kun je arduin mee glad schuren.
Maar hoe graag ik hem ook hoor, zijn liedjes planten zich niet zo makkelijk in mijn geheugen. Misschien wel omdat het niet in mijn moerstaal is ? Ook al ken ik heel wat engelse en Franse chansons van buiten, die van hem niet. Gek.
Maar wat zit ik hier nu bezig over deuntjes.
Weet je er zijn belangrijker dingen dan een lustig airtje. Ik las in American Scientific dat men er in geslaagd is een kunstmatige vorm van (bijna)leven te maken. Ze hebben in plaats van RNA een kunststoffen PNA gemaakt met dezelfde capaciteiten (bijna?)... Ze zijn er ook in gelukt om de stamcellen zelf te maken uit je eigen cellen. Helemaal werkt het nog niet, maar ze zijn er bijna.De mogelijkheden van die dingen zijn ontzagwekkend !
Als dat met die stamcellen werkt, dan gaan ze binnenkort voor u, in vitro, een nieuwe lever kweken, uw oude versleten exemplaar er uit zwieren en er een nieuwe van uw eigen cellen (geen afstoting !) weer in kieperen. Heb je hele grote flaporen? Geen nood, kweken we er even een stelletje op een handzamer formaat.
Dat eerste stukje nieuws is al even enorm ! Het onderzoek is gestart als een speurtocht naar nieuwe medicamenten, maar ze zijn (bijna) op nieuwe vormen van leven gestuit. Wat daar allemaal kan uit voortkomen is zo mogelijk nog veel intrigerender dan het voorgaande. Zo kunnen ze misschien met tijd en veel boterhammen wel echt levende robotten maken???
Ze doen maar.
Ze hebben nu ook een middel uitgedokterd om een klein stukje van een gen, en wel het stukje dat ze precies willen, uit te halen uit de reeks. Klinkt niet zo enorm? Als ze het net daar zetten waar de cellen gereproduceerd worden, zullen alle volgende cellen gemaakt worden volgend de nieuwe gegevens, dus zonder dat ene gen. Nu nog het goede gen er in de plaats krijgen, en heel wat ziekten zijn de deur uit.
Wat gaan we dan krijgen?
Ja, als we niet meer stuk kunnen gaan (ze steken nieuwe onderdelen), niet meer kunnen bezwijken aan kanker (ze maken nieuwe en gezonde cellen aan), geen pijnlijke rug meer (nieuwe wervels, nieuwe zenuwen...) Wat gaan we dan krijgen ? Want het eeuwig leven, dat zal er wel nooit komen op deze aardkloot... Er zal dan wel plots een weer nieuwe oude ziekte opduiken die net weer ontsnapt aan al hun kundigheden, en joepedada, weg zijn we... ad aeternam.
Maar zo te zien zit de kans er in dat we allemaal (wellicht onze kleinkinderen?) weer Methusalems worden, en zeshonderd en oneffen worden. Op pensioen vanaf ons 65 en dan enkele honderden jaren heerlijk niksen? Zie ik niet zitten.
Ik herinner me de tijd van de invoering van het prepensioen in de bouwnijverheid... Vroeger moest je werken tot je vijfenzestig, en dan plots maar meer tot je 60 en even later zelfs maar tot je 58... Maar er was een merkwaardig fenomeen zichtbaar ! Wij hadden ook een voordeel voor de weduwen van de overleden bouwvakarbeiders. Voor de invoering van het prepensioen zag ik heel veel dametjes komen die hun man een stuk voor hun pensioen aan 65 verloren waren. Met de invoering van het prepensioen was het aantal jonge weduwen plots gereduceerd tot bijna nul !
Men spreekt nu, gezien de stijgende gemiddelde leeftijd van de mens, dat de pensioenleeftijd zou moeten verhoogd worden... Doe dat, en ik voorspel dat er bijna geen mensen ooit op pensioen raken, zeker niet in de zware beroepen.
Ik heb de indruk, gebaseerd op deze ervaringen, dat -zeker voor de lichamelijk zware beroepen- de leeftijd van 65 al iets te hoog ligt ! Daarmee wil ik niet zeggen dat de pensioenleeftijd niet mag verhoogd worden, maar dat men het zeker niet mag doen op de manier zoals wij momenteel werken. Ik denk dat de tewerkstelling als dusdanig dan zou moeten afgebouwd worden op een geleidelijke manier. Stel dat men bijvoorbeeld aan 58 een uur per dag minder gaat werken, aan 60 twee uur en zo verder, zodat men geleidelijk naar een volwaardig pensioen toegroeit. De druk verminderen naar de stijging van de leeftijd.
Een soort deeltijdse betrekking, zeg maar... Maar met de nodige waakzaamheid, want we kennen allemaal het verschijnsel van de vorige arbeidsduurverminderingen. Naarmate het aantal werkuren daalde steeg de productie, zodat er op den duur op minder tijd meer geproduceerd werd dan er voor. Dat mag en kan de bedoeling in dit geval niet zijn, anders biedt het geen oplossing.
Het ambetante van het verhaal is, dat dit maar ideeën zijn, dat we het niet eens eventjes kunnen uittesten. Het uittesten gebeurt meteen in de werkelijkheid, met de eventuele slachtoffers netjes in het scenario ingeschreven. Er is geen mogelijkheid om het theoretisch uit te testen!
En het gekke is dat er ook bijna geen terugweg mogelijk is !
Ik herinner me de tijd toen het prepensioen ingevoerd werd... In een meubelbedrijf moesten er tientallen mensen afgedankt worden. Vanuit de vakbond drongen wij aan op gebruik making van dat nieuwe systeem, het brugpensioen, die de ouderen op een min of meer redelijk inkomenspeil konden uit de productie halen... Een "properder" oplossing dan de afdanking van jonge mensen in de periode van hun volle leven, met kinderen en een huis om af te betalen...
Ik ben nog nooit zo uitgescholden geweest als die keer door een van die ouderen, die zich wreed gepakt voelde, en zich helemaal niet afgeschreven voelde...
Enkele jaren later maakte arbeiders ruzie als ze niet mochten op prepensioen gaan. In enkele jaren was het noodmiddel uitgegroeid tot een recht... Heel bizar.
Dat bewijst dat er geen testperiode mogelijk is...Eens je iets invoert, is het verdraait moeilijk om de klok terug te draaien.
We zitten nu weer in een periode van hoge werkloosheid, en een van de grootste gevaren van een dergelijke periode is dat jongeren die enkele jaren werkloosheid kennen, zich ook settelen in deze situatie. Zij leren op die manier leven, en passen zich aan die situatie aan. Het is naderhand zeer moeilijk om hen in het werk in te voeren. Op een of andere manier is een mens ook op dat gebied honkvast! Eens hij in een situatie zit, past hij zich aan, en voelt zich na een tijdje "goed" in die situatie.
Nu kennen we het systeem van gedeeltelijke werkloosheid, wat de mogelijkheid biedt je werk te houden, slechts x tijd te presteren, en de rest van de tijd gedeeltelijk werkloos te zijn. Dit is weliswaar een vermindering van het normale inkomen, maar toch beter dan volledig werkloos worden. Maar zit daar ook geen kans in om jongeren in te schakelen in het werkmidden? Zou men het ritme van de tewerkstelling niet voor allen tijdelijk kunnen minderen in functie van tijdelijke tewerkstelling van jongeren? (en andere volledig werklozen). Men zou zelfs tijdelijk de bedrijven kunnen steunen daarbij, om de "leertijd" van de nieuweling in de job, te overbruggen. Op die manier zou men de volledige werkloosheid voor veel meer mensen kunnen vermijden.
Ik weet wel dat er een pak moeilijkheden bij komen kijken, maar moeilijkheden zijn er in elk systeem, en zijn er om opgelost te worden. Bovendien zou het settelen in de den dop althans vermeden worden, en zouden de jongeren zelfs in een economisch mindere tijd toch nog ervaring kunnen opdoen !
Maar ach, ik zit maar te dromen... 't Zal mijn oude roeping als vakbonder zijn die nog eens opspeelt...
tot de volgende ?
maandag, maart 02, 2009
Maandag baaldag
Slecht geslapen vannacht. Liggen peinzen en prakkezeren.
Vanmorgen, toen ik het rolluik omhoog deed van Koens kamer, om mijn gymnastiek te doen, scheen de zon. Er hangt een nevel, maar die lijkt wel van goud in het schijnsel van de zon.
Ook Anny heeft niet veel geslapen (mijn schuld?), of lag ze ook te dubben ?
Waar is de tijd dat we alles verwerkten zonder er veel bij stil te staan. Geef toen als kind was ook ons brein veel soepeler in het herstel en in het verwerken en vergeten. Zelfs als jong volwassene ging dat allemaal veel vlotter. Niet dat er toen geen verdriet of geen gemis was, maar toch... Ik heb veel verdriet gehad bij het sterven van mijn vader, maar niettemin, dat was niet een snijdende pijn, veeleer een gemis, en vooral een besef van vele gemiste kansen, kansen om nog zoveel te vragen, zoveel bij te praten... Ook wat geschrokken van die jonge leeftijd. Toen mijn broer gestorven was, was dat één van de dingen die enorm op mij inwerkte, "Als ik zo oud word als Pierre, dan heb ik maar drie jaar meer tegoed..." Toen dat jaar er kwam, had ik schrik. Dacht ik veel meer aan de dood dan anders, aan mijn kinderen, aan mijn vrouw. Ik sprak er niet over, maar het zat er wel te steken. Toen net als nu vind ik de dood op zich niet erg, maar het achterlaten van je geliefden, de vraag of je niet meer zou kunnen hebben gedaan, dat maakt me bang. Ik weet niet hoe jij het voelt, maar ik heb nooit het gevoel dat het "af" is. Er rest steeds nog veel meer te doen.
Hoe ouder je wordt, hoe meer je met de dood geconfronteerd wordt... Je ziet steeds meer en meer mensen verdwijnen uit je kennissenkring, nabij en ver, maar telkens is het of er een belletje afgaat.
Als ik in de home op bezoek ga bij tanteke, dan staat daar bijna steeds een tafeltje met een bord waarop dan één of twee overlijdens gemeld worden, meestal met een fotootje er bij, en dan herinner je dat je die man of vrouw een week of enkele weken terug nog zag zitten keuvelen in de cafétaria, net zoals jij daar zit te keuvelen. Dat zijn geen vrienden, maar toch kennissen, ook al zijn het heel vage kennissen.
Misschien voel ik dat meer dan anderen, omdat ik steeds tegen iedereen een goeie dag zeg, en soms ook over een of ander ding zit te klappen en te lachen met die mensen. Ik leg heel makkelijk contact, en stel telkens en telkens weer vast dat een vriendelijk woord mirakels doet. Het maakt de ander ook vriendelijk en brengt ook op zijn of haar gelaat een glimlach.
Neem nu de parkingbewaker aan Flanders Expo te Gent... Ik rij telkens naar de parking dicht bij het evenement, waar de bezoekers niet mogen staan, tenzij, ze net als ik beschikken over een invaliditeitskaart. De jongeman die daar dienst doet is (bijna) steeds dezelfde. Gisteren was net een wagen voor mij op de parking gelaten, en de man was bezig de kegels die de weg afsluiten terug te zetten, toen ik daar kwam. Ik zeg steeds vriendelijk goeiendag, drukte mijn medeleven uit toen hij daar eens een hele dag in de regen en de kou moest staan, en hij kent me, en zodra hij mij ziet, splijt zijn gezicht in een brede smile open... Nu stond hij met zijn rug kegels te zetten, en ik drukte eens kort op mijn toeter, hij draaide zich om, en ik hief mijn handen als in een biddend gebaar, hij lachte en nam de kegels weg. Toen ik voorbij kwam wisselden wij een vriendelijk goeiendag. Toen wij van de rommelmarkt terug kwamen, zag hij ons wegrijden, en zwaaide nog eens...
Ik ken zijn naam niet, weet niet waar hij woont, maar toch is het op een of andere manier steeds een beetje een blij weerzien. Heb jij dat ook ? Of leg je niet zo hendig contact met de mensen?
Maar zo worden de mensen allemaal een stukje van mijn leven, en doet ieder verlies ook een beetje pijn. Gek ? Misschien wel, maar ik vind het belangrijk met mensen ook mens te zijn.
Ik heb dat altijd gehad. Ik had zelfs als kind altijd een heleboel vrienden (maten zegden we toen). Niet ieder kind doet dat. Mijn kleinzoon doet dat wel, maar zijn zus legt niet zo makkelijk contact. Ook beperkt ze zich dan meestal tot een vriendinneke, ze zoekt niet in een groep te raken.
Hoe komt dat ?
Ik kan mij het leven niet voorstellen zonder al die vlugge en ampele contacten. Het is voor mij of ik in de grote oceaan telkens weer een boei vind waaraan ik mij wat kan vasthouden en uitrusten om weer verder te zwemmen in de eindeloze leegte.
Die net daardoor net niet leeg is, maar vol warmte. Oasen.
Tot de volgende ?
Vanmorgen, toen ik het rolluik omhoog deed van Koens kamer, om mijn gymnastiek te doen, scheen de zon. Er hangt een nevel, maar die lijkt wel van goud in het schijnsel van de zon.
Ook Anny heeft niet veel geslapen (mijn schuld?), of lag ze ook te dubben ?
Waar is de tijd dat we alles verwerkten zonder er veel bij stil te staan. Geef toen als kind was ook ons brein veel soepeler in het herstel en in het verwerken en vergeten. Zelfs als jong volwassene ging dat allemaal veel vlotter. Niet dat er toen geen verdriet of geen gemis was, maar toch... Ik heb veel verdriet gehad bij het sterven van mijn vader, maar niettemin, dat was niet een snijdende pijn, veeleer een gemis, en vooral een besef van vele gemiste kansen, kansen om nog zoveel te vragen, zoveel bij te praten... Ook wat geschrokken van die jonge leeftijd. Toen mijn broer gestorven was, was dat één van de dingen die enorm op mij inwerkte, "Als ik zo oud word als Pierre, dan heb ik maar drie jaar meer tegoed..." Toen dat jaar er kwam, had ik schrik. Dacht ik veel meer aan de dood dan anders, aan mijn kinderen, aan mijn vrouw. Ik sprak er niet over, maar het zat er wel te steken. Toen net als nu vind ik de dood op zich niet erg, maar het achterlaten van je geliefden, de vraag of je niet meer zou kunnen hebben gedaan, dat maakt me bang. Ik weet niet hoe jij het voelt, maar ik heb nooit het gevoel dat het "af" is. Er rest steeds nog veel meer te doen.
Hoe ouder je wordt, hoe meer je met de dood geconfronteerd wordt... Je ziet steeds meer en meer mensen verdwijnen uit je kennissenkring, nabij en ver, maar telkens is het of er een belletje afgaat.
Als ik in de home op bezoek ga bij tanteke, dan staat daar bijna steeds een tafeltje met een bord waarop dan één of twee overlijdens gemeld worden, meestal met een fotootje er bij, en dan herinner je dat je die man of vrouw een week of enkele weken terug nog zag zitten keuvelen in de cafétaria, net zoals jij daar zit te keuvelen. Dat zijn geen vrienden, maar toch kennissen, ook al zijn het heel vage kennissen.
Misschien voel ik dat meer dan anderen, omdat ik steeds tegen iedereen een goeie dag zeg, en soms ook over een of ander ding zit te klappen en te lachen met die mensen. Ik leg heel makkelijk contact, en stel telkens en telkens weer vast dat een vriendelijk woord mirakels doet. Het maakt de ander ook vriendelijk en brengt ook op zijn of haar gelaat een glimlach.
Neem nu de parkingbewaker aan Flanders Expo te Gent... Ik rij telkens naar de parking dicht bij het evenement, waar de bezoekers niet mogen staan, tenzij, ze net als ik beschikken over een invaliditeitskaart. De jongeman die daar dienst doet is (bijna) steeds dezelfde. Gisteren was net een wagen voor mij op de parking gelaten, en de man was bezig de kegels die de weg afsluiten terug te zetten, toen ik daar kwam. Ik zeg steeds vriendelijk goeiendag, drukte mijn medeleven uit toen hij daar eens een hele dag in de regen en de kou moest staan, en hij kent me, en zodra hij mij ziet, splijt zijn gezicht in een brede smile open... Nu stond hij met zijn rug kegels te zetten, en ik drukte eens kort op mijn toeter, hij draaide zich om, en ik hief mijn handen als in een biddend gebaar, hij lachte en nam de kegels weg. Toen ik voorbij kwam wisselden wij een vriendelijk goeiendag. Toen wij van de rommelmarkt terug kwamen, zag hij ons wegrijden, en zwaaide nog eens...
Ik ken zijn naam niet, weet niet waar hij woont, maar toch is het op een of andere manier steeds een beetje een blij weerzien. Heb jij dat ook ? Of leg je niet zo hendig contact met de mensen?
Maar zo worden de mensen allemaal een stukje van mijn leven, en doet ieder verlies ook een beetje pijn. Gek ? Misschien wel, maar ik vind het belangrijk met mensen ook mens te zijn.
Ik heb dat altijd gehad. Ik had zelfs als kind altijd een heleboel vrienden (maten zegden we toen). Niet ieder kind doet dat. Mijn kleinzoon doet dat wel, maar zijn zus legt niet zo makkelijk contact. Ook beperkt ze zich dan meestal tot een vriendinneke, ze zoekt niet in een groep te raken.
Hoe komt dat ?
Ik kan mij het leven niet voorstellen zonder al die vlugge en ampele contacten. Het is voor mij of ik in de grote oceaan telkens weer een boei vind waaraan ik mij wat kan vasthouden en uitrusten om weer verder te zwemmen in de eindeloze leegte.
Die net daardoor net niet leeg is, maar vol warmte. Oasen.
Tot de volgende ?
zondag, maart 01, 2009
Leve de koers, Weg met de koers !
Ik heb iets ambivalents met de wielerkoersen.
Ik zie het graag.
Ik volg het een beetje, als ze voorbij mijn huis komen, sta ik zelfs buiten om ze te zien.
Ik stel het ENORM op prijs, dat het gemeen - tebestuur ook zo koersminded is, en bij iedere passage alle wegen en weggetjes waar de coureurs over moeten een schoonheidsbehandeling geeft, en alle putjes, putten, bultjes en bulten netjes egaliseert.
Ik heb er een hekel aan dat de gemeente zo koersminded is, en alle kasseibanen kassei laat, en hoe schotser en schever ze in de grond steken (of liever uit steken) hoe beter ze zijn voor de koers. En hoe slechter ze zijn voor mijn auto en mijn rug.
Ik heb er een hekel aan dat meteen na de koers er zich talloze wielerterroristen geroepen voelen het ganse parcours ook eens af te leggen.
Als ze alleen zijn, of gewoon in gezinsverband dat ritje doen, dan is dat helemaal niet erg, en kan ik alleen hun lichaamsbeweging toejuichen...Maar zodra ze in groep zijn (dus vanaf twéé man !!!! voelen ze zich in groep!!!!!) dan is het geen huis meer meer te houden. Ze rijden midden op de rijweg, wellicht in de overtuiging dat de Belgische grondwet hen hierin volgt: als Tomme Boonen in het midden van de weg mag rijden, dan mag ik dat ook, iedere Belg is gelijk voor de wet).
Je komt dan met je wagen, op je dooie akkertje aan een van die vele bochten in ons mooie heuvelland, en plots moet je op je rem springen, alles geven wat je kunt, want daar doemt plots een of meer van die pseudo-renners voor je op. Denk niet dat ze je dankbaar zijn! In tegendeel, je bent een wegpiraat, en je weet niet hoe moeilijk het is zeker om op een bergop je voet weer in die klikpedaal te krijgen...
De koersen zijn weer in het land. De terroristen ook....
1 maart, mooi weer. We zitten in gedachten weer in die pijnlijke periode dat Koen in het UZ lag te Gent... Vanavond rond 20 uur is hij net 8 jaar overleden. Veerle is afgekomen met een potje bloemen voor op het graf. Van Luc (courgette) kregen we een mailtje met steun...
We zijn naar de rommelmarkt geweest, maar lukten er niet in echt los te komen.
Gek, vorig jaar passeerden die dagen iets makkelijker. Maar vergeten is niet mogelijk, die datum is niet zo erg, het is het verlies op zich. En of je nu gelooft of niet, je mist hem.
Maar laat ik je niet vervelen met leed die jou eigenlijk niet echt raakt...
We horen de helicopters hier weer boven ons heen en weer vliegen, er is weer een koers die de Vlaamse bergen opzoekt (Kuurne)...Vanaf nu zal het heel het voorjaar zo zijn, bijna ieder weekend en zelfs nu en dan in het midden van de week, passeren de koersen hier in onze mooie regio. We zijn net langs de Edelare naar huis gekomen, en langs de weg stonden de kijkers al heel dik te wachten op de passage van de renners. Deze namiddag zal de tv weer op de koers staan, en kijken wij en naar de koers, en of we geen bekenden zien op het parcours.
Zo passeert ook deze dag...
tot de volgende ?
Ik zie het graag.
Ik volg het een beetje, als ze voorbij mijn huis komen, sta ik zelfs buiten om ze te zien.
Ik stel het ENORM op prijs, dat het gemeen - tebestuur ook zo koersminded is, en bij iedere passage alle wegen en weggetjes waar de coureurs over moeten een schoonheidsbehandeling geeft, en alle putjes, putten, bultjes en bulten netjes egaliseert.
Ik heb er een hekel aan dat de gemeente zo koersminded is, en alle kasseibanen kassei laat, en hoe schotser en schever ze in de grond steken (of liever uit steken) hoe beter ze zijn voor de koers. En hoe slechter ze zijn voor mijn auto en mijn rug.
Ik heb er een hekel aan dat meteen na de koers er zich talloze wielerterroristen geroepen voelen het ganse parcours ook eens af te leggen.
Als ze alleen zijn, of gewoon in gezinsverband dat ritje doen, dan is dat helemaal niet erg, en kan ik alleen hun lichaamsbeweging toejuichen...Maar zodra ze in groep zijn (dus vanaf twéé man !!!! voelen ze zich in groep!!!!!) dan is het geen huis meer meer te houden. Ze rijden midden op de rijweg, wellicht in de overtuiging dat de Belgische grondwet hen hierin volgt: als Tomme Boonen in het midden van de weg mag rijden, dan mag ik dat ook, iedere Belg is gelijk voor de wet).
Je komt dan met je wagen, op je dooie akkertje aan een van die vele bochten in ons mooie heuvelland, en plots moet je op je rem springen, alles geven wat je kunt, want daar doemt plots een of meer van die pseudo-renners voor je op. Denk niet dat ze je dankbaar zijn! In tegendeel, je bent een wegpiraat, en je weet niet hoe moeilijk het is zeker om op een bergop je voet weer in die klikpedaal te krijgen...
De koersen zijn weer in het land. De terroristen ook....
1 maart, mooi weer. We zitten in gedachten weer in die pijnlijke periode dat Koen in het UZ lag te Gent... Vanavond rond 20 uur is hij net 8 jaar overleden. Veerle is afgekomen met een potje bloemen voor op het graf. Van Luc (courgette) kregen we een mailtje met steun...
We zijn naar de rommelmarkt geweest, maar lukten er niet in echt los te komen.
Gek, vorig jaar passeerden die dagen iets makkelijker. Maar vergeten is niet mogelijk, die datum is niet zo erg, het is het verlies op zich. En of je nu gelooft of niet, je mist hem.
Maar laat ik je niet vervelen met leed die jou eigenlijk niet echt raakt...
We horen de helicopters hier weer boven ons heen en weer vliegen, er is weer een koers die de Vlaamse bergen opzoekt (Kuurne)...Vanaf nu zal het heel het voorjaar zo zijn, bijna ieder weekend en zelfs nu en dan in het midden van de week, passeren de koersen hier in onze mooie regio. We zijn net langs de Edelare naar huis gekomen, en langs de weg stonden de kijkers al heel dik te wachten op de passage van de renners. Deze namiddag zal de tv weer op de koers staan, en kijken wij en naar de koers, en of we geen bekenden zien op het parcours.
Zo passeert ook deze dag...
tot de volgende ?
zaterdag, februari 28, 2009
pareltjes
Op de rommelmarkt te Zwalm stonden weer enkele van mijn meest favoriete stands. Eerst zag ik de man uit Erpe die steeds verrassend mooie en echte Afrikaanse kunst mee heeft. We hebben wat staan keuvelen en wat van de stukken bewonderd. Er stond een mooi beeldje bij van de Hemba. Hij had ook zeer mooie en echte maskers mee, waaronder een prachtige en bizar maskertje van een mij totaal onbekend type.
iets verder stond ook weer de dame waar ik vorige week die halsketting kocht voor Anny. We raakten aan de klap, en de dame had - tot mijn grote verbazing - hele massa's losse benen parels mee. Ik heb er een soort in twee maten gekocht, kan ik gebruiken bij mijn benen juwelen die ik zelf maak. Ik zie het niet zitten om zelf parels in been te maken, dat is gewoon niet te doen qua tijd en om er een hele reeks te maken in identieke grootte. Ik heb wel gezien hoe zij dat maken... In feite is het procédé heel eenvoudig! Zij beginnen met dezelfde techniek waarmee men halfedelstenen glad zen rond zet. Ze worden in een machine gezet die heel de tijd door draait. Ze stukjes been worden voortdurend tegen de wanden en tegen elkaar gesmeten en gerold, tot ze rond en glad zijn. Je kunt ze zo ook kopen, maar er zijn er ook die ze nadien dan nog eens manueel bewerken, en er een reliëf in aanbrengen. Van deze heb ik er dus twee keer honderd gekocht.
De dame toonde mij heel wat prachtige dingen, allemaal originele stukken van uit die verre verre landen... Het mooiste was een bewerkte schedel van een Tibetaanse Monnik ! Dat had ik nog nooit gezien, zelfs nog nooit van gehoord... De Schedelkap was aan de binnenkant met een zilveren schaal bekleed, met mooie versiering aan de randen, maar de schedel zelf was ook volledig uitgewerkt met een prachtige sculptuur van een van die Goden van daar. Fantastisch mooi. Dat was ooit een schaal die gebruikt werd bij rituele godsdienstige plechtigheden. Ik heb geen prijs gevraagd. Het stuk was niet eens uitgestald, en wordt blijkbaar alleen uitgehaald voor mensen die iets kennen van dergelijke zaken. Het klinkt een beetje gruwelijk, maar het was echt mooi! Bovendien is het zo dat aan zeer heilige monniken, voor hun overlijden, gevraagd wordt, of hun beenderen mogen dienen voor de plechtigheden...
Vandaag passeert de koers "Omloop van het Volk, sorry Nieuwsblad, hier aan mijn deur. Met wat geluk (???) staan we dus weer te kijk voor heel Vlaanderen en omliggende koersfanaten die aan de buis gekluisterd zitten... Ik zal zwaaien, naar u !
Kijk, dat vind ik nu zo fijn aan de rommelmarkt... Ik heb er een zekere reputatie opgebouwd, heel wat van die verkopers kennen mij, en ik kan er wat mee keuvelen. Bij sommigen is dat wat plagen en lachen, bij anderen is het werkelijk over de soms wel prachtige stukken die ze bij hebben. Er zijn er zelfs bij, waar ik nog nooit iets bij kocht, maar die me aanspreken, die hun verkoopspraatje tegen een mogelijke klant onderbreken om me te begroeten. Dat is leuk. Tijdens de week zie ik niet zo veel mensen, maar in het weekend kan ik dan eens mijn schade inhalen, en babbelen en zeveren, plagen en lachen, geplaagd worden en nog meer lachen...Heerlijk !
Ik moet daarom niet gevonden hebben, gewoon eventjes tegen heel andere mensen babbelen, dat is al leuk. Morgen gaan we naar de rommelmarkt te Gent, In Flanders Expo...
Het is mooi weer, de koers passeert, het was een heerlijke rommelmarkt...het kan niet meer stuk.
tot de volgende ?
iets verder stond ook weer de dame waar ik vorige week die halsketting kocht voor Anny. We raakten aan de klap, en de dame had - tot mijn grote verbazing - hele massa's losse benen parels mee. Ik heb er een soort in twee maten gekocht, kan ik gebruiken bij mijn benen juwelen die ik zelf maak. Ik zie het niet zitten om zelf parels in been te maken, dat is gewoon niet te doen qua tijd en om er een hele reeks te maken in identieke grootte. Ik heb wel gezien hoe zij dat maken... In feite is het procédé heel eenvoudig! Zij beginnen met dezelfde techniek waarmee men halfedelstenen glad zen rond zet. Ze worden in een machine gezet die heel de tijd door draait. Ze stukjes been worden voortdurend tegen de wanden en tegen elkaar gesmeten en gerold, tot ze rond en glad zijn. Je kunt ze zo ook kopen, maar er zijn er ook die ze nadien dan nog eens manueel bewerken, en er een reliëf in aanbrengen. Van deze heb ik er dus twee keer honderd gekocht.
De dame toonde mij heel wat prachtige dingen, allemaal originele stukken van uit die verre verre landen... Het mooiste was een bewerkte schedel van een Tibetaanse Monnik ! Dat had ik nog nooit gezien, zelfs nog nooit van gehoord... De Schedelkap was aan de binnenkant met een zilveren schaal bekleed, met mooie versiering aan de randen, maar de schedel zelf was ook volledig uitgewerkt met een prachtige sculptuur van een van die Goden van daar. Fantastisch mooi. Dat was ooit een schaal die gebruikt werd bij rituele godsdienstige plechtigheden. Ik heb geen prijs gevraagd. Het stuk was niet eens uitgestald, en wordt blijkbaar alleen uitgehaald voor mensen die iets kennen van dergelijke zaken. Het klinkt een beetje gruwelijk, maar het was echt mooi! Bovendien is het zo dat aan zeer heilige monniken, voor hun overlijden, gevraagd wordt, of hun beenderen mogen dienen voor de plechtigheden...
Vandaag passeert de koers "Omloop van het Volk, sorry Nieuwsblad, hier aan mijn deur. Met wat geluk (???) staan we dus weer te kijk voor heel Vlaanderen en omliggende koersfanaten die aan de buis gekluisterd zitten... Ik zal zwaaien, naar u !
Kijk, dat vind ik nu zo fijn aan de rommelmarkt... Ik heb er een zekere reputatie opgebouwd, heel wat van die verkopers kennen mij, en ik kan er wat mee keuvelen. Bij sommigen is dat wat plagen en lachen, bij anderen is het werkelijk over de soms wel prachtige stukken die ze bij hebben. Er zijn er zelfs bij, waar ik nog nooit iets bij kocht, maar die me aanspreken, die hun verkoopspraatje tegen een mogelijke klant onderbreken om me te begroeten. Dat is leuk. Tijdens de week zie ik niet zo veel mensen, maar in het weekend kan ik dan eens mijn schade inhalen, en babbelen en zeveren, plagen en lachen, geplaagd worden en nog meer lachen...Heerlijk !
Ik moet daarom niet gevonden hebben, gewoon eventjes tegen heel andere mensen babbelen, dat is al leuk. Morgen gaan we naar de rommelmarkt te Gent, In Flanders Expo...
Het is mooi weer, de koers passeert, het was een heerlijke rommelmarkt...het kan niet meer stuk.
tot de volgende ?
vrijdag, februari 27, 2009
triootje
Een Rus had een weddenschap afgesloten met twee "dames" dat hij in staat was 12 uur aan een stuk seks te hebben met de beide madammen... Hij heeft gewonnen, hij had een volledig doosje viagra opgebruikt, en hij heeft zowat 5 minuten napret gehad, toen is hij gestorven aan een fatale hartaanval...
Viagra is bekend als niet ideaal voor het hart, en dan nog twaalf uur seks met twee stoeipoezen???
Wat is daar de lol van? Seks is wel plezant, misschien is het wel plezanter met twee vrouwen, ik zou het niet weten, maar het is in ieder geval vermoeiend. Ik slaap nooit beter dan na de seks, en ik hoor dat dit bij de meesten zo is. Hou dat dan maar eens twaalf uur uit.
Ik ben misschien wel ouderwets, maar wat men ook vertelt, als ik ook maar hoor van mensen die buiten de pot pissen, dan maakt mij dat kwaad. Ik denk ook niet dat ik het ooit zou kunnen vergeven hebben had mijn vrouw zoiets gedaan en ik het te weten kwam. Ik zou het ook mezelf niet vergeven hebben had ik er zelf aan toegegeven. Het hoort niet in mijn leefregel. punt.
Net zoals wij steeds gepoogd hebben onze kinderen op te voeden met duidelijke krijtlijnen waarbinnen iets kan en mag en er buiten niet, zo zijn wij ook groot gebracht, en ik huldig nog steeds dat principe. Dat gaat niet alleen over seks, dat is voor alle dingen zo. Er zijn dingen die onschendbaar zijn en moeten blijven. Dit is niet in de allereerste plaats een kwestie van geloof of overtuiging of filosofie, het is vooral een kwestie van rust. Ik weet zeker dat bepaalde "overtredingen" me voor een heel lange tijd geen rust zouden gunnen. Ik zou er telkens en telkens weer op liggen te knauwen.
Als ik mijn regels overtreed op ernstige punten, dan weet ik dat ik daar op die manier zelf het slachtoffer van ben. En dat is goed zo.
Dat heb ik niet of veel minder van kleine overtredingen van mijn leefregel, ik ga niet liggen piekeren omdat ik eens een glas wijn te veel heb gedronken, maar als ik iemand bewust of onbewust leed heb aangedaan, dan knaagt dat wel. Het is net als pijn, een alarmsignaal.
Maar je moet die leefregels ook aangeleerd hebben gekregen, manu militari, zodat ze in je gebakken zitten. Dan werkt het systeem perfect, en is een waarborg voor een redelijk vlot lopende maatschappij.
Dat is net een van de redenen waarom ik nu niet meer zo gerust ben in de mens. Ik stel vast dat de mensen blijkbaar steeds minder beschikken over die inwendige leefregel, en het dus ook niet meer meegeven aan hun kroost. Dat wil ook zeggen dat er geen inwendige rem meer is, met alle gevolgen vandien. Nu en dan zie ik op tv een stukje uitzending die blijkbaar oorspronkelijk van Nederlandse origine is. Daar sluit de presentator een weddenschap af met een jongere (m of v)dat hij/zij gedurende 40 dagen geen seks zal hebben. Tot mijn verbazing zijn aan die weddenschap twee gevolgen merkbaar. Sommigen slagen er niet in, en blijven maar hoppen van de een op de ander, maar bij de meesten die er wel in slagen gebeurt er iets geks: Ze zijn zich plots bewust dat er nog andere dingen zijn dan de zuivere seks, en proberen in het vervolg eerst te komen tot een werkelijke relatie met de partner, vooraleer er seks aan te pas komt. Met andere woorden, de tijdelijke onthouding heeft hen bijgebracht dat seks veel leuker en veel bewuster beleefd wordt, als het binnen de relatie gebeurd, en als vervulling van en binnen de relatie.
Nu en dan zijn er ook enkelen die toch blijven seksen in het wilde weg, maar die dan plots van zichzelf vaststellen dat het niet echt normaal is. Dus zelfs bij hen is er een belletje gaan rinkelen.
Ik vind het erg dat je dergelijke programma's zelfs maar kunt maken, dat er jongeren zijn die er rond en publiek voor uitkomen dat ze leven "voor de seks" (hun eigen woorden)...Maar aan de andere kant verheug ik mij dat met zo'n simpele periode van onthouding, zelfs al is het met een idioot doel, mensen zich bewust worden van waarden.
373,5 miljoen eurootjes...
De opbrengst van de kunstverkoop van een overleden modegigant...
Het is crisis.
Mensen worden massaal werkloos, hebben minder inkomen, minder zekerheid.
En dan zijn er die zomaar massa's geld over hebben om te spenderen aan een schilderij of een beeld...
En dan zijn die werklozen al bij al nog bij de goeien, als we ze vergelijken bij mensen uit wat we noemen de derde wereld...
Och, ik weet wel dat zelfs die 373 miljoen maar een druppel zouden zijn op een hete plaat, maar niettemin...
Als we de bijbel lezen, dan spreekt men daar over "naasten". Vroeger hadden we geen benul van de toestanden in die heel verre landen, maar met de huidige media en de snelle en gemakkelijke verplaatsingen zijn ze steeds dichterbij gekomen. Toch zijn ze voor ons nog niet echt "naasten", in de zin van het oude Vlaamse naast iemand wonen, niet alleen na, maar de overtreffende trap, na, nader, naast !!!
Stel, je bent ondernemer, je stelt mensen te werk... Dan komt er een economische crisis. De mensen die bij je werken, werken er al jaren, ze zijn door de tijd "naasten" geworden. Bij een kleine werkgever zal het afdanken dan ook veel pijnlijker zijn dan voor iemand met duizenden mensen in dienst, precies omdat ze in een klein bedrijf "nader" staan bij de werkgever als mens. Maar gelijk hoe, er is iets wat pijn doet. Of zou moeten doen. Meer dan de honger in de derde wereld, omdat het nader is.
Misschien worden, met het "kleiner" worden van de wereld, ook die mensen uit die verre landen meer en meer onze naaste, ze zijn al veel naderbij gekomen dan zegge en schrijven 20 of 30 jaar geleden...
Maar gek genoeg bouwen we zelfs soms muurtjes tegenover echte naasten, mensen van naast de deur, omdat ze een ander huidskleur, of gewoon een andere taal hebben.
Maar ook daar komt een evolutie... Vroeger werd er gevochten tegen de snoodaard die het waagde naar de hand te dingen van een meisje uit een ander dorp. Dat was hun meisje, van hun dorp...
Kortom, er is hoop...
En misschien doet die crisis net dienst als die veertig dagen seksonthouding in dat stomme tv-spelletje... En leren we anders denken...
tot de volgende ?
Viagra is bekend als niet ideaal voor het hart, en dan nog twaalf uur seks met twee stoeipoezen???
Wat is daar de lol van? Seks is wel plezant, misschien is het wel plezanter met twee vrouwen, ik zou het niet weten, maar het is in ieder geval vermoeiend. Ik slaap nooit beter dan na de seks, en ik hoor dat dit bij de meesten zo is. Hou dat dan maar eens twaalf uur uit.
Ik ben misschien wel ouderwets, maar wat men ook vertelt, als ik ook maar hoor van mensen die buiten de pot pissen, dan maakt mij dat kwaad. Ik denk ook niet dat ik het ooit zou kunnen vergeven hebben had mijn vrouw zoiets gedaan en ik het te weten kwam. Ik zou het ook mezelf niet vergeven hebben had ik er zelf aan toegegeven. Het hoort niet in mijn leefregel. punt.
Net zoals wij steeds gepoogd hebben onze kinderen op te voeden met duidelijke krijtlijnen waarbinnen iets kan en mag en er buiten niet, zo zijn wij ook groot gebracht, en ik huldig nog steeds dat principe. Dat gaat niet alleen over seks, dat is voor alle dingen zo. Er zijn dingen die onschendbaar zijn en moeten blijven. Dit is niet in de allereerste plaats een kwestie van geloof of overtuiging of filosofie, het is vooral een kwestie van rust. Ik weet zeker dat bepaalde "overtredingen" me voor een heel lange tijd geen rust zouden gunnen. Ik zou er telkens en telkens weer op liggen te knauwen.
Als ik mijn regels overtreed op ernstige punten, dan weet ik dat ik daar op die manier zelf het slachtoffer van ben. En dat is goed zo.
Dat heb ik niet of veel minder van kleine overtredingen van mijn leefregel, ik ga niet liggen piekeren omdat ik eens een glas wijn te veel heb gedronken, maar als ik iemand bewust of onbewust leed heb aangedaan, dan knaagt dat wel. Het is net als pijn, een alarmsignaal.
Maar je moet die leefregels ook aangeleerd hebben gekregen, manu militari, zodat ze in je gebakken zitten. Dan werkt het systeem perfect, en is een waarborg voor een redelijk vlot lopende maatschappij.
Dat is net een van de redenen waarom ik nu niet meer zo gerust ben in de mens. Ik stel vast dat de mensen blijkbaar steeds minder beschikken over die inwendige leefregel, en het dus ook niet meer meegeven aan hun kroost. Dat wil ook zeggen dat er geen inwendige rem meer is, met alle gevolgen vandien. Nu en dan zie ik op tv een stukje uitzending die blijkbaar oorspronkelijk van Nederlandse origine is. Daar sluit de presentator een weddenschap af met een jongere (m of v)dat hij/zij gedurende 40 dagen geen seks zal hebben. Tot mijn verbazing zijn aan die weddenschap twee gevolgen merkbaar. Sommigen slagen er niet in, en blijven maar hoppen van de een op de ander, maar bij de meesten die er wel in slagen gebeurt er iets geks: Ze zijn zich plots bewust dat er nog andere dingen zijn dan de zuivere seks, en proberen in het vervolg eerst te komen tot een werkelijke relatie met de partner, vooraleer er seks aan te pas komt. Met andere woorden, de tijdelijke onthouding heeft hen bijgebracht dat seks veel leuker en veel bewuster beleefd wordt, als het binnen de relatie gebeurd, en als vervulling van en binnen de relatie.
Nu en dan zijn er ook enkelen die toch blijven seksen in het wilde weg, maar die dan plots van zichzelf vaststellen dat het niet echt normaal is. Dus zelfs bij hen is er een belletje gaan rinkelen.
Ik vind het erg dat je dergelijke programma's zelfs maar kunt maken, dat er jongeren zijn die er rond en publiek voor uitkomen dat ze leven "voor de seks" (hun eigen woorden)...Maar aan de andere kant verheug ik mij dat met zo'n simpele periode van onthouding, zelfs al is het met een idioot doel, mensen zich bewust worden van waarden.
373,5 miljoen eurootjes...
De opbrengst van de kunstverkoop van een overleden modegigant...
Het is crisis.
Mensen worden massaal werkloos, hebben minder inkomen, minder zekerheid.
En dan zijn er die zomaar massa's geld over hebben om te spenderen aan een schilderij of een beeld...
En dan zijn die werklozen al bij al nog bij de goeien, als we ze vergelijken bij mensen uit wat we noemen de derde wereld...
Och, ik weet wel dat zelfs die 373 miljoen maar een druppel zouden zijn op een hete plaat, maar niettemin...
Als we de bijbel lezen, dan spreekt men daar over "naasten". Vroeger hadden we geen benul van de toestanden in die heel verre landen, maar met de huidige media en de snelle en gemakkelijke verplaatsingen zijn ze steeds dichterbij gekomen. Toch zijn ze voor ons nog niet echt "naasten", in de zin van het oude Vlaamse naast iemand wonen, niet alleen na, maar de overtreffende trap, na, nader, naast !!!
Stel, je bent ondernemer, je stelt mensen te werk... Dan komt er een economische crisis. De mensen die bij je werken, werken er al jaren, ze zijn door de tijd "naasten" geworden. Bij een kleine werkgever zal het afdanken dan ook veel pijnlijker zijn dan voor iemand met duizenden mensen in dienst, precies omdat ze in een klein bedrijf "nader" staan bij de werkgever als mens. Maar gelijk hoe, er is iets wat pijn doet. Of zou moeten doen. Meer dan de honger in de derde wereld, omdat het nader is.
Misschien worden, met het "kleiner" worden van de wereld, ook die mensen uit die verre landen meer en meer onze naaste, ze zijn al veel naderbij gekomen dan zegge en schrijven 20 of 30 jaar geleden...
Maar gek genoeg bouwen we zelfs soms muurtjes tegenover echte naasten, mensen van naast de deur, omdat ze een ander huidskleur, of gewoon een andere taal hebben.
Maar ook daar komt een evolutie... Vroeger werd er gevochten tegen de snoodaard die het waagde naar de hand te dingen van een meisje uit een ander dorp. Dat was hun meisje, van hun dorp...
Kortom, er is hoop...
En misschien doet die crisis net dienst als die veertig dagen seksonthouding in dat stomme tv-spelletje... En leren we anders denken...
tot de volgende ?
donderdag, februari 26, 2009
gebedjes
Gisteren kwam de tweeling hier, Opa, hebt ge al een gebedje gemaakt voor ons, voor in de lering.
Nee, ik had dat vergeten, dus moest ik meteen aan het werk, want ze moesten het meedoen naar de dienst van Aswoensdag, en om een askruisje gaan.
Dus heb ik mij aan de moeizame taak gezet, om twee gebedjes te schrijven, in een kindertaal.
Niet makkelijk. Je moet je inleven in de geest van het kind. Maar ze waren beiden heel tevreden, dus zal het wel gelukt zijn. Eéntje vroeg of ze niets zouden zeggen omdat er ook iets in staat over nonkel Koen, maar ik vertelde haar dat iedereen in Mater dat wist, en dat bijna iedereen nonkel Koen kende. Nonkel Koen was een volksmens, en vriend van iedereen.
Ik heb er niet bij verteld dat het ook is omdat Koen deze dagen niet uit mijn gedachten gaat. Op 1 maart is het al 8 jaar dat hij overleden is, en het is gek, ik ken precies weer een dipje in de verwerking van het verlies. Vorig jaar had ik daar minder last van dan nu. Wat de reden is, weet ik niet. Maar de laatste weken zit ik er voortdurend mee bezig.
Een kind verliezen is iets tegennatuurlijks. Het is eerst de oude die moet gaan, niet de jonge.
Het is ook een stukje van jezelf die je verliest.
Een vriend omschreef het als "Geen verlies, maar een amputatie!"
En zo voelt het ook aan. Je leert ook leven met één hand, maar je blijft het missen.
Och, het is nu geen verdriet meer in de zin dat je zit te snotteren, maar veeleer een doffe pijn.
Ik herinner me nog goed dat ik mensen die zoiets tegengekomen waren, niet echt begreep. Ik voelde wel mee, maar niet in het volle besef wat het is je eigen vlees en bloed te verliezen. Dat zal wel zo zijn voor de meeste mensen, en God geve dat het zo mag blijven, want ik wens dat niemand toe.
Op de stompe top van mijn geknotte linde zit een turkse tortel zich te kuisen. Een voor een trekt ze haar vleugelpennen door haar bekje, nu en dan eens onder haar vleugel wrijvend met haar kopje. Nu is ze bezig aan de kleine donsveertjes in haar hals en op haar rug. Ze zullen dit jaar een andere nestplaats moeten zoeken. Ieder jaar zat er een koppel tortels of houtduiven in mijn linde. Soms werd er serieus gevochten voor het bezit van de linde! Nu, op de stomp zullen ze wellicht geen plaats vinden. Wel, eens er terug takken zijn gekomen. Dan is de stomp een nette opening, verscholen tussen de takken. ideaal als nestplaats.
Ondertussen ben ik, zum befehl, naar de keuken gegaan om brood te maken... Niet dat dit veel werk is, met die broodmachines is dat gewoon het mengsel en de ingrediënten op de goede volgorde in de kom doen, de kom in het machine zetten en de nodige knopjes indrukken voor programma en baktijd en dergelijke, en af is de kous. Lekker vers gebakken brood. Heerlijk.
Vroeger deed ik een schepje vitamine C in mijn brood, als broodverbeteraar, nu doe ik een soeplepel citroensap in. Werkt even goed, en is goedkoper. Door dit truukje is je brood veel malser, en blijft ook langer mals. Westerse mensen knauwen niet graag (tenzij op kauwgum). Oh ja, ik heb vastgesteld dat ik aan hetzelfde euvel van mijn moeder lijd... Mijn bijterkes groeien uit. Met tijd en boterhammen zal ik dus wellicht ook met een valse "salle à manger" in mijne mond mogen rondlopen.
Dat doet mij denken aan ons vader... De mens had al vroeg valse tanden. En als hij de kans had legde hij die tanden liever uit dan ze in zijn mond te moeten houden. Op een keer moest hij een algemene ledenvergadering gaan geven (ik mocht dan nogal dikwijls mee), en toen hij bijna ter plaatse was, ontdekte hij dat hij vergeten was zijn valse tanden in zijn mond te steken. Tijd om terug te keren was er niet meer, dus maar gaan spreken zonder tanden.
Mijn vader was de lachers voor, en begon zijn spreekbeurt als volgt: " Beste Vrienden, je ziet (hij toonde zijn wijdopen mond en kneep dan even zijn kin tot tegen zijn neus) dat ik mijn tanden vergeten heb, maar als er één is die durft te lachen, dan bijt ik een stuk uit zijn bil!" Heel de zaal lachte, en pa kon ongestoord zijn spreekbeurt houden...
Ons moeder was het tegendeel, zij was zo gemakkelijk met haar valse bijterkes, dat zij ze regelmatig kapot beet. Zij had altijd heel sterke tanden gehad, en was gewoon om noten en dergelijke te kraken met haar tanden...Valse tanden waren daar echter niet sterk genoeg voor...
Nonkel Julien heeft zijn valse tanden wel een keer of twee in zijn mond gehad, werd er doodnerveus van, en ze zijn sindsdien steeds in kast blijven liggen. Die me zo niet wil zien, moet maar zijn ogen toedoen, grommelde hij dan.
Anny heeft al enkele valse tanden, en in het begin had zij er ook moeite mee, maar eens iemand haar had gezegd dat ze er mee moest slapen, is alles in orde gekomen. Ik kan dat aannemen. Wellicht moet de mond zich een beetje "zetten" naar het gebit, en als je een hele nacht de tanden uitlaat, dan moet je mond zich telkens opnieuw weer aanpassen, en heb je telkens opnieuw weer het gevoel van iets vreemds in je mond. Tanden inhouden om te slapen dus.
Het is weer niet echt mooi weer, maar ook niet echt slecht te noemen. De somberste februarimaand ooit is echter bijna voorbij, en wie weet brengt maart eindelijk hetechte voorjaar in het land. Zien we weer de zon, voelen we weer de warmte, zien we weer bloemen, horen de vogels en ruiken de wereld in groei. Gaan we weer genieten van de lekkere geur van pas gemaaid gras, als een van de buren zijn pelouse scheert... Gaan we de goudvissen weer zien "jagen" achter elkaar in de paartijd, en weten we dat de moment om te vissen weer nakend is.
"de" moment... heerlijk zo eens echt vlaams te doen. djudedju.
tot de volgende ?
Nee, ik had dat vergeten, dus moest ik meteen aan het werk, want ze moesten het meedoen naar de dienst van Aswoensdag, en om een askruisje gaan.
Dus heb ik mij aan de moeizame taak gezet, om twee gebedjes te schrijven, in een kindertaal.
Niet makkelijk. Je moet je inleven in de geest van het kind. Maar ze waren beiden heel tevreden, dus zal het wel gelukt zijn. Eéntje vroeg of ze niets zouden zeggen omdat er ook iets in staat over nonkel Koen, maar ik vertelde haar dat iedereen in Mater dat wist, en dat bijna iedereen nonkel Koen kende. Nonkel Koen was een volksmens, en vriend van iedereen.
Ik heb er niet bij verteld dat het ook is omdat Koen deze dagen niet uit mijn gedachten gaat. Op 1 maart is het al 8 jaar dat hij overleden is, en het is gek, ik ken precies weer een dipje in de verwerking van het verlies. Vorig jaar had ik daar minder last van dan nu. Wat de reden is, weet ik niet. Maar de laatste weken zit ik er voortdurend mee bezig.
Een kind verliezen is iets tegennatuurlijks. Het is eerst de oude die moet gaan, niet de jonge.
Het is ook een stukje van jezelf die je verliest.
Een vriend omschreef het als "Geen verlies, maar een amputatie!"
En zo voelt het ook aan. Je leert ook leven met één hand, maar je blijft het missen.
Och, het is nu geen verdriet meer in de zin dat je zit te snotteren, maar veeleer een doffe pijn.
Ik herinner me nog goed dat ik mensen die zoiets tegengekomen waren, niet echt begreep. Ik voelde wel mee, maar niet in het volle besef wat het is je eigen vlees en bloed te verliezen. Dat zal wel zo zijn voor de meeste mensen, en God geve dat het zo mag blijven, want ik wens dat niemand toe.
Op de stompe top van mijn geknotte linde zit een turkse tortel zich te kuisen. Een voor een trekt ze haar vleugelpennen door haar bekje, nu en dan eens onder haar vleugel wrijvend met haar kopje. Nu is ze bezig aan de kleine donsveertjes in haar hals en op haar rug. Ze zullen dit jaar een andere nestplaats moeten zoeken. Ieder jaar zat er een koppel tortels of houtduiven in mijn linde. Soms werd er serieus gevochten voor het bezit van de linde! Nu, op de stomp zullen ze wellicht geen plaats vinden. Wel, eens er terug takken zijn gekomen. Dan is de stomp een nette opening, verscholen tussen de takken. ideaal als nestplaats.
Ondertussen ben ik, zum befehl, naar de keuken gegaan om brood te maken... Niet dat dit veel werk is, met die broodmachines is dat gewoon het mengsel en de ingrediënten op de goede volgorde in de kom doen, de kom in het machine zetten en de nodige knopjes indrukken voor programma en baktijd en dergelijke, en af is de kous. Lekker vers gebakken brood. Heerlijk.
Vroeger deed ik een schepje vitamine C in mijn brood, als broodverbeteraar, nu doe ik een soeplepel citroensap in. Werkt even goed, en is goedkoper. Door dit truukje is je brood veel malser, en blijft ook langer mals. Westerse mensen knauwen niet graag (tenzij op kauwgum). Oh ja, ik heb vastgesteld dat ik aan hetzelfde euvel van mijn moeder lijd... Mijn bijterkes groeien uit. Met tijd en boterhammen zal ik dus wellicht ook met een valse "salle à manger" in mijne mond mogen rondlopen.
Dat doet mij denken aan ons vader... De mens had al vroeg valse tanden. En als hij de kans had legde hij die tanden liever uit dan ze in zijn mond te moeten houden. Op een keer moest hij een algemene ledenvergadering gaan geven (ik mocht dan nogal dikwijls mee), en toen hij bijna ter plaatse was, ontdekte hij dat hij vergeten was zijn valse tanden in zijn mond te steken. Tijd om terug te keren was er niet meer, dus maar gaan spreken zonder tanden.
Mijn vader was de lachers voor, en begon zijn spreekbeurt als volgt: " Beste Vrienden, je ziet (hij toonde zijn wijdopen mond en kneep dan even zijn kin tot tegen zijn neus) dat ik mijn tanden vergeten heb, maar als er één is die durft te lachen, dan bijt ik een stuk uit zijn bil!" Heel de zaal lachte, en pa kon ongestoord zijn spreekbeurt houden...
Ons moeder was het tegendeel, zij was zo gemakkelijk met haar valse bijterkes, dat zij ze regelmatig kapot beet. Zij had altijd heel sterke tanden gehad, en was gewoon om noten en dergelijke te kraken met haar tanden...Valse tanden waren daar echter niet sterk genoeg voor...
Nonkel Julien heeft zijn valse tanden wel een keer of twee in zijn mond gehad, werd er doodnerveus van, en ze zijn sindsdien steeds in kast blijven liggen. Die me zo niet wil zien, moet maar zijn ogen toedoen, grommelde hij dan.
Anny heeft al enkele valse tanden, en in het begin had zij er ook moeite mee, maar eens iemand haar had gezegd dat ze er mee moest slapen, is alles in orde gekomen. Ik kan dat aannemen. Wellicht moet de mond zich een beetje "zetten" naar het gebit, en als je een hele nacht de tanden uitlaat, dan moet je mond zich telkens opnieuw weer aanpassen, en heb je telkens opnieuw weer het gevoel van iets vreemds in je mond. Tanden inhouden om te slapen dus.
Het is weer niet echt mooi weer, maar ook niet echt slecht te noemen. De somberste februarimaand ooit is echter bijna voorbij, en wie weet brengt maart eindelijk hetechte voorjaar in het land. Zien we weer de zon, voelen we weer de warmte, zien we weer bloemen, horen de vogels en ruiken de wereld in groei. Gaan we weer genieten van de lekkere geur van pas gemaaid gras, als een van de buren zijn pelouse scheert... Gaan we de goudvissen weer zien "jagen" achter elkaar in de paartijd, en weten we dat de moment om te vissen weer nakend is.
"de" moment... heerlijk zo eens echt vlaams te doen. djudedju.
tot de volgende ?
woensdag, februari 25, 2009
idioten
Ik heb je verteld van de folder die in Nederland wordt verdeeld door de Creationisten, die dus ingaan tegen de evolutietheorie en beweren dat alles geschapen is, in een daad als het ware. Die folder kwam er na de folder van de Darwinisten, die in feite de viering van Darwin aangrepen om de evolutieleer te gebruiken als "bewijs" dat er wellicht geen God is...
Het leuke is dat dit, ondanks de beide ridicule stellingen, nog steeds er in slaagt de gemoederen hoog te doen oplaaien! Beide uitgevers worden ondertussen met de dood bedreigd...
Er is dus nog steeds niets veranderd onder de zon...
Nog steeds laten mensen zich opjutten tegen elkaar, zelfs over zoiets triviaals, waarvan beiden moeten toegeven dat de bewijzen niet waterdicht zijn...Met andere woorden, ze poneren een stelling, kloppen die helemaal op om hun gelijk te "bewijzen", en zie, ze lukken er in een aanhang zo hevig te doen te reageren dat ze de "tegenstrever" zelfs met de dood bedreigen.
Dat zijn wellicht dezelfde mensen die verklaren dat ze niet begrijpen hoe ene Hitler er in slaagde de mensen zo op te zwepen.
Ik heb het al gezegd, als je heel goed kijkt, hel aandachtig ontleedt, dan zegt iedere godsdienst in feite krek hetzelfde! En de tegenstrevers, de ontkenners van het bestaan van een God, die stellen daar een levensregel tegenover, en met uitzondering van de aandacht voor ene of meerdere Goden, zegt dit ook weer krek hetzelfde...En toch maken ze er ruzie over.
Te gek voor woorden.
Politiekers profileren zich steeds minder, en blijkbaar zoekt de mens dan een ander ding om zich voor in te zetten, lees: om te reageren tegen de andere visie...
Is het echt zo moeilijk om de mening van de ander te respecteren? Je hoeft je er niet eens achter te zetten, je laat het gewoon gerust.
Ik geef toe dat ik dat vroeger ook niet kon, ik had niet alleen een uitgesproken mening, ik was er ook eentje die deze mening met hand en tand verdedigde, net alsof ik aangevallen was door een andere opinie. Maar dat is idioot! Jou mening verbetert niet met het innemen van een extreme positionering. Het lokt alleen uit dat de andere eveneens een egelpositie inneemt, met alle stekels recht overeind. Maar wat ik heb daaraan, of wat heeft de ander daaraan? Als het over ethische zaken gaat, dan zeggen hoogstwaarschijnlijk beide stellingen in essentie net hetzelfde. Er zijn natuurlijk dingen die regelrecht ingaan tegen de algemene norm, er zijn zaken zoals het fascisme en dergelijke, die in hun leer de ondergang van anderen prediken, maar dat zijn gelukkig uitzonderingen. Bovendien zijn ze gemakkelijk te herkennen, als het leitmotief alle schuld van alle negatieve dingen legt op een andere bevolkingsgroep, dan is het duidelijk...
En als je dan eventjes nadenkt, dan kunnen dergelijke uitwassen alleen bestaan bij gratie van het feit dat de ene ethiek steeds de andere aanvalt. Neem nu de huidige situatie. Als er nu een stijgende onrust heerst tegen de Islam, dan komt dit voor een groot gedeelte voort uit het feit dat er daar extremisten in zitten, die het geloof misbruiken om de andersdenkenden te veroordelen en aan te vallen. Het gevolg is niet een poging om de zaak uit te praten, maar een aanval van "vergelding".
En hupla, het hek is van den dam, en de lawine begint te rollen.
Wie is daarvan het slachtoffer? Zowel de adept van de Islam, als de inwoner of adept van de reagerende instelling of staat. Wat is het uiteindelijke doel? De machtspositie van de "leider" te verstevigen of te bevestigen.
Meer niet.
En moeilijk is dat niet om die massa in beweging te krijgen... Een foldertje in de bus is blijkbaar al genoeg als eerste zet.
djudedju.
Is nadenken echt zo moeilijk? Blijkbaar wel...
Het mensdom, met nadruk op, juist ja.
Heb je al eens buiten gekeken? De zon is er ! Niet fel, niet helemaal, maar er is licht ! (en de duisternis neemt het aan ! met volle teugen!)
Ik zie kinderen voorbij rennen en fietsen. Het is goed weer, en je hoort het aan de uitbundigheid waarmee ze lopen, rennen en roepen. Heerlijk.
Een kind maakt al dat onderscheid niet tussen mensen rassen en soorten, als ze maar kunnen ravotten. Het is pas als ze geïndoctrineerd zijn door hun thuis en hun omgeving, dat ze ook anders gaan kijken naar huidskleur, taal en godsdienst.
Kwaad is niet erfelijk.
Er mag dan al een verschil in onze genen zitten, zonder beïnvloeding, zonder concurrentie op een of ander gebied, hebben we geen ingebouwde aversie tegen de anderen, wat ze ook vertellen. Al ons wantrouwen is gebaseerd op wat we hoorden thuis en/of in onze leefwereld... of wat we leerden als regel.
Er is nooit echt onderzoek op gedaan (men heeft het nooit aangedurfd), maar wat was de invloed van het nazisme op de mensen die in dat bestel zijn grootgebracht? Wat is er blijven hangen van de inprenting die toen is gebeurd? Wat slepen we nog steeds daarvan mee?
Toch eens nadenken, toch eens proberen uit te vinden waarom we zus of zo denken.
Doen?
tot de volgende !
Het leuke is dat dit, ondanks de beide ridicule stellingen, nog steeds er in slaagt de gemoederen hoog te doen oplaaien! Beide uitgevers worden ondertussen met de dood bedreigd...
Er is dus nog steeds niets veranderd onder de zon...
Nog steeds laten mensen zich opjutten tegen elkaar, zelfs over zoiets triviaals, waarvan beiden moeten toegeven dat de bewijzen niet waterdicht zijn...Met andere woorden, ze poneren een stelling, kloppen die helemaal op om hun gelijk te "bewijzen", en zie, ze lukken er in een aanhang zo hevig te doen te reageren dat ze de "tegenstrever" zelfs met de dood bedreigen.
Dat zijn wellicht dezelfde mensen die verklaren dat ze niet begrijpen hoe ene Hitler er in slaagde de mensen zo op te zwepen.
Ik heb het al gezegd, als je heel goed kijkt, hel aandachtig ontleedt, dan zegt iedere godsdienst in feite krek hetzelfde! En de tegenstrevers, de ontkenners van het bestaan van een God, die stellen daar een levensregel tegenover, en met uitzondering van de aandacht voor ene of meerdere Goden, zegt dit ook weer krek hetzelfde...En toch maken ze er ruzie over.
Te gek voor woorden.
Politiekers profileren zich steeds minder, en blijkbaar zoekt de mens dan een ander ding om zich voor in te zetten, lees: om te reageren tegen de andere visie...
Is het echt zo moeilijk om de mening van de ander te respecteren? Je hoeft je er niet eens achter te zetten, je laat het gewoon gerust.
Ik geef toe dat ik dat vroeger ook niet kon, ik had niet alleen een uitgesproken mening, ik was er ook eentje die deze mening met hand en tand verdedigde, net alsof ik aangevallen was door een andere opinie. Maar dat is idioot! Jou mening verbetert niet met het innemen van een extreme positionering. Het lokt alleen uit dat de andere eveneens een egelpositie inneemt, met alle stekels recht overeind. Maar wat ik heb daaraan, of wat heeft de ander daaraan? Als het over ethische zaken gaat, dan zeggen hoogstwaarschijnlijk beide stellingen in essentie net hetzelfde. Er zijn natuurlijk dingen die regelrecht ingaan tegen de algemene norm, er zijn zaken zoals het fascisme en dergelijke, die in hun leer de ondergang van anderen prediken, maar dat zijn gelukkig uitzonderingen. Bovendien zijn ze gemakkelijk te herkennen, als het leitmotief alle schuld van alle negatieve dingen legt op een andere bevolkingsgroep, dan is het duidelijk...
En als je dan eventjes nadenkt, dan kunnen dergelijke uitwassen alleen bestaan bij gratie van het feit dat de ene ethiek steeds de andere aanvalt. Neem nu de huidige situatie. Als er nu een stijgende onrust heerst tegen de Islam, dan komt dit voor een groot gedeelte voort uit het feit dat er daar extremisten in zitten, die het geloof misbruiken om de andersdenkenden te veroordelen en aan te vallen. Het gevolg is niet een poging om de zaak uit te praten, maar een aanval van "vergelding".
En hupla, het hek is van den dam, en de lawine begint te rollen.
Wie is daarvan het slachtoffer? Zowel de adept van de Islam, als de inwoner of adept van de reagerende instelling of staat. Wat is het uiteindelijke doel? De machtspositie van de "leider" te verstevigen of te bevestigen.
Meer niet.
En moeilijk is dat niet om die massa in beweging te krijgen... Een foldertje in de bus is blijkbaar al genoeg als eerste zet.
djudedju.
Is nadenken echt zo moeilijk? Blijkbaar wel...
Het mensdom, met nadruk op, juist ja.
Heb je al eens buiten gekeken? De zon is er ! Niet fel, niet helemaal, maar er is licht ! (en de duisternis neemt het aan ! met volle teugen!)
Ik zie kinderen voorbij rennen en fietsen. Het is goed weer, en je hoort het aan de uitbundigheid waarmee ze lopen, rennen en roepen. Heerlijk.
Een kind maakt al dat onderscheid niet tussen mensen rassen en soorten, als ze maar kunnen ravotten. Het is pas als ze geïndoctrineerd zijn door hun thuis en hun omgeving, dat ze ook anders gaan kijken naar huidskleur, taal en godsdienst.
Kwaad is niet erfelijk.
Er mag dan al een verschil in onze genen zitten, zonder beïnvloeding, zonder concurrentie op een of ander gebied, hebben we geen ingebouwde aversie tegen de anderen, wat ze ook vertellen. Al ons wantrouwen is gebaseerd op wat we hoorden thuis en/of in onze leefwereld... of wat we leerden als regel.
Er is nooit echt onderzoek op gedaan (men heeft het nooit aangedurfd), maar wat was de invloed van het nazisme op de mensen die in dat bestel zijn grootgebracht? Wat is er blijven hangen van de inprenting die toen is gebeurd? Wat slepen we nog steeds daarvan mee?
Toch eens nadenken, toch eens proberen uit te vinden waarom we zus of zo denken.
Doen?
tot de volgende !
dinsdag, februari 24, 2009
Mag je niet mee lachen !
Zoals iedere morgen keek ik ook deze morgen naar het nieuws op AVS, onze regionale nieuwszender. Vandaag hadden ze het onder meer over een bijeenkomst van de Oostvlaamse Oudstrijders. Ze lieten enkele van die mensen aan het woord... Eén er van maakte dat ik met de slappe lach zat... Ik weet het, het mag niet, je mag niet lachen met de mensen, en zeker niet met zo'n oudstrijder, maar het was sterker dan mezelf... Ik ga hem citeren, kun je oordelen of jij niet zit te lachen...
"Ik lag in Machelen aan de Leie, toen we een bombardement meemaakten van wel drie uur aan één stuk, het regende autobussen..."
Leuke lapsus hé ?
Ik zag dat de speakster ook wat moeite had om terug in haar tekst te raken.
Het manneke zelf heeft het gelukkig niet beseft dat hij iets verkeerds had gezegd, maar ik heb compassie met hem als zijn makkers het wel hoorden...
Veerle kwam hier juist toe, om met mama naar de hondenkapper te rijden. de poedel zijn jas moet uit. Ze had slecht nieuws... Ze had zojuist een telefoontje gekregen van haar baas dat ze niet meer moet beginnen... Been gebroken, 2 maand uit circulatie, en ondanks alle lofprijzingen over hoe goed ze wel was, moet ze niet meer terugkomen... De moderne wereld, de bikkelharde economie.
Ik heb haar aangeraden om onmiddellijk weer contact te zoeken met het interimbureau waar ze ingeschreven was, daar kreeg ze ondertussen al heel wat telefoontjes van, wie weet is er nog ergens een job vrij?
Heb je het gehoord, we hebben bijna de meest sombere februarimaand sinds de opmetingen te Ukkel achter de rug. Ook vandaag weer is het somber ! Toen ik vanmorgen mijne jules mastiek aan het doen was, zag ik bijna de populieren niet die hier amper 100 vandaan staan... Nu zie ik ze al wel, maar heel de einder zit in een grijs floers. Bah ! Waar blijft de zon?
Gisteren ben ik met de afgewerkte houten bloempotjes en juwelenkistjes naar Monique gereden. Ze kon er niet van zwijgen hoe mooi ze wel zijn. Ze zou er eentje houden voor haar zelf, maar ik heb gezegd dat ik er nog eentje zal maken voor haar. Zij had er nog eentje die ik al vroeger met pyrografie versierd had, en dat had zij binnenin met een soort blauw vilt bekleed. Je kunt niet geloven hoezeer zo'n juwelenkistje nog stijgt in waarde met die binnenbekleding ! Ze zijn nu werkelijk heel mooi ! Ik weet zeker dat de oudjes van de hobbyclub weer zullen vragen om nog maar eens aan pyrografie te doen ! Bovendien heb ik veel minder moeilijke onderwerpen gemaakt, maar daarom niet minder mooi. Op de bingo zullen die dingen wel succes hebben, gegarandeerd !
Ik heb nog een ander idee, dat ik heb besproken met monique, en die wellicht voor meer deelneemsters zal mogelijk zijn, daar het gebaseerd is op de gewone kruisjessteek... Maar ik heb met Monique afgesproken dat we eerst een werk gaan maken, zodat ze zien wat we willen zeggen, en kunnen tonen hoe je ook met die eenvoudige kruisjessteek heel mooie echte kunstwerken kunt maken !
Je ziet, we zijn bezig, bezig, bezig....
Voila, ik ga moeten stoppen, want Bobbie is stikjaloers omdat Anny weg is met Sloeber... Ik ga hem een beetje moeten troosten...
tot de volgende ?
"Ik lag in Machelen aan de Leie, toen we een bombardement meemaakten van wel drie uur aan één stuk, het regende autobussen..."
Leuke lapsus hé ?
Ik zag dat de speakster ook wat moeite had om terug in haar tekst te raken.
Het manneke zelf heeft het gelukkig niet beseft dat hij iets verkeerds had gezegd, maar ik heb compassie met hem als zijn makkers het wel hoorden...
Veerle kwam hier juist toe, om met mama naar de hondenkapper te rijden. de poedel zijn jas moet uit. Ze had slecht nieuws... Ze had zojuist een telefoontje gekregen van haar baas dat ze niet meer moet beginnen... Been gebroken, 2 maand uit circulatie, en ondanks alle lofprijzingen over hoe goed ze wel was, moet ze niet meer terugkomen... De moderne wereld, de bikkelharde economie.
Ik heb haar aangeraden om onmiddellijk weer contact te zoeken met het interimbureau waar ze ingeschreven was, daar kreeg ze ondertussen al heel wat telefoontjes van, wie weet is er nog ergens een job vrij?
Heb je het gehoord, we hebben bijna de meest sombere februarimaand sinds de opmetingen te Ukkel achter de rug. Ook vandaag weer is het somber ! Toen ik vanmorgen mijne jules mastiek aan het doen was, zag ik bijna de populieren niet die hier amper 100 vandaan staan... Nu zie ik ze al wel, maar heel de einder zit in een grijs floers. Bah ! Waar blijft de zon?
Gisteren ben ik met de afgewerkte houten bloempotjes en juwelenkistjes naar Monique gereden. Ze kon er niet van zwijgen hoe mooi ze wel zijn. Ze zou er eentje houden voor haar zelf, maar ik heb gezegd dat ik er nog eentje zal maken voor haar. Zij had er nog eentje die ik al vroeger met pyrografie versierd had, en dat had zij binnenin met een soort blauw vilt bekleed. Je kunt niet geloven hoezeer zo'n juwelenkistje nog stijgt in waarde met die binnenbekleding ! Ze zijn nu werkelijk heel mooi ! Ik weet zeker dat de oudjes van de hobbyclub weer zullen vragen om nog maar eens aan pyrografie te doen ! Bovendien heb ik veel minder moeilijke onderwerpen gemaakt, maar daarom niet minder mooi. Op de bingo zullen die dingen wel succes hebben, gegarandeerd !
Ik heb nog een ander idee, dat ik heb besproken met monique, en die wellicht voor meer deelneemsters zal mogelijk zijn, daar het gebaseerd is op de gewone kruisjessteek... Maar ik heb met Monique afgesproken dat we eerst een werk gaan maken, zodat ze zien wat we willen zeggen, en kunnen tonen hoe je ook met die eenvoudige kruisjessteek heel mooie echte kunstwerken kunt maken !
Je ziet, we zijn bezig, bezig, bezig....
Voila, ik ga moeten stoppen, want Bobbie is stikjaloers omdat Anny weg is met Sloeber... Ik ga hem een beetje moeten troosten...
tot de volgende ?
maandag, februari 23, 2009
De folder
In Nederland wordt een folder uitgedeeld over gans de bevolking, waarin de evolutieleer aangevochten wordt als onbewijsbaar, en dus niet meer is dan een geloofskwestie, net zoals het scheppingsverhaal.
Ik vind dat een beetje triest. Het is inderdaad zo dat je, tenminste wat de mens betreft, je de evolutieleer niet kun hard maken, maar wat de dieren betreft kun je dat in heel veel gevallen overduidelijk. Het lijkt mij dan ook logisch dat ook wij geëvolueerd zijn, en wellicht (hopelijk) nog steeds evolueren. Ook het feit dat heel ons systeem volledig gelijklopend is met dat van de andere zoogdieren, lijkt mij een aanduiding van die evolutie... Maar och, als er mensen gelukkig zijn met te denken dat zij zo uitzonderlijk zijn, en torenhoog uitsteken boven de rest van de natuur... ze doen maar... Maar laten zij dat niet gebruiken als excuus om de rest van de natuur naar de verdommenis te helpen.
Maar ik begrijp hun reactie wel...
Eeuwenlang zijn wij overtuigd geworden van onze superioriteit tegenover de rest van de wereld, en in de laatste decennia is er een bijna omgekeerde tendens merkbaar.
Er zijn "deskundigen" die de zaak bijna aan het omkeren zijn, en iedere keer dat er bij diersoorten kan aangetoond worden dat zij ook beschikken over "verstand", dat ze gebruik maken van werktuigen, dat "kennis" hebben van goed en kwaad en van een rechtvaardigheidsgevoel, is hun conclusie "Zie je wel, we zijn ook maar beesten, en al die zever van de tien geboden, dat is in feite een restantje van onze dierlijkheid, als echte mens kunnen we dat beter over boord gooien..."
Ik stel het nu zwart-wit, maar het komt er wel wat op neer.
We zien ook affiches tegen het bestaan van God... Er roert wat.
De extremisten die de Koran misbruiken om terroristische activiteiten te verrechtvaardigen, beseffen wellicht niet dat zij op die manier heel menigten een aversie doen krijgen tegen "godsdienst".
We moeten echter niet alleen naar de Koran kijken om misbruiken tegen de geest van godsdiensten te zien te krijgen, denk in de Christelijke wereld maar aan de Ierse kwestie...om ons te beperken tot recente feiten. Ik heb het al eerder geschreven, er is wellicht geen enkel godsdienst, maar ook geen enkele humane leer, waarvoor men nog geen oorlogen heeft ontketend. Markx schreef dat godsdienst opium voor het volk was, maar zijn communistisch manifest was dat enkele decennia later duidelijk evenzeer.
De fout zit niet bij de godsdienst of bij de humane leer. De fout zit in het feit dat iedere godsdienst en iedere leer misbruikt wordt om te heersen over anderen. Je ziet een (nog) minder erge vorm van die overheersing in wat wij momenteel zien gebeuren in naam van "bescherming" van het volk. Iedere gebeurtenis wordt aangegrepen om steeds meer en meer de vrijheid van de burgers in te perken. Neem nu de verschrikkelijke gebeurtenis in de kindercrèche enkele weken geleden. Men wil de kinderen beter beschermen, en dus bouwt men de crèches om tot vestingen, waar niemand meer binnenraakt zonder te voldoen aan een heel pak eisen en "beschermings"-maatregelen. In het licht van die gebeurtenis knikt iedereen, maar als je straks vergeet eerst een kopie van de identiteitskaart van opa neer te leggen bij de madame van de crèche, zal opa tevergeefs achter de kleine gaan... Idem aan de kleuterklassen en straks ook aan de scholen?
We hebben een Dutroux gehad, en nu zal Van Quickenborne ons gaan beschermen door de sites van kinderporno in België te blokkeren. Ik zit al heel wat jaren op internet rond te surfen, en ik heb hooguit één keer per ongeluk een site van kinderporno een hooguit 10 keer een pornosite gezien... En ik weet dan nog perfect de reden! Ik had van een vriend de raad gekregen om eens te kijken op een site waar je alle software gratis kon downloaden. Daardoor open je op een of andere manier een poortje voor al die trieste mensonwaardige sites, die zich graag installeren op de ook onwettige downloadsites. Ondanks het feit dat ik alleen eens gekeken had naar die downloads, heeft het een tijdje geduurd voor ik al die brol uit mijn peeceetje weg kreeg... Maar sindsdien? Nooit meer !
Dus het gevaar is echt niet zoooo groot ! Bovendien is het betuttelen van overheidswege alleen een reden voor de meesten om toch eens te gaan kijken, en dat is echt niet zo verschrikkelijk moeilijk... Toen ik nog met windows werkte, konden de inwoners van La Douce France een gratis en zeer degelijk antivirussysteem downloaden. Hier moest je dat duur kopen en voor iedere jaarlijkse aanpassing opnieuw betalen. Ik heb gewoon een gratis e-mailadres geopend op een franse site, en via dat adres heb ik jaren gratis van het degelijke antvirussysteem gebruik gemaakt. (Tot ik hoorde van het zeer degelijke en gratis AVAST, wat net zo goed is).
Maar Quickske gaat nog een stukje verder, hij zal die censuur in handen geven van de plaatselijke politionele macht... Dus agentje x vindt dat ik dat ik helemaal niet lovend schrijf over de flikken en haalt mijn blog van het net, om u te beschermen????
Een maatschappij kan maar leven, mist het in acht nemen van regels en van de weldenkendheid van zijn inwoners. Nu zien we echter dat men de feiten omkeert, en ieder gebeurtenis aangrijpt om steeds meer en meer de vrijheid van de bewoners te betuttelen. Je kunt de huidige particratie nog net geen dictatuur gaan noemen, maar het begint er toch meer en meer familie van te worden !
Het is toch niet omdat één mens iets gruwelijks doet, dat er een speciale wet moet gemaakt worden opdat dit nooit meer zou kunnen gebeuren? Zeker niet als dit misbruikt wordt om steeds meer en meer de mensen te controleren, te volgen en ongezien te bewaken in al zijn doen en laten. Weet je hoe vaak men jou filmt en tijdelijk je sporen bijhoudt in iedere stad van een beetje omvang ? Zij weten veel beter dan jij zelf waar je was op 15 januari laatstleden dan jijzelf! Als je geen man van de agenda bent, weet jij nog wat en waar je was op donderdag 15 januari? Nee? Vraag het eens aan de flikken van een middelgrote stad, als je daar tenminste in woont ...
Dat dit allemaal is om ons te beschermen? Bullshit ! Het is en blijft enkel en alleen een heel zwaar controlemiddel, niets meer en niets minder. Als er dan al eens toevallig een misdaad op gefilmd staat, dan mag men de beelden niet vrijgeven omwille van de persoonlijke vrijheid van de betrokken dader??? Is dat niet een bewijs dat het niet over die misdaden gaat, maar wel om alle mensen te controleren ?
Weet je, ons heimwee naar de goede oude tijd, is dat in werkelijkheid niet naar de echte goede oude vrijheid ????
tot de volgende ?
Ik vind dat een beetje triest. Het is inderdaad zo dat je, tenminste wat de mens betreft, je de evolutieleer niet kun hard maken, maar wat de dieren betreft kun je dat in heel veel gevallen overduidelijk. Het lijkt mij dan ook logisch dat ook wij geëvolueerd zijn, en wellicht (hopelijk) nog steeds evolueren. Ook het feit dat heel ons systeem volledig gelijklopend is met dat van de andere zoogdieren, lijkt mij een aanduiding van die evolutie... Maar och, als er mensen gelukkig zijn met te denken dat zij zo uitzonderlijk zijn, en torenhoog uitsteken boven de rest van de natuur... ze doen maar... Maar laten zij dat niet gebruiken als excuus om de rest van de natuur naar de verdommenis te helpen.
Maar ik begrijp hun reactie wel...
Eeuwenlang zijn wij overtuigd geworden van onze superioriteit tegenover de rest van de wereld, en in de laatste decennia is er een bijna omgekeerde tendens merkbaar.
Er zijn "deskundigen" die de zaak bijna aan het omkeren zijn, en iedere keer dat er bij diersoorten kan aangetoond worden dat zij ook beschikken over "verstand", dat ze gebruik maken van werktuigen, dat "kennis" hebben van goed en kwaad en van een rechtvaardigheidsgevoel, is hun conclusie "Zie je wel, we zijn ook maar beesten, en al die zever van de tien geboden, dat is in feite een restantje van onze dierlijkheid, als echte mens kunnen we dat beter over boord gooien..."
Ik stel het nu zwart-wit, maar het komt er wel wat op neer.
We zien ook affiches tegen het bestaan van God... Er roert wat.
De extremisten die de Koran misbruiken om terroristische activiteiten te verrechtvaardigen, beseffen wellicht niet dat zij op die manier heel menigten een aversie doen krijgen tegen "godsdienst".
We moeten echter niet alleen naar de Koran kijken om misbruiken tegen de geest van godsdiensten te zien te krijgen, denk in de Christelijke wereld maar aan de Ierse kwestie...om ons te beperken tot recente feiten. Ik heb het al eerder geschreven, er is wellicht geen enkel godsdienst, maar ook geen enkele humane leer, waarvoor men nog geen oorlogen heeft ontketend. Markx schreef dat godsdienst opium voor het volk was, maar zijn communistisch manifest was dat enkele decennia later duidelijk evenzeer.
De fout zit niet bij de godsdienst of bij de humane leer. De fout zit in het feit dat iedere godsdienst en iedere leer misbruikt wordt om te heersen over anderen. Je ziet een (nog) minder erge vorm van die overheersing in wat wij momenteel zien gebeuren in naam van "bescherming" van het volk. Iedere gebeurtenis wordt aangegrepen om steeds meer en meer de vrijheid van de burgers in te perken. Neem nu de verschrikkelijke gebeurtenis in de kindercrèche enkele weken geleden. Men wil de kinderen beter beschermen, en dus bouwt men de crèches om tot vestingen, waar niemand meer binnenraakt zonder te voldoen aan een heel pak eisen en "beschermings"-maatregelen. In het licht van die gebeurtenis knikt iedereen, maar als je straks vergeet eerst een kopie van de identiteitskaart van opa neer te leggen bij de madame van de crèche, zal opa tevergeefs achter de kleine gaan... Idem aan de kleuterklassen en straks ook aan de scholen?
We hebben een Dutroux gehad, en nu zal Van Quickenborne ons gaan beschermen door de sites van kinderporno in België te blokkeren. Ik zit al heel wat jaren op internet rond te surfen, en ik heb hooguit één keer per ongeluk een site van kinderporno een hooguit 10 keer een pornosite gezien... En ik weet dan nog perfect de reden! Ik had van een vriend de raad gekregen om eens te kijken op een site waar je alle software gratis kon downloaden. Daardoor open je op een of andere manier een poortje voor al die trieste mensonwaardige sites, die zich graag installeren op de ook onwettige downloadsites. Ondanks het feit dat ik alleen eens gekeken had naar die downloads, heeft het een tijdje geduurd voor ik al die brol uit mijn peeceetje weg kreeg... Maar sindsdien? Nooit meer !
Dus het gevaar is echt niet zoooo groot ! Bovendien is het betuttelen van overheidswege alleen een reden voor de meesten om toch eens te gaan kijken, en dat is echt niet zo verschrikkelijk moeilijk... Toen ik nog met windows werkte, konden de inwoners van La Douce France een gratis en zeer degelijk antivirussysteem downloaden. Hier moest je dat duur kopen en voor iedere jaarlijkse aanpassing opnieuw betalen. Ik heb gewoon een gratis e-mailadres geopend op een franse site, en via dat adres heb ik jaren gratis van het degelijke antvirussysteem gebruik gemaakt. (Tot ik hoorde van het zeer degelijke en gratis AVAST, wat net zo goed is).
Maar Quickske gaat nog een stukje verder, hij zal die censuur in handen geven van de plaatselijke politionele macht... Dus agentje x vindt dat ik dat ik helemaal niet lovend schrijf over de flikken en haalt mijn blog van het net, om u te beschermen????
Een maatschappij kan maar leven, mist het in acht nemen van regels en van de weldenkendheid van zijn inwoners. Nu zien we echter dat men de feiten omkeert, en ieder gebeurtenis aangrijpt om steeds meer en meer de vrijheid van de bewoners te betuttelen. Je kunt de huidige particratie nog net geen dictatuur gaan noemen, maar het begint er toch meer en meer familie van te worden !
Het is toch niet omdat één mens iets gruwelijks doet, dat er een speciale wet moet gemaakt worden opdat dit nooit meer zou kunnen gebeuren? Zeker niet als dit misbruikt wordt om steeds meer en meer de mensen te controleren, te volgen en ongezien te bewaken in al zijn doen en laten. Weet je hoe vaak men jou filmt en tijdelijk je sporen bijhoudt in iedere stad van een beetje omvang ? Zij weten veel beter dan jij zelf waar je was op 15 januari laatstleden dan jijzelf! Als je geen man van de agenda bent, weet jij nog wat en waar je was op donderdag 15 januari? Nee? Vraag het eens aan de flikken van een middelgrote stad, als je daar tenminste in woont ...
Dat dit allemaal is om ons te beschermen? Bullshit ! Het is en blijft enkel en alleen een heel zwaar controlemiddel, niets meer en niets minder. Als er dan al eens toevallig een misdaad op gefilmd staat, dan mag men de beelden niet vrijgeven omwille van de persoonlijke vrijheid van de betrokken dader??? Is dat niet een bewijs dat het niet over die misdaden gaat, maar wel om alle mensen te controleren ?
Weet je, ons heimwee naar de goede oude tijd, is dat in werkelijkheid niet naar de echte goede oude vrijheid ????
tot de volgende ?
zondag, februari 22, 2009
en je naaste als je zelf....
Heb je het ook gelezen?
Wetenschappers, geneesheren, voorspellen dat binnen enkele jaren de kandidaten voor een job eerst een hersenscan zullen moeten ondergaan om te zien of ze geschikt zijn.
Men zou kunnen zien of je sociaal bent, of je beter bent in opvolgen van de zaken dan wel in het leggen van nieuwe contacten, of je niet sociaal onaangepast bent, of je wel past in het ideaal beeld van het bedrijf...
Men stelt dus vlak af dat je volledige instelling en je daden eigenlijk al lichamelijk bepaald zijn. Dat je niet zelf oordeelt over en handelt, maar dat het in je hersens ingebed zit.
Denk je nu ook wat ik denk ?
Als ik straks iemand een mes in zijn lijf duw, dan is dat niet mijn schuld, dat is omdat mijn hersenen zo in elkaar zitten. We moeten dus geen rechtbanken (krombanken ook niet) meer hebben, want als is vooraf te lezen in je hersenscan. De stap is klein om iedereen onder dat machine door te jagen, en de mogelijke gevaren bekend te maken aan de politie en aanverwanten. Dan weet je tenminste met wie je omgaat, en welke risico's je loopt of wilt lopen...
Dat er nog vrije wil is, eigen inzet en dergelijke, speelt blijkbaar niet echt meer mee...
Ik ga dan nog niet praten over het feit dat iemand die geen perfecte scan heeft, wellicht diverse keren zal moeten solliciteren, overal weer door de scan zal moeten, en dat één scan gelijk staat aan 20 keer röntgenstralen... Leuk voor je gezondheid.
Waar is men mee bezig ? Je botst op reclameslogans van "Er is geen God" (Gelukkig nog niet gezien in ons Belgenlandje, maar wel in Spanje en in Nederland en wellicht nog op andere plaatsen), en ondertussen gaan ze nog gaan zeggen dat de mens eigenlijk helemaal voorgeprogrammeerd is, en geen vrije wil meer heeft... Sla er maar op los, jongen, het is dat het zo moet van je eigen constructie...
Hebben die geleerde heren dokters dan nog nooit een beslissing genomen, een beetje tegen hun goesting in, maar omwille van de goede zaak ? Kun je mij de namen van die kluivers eens bezorgen, want daar ga ik, noch de mijnen ooit bij gaan !!
We zijn pas de eerste stappen aan het zetten inzake de kennis van het menselijk brein, en die mannen gaan al heel de wereld via een scan oordelen en veroordelen ! djudedju.
Ik ben de eerste om te zeggen dat het begrip van goed en kwaad, voor het grootste deel is ontstaan uit een refleks van nestbescherming, maar we weten allemaal en handelen gelukkig allemaal heel wat stappen verder dan die gewone nestrefleksen...
Och, laat er mij niet meer van praten, ik kan niet meer dan u verwittigen... En ik weet dat onder meer mensen van de vakbeweging wel eens mijn blog lezen. Weten dan meteen ook waar ze tegen gaan moeten vechten. (Eigenlijk is het heel erg dat er nog steeds een vakbeweging nodig is, dat het gevoel voor rechtvaardigheid niet ingebakken zit... Tot spijt van de scannergeleerden? Of net tot hun vreugde ?
Ik heb ruzie gemaakt met mijn teerbeminde echtgenote, nu ja, ruzie... Ik zag op de rommelmarkt een prachtige halsketting ... Ik heb moeten zagen om hem aan haar te kunnen cadeau doen... De meeste vrouwen reageren anders als je ze een sieraad wilt cadeau doen, maar de mijne houd niet van dat "optutten" zoals ze het noemt. Ik heb het toch gekocht, het was te mooi om haar niet te zien met dit prachtige juweel... En kijk, ze is er toch wel content mee.
Ik vond er ook (weer) een wandelstok, een hele grappige, uit een natuurlijk gevormde tak gesneden. De man zei dat het hem deed denken aan E.T.
Voila, ik ga dit blogje op deze druilerige dag ('t smeuikt; 't regent motten) afsluiten. Voor dat we gemuilband worden door de censuur van Vanquickenborne, voor we gehersenscand worden om te zien of we wel opbouwende bloggers zouden zijn....
tot de volgende ?
Wetenschappers, geneesheren, voorspellen dat binnen enkele jaren de kandidaten voor een job eerst een hersenscan zullen moeten ondergaan om te zien of ze geschikt zijn.
Men zou kunnen zien of je sociaal bent, of je beter bent in opvolgen van de zaken dan wel in het leggen van nieuwe contacten, of je niet sociaal onaangepast bent, of je wel past in het ideaal beeld van het bedrijf...
Men stelt dus vlak af dat je volledige instelling en je daden eigenlijk al lichamelijk bepaald zijn. Dat je niet zelf oordeelt over en handelt, maar dat het in je hersens ingebed zit.
Denk je nu ook wat ik denk ?
Als ik straks iemand een mes in zijn lijf duw, dan is dat niet mijn schuld, dat is omdat mijn hersenen zo in elkaar zitten. We moeten dus geen rechtbanken (krombanken ook niet) meer hebben, want als is vooraf te lezen in je hersenscan. De stap is klein om iedereen onder dat machine door te jagen, en de mogelijke gevaren bekend te maken aan de politie en aanverwanten. Dan weet je tenminste met wie je omgaat, en welke risico's je loopt of wilt lopen...
Dat er nog vrije wil is, eigen inzet en dergelijke, speelt blijkbaar niet echt meer mee...
Ik ga dan nog niet praten over het feit dat iemand die geen perfecte scan heeft, wellicht diverse keren zal moeten solliciteren, overal weer door de scan zal moeten, en dat één scan gelijk staat aan 20 keer röntgenstralen... Leuk voor je gezondheid.
Waar is men mee bezig ? Je botst op reclameslogans van "Er is geen God" (Gelukkig nog niet gezien in ons Belgenlandje, maar wel in Spanje en in Nederland en wellicht nog op andere plaatsen), en ondertussen gaan ze nog gaan zeggen dat de mens eigenlijk helemaal voorgeprogrammeerd is, en geen vrije wil meer heeft... Sla er maar op los, jongen, het is dat het zo moet van je eigen constructie...
Hebben die geleerde heren dokters dan nog nooit een beslissing genomen, een beetje tegen hun goesting in, maar omwille van de goede zaak ? Kun je mij de namen van die kluivers eens bezorgen, want daar ga ik, noch de mijnen ooit bij gaan !!
We zijn pas de eerste stappen aan het zetten inzake de kennis van het menselijk brein, en die mannen gaan al heel de wereld via een scan oordelen en veroordelen ! djudedju.
Ik ben de eerste om te zeggen dat het begrip van goed en kwaad, voor het grootste deel is ontstaan uit een refleks van nestbescherming, maar we weten allemaal en handelen gelukkig allemaal heel wat stappen verder dan die gewone nestrefleksen...
Och, laat er mij niet meer van praten, ik kan niet meer dan u verwittigen... En ik weet dat onder meer mensen van de vakbeweging wel eens mijn blog lezen. Weten dan meteen ook waar ze tegen gaan moeten vechten. (Eigenlijk is het heel erg dat er nog steeds een vakbeweging nodig is, dat het gevoel voor rechtvaardigheid niet ingebakken zit... Tot spijt van de scannergeleerden? Of net tot hun vreugde ?
Ik heb ruzie gemaakt met mijn teerbeminde echtgenote, nu ja, ruzie... Ik zag op de rommelmarkt een prachtige halsketting ... Ik heb moeten zagen om hem aan haar te kunnen cadeau doen... De meeste vrouwen reageren anders als je ze een sieraad wilt cadeau doen, maar de mijne houd niet van dat "optutten" zoals ze het noemt. Ik heb het toch gekocht, het was te mooi om haar niet te zien met dit prachtige juweel... En kijk, ze is er toch wel content mee.
Ik vond er ook (weer) een wandelstok, een hele grappige, uit een natuurlijk gevormde tak gesneden. De man zei dat het hem deed denken aan E.T.
Voila, ik ga dit blogje op deze druilerige dag ('t smeuikt; 't regent motten) afsluiten. Voor dat we gemuilband worden door de censuur van Vanquickenborne, voor we gehersenscand worden om te zien of we wel opbouwende bloggers zouden zijn....
tot de volgende ?
zaterdag, februari 21, 2009
Gaap
Vanmorgen zijn we pas kwart voor acht wakker geworden.Het gekke is dat we blijkbaar onze buur hebben aangestoken, want we hoorden zijn rolluik pas na het onze omhoog gaan. We hebben er deugd van gehad, en hopen van hen hetzelfde...
Dat is een van de gevolgen van mijn slecht slapen. Ik slaap enkele nachten slecht, en dan maak ik een inhaalbeweging, en slaap als een roosje. Sommige mensen maken zich druk als ze niet slapen, ik niet, ik lig dan gewoon, rustig na te denken over alles en nog wat. Ik noem het een soort bewust dromen. Het mag gek klinken, maar reeds als kind deed ik dat, ook al had ik dan nog niet echt te maken met slapeloosheid, voor het echte inslapen lag ik dan ook bewust te "dromen". In die tijd beleefde ik echte grootse avonturen, sterk gekleurd door de boeken van dat ogenblik. Maar ik maakte het boek niet over, nee, het was gewoon een inspiratiebron om de start te maken naar een bewust avontuur beleven. Dat is wat ik nu nog steeds doe, alleen beleef ik nu nog amper avonturen, maar ik beleef, met nadruk op leven, dingen. Soms kan dat zo echt worden dat ik 's morgens twijfel aan het feit of het echt is of verzinsel... Als ik er in luk in te slapen, dan gaat dit zonder merkbare overgang... Ik glij van bewuste droom over in een onbewuste. Dat zijn precies diegene die nadien zo echt bleken. Vandaar wellicht dat ik ook niet echt last heb van dat wakker liggen.
Ik vraag me zelfs af of het wel echt wakker liggen is, ik rust in ieder geval wel degelijk.
Soms lig ik te denken aan echte dingen die me op dat moment bezig houden, lig ik me kwaad te maken en te wroeten, maar steevast gaat het over in een meer serene wereld, waar ik kan zwerven door mijn eigen fantasieën.
Normaal herinner ik me mijn dromen nooit, tenzij...het een droom is in het verlengde van mijn bewust dromen. Gek. Heb jij dat ook ? Of ben je zoals Anny, als zij niet kan slapen, dan is ze daar ongelukkig over, weet zich niet te ontspannen, en staat 's morgens moe op.
Ik weet niet of het een antwoord is, maar ik ben als kind hel veel en heel vaak ziek geweest, en bracht heel wat tijd door in mijn bed, of helemaal alleen, terwijl broer en zus naar school waren. Ma was bezig, en ik moest me maar bezig houden, kalm, want anders kreeg ik weer van de verschrikkelijke hoestbuien. Ik denk dat ik daar begonnen ben met de kunst van het mezelf wegdenken. Wellicht is het ook dat wat me toeliet perfect kalm te blijven in files en in de wachtzalen van dokters en dergelijke... Ik schakel gewoon over op een ander bestaansniveau.
Dat betekent ook dat ik me in feite nooit verveel... Als ik effentjes niets doe of kan doen, dan glij ik gewoon weg in mijn eigen denkwereldje. Ik merkte zelfs al op dat ik dat zelfs soms doe bij automatische handelingen. Nu valt dat minder voor dan vroeger, gewoon omdat ik niet meer zoveel automatismen heb door het ziek thuiszitten, maar vroeger had ik regelmatig dat ik een straat was doorgelopen, zonder me dat echt bewust te zijn. Ik was op weg daar naartoe, en dat deed ik zonder er bij na te denken, zonder het echt bewust te zijn. Dan stelde ik plots vast dat ik ter bestemming was, terwijl ik me amper bewust was dat ik al vertrokken was. Ik had het gevoel dat ik er naar toe gezweefd was, dat ik de grond niet geraakt had... Wellicht had ik mij dan tijdens die wandeling weer eens in mijn eigen zichzelven teruggetrokken?
Ik heb dat nooit als een last beschouwd, in tegendeel, het is een gave. Het laat je toe tijden als wachttijden te vermijden. Iedereen heeft het wel eens, dan heb je "zitten dromen". Wellicht heb je in je schooltijd er zelfs wel eens straf voor gekregen. Je kunt het ook soms zien aan de mensen, dan kijken ze in een oneindige verte... Loop je voor hen, dan zien ze je niet eens, je loopt gewoon niet door het beeld dat zij zien...
Wellicht heb ik dat dagdromen onbewust doen groeien als een ontsnappingsroute uit de ziekte van mijn kindertijd ? In ieder geval, het is me dierbaar, het bied me soelaas. Zelfs bij pijn luk ik er meestal in mezelf te laten drijven, en over te stappen naar een andere wereld, met de pijn slechts op een afstand... Bij verdriet, bij woede...Het is een echte ontsnappingsroute, die me de tijd geeft om weer op mijn beide voetjes neer te komen. Het werkt niet bij een plotse confrontatie en daaruit voortvloeiende emotie, maar het helpt wel om nadien die emotie naar een "normale" plaats te brengen.
Buiten is het weer zo'n stil weer, geen blaadje dat roert. Een koolmeesje zit rustig in de vetbol die hier voor mij, in een struik hangt, te pikken. Heel rustig, nu en dan zijn bekje afkuisend aan een takje, en dan weer een zaadje uitpikkend. Nu en dan kijkt hij in mijn richting, hij weet dat ik hier zit, en voelt wellicht mijn blik. Nu komen ze niet meer in massa toe. Het is niet meer zo koud, en ze vinden nog wel wat in de natuur, zonder te moeten fourageren op dat vet en zaad. Je moet ze eens gadeslaan als ze in het struweel van de struiken zitten te zoeken. Ze hiphoppen van het ene takje naar het andere, glijden het takje naar beneden tot aan het eerste bladoksel, en inspecteren dat zorgvuldig op de aanwezigheid van kleine insecten. Merels doen het anders, die wroeten in de dorre bladeren, werpen die zenuwachtig en snel aan de kant, om in de vochtige onderliggende laag de beestjes op te pikken met snelle gerichte snavelbewegingen. Er zit hier ook een prachtig koppel vinken, De man mooi wijnrood, het vrouwtje bijna groen. Dat zijn zenuwpezen! Ze komen vlugvlug wat zaadjes pikken, snorren weer weg en tien minuten later zie je ze terug. Ze landen op een dikke meter van de vetbol, hippen zenuwachtig heen en weer, ondertussen ronddraaiend, om heel de zichtbare wereld af te speuren op gevaar, en pas bij zekerheid, komen ze weer eventjes wat eten van de grote vetbol. Mussen verjagen iedereen, maar worden zelf verjaagd door het roodborstje en de heggemus.(Hier de blauwe korenmus - ze hebben ook iets blauws in hun kleur). Anny noemt ze steevast blauwtjes. Dat zijn wellicht de stoutste van allen. Dat zijn ook de vogeltjes die rustig in het kiekenskot blijven zitten en kijken hoe je de eieren rooft en de kippen weer voeder geeft. Hun kraaloogjes volgen alles. Zolang je niet echt in hun richting stapt wanen ze zich ongezien, en blijven rustig zitten. Zo niet de mussen! Die fladderen wild alle richtingen uit, wanhopig zoekend naar een vluchtweg, zodra de deur van het kippenhok opengaat.
Ik ga stoppen voor vandaag...Gaap... te lang geslapen, nog niet goed wakker.
tot de volgende ?
Dat is een van de gevolgen van mijn slecht slapen. Ik slaap enkele nachten slecht, en dan maak ik een inhaalbeweging, en slaap als een roosje. Sommige mensen maken zich druk als ze niet slapen, ik niet, ik lig dan gewoon, rustig na te denken over alles en nog wat. Ik noem het een soort bewust dromen. Het mag gek klinken, maar reeds als kind deed ik dat, ook al had ik dan nog niet echt te maken met slapeloosheid, voor het echte inslapen lag ik dan ook bewust te "dromen". In die tijd beleefde ik echte grootse avonturen, sterk gekleurd door de boeken van dat ogenblik. Maar ik maakte het boek niet over, nee, het was gewoon een inspiratiebron om de start te maken naar een bewust avontuur beleven. Dat is wat ik nu nog steeds doe, alleen beleef ik nu nog amper avonturen, maar ik beleef, met nadruk op leven, dingen. Soms kan dat zo echt worden dat ik 's morgens twijfel aan het feit of het echt is of verzinsel... Als ik er in luk in te slapen, dan gaat dit zonder merkbare overgang... Ik glij van bewuste droom over in een onbewuste. Dat zijn precies diegene die nadien zo echt bleken. Vandaar wellicht dat ik ook niet echt last heb van dat wakker liggen.
Ik vraag me zelfs af of het wel echt wakker liggen is, ik rust in ieder geval wel degelijk.
Soms lig ik te denken aan echte dingen die me op dat moment bezig houden, lig ik me kwaad te maken en te wroeten, maar steevast gaat het over in een meer serene wereld, waar ik kan zwerven door mijn eigen fantasieën.
Normaal herinner ik me mijn dromen nooit, tenzij...het een droom is in het verlengde van mijn bewust dromen. Gek. Heb jij dat ook ? Of ben je zoals Anny, als zij niet kan slapen, dan is ze daar ongelukkig over, weet zich niet te ontspannen, en staat 's morgens moe op.
Ik weet niet of het een antwoord is, maar ik ben als kind hel veel en heel vaak ziek geweest, en bracht heel wat tijd door in mijn bed, of helemaal alleen, terwijl broer en zus naar school waren. Ma was bezig, en ik moest me maar bezig houden, kalm, want anders kreeg ik weer van de verschrikkelijke hoestbuien. Ik denk dat ik daar begonnen ben met de kunst van het mezelf wegdenken. Wellicht is het ook dat wat me toeliet perfect kalm te blijven in files en in de wachtzalen van dokters en dergelijke... Ik schakel gewoon over op een ander bestaansniveau.
Dat betekent ook dat ik me in feite nooit verveel... Als ik effentjes niets doe of kan doen, dan glij ik gewoon weg in mijn eigen denkwereldje. Ik merkte zelfs al op dat ik dat zelfs soms doe bij automatische handelingen. Nu valt dat minder voor dan vroeger, gewoon omdat ik niet meer zoveel automatismen heb door het ziek thuiszitten, maar vroeger had ik regelmatig dat ik een straat was doorgelopen, zonder me dat echt bewust te zijn. Ik was op weg daar naartoe, en dat deed ik zonder er bij na te denken, zonder het echt bewust te zijn. Dan stelde ik plots vast dat ik ter bestemming was, terwijl ik me amper bewust was dat ik al vertrokken was. Ik had het gevoel dat ik er naar toe gezweefd was, dat ik de grond niet geraakt had... Wellicht had ik mij dan tijdens die wandeling weer eens in mijn eigen zichzelven teruggetrokken?
Ik heb dat nooit als een last beschouwd, in tegendeel, het is een gave. Het laat je toe tijden als wachttijden te vermijden. Iedereen heeft het wel eens, dan heb je "zitten dromen". Wellicht heb je in je schooltijd er zelfs wel eens straf voor gekregen. Je kunt het ook soms zien aan de mensen, dan kijken ze in een oneindige verte... Loop je voor hen, dan zien ze je niet eens, je loopt gewoon niet door het beeld dat zij zien...
Wellicht heb ik dat dagdromen onbewust doen groeien als een ontsnappingsroute uit de ziekte van mijn kindertijd ? In ieder geval, het is me dierbaar, het bied me soelaas. Zelfs bij pijn luk ik er meestal in mezelf te laten drijven, en over te stappen naar een andere wereld, met de pijn slechts op een afstand... Bij verdriet, bij woede...Het is een echte ontsnappingsroute, die me de tijd geeft om weer op mijn beide voetjes neer te komen. Het werkt niet bij een plotse confrontatie en daaruit voortvloeiende emotie, maar het helpt wel om nadien die emotie naar een "normale" plaats te brengen.
Buiten is het weer zo'n stil weer, geen blaadje dat roert. Een koolmeesje zit rustig in de vetbol die hier voor mij, in een struik hangt, te pikken. Heel rustig, nu en dan zijn bekje afkuisend aan een takje, en dan weer een zaadje uitpikkend. Nu en dan kijkt hij in mijn richting, hij weet dat ik hier zit, en voelt wellicht mijn blik. Nu komen ze niet meer in massa toe. Het is niet meer zo koud, en ze vinden nog wel wat in de natuur, zonder te moeten fourageren op dat vet en zaad. Je moet ze eens gadeslaan als ze in het struweel van de struiken zitten te zoeken. Ze hiphoppen van het ene takje naar het andere, glijden het takje naar beneden tot aan het eerste bladoksel, en inspecteren dat zorgvuldig op de aanwezigheid van kleine insecten. Merels doen het anders, die wroeten in de dorre bladeren, werpen die zenuwachtig en snel aan de kant, om in de vochtige onderliggende laag de beestjes op te pikken met snelle gerichte snavelbewegingen. Er zit hier ook een prachtig koppel vinken, De man mooi wijnrood, het vrouwtje bijna groen. Dat zijn zenuwpezen! Ze komen vlugvlug wat zaadjes pikken, snorren weer weg en tien minuten later zie je ze terug. Ze landen op een dikke meter van de vetbol, hippen zenuwachtig heen en weer, ondertussen ronddraaiend, om heel de zichtbare wereld af te speuren op gevaar, en pas bij zekerheid, komen ze weer eventjes wat eten van de grote vetbol. Mussen verjagen iedereen, maar worden zelf verjaagd door het roodborstje en de heggemus.(Hier de blauwe korenmus - ze hebben ook iets blauws in hun kleur). Anny noemt ze steevast blauwtjes. Dat zijn wellicht de stoutste van allen. Dat zijn ook de vogeltjes die rustig in het kiekenskot blijven zitten en kijken hoe je de eieren rooft en de kippen weer voeder geeft. Hun kraaloogjes volgen alles. Zolang je niet echt in hun richting stapt wanen ze zich ongezien, en blijven rustig zitten. Zo niet de mussen! Die fladderen wild alle richtingen uit, wanhopig zoekend naar een vluchtweg, zodra de deur van het kippenhok opengaat.
Ik ga stoppen voor vandaag...Gaap... te lang geslapen, nog niet goed wakker.
tot de volgende ?
vrijdag, februari 20, 2009
Losjes in de Bloes ?
In Deventer is men volop bezig met een speciale opleiding voor plastisch chirurgen, die aanleren hoe je een inwendige BH aanbrengt.
Het gaat al slecht in de textielbranche, en nu gaan ze de soutiens ook nog eens onderuit halen. In plaats van een net beehaatje met pikante frulletjes, naaien ze nu inwendig een flinterdun weefsel in de vrouwelijke boezems, en die blijven netjes waar ze en hoe ze horen te staan (niet hangen dus!) Doet mij denken aan ons kerkelijke zangboek, "Sursum Corda" Hoog het hart...
Niets meer van de pret van het losfrunniken van een weerbarstig sluitinkje, alles ligt gereed, open en bloot. Met stevig opgenaaide borstjes en vernauwde schaamlipjes (een van de meest uitgevoerde "schoonheidsoperaties!".
Zie je ze al lopen op het naaktstrand ? Van die oude besjes, met opgenaaide hangwangetjes, opgespoten lippen, botox in de rimpels, ingebouwde beehaa, liposuccuctiebuikje met opgenaaid buikvelletje en een jeugdig ogend vaginaatje, boven twee stokoude beentjes... Mooi !
Sjongejongejonge...
De jonge meisjes doen er tegenwoordig alles aan om er volwassen uit te zien, en de volwassen alles om er als een schoolmeisje uit te zien.
Doet me denken aan de kleine uk die een nacht moet blijven slapen bij oma. Ze hebben samen wat TV gekeken, en trekken dan naar boven. De kleine ligt in het grote bed met grote ogen naar oma te kijken, die eerst haar vals gebit uit neemt, die netjes in een glas water deponeert, dan haar pruik af doet en netjes op een plastieken kop zet... Oma ontkleedt zich verder, de kleine kijkt toe, en plots met een nieuwsgierig stemmetje, wijzend op wat rest van oma's borstjes: "Oma, als je die twee roeste vijzen uitdraait, wat valt er dan af ?"...
Ik heb het gevoel dat dit op den duur geen onzinnige vraag meer zal zijn, vrouwen worden steeds meer "bijgewerkt", en hoewel ze blijven rondlopen met het motortje van een oud tweepeekaatje, lopen ze rond met de carrosserie van een ferrari...
djudedju...
Heb je er al eens bij stilgestaan dat mensen, als ze in een massa zitten, iets hebben van een vloeistof ? Wellicht het feit dat de mensen als losse moleculen bewegen, en gelijkenissen vertonen met de moleculen in een vloeistof ?
Ik heb dit beeld niet uitgevonden, het wordt algemeen gebruikt, denk aan uitdrukkingen als de "vlottende massa", "de betogers stroomden door de straten ", "als een stormvloed chargeerden ze op de vijand" en noem maar op...
Heb je al eens confituur gemaakt, of zien maken ? Vooraleer de confituur in de potten geschept wordt, verwijdert men eerst de laag schuim die zich gevormd heeft op de confituur.
Heb je ook geleerd dat bij het smelten van ijzer, er zich een schuimlaag vormt die drijft boven op de laag vloeibaar ijzer ? Daar noemt men dat de slakken, die worden afgeschept en zijn waardeloos. Heb je al eens gekeken naar de zee ? Als de golven breken op het strand vormen zich schuimlagen op de golven. Als je geluk en geduld hebt, vind je wel eens zo'n stukje schuim op het strand, dan kun je zien dat ook dit schuim vuil is, afval. In dit geval zijn het eiwitten die het water vervuilen en die door het zichzelf reinigend water uitgespuwd worden.
Mensen die een aquarium hebben met zeewater, weten dat ze dit kunstmatig moeten doen, ze veroorzaken schuim (met de eiwitten) en met het vernuftige toestelletje vloeit het schuim af en rest het proper water.
Alleen... bij de mens als vloeistof gaat dit beeld niet op. Bij ons drijft het schuim ook boven, maar wat bij de mens bovendrijft wordt hoog geacht (het drijft boven hé...) en vormt het de "top" van de maatschappij, de kapitalisten, de banken, de politiekers...
Schuim dus.
Waarvan akte.(Sorry dat ik me zo liet gaan, ik laat me zelden zo gaan, maar nu voelde ik me gaan, ik dacht nog bij mezelf, daar ga ik dan... (Toon Hermans))
Heb je ook al de sneeuwklokjes zien bloeien?
Ik zag ze in mijn tuin en langs de wegbermen..
Fris groen en helder wit met een groen randje aan.
De eerste lenteboden... Het is ook al vroeger licht en later donker! De zon is begonnen aan zijn grote klim naar de zomer. Ik sta iedere morgen zowat op hetzelfde uur op, en zie week na week dat de zon wat hoger zit.
Als ik dat zie voel ik het kriebelen, kijk ik naar mijn camelia's of de botten nog niet zwellen, naar mijn bladhoudende clematis of de botjes nog niet zichtbaar worden... Verlang jij ook zo naar de zon, naar de bloemen? Naar het licht ? naar het leven?
Ik vind mieren eerder ambetante beestjes, maar nu zou het me verheugen die beestjes te zien kruipen.
Natuurlijke lichttherapie... Wat ben ik blij dat ik niet aan de polen woon, met nachten van 6 maanden...
tot de volgende ? (Zolang de Firwall van Mini- ster Vanquickenborne ons laat keuvelen...)
Het gaat al slecht in de textielbranche, en nu gaan ze de soutiens ook nog eens onderuit halen. In plaats van een net beehaatje met pikante frulletjes, naaien ze nu inwendig een flinterdun weefsel in de vrouwelijke boezems, en die blijven netjes waar ze en hoe ze horen te staan (niet hangen dus!) Doet mij denken aan ons kerkelijke zangboek, "Sursum Corda" Hoog het hart...
Niets meer van de pret van het losfrunniken van een weerbarstig sluitinkje, alles ligt gereed, open en bloot. Met stevig opgenaaide borstjes en vernauwde schaamlipjes (een van de meest uitgevoerde "schoonheidsoperaties!".
Zie je ze al lopen op het naaktstrand ? Van die oude besjes, met opgenaaide hangwangetjes, opgespoten lippen, botox in de rimpels, ingebouwde beehaa, liposuccuctiebuikje met opgenaaid buikvelletje en een jeugdig ogend vaginaatje, boven twee stokoude beentjes... Mooi !
Sjongejongejonge...
De jonge meisjes doen er tegenwoordig alles aan om er volwassen uit te zien, en de volwassen alles om er als een schoolmeisje uit te zien.
Doet me denken aan de kleine uk die een nacht moet blijven slapen bij oma. Ze hebben samen wat TV gekeken, en trekken dan naar boven. De kleine ligt in het grote bed met grote ogen naar oma te kijken, die eerst haar vals gebit uit neemt, die netjes in een glas water deponeert, dan haar pruik af doet en netjes op een plastieken kop zet... Oma ontkleedt zich verder, de kleine kijkt toe, en plots met een nieuwsgierig stemmetje, wijzend op wat rest van oma's borstjes: "Oma, als je die twee roeste vijzen uitdraait, wat valt er dan af ?"...
Ik heb het gevoel dat dit op den duur geen onzinnige vraag meer zal zijn, vrouwen worden steeds meer "bijgewerkt", en hoewel ze blijven rondlopen met het motortje van een oud tweepeekaatje, lopen ze rond met de carrosserie van een ferrari...
djudedju...
Heb je er al eens bij stilgestaan dat mensen, als ze in een massa zitten, iets hebben van een vloeistof ? Wellicht het feit dat de mensen als losse moleculen bewegen, en gelijkenissen vertonen met de moleculen in een vloeistof ?
Ik heb dit beeld niet uitgevonden, het wordt algemeen gebruikt, denk aan uitdrukkingen als de "vlottende massa", "de betogers stroomden door de straten ", "als een stormvloed chargeerden ze op de vijand" en noem maar op...
Heb je al eens confituur gemaakt, of zien maken ? Vooraleer de confituur in de potten geschept wordt, verwijdert men eerst de laag schuim die zich gevormd heeft op de confituur.
Heb je ook geleerd dat bij het smelten van ijzer, er zich een schuimlaag vormt die drijft boven op de laag vloeibaar ijzer ? Daar noemt men dat de slakken, die worden afgeschept en zijn waardeloos. Heb je al eens gekeken naar de zee ? Als de golven breken op het strand vormen zich schuimlagen op de golven. Als je geluk en geduld hebt, vind je wel eens zo'n stukje schuim op het strand, dan kun je zien dat ook dit schuim vuil is, afval. In dit geval zijn het eiwitten die het water vervuilen en die door het zichzelf reinigend water uitgespuwd worden.
Mensen die een aquarium hebben met zeewater, weten dat ze dit kunstmatig moeten doen, ze veroorzaken schuim (met de eiwitten) en met het vernuftige toestelletje vloeit het schuim af en rest het proper water.
Alleen... bij de mens als vloeistof gaat dit beeld niet op. Bij ons drijft het schuim ook boven, maar wat bij de mens bovendrijft wordt hoog geacht (het drijft boven hé...) en vormt het de "top" van de maatschappij, de kapitalisten, de banken, de politiekers...
Schuim dus.
Waarvan akte.(Sorry dat ik me zo liet gaan, ik laat me zelden zo gaan, maar nu voelde ik me gaan, ik dacht nog bij mezelf, daar ga ik dan... (Toon Hermans))
Heb je ook al de sneeuwklokjes zien bloeien?
Ik zag ze in mijn tuin en langs de wegbermen..
Fris groen en helder wit met een groen randje aan.
De eerste lenteboden... Het is ook al vroeger licht en later donker! De zon is begonnen aan zijn grote klim naar de zomer. Ik sta iedere morgen zowat op hetzelfde uur op, en zie week na week dat de zon wat hoger zit.
Als ik dat zie voel ik het kriebelen, kijk ik naar mijn camelia's of de botten nog niet zwellen, naar mijn bladhoudende clematis of de botjes nog niet zichtbaar worden... Verlang jij ook zo naar de zon, naar de bloemen? Naar het licht ? naar het leven?
Ik vind mieren eerder ambetante beestjes, maar nu zou het me verheugen die beestjes te zien kruipen.
Natuurlijke lichttherapie... Wat ben ik blij dat ik niet aan de polen woon, met nachten van 6 maanden...
tot de volgende ? (Zolang de Firwall van Mini- ster Vanquickenborne ons laat keuvelen...)
donderdag, februari 19, 2009
Corman
Hoogstwaarschijnlijk zegt die naam je niks, maar voor mij is het een galmende klank uit een ver verleden...
In de boeken die ik koop op de rommelmarkt heb ik al van alles en nog wat gevonden, gaande van liefdesbrieven over foto's van onbekenden, klavertjes vier tot bladwijzers en alles wat daarvoor kan gebruikt worden. Ik vond zelfs het bewijs dat er nog meer mensen zijn die lezen op het toilet, want ik vond ook al stukjes wc-papier als voormalige bladwijzers...
Maar nu vond ik een bladwijzer in een eigenlijk dik soort papier, licht karton eigenlijk, veel dikker dan de doorsnee bladwijzer, van de boekhandel Corman...
Dat was plots iets uit mijn verste herinnering... Ik meende dat die boekhandel zo ergens aan de kanten van het Marie Josée plein was gelegen (je ziet hoe fout geheugen kan zijn) maar ik zie op de bladwijzer dat de Siège Social: Rue Adolphe Buyl, 51 8400 Ostende was, en zich verheugde in 1.196 mètres de rayons....
In het Frans...
Onder de hoofding Corman La librairie pilote... Toutes Editions, plus de 300.000 livres de poche en 6 langues... De grootste was te Brussel in de Ravenstein, en er was er nog eentje te Le Zoute...
Ik heb op Internet wat zitten zoeken, en ik vermoed dat het nog bestaat, maar nu in de Witte Nonnenstraat (een artikel in de Standaard, waarin ik las dat Corman uit de Oost Kantons kwam, strandde te Oostende en van daar uit zijn "imperium" opbouwde. In de jaren 70 raakte hij om een of andere niet vermelde reden in het gevang, en kort na zijn vrijlating pleegde hij zelfmoord ... in de Oost Kantons.... De winkel is nu in handen van ene Kemp en draagt nog steeds de naam van Corman. Het is ook dezelfde winkel gebleven, waar je nog steeds boeken in allerlei talen kunt vinden.
Als wij iets specifieks zochten, dan gingen we naar Corman.
Op de bladwijzer staat op de voorzijde een lelijk getekende leeuwinnenkop en er onder een klauwende leeuw en tijger, beide met manen (?) en klauwend naar de kop boven hen. en twee donkerblauwe "wolken" (?)...er staat een handtekening onder, Lalisse of zoiets...
Dat tekeningetje was mij zoooo vertrouwd...Zelfs zonder het Corman er onder, had de naam mij weer te binnen geschoten. Wij frequenteerden wel eens boekhandels, en Corman, dat was te Oostende Dé boekhandel. (Misschien nu nog ?)
Maar ik herinner me echt niet die winkel in dezelfde straat waar mijn oudste zus werkte bij Schoenhandel Timmermans (Is dat de juiste schrijfwijze ?)... Maar och, memorie is een wankel ding. Geen mens met een beter geheugen dan mijn oudste zus, zij is zo wat het geheugen van de familie, maar zij herinnerde zich het Oude Laiterietje in het bosje (Het Maria Hendrikapark) niet..
Allemaal dingen waar ik op denk met dat bladwijzertje in mijn handen...
Ik sta ook even stil bij dat "livres de poche", zakboekjes... Nu spreken we van Pockets, het Engelse woord voor zak, we zeggen zelfs "'t is in de pocket"... taal evolueert...
Er is (was?) nog een uitgeverij die spreekt van zakboekjes, en daar een ganse reeks van maakte, zakboekje van de sociale wetgeving, zakboekje van het burgerlijk recht...
Dat doet mij denken aan sociaal recht...
Ik ben 25 jaar rechter geweest in de Arbeidsrechtbank te Oudenaarde. Om die taak naar behoren te kunnen vervullen, kregen we van de rechtbank de volledige sociale wetgeving, in een systeem met losse bladeren, en nu en dan kreeg je een nieuw pak, moest de oude er uit zwieren en vervangen door de nieuwe, of er kwamen hele nieuwe hoofdstukken bij... Toen ik in Oudenaarde arriveerde was die ganse sociale wetgeving zo'n 60 centimeter dik, toen ik na 25 jaar wegging, was het meer dan het dubbele... Altijd maar nieuwe dingen, altijd maar uitbreidingen en aanpassingen, tot een kat er haar jongen niet meer in vindt...
Waar is de tijd... Hoe zo'n stom stukje bladwijzer je plots met je leeftijd confronteert...Gek.
Dat doet mij ook terugdenken aan de prijzen van toen... Ik herinner me nog dat de boekjes uit de Prismareeks (bestaat dat nog?) toen 18 fr kostten... Later werd dat 20 en dat is een heel eind zo gebleven. Die Prismatjes waren goedkope boekjes, en er zaten heel goede boeken bij ! Ik meen me ter herinneren dat wij in de school allemaal woordenboeken van Prisma bij hadden, en dat zelfs "Het Nieuwe Testament" een prismaatje was... Kortom, het was een enorme schat aan goedkope boekjes en boeken.
Nu moet je naar de rommelmarkt om nog betaalbare boeken te vinden.
En denk niet dat je daar alleen oude boeken vindt, ik zag er laatst de volledige reeks van Aspe liggen. Die boeken verkopen als zoete broodjes in de boekwinkel, en op de rommelmarkt kijkt niemand er naar. Er gaat blijkbaar een ander lezerspubliek naar de rommelmarkt?
Weet je wat nu in is op de rommelmarkten ? De oude lp's, de ouderwetse fonoplaten! Aan iedere stand waar er staan, zie je mensen gehurkt zitten bij de dozen lp's, zoekend naar verborgen schatten. Dat was nu iets wat ik 10 jaar terug niet had durven voorspellen. Ik heb er nog hele dozen staan, maar die worden nooit meer boven gehaald... We hebben ook stapels cedeetjes, maar die dienen alleen voor in de auto. Thuis staat bijna nooit nog een ceedee op. In de voormiddag staat de radio op vrt2, en in de namiddag speelt de tv, zelfs als er niemand is die echt kijkt. We luisteren ook niet echt naar de radio...
Vroeger speelde dat ding niet zo vaak, maar na het sterven van Koen was er plots de behoefte aan het vermijden van de stilte... en dat is een gewoonte geworden. Dus staat ook nu die radio ergens in de achtergrond te broebelen... Binnen 10 dagen is Koen al 8 jaar overleden...
Ik ga stoppen, anders begin ik weer te zagen en te klagen.
tot de volgende ?
In de boeken die ik koop op de rommelmarkt heb ik al van alles en nog wat gevonden, gaande van liefdesbrieven over foto's van onbekenden, klavertjes vier tot bladwijzers en alles wat daarvoor kan gebruikt worden. Ik vond zelfs het bewijs dat er nog meer mensen zijn die lezen op het toilet, want ik vond ook al stukjes wc-papier als voormalige bladwijzers...
Maar nu vond ik een bladwijzer in een eigenlijk dik soort papier, licht karton eigenlijk, veel dikker dan de doorsnee bladwijzer, van de boekhandel Corman...
Dat was plots iets uit mijn verste herinnering... Ik meende dat die boekhandel zo ergens aan de kanten van het Marie Josée plein was gelegen (je ziet hoe fout geheugen kan zijn) maar ik zie op de bladwijzer dat de Siège Social: Rue Adolphe Buyl, 51 8400 Ostende was, en zich verheugde in 1.196 mètres de rayons....
In het Frans...
Onder de hoofding Corman La librairie pilote... Toutes Editions, plus de 300.000 livres de poche en 6 langues... De grootste was te Brussel in de Ravenstein, en er was er nog eentje te Le Zoute...
Ik heb op Internet wat zitten zoeken, en ik vermoed dat het nog bestaat, maar nu in de Witte Nonnenstraat (een artikel in de Standaard, waarin ik las dat Corman uit de Oost Kantons kwam, strandde te Oostende en van daar uit zijn "imperium" opbouwde. In de jaren 70 raakte hij om een of andere niet vermelde reden in het gevang, en kort na zijn vrijlating pleegde hij zelfmoord ... in de Oost Kantons.... De winkel is nu in handen van ene Kemp en draagt nog steeds de naam van Corman. Het is ook dezelfde winkel gebleven, waar je nog steeds boeken in allerlei talen kunt vinden.
Als wij iets specifieks zochten, dan gingen we naar Corman.
Op de bladwijzer staat op de voorzijde een lelijk getekende leeuwinnenkop en er onder een klauwende leeuw en tijger, beide met manen (?) en klauwend naar de kop boven hen. en twee donkerblauwe "wolken" (?)...er staat een handtekening onder, Lalisse of zoiets...
Dat tekeningetje was mij zoooo vertrouwd...Zelfs zonder het Corman er onder, had de naam mij weer te binnen geschoten. Wij frequenteerden wel eens boekhandels, en Corman, dat was te Oostende Dé boekhandel. (Misschien nu nog ?)
Maar ik herinner me echt niet die winkel in dezelfde straat waar mijn oudste zus werkte bij Schoenhandel Timmermans (Is dat de juiste schrijfwijze ?)... Maar och, memorie is een wankel ding. Geen mens met een beter geheugen dan mijn oudste zus, zij is zo wat het geheugen van de familie, maar zij herinnerde zich het Oude Laiterietje in het bosje (Het Maria Hendrikapark) niet..
Allemaal dingen waar ik op denk met dat bladwijzertje in mijn handen...
Ik sta ook even stil bij dat "livres de poche", zakboekjes... Nu spreken we van Pockets, het Engelse woord voor zak, we zeggen zelfs "'t is in de pocket"... taal evolueert...
Er is (was?) nog een uitgeverij die spreekt van zakboekjes, en daar een ganse reeks van maakte, zakboekje van de sociale wetgeving, zakboekje van het burgerlijk recht...
Dat doet mij denken aan sociaal recht...
Ik ben 25 jaar rechter geweest in de Arbeidsrechtbank te Oudenaarde. Om die taak naar behoren te kunnen vervullen, kregen we van de rechtbank de volledige sociale wetgeving, in een systeem met losse bladeren, en nu en dan kreeg je een nieuw pak, moest de oude er uit zwieren en vervangen door de nieuwe, of er kwamen hele nieuwe hoofdstukken bij... Toen ik in Oudenaarde arriveerde was die ganse sociale wetgeving zo'n 60 centimeter dik, toen ik na 25 jaar wegging, was het meer dan het dubbele... Altijd maar nieuwe dingen, altijd maar uitbreidingen en aanpassingen, tot een kat er haar jongen niet meer in vindt...
Waar is de tijd... Hoe zo'n stom stukje bladwijzer je plots met je leeftijd confronteert...Gek.
Dat doet mij ook terugdenken aan de prijzen van toen... Ik herinner me nog dat de boekjes uit de Prismareeks (bestaat dat nog?) toen 18 fr kostten... Later werd dat 20 en dat is een heel eind zo gebleven. Die Prismatjes waren goedkope boekjes, en er zaten heel goede boeken bij ! Ik meen me ter herinneren dat wij in de school allemaal woordenboeken van Prisma bij hadden, en dat zelfs "Het Nieuwe Testament" een prismaatje was... Kortom, het was een enorme schat aan goedkope boekjes en boeken.
Nu moet je naar de rommelmarkt om nog betaalbare boeken te vinden.
En denk niet dat je daar alleen oude boeken vindt, ik zag er laatst de volledige reeks van Aspe liggen. Die boeken verkopen als zoete broodjes in de boekwinkel, en op de rommelmarkt kijkt niemand er naar. Er gaat blijkbaar een ander lezerspubliek naar de rommelmarkt?
Weet je wat nu in is op de rommelmarkten ? De oude lp's, de ouderwetse fonoplaten! Aan iedere stand waar er staan, zie je mensen gehurkt zitten bij de dozen lp's, zoekend naar verborgen schatten. Dat was nu iets wat ik 10 jaar terug niet had durven voorspellen. Ik heb er nog hele dozen staan, maar die worden nooit meer boven gehaald... We hebben ook stapels cedeetjes, maar die dienen alleen voor in de auto. Thuis staat bijna nooit nog een ceedee op. In de voormiddag staat de radio op vrt2, en in de namiddag speelt de tv, zelfs als er niemand is die echt kijkt. We luisteren ook niet echt naar de radio...
Vroeger speelde dat ding niet zo vaak, maar na het sterven van Koen was er plots de behoefte aan het vermijden van de stilte... en dat is een gewoonte geworden. Dus staat ook nu die radio ergens in de achtergrond te broebelen... Binnen 10 dagen is Koen al 8 jaar overleden...
Ik ga stoppen, anders begin ik weer te zagen en te klagen.
tot de volgende ?
woensdag, februari 18, 2009
Daag geweten....daaaag !
Enkele vernuftelingen in Nederland (er zit ook één Vlaming bij), hebben een leuke bijkomstigheid ontdekt aan een pilletje...
Als je de bloeddrukverlager (betablokker) Propanolol neemt op het juiste moment, wist hij de trauma's uit... Stel, je hebt vliegangst, dan neem je op het moment dat je je die angst te binnen brengt, een pilletje, en joep, het trauma is weg ! Je weet nog wel van je vliegangst, maar het trauma, de schrik is weg !
Ik schiet mijn buur dood, heb daar gewetensproblemen over, een trauma dus, neem op het goede moment een pilletje, en laat ze nu maar komen met de leugendetector...
Vroeger was er de biecht, in welke formule dan ook, dan de psychiater, en nu gewoon een propanololleke... Weg al je zorgen en verdriet, ohee kameraad !
Nu kan iedereen politieker worden en staalhard staan liegen voor de camera's !
djudedju.
Oh ja, ik vond toevallig een artikeltje over het verschil tussen de democratie en de particratie...Waar de schrijver net als ik, tot de slotsom komt dat particratie niets meer te maken heeft met democratie. Met andere woorden, we stemmen niet meer voor een democratisch systeem, maar voor partijen, die dan helemaal niet luisteren naar de stem, maar naar de partij. Bij ons gaat het in feite nog een stapje verder, want door het sanitaire blok schakelen ze in werkelijkheid zelfs een heel pak stemmen gewoon uit. Ik ben helemaal geen voorstander van het ultra-rechtse, maar eigenlijk moeten we ons afvragen met welk recht we een heleboel stemmen telkens weer gewoon in de vuilnisbak zwieren. Wat gaan we straks doen met de lijst De Decker ? Want het verschil is daar maar flinterdun meer...Bovendien zien we de verrechtsing in heel Europa gebeuren. (En niet alleen in Europa!)
Toen in Guyana de vele Jonesdoden gevonden werden, hing boven hun hoofden een bordje: "Wie het verleden vergeet moet alles opnieuw ondergaan"... Hopelijk is dat niet correct, anders staan wij weer voor heel barre tijden ! De Ultra-rechtse greep vond plaats op een moment van crisis, en we zitten ook opnieuw in een crisisperiode.
Besluit nu niet dat ik voorstander ben van ultra-links, volgens mij zit aan het woord ultra en uiterst een heel naar geurtje van onverdraagzaamheid.
Ik herinner je aan de Tao... kies de gulden middenweg, doe niets uitbundig, maar probeer steeds gematigd te zijn in al je doen en denken... Deze heel oude wijsheid is nog steeds geldig !
Oh ja, je weet dat ik nogal dikwijls zit te grasduinen in bijbels, in de koran, in de boeken van Mormon en ga zo maar door... Er is nu een bijbeldigitaliseringsproject bezig in Nederland. Je kunt er nu al een stuk of vier oude gedigitaliseerde bijbelvertalingen van in de vijftiende en zestiende eeuw op nalezen... Er zijn hele kerkelijke disputen geweest over wat nu eigenlijk de juiste en wat niet juist is vertaald geworden... Sommige verschillen waren dan ook nogal fundamenteel... Je moet maar eens de kruiswoorden er op naslaan , geen wonder dat er ruzie werd gemaakt.
Maar ergens bevestigt dat mijn overtuiging... Kijk eens naar de grote lijnen, vergeet al die disputen, en probeer de basis terug te vinden, hij is altijd wel zichtbaar terug te vinden...En dan zie je dat het in feite allemaal hetzelfde is...en dat al die ruzies en geschillen gewoon des mensen zijn... en niets te maken hebben met de essentie.
Maar ga maar eens zelf kijken op www.bijbelsdigitaal.nl
Buiten is het somber weer, het regent niet, maar dat is ook al... Als er zo'n weer is, heb ik altijd het gevoel dat de wereld dood is... Het lijkt wel of er niets meer beweegt. Ik heb ooit door "The Moors" gewandeld in Schotland, de grote moerassige gebieden. Daar is dat ook zo... Je komt dat gebied binnen, je wordt verwittig dat je op de verharde weg moet blijven, want naast je loert de dood... Je ziet noch hoort een vogel, niets roert, en langs de weg zie je massaal vleesetende planten staan en kleine orchideeën. In de plassen zie je stukken kienhout steken als de armen van vergeten verdronkenen. Je wordt er zelf stil van. En je bent opgelucht als je er doorheen bent.
Zo'n weer is het nu.
Ach, ik weet het wel, ik ben een romanticus, en laat mijn verbeelding maar al te graag een ommetje maken, maar dit is geen plezant ommetje, is niet romantisch, is naargeestig. Ik hou niet van dat weer.
Ik hou van de zon, van het licht, van de warmte, en vooral van het groen en de heldere kleurspotten van de bloemen. En ik ben niet alleen, hoor maar, je hoort het vee, de vogels, het wild op de velden en in de bosjes... Alles leeft en roept zijn vreugde uit ! Nogal een verschil met het doodse weer van vandaag!
Stilaan begin ik weer te denken aan het voorbereiden van mijn visgerief... Weer mijn lijntjes op punt zetten, wat voorraad maken aan onderlijntjes, mijn molens een controleren... en wegdromen, dromen van de waterkant, dromen van het gekabbel van het water, van het plotse wegduiken van je dobber... hmmm
tot de volgende ?
Als je de bloeddrukverlager (betablokker) Propanolol neemt op het juiste moment, wist hij de trauma's uit... Stel, je hebt vliegangst, dan neem je op het moment dat je je die angst te binnen brengt, een pilletje, en joep, het trauma is weg ! Je weet nog wel van je vliegangst, maar het trauma, de schrik is weg !
Ik schiet mijn buur dood, heb daar gewetensproblemen over, een trauma dus, neem op het goede moment een pilletje, en laat ze nu maar komen met de leugendetector...
Vroeger was er de biecht, in welke formule dan ook, dan de psychiater, en nu gewoon een propanololleke... Weg al je zorgen en verdriet, ohee kameraad !
Nu kan iedereen politieker worden en staalhard staan liegen voor de camera's !
djudedju.
Oh ja, ik vond toevallig een artikeltje over het verschil tussen de democratie en de particratie...Waar de schrijver net als ik, tot de slotsom komt dat particratie niets meer te maken heeft met democratie. Met andere woorden, we stemmen niet meer voor een democratisch systeem, maar voor partijen, die dan helemaal niet luisteren naar de stem, maar naar de partij. Bij ons gaat het in feite nog een stapje verder, want door het sanitaire blok schakelen ze in werkelijkheid zelfs een heel pak stemmen gewoon uit. Ik ben helemaal geen voorstander van het ultra-rechtse, maar eigenlijk moeten we ons afvragen met welk recht we een heleboel stemmen telkens weer gewoon in de vuilnisbak zwieren. Wat gaan we straks doen met de lijst De Decker ? Want het verschil is daar maar flinterdun meer...Bovendien zien we de verrechtsing in heel Europa gebeuren. (En niet alleen in Europa!)
Toen in Guyana de vele Jonesdoden gevonden werden, hing boven hun hoofden een bordje: "Wie het verleden vergeet moet alles opnieuw ondergaan"... Hopelijk is dat niet correct, anders staan wij weer voor heel barre tijden ! De Ultra-rechtse greep vond plaats op een moment van crisis, en we zitten ook opnieuw in een crisisperiode.
Besluit nu niet dat ik voorstander ben van ultra-links, volgens mij zit aan het woord ultra en uiterst een heel naar geurtje van onverdraagzaamheid.
Ik herinner je aan de Tao... kies de gulden middenweg, doe niets uitbundig, maar probeer steeds gematigd te zijn in al je doen en denken... Deze heel oude wijsheid is nog steeds geldig !
Oh ja, je weet dat ik nogal dikwijls zit te grasduinen in bijbels, in de koran, in de boeken van Mormon en ga zo maar door... Er is nu een bijbeldigitaliseringsproject bezig in Nederland. Je kunt er nu al een stuk of vier oude gedigitaliseerde bijbelvertalingen van in de vijftiende en zestiende eeuw op nalezen... Er zijn hele kerkelijke disputen geweest over wat nu eigenlijk de juiste en wat niet juist is vertaald geworden... Sommige verschillen waren dan ook nogal fundamenteel... Je moet maar eens de kruiswoorden er op naslaan , geen wonder dat er ruzie werd gemaakt.
Maar ergens bevestigt dat mijn overtuiging... Kijk eens naar de grote lijnen, vergeet al die disputen, en probeer de basis terug te vinden, hij is altijd wel zichtbaar terug te vinden...En dan zie je dat het in feite allemaal hetzelfde is...en dat al die ruzies en geschillen gewoon des mensen zijn... en niets te maken hebben met de essentie.
Maar ga maar eens zelf kijken op www.bijbelsdigitaal.nl
Buiten is het somber weer, het regent niet, maar dat is ook al... Als er zo'n weer is, heb ik altijd het gevoel dat de wereld dood is... Het lijkt wel of er niets meer beweegt. Ik heb ooit door "The Moors" gewandeld in Schotland, de grote moerassige gebieden. Daar is dat ook zo... Je komt dat gebied binnen, je wordt verwittig dat je op de verharde weg moet blijven, want naast je loert de dood... Je ziet noch hoort een vogel, niets roert, en langs de weg zie je massaal vleesetende planten staan en kleine orchideeën. In de plassen zie je stukken kienhout steken als de armen van vergeten verdronkenen. Je wordt er zelf stil van. En je bent opgelucht als je er doorheen bent.
Zo'n weer is het nu.
Ach, ik weet het wel, ik ben een romanticus, en laat mijn verbeelding maar al te graag een ommetje maken, maar dit is geen plezant ommetje, is niet romantisch, is naargeestig. Ik hou niet van dat weer.
Ik hou van de zon, van het licht, van de warmte, en vooral van het groen en de heldere kleurspotten van de bloemen. En ik ben niet alleen, hoor maar, je hoort het vee, de vogels, het wild op de velden en in de bosjes... Alles leeft en roept zijn vreugde uit ! Nogal een verschil met het doodse weer van vandaag!
Stilaan begin ik weer te denken aan het voorbereiden van mijn visgerief... Weer mijn lijntjes op punt zetten, wat voorraad maken aan onderlijntjes, mijn molens een controleren... en wegdromen, dromen van de waterkant, dromen van het gekabbel van het water, van het plotse wegduiken van je dobber... hmmm
tot de volgende ?
dinsdag, februari 17, 2009
nr 1.111 Het ultieme verstoppertje spelen
Heb je het ook gelezen? Er zijn twee onderzeeërs met elkaar in botsing gekomen.
De reden is heel simpel, ze kunnen zich zo goed wegstoppen, zo goed camoufleren, dat ze zelfs elkaar niet meer "zien", en knal tegen elkaar op botsen.
Bij een volgende oorlog zullen dan ook de grootste en gevaarlijkste tegenstrevers van onze duikbotenvloot onze andere bloedeigen duikboten zijn ! Och, sorry, je mag dat niet meer zeggen, het zijn geen duikboten meer, het zijn nu onderzeeërs. Vroeger waren het duikboten, die een tijdje onder water konden gaan zitten, maar nu zijn het onderzeeërs die bijna onbeperkt onder water kunnen blijven. Voila, dat is dan ook weer rechtgezet.
Gelukkig was het allemaal niet zo erg, wat blikschade zouden wij als automobilist zeggen. Maar het kon natuurlijk veel erger geweest zijn, de botsing gebeurde immers in een wereld die niet de onze is, namelijk onder water, en kon dus faliekant afgelopen zijn voor de "bewoners" van de onderzeeërs. Maar het kon nog veel erger zijn ! Beide schepen van ons eigen europa, namelijk Great Brittain en La France, vaarden daar bewapend met kernbommen rond.
Dat we kernbommen hebben, dat wisten we al, maar dat we ze nu en dan uitlaten, dat wisten we niet ! En dan maar ministeriële nota's maken over het feit dat men niet zou mogen buitenlopen met een pittbull...Maar met kernbommen, dat mag !
Is er iemand die mij eens kan uitleggen waarom wij met kernwapens uitgeruste onderzeeërs op zee hebben rondvaren? Voor zover ik weet zijn we met niemand in oorlog, spelen wij hoogstens als vredeshandhavers in de landen die door anderen verziekt zijn... Dus waarom zeulen wij rond met deze verschrikkelijke dingen?
Na ze eenmalig (nu ja in twee keer) gebruikt te hebben, was de slotsom voor heel de wereld, dat dit nooit meer mocht gebeuren! En onmiddellijk ging men over tot het construeren van nog zwaardere en nog dodelijker exemplaren, en masse, genoeg om vier, vijf keer heel de wereld te vernietigen... Niet om ze te gebruiken, zo maar om ze te hebben, en ze te kunnen tonen aan de anderen, zodat ze weten dat wij ze hebben. de anderen deden hetzelfde, zodat we nu allemaal weten dat we ze allemaal hebben (of liever dat ze ze niet meer hebben, in 't hoofd dan).
Ze hebben al een paar keer een bijna ramp gehad, waar de vinger boven de rode knop hing, maar tot op heden is het bij dreigen gebleven. Niet alle landen hebben kernwapens, het is beperkt tot een select clubje, en men laat niet zo maar nieuwe leden toe ! Vandaar de hetse tegen Iran, want er zijn vermoedens dat die ook zo'n speeltuigen zouden willen hebben.
Eigenlijk doet het er allemaal niet meer toe... Er liggen er her en der al zoveel dat we toch hopeloos verloren zijn, mochten ze ooit gebruikt worden.
Bovendien zijn er ondertussen al enkele tientallen kwijt...verloren en niet teruggevonden. Zoals nu ook kon geweest zijn, met die twee onderzeeërs... Wie deze verloren voorwerpen nu bezit ? Waar ze zijn? Misschien zit er ergens op deze aardkloot wel een grootdictator in een piepklein landje zich te verkneukelen in het bezit van enkele kernbommen ???
Er zijn ook nog de vele verhalen van het Indian Joe-gehalte, dat na de laatste oorlog (Allee de laatste héééééééél grote, want ze zijn nog nooit gestopt met oorlogen) er enkele nazibonzen zijn verdwenen met meename van schatten en ... kernwapens...
Eén troost hebben we, als het tot een kernoorlog komt, dan zal die niet lang duren... Als we geluk hebben zijn we meteen dood, erger is het als we het overleven, want de gevolgen van die speeltuigen werken op lange termijn...
En wij maar zitten zagen over allerlei futiliteiten, terwijl de vroede heren vrolijk tochtjes maken met hun meest gesofisticeerde wapentuigen. Niet om te vechten, oh neen, alleen maar om te tonen aan de anderen dat ze niet moeten beginnen. Moesten het je kinderen zijn, je geeft ze een goed pak rammel, en stuurt ze zonder eten naar bed. Maar nu zitten die twee staatshoofden daar als respectievelijk le Petit Napoleon en Drake the Second te glarieogen.
djudedju.
Gistern heb ik aan intimi de vrolijke boodschap doorgestuurd dat onze mini-ster Quickske pour les dames... bezig is met het ontwerpen van de grote Belgische Firewall... Hij wil het onmogelijk maken dat de Belgische onderdanen in aanraking kunnen komen met bepaalde soorten van sites op Internet. Als we dat horen van de Chinezen dan is het dictatuur, maar hier is dat bescherming van het gepeupel. De bedoeling lijkt eerbaar, het gaat over dingen zoals kinderporno en zo. De minister wil voorkomen dat onze tere zieltjes met dergelijke dingen in aanraking komen. Als je het zo leest, klinkt het niet slecht, alleen, het gaat niet alleen daar over, ook agressieve sites, extremistische en fanatiek godsdienstige en noem maar op moeten geweerd worden.
Dat wordt niet eens in handen gegeven van een commissie met terzake bevoegde (?) mensen, maar men zou dat in handen geven van regionale politiemensen !!!
Wie ooit een kwaad woord schrijft in zijn blog over ons flikskens, mag het vergeten, zijn blog zal nooit het beschermende (?) schild passeren.
Met andere woorden, als je op een dag mijn blog niet meer mocht vinden, denk dan aan Quickske, ga naar de plaatselijke politiemensen om te vragen waar mijn blog naar toe is ! Sta jij ook op de zwarte lijst. Als we met vier zijn kunnen we kaarten in plaats van bloggen.
Tot de volgende ?
ps: dat van die censuur is géén grap !
De reden is heel simpel, ze kunnen zich zo goed wegstoppen, zo goed camoufleren, dat ze zelfs elkaar niet meer "zien", en knal tegen elkaar op botsen.
Bij een volgende oorlog zullen dan ook de grootste en gevaarlijkste tegenstrevers van onze duikbotenvloot onze andere bloedeigen duikboten zijn ! Och, sorry, je mag dat niet meer zeggen, het zijn geen duikboten meer, het zijn nu onderzeeërs. Vroeger waren het duikboten, die een tijdje onder water konden gaan zitten, maar nu zijn het onderzeeërs die bijna onbeperkt onder water kunnen blijven. Voila, dat is dan ook weer rechtgezet.
Gelukkig was het allemaal niet zo erg, wat blikschade zouden wij als automobilist zeggen. Maar het kon natuurlijk veel erger geweest zijn, de botsing gebeurde immers in een wereld die niet de onze is, namelijk onder water, en kon dus faliekant afgelopen zijn voor de "bewoners" van de onderzeeërs. Maar het kon nog veel erger zijn ! Beide schepen van ons eigen europa, namelijk Great Brittain en La France, vaarden daar bewapend met kernbommen rond.
Dat we kernbommen hebben, dat wisten we al, maar dat we ze nu en dan uitlaten, dat wisten we niet ! En dan maar ministeriële nota's maken over het feit dat men niet zou mogen buitenlopen met een pittbull...Maar met kernbommen, dat mag !
Is er iemand die mij eens kan uitleggen waarom wij met kernwapens uitgeruste onderzeeërs op zee hebben rondvaren? Voor zover ik weet zijn we met niemand in oorlog, spelen wij hoogstens als vredeshandhavers in de landen die door anderen verziekt zijn... Dus waarom zeulen wij rond met deze verschrikkelijke dingen?
Na ze eenmalig (nu ja in twee keer) gebruikt te hebben, was de slotsom voor heel de wereld, dat dit nooit meer mocht gebeuren! En onmiddellijk ging men over tot het construeren van nog zwaardere en nog dodelijker exemplaren, en masse, genoeg om vier, vijf keer heel de wereld te vernietigen... Niet om ze te gebruiken, zo maar om ze te hebben, en ze te kunnen tonen aan de anderen, zodat ze weten dat wij ze hebben. de anderen deden hetzelfde, zodat we nu allemaal weten dat we ze allemaal hebben (of liever dat ze ze niet meer hebben, in 't hoofd dan).
Ze hebben al een paar keer een bijna ramp gehad, waar de vinger boven de rode knop hing, maar tot op heden is het bij dreigen gebleven. Niet alle landen hebben kernwapens, het is beperkt tot een select clubje, en men laat niet zo maar nieuwe leden toe ! Vandaar de hetse tegen Iran, want er zijn vermoedens dat die ook zo'n speeltuigen zouden willen hebben.
Eigenlijk doet het er allemaal niet meer toe... Er liggen er her en der al zoveel dat we toch hopeloos verloren zijn, mochten ze ooit gebruikt worden.
Bovendien zijn er ondertussen al enkele tientallen kwijt...verloren en niet teruggevonden. Zoals nu ook kon geweest zijn, met die twee onderzeeërs... Wie deze verloren voorwerpen nu bezit ? Waar ze zijn? Misschien zit er ergens op deze aardkloot wel een grootdictator in een piepklein landje zich te verkneukelen in het bezit van enkele kernbommen ???
Er zijn ook nog de vele verhalen van het Indian Joe-gehalte, dat na de laatste oorlog (Allee de laatste héééééééél grote, want ze zijn nog nooit gestopt met oorlogen) er enkele nazibonzen zijn verdwenen met meename van schatten en ... kernwapens...
Eén troost hebben we, als het tot een kernoorlog komt, dan zal die niet lang duren... Als we geluk hebben zijn we meteen dood, erger is het als we het overleven, want de gevolgen van die speeltuigen werken op lange termijn...
En wij maar zitten zagen over allerlei futiliteiten, terwijl de vroede heren vrolijk tochtjes maken met hun meest gesofisticeerde wapentuigen. Niet om te vechten, oh neen, alleen maar om te tonen aan de anderen dat ze niet moeten beginnen. Moesten het je kinderen zijn, je geeft ze een goed pak rammel, en stuurt ze zonder eten naar bed. Maar nu zitten die twee staatshoofden daar als respectievelijk le Petit Napoleon en Drake the Second te glarieogen.
djudedju.
Gistern heb ik aan intimi de vrolijke boodschap doorgestuurd dat onze mini-ster Quickske pour les dames... bezig is met het ontwerpen van de grote Belgische Firewall... Hij wil het onmogelijk maken dat de Belgische onderdanen in aanraking kunnen komen met bepaalde soorten van sites op Internet. Als we dat horen van de Chinezen dan is het dictatuur, maar hier is dat bescherming van het gepeupel. De bedoeling lijkt eerbaar, het gaat over dingen zoals kinderporno en zo. De minister wil voorkomen dat onze tere zieltjes met dergelijke dingen in aanraking komen. Als je het zo leest, klinkt het niet slecht, alleen, het gaat niet alleen daar over, ook agressieve sites, extremistische en fanatiek godsdienstige en noem maar op moeten geweerd worden.
Dat wordt niet eens in handen gegeven van een commissie met terzake bevoegde (?) mensen, maar men zou dat in handen geven van regionale politiemensen !!!
Wie ooit een kwaad woord schrijft in zijn blog over ons flikskens, mag het vergeten, zijn blog zal nooit het beschermende (?) schild passeren.
Met andere woorden, als je op een dag mijn blog niet meer mocht vinden, denk dan aan Quickske, ga naar de plaatselijke politiemensen om te vragen waar mijn blog naar toe is ! Sta jij ook op de zwarte lijst. Als we met vier zijn kunnen we kaarten in plaats van bloggen.
Tot de volgende ?
ps: dat van die censuur is géén grap !
maandag, februari 16, 2009
Goed en Kwaad
Uit een onderzoek blijkt dat apen het verschil kennen tussen goed en kwaad, en bovendien een zeker rechtvaardigheidsgevoel hebben. Als men apen beloont voor een prestatie, en men één aap meer beloont voor een prestatie dan de anderen, dan gaan die zitten mokken...
Conclusie van de geleerden: Wellicht hebben wij ons besef van goed en kwaad te danken aan onze harige neven....
Soms heb ik de indruk dat er onder ons rondlopen die duidelijk geen besef meer hebben van goed en kwaad, nu weten we dus dat die nog stommer zijn dan een aap.
Maar alle gekheid op een stokje, mij verwondert dat bericht niet echt. Iedereen die een hond heeft weet dat die ook heel goed weten wanneer ze iets hebben mispeuterd. Een aap staat nog iets hoger op de ladder, dus die zullen dan zeker dat besef hebben. Wellicht hebben ook andere dieren dit, maar onderkennen wij het niet. Bij alle dieren bestaat er een soort groepgeest, al ware het maar alleen om te kunnen paren, dus moeten er ook codes zijn voor de groep, en de facto moeten er ook codes nageleefd worden. Bij sommigen is dit blijkbaar zeer miniem (sommige spinnen vreten hun mannetje na de paring onmiddellijk op), maar toch zijn er op een of andere manier regels. Kijk naar de vogels op een telefoondraad, die gaan netjes op pikafstand zitten, een bewijs van een reglement!
Volgens mij is het verschil tussen goed en kwaad dan ook niet wat we noemen "een deugd". Het is gewoon een gedragscode, die normaliter ingebakken zit in de soort, omdat het nodig is voor de overleving van de soort. Als er geen gedragscodes zijn, dan is er ook geen overlevingstrategie. Het hangt gewoon vast aan een ingeboren soortencode. Wij kunnen nog zo erg in ruzie liggen met elkaar, als er plots een gemeenschappelijke vijand opduikt van een ander species, dan gaan we schouder aan schouder staan om ons te verdedigen.
Dat is ook wat mij heel sterk doet twijfelen aan de kans op vruchtbare contacten met bewoners van andere planeten, andere werelden. We stellen al vast dat we anders kijken tegen mensen, dus onze eigen soort, als ze een ander kleurtje hebben, of als hun ogen anders staan, of zelfs gewoon als ze een andere taal spreken. Ik zou zelfs zeggen in die volgorde... We zien heel wat Vlamingen reageren tegen Franssprekenden, maar die sluiten zich aaneen als er vreemdelingen op de dansvloer komen...
Met andere woorden, dat gevoel voor goed en kwaad is niet heel fijn afgesteld, het is veel scherper voor het eigen nestbeeld dan voor lichtjes afwijkenden van dat nestbeeld.
Het probleem is dan ook niet het gevoel van goed en kwaad, maar de juiste afstelling van dat gevoel. Ik weet niet of er al onderzoek naar gedaan is, maar ik ben benieuwd naar de refleksen terzake van adoptiekinderen... Hoe zou een zwart adoptiekindje in Vlaanderen reageren op blank en zwart ?
Ook zou ik eens willen kijken naar dat gevoel in een stad waar verscheidene rassen werkelijk door elkaar heen leven, zonder groepsvorming en zonder taalbarrières... Zou dat nestgevoel dan ook de kleuren omvatten, of blijft het sterker dan dat ?
Want laat ons eerlijk zijn, heel diep in onszelf zijn we allemaal ergens een beetje racist... Ook al beweer ik bij hoog en bij laag dat ik het niet ben, ik ga een zekere terughoudendheid hebben als mijn dochter plots zou kennis maken met iemand uit een totaal andere volk, met totaal andere achtergronden... Ik zou het wel rationaliseren en zeggen dat het de verschillen zijn in opvoeding en godsdienst en wat al meer, maar het blijft een nestreactie... Geen racist zijn is een blijvend werk, tenzij we misschien een maatschappij zouden kunnen creëren waar allerlei rassen en godsdiensten losjes door elkaar heen zouden leven, zonder ooit een symptoom van groepsvorming te vertonen.
Want sommige dingen ontgroeien we blijkbaar, beetje bij beetje... In Horebeke, mijn buurdorp, wonen sinds de godsdiensttroebelen al een kuddeke "geuzen", protestanten (De buurt wordt nog steeds de Geuzenhoek genoemd). Tot enkele decennia terug waren dat outcasts, letterlijk ! Geuzen waren een minderwaardige soort, een volkje apart. De gebeurtenissen die er toen regelmatig waren, zijn niet van aard om er fier op te zijn... Er gaan verhalen over ontgravingen van lijkkisten die terug gebracht werden naar de geus, en terug aan zijn (haar) deur werden gezet... Na het concilie, en de toenadering tussen de Kristenen van alle gezindten (!), is dat verbeterd, en is de Geuzenhoek veeleer een folkloristisch fenomeen dan wel een ander volk... We kunnen dus evolueren ! Maar het gaat traag, heel traag... Uitgroeien van een nestcode tot een werkelijk besef van goed en kwaad lijkt niet evident.
En uit het voorgaande blijkt dat de grote promotoren, de godsdiensten, ook lang niet vrij van zonden zijn ! En wat we nu hedendaags meemaken met de veel te sterke profileringsdrang van de Islambelijders, is een bewijs te meer, dat Godsdiensten één grote fout hebben: ze worden beheerd door mensen...
Ik heb het al gezegd, en ik herhaal het, godsdiensten zijn schitterend, maar de kerken (de instellingen) zouden er niet mogen zijn. Want het is des mensen om niet alleen het woord van God te prediken, maar het ook op zichzelf te laten afstralen.
En allen schijnen te vergeten dat de veelheid van godsdiensten bewijst hoe sterk ze de bindingen wel hebben met de mens in plaats van met de God. Bekijk de godsdiensten eens op je dooie akkertje, en zie dat, waar het werkelijk over gaat, dat loopt in allemaal netjes binnen hetzelfde spoor... Het zijn alleen de zaken des mensen die het verschil uitmaken. Het ergste is wel dat zij die de Vrede prediken, diezelfde Vrede aanvallen in naam van hun variëteit van in se dezelfde Godsdienst.
Het regent weeral...de lucht is grijs en grauw, de wolken hangen heel laag over de velden, en ik zie met moeite nog Horebekekerk staan, als een iets donkerder silhouet.
Gisteren helder vorstweer, vandaag alweer dat natte, sombere. En toch mogen we niet echt klagen. Als we kijken naar de gebieden waar wij nogal eens jaloers op zijn, omwille van het goede weer, daar zien we dat het weer veel meer excessen kent dan hier. Hier is het altijd een beetje aanmodderen, maar daar zijn het bijna iedere keer regelrechte rampen. Orkanen, kolossale stortbuien, wervelstormen met groet sporen van vernietigingen en noem maar op. Bij ons zijn dergelijke fenomenen godezijdank eerder zeldzaam.
Maar ja, als de boer niet klaagt is hij ziek. Dus klagen we maar over het weer, daar hapert bij ons altijd wel iets aan.
tot de volgende ?
Conclusie van de geleerden: Wellicht hebben wij ons besef van goed en kwaad te danken aan onze harige neven....
Soms heb ik de indruk dat er onder ons rondlopen die duidelijk geen besef meer hebben van goed en kwaad, nu weten we dus dat die nog stommer zijn dan een aap.
Maar alle gekheid op een stokje, mij verwondert dat bericht niet echt. Iedereen die een hond heeft weet dat die ook heel goed weten wanneer ze iets hebben mispeuterd. Een aap staat nog iets hoger op de ladder, dus die zullen dan zeker dat besef hebben. Wellicht hebben ook andere dieren dit, maar onderkennen wij het niet. Bij alle dieren bestaat er een soort groepgeest, al ware het maar alleen om te kunnen paren, dus moeten er ook codes zijn voor de groep, en de facto moeten er ook codes nageleefd worden. Bij sommigen is dit blijkbaar zeer miniem (sommige spinnen vreten hun mannetje na de paring onmiddellijk op), maar toch zijn er op een of andere manier regels. Kijk naar de vogels op een telefoondraad, die gaan netjes op pikafstand zitten, een bewijs van een reglement!
Volgens mij is het verschil tussen goed en kwaad dan ook niet wat we noemen "een deugd". Het is gewoon een gedragscode, die normaliter ingebakken zit in de soort, omdat het nodig is voor de overleving van de soort. Als er geen gedragscodes zijn, dan is er ook geen overlevingstrategie. Het hangt gewoon vast aan een ingeboren soortencode. Wij kunnen nog zo erg in ruzie liggen met elkaar, als er plots een gemeenschappelijke vijand opduikt van een ander species, dan gaan we schouder aan schouder staan om ons te verdedigen.
Dat is ook wat mij heel sterk doet twijfelen aan de kans op vruchtbare contacten met bewoners van andere planeten, andere werelden. We stellen al vast dat we anders kijken tegen mensen, dus onze eigen soort, als ze een ander kleurtje hebben, of als hun ogen anders staan, of zelfs gewoon als ze een andere taal spreken. Ik zou zelfs zeggen in die volgorde... We zien heel wat Vlamingen reageren tegen Franssprekenden, maar die sluiten zich aaneen als er vreemdelingen op de dansvloer komen...
Met andere woorden, dat gevoel voor goed en kwaad is niet heel fijn afgesteld, het is veel scherper voor het eigen nestbeeld dan voor lichtjes afwijkenden van dat nestbeeld.
Het probleem is dan ook niet het gevoel van goed en kwaad, maar de juiste afstelling van dat gevoel. Ik weet niet of er al onderzoek naar gedaan is, maar ik ben benieuwd naar de refleksen terzake van adoptiekinderen... Hoe zou een zwart adoptiekindje in Vlaanderen reageren op blank en zwart ?
Ook zou ik eens willen kijken naar dat gevoel in een stad waar verscheidene rassen werkelijk door elkaar heen leven, zonder groepsvorming en zonder taalbarrières... Zou dat nestgevoel dan ook de kleuren omvatten, of blijft het sterker dan dat ?
Want laat ons eerlijk zijn, heel diep in onszelf zijn we allemaal ergens een beetje racist... Ook al beweer ik bij hoog en bij laag dat ik het niet ben, ik ga een zekere terughoudendheid hebben als mijn dochter plots zou kennis maken met iemand uit een totaal andere volk, met totaal andere achtergronden... Ik zou het wel rationaliseren en zeggen dat het de verschillen zijn in opvoeding en godsdienst en wat al meer, maar het blijft een nestreactie... Geen racist zijn is een blijvend werk, tenzij we misschien een maatschappij zouden kunnen creëren waar allerlei rassen en godsdiensten losjes door elkaar heen zouden leven, zonder ooit een symptoom van groepsvorming te vertonen.
Want sommige dingen ontgroeien we blijkbaar, beetje bij beetje... In Horebeke, mijn buurdorp, wonen sinds de godsdiensttroebelen al een kuddeke "geuzen", protestanten (De buurt wordt nog steeds de Geuzenhoek genoemd). Tot enkele decennia terug waren dat outcasts, letterlijk ! Geuzen waren een minderwaardige soort, een volkje apart. De gebeurtenissen die er toen regelmatig waren, zijn niet van aard om er fier op te zijn... Er gaan verhalen over ontgravingen van lijkkisten die terug gebracht werden naar de geus, en terug aan zijn (haar) deur werden gezet... Na het concilie, en de toenadering tussen de Kristenen van alle gezindten (!), is dat verbeterd, en is de Geuzenhoek veeleer een folkloristisch fenomeen dan wel een ander volk... We kunnen dus evolueren ! Maar het gaat traag, heel traag... Uitgroeien van een nestcode tot een werkelijk besef van goed en kwaad lijkt niet evident.
En uit het voorgaande blijkt dat de grote promotoren, de godsdiensten, ook lang niet vrij van zonden zijn ! En wat we nu hedendaags meemaken met de veel te sterke profileringsdrang van de Islambelijders, is een bewijs te meer, dat Godsdiensten één grote fout hebben: ze worden beheerd door mensen...
Ik heb het al gezegd, en ik herhaal het, godsdiensten zijn schitterend, maar de kerken (de instellingen) zouden er niet mogen zijn. Want het is des mensen om niet alleen het woord van God te prediken, maar het ook op zichzelf te laten afstralen.
En allen schijnen te vergeten dat de veelheid van godsdiensten bewijst hoe sterk ze de bindingen wel hebben met de mens in plaats van met de God. Bekijk de godsdiensten eens op je dooie akkertje, en zie dat, waar het werkelijk over gaat, dat loopt in allemaal netjes binnen hetzelfde spoor... Het zijn alleen de zaken des mensen die het verschil uitmaken. Het ergste is wel dat zij die de Vrede prediken, diezelfde Vrede aanvallen in naam van hun variëteit van in se dezelfde Godsdienst.
Het regent weeral...de lucht is grijs en grauw, de wolken hangen heel laag over de velden, en ik zie met moeite nog Horebekekerk staan, als een iets donkerder silhouet.
Gisteren helder vorstweer, vandaag alweer dat natte, sombere. En toch mogen we niet echt klagen. Als we kijken naar de gebieden waar wij nogal eens jaloers op zijn, omwille van het goede weer, daar zien we dat het weer veel meer excessen kent dan hier. Hier is het altijd een beetje aanmodderen, maar daar zijn het bijna iedere keer regelrechte rampen. Orkanen, kolossale stortbuien, wervelstormen met groet sporen van vernietigingen en noem maar op. Bij ons zijn dergelijke fenomenen godezijdank eerder zeldzaam.
Maar ja, als de boer niet klaagt is hij ziek. Dus klagen we maar over het weer, daar hapert bij ons altijd wel iets aan.
tot de volgende ?
Abonneren op:
Posts (Atom)