't Regent (nog) niet, maar 't geluchte zit vol. Het is niet koud, maar waterkil. Het wordt niet klaar, de wolken verhinderen het beetje licht van deze donkerste dag tot beneden te geraken. Het is vandaag de kortste dag van het jaar (volgens de kalender, want er zijn interpretaties...). De winter is officieel begonnen.
Gisteren reden we naar tanteke, langs de baan zag ik in de weiden een grote kudde schapen, met twee bruine kippen.
Herderskippen ?
Ik ben gek, zou Toon Hermans gezegd hebben. Maar Gek zijn is gezond zingt het liedje...
Dat komt wellicht omdat ik een gelukkig man ben, of ik ben een gelukkig man omdat ik gek ben...Je kunt kiezen. Ik heb de laatste dagen, met al dat geloop voor Veerle, de kleinkinderen, de boekenbeurs en ga zo maar door... al heel wat pijn gehad, en heb er nog, maar toch overheerst een gevoel van geluk en dankbaarheid.
Dat komt vooral door de politieke situatie ! Niet dat ik de situatie op zich leuk vind, maar heel de sfeer, heel het wanhopig gespartel aan de haak van die politiekers, dat stemt mij zo happy, ik heb dan meteen, zonder enige inspanning mijnerzijds, massa's inspiratie...
De inkt in het potje zie ik veranderen van blauw naar gifgroen, de rook komt stinkend en weeïg uit het flesje gedropen... Mijn pen kruipt uit zichzelf naar het potje...
Er moet iets slechts in mij zitten.
Niet zo slecht als de politiek, maar toch ietske.
Ik heb immers te veel binnenpretjes in die dwazernijen.
Mocht ik een goed mens zijn, dan zou ik helpen, dan zou ik hun bevende handjes in de mijne nemen, en hen tonen waar het toilet is, waar ze hun ei kwijt kunnen.
Het ei meteen in het toilet, uiteraard, want ze leggen niets dan windeieren.
Het leuke is dat er politiekers zijn die nu voortdurend vertellen hoe het wel moet, alhoewel zij in feite de poten van onder de stoelen hebben gestampt, maar zij zijn gekleed in het kleed der onschuldigen, het wit der oppositie.
Ze zijn veel straffer dan Pilatus in zijne tijd, die waste alleen zijn handen, zij liggen te spartelen en te krevelen in een van die nieuwe generatie wasmiddelen, gegarandeerd witter dan wit en ook nog milieuvriendelijk.
Ondertussen broebelen ze blaasjes in een poging ons tekstballonnen te schenken met "zie je wel !" en "We hebben het voorspeld" "Een nieuwe verkiezing brengt ons, de redders, aan de macht" en dergelijke meer.
Heerlijk voor een schrijver, een beschrijver en tekenaar... Nee, hoogstaande kunst kun je er niet mee maken, de grondstof is te triviaal, maar je hebt meteen stof genoeg om een tiental Suskes en Wiskes te inspireren... "De prutsende premier", "De weddes van de wetstraat", "De Koning en de Kwiestenbiebels" (Misschien ook "De Kroning van de Kwiestenbiebel"?) en ga zo maar door. Ik voel me alleen geremd door de bijna verplichte stafrijm in de titels, een erfstuk van in de tijd van Van der Steen.
Vroeger kregen we een actuele Nero er bovenop cadeau, maar die stripfiguur is na jaren politieke sneren, een zachte dood gestorven, oververmoeid door de steeds terugkerende politieke crisissen... 't Kan dus ook te veel worden.
Op de tv hoorde ik de commentaar van een ausländer... Mocht er een graadmeter bestaan voor de politieke crisissen in landen, dan stond België zeker steeds op numero uno...
De man beseft niet dat wij daarvoor ook een massa regeringen ter beschikking hebben, die elkaarook in de crisissituaties weten te steunen, op te volgen en af te lossen. Een van de vaste systemen daartoe is dat ze een gepatenteerde boelmaker transfert geven naar een andere regering om ook daar eens wat leven in de brouwerij te brengen.
We zouden, willen we nu en dan eens een periode van politieke rust kennen, moeten doen zoals in de voetbal ! Ons beperken in periodes waarin transferts mogelijk zijn. Ik weet zeker dat Bosmans indertijd zijn inspiratie heeft gevonden in het bij ons zo leuke politieke systeem.
Kortom, ik ben vandaag de dag heel erg dankbaar voor wat die politieke knullen nu presteren. Vandaar dat ik in mijn teksten heb nog benader met een zekere mildheid, en hen niet vergruizel tussen de molenstenen die zij voortdurend aan de hals der anderen binden.
Buiten de slachtoffers van Kaupting en Fortis, en de journalisten is er geen mens die nog wakker ligt van het feit dat er crisis is. Uiteraard komt de crisis op een slecht moment, er zijn zo veel dingen die dringend moeten opgelost worden, maar ik denk dat bij de ervaren inwoner van ons apenlandje er een mentaliteit is gegroeid, waar in we de crisissen hebben ingecalculeerd. Mocht er eens geen crisis zijn, dan zouden de maatregelen wellicht voor de verwachte datum geregeld zijn, en ook dat zou niet goed zijn.
Met andere woorden, wij hebben een crisissysteem in plaats van een democratie. En kijk, ons systeem vindt navolging ! Steeds meer landen zie je noodmaatregelen nemen. Wij verschieten als er eens een maatregel komt op een normale manier ! Ooit hebben wij zelfs eens een regering gekend die regeerde bij volmachten ! Wie hen die volmachten heeft gegeven is nog steeds niet duidelijk, maar ze hebben ze opgenomen, zo maar, uit het niets. Houdini is een kleine jongen daar mee vergeleken !
Onze politiek werkt ook voortdurend in het duister ! Eén keer hebben we een premier gehad die licht zag aan het einde van wat hij de tunnel noemde, maar wij hebben het nog steeds niet gezien. Wellicht zat hij op zijn hoge troon en zag hij iets verder... Maar de tunnel waarin wij zitten is iets als de muren van een middeleeuwse vesting... Als men zag waar ze poogden een bres te slaan werd de muur op die plaats steeds dikker en dikker gemaakt. Onze tunnel steeds langer en langer, enfin, we leven in de veronderstelling dat het een tunnel is...Alhoewel er tegenwoordig zat mensen zijn die denken dat wij in feite bezig zijn zelf ons eigen put te graven. We zullen geen dinosaurussen vinden, want die graven duchtig mee.
Ik ga stoppen... Ik mag die lui niet helemaal er onder stoppen, anders heb ik meteen een heel pak inspiratie minder.
En het zijn mijn troeteldiertjes !
Sommige mensen gaan in de zoo eerst en vooral naar de apen zien, ik naar de homo politicus... Meestal bewegen ze nog minder dan de luiaard, maar als ze in gang schieten, dan doen ze de gekste, de onmogelijkste capriolen. Zitten ze toevallig allemaal weer eens stil, werp dan geen koekje of een nootje, nee, werp hen een federaal bot toe ! Op slag schieten ze in beweging, beginnen verbaal te vechten, en met wat geluk leer je een massa nieuwe (scheld)woorden.
Laat die apen maar aap zijn, er zijn veel gekkere dieren !
tot de volgende ?
zondag, december 21, 2008
zaterdag, december 20, 2008
In beraad
De konijn houdt het ontslag van de regering in beraad.
Regering: leuk woord. Komt wellicht van re (=her,opnieuw) en gering (klein, niets beduidend) ?
Met andere woorden: wellicht spreken we het verkeerd uit. We moeten veel meer nadruk leggen op het geringe, het niets inhoudende, het overbodige, het ijle geluid van lege tonnen producerende (waarbij je rustig tonnen moogt vervangen door hoofden)... en ga zo maar door.
De regering is gevallen over een bericht van de hoogste rechtsinstantie die suggereert dat er wel eens iets zou kunnen geweest zijn, er zijn tenminste tekenen die wijzen op...
De regering is dus gestruikeld over een zeepbel.
Dat is een technisch hoogstandje waar alleen regeringen in slagen.
In andere landen zou zo iets een echt drama zijn.
Hier niet, hier is men veel wijzer, hier heeft men dergelijke scenario's voorzien, en een veiligheidssysteem ingebouwd, een uniek en echt Belgisch (patent nr 2554792514) systeem.
Wij hebben bij het vallen van één regeringen nog ettelijke reserverenregeringen achter de hand.
In plaats van nu te werken met één Belgische regering, schakelen wij gewoon over op regeren per deelstaat, er wel rekening mee houdende dat we nog een derde hond in het kegelspel zetten die zich dan kan onledig houden met het bijhouden van het hoofdstedelijk gewest. De hoofdbezigheid van dit laatste is voortdurend klagen over het lawaai van overvliegende vliegtuigen die het de regeerders onmogelijk maken te vervallen in hun geliefkoosde activiteit (Slapen voor wie het nu nog niet door had)...
Wij worden momenteel echter wel wat gehandicapt door het feit dat die reserveregeringen lijden aan een chronische ziekte, ze betwisten elkaars bevoegdheden over gedeelten die volgens de ene bij hen horen waar de andere beweert dat ze eigenlijk van hen zijn en blijven. De oprichting indertijds van een hoofdstedelijk gewest bracht daarover geen soelaas, was in tegendeel een nieuwe bron van ergernissen.
Wellicht wordt de toekomstige oplossing voor dit euvel een oprichting van nog een gewest, het perifere hoofdstedelijk gewest. Och ja, had ik al gezegd dat we nog een klein soortementje regering hadden voor onze Duitstalige gebieden?
Veul is niet genoeg.
Uiteraard kan, mocht onverhoopt, ook nog iets gebeuren met deze re-geringen, de taak nog worden overgenomen door de provincieraden, waar we er vroeger negen van hadden, maar nu al tien (en er ook een discussie is over het hoofdstedelijk...juist ja.
En we zijn nog niet ten einde, denk niet dat we dan zouden moeten terugvallen op de gemeenten als laatste entiteit, nee, we hebben eerst nog eens de intercommunalen die ook bepaalde bevoegdheden hebben...
Met andere woorden, de val van de regering is gewoon als een zwaar juk die van onze nek valt. We worden hier schromelijk overgeregeerd. Ooit heeft een student gepoogd een studie te maken over het Belgisch regeersysteem, maar na een tiental jaar heeft men de arme sukkel moeten interneren. Hij was zodanig in de war geraakt tussen de voortdurend wisselende bevoegdheden en halve bevoegdheden en betwiste bevoegdheden, dat hij geestelijk behoeftig is geworden, en daar kan geen ocmw iets aan doen (ook al een ding met bevoegdheden).
Een mens zou gaan beginnen dromen van een gezonde dictatuur. Veel simpeler, en je hebt ook niets te zeggen.
djudedjudedju
De laatste tijd vloek ik in mijn blog meer dan ik leestekens gebruik. tommetoch!
Als je nog niet buiten hebt gekeken, doe het dan ook niet, het land zit niet alleen politiek in een diepe depressie... je zou er zelf ook in kunnen vallen met zo'n weer.
Indertijd was er een uitgeverij die zich specialiseerde in het opmaken (en verkopen uiteraard) van de zogenaamde zakboekjes... Een zakboekje over de Belgische ministeries en hun bevoegdheden, idem over de Vlaamse, idem over de Franstalige... en ga zo maar het rijtje af. Een bron van voortdurende inkomens, want die bevoegdheden wisselen om de haverklap, waardoor je telkens een nieuw zakboekje over diverse items moest aanschaffen. De materie is echter zo complex geworden dat die boekjes nu niet echt meer zakboekjes kunnen genoemd worden... Die titel is echter behouden, omdat hun voornaamste cliënteel ligt bij de ministers en de staatssecretarissen... En iedereen weet dat die verdomd grote zakken hebben...
Ik ga stoppen, op den duur zouden de mensen nog denken dat ik overdrijf, maar het tegendeel is waar. De waarheid is nog veel erger dan ik hier kan schetsen. (Maar wat is de Waarheid?)...
Wellicht ben ik de enige die echt intens gelukkig is met dit politieke debacle, het laat mij immers toe mij uit te leven in mijn blog... Ik heb voor dergelijke gelegenheden een grote pot met gal en venijn gevuld, klaarstaan... Joepie, de leeghoofden hebben het weer gekund, ik kan weer mijn sarcasmebron laten overlopen, ik kan me wentelen in ironie en wanstaltige humor. Danke, danke, oh heerlijke onbenullen dat jullie mij weer de kans geven uw capaciteiten dik in de verf te zetten... Jullie maken mijn dag goed, ondanks het slechte weer en het donkere jaargetijde...
Ik zou jullie nog vergeten te vertellen dat er een fikse aanval is gedaan door Waether Channel tegen All Gore... Het grootste weer-kanaal van de wereld stelt dat All Gore, door het verspreiden van kwakkels over de opwarming, mede verantwoordelijk is voor de crisis... Ik zou zo ver niet gaan, maar er zit wel iets in, het creëren van de onrust zal wellicht geen goede basis zijn voor een verdere opbloeiende economie.
Toch zou het jammer zijn mocht dit een einde brengen aan het besef dat we hoognodig iets moeten doen aan het milieu. We moeten bewuster gaan leven, en zorgen dat we minder en minder moeilijk af te breken afval produceren. Hier in België hebben wij alvast een eerste en belangrijke stap gezet, we hebben een regering afgeschaft, nu nog alleen opruimen zonder onverteerbaar restafval te veroorzaken....
tot de volgende ?
Regering: leuk woord. Komt wellicht van re (=her,opnieuw) en gering (klein, niets beduidend) ?
Met andere woorden: wellicht spreken we het verkeerd uit. We moeten veel meer nadruk leggen op het geringe, het niets inhoudende, het overbodige, het ijle geluid van lege tonnen producerende (waarbij je rustig tonnen moogt vervangen door hoofden)... en ga zo maar door.
De regering is gevallen over een bericht van de hoogste rechtsinstantie die suggereert dat er wel eens iets zou kunnen geweest zijn, er zijn tenminste tekenen die wijzen op...
De regering is dus gestruikeld over een zeepbel.
Dat is een technisch hoogstandje waar alleen regeringen in slagen.
In andere landen zou zo iets een echt drama zijn.
Hier niet, hier is men veel wijzer, hier heeft men dergelijke scenario's voorzien, en een veiligheidssysteem ingebouwd, een uniek en echt Belgisch (patent nr 2554792514) systeem.
Wij hebben bij het vallen van één regeringen nog ettelijke reserverenregeringen achter de hand.
In plaats van nu te werken met één Belgische regering, schakelen wij gewoon over op regeren per deelstaat, er wel rekening mee houdende dat we nog een derde hond in het kegelspel zetten die zich dan kan onledig houden met het bijhouden van het hoofdstedelijk gewest. De hoofdbezigheid van dit laatste is voortdurend klagen over het lawaai van overvliegende vliegtuigen die het de regeerders onmogelijk maken te vervallen in hun geliefkoosde activiteit (Slapen voor wie het nu nog niet door had)...
Wij worden momenteel echter wel wat gehandicapt door het feit dat die reserveregeringen lijden aan een chronische ziekte, ze betwisten elkaars bevoegdheden over gedeelten die volgens de ene bij hen horen waar de andere beweert dat ze eigenlijk van hen zijn en blijven. De oprichting indertijds van een hoofdstedelijk gewest bracht daarover geen soelaas, was in tegendeel een nieuwe bron van ergernissen.
Wellicht wordt de toekomstige oplossing voor dit euvel een oprichting van nog een gewest, het perifere hoofdstedelijk gewest. Och ja, had ik al gezegd dat we nog een klein soortementje regering hadden voor onze Duitstalige gebieden?
Veul is niet genoeg.
Uiteraard kan, mocht onverhoopt, ook nog iets gebeuren met deze re-geringen, de taak nog worden overgenomen door de provincieraden, waar we er vroeger negen van hadden, maar nu al tien (en er ook een discussie is over het hoofdstedelijk...juist ja.
En we zijn nog niet ten einde, denk niet dat we dan zouden moeten terugvallen op de gemeenten als laatste entiteit, nee, we hebben eerst nog eens de intercommunalen die ook bepaalde bevoegdheden hebben...
Met andere woorden, de val van de regering is gewoon als een zwaar juk die van onze nek valt. We worden hier schromelijk overgeregeerd. Ooit heeft een student gepoogd een studie te maken over het Belgisch regeersysteem, maar na een tiental jaar heeft men de arme sukkel moeten interneren. Hij was zodanig in de war geraakt tussen de voortdurend wisselende bevoegdheden en halve bevoegdheden en betwiste bevoegdheden, dat hij geestelijk behoeftig is geworden, en daar kan geen ocmw iets aan doen (ook al een ding met bevoegdheden).
Een mens zou gaan beginnen dromen van een gezonde dictatuur. Veel simpeler, en je hebt ook niets te zeggen.
djudedjudedju
De laatste tijd vloek ik in mijn blog meer dan ik leestekens gebruik. tommetoch!
Als je nog niet buiten hebt gekeken, doe het dan ook niet, het land zit niet alleen politiek in een diepe depressie... je zou er zelf ook in kunnen vallen met zo'n weer.
Indertijd was er een uitgeverij die zich specialiseerde in het opmaken (en verkopen uiteraard) van de zogenaamde zakboekjes... Een zakboekje over de Belgische ministeries en hun bevoegdheden, idem over de Vlaamse, idem over de Franstalige... en ga zo maar het rijtje af. Een bron van voortdurende inkomens, want die bevoegdheden wisselen om de haverklap, waardoor je telkens een nieuw zakboekje over diverse items moest aanschaffen. De materie is echter zo complex geworden dat die boekjes nu niet echt meer zakboekjes kunnen genoemd worden... Die titel is echter behouden, omdat hun voornaamste cliënteel ligt bij de ministers en de staatssecretarissen... En iedereen weet dat die verdomd grote zakken hebben...
Ik ga stoppen, op den duur zouden de mensen nog denken dat ik overdrijf, maar het tegendeel is waar. De waarheid is nog veel erger dan ik hier kan schetsen. (Maar wat is de Waarheid?)...
Wellicht ben ik de enige die echt intens gelukkig is met dit politieke debacle, het laat mij immers toe mij uit te leven in mijn blog... Ik heb voor dergelijke gelegenheden een grote pot met gal en venijn gevuld, klaarstaan... Joepie, de leeghoofden hebben het weer gekund, ik kan weer mijn sarcasmebron laten overlopen, ik kan me wentelen in ironie en wanstaltige humor. Danke, danke, oh heerlijke onbenullen dat jullie mij weer de kans geven uw capaciteiten dik in de verf te zetten... Jullie maken mijn dag goed, ondanks het slechte weer en het donkere jaargetijde...
Ik zou jullie nog vergeten te vertellen dat er een fikse aanval is gedaan door Waether Channel tegen All Gore... Het grootste weer-kanaal van de wereld stelt dat All Gore, door het verspreiden van kwakkels over de opwarming, mede verantwoordelijk is voor de crisis... Ik zou zo ver niet gaan, maar er zit wel iets in, het creëren van de onrust zal wellicht geen goede basis zijn voor een verdere opbloeiende economie.
Toch zou het jammer zijn mocht dit een einde brengen aan het besef dat we hoognodig iets moeten doen aan het milieu. We moeten bewuster gaan leven, en zorgen dat we minder en minder moeilijk af te breken afval produceren. Hier in België hebben wij alvast een eerste en belangrijke stap gezet, we hebben een regering afgeschaft, nu nog alleen opruimen zonder onverteerbaar restafval te veroorzaken....
tot de volgende ?
vrijdag, december 19, 2008
De Waarheid...
Gisteren zeven keer mijn tv zitten verzetten teneinde niet te moeten kijken op een bende gediplomeerde leugenaars... De politiekers geven weer hoogstandjes van vertrouwenwekkende toneelopvoeringen.
Om van te kotsen.
Gisteren was de regering al gevallen volgens pers en Tv, en vandaag zijn ze nog steeds aan het werken aan de ultieme uitvluchten. Het wordt moeilijk, want als ze kunnen aantonen dat de ene niet liegt, dan liegt het hoogste rechtsorgaan... En ze weten niet wat erger is.
Ik ook niet, maar dat wist ik al lang, al heeeeeel lang..........................
Vannacht lag ik dan na te denken over het begrip Waarheid, met hoofdletter.
Niet zo eenvoudig ! Stel, ik hoor een historie vertellen, met alle details en uitleg er bij, van een persoon die naar mijn idee te vertrouwen is.
Ik vertel dat verhaal met alle geuren en kleuren, zoals ik het vernam aan anderen door.
Daags nadien hoor ik bij toeval dat het feit in feite geen feit is, maar een leugenconstructie. Zelfs zonder te weten of de man die het mij vertelde aan het liegen was, of niet, stelt zich de vraag:
Was ik aan het liegen toen ik de historie doorvertelde ?
Nee, want ik was op dat moment overtuigd van de waarheid van de vertelde feiten, dus kan men mij niet beschuldigen van te liegen...
Ja, want hoe men het ook draait of keert, ik heb onwaarheid verteld.
Wat is dan de waarheid ?
Politiemensen kennen dit verschijnsel ook heel goed. Als zij getuigen ondervragen over de feiten die zij gezien hebben, dan nog zullen ze telkens weer vaststellen dat niet alle getuigen hetzelfde zagen. Nochtans vertellen alle getuigen de waarheid, hun waarheid.
Wat is Waarheid dan wel ? Bestaat waarheid dan wel, of is waarheid alleen een momentopname van een persoonlijke impressie over een feit? Is het dan zo dat we kunnen stellen dat alles waar is, als de verteller het voor waar aanziet en vertelt.
Of kunnen we stellen dat de waarheid in feite niet bestaat omdat een impressie nooit resulteert in een correcte expressie van de feiten ?
We gaan nog een stapje verder...
Op een gegeven moment lukt men er in de genetische kenmerken van tarwe zodanig te wijzigen dat brood met deze tarwe gebakken, suikerzieke mensen geneest, door een activering van de klier die zorgt voor de opmaak van insuline.
Wie niet suikerziek is kan dit brood ook veilig eten, want als de klier goed werkt, is er geen aanzet tot overactivering of wat dan ook.
De boer zaait deze tarwe, oogst en verkoopt ze.
Na enkele jaren van algemeen gebruiken van deze tarwe stelt men vast dat het een totaal nieuwe afwijking veroorzaakt, waardoor mensen na een lange pijnlijke ziekte overlijden.
Is de boer verantwoordelijk voor het product dat hij aflevert? Of is het de ontwikkelaar van de genetische gemanipuleerde tarwe? Of is het de bakker van het brood? Of is het niemand, omdat geen enkele proef in die richting wees ?
Er is dus ook niet één Verantwoordelijkheid ... En zo kunnen we het ganse rijtje aflopen, om tot de conclusie te komen dat alles in feite relatief is ???
Het lijkt wel dat het er is, als wij denken dat het er is, en het is er niet als wij niet of niet langer denken dat het er is.
Zijn wij er dan wel ? Of hebben de aboriginals gelijk en leven wij in een droomtijd ?
Ik denk te veel... Op den duur rest er niets meer dan vragen, waarvan we moeten vaststellen dat de vraag er misschien niet eens is.
Vanmorgen zijn we dus naar de boekenbeurs in Flanders Expo geweest. We hebben alle cadeautjes die we moeten hebben gevonden. Oef. Nu nog netjes in geschenkpapierwikkelen en op Kerstdag onder de boom leggen. Bij Els. De boom bij Veerle is te gevaarlijk.
Bart moest lachen toen hij hoorde van de gebroken enkel bij Veerle... "Was ze jaloers?" vroeg hij. Hij brak immers enkele jaren geleden ook zijn rechter enkel, en ook bij hem was alles netjes gebroken en netjes op de plaats blijven zitten...
Leuk is wel dat Veerle gisterennamiddag ontdekte dat haar kleine teen aan haar andere voet waarschijnlijk ook gebroken is... Hij staat blauw en zwart en doet ook pijn. Ze had het alleen nog niet eerder gevoeld omdat de pijn in haar enkel alles overheersend was. Nu aan een teen kun je niet veel doen. Dat steekt men niet in de plaaster... (Gelukkig !)
Heb je een idee van de huidige administratie in een hospitaal ?
Gisterenmorgen zet ik Veerle af aan de spoed. Het was onmogelijk voor haar om heel het hospitaal door te sukkelen op één poot. Wij gaven aan de dokter het briefje van de huisarts, maar daar stond alleen op dat er moesten foto's gemaakt worden van haar voet. "Is het wel de bedoeling van de huisarts dat je naar de spoed komt?" Wij wisten het niet. "Dan ga ik eerst eens de huisdokter opbellen om het zeker te weten, want als het zijn bedoeling was u gewoon foto's te doen nemen, dan mag je niet binnen via de spoed, of je moet een heel stuk meer betalen..." De huisarts zei dat hij er enkel op gezet had foto's te nemen, en als het gebroken was, dan naar de spoed te gaan.
Dat mag. Want als je binnen gaat in de spoed zonder verwijzing voor de spoed krijg je andere klevertjes op je dossier, en dat kost je dus veel meer... Als ze je vanuit de spoed eerst naar de foto's doen (want Veerle kon niet stappen), dan is alles in orde. Als je wel naar de spoed verwezen wordt, dan nemen ze uiteraard ook eerst foto's... anders weten ze ook niet of het gebroken is of niet...
Ik kan nu aannemen dat men iets wil doen aan de mensen die zomaar naar de spoed gaan zonder enige echte aanleiding, maar het lijkt mij even idioot wat er nu gebeurt. Maar ja, dergelijke beslissingen worden gemaakt door...politiekers... Dus, wat wil je ?
djudedju.
De regering is nog altijd niet gevallen.
Gelukkig maar.
Anders moesten we weer verplicht gaan stemmen voor lieden waarvoor we eigenlijk helemaal niet willen stemmen.
Anders veroorzaken die verkiezingen weer miljoenen euro's aan kosten, kosten die wij weer moeten betalen.
Anders is er kans dat er een deel van die #°*$€ niet herverkozen worden, en moeten wij hen nog maaaaaanden en maaaanden voort betalen om nog minder te doen dan het niets wat ze nu presteren...
djudedjudedju.
tot de volgende ?
Om van te kotsen.
Gisteren was de regering al gevallen volgens pers en Tv, en vandaag zijn ze nog steeds aan het werken aan de ultieme uitvluchten. Het wordt moeilijk, want als ze kunnen aantonen dat de ene niet liegt, dan liegt het hoogste rechtsorgaan... En ze weten niet wat erger is.
Ik ook niet, maar dat wist ik al lang, al heeeeeel lang..........................
Vannacht lag ik dan na te denken over het begrip Waarheid, met hoofdletter.
Niet zo eenvoudig ! Stel, ik hoor een historie vertellen, met alle details en uitleg er bij, van een persoon die naar mijn idee te vertrouwen is.
Ik vertel dat verhaal met alle geuren en kleuren, zoals ik het vernam aan anderen door.
Daags nadien hoor ik bij toeval dat het feit in feite geen feit is, maar een leugenconstructie. Zelfs zonder te weten of de man die het mij vertelde aan het liegen was, of niet, stelt zich de vraag:
Was ik aan het liegen toen ik de historie doorvertelde ?
Nee, want ik was op dat moment overtuigd van de waarheid van de vertelde feiten, dus kan men mij niet beschuldigen van te liegen...
Ja, want hoe men het ook draait of keert, ik heb onwaarheid verteld.
Wat is dan de waarheid ?
Politiemensen kennen dit verschijnsel ook heel goed. Als zij getuigen ondervragen over de feiten die zij gezien hebben, dan nog zullen ze telkens weer vaststellen dat niet alle getuigen hetzelfde zagen. Nochtans vertellen alle getuigen de waarheid, hun waarheid.
Wat is Waarheid dan wel ? Bestaat waarheid dan wel, of is waarheid alleen een momentopname van een persoonlijke impressie over een feit? Is het dan zo dat we kunnen stellen dat alles waar is, als de verteller het voor waar aanziet en vertelt.
Of kunnen we stellen dat de waarheid in feite niet bestaat omdat een impressie nooit resulteert in een correcte expressie van de feiten ?
We gaan nog een stapje verder...
Op een gegeven moment lukt men er in de genetische kenmerken van tarwe zodanig te wijzigen dat brood met deze tarwe gebakken, suikerzieke mensen geneest, door een activering van de klier die zorgt voor de opmaak van insuline.
Wie niet suikerziek is kan dit brood ook veilig eten, want als de klier goed werkt, is er geen aanzet tot overactivering of wat dan ook.
De boer zaait deze tarwe, oogst en verkoopt ze.
Na enkele jaren van algemeen gebruiken van deze tarwe stelt men vast dat het een totaal nieuwe afwijking veroorzaakt, waardoor mensen na een lange pijnlijke ziekte overlijden.
Is de boer verantwoordelijk voor het product dat hij aflevert? Of is het de ontwikkelaar van de genetische gemanipuleerde tarwe? Of is het de bakker van het brood? Of is het niemand, omdat geen enkele proef in die richting wees ?
Er is dus ook niet één Verantwoordelijkheid ... En zo kunnen we het ganse rijtje aflopen, om tot de conclusie te komen dat alles in feite relatief is ???
Het lijkt wel dat het er is, als wij denken dat het er is, en het is er niet als wij niet of niet langer denken dat het er is.
Zijn wij er dan wel ? Of hebben de aboriginals gelijk en leven wij in een droomtijd ?
Ik denk te veel... Op den duur rest er niets meer dan vragen, waarvan we moeten vaststellen dat de vraag er misschien niet eens is.
Vanmorgen zijn we dus naar de boekenbeurs in Flanders Expo geweest. We hebben alle cadeautjes die we moeten hebben gevonden. Oef. Nu nog netjes in geschenkpapierwikkelen en op Kerstdag onder de boom leggen. Bij Els. De boom bij Veerle is te gevaarlijk.
Bart moest lachen toen hij hoorde van de gebroken enkel bij Veerle... "Was ze jaloers?" vroeg hij. Hij brak immers enkele jaren geleden ook zijn rechter enkel, en ook bij hem was alles netjes gebroken en netjes op de plaats blijven zitten...
Leuk is wel dat Veerle gisterennamiddag ontdekte dat haar kleine teen aan haar andere voet waarschijnlijk ook gebroken is... Hij staat blauw en zwart en doet ook pijn. Ze had het alleen nog niet eerder gevoeld omdat de pijn in haar enkel alles overheersend was. Nu aan een teen kun je niet veel doen. Dat steekt men niet in de plaaster... (Gelukkig !)
Heb je een idee van de huidige administratie in een hospitaal ?
Gisterenmorgen zet ik Veerle af aan de spoed. Het was onmogelijk voor haar om heel het hospitaal door te sukkelen op één poot. Wij gaven aan de dokter het briefje van de huisarts, maar daar stond alleen op dat er moesten foto's gemaakt worden van haar voet. "Is het wel de bedoeling van de huisarts dat je naar de spoed komt?" Wij wisten het niet. "Dan ga ik eerst eens de huisdokter opbellen om het zeker te weten, want als het zijn bedoeling was u gewoon foto's te doen nemen, dan mag je niet binnen via de spoed, of je moet een heel stuk meer betalen..." De huisarts zei dat hij er enkel op gezet had foto's te nemen, en als het gebroken was, dan naar de spoed te gaan.
Dat mag. Want als je binnen gaat in de spoed zonder verwijzing voor de spoed krijg je andere klevertjes op je dossier, en dat kost je dus veel meer... Als ze je vanuit de spoed eerst naar de foto's doen (want Veerle kon niet stappen), dan is alles in orde. Als je wel naar de spoed verwezen wordt, dan nemen ze uiteraard ook eerst foto's... anders weten ze ook niet of het gebroken is of niet...
Ik kan nu aannemen dat men iets wil doen aan de mensen die zomaar naar de spoed gaan zonder enige echte aanleiding, maar het lijkt mij even idioot wat er nu gebeurt. Maar ja, dergelijke beslissingen worden gemaakt door...politiekers... Dus, wat wil je ?
djudedju.
De regering is nog altijd niet gevallen.
Gelukkig maar.
Anders moesten we weer verplicht gaan stemmen voor lieden waarvoor we eigenlijk helemaal niet willen stemmen.
Anders veroorzaken die verkiezingen weer miljoenen euro's aan kosten, kosten die wij weer moeten betalen.
Anders is er kans dat er een deel van die #°*$€ niet herverkozen worden, en moeten wij hen nog maaaaaanden en maaaanden voort betalen om nog minder te doen dan het niets wat ze nu presteren...
djudedjudedju.
tot de volgende ?
donderdag, december 18, 2008
't 'ospitoal
Vanmorgen ben ik met ons Veerle naar 't hospitaal gereden. Poot in de plaaster ! Enkel gebroken. Gelukkig een mooie breuk en er was niets verschoven...
Gisteren vond ze het nodig om een kerstboom te versieren...En om er bovenaan ook wat slingers op te draperen kroop ze eventjes op de zetel... en boem er weer af ook...
De huisdokter is langsgeweest, en ze moest vanmorgen foto's laten nemen. Verdict: gebroken !
Zaterdag zou ze een verjaardagsfeestje geven voor de tweeling...alles aflassen maar, uitgesteld sine diae...
Heel het hospitaal zijn ze aan 't vernieuwen, de spoed is nog niet aan de beurt.
Waar ze de foto's nemen ook nog niet.
In de gipskamer kreeg ik een krukje om op te "zitten", en in de wachtplaats van de foto's staan banken... Ik wist niet meer hoe me te houden. Ik was van plan om iets te zeggen, maar wat helpt het... Ik heb mijn ziel in lijdzaamheid bezeten (min of meer...)
Daardoor ben ik dus veel later metmijn blog, en ik moet zeggen, ik heb er niet veel inspiratie voor ook. Ik ben heel uit mijn gewone doen. Kinders hé Mette !
Voor het kerstfeest bij Bart gaan we ook moeten een oplossing zoeken, maar Bart zal dat wel kunnen opvangen en zijn zus en co komen halen. (Ik heb ondertussen eens met hem gebeld, en 't is al in de saccoche).
We gaan moeder de eerste dagen wel wat zien over en weer lopen... Hopelijk valt ze niet, anders is heel 't spel om zepe. djudedju.
De kinderen zullen wel niet gelukkig zijn dat hun feestje uitgesteld moet worden, maar daar is helaas niets aan te doen. 't Is nu eenmaal zo.
Voila, sorry, maar ik ga voor één keer me beperken tot dit nieuws "Heet van de naald"...
tot de volgende ? Oh ja, morgen gaan we naar de boekenbeurs in Gent, dus 't zit er in dat mijn blog weer laat is, en wie weet weer heel beknopt. Maar ik moet wel gaan, want we moeten nog de nieuwjaarsgeschenkjes voor een deel gaan bijhalen...
Gisteren vond ze het nodig om een kerstboom te versieren...En om er bovenaan ook wat slingers op te draperen kroop ze eventjes op de zetel... en boem er weer af ook...
De huisdokter is langsgeweest, en ze moest vanmorgen foto's laten nemen. Verdict: gebroken !
Zaterdag zou ze een verjaardagsfeestje geven voor de tweeling...alles aflassen maar, uitgesteld sine diae...
Heel het hospitaal zijn ze aan 't vernieuwen, de spoed is nog niet aan de beurt.
Waar ze de foto's nemen ook nog niet.
In de gipskamer kreeg ik een krukje om op te "zitten", en in de wachtplaats van de foto's staan banken... Ik wist niet meer hoe me te houden. Ik was van plan om iets te zeggen, maar wat helpt het... Ik heb mijn ziel in lijdzaamheid bezeten (min of meer...)
Daardoor ben ik dus veel later metmijn blog, en ik moet zeggen, ik heb er niet veel inspiratie voor ook. Ik ben heel uit mijn gewone doen. Kinders hé Mette !
Voor het kerstfeest bij Bart gaan we ook moeten een oplossing zoeken, maar Bart zal dat wel kunnen opvangen en zijn zus en co komen halen. (Ik heb ondertussen eens met hem gebeld, en 't is al in de saccoche).
We gaan moeder de eerste dagen wel wat zien over en weer lopen... Hopelijk valt ze niet, anders is heel 't spel om zepe. djudedju.
De kinderen zullen wel niet gelukkig zijn dat hun feestje uitgesteld moet worden, maar daar is helaas niets aan te doen. 't Is nu eenmaal zo.
Voila, sorry, maar ik ga voor één keer me beperken tot dit nieuws "Heet van de naald"...
tot de volgende ? Oh ja, morgen gaan we naar de boekenbeurs in Gent, dus 't zit er in dat mijn blog weer laat is, en wie weet weer heel beknopt. Maar ik moet wel gaan, want we moeten nog de nieuwjaarsgeschenkjes voor een deel gaan bijhalen...
woensdag, december 17, 2008
Vroeg dag
Tien over zes moest ik het bed uit voor een grote boodschap... Ik vond het de moeite niet meer om nog terug in mijn bedstee te kruipen, dus bleef ik eerst wat verder lezen in de studie over "De Bokkenrijders", ging daarna mijn turnoefeningen doen (allemaal zo stil mogelijk) en ging me dan wassen. Eerst tandjes poetsen, en dan besloot ik maar om meteen ook mijn haar en baard ook te wassen... Om 7 uur stond ik gekleed en wel al beneden...
Twintig over is Anny vertrokken om de tweeling te gaan wekken. Ik had dan al koffie gemaakt, gedronken, mijn ontbijt genoten (een kop yoghurt) en mijn pillen gepakt, en zat nog eens naar het nieuws te luisteren op Eén...
Morgen is het weer vroeg dag, want om zeven uur wordt Ewoud hier afgeleverd door zijn vader.
De examens zijn gedaan, en er is geen les meer. Was in onze tijd wel eens anders.
Gisteren zat Ewoud hier naar de tv te kijken (hij kijkt net als de tweeling naar die oerstomme en slecht getekende tekenfilmpjes op nickleodeon of cartoonnet of zoiets). Ik zat ondertussen wat te kruiswoordraadselen, en vroeg of hij dat nooit deed. Nee, ik doe dat niet graag. Waarom niet ? Je moet daar veel te veel bij nadenken...
Ik ben er nog steeds een beetje niet goed van.
Waren wij ook zo ? Nee, want reeds als kind deed ik graag dergelijke dingen.
Zij houden dan wel van die behendigheidsspelletjes zoals tetris en dergelijke, iets waarvan ik dan weer de kriebels krijg.
Maar toch ben ik niet goed van dat niet graag nadenken voor de lol.
'k Kan er niet goed goed bij, ik noem dat niet eens nadenken, dat is denksport, ja, maar iets wat je doet omdat je het leuk vind noem ik geen inspanning, en bij Ewoud klonk het net alsof het dat wel was.
Ik denk dat de school daar een beetje schuld aan heeft, ik weet niet of Ewoud dat ooit kreeg, maar ik zag wel dat de tweeling een kruiswoordraadsel kreeg als taak. En geef toe, taken zijn nooit leuk. (Of zouden er ook zijn die dat wel leuk vinden????)
Ik kan mij wel indenken dat ik wellicht ook een tetris en co leuk zou gevonden hebben als kind, maar het zou nooit een favoriet spelletje geweest zijn voor mij. Ik had al heel vroeg vastgesteld dat ik niet de vlugste was in reactiesnelheid. Ik had veel macht en was verbaal sterk, dus daar lagen mijn lievelingsdingen. en in lezen. en in tekenen. dergelijke dingen.
Ik stelde vast dat ik, ondanks al mijn dure eden, toch een beetje van ons moeder mee heb... Voor ons moeder was het ondenkbaar dat iemand geen wiskundeknobbel had, zij was daar zeer sterk in. En iedere keer dat ik met minder goede punten thuis kwam voor wiskunde, bekeek ons moeder me verwijtend. Dat deed pijn. En ik heb altijd gezegd dat ik geen van mijn kinderen ooit zou verwijten dat ze iets niet goed kenden. Ik heb dat zo goed mogelijk volgehouden, en keek gewoon of ze hun best deden, niet wat ze haalden aan punten... Maar toch zit het er, merkte ik aan mijn inwendige reactie op het "niet graag nadenken" van Ewoud. Ergens wil ik ook dat mijn "gaven" (nu ja) overgaan op mijn kinderen en kleinkinderen.
Dat is natuurlijk nooit het geval. Een mens maakt daartoe steeds de twee zelfde fouten. We schatten onze eigen gaven veel te hoog in, en we vergeten dat ze ook eigenschappen erven van moeders zijde. En van alle vorige generaties. Een soepje waarin je wellicht van alles kunt vinden die je net niet in je zelf vind.
Gelukkig maar, want ik kan die redenering iedere keer weer ophalen als het gaat over fouten of tekortkomingen van mijn nazaten.
Alhoewel ik die in veel gevallen eigenlijk wel herken. Maar nooit beken.
Een mens is een gek wezen. We achten onszelf och zo volmaakt, zo goed, zo begiftigd met alle gaven en zo vrij van fouten en tekortkomingen. Als we al eens een foutje (een kleintje) toegeven, dan is dat om aan te tonen hoe nederig we wel zijn. Sancta Ikke, ora pro nobis...
We zitten in de donkere weken. Het is nu acht uur, en nog stekedonker. Ik kan geen mens duidelijk maken wat een hekel ik heb aan deze donkere tijd. Het enige voordeel is dat je 's avonds vroeger de rolluiken kunt dichtdoen, en gaan zitten cocoonen. Ik heb sinds mijn ziekte, en nog verergerd na het overlijden van onze Koen, al de neiging om stil in een hoekje met een boekje te gaan zitten... soms zonder een blad om te slaan, in gedachten verzonken. Dat is wellicht de reden dat ik ook telkens blij ben als er iemand komt, die me dwingt uit mijn eigen coconneke te breken. Het is niet dat ik zit te treuren, het is eerder een soort genoeg aan jezelf hebben, aan je kleine gezinnetje. Dat is niet goed. Een mens is geen eenzaat, we zijn veeleer kuddedieren.
Maar als je niet meer mee kunt, het ritme niet meer kunt volgen, dan is de neiging groot om soelaas te zoeken en te vinden in je zelf. Dan zit ik te mediteren, niet als een godsdienstig begrip, maar gewoon gaan vertoeven in je geest, en het lichaam achter je laten. Misschien ook daardoor dat denken voor mij zo extreem belangrijk lijkt ?
Ik kan daar zitten in me zelf. Ik verveel me geen tel, ik ben er niet. Ik ben aan het dwalen in de schatkamer van mijn geest. Ik heb een boek in mijn handen, en dwaal in een ander rond.
En het gaat er een beetje zoals in mijn blogs, ik spring soms van de hak op de tak. Soms lijkt het of de verscheidene onderwerpen helemaal niets met elkaar te maken te hebben, en soms komt plots een verband te voorschijn. Het is niet altijd makkelijk om je gedachten ook in woorden om te zetten, sommige gedachten overstijgen je woordenschat, zitten heel anders in elkaar dan je in woorden kunt uitdrukken. Gek. Als je dat zo schrijft klinkt dat bijna absurd. Misschien is dat net wat absurd wil zeggen?
Ik ben op die momenten zo intens bezig, dat ik zelfs de pijn niet meer voel.
Oh ja, dat doet mij op iets denken. Ik heb altijd het vermoeden gehad dat alles wat ik nu aan lichamelijke tekorten ken, wellicht te danken was aan de liters antibiotica die ik als kind binnenkreeg. Wellicht heeft dat er niets mee te maken. Ik las iets wat wellicht een tipje van de sluier kan oplichten. Als je teveel vitamines A slikt, dan krijg je allerlei aantastingen aan je beenderstelsel... En ik ben dank zij het innemen van grote doses vitamine A uit de vicieuse cirkel van bronchitis en vallingen en pleuritis geraakt...maar heb misschien dit in ruil gekregen... Niet dat het er nu nog iets toe doet, maar ik heb steeds mijn huidige toestand gezocht in de ziektes van mijn kindertijd...Het lijkt er op dat ik gelijk heb.
Ik ga de dokter van toen niets verwijten, integendeel, hij is er in gelukt mij uit die situatie van zwakke longen en bronchiën te halen. Hij heeft dat gedaan met de kennis van toen. Ik kan hem met de beste wil van de wereld niets verwijten, bijna het tegendeel, ondanks mijn huidige toestand, want had hij mij toen niet genezen, was ik er nu wellicht allang niet meer.
Het is alleen een zoveelste sein dat we niet alle nieuwe "kennis" direct moeten inhalen als "de" oplossing... Kijk nu eens naar die chip om op je gsm te kleven. Ik ben niet verwonderd dat dit ding niet werkt, helemaal niet verwonderd. Waar ik wel van verwonderd ben, is dat men plots die chip aangrijpt om als vaststaand feit te erkennen dat die gsm toch niet zo onschadelijk is als ze jaren en jaren hebben volgehouden. 't Lijkt wel of die chip de knop was om nu als officiëel mede te delen dat gsmmen plots erkend is als potentiëel gevaarlijk... We zagen hetzelfde met linolzuur in de margarine, en ik voorspel dat ze binnenkort het boekje gaan opendoen over aspartaam en bewaarmiddelen en dergelijke. Nu kun je in het warenhuis van die netjes verpakte vleeswaren kopen, waar telkens een bewaardatum op staat. Je bent iedere keer weer verwonderd dat dit vlees zo lang kan blijven liggen zonder te bederven, tot... je leest dat dit bewaard is en ingepakt onder een beschermende atmosfeer... Met andere woorden, ons sneetje salami ligt in een doosje vol gas. En wij maar eten en inademen. CO2 ? Ik ken veel zaken waar ik meer schrik van heb...
tot de volgende ?
Twintig over is Anny vertrokken om de tweeling te gaan wekken. Ik had dan al koffie gemaakt, gedronken, mijn ontbijt genoten (een kop yoghurt) en mijn pillen gepakt, en zat nog eens naar het nieuws te luisteren op Eén...
Morgen is het weer vroeg dag, want om zeven uur wordt Ewoud hier afgeleverd door zijn vader.
De examens zijn gedaan, en er is geen les meer. Was in onze tijd wel eens anders.
Gisteren zat Ewoud hier naar de tv te kijken (hij kijkt net als de tweeling naar die oerstomme en slecht getekende tekenfilmpjes op nickleodeon of cartoonnet of zoiets). Ik zat ondertussen wat te kruiswoordraadselen, en vroeg of hij dat nooit deed. Nee, ik doe dat niet graag. Waarom niet ? Je moet daar veel te veel bij nadenken...
Ik ben er nog steeds een beetje niet goed van.
Waren wij ook zo ? Nee, want reeds als kind deed ik graag dergelijke dingen.
Zij houden dan wel van die behendigheidsspelletjes zoals tetris en dergelijke, iets waarvan ik dan weer de kriebels krijg.
Maar toch ben ik niet goed van dat niet graag nadenken voor de lol.
'k Kan er niet goed goed bij, ik noem dat niet eens nadenken, dat is denksport, ja, maar iets wat je doet omdat je het leuk vind noem ik geen inspanning, en bij Ewoud klonk het net alsof het dat wel was.
Ik denk dat de school daar een beetje schuld aan heeft, ik weet niet of Ewoud dat ooit kreeg, maar ik zag wel dat de tweeling een kruiswoordraadsel kreeg als taak. En geef toe, taken zijn nooit leuk. (Of zouden er ook zijn die dat wel leuk vinden????)
Ik kan mij wel indenken dat ik wellicht ook een tetris en co leuk zou gevonden hebben als kind, maar het zou nooit een favoriet spelletje geweest zijn voor mij. Ik had al heel vroeg vastgesteld dat ik niet de vlugste was in reactiesnelheid. Ik had veel macht en was verbaal sterk, dus daar lagen mijn lievelingsdingen. en in lezen. en in tekenen. dergelijke dingen.
Ik stelde vast dat ik, ondanks al mijn dure eden, toch een beetje van ons moeder mee heb... Voor ons moeder was het ondenkbaar dat iemand geen wiskundeknobbel had, zij was daar zeer sterk in. En iedere keer dat ik met minder goede punten thuis kwam voor wiskunde, bekeek ons moeder me verwijtend. Dat deed pijn. En ik heb altijd gezegd dat ik geen van mijn kinderen ooit zou verwijten dat ze iets niet goed kenden. Ik heb dat zo goed mogelijk volgehouden, en keek gewoon of ze hun best deden, niet wat ze haalden aan punten... Maar toch zit het er, merkte ik aan mijn inwendige reactie op het "niet graag nadenken" van Ewoud. Ergens wil ik ook dat mijn "gaven" (nu ja) overgaan op mijn kinderen en kleinkinderen.
Dat is natuurlijk nooit het geval. Een mens maakt daartoe steeds de twee zelfde fouten. We schatten onze eigen gaven veel te hoog in, en we vergeten dat ze ook eigenschappen erven van moeders zijde. En van alle vorige generaties. Een soepje waarin je wellicht van alles kunt vinden die je net niet in je zelf vind.
Gelukkig maar, want ik kan die redenering iedere keer weer ophalen als het gaat over fouten of tekortkomingen van mijn nazaten.
Alhoewel ik die in veel gevallen eigenlijk wel herken. Maar nooit beken.
Een mens is een gek wezen. We achten onszelf och zo volmaakt, zo goed, zo begiftigd met alle gaven en zo vrij van fouten en tekortkomingen. Als we al eens een foutje (een kleintje) toegeven, dan is dat om aan te tonen hoe nederig we wel zijn. Sancta Ikke, ora pro nobis...
We zitten in de donkere weken. Het is nu acht uur, en nog stekedonker. Ik kan geen mens duidelijk maken wat een hekel ik heb aan deze donkere tijd. Het enige voordeel is dat je 's avonds vroeger de rolluiken kunt dichtdoen, en gaan zitten cocoonen. Ik heb sinds mijn ziekte, en nog verergerd na het overlijden van onze Koen, al de neiging om stil in een hoekje met een boekje te gaan zitten... soms zonder een blad om te slaan, in gedachten verzonken. Dat is wellicht de reden dat ik ook telkens blij ben als er iemand komt, die me dwingt uit mijn eigen coconneke te breken. Het is niet dat ik zit te treuren, het is eerder een soort genoeg aan jezelf hebben, aan je kleine gezinnetje. Dat is niet goed. Een mens is geen eenzaat, we zijn veeleer kuddedieren.
Maar als je niet meer mee kunt, het ritme niet meer kunt volgen, dan is de neiging groot om soelaas te zoeken en te vinden in je zelf. Dan zit ik te mediteren, niet als een godsdienstig begrip, maar gewoon gaan vertoeven in je geest, en het lichaam achter je laten. Misschien ook daardoor dat denken voor mij zo extreem belangrijk lijkt ?
Ik kan daar zitten in me zelf. Ik verveel me geen tel, ik ben er niet. Ik ben aan het dwalen in de schatkamer van mijn geest. Ik heb een boek in mijn handen, en dwaal in een ander rond.
En het gaat er een beetje zoals in mijn blogs, ik spring soms van de hak op de tak. Soms lijkt het of de verscheidene onderwerpen helemaal niets met elkaar te maken te hebben, en soms komt plots een verband te voorschijn. Het is niet altijd makkelijk om je gedachten ook in woorden om te zetten, sommige gedachten overstijgen je woordenschat, zitten heel anders in elkaar dan je in woorden kunt uitdrukken. Gek. Als je dat zo schrijft klinkt dat bijna absurd. Misschien is dat net wat absurd wil zeggen?
Ik ben op die momenten zo intens bezig, dat ik zelfs de pijn niet meer voel.
Oh ja, dat doet mij op iets denken. Ik heb altijd het vermoeden gehad dat alles wat ik nu aan lichamelijke tekorten ken, wellicht te danken was aan de liters antibiotica die ik als kind binnenkreeg. Wellicht heeft dat er niets mee te maken. Ik las iets wat wellicht een tipje van de sluier kan oplichten. Als je teveel vitamines A slikt, dan krijg je allerlei aantastingen aan je beenderstelsel... En ik ben dank zij het innemen van grote doses vitamine A uit de vicieuse cirkel van bronchitis en vallingen en pleuritis geraakt...maar heb misschien dit in ruil gekregen... Niet dat het er nu nog iets toe doet, maar ik heb steeds mijn huidige toestand gezocht in de ziektes van mijn kindertijd...Het lijkt er op dat ik gelijk heb.
Ik ga de dokter van toen niets verwijten, integendeel, hij is er in gelukt mij uit die situatie van zwakke longen en bronchiën te halen. Hij heeft dat gedaan met de kennis van toen. Ik kan hem met de beste wil van de wereld niets verwijten, bijna het tegendeel, ondanks mijn huidige toestand, want had hij mij toen niet genezen, was ik er nu wellicht allang niet meer.
Het is alleen een zoveelste sein dat we niet alle nieuwe "kennis" direct moeten inhalen als "de" oplossing... Kijk nu eens naar die chip om op je gsm te kleven. Ik ben niet verwonderd dat dit ding niet werkt, helemaal niet verwonderd. Waar ik wel van verwonderd ben, is dat men plots die chip aangrijpt om als vaststaand feit te erkennen dat die gsm toch niet zo onschadelijk is als ze jaren en jaren hebben volgehouden. 't Lijkt wel of die chip de knop was om nu als officiëel mede te delen dat gsmmen plots erkend is als potentiëel gevaarlijk... We zagen hetzelfde met linolzuur in de margarine, en ik voorspel dat ze binnenkort het boekje gaan opendoen over aspartaam en bewaarmiddelen en dergelijke. Nu kun je in het warenhuis van die netjes verpakte vleeswaren kopen, waar telkens een bewaardatum op staat. Je bent iedere keer weer verwonderd dat dit vlees zo lang kan blijven liggen zonder te bederven, tot... je leest dat dit bewaard is en ingepakt onder een beschermende atmosfeer... Met andere woorden, ons sneetje salami ligt in een doosje vol gas. En wij maar eten en inademen. CO2 ? Ik ken veel zaken waar ik meer schrik van heb...
tot de volgende ?
dinsdag, december 16, 2008
swaffelen...
Hierboven zie je - in al zijn glorie - het woord van het jaar prijken...
Hoewel ik leef, droom en drink van taal, ben ik niet gelukkig met dit woord. het klinkt niet alleen lelijk, het heeft ook een bizarre betekenis.
Het betekent immers het slaan, of aantikken met het mannelijk geslachtsdeel tegen een ander iets, met de bedoeling zichzelf of een ander op te winden.
Tot daar de uitleg.
Moesten we nodig een woord voor hebben, want het rondslaan met het mannelijke lid is in. Waar je ook kijkt, overal zie je macho's rondlullen (heel iets anders dan rondlummelen). Vroeger deden ze het zonder er een woord voor te hebben, nu zijn ze heel bewust aan het swaffelen.
djudedjudedju
Als vast onderdeel bij het vozen, vrijen,de liefde bedrijven, cohabiteren, aan Venus offeren, bonzen, neuken, pompen, rollebollen, seksen, een nummertje maken, een punt zetten, de bijslaap uitoefenen, bedvogelen, bibberen, dreutelen, emmeren, flensen, fleppen, ketsen, knarren, palen, rampetampen, soppen, vogelen,wippen, van bil gaan; figuurzagen,het doen,poepen gaat men nu als voorspel op het voorspel eerst even staan swaffelen... 't Is maar dat je het weet, dat je mee bent, in zijt, de trend volgt, anders sla je maar een belabberd figuur (een belebberd kan ook in die context).
Je mag het immers niet dromen dat je bij het beoefenen van deze edele sport (vooral buitenhuis) een steek laat vallen, en niet de volledige kama soetra aangevuld met het swaffelen kunt demonstreren.
Als ik dat woord las en de bijhorende uitleg (zonder dat zou ik nooit geraden hebben wat het zou kunnen zijn) er bij kreeg, dacht ik: Waar het hart van vol is...loopt de mond van over (lees pen).
Ik heb het al enkele keren gezegd dat het wel lijkt of alles tegenwoordig over dat onderwerp gaat. Ga eens de krantenwinkel binnen, en bekijk de kranten en weekbladen, en tel eens hoe dikwijls je met seksueel beladen covers staat ? Men heeft de liefde gecommersialiseerd, en van de liefde een seksobject gemaakt. Het "gaarne zien" heeft niets meer van binding met het vozen ! Het is alleen nog een kwestie van lichamelijke bevrediging. Al de rest is ambetant gezeik.
De mens devalueert zijn eigen lichaam (en geest!) tot een lustobject.
Een goedkope vorm van lust.
Dus schat hij (zij) ook zichzelf niet in als waardevol, maar als een speeltje. Een hebbeding, een leuke gadget, na eenmalig gebruik weg te werpen.
Dat swaffelen is er een uiting van. Men moet zichzelf en de ander opzwepen om zo nodig het maximum van genot te puren uit die vluchtige gebeurtenis.
Ze weten niet wat ze missen. Het is geen wonder dat ze geen eerbied meer hebben voor hun partner, als ze zelfs zichzelf verlagen. Liefde is een werkwoord. En seks is een belangrijk onderdeel in dat werk, maar geen hoofdzaak. Liefde begint veelal met een verliefdheid, en verliefdheid is een lichamelijk gebonden iets, maar die verliefdheid moet dan uitgroeien tot Liefde. Daarbij hoeft de verliefdheid niet te verdwijnen, maar binnen de Liefde is het gebonden aan één persoon. Het beleven van seks is veel eer gericht op het plezieren van de partner dan op het eigen plezier. Het moet een samengaan zijn, een samensmelten in bijna letterlijke betekenis.
Er is niets mis mee er deugd van te hebben, het is wel verkeerd het alleen om de deugd te doen en her en der rond te flaneren en van de ene op de andere te kruipen.
Liefde is ook een vol iets, het vult je leven totaal. Je stelt bijna alles in je leven binnen de Liefde. Je gaat niet op reis, je denkt dat het wel leuk zou zijn om samen daar naar toe te gaan, alles wordt een gemeenschapproject.
Lees eens goed het woord: gemeen schap... Iets wat je deelt met de ander.
Vandaag is het weer een drukke dag. het is eigenlijk een drukke week ! Gisteren was het al vroeg dag, want Veerle had de vroege, dus moesten wij de kinderen wekken en op de bus zetten. Vandaag idem, maar bovendien moet ik nog naar Grotenberge rijden om Ewoud op te halen die zijn laatste examen heeft gedaan. Morgen heeft Veerle de vroege. Donderdag moeten we nog iets vroeger op, wan Ewoud wordt hier om 7 uur afgezet en blijft hier tot 's avonds zijn vader hem weer komt oppikken. Vrijdag gaan we naar de boekenbeurs en zo mogelijk ook naar tanteke (dan zal er voor een keer geen blog zijn)... Nogal een geluk dat grootouders veel tijd hebben he...
tot de volgende ?
Hoewel ik leef, droom en drink van taal, ben ik niet gelukkig met dit woord. het klinkt niet alleen lelijk, het heeft ook een bizarre betekenis.
Het betekent immers het slaan, of aantikken met het mannelijk geslachtsdeel tegen een ander iets, met de bedoeling zichzelf of een ander op te winden.
Tot daar de uitleg.
Moesten we nodig een woord voor hebben, want het rondslaan met het mannelijke lid is in. Waar je ook kijkt, overal zie je macho's rondlullen (heel iets anders dan rondlummelen). Vroeger deden ze het zonder er een woord voor te hebben, nu zijn ze heel bewust aan het swaffelen.
djudedjudedju
Als vast onderdeel bij het vozen, vrijen,de liefde bedrijven, cohabiteren, aan Venus offeren, bonzen, neuken, pompen, rollebollen, seksen, een nummertje maken, een punt zetten, de bijslaap uitoefenen, bedvogelen, bibberen, dreutelen, emmeren, flensen, fleppen, ketsen, knarren, palen, rampetampen, soppen, vogelen,wippen, van bil gaan; figuurzagen,het doen,poepen gaat men nu als voorspel op het voorspel eerst even staan swaffelen... 't Is maar dat je het weet, dat je mee bent, in zijt, de trend volgt, anders sla je maar een belabberd figuur (een belebberd kan ook in die context).
Je mag het immers niet dromen dat je bij het beoefenen van deze edele sport (vooral buitenhuis) een steek laat vallen, en niet de volledige kama soetra aangevuld met het swaffelen kunt demonstreren.
Als ik dat woord las en de bijhorende uitleg (zonder dat zou ik nooit geraden hebben wat het zou kunnen zijn) er bij kreeg, dacht ik: Waar het hart van vol is...loopt de mond van over (lees pen).
Ik heb het al enkele keren gezegd dat het wel lijkt of alles tegenwoordig over dat onderwerp gaat. Ga eens de krantenwinkel binnen, en bekijk de kranten en weekbladen, en tel eens hoe dikwijls je met seksueel beladen covers staat ? Men heeft de liefde gecommersialiseerd, en van de liefde een seksobject gemaakt. Het "gaarne zien" heeft niets meer van binding met het vozen ! Het is alleen nog een kwestie van lichamelijke bevrediging. Al de rest is ambetant gezeik.
De mens devalueert zijn eigen lichaam (en geest!) tot een lustobject.
Een goedkope vorm van lust.
Dus schat hij (zij) ook zichzelf niet in als waardevol, maar als een speeltje. Een hebbeding, een leuke gadget, na eenmalig gebruik weg te werpen.
Dat swaffelen is er een uiting van. Men moet zichzelf en de ander opzwepen om zo nodig het maximum van genot te puren uit die vluchtige gebeurtenis.
Ze weten niet wat ze missen. Het is geen wonder dat ze geen eerbied meer hebben voor hun partner, als ze zelfs zichzelf verlagen. Liefde is een werkwoord. En seks is een belangrijk onderdeel in dat werk, maar geen hoofdzaak. Liefde begint veelal met een verliefdheid, en verliefdheid is een lichamelijk gebonden iets, maar die verliefdheid moet dan uitgroeien tot Liefde. Daarbij hoeft de verliefdheid niet te verdwijnen, maar binnen de Liefde is het gebonden aan één persoon. Het beleven van seks is veel eer gericht op het plezieren van de partner dan op het eigen plezier. Het moet een samengaan zijn, een samensmelten in bijna letterlijke betekenis.
Er is niets mis mee er deugd van te hebben, het is wel verkeerd het alleen om de deugd te doen en her en der rond te flaneren en van de ene op de andere te kruipen.
Liefde is ook een vol iets, het vult je leven totaal. Je stelt bijna alles in je leven binnen de Liefde. Je gaat niet op reis, je denkt dat het wel leuk zou zijn om samen daar naar toe te gaan, alles wordt een gemeenschapproject.
Lees eens goed het woord: gemeen schap... Iets wat je deelt met de ander.
Vandaag is het weer een drukke dag. het is eigenlijk een drukke week ! Gisteren was het al vroeg dag, want Veerle had de vroege, dus moesten wij de kinderen wekken en op de bus zetten. Vandaag idem, maar bovendien moet ik nog naar Grotenberge rijden om Ewoud op te halen die zijn laatste examen heeft gedaan. Morgen heeft Veerle de vroege. Donderdag moeten we nog iets vroeger op, wan Ewoud wordt hier om 7 uur afgezet en blijft hier tot 's avonds zijn vader hem weer komt oppikken. Vrijdag gaan we naar de boekenbeurs en zo mogelijk ook naar tanteke (dan zal er voor een keer geen blog zijn)... Nogal een geluk dat grootouders veel tijd hebben he...
tot de volgende ?
maandag, december 15, 2008
Krom (ge)recht...
Leuk hé, je dochter is vermoord, en de moordenaar kon bijna zo maar het gevang uit wandelen door een procedurefout...
Procedurefout !
Wij kunnen niet meer spreken van gerecht als een procedure boven de rechtvaardigheid uit kan groeien !
En in ons bestel is dat jammer genoeg voortdurend het geval ! Wij zien telkens weer dat schuldigen vrij weg wandelen, op basis van allerlei achterdeurtjes in de wet.
Dat kan toch niet ?
Dat is toch geen gerecht !
Dat is je reinste onrecht !
Dat is alleen goed voor de advocatuur en voor de mis-dadiger!
Ik heb al ooit wel eens verteld dat ik een ervaring heb van 25 jaar rechter in een arbeidsrechtbank. Ook daar stelden wij soms van die absurde zaken vast, waar niet de schuld primeerde, maar de procedure waarop het aangeklaagd werd.
Ieder weldenkend mens weet dat dit niet rechtvaardig, niet eerlijk, niet juist is, maar het lijkt op den duur wel of ons ganse rechtsbestel in de eerste plaats gemaakt is rond een "procedureslag", of in gewone mensentaal: een zoektocht naar achterdeurtjes.
En op den duur heb je de stellige indruk dat er meer achterdeurtjes zijn dan er nog recht is !
Is het niet hoog tijd dat men eens heel ons strafrecht, of nog liever, heel ons recht, weer eens herschrijft, met als eerste vermelding dat de feiten boven alle procedures primeren, en dat procedures geen invloed kunnen en mogen hebben op de rechtsgang. Geen verjaring meer, geen discussies over de datum van betekening, geen geschillen over de vorm van de betekening en noem maar op...
Wij gaan wel veel minder advocaten nodig hebben, maar we zullen een veel beter gevoel hebben dat fouten daadwerkelijk bestraft worden.
Maar ja... Ik droom alleen maar... Zolang er zoveel advocaten een nevenjobke hebben als parlementair, of senator of een ander politiek mandaat, zullen zij toch niet zelf hun eigen, zo complex mogelijk gemaakte wetboekje gaan vereenvoudigen zeker ! Het ware tegen hun eigen boterham in !
Je kunt net zo goed voorleggen aan een groep mensen of zij akkoord gaan met een vermindering van hun inkomen...
Bovendien is het zo dat er voor die parlementairen en senatoren zelf, geen achterdeur in de wet is gemaakt, maar een tweede voordeur om buiten te wandelen: de parlementaire onschendbaarheid. Je kunt dat alleen ontnomen worden als je én in de oppositie zit, én heel slecht in de markt ligt bij je collegae parlementairen... Als je als parlementair smeert, smeer je best ook wat op de boterham van je buren parlementairen, dat is je beste paraplu. Dan mag je liegen, dan mag je duidelijk verkeerd zijn, de meerderheid prefereert je te geloven... Parlementaire paraplu blijft wijdopen staan.
Als ik steel, dan ben ik een dief ! Niet hier ! Ik ben alleen een dief als ik veroordeeld wordt ! Als ik door allerlei juridische truukjes de zaak lang genoeg kan uitgesteld krijgen, dan verjaart het, en ben ik plots geen dief meer. Er zijn er zelfs die dan nog vereremerkt worden, want: zij zijn immers niet schuldig !
Waar zijn we mee bezig ! Als je het zo op papier zet, dan lijkt het plots onmogelijk dat zoiets echt zou kunnen, maar we weten allemaal dat het hele dagen gebeurt, en dat er inderdaad ook nog van die sjamfoeters vereremerkt worden is ook een feit... Ik kan ze alleen zelfs niet noemen, of ik zou beticht worden voor eerroof, ze zijn immers niet veroordeeld, dus onschuldig !
djudedjudedjudedju
een mens zou leren vloeken als hij dat steeds weer en weer ziet gebeuren. We hebben hier ooit een moordenaar gehad die vrijgesproken werd door gebrek aan bewijs. Enige tijd later zag die man een mogelijkheid om door een juridische kunstgreep geld te verdienen, en hij bekende de moord, hij kon toch niet meer veroordeeld worden voor zaken waarvoor hij eerder vrijgesproken was. Dientengevolge kon hij ook nog eens geld bij krijgen voor zijn mis-daad... (Echt waar !)
Weet je, als ik dat allemaal zie, dan zou ik de revolutie willen prediken ! Niet een bloedige, maar een revolutie van verontwaardiging ! Een revolutie in de rechtspraak, een eis om over de feiten te gaan en niet over al de à cotéetjes die de letter van de wetgeving je biedt !
Alleen de misdadiger heeft baat bij een dergelijke wetgeving, en dat kan toch niet echt de bedoeling zijn ? Of toch ?
Veronique'kske zal weer zeggen dat ik een zwartkijker ben, maar ik hou het er op dat de wetgever zich met alles, handen en tanden, zal vastklemmen aan een wetgeving die gebaseerd is op achterdeuren, kunstgrepen en klooien ! Dat ze er alles op alles zullen op zetten om niet te moeten overgaan tot een rechtvaardig systeem, want daar kun je niets mee doen ! Daar kun je niet mee foefelen, bronselen, tricheren, bedriegen, verlakken, verprutsen en ga zo maar door !
En dat zou ook gekonkel kunnen tegenhouden.
En zonder gekonkel...
geen politiek??????????????????????????????????
En dat allemaal op 10 dagen van Kerstmis... het feest van de vrede, het feest dat bijna een voortijdig einde bracht aan de eerste wereldoorlog. (Echt waar: op sommige plaatsen duurde het meer dan twee weken vooraleer de soldaten terug wilden komen in hun eigen stellingen en het schieten en moorden wilden hervatten ! Er was bijna sprake van een gelukte revolutie in Vrede !)
Waar is er nu nog echt vrede in het hart van de mens ?
Ik durf het zelfs niet eens te hebben over de oorlogen, revoluties, opstanden, guerillas en dergelijke, ik heb het over jou en mijn hart...
Laat ons niet kijken en ons wegstoppen achter die grote oorlogsevenementen om te zwijgen over de vrede die wij zelf kunnen maken. Een beetje in het principe van: Als iedereen voor zijn deur kuist is heel de straat schoon...
Laat ons zelf eens proberen om alle hekel en alle verbittering en alle wrangheid op zij te zetten, van af nu tot na nieuwjaar... en als je het aan kunt, ook nog verder. Maar we beginnen voorzichtig. We gaan gewoon eens vriendelijk zijn voor elkaar, goeden dag zeggen, eens helpen die zware pak te dragen, ook bij degenen aan wie je een hekel hebt, ook al ben je van mening dat het zijn (haar) schuld is... Wij zetten de eerste stap naar vrede, al is het maar in ons hart alleen. En laten wij hopen dat een glimlach, een vriendelijk woord besmettelijk zijn.
Laten wij eens met zijn allen tegen iedereen goede dag zeggen, met een brede glimlach.
Wedden dat die donkere dagen plots veel lichter zullen blijken?
tot de volgende ?
Procedurefout !
Wij kunnen niet meer spreken van gerecht als een procedure boven de rechtvaardigheid uit kan groeien !
En in ons bestel is dat jammer genoeg voortdurend het geval ! Wij zien telkens weer dat schuldigen vrij weg wandelen, op basis van allerlei achterdeurtjes in de wet.
Dat kan toch niet ?
Dat is toch geen gerecht !
Dat is je reinste onrecht !
Dat is alleen goed voor de advocatuur en voor de mis-dadiger!
Ik heb al ooit wel eens verteld dat ik een ervaring heb van 25 jaar rechter in een arbeidsrechtbank. Ook daar stelden wij soms van die absurde zaken vast, waar niet de schuld primeerde, maar de procedure waarop het aangeklaagd werd.
Ieder weldenkend mens weet dat dit niet rechtvaardig, niet eerlijk, niet juist is, maar het lijkt op den duur wel of ons ganse rechtsbestel in de eerste plaats gemaakt is rond een "procedureslag", of in gewone mensentaal: een zoektocht naar achterdeurtjes.
En op den duur heb je de stellige indruk dat er meer achterdeurtjes zijn dan er nog recht is !
Is het niet hoog tijd dat men eens heel ons strafrecht, of nog liever, heel ons recht, weer eens herschrijft, met als eerste vermelding dat de feiten boven alle procedures primeren, en dat procedures geen invloed kunnen en mogen hebben op de rechtsgang. Geen verjaring meer, geen discussies over de datum van betekening, geen geschillen over de vorm van de betekening en noem maar op...
Wij gaan wel veel minder advocaten nodig hebben, maar we zullen een veel beter gevoel hebben dat fouten daadwerkelijk bestraft worden.
Maar ja... Ik droom alleen maar... Zolang er zoveel advocaten een nevenjobke hebben als parlementair, of senator of een ander politiek mandaat, zullen zij toch niet zelf hun eigen, zo complex mogelijk gemaakte wetboekje gaan vereenvoudigen zeker ! Het ware tegen hun eigen boterham in !
Je kunt net zo goed voorleggen aan een groep mensen of zij akkoord gaan met een vermindering van hun inkomen...
Bovendien is het zo dat er voor die parlementairen en senatoren zelf, geen achterdeur in de wet is gemaakt, maar een tweede voordeur om buiten te wandelen: de parlementaire onschendbaarheid. Je kunt dat alleen ontnomen worden als je én in de oppositie zit, én heel slecht in de markt ligt bij je collegae parlementairen... Als je als parlementair smeert, smeer je best ook wat op de boterham van je buren parlementairen, dat is je beste paraplu. Dan mag je liegen, dan mag je duidelijk verkeerd zijn, de meerderheid prefereert je te geloven... Parlementaire paraplu blijft wijdopen staan.
Als ik steel, dan ben ik een dief ! Niet hier ! Ik ben alleen een dief als ik veroordeeld wordt ! Als ik door allerlei juridische truukjes de zaak lang genoeg kan uitgesteld krijgen, dan verjaart het, en ben ik plots geen dief meer. Er zijn er zelfs die dan nog vereremerkt worden, want: zij zijn immers niet schuldig !
Waar zijn we mee bezig ! Als je het zo op papier zet, dan lijkt het plots onmogelijk dat zoiets echt zou kunnen, maar we weten allemaal dat het hele dagen gebeurt, en dat er inderdaad ook nog van die sjamfoeters vereremerkt worden is ook een feit... Ik kan ze alleen zelfs niet noemen, of ik zou beticht worden voor eerroof, ze zijn immers niet veroordeeld, dus onschuldig !
djudedjudedjudedju
een mens zou leren vloeken als hij dat steeds weer en weer ziet gebeuren. We hebben hier ooit een moordenaar gehad die vrijgesproken werd door gebrek aan bewijs. Enige tijd later zag die man een mogelijkheid om door een juridische kunstgreep geld te verdienen, en hij bekende de moord, hij kon toch niet meer veroordeeld worden voor zaken waarvoor hij eerder vrijgesproken was. Dientengevolge kon hij ook nog eens geld bij krijgen voor zijn mis-daad... (Echt waar !)
Weet je, als ik dat allemaal zie, dan zou ik de revolutie willen prediken ! Niet een bloedige, maar een revolutie van verontwaardiging ! Een revolutie in de rechtspraak, een eis om over de feiten te gaan en niet over al de à cotéetjes die de letter van de wetgeving je biedt !
Alleen de misdadiger heeft baat bij een dergelijke wetgeving, en dat kan toch niet echt de bedoeling zijn ? Of toch ?
Veronique'kske zal weer zeggen dat ik een zwartkijker ben, maar ik hou het er op dat de wetgever zich met alles, handen en tanden, zal vastklemmen aan een wetgeving die gebaseerd is op achterdeuren, kunstgrepen en klooien ! Dat ze er alles op alles zullen op zetten om niet te moeten overgaan tot een rechtvaardig systeem, want daar kun je niets mee doen ! Daar kun je niet mee foefelen, bronselen, tricheren, bedriegen, verlakken, verprutsen en ga zo maar door !
En dat zou ook gekonkel kunnen tegenhouden.
En zonder gekonkel...
geen politiek??????????????????????????????????
En dat allemaal op 10 dagen van Kerstmis... het feest van de vrede, het feest dat bijna een voortijdig einde bracht aan de eerste wereldoorlog. (Echt waar: op sommige plaatsen duurde het meer dan twee weken vooraleer de soldaten terug wilden komen in hun eigen stellingen en het schieten en moorden wilden hervatten ! Er was bijna sprake van een gelukte revolutie in Vrede !)
Waar is er nu nog echt vrede in het hart van de mens ?
Ik durf het zelfs niet eens te hebben over de oorlogen, revoluties, opstanden, guerillas en dergelijke, ik heb het over jou en mijn hart...
Laat ons niet kijken en ons wegstoppen achter die grote oorlogsevenementen om te zwijgen over de vrede die wij zelf kunnen maken. Een beetje in het principe van: Als iedereen voor zijn deur kuist is heel de straat schoon...
Laat ons zelf eens proberen om alle hekel en alle verbittering en alle wrangheid op zij te zetten, van af nu tot na nieuwjaar... en als je het aan kunt, ook nog verder. Maar we beginnen voorzichtig. We gaan gewoon eens vriendelijk zijn voor elkaar, goeden dag zeggen, eens helpen die zware pak te dragen, ook bij degenen aan wie je een hekel hebt, ook al ben je van mening dat het zijn (haar) schuld is... Wij zetten de eerste stap naar vrede, al is het maar in ons hart alleen. En laten wij hopen dat een glimlach, een vriendelijk woord besmettelijk zijn.
Laten wij eens met zijn allen tegen iedereen goede dag zeggen, met een brede glimlach.
Wedden dat die donkere dagen plots veel lichter zullen blijken?
tot de volgende ?
zondag, december 14, 2008
Kul of tuur
"Het achterwerk bloot voor het goede doel" "Naakt voor het goede doel"...
Ik heb enig begrip voor de mensen die fulmineren tegen de taboetijd van toen de Kerk het in onze contreien nog allemaal dicteerde, maar toch...
Ik heb zo het gevoel dat je nu moet buiten de goede bedoelingen gaan lopen om te werken aan het goede doel. Heel onze maatschappij wil ostentatief alle heilige huisjes omver werpen, ook waar het helemaal geen heilige huisjes waren.
Ik lig er niet wakker van als er her of der een kudde het plots opportuun vindt om naakt te gaan poseren voor het goede doel, maar ik vraag me wel af wat het ene met het andere te maken heeft. Oh ja, ze laten anderen betalen om naar hun bloot lijf te kijken ? Voyeurisme voor het goede doel?
Ik heb het al gezegd, ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat we alleen nog interesse hebben voor seks, choquerende dingen en geweld... oh ja, ook voor geld en macht, maar dat was er altijd al bij.
De eerste drie dingen zijn stilletjes aan in zwang gekomen, en ik vind dat het verdacht veel begint te naderen naar het "Brood en Spelen" van de oude Romeinen, de decadentie, het teloorgaan van de normen en van de cultuur.
In Antwaarpen vonden ze het zelfs nodig om in alle stadsscholen het kruis van de mijtervan sinterklaas te verbieden. Allemaal in het kader van de neutraliteit. Het zou andersdenkenden kunnen kwetsen in hun gevoelens. Ik las een open brief van een islam-politica (lijstDD) die haar verbazing uit over deze maatregel... Vorig jaar moest de kerstversiering weg uit het stadshuis van Brussel om de islam niet voor het hoofd te stoten, terwijl het notabene een islamitische arbeider was die de versiering eerst had aangebracht. In beide gevallen waren de Islambeleiders heel verbaasd over de onzin van deze maatregelen.
Blijkbaar weten veel mensen niet het verschil tussen racisme en traditie... Wij stellen speciale slachtruimten ter beschikking van de Islambelijders, zodat zij hun tradities kunnen opvolgen, en gaan de onze overboord gooien om diezelfden mensen niet voor het hoofd te stoten???? Waar zijn ze mee bezig ? Sinterklaas heeft in de huidige traditie nog maar heel weinig te maken met de Heilige Sint Nicolaas, en Kerstmis is in onze traditie gelukkig nog steeds iets meer dan alleen een vreetfestijn.
Om terug te komen op het naakt voor het goede doel, daar bewijst het feit dat een dergelijk iets aandacht trekt, al meer dan voldoende dat het iets is wat buiten onze normale levensfeer zit. Het is dus wel degelijk de bedoeling de aandacht te trekken, te choqueren.
Ik heb niets tegen naakt, in tegendeel, ik heb een opleiding als beeldhouwer gevolgd, en een van de moeilijkste en dankbaarste dingen om te leren beeldhouwen is de mens, zowel het mannelijk als het vrouwelijke lijf is een prachtig studieobject. En dan gaat het niet over het feit of het een jonge en een knappe is, een torso van een oude afgebeulde, versleten oude man biedt nog veel meer uitdaging aan de beeldhouwer dan een zachte en afgeronde lijn. Maar naakt gaan rondlopen hoort gewoonweg niet tot onze cultuur, wij voelen dat niet aan als "normaal". Kijk naar de naturisten, luister naar hun argumenten, en je hoort een verdedigende en een agressieve toon in hun argumenten, waarmee zij als het ware zelf beklemtonen dat zij iets willen doorbreken. Ook het feit dat zij dit doen in een min of meer afgesloten zone zegt iets.
Nee, het komt er weer op neer dat wij onze eigenheid steeds weer willen overboord gooien, en bewijzen dat wij niet meer vast hangen aan al die ouderwetse dingen. Wij werpen meteen ook maar al ons cultureel eigen overboord, en zetten niets in de plaats, nee, alleen tonen dat wij volkomen vrij zijn. Vrij in het niets, in het nihilisme.
Je moet echt eens op de rommelmarkt gaan rondlopen, en kijken naar oude kranten en oude tijdschriften... En maak dan eens de vergelijking op met uw dagblad van de dag van vandaag, uw tijdschrift van nu... Doe de moeite om eens te proberen dat te bekijken in stapjes in de tijd, en zie hoe we langzaam aan steeds meer en meer naar de sensatie zijn gaan neigen. En als je het zo ziet, dan kun je niet anders dan vaststellen dat het beangstigend is, we zouden die oude kranten, die oude tijdschriften niet meer kopen mochten ze nu verschijnen ! We kunnen ons niet meer voorstellen dat er dan iemand die dingen kocht ! En toch werden dan relatief meer kranten en meer tijdschriften verkocht dan nu.
In die tijd waren kranten gewoon informatief, ze hadden wel een bepaalde strekking, maar ze bleven in de eerste plaats informatief en leerrijk. Idem voor de tijdschriften, de vrouwenboekjes van toen waren vol met tips voor het huishouden en het gezin...
Nu zie je op de voorpagina artikels over die filmster die het aanpapt met die zanger, of over de zoveelste buitenechtelijke kleine van deze of gene star...Of een foto van een waterende prins, waarbij, oh genot, de prinselijke piemel op de voorpagina prijkt...
Waar is het begonnen ? Wat heeft veroorzaakt dat plots normen geen normen meer zijn? Integendeel, dat normen verkeerd lijken.
Weet je, soms heb ik weemoed naar de tijd dat men met de Hel zwaaide om ons af te schrikken. Nu is de hel blijkbaar geen of een duidelijk verkeerd argument in de opvoeding, maar men kan niet anders dan vaststellen dat we steeds minder en minder eerbied hebben voor elkaar. We gaan zelfs bloot gaan staan .
voor het goede doel.
djudedju
Men zal wel weer zeggen dat ik ouderwets ben, maar weet je, als dat ouderwets is, dan ben ik blij dat ik ouderwets ben! Dat is dan voor mij een eretitel, net zoals de "Geus" een eretitel werd voor de protestanten.
Laat mij maar mijn normen houden, ik heb dan weer iets in mijn bezit dat de meesten blijkbaar niet meer hebben...'t Zal nog waarde krijgen !
tot de volgende ?
Ik heb enig begrip voor de mensen die fulmineren tegen de taboetijd van toen de Kerk het in onze contreien nog allemaal dicteerde, maar toch...
Ik heb zo het gevoel dat je nu moet buiten de goede bedoelingen gaan lopen om te werken aan het goede doel. Heel onze maatschappij wil ostentatief alle heilige huisjes omver werpen, ook waar het helemaal geen heilige huisjes waren.
Ik lig er niet wakker van als er her of der een kudde het plots opportuun vindt om naakt te gaan poseren voor het goede doel, maar ik vraag me wel af wat het ene met het andere te maken heeft. Oh ja, ze laten anderen betalen om naar hun bloot lijf te kijken ? Voyeurisme voor het goede doel?
Ik heb het al gezegd, ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat we alleen nog interesse hebben voor seks, choquerende dingen en geweld... oh ja, ook voor geld en macht, maar dat was er altijd al bij.
De eerste drie dingen zijn stilletjes aan in zwang gekomen, en ik vind dat het verdacht veel begint te naderen naar het "Brood en Spelen" van de oude Romeinen, de decadentie, het teloorgaan van de normen en van de cultuur.
In Antwaarpen vonden ze het zelfs nodig om in alle stadsscholen het kruis van de mijtervan sinterklaas te verbieden. Allemaal in het kader van de neutraliteit. Het zou andersdenkenden kunnen kwetsen in hun gevoelens. Ik las een open brief van een islam-politica (lijstDD) die haar verbazing uit over deze maatregel... Vorig jaar moest de kerstversiering weg uit het stadshuis van Brussel om de islam niet voor het hoofd te stoten, terwijl het notabene een islamitische arbeider was die de versiering eerst had aangebracht. In beide gevallen waren de Islambeleiders heel verbaasd over de onzin van deze maatregelen.
Blijkbaar weten veel mensen niet het verschil tussen racisme en traditie... Wij stellen speciale slachtruimten ter beschikking van de Islambelijders, zodat zij hun tradities kunnen opvolgen, en gaan de onze overboord gooien om diezelfden mensen niet voor het hoofd te stoten???? Waar zijn ze mee bezig ? Sinterklaas heeft in de huidige traditie nog maar heel weinig te maken met de Heilige Sint Nicolaas, en Kerstmis is in onze traditie gelukkig nog steeds iets meer dan alleen een vreetfestijn.
Om terug te komen op het naakt voor het goede doel, daar bewijst het feit dat een dergelijk iets aandacht trekt, al meer dan voldoende dat het iets is wat buiten onze normale levensfeer zit. Het is dus wel degelijk de bedoeling de aandacht te trekken, te choqueren.
Ik heb niets tegen naakt, in tegendeel, ik heb een opleiding als beeldhouwer gevolgd, en een van de moeilijkste en dankbaarste dingen om te leren beeldhouwen is de mens, zowel het mannelijk als het vrouwelijke lijf is een prachtig studieobject. En dan gaat het niet over het feit of het een jonge en een knappe is, een torso van een oude afgebeulde, versleten oude man biedt nog veel meer uitdaging aan de beeldhouwer dan een zachte en afgeronde lijn. Maar naakt gaan rondlopen hoort gewoonweg niet tot onze cultuur, wij voelen dat niet aan als "normaal". Kijk naar de naturisten, luister naar hun argumenten, en je hoort een verdedigende en een agressieve toon in hun argumenten, waarmee zij als het ware zelf beklemtonen dat zij iets willen doorbreken. Ook het feit dat zij dit doen in een min of meer afgesloten zone zegt iets.
Nee, het komt er weer op neer dat wij onze eigenheid steeds weer willen overboord gooien, en bewijzen dat wij niet meer vast hangen aan al die ouderwetse dingen. Wij werpen meteen ook maar al ons cultureel eigen overboord, en zetten niets in de plaats, nee, alleen tonen dat wij volkomen vrij zijn. Vrij in het niets, in het nihilisme.
Je moet echt eens op de rommelmarkt gaan rondlopen, en kijken naar oude kranten en oude tijdschriften... En maak dan eens de vergelijking op met uw dagblad van de dag van vandaag, uw tijdschrift van nu... Doe de moeite om eens te proberen dat te bekijken in stapjes in de tijd, en zie hoe we langzaam aan steeds meer en meer naar de sensatie zijn gaan neigen. En als je het zo ziet, dan kun je niet anders dan vaststellen dat het beangstigend is, we zouden die oude kranten, die oude tijdschriften niet meer kopen mochten ze nu verschijnen ! We kunnen ons niet meer voorstellen dat er dan iemand die dingen kocht ! En toch werden dan relatief meer kranten en meer tijdschriften verkocht dan nu.
In die tijd waren kranten gewoon informatief, ze hadden wel een bepaalde strekking, maar ze bleven in de eerste plaats informatief en leerrijk. Idem voor de tijdschriften, de vrouwenboekjes van toen waren vol met tips voor het huishouden en het gezin...
Nu zie je op de voorpagina artikels over die filmster die het aanpapt met die zanger, of over de zoveelste buitenechtelijke kleine van deze of gene star...Of een foto van een waterende prins, waarbij, oh genot, de prinselijke piemel op de voorpagina prijkt...
Waar is het begonnen ? Wat heeft veroorzaakt dat plots normen geen normen meer zijn? Integendeel, dat normen verkeerd lijken.
Weet je, soms heb ik weemoed naar de tijd dat men met de Hel zwaaide om ons af te schrikken. Nu is de hel blijkbaar geen of een duidelijk verkeerd argument in de opvoeding, maar men kan niet anders dan vaststellen dat we steeds minder en minder eerbied hebben voor elkaar. We gaan zelfs bloot gaan staan .
voor het goede doel.
djudedju
Men zal wel weer zeggen dat ik ouderwets ben, maar weet je, als dat ouderwets is, dan ben ik blij dat ik ouderwets ben! Dat is dan voor mij een eretitel, net zoals de "Geus" een eretitel werd voor de protestanten.
Laat mij maar mijn normen houden, ik heb dan weer iets in mijn bezit dat de meesten blijkbaar niet meer hebben...'t Zal nog waarde krijgen !
tot de volgende ?
zaterdag, december 13, 2008
zon zomzom
Van hier uit is het hemels weer...maar buiten is het koud! Gisteren is het niet gestopt met vriezen, en wellicht zal het nu alleen in het zonnetje iets boven de nul uitkomen.
Het lijkt wel of we toch nog een ouderwetse winter gaan krijgen. In Nederland beginnen ze al weer luidop te dromen van een elfstedentocht...Maar stellen vast dat de jeugd niet meer weet wat klunen is.
Eeuwen lang was het hier een wijngebied, tot we in een koudere periode terecht kwamen, en wijn niet meer rendabel bleek in onze contreien. Nu zien we dat de wijnstokken terug opduiken in ons landschap, en dat onze wijnen zelfs prijzen wegkapen.
Het lijkt dus wel dat weer terug in een warmere periode zitten... In zover dat gegeven niet alleen een statistisch gegeven is... Ik ga niet opnieuw de discussie aan of er een externe oorzaak is aan die opwarming of niet, integendeel ik verwelkom het nieuwe bewustzijn om beter om te springen met de aarde, in zoverre dat het weer niet in werkelijkheid een politieke stunt is om weer andere en nieuwe bronnen van belastingen te kunnen heffen.
Ik maak me over de temperatuur geen zorgen, over moeder aarde wel.
En op dat punt lopen onze bedoelingen zeer erg gelijk. Wat eigenlijk het belangrijkste is in heel die zaak.
Ik weet niet of wensen helpt, maar mijn enige wens in dit verband is dat de wereld eindelijk eens gezond verstand zou krijgen...Dan waren de moeilijkheden meteen opgelost. Maar ze twisten hier en nu al over wat gezond verstand is! Als ze dat al niet weten, hoe kunnen ze het dan ooit hebben ?
De meesten vertalen gezond verstand in "gelijk hebben", want eenieder is er voor zich van overtuigd dat hij het gezonde verstand heeft en vertegenwoordigt... Het zou misschien al een heel winstpunt zijn als we beseffen dat de waarheid gewoonlijk ergens in het midden ligt. (Dat is een van de briljante dingen aan onze overlegcultuur inzake arbeidsovereenkomsten en dergelijke - daar ontmoet je elkaar altijd ergens halverwege, wat goed is !)
Het lijkt wel of het des mensen is om altijd en eeuwig, over alles en nog wat, "zijn" gelijk te hebben... en dit te verdedigen tegen alle anderen in. Ik vind het een wonder dat we desondanks toch nog zoveel verwezentlijkt hebben, en ik ben er helemaal niet van verwonderd dat er zoveel misloopt op onze aarde.
Ik weet niet of andere rassen dan het blanke, ook zo een ik-mentaliteit hebben, wellicht wel, maar op een of andere manier hebben wij "westerlingen" (vind ik leuk het westen en het oosten aanduiden op een bol...)een voorsprong genomen, en gebruiken dit om onze superioriteit over de anderen in het zonnetje te zetten. We moordden er hele rassen voor uit !
Het begint al met het beschrijven van ons werelddeel: Europa ! Heb je al eens op een wereldbol gekeken ? Amerika, dat zou je makkelijk als twee werelddelen kunnen bekijken, twee enorme stukken die amper een verbinding hebben. Als je het vergelijkt met Afrika, dan zul je wellicht de neiging hebben te vragen: "Waarom hier wel en Zuid Amerika niet?"... Maar als je naar Europa kijkt, dan weet je het helemaal niet meer ! Je kunt hoogstens van een aanwasje spreken aan Azië. Als we dezelfde norm hanteren als bij Amerika, dan zouden we hier moeten spreken van een groot blok, bestaande uit Afrika, Azië en Europa, wat bv zou kunnen Eurafrazië zou kunnen genoemd worden... Maar nee, wij vinden het zo nodig dat kleine aanwasje, waar wij toevallig wonen een werelddeel te noemen. Grootheidswaan in het kwadraat.
ochottekes....
Hé, ik weet niet of je soms de reacties op mijn blogjes bekijkt... Gisteren kreeg ik een (anonieme) leuke op mijn gps... Een dame die laat weten dat haar man nu ruzie maakt met de damesstem op de gps... Doet me denken aan een uitstap met Jef. Jef kwam ons halen voor een van de uitstappen van onze gepensioneerdenbond. Hij had zijn gps opgezet, maar ik had aan Jef gezegd beter die andere weg te nemen, teneinde de eeuwige files rond Brussel te vermijden... En ja, dan vonden wij het ook leuk dat de gpsmadam steeds weer wilde dat we terugkeerden... Vooral toen ze een moment verwarde tussen de autosnelweg en een gelijklopende weg, en ons zei op de autosnelweg linksaf te slaan... Nochtans is het wonderlijk hoe accuraat die machientjes zijn, en hoe snel ze zich aanpassen aan een nieuwe situatie. Bart vertelde dat zijn gps blijkbaar ook een geheugen heeft voor ooit gebruikte banen. Toen hij eens zijn gps had aanstaan, en ons als eindadres had aangeduid, reed hij een van de kleine baantjes in, die je alleen kent als je van de streek bent. Bij een volgende rit duidde zijn gps dat baantje aan als beste weg...
Ik ga stoppen, oh ja, op de rommelmarkt vond ik een mooie ... wandelstok... Ik vraag mij af wat mijn kinderen ooit zullen doen met die massa wandelstokken... Hopelijk bijeenhouden, want het wordt stilaan een mooie en waardevolle verzameling...
tot de volgende ?
Het lijkt wel of we toch nog een ouderwetse winter gaan krijgen. In Nederland beginnen ze al weer luidop te dromen van een elfstedentocht...Maar stellen vast dat de jeugd niet meer weet wat klunen is.
Eeuwen lang was het hier een wijngebied, tot we in een koudere periode terecht kwamen, en wijn niet meer rendabel bleek in onze contreien. Nu zien we dat de wijnstokken terug opduiken in ons landschap, en dat onze wijnen zelfs prijzen wegkapen.
Het lijkt dus wel dat weer terug in een warmere periode zitten... In zover dat gegeven niet alleen een statistisch gegeven is... Ik ga niet opnieuw de discussie aan of er een externe oorzaak is aan die opwarming of niet, integendeel ik verwelkom het nieuwe bewustzijn om beter om te springen met de aarde, in zoverre dat het weer niet in werkelijkheid een politieke stunt is om weer andere en nieuwe bronnen van belastingen te kunnen heffen.
Ik maak me over de temperatuur geen zorgen, over moeder aarde wel.
En op dat punt lopen onze bedoelingen zeer erg gelijk. Wat eigenlijk het belangrijkste is in heel die zaak.
Ik weet niet of wensen helpt, maar mijn enige wens in dit verband is dat de wereld eindelijk eens gezond verstand zou krijgen...Dan waren de moeilijkheden meteen opgelost. Maar ze twisten hier en nu al over wat gezond verstand is! Als ze dat al niet weten, hoe kunnen ze het dan ooit hebben ?
De meesten vertalen gezond verstand in "gelijk hebben", want eenieder is er voor zich van overtuigd dat hij het gezonde verstand heeft en vertegenwoordigt... Het zou misschien al een heel winstpunt zijn als we beseffen dat de waarheid gewoonlijk ergens in het midden ligt. (Dat is een van de briljante dingen aan onze overlegcultuur inzake arbeidsovereenkomsten en dergelijke - daar ontmoet je elkaar altijd ergens halverwege, wat goed is !)
Het lijkt wel of het des mensen is om altijd en eeuwig, over alles en nog wat, "zijn" gelijk te hebben... en dit te verdedigen tegen alle anderen in. Ik vind het een wonder dat we desondanks toch nog zoveel verwezentlijkt hebben, en ik ben er helemaal niet van verwonderd dat er zoveel misloopt op onze aarde.
Ik weet niet of andere rassen dan het blanke, ook zo een ik-mentaliteit hebben, wellicht wel, maar op een of andere manier hebben wij "westerlingen" (vind ik leuk het westen en het oosten aanduiden op een bol...)een voorsprong genomen, en gebruiken dit om onze superioriteit over de anderen in het zonnetje te zetten. We moordden er hele rassen voor uit !
Het begint al met het beschrijven van ons werelddeel: Europa ! Heb je al eens op een wereldbol gekeken ? Amerika, dat zou je makkelijk als twee werelddelen kunnen bekijken, twee enorme stukken die amper een verbinding hebben. Als je het vergelijkt met Afrika, dan zul je wellicht de neiging hebben te vragen: "Waarom hier wel en Zuid Amerika niet?"... Maar als je naar Europa kijkt, dan weet je het helemaal niet meer ! Je kunt hoogstens van een aanwasje spreken aan Azië. Als we dezelfde norm hanteren als bij Amerika, dan zouden we hier moeten spreken van een groot blok, bestaande uit Afrika, Azië en Europa, wat bv zou kunnen Eurafrazië zou kunnen genoemd worden... Maar nee, wij vinden het zo nodig dat kleine aanwasje, waar wij toevallig wonen een werelddeel te noemen. Grootheidswaan in het kwadraat.
ochottekes....
Hé, ik weet niet of je soms de reacties op mijn blogjes bekijkt... Gisteren kreeg ik een (anonieme) leuke op mijn gps... Een dame die laat weten dat haar man nu ruzie maakt met de damesstem op de gps... Doet me denken aan een uitstap met Jef. Jef kwam ons halen voor een van de uitstappen van onze gepensioneerdenbond. Hij had zijn gps opgezet, maar ik had aan Jef gezegd beter die andere weg te nemen, teneinde de eeuwige files rond Brussel te vermijden... En ja, dan vonden wij het ook leuk dat de gpsmadam steeds weer wilde dat we terugkeerden... Vooral toen ze een moment verwarde tussen de autosnelweg en een gelijklopende weg, en ons zei op de autosnelweg linksaf te slaan... Nochtans is het wonderlijk hoe accuraat die machientjes zijn, en hoe snel ze zich aanpassen aan een nieuwe situatie. Bart vertelde dat zijn gps blijkbaar ook een geheugen heeft voor ooit gebruikte banen. Toen hij eens zijn gps had aanstaan, en ons als eindadres had aangeduid, reed hij een van de kleine baantjes in, die je alleen kent als je van de streek bent. Bij een volgende rit duidde zijn gps dat baantje aan als beste weg...
Ik ga stoppen, oh ja, op de rommelmarkt vond ik een mooie ... wandelstok... Ik vraag mij af wat mijn kinderen ooit zullen doen met die massa wandelstokken... Hopelijk bijeenhouden, want het wordt stilaan een mooie en waardevolle verzameling...
tot de volgende ?
vrijdag, december 12, 2008
Griep in het land...
Lap, ze zijn er daar mee, de eerste kou heeft zijn neus aan het venster gestoken, en de griep komt op bezoek.
Buikgriep dan nog wel ! Krampen, pijn, schijten als een lijster en zich nog ellendig voelen bovenop.
Remedie ? Niets doen, niet eten gedurende de diarreefase, en veel gesuikerd water drinken... Wat moet Anny en andere suikerzieken dan doen? Zuiver plat water ?
djudedju...
Nee, we hebben oscillococcinum in huis, dus vermijden we ook dit jaar wel weer de griep. Zoals ieder jaar. Zodra we iets voelen hup! oscillococcinum pakken.
Nee, geen griepspuitje voor ons. Sinds de specialist van wijlen onze Koen ons aanraadde geen griepspuitje te geven omdat dit ook negatieve effecten heeft, nemen we dat ook voor ons ter harte... Tot we ooit in een home belanden, want daar is er geen vrije keuze meer... Ik kreeg gewoon de mededeling dat de bewoners een griepspuitje kregen en dat het zoveel kost, gelieve te betalen op rekeningnummer....
Dat weten we dus ook weer... Vrijheid is een variabele.
Gisteren ben ik weer eens op controle geweest bij mijn specialist, en wat ik vreesde lijkt uit te komen... De laatste tijd heb ik meer en meer moeite om mijn linkerbeen in mijn wagen te krijgen. Ik ben al zo ver dat ik dat been met beide handen omvat en in mijn wagen hef... Als ik probeer een wandelingetje te maken, verrek ik van de pijn in mijn ...heupen, nog voor mijn rug begint op te spelen.
De dokter onderzocht me, en stelde dezelfde diagnose (goede dokter, volgt mijn diagnose), ik moet nu foto's laten maken van mijn linker heup... om te beginnen. Als ik me goed herinner uit mijn lessen fysiologie, is het het kraakbeenkapsel op het dijbeen en/of in het heupbeen dat naar de verdoemenis gaat. Ik doe pertang alle dagen, sinds ik voel dat ik heupen heb, wat lichte oefeningen in de hoop het vastgeroeste weer los te werken, maar veel helpt dat niet voor de kapotte onderdelen... Enfin, we zien wel. Als ik mijn heup moet laten opereren, dan laat ik meteen ook mijn prostaat bijwerken, dat het allemaal in één keer voorbij is. Liever de korte pijn dan de lange. Mijn grootste schrik is dat ik door het verplichte bedhouden weer een heleboel stappen achteruit zet voor mijn rug. Enfin, we zien wel... Misschien is het nog niet zo ver.
Wat ik je nog niet vertelde is dat ik, na mijn morfine, nu ook mijn andere pijn-medicamenten voor tweederden heb afgebouwd. (In samenspraak met mijn huisarts).
Ik sprak daar gisteren ook over met mijn specialist, die me aanraadt niet verder meer af te bouwen, want volgens hem is de pijn niet noemenswaardig verminderd, heb ik alleen wat winst door een verbeterde houding, en vooral winst door het feit dat de pijndrempel bij mij steeds hoger en hoger komt te liggen. Heb ik dan ook veel meer pijn aan mijn heup dan ik meen te voelen? Bizar.
Een mens is een wonderlijk wezen. Het komt er dus op neer, hoe langer je pijn hebt, hoe minder je het voelt. Zou dit bij iedereen zo zijn? Ik denk van niet, ik ken mensen die langzaam ten onder gaan aan pijn. Dan ben ik, met al mijn malaaien nog bij de goeden.
Ik heb me ook aangesloten bij de gilde der gps-ers. Gedaan met de enige vorm van ruzie die er in mijn gezinnetje wel eens voorkwam ! Anny hoort bij de massa vrouwen die geen kaart kunnen lezen, en dus was dat regelmatig een reden voor dispuut. "Naar waar moet ik nu ?" -stilte- "Ja, maar ik ben bijna aan het kruispunt !" "Ja, ik weet het ook niet !" "Maar kijk toch op de kaart" De meeste mannenmensen kennen dat... Het schijnt dus één van de verschillen te zijn tussen een mannelijk brein en een vrouwelijk. Vrouwen blijken niet de link te kunnen leggen tussen de kaart en de baan ... (Ze kunnen heel veel dingen beter dan de mannen, maar dat helpt me geen meter vooruit in de auto!). Vandaar dat ik, toen ik een sterk afgeprijsd exemplaar kon kopen, ik het maar gedaan heb. Nu zal er nog alleen peis en vree heersen in ons gezinnetje, het laatste euvel is ook opgeruimd.
Maar daarmee heb ik mezelf dus ook overgeleverd aan het kweken van luie hersenen... Het blijkt immers dat het onthouden van de baan, het bijstellen van de rijroute en dergelijke meer, dank zij de gps ook verdwijnt, net zoals het hoofdrekenen verdwijnt door het gebruik van die vermaledijde zakrekenmachines...
Nu ja, ik blog nog, ik woord kruis (leuke vervoeging hé?) en beoefen de kunst van het sudoku. Dus rest er bij mij nog wel enige hersengymnastiek. Oef ! (Schrijven blijkt een van de beste middelen te zijn om gezonde hersenen te behouden ! Binnen honderd jaar kan ik nog steeds zo goed zeveren als nu !)
Best dat mijn hersenen niet aan mijn heupen hangen.
of aan mijn lendenen.
Ik ben alle enkele dagen aan het "beeldhouwen"... In een stukje soepbeen zit ik te vijlen, te zagen en weg te slijpen dat het een lieve lust is. Met enige goede wil kun je al zien wat het worden zal, twee visjes die elkaar passeren. Het was al weer een tijdje geleden dat ik in been bezig was, en ik was vergeten hoe hard dat wel is! Op een moment schoof mijn machientje plots de verkeerde kant uit, en freesde een net boogje uit het vlees van mijn vinger. Ik kan je verzekeren dat dit een pijnlijke wonde is, ook al is het twee keer niets in omvang. Anny zegt dat dit wellicht komt omdat het in feite allemaal stukjes vlees zijn die uitgerukt worden, het ziet er wel uit als een snede, maar het is het dus niet echt. Gisteren dacht ik dat het wat zou verzweren ook, maar vanmorgen is de zwelling en de roodheid al weer geweken. De laatste tijd heb ik geleerd tijdens dat werk een stofmasker te dragen. Vooral als ik de grotere stukken wegslijp veroorzaak ik hopen stof... en dan zit ik een uurtje heerlijk te hoesten 's avonds... Dus: stofmasker op, dat helpt toch iets.
Deze namiddag weer naar tanteke. Benieuwd hoe ze nu zal zijn... De laatste keer was het weer wat minder, en wist ze weer van de wereld niet. Gek hoe ze op sommige dagen dan weer goed bij is ! Nu, ze is bijlange niet zo slecht als Etienne, de kennis waarover ik je vertelde, die Alzheimer heeft. Die weet niet meer dat hij leeft, zit daar te zitten, neemt zelfs geen notitie van ons en sluit zijn ogen om de wereld die hij niet meer kent buiten te sluiten. Erg.
Dan heb ik liever pijn in mijn rug. en heup.
Ik heb het gevoel dat die mensen zich eenzaam voelen. Zelfs als er bezoek is, zijn ze al voor je weer weggaat vergeten dat je er bent, vergeten wie je bent. Het enige stukje wereld dat ze nog hebben gaat niet verder dan hun eigen brein, en dat krimpt. Ik heb je al gezegd dat ik me rijk voel dank zij het feit dat ik zoveel lees, dat ik zo'n grote voorraad feitjes en anekdotes en wetenswaardigheden heb verzameld... Zou je voelen dat het wegebt? Ik hoop van niet, want dan zou die ziekte nog veel erger zijn dan wij aan de buitenkant bevroeden...
Ik denk dat dit veel erger zou zijn dan lichamelijke pijn. Hopelijk brengt het gemis aan besef ook mee dat ze niet weten dat ze dat allemaal aan het verliezen zijn. Etienne was een mens die in zijn job behoorlijk geestelijk moest presteren, eens op pensioen zat hij ook nog bezig met zijn peecee en dergelijke, en niettemin zie je dat plots allemaal verdwijnen... Om bang van te worden !
Als ik me een beeld moet maken van de "hel", dan is dat voor mij de grote leegte... Geen licht, geen geluid, geen gevoel... het volkomen niets. Als ik naar Etienne kijk, dan zie ik hem in mijn verbeelding stilletjes dat grote niets ingaan... Er is geen mens die dat verdient ! In het begin had hij nog momenten dat hij besefte wat er gebeurde, heel pijnlijk, maar die fase lijkt nu ook voorbij, er rest een steeds legere wereld.
Ik heb niet het gevoel dat hij nu nog afziet, hij heeft wellicht ook daarvan geen besef meer. Vraag je hem hoe het is, dan is het steevast "Goed", en dan kijkt hij weer weg, in het grote niets. Vraag je hem iets, dan verwijst hij naar zijn vrouw, zijn geheugen... hij heeft alleen nog een externe harde schijf, maar dat herinnert hij zich nog alleen op het moment van de vraagstelling. Ik heb het onzinnige gevoel dat hij nog doder is dan de zoon die wij verloren. Het is moeilijk aan een "Goede God" te geloven bij dergelijke dingen.
tot de volgende ?
Buikgriep dan nog wel ! Krampen, pijn, schijten als een lijster en zich nog ellendig voelen bovenop.
Remedie ? Niets doen, niet eten gedurende de diarreefase, en veel gesuikerd water drinken... Wat moet Anny en andere suikerzieken dan doen? Zuiver plat water ?
djudedju...
Nee, we hebben oscillococcinum in huis, dus vermijden we ook dit jaar wel weer de griep. Zoals ieder jaar. Zodra we iets voelen hup! oscillococcinum pakken.
Nee, geen griepspuitje voor ons. Sinds de specialist van wijlen onze Koen ons aanraadde geen griepspuitje te geven omdat dit ook negatieve effecten heeft, nemen we dat ook voor ons ter harte... Tot we ooit in een home belanden, want daar is er geen vrije keuze meer... Ik kreeg gewoon de mededeling dat de bewoners een griepspuitje kregen en dat het zoveel kost, gelieve te betalen op rekeningnummer....
Dat weten we dus ook weer... Vrijheid is een variabele.
Gisteren ben ik weer eens op controle geweest bij mijn specialist, en wat ik vreesde lijkt uit te komen... De laatste tijd heb ik meer en meer moeite om mijn linkerbeen in mijn wagen te krijgen. Ik ben al zo ver dat ik dat been met beide handen omvat en in mijn wagen hef... Als ik probeer een wandelingetje te maken, verrek ik van de pijn in mijn ...heupen, nog voor mijn rug begint op te spelen.
De dokter onderzocht me, en stelde dezelfde diagnose (goede dokter, volgt mijn diagnose), ik moet nu foto's laten maken van mijn linker heup... om te beginnen. Als ik me goed herinner uit mijn lessen fysiologie, is het het kraakbeenkapsel op het dijbeen en/of in het heupbeen dat naar de verdoemenis gaat. Ik doe pertang alle dagen, sinds ik voel dat ik heupen heb, wat lichte oefeningen in de hoop het vastgeroeste weer los te werken, maar veel helpt dat niet voor de kapotte onderdelen... Enfin, we zien wel. Als ik mijn heup moet laten opereren, dan laat ik meteen ook mijn prostaat bijwerken, dat het allemaal in één keer voorbij is. Liever de korte pijn dan de lange. Mijn grootste schrik is dat ik door het verplichte bedhouden weer een heleboel stappen achteruit zet voor mijn rug. Enfin, we zien wel... Misschien is het nog niet zo ver.
Wat ik je nog niet vertelde is dat ik, na mijn morfine, nu ook mijn andere pijn-medicamenten voor tweederden heb afgebouwd. (In samenspraak met mijn huisarts).
Ik sprak daar gisteren ook over met mijn specialist, die me aanraadt niet verder meer af te bouwen, want volgens hem is de pijn niet noemenswaardig verminderd, heb ik alleen wat winst door een verbeterde houding, en vooral winst door het feit dat de pijndrempel bij mij steeds hoger en hoger komt te liggen. Heb ik dan ook veel meer pijn aan mijn heup dan ik meen te voelen? Bizar.
Een mens is een wonderlijk wezen. Het komt er dus op neer, hoe langer je pijn hebt, hoe minder je het voelt. Zou dit bij iedereen zo zijn? Ik denk van niet, ik ken mensen die langzaam ten onder gaan aan pijn. Dan ben ik, met al mijn malaaien nog bij de goeden.
Ik heb me ook aangesloten bij de gilde der gps-ers. Gedaan met de enige vorm van ruzie die er in mijn gezinnetje wel eens voorkwam ! Anny hoort bij de massa vrouwen die geen kaart kunnen lezen, en dus was dat regelmatig een reden voor dispuut. "Naar waar moet ik nu ?" -stilte- "Ja, maar ik ben bijna aan het kruispunt !" "Ja, ik weet het ook niet !" "Maar kijk toch op de kaart" De meeste mannenmensen kennen dat... Het schijnt dus één van de verschillen te zijn tussen een mannelijk brein en een vrouwelijk. Vrouwen blijken niet de link te kunnen leggen tussen de kaart en de baan ... (Ze kunnen heel veel dingen beter dan de mannen, maar dat helpt me geen meter vooruit in de auto!). Vandaar dat ik, toen ik een sterk afgeprijsd exemplaar kon kopen, ik het maar gedaan heb. Nu zal er nog alleen peis en vree heersen in ons gezinnetje, het laatste euvel is ook opgeruimd.
Maar daarmee heb ik mezelf dus ook overgeleverd aan het kweken van luie hersenen... Het blijkt immers dat het onthouden van de baan, het bijstellen van de rijroute en dergelijke meer, dank zij de gps ook verdwijnt, net zoals het hoofdrekenen verdwijnt door het gebruik van die vermaledijde zakrekenmachines...
Nu ja, ik blog nog, ik woord kruis (leuke vervoeging hé?) en beoefen de kunst van het sudoku. Dus rest er bij mij nog wel enige hersengymnastiek. Oef ! (Schrijven blijkt een van de beste middelen te zijn om gezonde hersenen te behouden ! Binnen honderd jaar kan ik nog steeds zo goed zeveren als nu !)
Best dat mijn hersenen niet aan mijn heupen hangen.
of aan mijn lendenen.
Ik ben alle enkele dagen aan het "beeldhouwen"... In een stukje soepbeen zit ik te vijlen, te zagen en weg te slijpen dat het een lieve lust is. Met enige goede wil kun je al zien wat het worden zal, twee visjes die elkaar passeren. Het was al weer een tijdje geleden dat ik in been bezig was, en ik was vergeten hoe hard dat wel is! Op een moment schoof mijn machientje plots de verkeerde kant uit, en freesde een net boogje uit het vlees van mijn vinger. Ik kan je verzekeren dat dit een pijnlijke wonde is, ook al is het twee keer niets in omvang. Anny zegt dat dit wellicht komt omdat het in feite allemaal stukjes vlees zijn die uitgerukt worden, het ziet er wel uit als een snede, maar het is het dus niet echt. Gisteren dacht ik dat het wat zou verzweren ook, maar vanmorgen is de zwelling en de roodheid al weer geweken. De laatste tijd heb ik geleerd tijdens dat werk een stofmasker te dragen. Vooral als ik de grotere stukken wegslijp veroorzaak ik hopen stof... en dan zit ik een uurtje heerlijk te hoesten 's avonds... Dus: stofmasker op, dat helpt toch iets.
Deze namiddag weer naar tanteke. Benieuwd hoe ze nu zal zijn... De laatste keer was het weer wat minder, en wist ze weer van de wereld niet. Gek hoe ze op sommige dagen dan weer goed bij is ! Nu, ze is bijlange niet zo slecht als Etienne, de kennis waarover ik je vertelde, die Alzheimer heeft. Die weet niet meer dat hij leeft, zit daar te zitten, neemt zelfs geen notitie van ons en sluit zijn ogen om de wereld die hij niet meer kent buiten te sluiten. Erg.
Dan heb ik liever pijn in mijn rug. en heup.
Ik heb het gevoel dat die mensen zich eenzaam voelen. Zelfs als er bezoek is, zijn ze al voor je weer weggaat vergeten dat je er bent, vergeten wie je bent. Het enige stukje wereld dat ze nog hebben gaat niet verder dan hun eigen brein, en dat krimpt. Ik heb je al gezegd dat ik me rijk voel dank zij het feit dat ik zoveel lees, dat ik zo'n grote voorraad feitjes en anekdotes en wetenswaardigheden heb verzameld... Zou je voelen dat het wegebt? Ik hoop van niet, want dan zou die ziekte nog veel erger zijn dan wij aan de buitenkant bevroeden...
Ik denk dat dit veel erger zou zijn dan lichamelijke pijn. Hopelijk brengt het gemis aan besef ook mee dat ze niet weten dat ze dat allemaal aan het verliezen zijn. Etienne was een mens die in zijn job behoorlijk geestelijk moest presteren, eens op pensioen zat hij ook nog bezig met zijn peecee en dergelijke, en niettemin zie je dat plots allemaal verdwijnen... Om bang van te worden !
Als ik me een beeld moet maken van de "hel", dan is dat voor mij de grote leegte... Geen licht, geen geluid, geen gevoel... het volkomen niets. Als ik naar Etienne kijk, dan zie ik hem in mijn verbeelding stilletjes dat grote niets ingaan... Er is geen mens die dat verdient ! In het begin had hij nog momenten dat hij besefte wat er gebeurde, heel pijnlijk, maar die fase lijkt nu ook voorbij, er rest een steeds legere wereld.
Ik heb niet het gevoel dat hij nu nog afziet, hij heeft wellicht ook daarvan geen besef meer. Vraag je hem hoe het is, dan is het steevast "Goed", en dan kijkt hij weer weg, in het grote niets. Vraag je hem iets, dan verwijst hij naar zijn vrouw, zijn geheugen... hij heeft alleen nog een externe harde schijf, maar dat herinnert hij zich nog alleen op het moment van de vraagstelling. Ik heb het onzinnige gevoel dat hij nog doder is dan de zoon die wij verloren. Het is moeilijk aan een "Goede God" te geloven bij dergelijke dingen.
tot de volgende ?
donderdag, december 11, 2008
't containerpark
Telkens ik het reclamefilmpje zie over de frituurolie die naar het containerpark moet gebracht worden, lopen er kriebelingen over heel mijn lijf...
In den beginne was het idee van een containerpark een voortreffelijk idee! Eindelijk was er een mogelijkheid om sloopafval, tuinafval en dergelijke naar toe te brengen, maar zo is het niet gebleven ! Het containerpark is al lang uitgegroeid tot een park met vele mogelijkheden: er is een afdeling voor elektrische apparaten, een afdeling voor klein gevaarlijk afval, een afdeling voor glas, een afdeling voor... en voor...
Kortom het lijkt er steeds meer op dat we straks met zijn allen al ons huisvuil zelf maar naar het containerpark moeten brengen.
Neem nu die frituurolie...
Volgens het filmpje moet ik de vuile frituurolie overgieten in een plasticfles, dan mijn wagen nemen en roet en CO2 uitbrakend 7 kilometer en oneffen ver rijden (en terug) om daar het flesje afvalolie af te leveren, met de bedoeling dat men er dan biobrandstof zal van maken, waarvoor wij dan ook nog eens dik moeten betalen om het in ons voertuig te krijgen, waarna wij het kunnen gebruiken om roet en CO2 uitbrakend mijn nieuwe voorraad vuile frituurolie naar het containerpark te brengen. Ik zou nog vergeten te vertellen dat het straks een stuk meer dan 7 km wordt naar het containerpark, want de kortste weg erheen zal wellicht binnenkort verboden worden voor motorvoertuigen, om het milieu te beschermen...
Ik heb het gevoel dat ik ergens iets niet begrijp in de redenering.
U ook ?
Oh ja, wij zijn hier nog bij de goeie, het containerpark is hier (voorlopig) nog gratis. In veel gemeenten (komt van gemeen) moet je daar al voor betalen ook. Dan wordt het lijstje nog beangstigender...Moet je nog betalen om er biobrandstof van te maken, die je dan dik belast moet terugkopen om... Nee, er klopt iets niet.
Waar vind ik het "groen" in dat systeem terug? Want dat zou uiteindelijk de bedoeling zijn !
Het wordt nog erger, want men houdt geen rekening met het feit dat er mensen zijn die geen wagen hebben, en die dus voor het huisvuil dat "thuishoort" (???) in het containerpark een of ander vriendelijke buur moeten vinden die dat wil doen... Natuurlijk kun je dat niet afwerken met een simpel "merci"... Je moet op zijn minst een of een paar pintjes offreren, en soms zelfs betalen. Ondertussen kun je je voorraad plastic flessen vol frituurolie rustig bijhouden tot het "eens past"...
Zou het niet veel simpeler zijn dat we die flessen frituurolie kunnen buitenzetten met het gewone huisvuil, en dat het meegenomen wordt door de ophalers ? Technisch kan het niet zo moeilijk zijn om een vat of kuip aan die grote vrachtwagen te monteren om de olie in leeg te laten druipen, waarna de lege flessen in de afdeling PMD kan geworpen worden...
Of is deze redenering te groen?
Idem voor glas... Ik zie regelmatig in andere gemeenten dat het glas opgehaald wordt. Hier niet, hier breek je de poten over de lege flesjes in de graskanten. Veel netter.
Maar ja... Wat ken ik daar nu van ?
Toen ik nog, héél lang geleden in Loppem woonde, bestond daar een systeem die er in bestond dat ieder gezin een bepaalde som betaalde voor de huisvuilomhaling. Daarvoor ontving je een aantal huisvuilzakken. Kwam je er niet mee toe, dan moest je maar zakken bijkopen. (Tamelijk duur). Maar bijna niemand moest zakken bijkopen, omdat er een ingenieus idee in zat: Een eenpersoonsgezin kreeg 26 zakken, tweepersoonsgezin kreeg 52 zakken, drie- en vierpersoonsgezinnen kregen er 78 en zo verder. Het was dus een gezinsvriendelijk systeem.
Hier niet, hier betaalt de vervuiler is het principe... Dus gaat een groot stuk van het kindergeld van jonge gezinnen naar het huisvuil. Alles ten bate van het kind... Want hier betaal je per kilo. In sommige gemeenten doet men dan nog een tegemoetkoming voor de gezinnen waar pampers gebruikt worden, en kun je deze in speciale zakken gratis of bijna gratis laten meenemen. Hier niet. Pampers worden meegewogen.
Eigenlijk verwonder ik me er over dat er niet nog meer zwerfvuil is !
Ik vraag me af wat de mannen en de kleine vrachtwagentjes kosten aan het stad, die nu hele dagen het grondgebied af struinen om het zwerfvuil op te halen... En niet te vergeten, de uren die ze zoek brengen met het ontleden van dit zwerfvuil om te pogen alsnog de vervuiler te vinden??
Ik wil ze gratis een ideetje aan de hand doen: Plastic kun je ook maken van aardolie, dat is de laatste tijd heel duur geweest, is er geen mogelijkheid dit door te rekenen in duurdere PMD-zakken, kunnen jullie nog meer de strop toehalen, en kan het zwerfvuil weelderig tieren.
Och, ik weet wel dat niet alle zwerfvuil afkomstig is van de zo belaagde inwoners van de stad, ze krijgen hulp, hulp van de hele horden wielertouristen die ieder overbodig grammetje zo vlug mogelijk verwijderen. Dat er gemeenten zijn die her en der van die vuilnisopvangers zetten (een groot wijd net, uitmondend in een vuilnisemmer) is iets wat de vroede heren hier nog nooit gezien hebben.
Alhoewel, ik twijfel eerlijk gezegd, of die vuilvangnetten wel nuttig zijn... Ik heb ooit meegewerkt aan wandeltochten, waar de wandelaars gratis drank aangeboden kregen in plasticbekers... Wij hadden in de eerste vijfhonderd meter na de uitdeling twaalf vuilnisbakken gezet op regelmatige afstanden van elkaar... 's Avonds raapten wij dan nog honderden bekertjes op die zomaar aan de kant gezwierd waren...
Dat komt wellicht omdat de mens hier nog geen groene refleks heeft.
Hoe zou dat komen???????????????????????????????
Och, het is niet mijn bedoeling van mijn gemeente over de kam te scheren, want de meeste doen exact hetzelfde. Wellicht gaan we evolueren naar een systeem zoals in Zwitserland, waar je voor het wegwerpen van een papiertje, een kauwgum of een sigaret een torenhoge boete krijgt...
Dan doen ze het wel, maar of ze dan een groene refleks krijgen???
In de scholen willen ze dit groene bewustzijn in de kinderzieltjes inprenten. Daartoe gaan ze heel, heel ver, en prediken dat ze allen moeten vegetariër worden, en nog liever veganisten. Wellicht weten ze niet dat de dierlijke vetten die we binnen krijgen de voeding van de hersenen zijn (oude mensen die nog behoorlijk vlees eten zijn veel meer bestand tegen dementie en Alzheimer)... wellicht van daar dat ze de bal nu niet langer rechts van het doel trappen, maar uiterst links van het plein. Met andere woorden, ze doen net zoals vroeger in de colleges... Daar werden allerlei dwangmiddelen gebruikt om het katholicisme er in te stampen, met het gevolg dat oud-leerlingen van het college het grootste percentage anti-kerkelijken tellen.
Met andere woorden, het helpt niet te verplichten of door te drammen... Je moet een mens bewust maken door met hem te redeneren en hem te overtuigen met zinnige argumenten.
Als je alleen maar groen denkt, dan kom je onvermijdelijk in aanvaring met de mensen die alleen maar economisch denken, want die twee dingen lijken veelal onverenigbaar. Je moet dan ook alle aspecten bekijken, er over redeneren en het afwegen tegen elkaar, kijken naar de korte termijn, maar ook durven kijken naar de lange termijn. Gewoon, redeneren over het geheel der dingen. Dan hoef je niet de vijand te zijn van de economisten of van de groenen, dan kun je veelal de ideeën verzoenen, en wellicht het groen als economisch element laten meetellen.
Ook moeten we veel meer investeren in het houdbare der dingen. Een klein voorbeeldje, indertijd werden de woningen van zeer vooruitstrevende mensen geïsoleerd met Isomo (piepschuim) of men spoot de spouwen vol met een soort isolerend schuim.
Het stond buiten kijf dat dit goede isolatoren waren... alleen, als je nu kijkt in de spouw van die muren waar men isomo of dat spuitschuim in aanbracht, dan is er niets meer van terug te vinden. Waar is het naartoe ? ?? Opgelost... In wat ? En waar is dat naartoe ? Was dit schadelijk ?
Dus nu gebruiken we geen piepschuim meer voor isolatie, maar is dat wat we nu gebruiken voldoende uitgetest ? Geeft het geen dampen af die schadelijk zijn?...
We hebben jaren horen zweren dat een gsm niet schadelijk is, nu luidt het plots heel anders. We hebben jaren margarine met linolzuur moeten eten, nu plots blijkt het slecht, en we kunnen dit lijstje eindeloos lang maken, suiker, aspartaam, bewaarmiddelen, poetsproducten... te veel om op te noemen. Eerst worden ze hemelhoog geprezen en een hele tijd nadien blijken ze de oorzaak te zijn alle soorten onheil.
We zijn, om het voorzichtig uit te drukken, veel te gehaast om voorwaarts te stappen op de ladder van de vooruitgang...Zonder na te gaan of we wel de juiste stappen zetten... Met alle nefaste gevolgen vandien. En dan krijgen we jarenlange discussies of het nu ecologisch beter is om de lijken te verassen of te begraven, en ga ook dat lijstje maar af...
We stappen niet vooruit, we hollen...blindelings...
tot de volgende ?
In den beginne was het idee van een containerpark een voortreffelijk idee! Eindelijk was er een mogelijkheid om sloopafval, tuinafval en dergelijke naar toe te brengen, maar zo is het niet gebleven ! Het containerpark is al lang uitgegroeid tot een park met vele mogelijkheden: er is een afdeling voor elektrische apparaten, een afdeling voor klein gevaarlijk afval, een afdeling voor glas, een afdeling voor... en voor...
Kortom het lijkt er steeds meer op dat we straks met zijn allen al ons huisvuil zelf maar naar het containerpark moeten brengen.
Neem nu die frituurolie...
Volgens het filmpje moet ik de vuile frituurolie overgieten in een plasticfles, dan mijn wagen nemen en roet en CO2 uitbrakend 7 kilometer en oneffen ver rijden (en terug) om daar het flesje afvalolie af te leveren, met de bedoeling dat men er dan biobrandstof zal van maken, waarvoor wij dan ook nog eens dik moeten betalen om het in ons voertuig te krijgen, waarna wij het kunnen gebruiken om roet en CO2 uitbrakend mijn nieuwe voorraad vuile frituurolie naar het containerpark te brengen. Ik zou nog vergeten te vertellen dat het straks een stuk meer dan 7 km wordt naar het containerpark, want de kortste weg erheen zal wellicht binnenkort verboden worden voor motorvoertuigen, om het milieu te beschermen...
Ik heb het gevoel dat ik ergens iets niet begrijp in de redenering.
U ook ?
Oh ja, wij zijn hier nog bij de goeie, het containerpark is hier (voorlopig) nog gratis. In veel gemeenten (komt van gemeen) moet je daar al voor betalen ook. Dan wordt het lijstje nog beangstigender...Moet je nog betalen om er biobrandstof van te maken, die je dan dik belast moet terugkopen om... Nee, er klopt iets niet.
Waar vind ik het "groen" in dat systeem terug? Want dat zou uiteindelijk de bedoeling zijn !
Het wordt nog erger, want men houdt geen rekening met het feit dat er mensen zijn die geen wagen hebben, en die dus voor het huisvuil dat "thuishoort" (???) in het containerpark een of ander vriendelijke buur moeten vinden die dat wil doen... Natuurlijk kun je dat niet afwerken met een simpel "merci"... Je moet op zijn minst een of een paar pintjes offreren, en soms zelfs betalen. Ondertussen kun je je voorraad plastic flessen vol frituurolie rustig bijhouden tot het "eens past"...
Zou het niet veel simpeler zijn dat we die flessen frituurolie kunnen buitenzetten met het gewone huisvuil, en dat het meegenomen wordt door de ophalers ? Technisch kan het niet zo moeilijk zijn om een vat of kuip aan die grote vrachtwagen te monteren om de olie in leeg te laten druipen, waarna de lege flessen in de afdeling PMD kan geworpen worden...
Of is deze redenering te groen?
Idem voor glas... Ik zie regelmatig in andere gemeenten dat het glas opgehaald wordt. Hier niet, hier breek je de poten over de lege flesjes in de graskanten. Veel netter.
Maar ja... Wat ken ik daar nu van ?
Toen ik nog, héél lang geleden in Loppem woonde, bestond daar een systeem die er in bestond dat ieder gezin een bepaalde som betaalde voor de huisvuilomhaling. Daarvoor ontving je een aantal huisvuilzakken. Kwam je er niet mee toe, dan moest je maar zakken bijkopen. (Tamelijk duur). Maar bijna niemand moest zakken bijkopen, omdat er een ingenieus idee in zat: Een eenpersoonsgezin kreeg 26 zakken, tweepersoonsgezin kreeg 52 zakken, drie- en vierpersoonsgezinnen kregen er 78 en zo verder. Het was dus een gezinsvriendelijk systeem.
Hier niet, hier betaalt de vervuiler is het principe... Dus gaat een groot stuk van het kindergeld van jonge gezinnen naar het huisvuil. Alles ten bate van het kind... Want hier betaal je per kilo. In sommige gemeenten doet men dan nog een tegemoetkoming voor de gezinnen waar pampers gebruikt worden, en kun je deze in speciale zakken gratis of bijna gratis laten meenemen. Hier niet. Pampers worden meegewogen.
Eigenlijk verwonder ik me er over dat er niet nog meer zwerfvuil is !
Ik vraag me af wat de mannen en de kleine vrachtwagentjes kosten aan het stad, die nu hele dagen het grondgebied af struinen om het zwerfvuil op te halen... En niet te vergeten, de uren die ze zoek brengen met het ontleden van dit zwerfvuil om te pogen alsnog de vervuiler te vinden??
Ik wil ze gratis een ideetje aan de hand doen: Plastic kun je ook maken van aardolie, dat is de laatste tijd heel duur geweest, is er geen mogelijkheid dit door te rekenen in duurdere PMD-zakken, kunnen jullie nog meer de strop toehalen, en kan het zwerfvuil weelderig tieren.
Och, ik weet wel dat niet alle zwerfvuil afkomstig is van de zo belaagde inwoners van de stad, ze krijgen hulp, hulp van de hele horden wielertouristen die ieder overbodig grammetje zo vlug mogelijk verwijderen. Dat er gemeenten zijn die her en der van die vuilnisopvangers zetten (een groot wijd net, uitmondend in een vuilnisemmer) is iets wat de vroede heren hier nog nooit gezien hebben.
Alhoewel, ik twijfel eerlijk gezegd, of die vuilvangnetten wel nuttig zijn... Ik heb ooit meegewerkt aan wandeltochten, waar de wandelaars gratis drank aangeboden kregen in plasticbekers... Wij hadden in de eerste vijfhonderd meter na de uitdeling twaalf vuilnisbakken gezet op regelmatige afstanden van elkaar... 's Avonds raapten wij dan nog honderden bekertjes op die zomaar aan de kant gezwierd waren...
Dat komt wellicht omdat de mens hier nog geen groene refleks heeft.
Hoe zou dat komen???????????????????????????????
Och, het is niet mijn bedoeling van mijn gemeente over de kam te scheren, want de meeste doen exact hetzelfde. Wellicht gaan we evolueren naar een systeem zoals in Zwitserland, waar je voor het wegwerpen van een papiertje, een kauwgum of een sigaret een torenhoge boete krijgt...
Dan doen ze het wel, maar of ze dan een groene refleks krijgen???
In de scholen willen ze dit groene bewustzijn in de kinderzieltjes inprenten. Daartoe gaan ze heel, heel ver, en prediken dat ze allen moeten vegetariër worden, en nog liever veganisten. Wellicht weten ze niet dat de dierlijke vetten die we binnen krijgen de voeding van de hersenen zijn (oude mensen die nog behoorlijk vlees eten zijn veel meer bestand tegen dementie en Alzheimer)... wellicht van daar dat ze de bal nu niet langer rechts van het doel trappen, maar uiterst links van het plein. Met andere woorden, ze doen net zoals vroeger in de colleges... Daar werden allerlei dwangmiddelen gebruikt om het katholicisme er in te stampen, met het gevolg dat oud-leerlingen van het college het grootste percentage anti-kerkelijken tellen.
Met andere woorden, het helpt niet te verplichten of door te drammen... Je moet een mens bewust maken door met hem te redeneren en hem te overtuigen met zinnige argumenten.
Als je alleen maar groen denkt, dan kom je onvermijdelijk in aanvaring met de mensen die alleen maar economisch denken, want die twee dingen lijken veelal onverenigbaar. Je moet dan ook alle aspecten bekijken, er over redeneren en het afwegen tegen elkaar, kijken naar de korte termijn, maar ook durven kijken naar de lange termijn. Gewoon, redeneren over het geheel der dingen. Dan hoef je niet de vijand te zijn van de economisten of van de groenen, dan kun je veelal de ideeën verzoenen, en wellicht het groen als economisch element laten meetellen.
Ook moeten we veel meer investeren in het houdbare der dingen. Een klein voorbeeldje, indertijd werden de woningen van zeer vooruitstrevende mensen geïsoleerd met Isomo (piepschuim) of men spoot de spouwen vol met een soort isolerend schuim.
Het stond buiten kijf dat dit goede isolatoren waren... alleen, als je nu kijkt in de spouw van die muren waar men isomo of dat spuitschuim in aanbracht, dan is er niets meer van terug te vinden. Waar is het naartoe ? ?? Opgelost... In wat ? En waar is dat naartoe ? Was dit schadelijk ?
Dus nu gebruiken we geen piepschuim meer voor isolatie, maar is dat wat we nu gebruiken voldoende uitgetest ? Geeft het geen dampen af die schadelijk zijn?...
We hebben jaren horen zweren dat een gsm niet schadelijk is, nu luidt het plots heel anders. We hebben jaren margarine met linolzuur moeten eten, nu plots blijkt het slecht, en we kunnen dit lijstje eindeloos lang maken, suiker, aspartaam, bewaarmiddelen, poetsproducten... te veel om op te noemen. Eerst worden ze hemelhoog geprezen en een hele tijd nadien blijken ze de oorzaak te zijn alle soorten onheil.
We zijn, om het voorzichtig uit te drukken, veel te gehaast om voorwaarts te stappen op de ladder van de vooruitgang...Zonder na te gaan of we wel de juiste stappen zetten... Met alle nefaste gevolgen vandien. En dan krijgen we jarenlange discussies of het nu ecologisch beter is om de lijken te verassen of te begraven, en ga ook dat lijstje maar af...
We stappen niet vooruit, we hollen...blindelings...
tot de volgende ?
woensdag, december 10, 2008
Water, wasser, l'eau, aqua, nattigheid: 't regent !
't regent, 't pist,majemen, gieten, hozen, Plas regenen, plenzen, slagregenen, stortregenen, sausen, zeiken, de regen komt bij bakken uit den hemel, 't regent bakstenen, het regent dat het giet, het regent pijpestelen, het regent oudewijven, het is duidelijk geen motregen, druilen, miezelen, miezeren of motten...
'k ben er vannacht van wakker geworden !
Eddy's nieuwe veranda is gedoopt (al van binst het placeren...)
Het veld voor mijn deur is precies een zee, waaruit de maïsstoppels piekboutrecht omhoogsteken als de armen van duizenden drenkelingen.
dju de dju, wa' weere !
Eén ding heeft het wel, vanmorgen zag ik naar dat doornatte veld, en de hemel, hoe donker ook, lei er een glans over, als ware de vloer plots het geluchte en 't geluchte de vloer. In zo'n weer moet je effekes zoeken, maar er is toch ook dan nog iets moois te zien. Ik zag nog iets verfrissends! Al de bomen en struiken lijken heel donkerbruine schaduwen aan den einder, uitgenomen een treurwilg ! Heb je er al eens op gelet dat die van ver precies gouden takken heeft ? Mooi !
In zo'n weer zie je toch nog de kraaien op het veld fourageren, maar ze hebben zwarte duikerspakken aan en zwemvliezen aan hun poten... Vooral die duikbril staat hen mottig.
Maar ja, 't is dat of verzuipen...
Wakker geworden door de regen heb ik weer wat liggen lezen in het Gents Idiotikon... Ik vond er heerlijke verfrissende woorden in. Een uurvoage (een oorveeg) kreeg volgende uitleg (?) mee: een accent-circonfleks, een ei, ne kadeister, een kehze, ne koeke, ne lap, ne petoater, een pirre, ne plamoaster, ne plets, een smete, een spekke, ne stamp, een toarte, een voage, een vive-l'amour, nen abberdas, een blafte, ne geirla, een koaksmete, een muilpirre, ne lap, een souflette, ne woafel en het stopt met... enzovoorts....
Uit mijn studententijd herinner ik mij het best een blafte, dat was dan een woord die nogal eens gebruikt werd...Want taal evolueert... Heel wat van die woorden zijn wellicht ondertussen al weer in onbruik geraakt, en er zijn wellicht andere in de plaats gekomen.
Eigenlijk voel ik mij een begunstigd persoontje in deze materie! Ik ben Westvlaming (en dan nog Ostendenaar, waar er ook een heel specifiek dialect heerst), studeerde in Gent en woon nu al meer dan 30 jaar in Oudenaarde... Ik heb dialecten gezopen in die tijd, en betrap me zelf er op dat mijn taaltje meer en meer evolueert naar uitgebreid Oudenaards... Oudenaards met importwoorden uit alle dialecten waarmee ik in aanraking kwam en kom. In het Oudenaards zijn er niet zo erg veel zegswijzen, dus die haal ik uit mijn Oostends en uit mijn Gents verleden, aangevuld met termen die ik opving tijdens mijn werk, en waar mensen uit heel het land bijeenkwamen...
Ik ben niet alleen in mijn liefde voor het dialect...De Nederlandse filosoof Cornelis Verhoeven, ooit winnaar van de prestigieuze P.C.Hooftprijs, houdt een warm pleidooi voor de moedertaal. In "Herinneringen aan mijn Moedertaal" verdedigt de man die het Nederlands als geen ander geciseleerd heeft, het dialect en richt hij zich met schrandere argumenten tegen de eenheidsworst waartoe het Nederlands soms verwordt, en tegen de arrogantie die het soms verspreid...
Je ziet, ik sta niet alleen in mijn liefde voor de volkstaal, voor dat warme, dat plastische van de dialekten. Ik heb geleerde bollen aan mijn zij.
Het leuke is dat ik mijn gram soms haal in onverwachte hoeken... Van mijn Nederlandse lezers hoor ik dat zij genieten van dat sappige Vlaams... Dus geven zij in werkelijkheid ook hun fiat aan het gebruik van Vlaams termen in mijn teksten. Natuurlijk schrijf ik niet echt in het dialect, dat zou net een beetje te ver gaan naar mijn gevoel, maar de woordenschat, en de zegswijzen, die benut ik heel graag.
Natuurlijk, er bestaat geen correcte schrijfwijze voor "een blafte op zijn muile geven", maar iedereen weet uit de kontekst wat het wil zeggen, en dat "blafte" klinkt heerlijk hard voor een "kaaksmete"... Je voelt als het ware de klets...
Ik vind het dan ook niet fout om dergelijke dingen te schrijven, zolang ze de begrijpbaarheid niet schenden, en ze een zekere winst hebben op een of ander gebied, zoals de klankkleur, de geluidnabootsing, het smeuïge, het plastische. En heel stilletjes hoop ik dan dat er nu en dan iets van die verrijkende woordenschat blijft hangen bij de lezer. Dat is immers precies hoe taal leeft, evolueert... We hoeven niet altijd Engelse of Franse termen te importeren, laat ons eerst eens putten uit ons eigen moerstaal ! Daar liggen nog veel schatten op zolder !
Moeder heeft zo net een nieuwe zak genaaid aan de ring voor het koffiezetten. De oude zak was gattig... en dan krijg je gruis in je tas, het is misschien wel goed om de darmen te kuisen, maar echt smakelijk is het niet. Nu moet de nieuwe zak eerst afgekookt worden in de rest van de koffie, zodat je de zak niet proeft. Morgen hebben we dan weer heerlijke koffie zonder gruis.
Heerlijke koffie zoals in de tijd van toen, met chicorei er in ! Iedereen weet dat dit gezond is, maar op een bepaald moment werd het plots chique om koffie te maken van zuiver koffie, zonder chicorei, en hop, iedereen volgde die gril, en wetende dat het ongezond is, houd men vol omwille van het gedacht... Jaren hebben ze ons voorgehouden dat we margarine moesten eten voor de cholesterol, met linolzuur, de redder... Blijkt nu dat linolzuur gek genoeg meer doden maakt door hartfalen dan zonder dat linolzuur... Maar dat hebben ze nog nooit gezegd in de reclameblokken op TV... Om een betere stoelgang te hebben moet je zo noodzakelijk Activia eten. Dat klopt, ik heb vastgesteld dat Yoghurt inderdaad dat effect heeft, maar ik eet altijd gewone yoghurt met fruit, en niet dat stukken duurdere merk dat oh zo speciaal zou zijn...
Als we ons zouden richten op alles wat de reclamemakers ons voorspiegelen, dan waren we al tien keer dood. Overdreven ? Nee hoor, men heeft een onderzoek gedaan met een placebo (een nepmedicament), waarbij men de placebo de ene keer verkocht aan 2.50 euro het stuk, de andere keer aan 10 cent... Dat suikertabletje van 2.50 was identiek aan dat van 0.10, maar toch bleek het veel meer effect te hebben... Gek ? Ja, maar zo zijn de mensen, iets wat duur is moet wel goed zijn...
Het lijkt wel of we niet meer zelf nadenken, of we zelfs onze ervaringen omturnen naar het door de publiciteit voorgeschotelde model.
Waar zijn we mee bezig ?
Geen wonder dat sinds de jaren negentig van de vorige eeuw het intelligentiequotiënt weer aan het dalen is... we denken niet meer zelf, we slikken alles wat ze ons voorschotelen als zoetekoek...
Hé ! WORDT EENS WAKKER !!!!!!!
Probeer eens weer zelf te denken. Echt, we kunnen het, we hebben het eeuwen en eeuwen lang gedaan, voor die tv en die pc er was... We kunnen het nog !
tot de volgende ?
'k ben er vannacht van wakker geworden !
Eddy's nieuwe veranda is gedoopt (al van binst het placeren...)
Het veld voor mijn deur is precies een zee, waaruit de maïsstoppels piekboutrecht omhoogsteken als de armen van duizenden drenkelingen.
dju de dju, wa' weere !
Eén ding heeft het wel, vanmorgen zag ik naar dat doornatte veld, en de hemel, hoe donker ook, lei er een glans over, als ware de vloer plots het geluchte en 't geluchte de vloer. In zo'n weer moet je effekes zoeken, maar er is toch ook dan nog iets moois te zien. Ik zag nog iets verfrissends! Al de bomen en struiken lijken heel donkerbruine schaduwen aan den einder, uitgenomen een treurwilg ! Heb je er al eens op gelet dat die van ver precies gouden takken heeft ? Mooi !
In zo'n weer zie je toch nog de kraaien op het veld fourageren, maar ze hebben zwarte duikerspakken aan en zwemvliezen aan hun poten... Vooral die duikbril staat hen mottig.
Maar ja, 't is dat of verzuipen...
Wakker geworden door de regen heb ik weer wat liggen lezen in het Gents Idiotikon... Ik vond er heerlijke verfrissende woorden in. Een uurvoage (een oorveeg) kreeg volgende uitleg (?) mee: een accent-circonfleks, een ei, ne kadeister, een kehze, ne koeke, ne lap, ne petoater, een pirre, ne plamoaster, ne plets, een smete, een spekke, ne stamp, een toarte, een voage, een vive-l'amour, nen abberdas, een blafte, ne geirla, een koaksmete, een muilpirre, ne lap, een souflette, ne woafel en het stopt met... enzovoorts....
Uit mijn studententijd herinner ik mij het best een blafte, dat was dan een woord die nogal eens gebruikt werd...Want taal evolueert... Heel wat van die woorden zijn wellicht ondertussen al weer in onbruik geraakt, en er zijn wellicht andere in de plaats gekomen.
Eigenlijk voel ik mij een begunstigd persoontje in deze materie! Ik ben Westvlaming (en dan nog Ostendenaar, waar er ook een heel specifiek dialect heerst), studeerde in Gent en woon nu al meer dan 30 jaar in Oudenaarde... Ik heb dialecten gezopen in die tijd, en betrap me zelf er op dat mijn taaltje meer en meer evolueert naar uitgebreid Oudenaards... Oudenaards met importwoorden uit alle dialecten waarmee ik in aanraking kwam en kom. In het Oudenaards zijn er niet zo erg veel zegswijzen, dus die haal ik uit mijn Oostends en uit mijn Gents verleden, aangevuld met termen die ik opving tijdens mijn werk, en waar mensen uit heel het land bijeenkwamen...
Ik ben niet alleen in mijn liefde voor het dialect...De Nederlandse filosoof Cornelis Verhoeven, ooit winnaar van de prestigieuze P.C.Hooftprijs, houdt een warm pleidooi voor de moedertaal. In "Herinneringen aan mijn Moedertaal" verdedigt de man die het Nederlands als geen ander geciseleerd heeft, het dialect en richt hij zich met schrandere argumenten tegen de eenheidsworst waartoe het Nederlands soms verwordt, en tegen de arrogantie die het soms verspreid...
Je ziet, ik sta niet alleen in mijn liefde voor de volkstaal, voor dat warme, dat plastische van de dialekten. Ik heb geleerde bollen aan mijn zij.
Het leuke is dat ik mijn gram soms haal in onverwachte hoeken... Van mijn Nederlandse lezers hoor ik dat zij genieten van dat sappige Vlaams... Dus geven zij in werkelijkheid ook hun fiat aan het gebruik van Vlaams termen in mijn teksten. Natuurlijk schrijf ik niet echt in het dialect, dat zou net een beetje te ver gaan naar mijn gevoel, maar de woordenschat, en de zegswijzen, die benut ik heel graag.
Natuurlijk, er bestaat geen correcte schrijfwijze voor "een blafte op zijn muile geven", maar iedereen weet uit de kontekst wat het wil zeggen, en dat "blafte" klinkt heerlijk hard voor een "kaaksmete"... Je voelt als het ware de klets...
Ik vind het dan ook niet fout om dergelijke dingen te schrijven, zolang ze de begrijpbaarheid niet schenden, en ze een zekere winst hebben op een of ander gebied, zoals de klankkleur, de geluidnabootsing, het smeuïge, het plastische. En heel stilletjes hoop ik dan dat er nu en dan iets van die verrijkende woordenschat blijft hangen bij de lezer. Dat is immers precies hoe taal leeft, evolueert... We hoeven niet altijd Engelse of Franse termen te importeren, laat ons eerst eens putten uit ons eigen moerstaal ! Daar liggen nog veel schatten op zolder !
Moeder heeft zo net een nieuwe zak genaaid aan de ring voor het koffiezetten. De oude zak was gattig... en dan krijg je gruis in je tas, het is misschien wel goed om de darmen te kuisen, maar echt smakelijk is het niet. Nu moet de nieuwe zak eerst afgekookt worden in de rest van de koffie, zodat je de zak niet proeft. Morgen hebben we dan weer heerlijke koffie zonder gruis.
Heerlijke koffie zoals in de tijd van toen, met chicorei er in ! Iedereen weet dat dit gezond is, maar op een bepaald moment werd het plots chique om koffie te maken van zuiver koffie, zonder chicorei, en hop, iedereen volgde die gril, en wetende dat het ongezond is, houd men vol omwille van het gedacht... Jaren hebben ze ons voorgehouden dat we margarine moesten eten voor de cholesterol, met linolzuur, de redder... Blijkt nu dat linolzuur gek genoeg meer doden maakt door hartfalen dan zonder dat linolzuur... Maar dat hebben ze nog nooit gezegd in de reclameblokken op TV... Om een betere stoelgang te hebben moet je zo noodzakelijk Activia eten. Dat klopt, ik heb vastgesteld dat Yoghurt inderdaad dat effect heeft, maar ik eet altijd gewone yoghurt met fruit, en niet dat stukken duurdere merk dat oh zo speciaal zou zijn...
Als we ons zouden richten op alles wat de reclamemakers ons voorspiegelen, dan waren we al tien keer dood. Overdreven ? Nee hoor, men heeft een onderzoek gedaan met een placebo (een nepmedicament), waarbij men de placebo de ene keer verkocht aan 2.50 euro het stuk, de andere keer aan 10 cent... Dat suikertabletje van 2.50 was identiek aan dat van 0.10, maar toch bleek het veel meer effect te hebben... Gek ? Ja, maar zo zijn de mensen, iets wat duur is moet wel goed zijn...
Het lijkt wel of we niet meer zelf nadenken, of we zelfs onze ervaringen omturnen naar het door de publiciteit voorgeschotelde model.
Waar zijn we mee bezig ?
Geen wonder dat sinds de jaren negentig van de vorige eeuw het intelligentiequotiënt weer aan het dalen is... we denken niet meer zelf, we slikken alles wat ze ons voorschotelen als zoetekoek...
Hé ! WORDT EENS WAKKER !!!!!!!
Probeer eens weer zelf te denken. Echt, we kunnen het, we hebben het eeuwen en eeuwen lang gedaan, voor die tv en die pc er was... We kunnen het nog !
tot de volgende ?
dinsdag, december 09, 2008
de schrikkelseconde
2008 wordt een extralang jaar, niet alleen hebben wij een schrikkeldag gehad, we krijgen, net voor de overgang naar 2009 ook nog een schrikkelseconde...
Sinds 1972 krijgen we nu en dan te maken met schrikkelseconden, soms zelfs twee keer in een jaar. De wereld draait steeds trager en trager, en daardoor duurt de dag telkens een stukje langer.
Voorlopig kunnen we de zaak "normaal" houden, met nu en dan een schrikkelseconde toe te voegen, maar uiteidelijk zal de tijd komen dat we de dag als eenheid iets langer zullen moeten maken, of, anders gezegd, de tijdseenheid zal iets moeten vergroten.
Op dat moment mag men alle klokken in de vuilnisemmer werpen, of toch in ieder geval die klokken die zeer stipt moeten zijn.
Stel dat de dag een seconde langer duurt dan nu de vierentwintig uur, dan zal het voor u en ik nog niet zo'n ramp zijn om nu en dan ons uurwerken iets bij te stellen (en met die radiogestuurde komt er zelfs geen probleem).
De mensen die in een drieploegensysteem zitten zullen allemaal 1/3 van een seconde langer moeten werken... Anders sluiten de ploegen niet perfect aaneen... Maar geef toe, ook dat zal niet echt merkbaar zijn. Nochtans, 365 keer één seconde is al meer dan 6 minuten per jaar ! En als je het zo bekijkt, dan lijkt het plots veel meer.
Misschien, heel misschien zou men dan eindelijk ook de klok kunnen doen lopen in een tiendelig systeem... Dat zou voor iedereen al een heel stuk makkelijker worden in berekeningen. Alhoewel er wiskundigen zijn die zeggen dat het twaalfdelig systeem beter zou zijn?
Mij moet je het niet vragen, ik en wiskunde... Het moet maar naar wiskunde ruiken, en ik sla al tilt. Er was voor mij geen ergere taak denkbaar, dan de jaarrekeningen van de bedrijven analyseren. Als het eventjes kon vroeg ik de specialisten ter zake om eens te komen kijken... Ik kan het niet helpen, maar ik heb een psychische allergie aan cijfertjes en bewerkingen allerhande. Ik wijt dat altijd aan mijn veel te speelse geest, en aan de idiote taken die we kregen als vraagstukken... Een bad met drie kranen en twee gaten in... Hoelang duurt het voor het bad vol is? Voor mijn part eeuwig, ik zag dan voor mijn ogen een hele meute moeders dweilen terwijl wij aan het kijken waren, de chronometer in de hand, hoelang het zou duren... En daar je niet verondersteld wordt te zitten grinniken in de les wiskunde, had ik niet alleen moeite met mijn fantasie, maar ook nog met de meester.
Wellicht daarom ook dat ik meteen de klok zou ombouwen naar een tiendelig systeem ?
Heb je ook gelezen dat er in Nepal een olifantentweeling is geboren?
Ik wist niet eens dat dit kon. Het kan dus wel degelijk, ik zag er zelfs een foto van, maar daar voor mij ieder olifant lijkt op een olifant, heb ik niet kunnen vaststellen of het nu een eeneiïge of een tweeeiïge tweeling is. 't Is in ieder geval een tweeling van twee stuks.
Als je mij vraagt wat het mooiste dier is, dan zou ik wellicht uiteindelijk kiezen voor de olifant, en dan nog met een voorkeur voor de afrikaanse olifant, met zijn grote waaiers van oren. Het zijn niet alleen kolossale dieren, ze zijn ook intelligent, en kunnen door een vernuftig systeem van diepe tonen en stampen op de grond, zelfs communiceren met olifanten tot op 30 km afstand. Wat mij echter het meest aanspreekt is de rust die uitgaat van het besef dat ze onaanraakbaar zijn. Er is geen een dier die echt een gevaar voor hen vormt, zij zijn de werkelijke koningen van de dierenwereld. (De mens effekes terzijde gezet, waar hij in dit geval hoort).
Ik heb weer eens mijn Gents Idioticum ter hand genomen... Een soortement woordenboek van de Gentse woorden en uitdrukkingen. Er bestaat ook een Oostends woordenboek, en wellicht ook nog andere... Dat zijn woordenboeken die mij ergens diep gelukkig maken !
Wat men ook beweert, het echte leven van de taal is de spreektaal, en de spreektaal verschilt van regio tot regio. Wat alleen maar kan leiden tot een nog grotere rijkdom.
Och, ik weet wel, de echte zuivere dialecten verdwijnen (vandaar ook het bijzondere nut van deze boekwerken) onder druk van de steeds sterkere migratie van de bewoners van het land. Neem nu Gent, daar wonen momenteel wellicht veel meer inwijkelingen dan rasechte Gentenaars, maar toch blijft er in de spreektaal een grote invloed van het oorspronkelijke Gents bestaan, die door de toevloed van inwijkelingen niet verarmd, maar eer verrijkt wordt. Maar in die dialecten zitten prachtige woorden, die we niet mogen laten verdwijnen...
Ik heb hier al meerdere keren mijn liefde verklaard aan de taal van het volk. En ik zit er niets mee in, om nu en dan zo'n kreem van een woord te gebruiken in mijn geschreven teksten. Deze woorden zijn immers niet minderwaardig ! Het is alleen een corps van wie weet welke "geleerde bollen" die op een bepaald moment hebben gezegd: dat is Nederlands, en al de rest is het niet. Met welk recht hebben ze dat gedaan, en doen ze dat nog ?
Het enige zinnige argument dat ze hebben, is dat men zo komt tot een taal die door iedereen wordt begrepen... Maar had men er een ander woord in opgenomen, dan zou dat ook erkend zijn, en dus ook begrepen... Ja toch ?
Ik vind het veel mooier te zeggen dat ze een spanneetje draagt, dan een spannend kleedje... En ik ben nog veel gelukkiger als ik kan zeggen: z'eeft heur spanneetje aan, zeven stapjes in een teljoor!, omdat ik dan op een geestige manier zeg dat het niet alleen een spannend kleedje is, maar dat ze er ook amper mee kan stappen... Maar ik zeg het op een manier die veel meer zegt dan de Nederlandse omschrijving, veel plastischer, veel warmer...
Als ik lees in een boek dat de snoodaard niet van het meisje haar borsten kon blijven, dan zegt vind ik het veel en veel leuker te lezen dat diene gast met zijn poten niet van haar spekkewinkel kon blijven... 't Is krek hetzelfde, maar in die spekkewinkel klinkt ook iets door van dat verlangen dat in die borsten niet meeklonk.
Doet mij op iets denken... Mijn grote mentor, Maurits Galle zaliger, hoorde een collega hoesten en bassen terwijl hij aan zijn bureel zat. Maurits ging er bij "Gaat het niet jongne ?" "Och Maurits, ik heb een borstvallinge" "Zwijg jong, ik heb dat op alle twee mijn borsten" De collega moest van het lachen nog veel meer hoesten...
Kijk, voor mij is dat Taal, met een hoofdletter !
Iemand die de taal volkomen beheerst, kan ook spelen met die taal... Ik vind dat prachtig ! Anny weet dat wel, hoe dikwijls ik reageer op radio of tv, en hoe ik de zaken bewust misinterpreteer, gewoon door ze te letterlijk te nemen, of uit hun verband te rukken. Soms heb ik amper het nieuws gehoord, omdat ik heel den tijd zat te spelen met de taal. (Hoe zou ik in hemelsnaam ooit wiskunde kunnen studeren met zo'n hersenkronkels...?)
Ik kan ook genieten van poëzie, hoe men met gewone dagdagelijkse woorden een liefdeszang kan breien, hoe we de storm kunnen doen bulderen in de klankenzee... hoe we heel klein en heel deemoedig kunnen schrijven over "Moeder"... Allemaal met diezelfde schamele woorden. Plots zijn ze dan niet meer zo schamel, plots zijn het blijde bazuinen, hoorngeschal, of het stille ruisschen van het ranke riet... Soms lees ik dan een zin twee- driemaal, genietend van de klank en de kleur van de woorden... Bij een Gezelle, met zijn rijmen niet alleen aan het end, maar ook in de aanvang van de woorden (Stafrijmen zijn stapstenen waarop men met de stemme steunt)... Ik zit dan te snoepen, ik proef de woorden in mijn mond...
Och, ik weet het wel, ook daar ben ik bij de ouderwetse helft van de bevolking, bij een heleboel van die moderne brabbelaars vind ik mijn ding niet terug... Ik ben ergens blijven hangen aan een Van Ostaeyen, verder ben ik niet meer mee gedegenereerd... (sorry)
Buiten is het weer mistig... Heb je al eens de moeite gedaan om in de mist op te kijken naar de straatverlichting ? Moet je eens doen ! Door de combinatie van licht en de minieme waterdruppels van de mist, ontstaat er er lichtbal rond de verlichting. Het is precies of het licht gevangen zit en wanhopig probeert uit de bal te breken. Als er wat wind is, zie je de wanhopige uitbraakpogingen des te beter... Zelfs in die gore mist zijn er mooie dingen te zien.
En geef toe, soms is de werel beter af zonder het silhouet van dat lelijke bouwwerk op den einder.
tot de volgende ?
Sinds 1972 krijgen we nu en dan te maken met schrikkelseconden, soms zelfs twee keer in een jaar. De wereld draait steeds trager en trager, en daardoor duurt de dag telkens een stukje langer.
Voorlopig kunnen we de zaak "normaal" houden, met nu en dan een schrikkelseconde toe te voegen, maar uiteidelijk zal de tijd komen dat we de dag als eenheid iets langer zullen moeten maken, of, anders gezegd, de tijdseenheid zal iets moeten vergroten.
Op dat moment mag men alle klokken in de vuilnisemmer werpen, of toch in ieder geval die klokken die zeer stipt moeten zijn.
Stel dat de dag een seconde langer duurt dan nu de vierentwintig uur, dan zal het voor u en ik nog niet zo'n ramp zijn om nu en dan ons uurwerken iets bij te stellen (en met die radiogestuurde komt er zelfs geen probleem).
De mensen die in een drieploegensysteem zitten zullen allemaal 1/3 van een seconde langer moeten werken... Anders sluiten de ploegen niet perfect aaneen... Maar geef toe, ook dat zal niet echt merkbaar zijn. Nochtans, 365 keer één seconde is al meer dan 6 minuten per jaar ! En als je het zo bekijkt, dan lijkt het plots veel meer.
Misschien, heel misschien zou men dan eindelijk ook de klok kunnen doen lopen in een tiendelig systeem... Dat zou voor iedereen al een heel stuk makkelijker worden in berekeningen. Alhoewel er wiskundigen zijn die zeggen dat het twaalfdelig systeem beter zou zijn?
Mij moet je het niet vragen, ik en wiskunde... Het moet maar naar wiskunde ruiken, en ik sla al tilt. Er was voor mij geen ergere taak denkbaar, dan de jaarrekeningen van de bedrijven analyseren. Als het eventjes kon vroeg ik de specialisten ter zake om eens te komen kijken... Ik kan het niet helpen, maar ik heb een psychische allergie aan cijfertjes en bewerkingen allerhande. Ik wijt dat altijd aan mijn veel te speelse geest, en aan de idiote taken die we kregen als vraagstukken... Een bad met drie kranen en twee gaten in... Hoelang duurt het voor het bad vol is? Voor mijn part eeuwig, ik zag dan voor mijn ogen een hele meute moeders dweilen terwijl wij aan het kijken waren, de chronometer in de hand, hoelang het zou duren... En daar je niet verondersteld wordt te zitten grinniken in de les wiskunde, had ik niet alleen moeite met mijn fantasie, maar ook nog met de meester.
Wellicht daarom ook dat ik meteen de klok zou ombouwen naar een tiendelig systeem ?
Heb je ook gelezen dat er in Nepal een olifantentweeling is geboren?
Ik wist niet eens dat dit kon. Het kan dus wel degelijk, ik zag er zelfs een foto van, maar daar voor mij ieder olifant lijkt op een olifant, heb ik niet kunnen vaststellen of het nu een eeneiïge of een tweeeiïge tweeling is. 't Is in ieder geval een tweeling van twee stuks.
Als je mij vraagt wat het mooiste dier is, dan zou ik wellicht uiteindelijk kiezen voor de olifant, en dan nog met een voorkeur voor de afrikaanse olifant, met zijn grote waaiers van oren. Het zijn niet alleen kolossale dieren, ze zijn ook intelligent, en kunnen door een vernuftig systeem van diepe tonen en stampen op de grond, zelfs communiceren met olifanten tot op 30 km afstand. Wat mij echter het meest aanspreekt is de rust die uitgaat van het besef dat ze onaanraakbaar zijn. Er is geen een dier die echt een gevaar voor hen vormt, zij zijn de werkelijke koningen van de dierenwereld. (De mens effekes terzijde gezet, waar hij in dit geval hoort).
Ik heb weer eens mijn Gents Idioticum ter hand genomen... Een soortement woordenboek van de Gentse woorden en uitdrukkingen. Er bestaat ook een Oostends woordenboek, en wellicht ook nog andere... Dat zijn woordenboeken die mij ergens diep gelukkig maken !
Wat men ook beweert, het echte leven van de taal is de spreektaal, en de spreektaal verschilt van regio tot regio. Wat alleen maar kan leiden tot een nog grotere rijkdom.
Och, ik weet wel, de echte zuivere dialecten verdwijnen (vandaar ook het bijzondere nut van deze boekwerken) onder druk van de steeds sterkere migratie van de bewoners van het land. Neem nu Gent, daar wonen momenteel wellicht veel meer inwijkelingen dan rasechte Gentenaars, maar toch blijft er in de spreektaal een grote invloed van het oorspronkelijke Gents bestaan, die door de toevloed van inwijkelingen niet verarmd, maar eer verrijkt wordt. Maar in die dialecten zitten prachtige woorden, die we niet mogen laten verdwijnen...
Ik heb hier al meerdere keren mijn liefde verklaard aan de taal van het volk. En ik zit er niets mee in, om nu en dan zo'n kreem van een woord te gebruiken in mijn geschreven teksten. Deze woorden zijn immers niet minderwaardig ! Het is alleen een corps van wie weet welke "geleerde bollen" die op een bepaald moment hebben gezegd: dat is Nederlands, en al de rest is het niet. Met welk recht hebben ze dat gedaan, en doen ze dat nog ?
Het enige zinnige argument dat ze hebben, is dat men zo komt tot een taal die door iedereen wordt begrepen... Maar had men er een ander woord in opgenomen, dan zou dat ook erkend zijn, en dus ook begrepen... Ja toch ?
Ik vind het veel mooier te zeggen dat ze een spanneetje draagt, dan een spannend kleedje... En ik ben nog veel gelukkiger als ik kan zeggen: z'eeft heur spanneetje aan, zeven stapjes in een teljoor!, omdat ik dan op een geestige manier zeg dat het niet alleen een spannend kleedje is, maar dat ze er ook amper mee kan stappen... Maar ik zeg het op een manier die veel meer zegt dan de Nederlandse omschrijving, veel plastischer, veel warmer...
Als ik lees in een boek dat de snoodaard niet van het meisje haar borsten kon blijven, dan zegt vind ik het veel en veel leuker te lezen dat diene gast met zijn poten niet van haar spekkewinkel kon blijven... 't Is krek hetzelfde, maar in die spekkewinkel klinkt ook iets door van dat verlangen dat in die borsten niet meeklonk.
Doet mij op iets denken... Mijn grote mentor, Maurits Galle zaliger, hoorde een collega hoesten en bassen terwijl hij aan zijn bureel zat. Maurits ging er bij "Gaat het niet jongne ?" "Och Maurits, ik heb een borstvallinge" "Zwijg jong, ik heb dat op alle twee mijn borsten" De collega moest van het lachen nog veel meer hoesten...
Kijk, voor mij is dat Taal, met een hoofdletter !
Iemand die de taal volkomen beheerst, kan ook spelen met die taal... Ik vind dat prachtig ! Anny weet dat wel, hoe dikwijls ik reageer op radio of tv, en hoe ik de zaken bewust misinterpreteer, gewoon door ze te letterlijk te nemen, of uit hun verband te rukken. Soms heb ik amper het nieuws gehoord, omdat ik heel den tijd zat te spelen met de taal. (Hoe zou ik in hemelsnaam ooit wiskunde kunnen studeren met zo'n hersenkronkels...?)
Ik kan ook genieten van poëzie, hoe men met gewone dagdagelijkse woorden een liefdeszang kan breien, hoe we de storm kunnen doen bulderen in de klankenzee... hoe we heel klein en heel deemoedig kunnen schrijven over "Moeder"... Allemaal met diezelfde schamele woorden. Plots zijn ze dan niet meer zo schamel, plots zijn het blijde bazuinen, hoorngeschal, of het stille ruisschen van het ranke riet... Soms lees ik dan een zin twee- driemaal, genietend van de klank en de kleur van de woorden... Bij een Gezelle, met zijn rijmen niet alleen aan het end, maar ook in de aanvang van de woorden (Stafrijmen zijn stapstenen waarop men met de stemme steunt)... Ik zit dan te snoepen, ik proef de woorden in mijn mond...
Och, ik weet het wel, ook daar ben ik bij de ouderwetse helft van de bevolking, bij een heleboel van die moderne brabbelaars vind ik mijn ding niet terug... Ik ben ergens blijven hangen aan een Van Ostaeyen, verder ben ik niet meer mee gedegenereerd... (sorry)
Buiten is het weer mistig... Heb je al eens de moeite gedaan om in de mist op te kijken naar de straatverlichting ? Moet je eens doen ! Door de combinatie van licht en de minieme waterdruppels van de mist, ontstaat er er lichtbal rond de verlichting. Het is precies of het licht gevangen zit en wanhopig probeert uit de bal te breken. Als er wat wind is, zie je de wanhopige uitbraakpogingen des te beter... Zelfs in die gore mist zijn er mooie dingen te zien.
En geef toe, soms is de werel beter af zonder het silhouet van dat lelijke bouwwerk op den einder.
tot de volgende ?
maandag, december 08, 2008
Marokko.nl
Ik moet eerlijk zeggen dat ik deze site niet ken, ik ben er ook nog niet gaan rondneuzen, toch las ik er iets heel moois en zinnigs over...
Marokko.nl wil namelijk iets doen aan het uitbreidende racisme op het internet. Zij heeft een systeem ingebouwd, waarbij je door een simpele klik het racisme meld aan de beheerders van de site, en aan de politie.
Misschien helpt dat om de haat een beetje in te tomen.
Zoals de naam zegt, is de site blijkbaar een site van en door wat wij vreemden noemen, hun eerste reactie ging dan ook naar haatformules aan de nederlanders. Zo schoot een zinnetje als dood aan alle kafit (ongelovigen en de zin Hopelijk neemt Allah de helden die de aanslagen pleegden in Mumbai rechtstreeks op in de hemel (ik citeer niet letterlijk) de beheerders van de site in het verkeerde keelgat.
Aan de ene kant is het erg dat we die racistische tendenzen moeten onderdrukken met politie en co, aan de andere kant is het hoog tijd dat wij er daadwerkelijk iets aan doen.
Maar maak u geen illusies! Makkelijk wordt het niet !
Men heeft immers een onderzoek gedaan naar het verband tussen hersenen en racisme... en daaruit blijkt dat in de hersenen ingebakken een soort verweer zetelt tegen al wat vreemd is. Wellicht nog een oerreactie uit de tijd dat het schaarse wild moest voorbehouden worden aan de jagers van de eigen stam???
Hoe men dat heeft vastgesteld ? Gewoon, onder meer met een heel simpele test...
Men geeft aan de geteste personen een woordenlijst in de zin zoals hieronder:
braken , liefde, Ali, Jan, bloemen, geweer, Piet, aids, en ga zo maar door.
De opdracht was heel simpel, men moest bij ieder positief woord (liefde, bloemen...) en bij de inlandse namen met de rechterhand op tafel tikken, bij de negatieve woorden en de vreemde voornamen, moest men met de linkerhand op tafel klappen.
Nadien deed men de lijst nog eens over, maar nu moest men de positieve woorden en de vreemde voornamen in één groep beschouwen, en de negatieve woorden met de inlandse voornamen... Bleek dat de hersenen dit laatste veel trager verwerkten, men moest blijkbaar iedere keer ergens iets overwinnen om Ali en Mohammed te koppelen aan Liefde en bloemen en werkzaam en dergelijke...
Een duidelijk bewijs dat racisme niet alleen maar een bewust iets is, men moet het onbewuste overwinnen om geen racist te zijn !
Er stond niet bij of men de moeite heeft gedaan om ook een groep allochtonen aan diezelfde test te onderwerpen, en daaruit een vergelijking te maken, maar wellicht zou er ook bij hen een onbewuste tegenwerking zijn tegen "de anderen"...
Mij zegt een dergelijke test heel, heel veel !
Het zegt mij dat het niet makkelijk zal zijn, maar vooral zegt het mij dat wij er alles op alles moeten zetten om te komen tot een volwaardige integratie !
Integratie wil immers zeggen dat we komen tot samensmelting, tot één groep.
Ik ben het dan ook eens met de maatregelen dat de vreemdelingen die hier willen wonen, op zijn minst ook de taal moeten leren. Bovendien zou ik willen pleiten voor het voorkomen van migrantenwijken... We moeten integendeel proberen te komen tot een systeem waarbij het aantal vreemdelingen per straat moet beperkt worden, niet om hen te isoleren, maar om hen ergens op een bepaalde manier te doen opgaan in de meerderheid.
Idem met de scholen en zelfs in de tewerkstelling.
Mijn bedoeling is niet hen te pesten, maar om hen te doen integreren, en vooral om hen ook te dwingen tot het actief beheersen van de taal van de plaats waar ze wonen.
Laat ons eerlijk zijn, zet onze kinderen in een Franstalig pensionaat, ze zullen, als ze de kans zien, aaneenklitten om in hun eigen taal te kunnen praten. Zelfs al zouden ze thuis helemaal niet overeenkomen, zet ze daar en het zullen boezemvrienden lijken tegen de anderen op.
Integratie wil zeggen dat ze onze taal moeten gebruiken als eerste taal, het moet hun eigen taal worden. Zolang we dat niet bekomen, zolang er een soort groepsgeest blijft tussen de vreemdelingen, zitten we met een vreemd element in ons midden, en krijgen wij de reactie tegen het vreemde.
Wij moeten ons er voortdurend van bewust blijven dat wij, in dezelfde omstandigheden, net zo zouden reageren als zijn nu. En als we daartoe betuttelende reglementeringen stellen, dan is het niet om hen te pesten, maar om het proces van integratie te bevorderen.
Bovendien moeten we ook de vrees van onze eigen mensen wegnemen.
Ga eens in een Turks café binnen, ga er rustig een kopje koffie drinken. Wedden dat je het gevoel hebt dat ze allemaal over jou bezig zijn ? Je begrijpt hen niet, en je legt iedere blik in jou richting uit als een kritische, vijandelijke blik, en al wat ze zeggen zal wel over jou gaan...
Als je in een Vlaams café zit, dan heb je dat gevoel pas als er enkelen zitten te fezelen en steelse blikken op je werpen, en de tafelgenoten zelfs eens achterom naar je gluren. Een heel verschil dus. Een bewijs dat taal een heel belangrijk item is in de integratie, en een bewijs dat we er moeten toe komen dat de streektaal ook hun taal wordt.
Rest de godsdienst, die in dit geval ook een drempel lijkt te vormen. Ik denk dat het grootste misverstand ligt in het feit dat er zo weinig begrip is van die godsdienst enerzijds, en dat anderzijds die godsdienst (Islam) een bron is van de anderstaligheid... Het is niet aan ons om richtlijnen te dicteren over de godsdienstbeleving, maar de andere taal hoeft niet echt een bijkomende drempel te zijn! Vroeger was de kerkelijke taal bij ons ook het Latijn, en die taal werd door de grote massa niet begrepen, het was verworden tot een rituele taal... Omdat de homilie en de uitlegging van de godsdienst gebeurde in de volkstaal. Wij luisterden naar het zingend voorgedragen evangelie, maar zonder de prediking wiste we niet eens waarover het evangelie ging... Wij hadden er ook niet echt behoefte aan, wij waren het zo gewoon, en het was wel mooi, heel die plechtige ritus in die zangerig voorgedragen geheimtaal. Als men de prediking, de uitleg van de Koran ook zou doen in de taal van de streek, dan zouden we al een hele stap in de goede richting zetten.
We moeten immers komen tot de reflex dat de streektaal je eigen taal is. Vroeger zou dit zeker niet voldoende zijn geweest, er zouden nog talrijke drempels liggen in de aard van de voeding, de kledij en noem maar op, maar buiten de extremen zoals de onzichtbare vrouwen, vallen we nu echt niet meer over die dingen... We reizen zelf naar die landen en hebben leren koken met de tajine en vinden couscous allang niet meer exotisch...
Nee, we moeten de groepreflex weg krijgen en de taal van de streek eigen maken. Het iets andere kleurtje is niet zo'n groot verschil, tenzij ze in een groep verschijnen, en vooral als ze dan nog in een geheimtaal ondereen zitten te babbelen...
Nee, makkelijk zal het niet zijn, maar de enige weg is de integratie, en die is slechts mogelijk als ze ook de taal spreken en werkelijk de taal delen met ons.
Wij mogen niet vergeten dat wij, net zoals zij nu, dezelfde reflex zouden hebben van samen gaan troepen, als wij ook in een vreemde wereld zouden zitten. De beste manier om dat te vermijden is ze zoveel mogelijk verdelen over de massa autochtonen.
Op dat moment verdwijnt het element "vreemd", en gaat zelfs ons onderbewuste niet meer fulmineren !
Vannacht lag ik wat te denken over het begrip "Design"...
Sinds onze Bart de ene prijs na de andere blijkt te halen, is dat een item waar ik wel eens bij stilsta... Wat maat een voorwerp design, terwijl een ander voorwerp identiek hetzelfde doel heeft, en toch niet dat etiket krijgt ?
Neem een gewoon koffiekopje, waarom is dat ene kopje design, en het andere gewoon een kopje ? Niet zo eenvoudig hé ?
Of toch ?
Nee, het is niet zo eenvoudig, want er is dan ook nog design en design...
Echte design, zoals wij dat eigenlijk voor ogen hebben als we dat woord uitspreken, is een tijdeloos begrip.
En zo komen we tot een misschien iets duidelijkere omschrijving van het woord. Design is een samengaan van nuttigheid en uitzicht. Het is de ultieme samensmelting van het nut aan de schoonheid.
En daar zitten we meteen met twee zaken: het nut enerzijds, de schoonheid anderzijds. Het moet dus gaan over een nuttig voorwerp, het moet het gemak van de mens dienen, in het voorbeeld van het koffiekopje, het moet dus een kopje zijn waarin je makkelijk koffie kunt doen, waaruit je die koffie makkelijk kunt drinken, en die je kunt vasthouden zonder je vingers in gekke houdingen te wringen, of zonder je fikken te branden aan de hete koffie in het kopje. Als je dit kunt paren aan een mooi iets, dan heb je design... Design met hoofdletter krijg je als je het zo mooi maakt dat het werkelijk mooi blijft, door de eeuwen heen als het ware.
Het gaat dus niet over de aard van het bloemetje op het kopje, het gaat over het model van het kopje, dat zo logisch, zo functioneel en tegelijkertijd zo mooi is, dat je het als het ware niet meer kunt verbeteren. Je kunt niets toevoegen of weglaten zonder een van de elementen logica, functionaliteit en schoonheid te verbrodden.
Meestal zijn die voorwerpen dan ook eenvoudig... Meestal bevatten ze weinig tierlantijntjes, want tierlantijntjes zijn de facto wel weg te laten of te vervangen door andere tierlantijntjes.
Bizar genoeg zijn er dan toch nog meerdere oplossingen. Een mens zou denken, eens het ultieme kopje er is, zijn we er, de lijn is ten einde getrokken, maar niets van... Iedere kunststroming geeft weer een nieuwe impuls om tot een nieuw concept te komen. Maar toch zul je telkens weer bij het zien van die echte Design-voorwerpen, ook die van eeuwen terug, zien dat allen het er over eens zijn dat het een echte mooi iets is, een handig en nuttig en mooi iets...Het is de tijdeloosheid binnengetreden.
Design kun je dan ook in alle gebruiksvoorwerpen terugvinden...van gebouwen over bruggen tot een simpel lepeltje... De lijst is eindeloos, en het lijkt wel of ook het Design eindeloos is.
In Gent heb je een design-museum... Moet je eens bezoeken!
tot de volgende ?
Marokko.nl wil namelijk iets doen aan het uitbreidende racisme op het internet. Zij heeft een systeem ingebouwd, waarbij je door een simpele klik het racisme meld aan de beheerders van de site, en aan de politie.
Misschien helpt dat om de haat een beetje in te tomen.
Zoals de naam zegt, is de site blijkbaar een site van en door wat wij vreemden noemen, hun eerste reactie ging dan ook naar haatformules aan de nederlanders. Zo schoot een zinnetje als dood aan alle kafit (ongelovigen en de zin Hopelijk neemt Allah de helden die de aanslagen pleegden in Mumbai rechtstreeks op in de hemel (ik citeer niet letterlijk) de beheerders van de site in het verkeerde keelgat.
Aan de ene kant is het erg dat we die racistische tendenzen moeten onderdrukken met politie en co, aan de andere kant is het hoog tijd dat wij er daadwerkelijk iets aan doen.
Maar maak u geen illusies! Makkelijk wordt het niet !
Men heeft immers een onderzoek gedaan naar het verband tussen hersenen en racisme... en daaruit blijkt dat in de hersenen ingebakken een soort verweer zetelt tegen al wat vreemd is. Wellicht nog een oerreactie uit de tijd dat het schaarse wild moest voorbehouden worden aan de jagers van de eigen stam???
Hoe men dat heeft vastgesteld ? Gewoon, onder meer met een heel simpele test...
Men geeft aan de geteste personen een woordenlijst in de zin zoals hieronder:
braken , liefde, Ali, Jan, bloemen, geweer, Piet, aids, en ga zo maar door.
De opdracht was heel simpel, men moest bij ieder positief woord (liefde, bloemen...) en bij de inlandse namen met de rechterhand op tafel tikken, bij de negatieve woorden en de vreemde voornamen, moest men met de linkerhand op tafel klappen.
Nadien deed men de lijst nog eens over, maar nu moest men de positieve woorden en de vreemde voornamen in één groep beschouwen, en de negatieve woorden met de inlandse voornamen... Bleek dat de hersenen dit laatste veel trager verwerkten, men moest blijkbaar iedere keer ergens iets overwinnen om Ali en Mohammed te koppelen aan Liefde en bloemen en werkzaam en dergelijke...
Een duidelijk bewijs dat racisme niet alleen maar een bewust iets is, men moet het onbewuste overwinnen om geen racist te zijn !
Er stond niet bij of men de moeite heeft gedaan om ook een groep allochtonen aan diezelfde test te onderwerpen, en daaruit een vergelijking te maken, maar wellicht zou er ook bij hen een onbewuste tegenwerking zijn tegen "de anderen"...
Mij zegt een dergelijke test heel, heel veel !
Het zegt mij dat het niet makkelijk zal zijn, maar vooral zegt het mij dat wij er alles op alles moeten zetten om te komen tot een volwaardige integratie !
Integratie wil immers zeggen dat we komen tot samensmelting, tot één groep.
Ik ben het dan ook eens met de maatregelen dat de vreemdelingen die hier willen wonen, op zijn minst ook de taal moeten leren. Bovendien zou ik willen pleiten voor het voorkomen van migrantenwijken... We moeten integendeel proberen te komen tot een systeem waarbij het aantal vreemdelingen per straat moet beperkt worden, niet om hen te isoleren, maar om hen ergens op een bepaalde manier te doen opgaan in de meerderheid.
Idem met de scholen en zelfs in de tewerkstelling.
Mijn bedoeling is niet hen te pesten, maar om hen te doen integreren, en vooral om hen ook te dwingen tot het actief beheersen van de taal van de plaats waar ze wonen.
Laat ons eerlijk zijn, zet onze kinderen in een Franstalig pensionaat, ze zullen, als ze de kans zien, aaneenklitten om in hun eigen taal te kunnen praten. Zelfs al zouden ze thuis helemaal niet overeenkomen, zet ze daar en het zullen boezemvrienden lijken tegen de anderen op.
Integratie wil zeggen dat ze onze taal moeten gebruiken als eerste taal, het moet hun eigen taal worden. Zolang we dat niet bekomen, zolang er een soort groepsgeest blijft tussen de vreemdelingen, zitten we met een vreemd element in ons midden, en krijgen wij de reactie tegen het vreemde.
Wij moeten ons er voortdurend van bewust blijven dat wij, in dezelfde omstandigheden, net zo zouden reageren als zijn nu. En als we daartoe betuttelende reglementeringen stellen, dan is het niet om hen te pesten, maar om het proces van integratie te bevorderen.
Bovendien moeten we ook de vrees van onze eigen mensen wegnemen.
Ga eens in een Turks café binnen, ga er rustig een kopje koffie drinken. Wedden dat je het gevoel hebt dat ze allemaal over jou bezig zijn ? Je begrijpt hen niet, en je legt iedere blik in jou richting uit als een kritische, vijandelijke blik, en al wat ze zeggen zal wel over jou gaan...
Als je in een Vlaams café zit, dan heb je dat gevoel pas als er enkelen zitten te fezelen en steelse blikken op je werpen, en de tafelgenoten zelfs eens achterom naar je gluren. Een heel verschil dus. Een bewijs dat taal een heel belangrijk item is in de integratie, en een bewijs dat we er moeten toe komen dat de streektaal ook hun taal wordt.
Rest de godsdienst, die in dit geval ook een drempel lijkt te vormen. Ik denk dat het grootste misverstand ligt in het feit dat er zo weinig begrip is van die godsdienst enerzijds, en dat anderzijds die godsdienst (Islam) een bron is van de anderstaligheid... Het is niet aan ons om richtlijnen te dicteren over de godsdienstbeleving, maar de andere taal hoeft niet echt een bijkomende drempel te zijn! Vroeger was de kerkelijke taal bij ons ook het Latijn, en die taal werd door de grote massa niet begrepen, het was verworden tot een rituele taal... Omdat de homilie en de uitlegging van de godsdienst gebeurde in de volkstaal. Wij luisterden naar het zingend voorgedragen evangelie, maar zonder de prediking wiste we niet eens waarover het evangelie ging... Wij hadden er ook niet echt behoefte aan, wij waren het zo gewoon, en het was wel mooi, heel die plechtige ritus in die zangerig voorgedragen geheimtaal. Als men de prediking, de uitleg van de Koran ook zou doen in de taal van de streek, dan zouden we al een hele stap in de goede richting zetten.
We moeten immers komen tot de reflex dat de streektaal je eigen taal is. Vroeger zou dit zeker niet voldoende zijn geweest, er zouden nog talrijke drempels liggen in de aard van de voeding, de kledij en noem maar op, maar buiten de extremen zoals de onzichtbare vrouwen, vallen we nu echt niet meer over die dingen... We reizen zelf naar die landen en hebben leren koken met de tajine en vinden couscous allang niet meer exotisch...
Nee, we moeten de groepreflex weg krijgen en de taal van de streek eigen maken. Het iets andere kleurtje is niet zo'n groot verschil, tenzij ze in een groep verschijnen, en vooral als ze dan nog in een geheimtaal ondereen zitten te babbelen...
Nee, makkelijk zal het niet zijn, maar de enige weg is de integratie, en die is slechts mogelijk als ze ook de taal spreken en werkelijk de taal delen met ons.
Wij mogen niet vergeten dat wij, net zoals zij nu, dezelfde reflex zouden hebben van samen gaan troepen, als wij ook in een vreemde wereld zouden zitten. De beste manier om dat te vermijden is ze zoveel mogelijk verdelen over de massa autochtonen.
Op dat moment verdwijnt het element "vreemd", en gaat zelfs ons onderbewuste niet meer fulmineren !
Vannacht lag ik wat te denken over het begrip "Design"...
Sinds onze Bart de ene prijs na de andere blijkt te halen, is dat een item waar ik wel eens bij stilsta... Wat maat een voorwerp design, terwijl een ander voorwerp identiek hetzelfde doel heeft, en toch niet dat etiket krijgt ?
Neem een gewoon koffiekopje, waarom is dat ene kopje design, en het andere gewoon een kopje ? Niet zo eenvoudig hé ?
Of toch ?
Nee, het is niet zo eenvoudig, want er is dan ook nog design en design...
Echte design, zoals wij dat eigenlijk voor ogen hebben als we dat woord uitspreken, is een tijdeloos begrip.
En zo komen we tot een misschien iets duidelijkere omschrijving van het woord. Design is een samengaan van nuttigheid en uitzicht. Het is de ultieme samensmelting van het nut aan de schoonheid.
En daar zitten we meteen met twee zaken: het nut enerzijds, de schoonheid anderzijds. Het moet dus gaan over een nuttig voorwerp, het moet het gemak van de mens dienen, in het voorbeeld van het koffiekopje, het moet dus een kopje zijn waarin je makkelijk koffie kunt doen, waaruit je die koffie makkelijk kunt drinken, en die je kunt vasthouden zonder je vingers in gekke houdingen te wringen, of zonder je fikken te branden aan de hete koffie in het kopje. Als je dit kunt paren aan een mooi iets, dan heb je design... Design met hoofdletter krijg je als je het zo mooi maakt dat het werkelijk mooi blijft, door de eeuwen heen als het ware.
Het gaat dus niet over de aard van het bloemetje op het kopje, het gaat over het model van het kopje, dat zo logisch, zo functioneel en tegelijkertijd zo mooi is, dat je het als het ware niet meer kunt verbeteren. Je kunt niets toevoegen of weglaten zonder een van de elementen logica, functionaliteit en schoonheid te verbrodden.
Meestal zijn die voorwerpen dan ook eenvoudig... Meestal bevatten ze weinig tierlantijntjes, want tierlantijntjes zijn de facto wel weg te laten of te vervangen door andere tierlantijntjes.
Bizar genoeg zijn er dan toch nog meerdere oplossingen. Een mens zou denken, eens het ultieme kopje er is, zijn we er, de lijn is ten einde getrokken, maar niets van... Iedere kunststroming geeft weer een nieuwe impuls om tot een nieuw concept te komen. Maar toch zul je telkens weer bij het zien van die echte Design-voorwerpen, ook die van eeuwen terug, zien dat allen het er over eens zijn dat het een echte mooi iets is, een handig en nuttig en mooi iets...Het is de tijdeloosheid binnengetreden.
Design kun je dan ook in alle gebruiksvoorwerpen terugvinden...van gebouwen over bruggen tot een simpel lepeltje... De lijst is eindeloos, en het lijkt wel of ook het Design eindeloos is.
In Gent heb je een design-museum... Moet je eens bezoeken!
tot de volgende ?
zondag, december 07, 2008
Mooi weer
Toen wij van morgen wegreden naar de rommelmarkt, zag ik tot mijn verbazing dat het nog steeds onder nul was. Op de kleine baantjes was het dan ook aangeraden kalm en rustig te rijden, want op de asfalt zag je de nette vorstroosjes blinken.
Toch hadden we onze zonnebril nodig, want het was schitterend weer. Toen wij over de E17 reden zagen we links van ons net een luchtballon opstijgen. Het is helder zonnig vorstweer, bijna geen wind, het zal fantastisch mooi zijn van daarboven.
Op de rommelmarkt was het echter door en door triest... de helft minder kraampjes en bijna geen volk... Toch was er her en der wel iets te zien. Een beetje babbelen met de kramers leerde ons dat het één Sinterklaas was en twee, het is duidelijk crisis. Er stond onder meer een kunsthandelaar die we al heel lang kennen, en die zijn beklag deed... Als er geen volk is, is er ook geen verkoop. Hij had nochtans enkele heel mooie werken bij, en zelfs enkele van behoorlijk bekende kunstenaars. Er was een ets van Langie, die werkelijk héél mooi was. Je kunt bij die man koopjes doen, als je op zoek bent naar een mooi en behoorlijk waardevol kunstwerk, dan kun je bij hem nu en dan echte pareltjes vinden. De man komt uit een kunstenaarsmidden, kent er iets van, en weet regelmatig dingen op de markt te brengen die echt koopjes zijn. Soms heb ik spijt dat ik geen langere muren in huis heb...
Er lag ook een pentekeningetje van een mij onbekende kunstenaar, die verrassend goed was en getuigde van een zeer goede techniek. Mooi !
Het is echt niet allemaal rommel op de rommelmarkt... Ik heb twee mooie gietijzeren sokkeltjes gekocht, de bedoeling is er nu een paar beeldjes voor te zoeken, en dan komen die wellicht op mijn gevel, achteraan... want als je mooie dingen aan de straat hangt, krijgen ze nogal eens voetjes...
We hebben nadien een bezoek gebracht aan de winkel waar Veerle werkt. Ze had ons niet gezien, ze was druk bezig aan de kassa, en ik riep "Kunde daar niet wat voort doen?" Bleek iedereen te zien dat het duidelijk mijn dochter was... Ben ik nu gecharmeerd ? Ik heb het nooit zo gezien. Ik had altijd meer de indruk dat Veerle heel erg op mijn moeder trok. Maar ja, ze zullen wel gelijk hebben zeker...
Je ziet dat ze dat werk dolgraag doet, en je ziet ook dat het een buurtwinkel is, waar de meeste mensen niet gewoon aanschuiven aan de kassa, maar ook wel eens een woordje zeggen. Er wordt geen tijd verloren, maar het heeft een veel gezapiger gevoel, de mensen zijn minder opgejaagd. Toen wij aan haar kassa kwamen, plaagde ik nog wat en zei dat het aan de andere kassa precies rapper ging... Meteen riep Veerle dat door naar haar collega... Een bewijs te meer van de leuke werksfeer die er heerst.
Voor deze middag hebben we een paar belegde broodjes meegebracht, hebben we ook gegeten, en is mama eens op haar gemak... en nu zit ik hier alweer te bloggen...
Heel rustig, heel kalm zoals het weer...
Is het niet dood en doodjammer dat de dagen nu zo kort zijn? De hemel stralend blauw en de bomen op de einder zijn niet meer die donkere massa, maar lichte okergroene decorstukken van een vrolijk tafereel. Licht is toch heerlijk !
Ik ga stoppen, wat luieren...
tot de volgende ?
ps: De studente zal vandaag niet content zijn van mijn blog... ik schrijf niets om over na te denken... Mag ook wel eens vind ik.
Toch hadden we onze zonnebril nodig, want het was schitterend weer. Toen wij over de E17 reden zagen we links van ons net een luchtballon opstijgen. Het is helder zonnig vorstweer, bijna geen wind, het zal fantastisch mooi zijn van daarboven.
Op de rommelmarkt was het echter door en door triest... de helft minder kraampjes en bijna geen volk... Toch was er her en der wel iets te zien. Een beetje babbelen met de kramers leerde ons dat het één Sinterklaas was en twee, het is duidelijk crisis. Er stond onder meer een kunsthandelaar die we al heel lang kennen, en die zijn beklag deed... Als er geen volk is, is er ook geen verkoop. Hij had nochtans enkele heel mooie werken bij, en zelfs enkele van behoorlijk bekende kunstenaars. Er was een ets van Langie, die werkelijk héél mooi was. Je kunt bij die man koopjes doen, als je op zoek bent naar een mooi en behoorlijk waardevol kunstwerk, dan kun je bij hem nu en dan echte pareltjes vinden. De man komt uit een kunstenaarsmidden, kent er iets van, en weet regelmatig dingen op de markt te brengen die echt koopjes zijn. Soms heb ik spijt dat ik geen langere muren in huis heb...
Er lag ook een pentekeningetje van een mij onbekende kunstenaar, die verrassend goed was en getuigde van een zeer goede techniek. Mooi !
Het is echt niet allemaal rommel op de rommelmarkt... Ik heb twee mooie gietijzeren sokkeltjes gekocht, de bedoeling is er nu een paar beeldjes voor te zoeken, en dan komen die wellicht op mijn gevel, achteraan... want als je mooie dingen aan de straat hangt, krijgen ze nogal eens voetjes...
We hebben nadien een bezoek gebracht aan de winkel waar Veerle werkt. Ze had ons niet gezien, ze was druk bezig aan de kassa, en ik riep "Kunde daar niet wat voort doen?" Bleek iedereen te zien dat het duidelijk mijn dochter was... Ben ik nu gecharmeerd ? Ik heb het nooit zo gezien. Ik had altijd meer de indruk dat Veerle heel erg op mijn moeder trok. Maar ja, ze zullen wel gelijk hebben zeker...
Je ziet dat ze dat werk dolgraag doet, en je ziet ook dat het een buurtwinkel is, waar de meeste mensen niet gewoon aanschuiven aan de kassa, maar ook wel eens een woordje zeggen. Er wordt geen tijd verloren, maar het heeft een veel gezapiger gevoel, de mensen zijn minder opgejaagd. Toen wij aan haar kassa kwamen, plaagde ik nog wat en zei dat het aan de andere kassa precies rapper ging... Meteen riep Veerle dat door naar haar collega... Een bewijs te meer van de leuke werksfeer die er heerst.
Voor deze middag hebben we een paar belegde broodjes meegebracht, hebben we ook gegeten, en is mama eens op haar gemak... en nu zit ik hier alweer te bloggen...
Heel rustig, heel kalm zoals het weer...
Is het niet dood en doodjammer dat de dagen nu zo kort zijn? De hemel stralend blauw en de bomen op de einder zijn niet meer die donkere massa, maar lichte okergroene decorstukken van een vrolijk tafereel. Licht is toch heerlijk !
Ik ga stoppen, wat luieren...
tot de volgende ?
ps: De studente zal vandaag niet content zijn van mijn blog... ik schrijf niets om over na te denken... Mag ook wel eens vind ik.
zaterdag, december 06, 2008
De fotovloot
Toen Anny en ik zoveel jaren terug, onze grote staptochten deden in Frankrijk en Schotland, waren wij gewapend met enkele wegwerpkodakjes en van die grandiose wegwerp-panorama-fotoapparaatjes. Daarmee lukte ik er in om onze wandeltocht te vereeuwigen in méér dan 100 foto's. Toendertijd was dat de max!
Nu kreeg ik (eindelijk) de cd met de foto's van de gezinsreis naar Zwitserland van onze Bart. Niet dat die cd nog niet gemaakt was, maar Bart vergat hem telkens eens mee te brengen.
Je hoort het al, geen album met fotootjes, nee, een cd.
Dat wil zeggen dat Bart ook een van de adepten is van de digitale fotografie.
Van de onuitputtelijke apparatstki zeg maar.
Dus keek ik gisterenavond naar meer dan 200 foto's op mijn peecee...
Enige tijd geleden kreeg ik van Geert zo'n geheugenstick met de fotootjes van zijn reis...600 stuks.
Men drukt die foto's meestal niet meer af, het is veel handiger ze op een ceedeetje te zetten, dat neem minder plaats in, en ze blijven altijd op de juiste volgorde zitten.
Vermoedelijk kun je het zo, of mits een heel kleine aanpassing, direct invoeren op zo'n digitaal kadertje... Je zet dat dan ergens op de kast, en om de zoveel seconden prijkt er een nieuwe foto op je kast.
Wordt je voortdurend weer meegevoerd naar waar je zelf had kunnen naar kijken had je niet zo nodig die foto moeten maken voor in het digitale kadertje. Volgend jaar ververs je het eens met de foto's van de laatste uitstap. Als er een komt, want met de crisis voor de deur...
Dan kun je jaren aan één stuk wegkwijnen bij de foto's van toen, toen er nog genoeg geld was.
Of... je kunt op internet gaan reizen.
Door mijn lichamelijke onmogelijkheden, doe ik dat regelmatig.
Dan denk ik "Waar ga ik vandaag eens naartoe?" en dan zoek ik op de wereldbol de meest exotische bestemming uit, en ga op de vakantiefoto's van de mensen die er echt waren, hen virtueel navolgen.
Klinkt bijna bijbels... De navolging van de H.Toeristus.
Ik heb de Taj Mahal al van uit alle mogelijke en onmogelijke hoeken bekeken, en op Wikipedia gelezen wat voor een sjamfoeter die trouwe echtgenoot in het echt was... Inlichtingen die je daar ter plaatse moet betalen heb ik hier gratis, voor niets...
Bovendien ben ik gespaard van de reuk en de onuitstaanbare drukkende hitte in die regionen, moet ik niet diep in mijn geheugen zitten krabben om mijn beste engels weer op te diepen, en heb ik geen last om het indische-engels van de gids te begrijpen.
Maar ik kan niet genieten van de sfeer, ik kan niet keuvelen met de mensen van ter plaatse, ik kan niet proeven van de spijzen die men daar maakt...
Ik ben er immers niet.
Ik heb alleen een venster geopend op een verre wereld.
Het gekke is dat ik dat al een stukje deed indertijd toen ik echt op reis ging ! Toen ik thuis kwam liet ik niet alleen de foto's ontwikkelen om een album samen te stellen, nee, ik verzamelde voor, op en na de reis, nog zoveel mogelijk documentatie over de plaatsen waar we geweest waren, en dat werd allemaal in het album bijgekleefd, naast een verslag etappe per etappe van de ganse voetreis.
Nu en dan haal ik nog eens zo'n album uit, en droom ik weer weg, dat ik Chez Madame Annie Tôme à l'aligot zit te eten en nip van een regionaal wijntje...
Ik reisde al virtueel voor het woord bestond.
Misschien vandaar dat ik me zo makkelijk aanpaste aan mijn situatie.
En ook... de gedachte aan mijn ouders, en nog verder, aan mijn grootouders, die, zelfs gezond en wel, nooit verder raakten dan een stukje in Frankrijk, op de vlucht. Mijn ouders hadden al wel een paar reisjes gemaakt, en in de korte tijd dat wij het deden, zagen we al meer dan zij, en ik zie tot mijn genoegen dat Bart nog veel meer ziet dan ik ooit durfde te dromen.
De wereld is sinds ik klein was, veel gekrompen.
Zal door die opwarming komen, de was krimpt ook in te warm water.
Eén van de eerste reizen die ik me herinner was ook naar Zwitserland. Mijn ouders zouden ook eens een reisje maken, en de twee kleinsten mochten mee (mijn jongste zus en ik). Ik omdat berglucht wellicht goed zou zijn voor mij, en mijn zus omdat ze nog zo klein was. Kort voor de reis begon mijn zusje te hoesten. Er was kinkhoest gemeld, dus ons moeder in paniek de dokter gebeld. Nee, geen kinkhoest, en mocht het toch kinkhoest zijn, dan zou dat door de verandering van lucht en het verblijf in de bergen, meteen verdwenen zijn. Wij naar Interlaken Murren... En mijn zus kreeg volop de kinkhoest. Voor één keer dat ze konden op reis gaan... zaten ze met een zwaar ziek kind op de kamer.
Ik heb eens iets dergelijks meegemaakt... We gingen met gans het gezin een gaan vissen (allee, ik zou vissen, de kinderen zouden spelen aan het water en moeder zou ze wat in de gaten houden en ook eens in 't zonneke kunnen zitten) Onze Koen kreeg toen we daar gezellig zaten, een astmacrisis. En dan hoor je de mensen de mensen zeggen " Wat een gedacht om met een doodziek kind te komen vissen". Het kind was niet ziek, maar dat wisten ze niet, of dat interesseerde hen niet. Het is veel leuker kritiek te geven. In Zwitserland hadden wij dat ook, plus het feit dat wij in de refter en de speelzaal en dergelijke door iedereen gemeden werden...Besmettelijk !!!! Achtung !!!!
Leuke uitstappen zijn dat.
Blijven je wel bij.
Het heeft mij wel iets geleerd: geen overhaast oordeel vellen, en in plaats van beschuldigend te kijken of tegeneen te vezelen, de mensen helpen of gerust laten. Zelfs het laatste is beter dan de beschuldigende blikken.
Bovendien ... Besmettelijk ? Als je het moet krijgen, dan krijg je het toch, en moet het niet, dan krijg je het ook niet. Ik heb geen een kinderziekte gehad, en was bang toen mijn kinderen ze wel kregen...maar ook dan heb ik ze niet gekregen. Als kind prefereerde ik grotemensenziekten, en als grote ben ik niet van gedacht veranderd...
Sommige ziekten laten geen bezoek toe... Laatst zijn we op bezoek geweest bij een vriend die Alzheimer heeft. Hij heeft het wellicht nooit beseft dat wij er geweest zijn. In de praktijk hebben we een bezoek gebracht aan zijn vrouw, die zo eens de kans kreeg haar hart te luchten. Bovendien ben ik geen goed ziekenbezoeker. Ik ben altijd stikjaloers op de mensen die op ziekenbezoek gaan en daar op een of andere manier het gesprek (zelfs als het eenrichtingsverkeer is) weten gaan te houden. Ik weet nooit wat zeggen. Ik hoop dan altijd maar dat ze mijn aanwezigheid voelen, want daar in geloof ik vast, dat je kunt uitstralen en kunt ontvangen. Heb jij je nooit omgedraaid omdat je voelde dat er iemand naar je keek ? Wel nu dan, wat dacht je dat dat was ?
Ik ga stoppen, ik moet nog aan de kwampjoeter van de kinderen gaan werken...
tot de volgende ?
Nu kreeg ik (eindelijk) de cd met de foto's van de gezinsreis naar Zwitserland van onze Bart. Niet dat die cd nog niet gemaakt was, maar Bart vergat hem telkens eens mee te brengen.
Je hoort het al, geen album met fotootjes, nee, een cd.
Dat wil zeggen dat Bart ook een van de adepten is van de digitale fotografie.
Van de onuitputtelijke apparatstki zeg maar.
Dus keek ik gisterenavond naar meer dan 200 foto's op mijn peecee...
Enige tijd geleden kreeg ik van Geert zo'n geheugenstick met de fotootjes van zijn reis...600 stuks.
Men drukt die foto's meestal niet meer af, het is veel handiger ze op een ceedeetje te zetten, dat neem minder plaats in, en ze blijven altijd op de juiste volgorde zitten.
Vermoedelijk kun je het zo, of mits een heel kleine aanpassing, direct invoeren op zo'n digitaal kadertje... Je zet dat dan ergens op de kast, en om de zoveel seconden prijkt er een nieuwe foto op je kast.
Wordt je voortdurend weer meegevoerd naar waar je zelf had kunnen naar kijken had je niet zo nodig die foto moeten maken voor in het digitale kadertje. Volgend jaar ververs je het eens met de foto's van de laatste uitstap. Als er een komt, want met de crisis voor de deur...
Dan kun je jaren aan één stuk wegkwijnen bij de foto's van toen, toen er nog genoeg geld was.
Of... je kunt op internet gaan reizen.
Door mijn lichamelijke onmogelijkheden, doe ik dat regelmatig.
Dan denk ik "Waar ga ik vandaag eens naartoe?" en dan zoek ik op de wereldbol de meest exotische bestemming uit, en ga op de vakantiefoto's van de mensen die er echt waren, hen virtueel navolgen.
Klinkt bijna bijbels... De navolging van de H.Toeristus.
Ik heb de Taj Mahal al van uit alle mogelijke en onmogelijke hoeken bekeken, en op Wikipedia gelezen wat voor een sjamfoeter die trouwe echtgenoot in het echt was... Inlichtingen die je daar ter plaatse moet betalen heb ik hier gratis, voor niets...
Bovendien ben ik gespaard van de reuk en de onuitstaanbare drukkende hitte in die regionen, moet ik niet diep in mijn geheugen zitten krabben om mijn beste engels weer op te diepen, en heb ik geen last om het indische-engels van de gids te begrijpen.
Maar ik kan niet genieten van de sfeer, ik kan niet keuvelen met de mensen van ter plaatse, ik kan niet proeven van de spijzen die men daar maakt...
Ik ben er immers niet.
Ik heb alleen een venster geopend op een verre wereld.
Het gekke is dat ik dat al een stukje deed indertijd toen ik echt op reis ging ! Toen ik thuis kwam liet ik niet alleen de foto's ontwikkelen om een album samen te stellen, nee, ik verzamelde voor, op en na de reis, nog zoveel mogelijk documentatie over de plaatsen waar we geweest waren, en dat werd allemaal in het album bijgekleefd, naast een verslag etappe per etappe van de ganse voetreis.
Nu en dan haal ik nog eens zo'n album uit, en droom ik weer weg, dat ik Chez Madame Annie Tôme à l'aligot zit te eten en nip van een regionaal wijntje...
Ik reisde al virtueel voor het woord bestond.
Misschien vandaar dat ik me zo makkelijk aanpaste aan mijn situatie.
En ook... de gedachte aan mijn ouders, en nog verder, aan mijn grootouders, die, zelfs gezond en wel, nooit verder raakten dan een stukje in Frankrijk, op de vlucht. Mijn ouders hadden al wel een paar reisjes gemaakt, en in de korte tijd dat wij het deden, zagen we al meer dan zij, en ik zie tot mijn genoegen dat Bart nog veel meer ziet dan ik ooit durfde te dromen.
De wereld is sinds ik klein was, veel gekrompen.
Zal door die opwarming komen, de was krimpt ook in te warm water.
Eén van de eerste reizen die ik me herinner was ook naar Zwitserland. Mijn ouders zouden ook eens een reisje maken, en de twee kleinsten mochten mee (mijn jongste zus en ik). Ik omdat berglucht wellicht goed zou zijn voor mij, en mijn zus omdat ze nog zo klein was. Kort voor de reis begon mijn zusje te hoesten. Er was kinkhoest gemeld, dus ons moeder in paniek de dokter gebeld. Nee, geen kinkhoest, en mocht het toch kinkhoest zijn, dan zou dat door de verandering van lucht en het verblijf in de bergen, meteen verdwenen zijn. Wij naar Interlaken Murren... En mijn zus kreeg volop de kinkhoest. Voor één keer dat ze konden op reis gaan... zaten ze met een zwaar ziek kind op de kamer.
Ik heb eens iets dergelijks meegemaakt... We gingen met gans het gezin een gaan vissen (allee, ik zou vissen, de kinderen zouden spelen aan het water en moeder zou ze wat in de gaten houden en ook eens in 't zonneke kunnen zitten) Onze Koen kreeg toen we daar gezellig zaten, een astmacrisis. En dan hoor je de mensen de mensen zeggen " Wat een gedacht om met een doodziek kind te komen vissen". Het kind was niet ziek, maar dat wisten ze niet, of dat interesseerde hen niet. Het is veel leuker kritiek te geven. In Zwitserland hadden wij dat ook, plus het feit dat wij in de refter en de speelzaal en dergelijke door iedereen gemeden werden...Besmettelijk !!!! Achtung !!!!
Leuke uitstappen zijn dat.
Blijven je wel bij.
Het heeft mij wel iets geleerd: geen overhaast oordeel vellen, en in plaats van beschuldigend te kijken of tegeneen te vezelen, de mensen helpen of gerust laten. Zelfs het laatste is beter dan de beschuldigende blikken.
Bovendien ... Besmettelijk ? Als je het moet krijgen, dan krijg je het toch, en moet het niet, dan krijg je het ook niet. Ik heb geen een kinderziekte gehad, en was bang toen mijn kinderen ze wel kregen...maar ook dan heb ik ze niet gekregen. Als kind prefereerde ik grotemensenziekten, en als grote ben ik niet van gedacht veranderd...
Sommige ziekten laten geen bezoek toe... Laatst zijn we op bezoek geweest bij een vriend die Alzheimer heeft. Hij heeft het wellicht nooit beseft dat wij er geweest zijn. In de praktijk hebben we een bezoek gebracht aan zijn vrouw, die zo eens de kans kreeg haar hart te luchten. Bovendien ben ik geen goed ziekenbezoeker. Ik ben altijd stikjaloers op de mensen die op ziekenbezoek gaan en daar op een of andere manier het gesprek (zelfs als het eenrichtingsverkeer is) weten gaan te houden. Ik weet nooit wat zeggen. Ik hoop dan altijd maar dat ze mijn aanwezigheid voelen, want daar in geloof ik vast, dat je kunt uitstralen en kunt ontvangen. Heb jij je nooit omgedraaid omdat je voelde dat er iemand naar je keek ? Wel nu dan, wat dacht je dat dat was ?
Ik ga stoppen, ik moet nog aan de kwampjoeter van de kinderen gaan werken...
tot de volgende ?
Abonneren op:
Posts (Atom)