woensdag, juni 30, 2010

de kodak

An advertisement from 1888 of the first Kodak ...Image via Wikipedia
Mensen van mijn leeftijd zal dit bericht pijn doen. Ik kreeg een publiciteitsfolder met daarop een kodak voor 2.19 euro. En ter verduidelijking staat daar dan bij: herbruikbaar. In een tijd van wegwerpdinges is dit blijkbaar zo ongewoon dat men het er bij vermeld: herbruikbaar.
Met andere woorden, we zijn stillekes in een maatschappij gesukkeld, waarbij het uitzonderlijk is dat er dingen zijn die je kunt blijven gebruiken... Ik heb eens goed gekeken, en ook bij mij hangt er geen briefje op... Dus ook eenmalig. djudedju.

Ik weet nog dat ik ooit als jongeling een kodak kreeg, zo'n simpel boxke, en dat was dan een heel groot en heel rijkelijk geschenk. We behandelden dat met veel omzichtigheid, want zo'n duur ding. Nu 2.19... herbruikbaar.

Ik heb telkens ook weer dat gevoel bij uurwerken. Ik kreeg mijn eerste uurwerk van mijn doopmeter, ter gelegenheid van mijn plechtige communie. Eentje met een Incabloc, dat wilde zeggen dat je het ding niet moest opwinden, door de beweging van je arm wond het zichzelf op. Dat was toen hip, in, heel modern. Nu zie je zo'n dingen niet meer: antiek... Ik voelde mij een hele meneer met een uurwerk aan mijn arm. Nu lopen kleuters met een werkend speelgoeduurwerk aan de arm, waarbij een louche tekenfilmfiguurtje met zijn armen het uur en de minuten wijst.

Met wat geluk heb je een nieuw uurwerk bij aankoop van een doos waspoeder. En vermits die dingen nu op batterijen lopen, is ondertussen al gebleken dat je mits enig zoekwerk goedkoper een nieuw uurwerk met batterij kunt kopen, dan wel er een nieuw batterijtje in te steken.

Ik zit hier te prutsen op een kwampjoeter, die mij indertijd een rib heeft gekost, nu kun je veel betere kopen in de Aldi, voor zowat de helft van de prijs van toen. Binnenkort krijg je ze ook bij waspoeder, want dat is een ding die duur blijft. Brood ook. En vlees en groenten ook. Alles waar je echt niet zonder kunt, dat is duur. Wat normaliter luxe zou zijn, dat smijten ze naar je kop. Gekke wereld die consumptiewereld.

En toch zit er iets fundamenteel mis! Ik ken nog steeds mensen die zich de wegwerpwereld niet kunnen veroorloven, omdat de levensnoodzakelijke goederen zo duur zijn. Als eerste zie ik dan huishuur. Een normale huishuur is nu hoger dan vier maal wat ik maandelijks afbetaalde om eigenaar te worden. En dan komt daar nog water, electra en verwarming bovenop. En vermits de apparaten die zuinig zijn in het verbruik ook de duurste zijn, zitten de armen onder ons met allemaal energieverslinders, uit armoe.  Dat is toch absurd ? Als er één nuttige maatregel zou zijn, én voor de industrie, én voor de armen, én voor de maatschappij én voor het milieu, dan zou het wel de maatregel zijn waarbij zuinige apparaten  stukken goedkoper zouden gesteld worden dan die energieverslinders. Maar nee, de regering stuurt ons een bonnetje voor één spaarlamp.

En dan maar vertellen welke maatregelen ze wel niet allemaal nemen voor het milieu... tommetoch!
En het aantal armen onder onze bevolking, in het rijke Westen, neemt steeds meer en meer toe. Steeds meer en meer mensen zullen dus wel genoodzaakt zijn te blijven zitten met energieverslindende apparaten, met CO2 uitstotende oude auto's... en dan maar vertellen welke maatregelen men allemaal treft om het milieu te helpen.

Maar we zijn gelukkig, want we hebben allemaal een kodakske van 2.19
djudedju

Oh ja, Veerle is terug thuis. Ze moet wel nog enkele onderzoeken ondergaan, maar al bij al lijkt het dus nog los te lopen. Ze ziet er in ieder geval weer goed uit.

Tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

dinsdag, juni 29, 2010

Mannekens

JAKARTA, INDONESIA - AUGUST 22:  A model showc...Image by Getty Images via @daylife
Nee, ik heb het niet over een of andere voetbalploeg, ik heb het zelfs niet eens over mannen, maar over restantjes van vrouwen. Waarom ik het dan mannekens noem? Omdat heel de wereld dat lijkt te doen. Op welke TV-zender ik ook kijk, spreken ze in dit verband over mannequins, een verbastering van het oeroude Vlaamse mannekijn... ( Ik droom soms dat ook bikini uit het Vlaams komt, van ons bekansniet, maar dat klopt dus niet)
Heb jij ook al eens zitten kijken naar de mannequins op de catwalk?
Hou jij dan ook je hart vast ?
Ik denk iedere keer weer: nu valt ze, maar op bijna mirakuleuze wijze behoudt ze haar evenwicht. Je moet het eens proberen! Om te stappen zet je je rechtervoet een heel stuk linkser dan het lnkervoet, en om het evenwicht te herstellen zwaai je dan je linkse been een heel end te ver de rechterkant uit. Daardoor zwaaien hun heupen schoksgewijs telkens de andere kant op, wat dan moet doorgaan voor verleidelijk. Maar heb je al ooit een mannequin "zo verleidelijk" naast een man zien lopen? Nee hé, dat kan ook niet. Het is technisch gewoon onmogelijk. Ofwel zwiept ze volkomen uit evenwicht op het moment dat haar heup in botsing komt met haar partner, ofwel ligt manlief in de goot. Dat laatste is bijna ondenkbaar, want de meeste van die mannekijns streven dan ook het silhouet na van een manneken, schraal en iel en hoekig.
Als mijn vrouw ook eens kijkt, dan zegt ze, telkens ze daar een van die mannekijns ziet paraderen met ontblote bovenborst: "Zo zou ik toch niet durven op straat lopen"... Ik kan ze alleen maar gelijk geven. Je doet dat nu eenmaal niet, met je borsten bloot lopen, zeker niet in de winter. Waarom die mannekijns het dan wel doen? Omdat ze meestal (nog?) geen borsten hebben.  Wellicht hebben ze mogen kiezen, ofwel hun prille heuveltjes showen, ofwel een broche dragen, om de voorkant te wijzen.
Het doet mij denken aan mijn jeugd... Toen was er nog niet al dat geld, en al die gekke modeverschijnselen waren er ook nog niet, en als we zwommen dan liepen en jongens en meisjes met alleen een broekje aan, tot het meisje begon tekenen te vertonen dat ze daar wel eens iets zou kunnen krijgen dat anders was dan bij ons... Wellicht zijn die mannekijns dat stadium nog niet ontgroeid door hun overdreven slankheidsideaal.

Eerst dacht ik dat die slankheid een soort mode was, maar nee, het is een aanpassing aan hun manier van "elegant heupzwaaien"  (nu ja ...elegant?). Ik heb het uitgerekend, van zodra je normale lichaamsverhoudingen hebt, kun je zo niet meer stappen, dan ga je sowieso uit de bocht en kieper je elegant en wel tegen de vlakte.

Het is dus wellicht zo, dat ze niet echt mismaakt zijn, ze mismaken zichzelf om zo te kunnen "stappen". Ik zou echt eens zo iemand, op die manier een uur willen zien wandelen. En hoe zou de toestand van hun heupen zijn op zegge en schrijven 55 jarige leeftijd ?

Nee, ik heb medelijden  met die sukkels. Heel lang geleden heb ik ooit een school bezocht waar er een klas zat met spastische kinderen. Dat zijn kinderen die hun bewegingen niet volledig kunnen controleren, en hoekerige en schokkende bewegingen maken bij het minste wat ze doen. Erg om te zien. Wellicht nog veel erger om het te zijn.  Toch zitten er onder die mensen die er toch in slagen dingen te doen. Ik zag er iemand tekenen, op een verbluffend knappe manier. Echt mooie dingen. En als je dan zag dat hij dat deed met wilde armzwaaien, en telkens in het passeren van zijn blad, op de juiste plaats een klein streepje zette... Verbluffend is een veel te licht woord.
Maar je ziet daaraan dat de mens, zelfs al kan hij het niet, er toch alles op alles op zet, om normaal te bewegen te functioneren. Uitgenomen de mannekijns, die vinden het nodig abnormaal te doen.

En dat allemaal uit een soort van ijdelheid... ?
Ik ben niet voor tatoeages, of voor soeptelloren in je onderlip, of voor koperen banden die je nek uitrekken tot ongekende hoogten... Ik vind dat allemaal mishandelingen van het menselijke lichaam...Maar stappen als een mannequin, dat mag voor mijn part rustig bij diezelfde lijst worden gezet.
Ook dat is een vorm van mishandelen van het lichaam, mishandelen door overdreven magerzucht en door het abnormaal bewegen van het lichaam om te "pronken".
Van mij mogen ze stukken van mensen verdienen in zo'n job, jezelf mishandelen kan immers nooit betaald worden.
Ik heb er iedere keer weer compassie mee, en zit toch telkens weer te grinniken om hun idiote manier van bewegen...
nu ja, 't zal wel weer aan mij liggen zeker ?

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

maandag, juni 28, 2010

Warm

Rommelmarkt in de KroonstraatImage by kazamel via Flickr
Ik lag vannacht nat in mijn bedde! Nee, ik heb er niet in geplast, gewoon liggen zweten! Je moet weten, gisteren was het verdomd heet, en we waren heel de dag afwezig, want 't was rommelmarkt te Welle... en dan gaan we bij Jef en Lut.
Je denkt wat heeft dat er nu mee te maken? Welnu, in dergelijk heet weer doen we normaliter de zonnewering naar beneden, om het terras wat "koel" te houden. Dat terras paalt aan onze slaapkamer. Als we niet thuis zijn, durven we die zonnewering niet open te zetten, want mocht het eens plots waaien of plots onweren en heel dat ding zijpnat worden !!! Dus heeft de zon heel de dag én het terras, én mijn slaapkamer vrolijk gebakken.
Ik ben al een zweter (een bedzweter ?), en dus zeker als het zo warm is. Ik heb dekens en lakens en al uit mijn bed gezwierd, en tot mijn ontsteltenis zag ik vanmorgen Anny vrolijk liggen maffen onder het donsdeken. djudedju.
Vanmorgen heb ik alle mogelijke maatregelen genomen om de zon zo veel mogelijk buiten het terras te houden...
Goedkoop is het anders wel, mocht ik nu een genieter zijn van sauna en co, maar ik ben dat niet, en ik hou niet van het gevoel dat ik uit mijn bed zou kunnen spoelen op golven van mijn eigen zweet. (Ik weet niet wat er zo leuk is aan sauna! Ik mag er niet op denken daar een beetje te gaan zitten zweten voor de lol)

De rommelmarkt te Welle was weer de moeite, we hebben er niet eens de helft van gedaan, maar dat doen we nooit, dat is niet te doen, veel te groot. 's Middags zijn we dan bij Jef BBQ gaan eten en wat zitten bijbabbelen met Lut.  Want Lut was niet mee, voor de eerste keer, omdat haar moeder die dag uit de home was bij haar. Ze hebben met de kinderen een beurtsysteem waardoor moeder (91 !) iedere zondag bij een van de kinderen is. Vroeger reden we met de wagen op het terrein van de rommelmarkt, en zetten de wagen bij de moeder van Lut, maar nu is het mensje al meer dan een jaar in de home.

Dan naar huis toe... Want we zaten (zitten) ook nog eens met een "drama"... Zaterdag was Veerle met afval naar het containerpark gegaan, en daar is ze - wellicht door de hitte, migraine en maandstonden- van haren sus gedraaid, en is met een wonde in haar hoofd weggevoerd met de ambulance...  Het lijkt gelukkig allemaal niet zo erg, maar als je op een publieke plaats zo iets voor hebt, dan wordt alles je uit handen genomen, verschijnt de ambulance uit het schijnbare niets, en lig je in het hospitaal voor je het weet. Als je dat dan voor hebt in het weekend, dan ben je er minstens een paar dagen langer, want in het weekend, dan doen ze alleen iets aan de dringende zaken, en voor de rest lig je te liggen op je kamer en gaan ze maandag wel eens komen zien... Frederik is in alle staten. Dat is een jongen die al heel vlug panikeert, en nu zeker... Nu ja, hij kan niet met de auto rijden, en dus stond hij daar uitgeschud. De man van het containerpark heeft dan de auto van Veerle op een parking gezet buiten het containerpark, en 's avonds ben ik dan met Rob (een buur) naar ginder gereden, en Rob heeft dan de wagen van Veerle naar huis gereden...
En zo is er wel altijd iets wat rimpels maakt in de oppervlakte van het leven...
Eigenlijk kun je heel weinig doen aan het leven, je wordt geleefd, door toeval en omstandigheden.
Jammer voor de mensen die zo houden van regelmaat en orde...Voor hen moet het leven verschrikkelijk ambetant zijn !

tot de volgende ?


Enhanced by Zemanta

zaterdag, juni 26, 2010

Roborst, een hemels dorpje

Sint-Denijskerk, RoborstImage by Erf-goed.be via Flickr
Vandaag is het rommelmarkt in Roborst, een piepklein dorpje in Zwalm, gekend voor de kweek van waterkers. Maar het is meer dan dat, het is een van die typische mooie dorpjes in de Vlaamse Ardennen, met kronkelende straatjes over de mooie hellingen, en ... een wondermooi kerkje.
Ook nu weer zagen we verschillende mensen foto's nemen van dat kleine reliekschrijntje in het groene dorpje. Vandaag extra mooi gemaakt met voor de ingangspoort van het oude kerkhof een plaatselijke reus, met een olijk gezicht en een knoert van een neus. Ook al zo'n echt Vlaams verschijnsel, de reuzen... Ieder dorp heeft er minstens een, die bij stoet, kermis en zelfs processies wordt uitgehaald en dansend door de straten wordt gedragen.
God, wat leven we in een mooie streek!
In de terugweg keek ik over de velden met koren en weiden vol koeien en paarden, hier en daar wat schapen en een weide zelfs met geiten, witte geiten...
Heerlijk land vol met kapelletjes, echte en andere, want de kapelletjes aandoen kan in Vlaanderen net zo goed betekenen een pot gaan pakken. En het ene verhinderd het andere niet, want bij echte beewegen wordt er ook wel eens halt gehouden om de inwendige mens te versterken. Vlamingen zijn nu eenmaal wat bourgondisch aangelegd...
Wij houden van het leven, en vooral van de goede dingen van het leven. Een goed glas en eens lekker eten, dat is voor de Vlaming zijn idee over de hemel. Laat de moslims zich maar amuseren met hun maagden, wij zien het breder, ruimer en copieuser. Ergens zijn de Rubensiaanse vrouwen nog steeds een beetje een ding van ons. Wij volgen wel een beetje de mode van dunne mensen, maar aan een vrouw mogen de onderdelen die er moeten zijn, best wat uitgebreider dan in de modeboekjes. Die vrouwen waarvan de Vlaming zegt "noch buik, noch tette", dat is niet zo ons ding. Ons leven moet ook daarin ruimbedeeld zijn.
Er zit nog steeds een stukje van Breughel in ons, het mag niet grof zijn, maar wel leutig, wat boers mag ook best, als het maar goed en lekker is.
Zo zijn we nu eenmaal, genieters...
Hard werken en dan genieten met dezelfde inzet.
Kortom: leven zoals het voor ons hoort.

Pallieter, is een goed beeld van wat een Vlaming is, het is natuurlijk een beetje in de magistrale verf gezet door een onvergankelijke Felix Timmermans, maar toch, dat boek beschrijft wonderwel ons innerlijke en uiterlijke zijn.

Het moest maar zo goed niet zijn, dat is zowat de lijfspreuk van de Vlaming, en wat kan er verkeerd zijn aan genieten van het leven? Niemand is er bij gebaat te treuren en sikkeneurig te zijn, maar iedereen geniet van het kijken naar het genieten! Dat is al een genot op zich!

Ik hou van Vlaanderen, ik hou van de Vlamingen, het is waar ik geboren ben, waar ik getogen ben. En we gaan ver in dat genieten, we gaan naar vreemde landen om daar te gaan onderzoeken hoe lekker het eten daar wel niet is, en brengen dan de recepten mee, om het op Vlaamse wijze over te doen. Alleen, waar in het oorspronkelijke recept melk staat, vullen wij dat in met room...'t moest maar zo goed niet zijn...

Ik ga stoppen, 'k krijg er honger van !
tot de volgende ?

Enhanced by Zemanta

vrijdag, juni 25, 2010

slingersaus

Alan Shepard pousoImage via Wikipedia
Eergisteren nam Anny een conservenblikje met witte bonen uit de kast, deed het open en stelde dan vast dat het de verkeerde doos was, het was er eentje zonder tomatensaus...
"Is het goed als ik bonen in mayonnaise maak?" Voor mij is alles goed, maar ons moedere maakte in de tijd witte bonen met een zurige saus klaar. Voor Anny was dit dan weer een onbekend iets. "Weet je wat, belt naar Suzanne, zij zal nog wel weten hoe je dat moet maken..."
Het was een telefoon"tje" van wel een half uur, en tijdens dat gekwebbel kwam zelfs het maken van de zurige saus ook aan bod! (Naast al de familieberichten tot in de elfde generatie?)
Suzanne maakte het zelf nooit klaar, want die van haar, die lusten dat allemaal niet, maar ze wou dat ze die middag bij ons kon komen eten, slingersaus, dat is zo lekker, en 't is al zo lang geleden dat ik dat nog at... Anny moest mij vragen of ik dat nog wist, dat Ma dat "sliengersause" noemde... Nee... En of ik nog wist dat ma dat in twee gerechten gebruikte ? Ook niet, ik herinnerde mij alleen de witte bonen... Maar je kunt de slingersaus ook lauw gieten over een pot sla waarin hard gekookt ei en stukjes hesp gesneden zijn...
Maar ik ga uw nieuwgierigheid niet langer op proef stellen, hier het recept van slingersaus... (Vermoedelijk een recept uit de tijd van de grote armoe, van toen de aardappels hier nog niet bestonden, en bonen de hoofdmaaltijd vormden)
Je maakt gewoon een witte saus (beetje boter, beetje bloem en wat water...) maar je maakt die saus wel dunner dan gewoonlijk, en dan doe je voorzichtig wat azijn in, regelmatig proeven, tot de saus je bevalt een fris rins smaakt. (Moet volgens mij ook heerlijk zijn bij vis!)
Maar simpeler kan dus niet, maar waarom het slingersaus noemt? Joost mag het weten! (Hij weet het ook niet, ik heb het hem gevraagd)
Maar het heeft gesmaakt! De smaak van toen, complexloos en lekker. Anny vond het ook lekker, en het zal voortaan weer bij de gerechten van het huis horen, met dank aan ma zaliger... (en het fenomenaal geheugen van Suzanne)

Welke oen zit er nu te bloggen over een sausrecept !!
djudedju

Gisteren was Ewoud hier gans de dag. .. De examens zijn gedaan, en de leerkrachten zitten uitgeput en wel de examens te verbeteren en te delibereren. Leerkrachten zijn niet meer wat ze geweest zijn! In mijn tijd werden de examens ook verbeterd, en werd er ook gedelibereerd, maar ondertussen kregen wij verder les, net of er niets aan de hand was. Nu zijn de leerkrachten te moe, te uitgeput. Dat komt wellicht omdat ze veel minder dagen werken dan in mijn studententijd.
U lacht ? Ten onrechte vrees ik!  Heb je kinderen of kleinkinderen die nu aan het studeren zijn? Die mannekes (en meiskes) krijgen nu meer stof dan wij, zitten op dezelfde leeftijd al een heel end verder in de moeilijke wiskundige materie en zo. Alles wordt blijkbaar in een veel korter tijdsbestek afgehaspeld. Alles ? Nee... aardrijkskunde, geschiedenis, taal, poëzie en al de andere leuke dingen zijn fel ingekort of gewoon verdwenen. "Ewoud, heb je al literatuurgeschiedenis?" "Watte?" Hij heeft al wel gehoord van literatuur en ook al van geschiedenis, maar de twee in één... Gelukkig niet. Gelukkig ? Dat was podorie een van mijn liefste vakken. Kan ik nog wel eens over dromen, en ik lees nog steeds graag die oude meesterwerken, ook al zijn die in onze tijd langdradig... Als je Stijn Streuvels leest, kun je makkelijk een halve bladzijde lezen over het uitzicht van het geluchte, prachtig, stijlvol, maar voor de moderne mens zuiver tijdverlies. Ik ben blij dat ik niet modern ben en ook niet hoef te zijn. Ik ben stilaan oud genoeg om te kunnen genieten van mijn dingen, zonder mij van de rest van de wereld iets aan te trekken. Hoogstens denken ze dan "Pa kan niet meer mee", maar ik heb het gevoel dat zij het zijn die niet meer meekunnen, die de roots van de taal aan het verliezen zijn, en als ontwortelde taalzieltjes ronddwalen in een wereld met een steeds kortere en steeds minder poëtische ziel. Het moet nu allemaal efficiënt zijn, bondig, zakelijk. Zelfs de romans moeten met sneltreinvaart doorrazen. Het "Geslacht Bjorndal" zou nu een klein formaat pocketje zijn, ontdaan van alle ballast en romantiek.  Het heeft geen zin meer een omschrijving te maken van de hoofdfiguur, want die gaan ze wel zien als het ooit verfilmd wordt. djudedju

Geef mij dan maar " Ik ben geboren in zonnegloren, en een zucht van de ziedende zee, die omhoog is gestegen op wolken van regen, gezwollen van wanhoop en wee..."
Maar ja, ik dateer van in oeroude tijden, ik heb zelfs de eerste ruimtevlucht weten gebeuren.
Zo oud ?
zo oud !

tot de volgende ?



Enhanced by Zemanta

donderdag, juni 24, 2010

Grijs

Bouwpret met oude (?) straatstenen, Terbregsel...Image by evstra via Flickr
De grond is grijs
de bloemen grijs
de dorpel van mijn huis is grijs
dat zachtjes mee naar binnen komt
de lucht smaakt zelfs grijs...
Kortom: mijn oprit is gemaakt ! Maar daar de straat bij ons lichtjes buigt, heeft men tientallen klinkers moeten op maat "schijven" of zagen met een diamantschijf werkend met een lawaaierige benzinemotor. En dat stuift !
Het lijkt wel of heel de wereld voor mijn deur bedekt is met een dun laagje steenstof, en al waren deuren en ramen hermetisch gesloten, toch rook je die enigszins verbrande geur tot binnen. Maar ondanks al die onregelmatige vormen hebben ze het proper gedaan. Ik heb ze nu en dan een pint gegeven, en dan doen ze wel eens iets uit hun gedacht... Wie zal mij wegenwerkers leren kennen?
Nu mag ik nog drie, vier dagen niet met een auto op mijn oprit komen. Je bent gewaarschuwd, je bent wel welkom, maar je moet je maar ergens anders parkeren !
Ik denk dat ze vandaag alleen nog komen voor de opkuis, en om zand te strooien, zand die dan de kleine voegen tussen de klinkers moet dichten. Ik zie nu bijna dagelijks buren die met een hoopje zand voor hun borstel heen en weer lopen op hun oprit en voetpad, om de voegen te dichten. Heel de wijk zit vol dichters.

Dat ik mijn auto nog steeds niet binnen kan zetten, kan mij niet echt deren. Ik kan voorlopig toch niet binnen in mijn garage. Dat is nog steeds het gevolg van de schilders-behangers. En van Anny. En van mij met mijn verzamelwoede. Op de grond in mijn garage liggen nu vele tientallen wandelstokken en wapenstokken. Wan veel wandelstokken zien er alleen maar wandelstok uit, maar zijn in werkelijkheid wapenstokken. Als je de knop van dergelijke stokken losmaakt (er zijn diverse systemen), dan trek je uit de stok plots een sabel te voorschijn. Er zijn ook leukere stokken bij, ook wandelstokken waarmee je alles kunt behalve wandelen. Als je daarvan de knop losmaakt, dan zit er binnen in de stok een lang smal flesje met een sposel op... Zo kun je - ongezien en ongeweten- een deugdelijke dreupel cognac of Oude klaren meenemen...Voor koude dagen. En voor de tandpijn die nog komen moet.

Maar wat de verzameling mooi maakt, dat zijn niet die verborgen dingen, nee, dat zijn de stokken die soms heel mooi uitgesneden zijn, en vooral de knoppen, die soms echte kunstwerken zijn. Er zijn er bij, die zo mooi en zo realistisch zijn, dat ze niet bruikbaar zijn, want geef toe, leunen op een paar spitse hondenoren die recht omhoog priemen, dat is niet echt handig.

Voor die verzameling ben ik nu een rekje aan het maken. En natuurlijk maak ik het mezelf moeilijk, want ik ben bezig om de latten te versieren met pyrografie... Ik teken eerst met potlood heel de lat vol met bloemen, en brand dan die bloemen in het witte hout. Mooi is het wel, maar je werkt er lang aan ! Nu ja, dan zal het ook niet zo maar een rekje zijn, maar een mooi iets. Naargelang het aanbod voor de expo ter gelegenheid van Mater kermis, kan ik eventueel dan ook het rekje met de wandelstokken exposeren...

Ewoud zit hier. Niet dat het al verlof is, maar er is geen les meer, en de kinderen zitten dan thuis. Thuis, dat is dan te lezen als bij ons. Dus... vandaag gaan we vissen, mijn kleinzoon en ik, bij pepee in Wannegem.

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

woensdag, juni 23, 2010

zo bruin als een beier

Chinees cakjeImage by tdietmut via Flickr
Gisteren in het zonnetje gezeten, aan het water en maar vis vangen... 's Avond was ik zo bruin als een beier... Een Beier ? Nee, een beier !
Want bruin als een beier is zuiver West Vlaams... en in West Vlaanderen is een beier gewoon een bes. Zo spreken we van braambeiers, stekebeiers voor Braambessen en stekelbessen... Maar daarmee is het raadsel voor mij niet opgelost, want ik moet heel nederig bekennen dat ik geen bruine bessen ken. Ik vermoed dan ook dat het gezegde eigenlijk zijn loopbaan zal zijn begonnen als ironie... En dan denk ik aan aardbeien. In het West Vlaams zijn dat nu fraisen, naar het Frans, maar in het Vlaams hoor je in veel streken nog steeds dat dit ooit ook bessen waren, denk aan "jaarbezen" wellicht van aardbezen geëvolueerd naar jaarbezen omdat ze toentertijd maar eens op het jaar te krijgen waren... Nu is een aardbei knalrood, en iemand die in de zon zat kan daar ook deerlijk rood verbrand uit komen... Vandaar het spottende "zo "bruin" als een aardbei" ? (Trouwens nu valt het me op dat in aardbei ook de klank van "beiers" zit... )

Gek hoe we spreekwoorden en zegswijzen veel langer meedragen dan de woorden die er in voor komen. Denk aan "Van haver tot gort"...Geen mens die nog weet wat gort is (Het was in illo tempore de voornaamste scheepskost) en zo kun je er nog wel meer bedenken.  Denk aan de onnozele kinderen in de zin van onschuldig en de loze vos in de zin van sluw... Woorden die nu eigenlijk een heel andere betekenis hebben...

Met andere woorden: taal evolueert voortdurend. Je moet nu maar eens een dagblad openslaan, en eens zien hoeveel vreemde woorden  wij zijn gaan absorberen! En hoeveel afkortingen in de moderne taal eigenlijk tot woorden zijn geworden. Denk bv aan CD en GPS en GSM, in veel gevallen weten we niet eens meer waarvoor die letters ooit stonden, of moeten we toch heel diep nadenken, en in ons geheugen tasten.

Sommigen zullen dit een verarming noemen, maar het is in werkelijkheid een gewone evolutie, zoals die er al altijd is geweest. Kijk maar eens naar heel oude teksten, en zie hoezeer onze taal is veranderd. Taal is een "levend" ding. Een taal die niet evolueert is dood.  Sommige van die dode talen hebben nog steeds een statuut, zoals latijn en (oud) Grieks, en worden behouden als wetenschappelijke taal, net omdat ze dood zijn.  De reden is dat hun betekenis op die manier ook niet meer evolueert, en daardoor juist voor de wetenschap kan gebruikt worden, omdat de betekenis daar moet "vast" staan. Met andere woorden, taal is geen wetenschap, maar een levend ding. Het is idioot je daar tegen te verzetten, je kunt een evolutie niet tegenhouden. Een van de mooiste bewijzen van taal-evolutie is wel het Zuid-Afrikaans ! Ooit zijn we met krek dezelfde taal vertrokken: het Vlaams. (En niet het Nederlands zoals foutief wel eens wordt gezegd, de meeste bewoners van de Kaap waren immers Zeeuwen, en die spreken Vlaams omdat ze ook ooit tot Vlaanderen behoorden. Ook nu nog, als je in Zeeuws Vlaanderen bent, hoor je dat ze daar Vlaams spreken. Maar dat Vlaams zat daar een beetje afgezonderd in Afrika,  er kwamen heel veel andere volkeren wonen, en al die talen oefenden op het Vlaams van de Kaap een invloed uit, die er voor zorgde dat het Afrikaans een heel andere taal werd dan het Vlaams hier, of het Nederlands. Het is duidelijk nog één taal, maar met serieuze verschillen qua uitspraak en qua spelling. Darwin zou er wellicht zijn evolutieleer op kunnen baseren, mocht hij een taalgeleerde geweest zijn in plaats van een bioloog.

Dat de taal nu veel vlugger lijkt te evolueren dan vroeger, komt doordat de wereld "kleiner" wordt, en we met steeds meer andere volkeren in aanraking komen en dus woorden absorberen.

Er zijn nog andere evoluties merkbaar, vroeger was het Frans zowat de grootste "gemeenschappelijke" taal, maar we merken dat dit nu veel eer het Engels is geworden, en nu reeds zijn er mensen die voorspellen dat dit mettertijd het Chinees zou kunnen worden. Ook daar is dus evolutie merkbaar, vooral te danken aan de macht van de taalblokken, en met macht bedoel ik economische macht, want dat het Engels nu dé taal is, is alleen te danken aan het feit dat het de taal is van de handel. Het is dus inderdaad goed denkbaar dat, mocht China  (of Indië ?) de grootste economische macht worden, hun taal de taal van de handel zou worden. Ik zette Indië niet bij toeval tussen haakjes, niet alleen is het een groeiende economische macht, maar daar is de kans dat die taal de leider zou worden veel kleiner, omdat Indisch eigenlijk niet echt bestaat, er zijn in Indië een heleboel talen, en zij hebben daar zelf een lingua franca ingevoerd om tot één beleid te komen.

Je ziet, het evolueren is nog steeds bezig en zal steeds bezig blijven. Gelukkig maar, ik hou veel meer van levende dingen dan van dode, ik hou daarom veel meer van taal dan van wetenschap. Kortom, ik hou van het Leven !

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

dinsdag, juni 22, 2010

De bal

Haarhamer voor zeis (Hammer for scythe sharpen)Image via Wikipedia
Lap, 't is weer van dattum!  Nu hebben onze nationale trotsen (gek, in 't meervoud klinkt dat bizar hé?) het ook nog eens goed gedaan in de tennis. Nu gaat ons scherm niet meer alleen vervuild worden door een eindelijk echt ronde voetbalbal, nu komt er nog een tennisbal bovenop. Wetende dat er ook nog enkele koersen bezig zijn, en een grote ronde straks gaat beginnen, kunnen we voor de afwisseling staren naar ronde velowielen. Nogal een geluk dat die niet altijd hetzelfde rondje rijden in een piste, nu hebben we tenminste nog wat landschappelijk schoon achter al die schreeuwerige reclamekoerstruien.
Ik moet zeggen dat ik met verbazing het bericht las dat voor het eerst een voetbal werkelijk rond is... Ik dacht, maar ja, voetbal is een spel waar denken niet ... Maar nu is de bal voor het eerst werkelijk rond! En wat is het gevolg? De keepers kunnen de bal niet meer pakken want die bal doet zo gek...djudedju.

Op TV is er momenteel een campagne bezig om de mensen aan te zetten tot meer bewegen. Maar omdat ze blijkbaar (net als ik) tot de conclusie gekomen zijn, dat al wat we zien op het scherm niets, maar dan ook niets te maken heeft met sport in de ware zin van het woord, hebben ze een nieuw woord uitgevonden die hopelijk de lading zal dekken: sportelen...

Dus als je, gewoon voor de fun en voor je gezondheid een blokje om loopt, een toertje fietst om te genieten van het landschap en de beweging, dan ben je niet meer sportief, maar naar analogie met het nieuwe woord van TV één, sportellief.  Ik heb voor de uitvinding van dat woord ook al zo'n lief gehad! Ik heb nooit meer zo hard achter een brommer gefietst dan toen achter de hare. Sjonge, wat is dat lang geleden, ik moet zeggen dat ik niet meteen haar gezicht meer kan herinneren, maar ja, welke was dat weer met die bromfiets? En een lief van toen, nu zouden ze daar mee lachen, want toen was dat niet veel meer dan een steelse kus. Vrijen, dat was toen een kusje en het handje vasthouden. Nu duiken ze meteen het bed in, en dat zelfs zonder dat het hun lief moet zijn, zo maar, voor de fun... Ik durf niet luidop te schrijven: zedenverwildering, maar diep in mezelf noem ik het toch zo. Nah.

Maar we waren aan het sportelen... Voor mij is de wekelijkse rommelmarkt mijn sportelen, slenteren van kraampje naar kraampje, en wat staan lullen tegen de verkopers. Laatst in Olsene zag ik op een stan een stuk ijzer liggen... een afgerond blokje op die in een pin uitliep, en zo'n tien centimeter onder de gebolde kop waren er langs weerszijden van het ijzer een ring gelast. Ik wist meteen wat het was, en vroeg de marktkramer of hij wel wist wat het was ???? Hij wist het. Hij achtte het zijn plicht, meneer, om op zijn minst te weten wat hij verkocht. Het was een Nederlander (Wat doen die op een rommelmarkt in Olsene?), maar hij wist het. Maar ook hij wist blijkbaar geen naam. Ik weet niet of het ding wel een naam heeft! Maar het diende om in de grond te duwen, je zette je er dan bij neer, en legde de snede van de zeis op dat lichtgebolde stuk ijzer, en met een speciaal hamertje sloeg je dan op de snede om zo de zeis scherp te zetten, te aren (haren), maar zelfs die woorden vind ik niet in de dikke vandaal... Nadien moest je nog eens met een wetsteen over de snede glijden om de snee te zetten. In de gewesttaal van mijn schoonvader die het mij leerde, was dat bwaoten, wellicht  uit het Frans ? Hij had er zelfs een spreuk over: "Bwaoten en zetten, is geen tijd verletten" Dat kwam omdat het bwaoten een kans gaf om eens te zitten, maar je was toch bezig, en met het zetten sneed de zeis nog veel vlugger door het gras.
Dat, dat wandelen en het opdoen en verspreiden van kennis, dat is mijn sportelen.
Een heerlijk woord
vooral dat sportellief zijn... Ik ben nooit zo lief als op de rommelmarkt als ik aan het afbieden ben, superlief, allee, sportellief hé...


tot de volgende ? (op de foto een haarhamer !!!!)
Enhanced by Zemanta

maandag, juni 21, 2010

Zomer ?

Goedemorgen allemaal op 18 januari 2006.Image by dimormar via Flickr
Onder een vlagenzwanger geluchte breekt de zomer 2010 aan... 't Is koud, vanmorgen sprong de verwarming zelfs weer eventjes aan.
Zomer, daar heb ik heel andere ideeën over, maar wat doe je er aan? Bovendien weten weervrouw en weerman ons te vertellen dat het de komende dagen echt zal zomeren... Eerst zien zei de blinde, want echt hoog staat de barometer niet, en de klimbeweging die hij inzet is maar vaag en onbeduidend.
Bovendien blijft de wind uit het Noorden komen, zoals hij nu al weken en weken aan een stuk aan het doen is. Noorderwind is niet alleen niet goed voor het vissen, het is gewoonlijk ook een schrale wind. En ondanks de vele regen klagen de tuinders dat het droog is, dat doet die schrale droge wind. En alsof het nog niet slecht genoeg is voor mens en dier, zitten de tuinders dan nog om regen te vragen.
In ieder geval, van de global warming spreken de weermannen en -vrouwen niet meer, want nu zou er geen kat ze nog geloven. Wat ze ook vertellen over een langetermijnvisie en het jaargemiddelde over verschillende decennia gezien, wat de mens interesseert is zijn gevoel van het weer NU en HIER. De rest is alleen stof voor statistici...
Ik draag nu al weken mijn korte broek, in de hoop de zon beschaamd te maken over zijn (haar?) gebrek aan inzet, maar hij (zij) gebaart van pijkens.
Weet je wat er gek is? Als wij aan het verleden denken, bijvoorbeeld aan onze jeugd, dan lijkt het wel of vroeger de zomers nog echt zomers waren, warm, buitenzitten en buitenspelen tot 10 uur 's avonds, terwijl pa en ma met al de  buren uit de wijk buiten zaten te keuvelen en genoten van de zwoele zomeravonden...Maar als ik dan heel diep boor, dan schieten me maar een paar zo'n avonden te binnen. En van die hele warme mooie zomer herinner ik me vooral dat ze eindigde met een plotse "orkaan", waarbij in het bos voor onze deur honderden bomen sneuvelden, en wij verbluft zaten te kijken naar een VW-camionette die door de wind werd achteruit geblazen, terwijl een doodsbange chauffeur angstig zat naar buiten te kijken. Beneden hadden we de rolluiken dicht gedaan en wij loerden door het raam boven naar al dat natuurgeweld. Ook van de winters die echte winters waren, blijft er niet zoveel meer over, want ik herinner me dat ik op ondergelopen stuk bos, met Claude tussen de bomen door onze boot lieten varen, aangedreven met de mechaniek van een oude wekker... Het moet ook dan verschrikkelijk nat geweest zijn! Nee, ik denk niet dat er echt zoveel veranderd is... Ook vroeger hadden wij soms zomers met rotweer en winters met kwakkelweer... En wat dat jaargemiddelde betreft... hoelang meten wij de temperatuur al op ? En hoe maten we die vroeger en hoe nu ? Eén klein voorbeeldje, iedereen weet dat het in de steden warmer is dan op den boerenbuiten... In hoever is het waarnemingspunt te Ukkel in die tijd veranderd van landelijk naar dichtbevolkte stad ? Houdt men daar rekening mee?
Ach, ik doe niets af van het feit dat wij heel dringend moeten ingrijpen, maar ik heb het veeleer op de vervuiling dan op de temperatuur. Toch lees ik dat er blijkbaar toch wel iets aan de hand is! Want we zien dat de dieren aan het migreren zijn!  Er zijn al tal van dieren die aan het opschuiven zijn naar wat vroeger voor hen te koud was. En er zijn al biologen die testen doen met de dingen die zichzelf niet kunnen verplaatsen, om een handje te helpen... De biologen zaaien dan bomen uit die in hun huidige stek te lijden hebben van te grote warmte, om zaailingen uit te planten iets noordelijker, in de hoop de soort te kunnen behouden.
Maar in hoever is het de vervuiling die voor de opwarming zorgt, of in hoever is het het feit dat er steeds meer grote stedelijke entiteiten zijn, die echte warmtebronnen vormen? Neem daar dan ook nog bij dat wegen en daken van huizen echte warmteopnemers en dus ook warmteuitstralers zijn. Er gaan stemmen op dat men alle daken van de huizen zou moeten wit maken en de banen ook. Moeten we wel heelder dagen rondlopen met een zonnebril op, maar het zou ongetwijfeld wel wat helpen.
Kortom, er zijn zo ontzettend veel factoren die invloed hebben, dat het niet echt mogelijk is één boosdoener aan te wijzen, het lijkt er beter op dat we stellen dat het de mens en de menselijke aanwezigheid is, die de bron is van de opwarming.
Maar dat we iets moeten doen lijkt wel duidelijk, en liefst niet iets, maar heel veel inspanningen, in die zin dat we onze levenswijze kunnen behouden op een manier die minder belastend is voor de natuur.

Maar dat is net het moeilijke... we zien altijd de schoorsteen van de buur roken, maar niet onze eigen schoorsteen, want wij kunnen immers niet zonder de warmte, zij moeten het maar wel kunnen...
Las ik niet in het evangelie ook zoiets, over een balk en een splinter ????


tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

zondag, juni 20, 2010

karikaturen

Gent van de KraanleiImage via Wikipedia
Naast mij ligt de laatste aanwinst van de rommelmarkt..."Gentikatuur" van karikaturist GIPI (Gillis Pierre), een uitgave dd juni 2009 en nu al op de rommelmarkt voor een schamele euro... Prachtige karikaturen van alle min of meer bekende Gentenaars. Niet dat Gentenaars me zo na aan het Hart liggen, maar karikaturen wel... Ik heb van dezelfde tekenaar hier nog ergens een spel kaarten met karikaturen, al een end oud, waar al vele overleden Gentenaars op prijken.
Niet erg, het zijn de tekeningen die me interesseren, en wat nog beter is, naast de getekende koppen saat er ook nog een fotootje van de "echte"...Kun je nog meer bewondering hebben voor die toch wel speciale vorm van kunst.
Als je dergelijke tekeningen ziet, dan lijkt het poepsimpel: je haals alle speciale kenmerken uit een gezicht en je vergroot die uit, of je verkleint die net nog meer (als het een te klein iets is, zoals een klein neusje teken je dan als in miniminimorum - neusje)...Poepsimpel, tot je het probeert, want dan stel je vast dat het reuze moeilijk is om een sprekende karikatuur te tekenen.
Ik denk dat je eerst een goed portrettekenaar moet zijn, vooraleer je je kunt wagen aan karikaturen.
In een dergelijk boek kan ik uren zitten kijken en bewonderen. Maar misschien behoor jij tot de mensensoort die kunst en co helemaal niet ziet zitten en totaal nutteloos vindt, vind je het veel leuker om te kijken naar tweeëntwintig kerels die zich te pletter lopen achter een bal, en als ze hem hebben die dan weer wegtrappen. Dat is pas leuk. djudedju.
Heden ten dage moet je echt gaan liggen zappen om nog een scherm te vinden dat vrij is van die ballentrappers. Want het wereldkampioenschap balletjes trappen is bezig, en ze gaan daarvoor naar Zuid Afrika, verder kan nog wel, maar je moet toch al beginnen zoeken.
Daar de Belgische Rode Duivels de allerlaatste kans hebben gemist om nog te mogen meedoen aan die ballentrapperij, zie je nu in ons voorlopig nog bestaande Vaderland mensen met oranje petjes en oranje vuvuzela's voor de TV zitten, voortdurend reclamerend dat ze nog geen enkele schone match zagen. Ik ook niet, maar ik kijk dan ook niet. Moet ik mij alvast op dat stuk niet ergeren.
Heb je al eens gekeken naar die echte voetballiefhebbers voor de TV ? Ze zitten geen moment stil, ze wippen heen en weer, maken trapbewegingen, vloeken op de speler die er naast trapt, want hun trapbeweging was loepzuiver, veel beter dan de diene in dat kastje... Voor hen staat een grote pint lauw te worden, en naast hen zit een vrouw te bladeren in de laatste Libelle ... Nu en dan kijkt ze op, om te zien hoe lang dat ding nog duurt, want op 2 is er straks een liefdesdrama...

Het ergste vind ik nog wel dat ze het dan nog nodig vinden om, dat wat ze net hebben gezien (en jij dus ook) nog eens uit te leggen en te vertellen en hoe het wel moest gedaan worden in plaats van... En 's anderendaags op het werk, tijdens de koffie zitten ze te zagen dat het weer de moeite niet was om naar te kijken. (Waarom doen ze het dan?)

Och, en die zouden dan commentaar hebben op mij met mijn boekje in een hoekje ? Ik stoor tenminste niemand, en zit niet te roepen en te zwaaien naar een speler die duizenden kilometers verderop staat te balstampen.

Ik ga stoppen, straks krijg al die supporters op mijn kap.  Och ja, heb je er al op gelet, hier en daar staat er nog steeds een of ander bord van de verkiezingen. Zo zag ik er vandaag eentje van de CD&V (de tjeven) met daarop de foto van de kandidaat Veli Yuksul... Heb jij ook zo'n slecht karakter als ik heb? Ik las dat toch wel als "Vele Jeuksel" zeker... Ik ga nooit beteren, ik ben hopeloos.


tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

zaterdag, juni 19, 2010

Ik weet nog hoe het was...

IMG_5876Image by vnz_76 via Flickr
Binnen enkele maanden is mijn zus een halve eeuw getrouwd... Ik weet nog hoe het was.
Mijn zus is de oudste, en dus mocht zij zich al aan het uitgangsleven bezondigen toen wij dat nog lang niet mochten... Ik sliep langs de straatkant, en hoorde dan iedere zaterdag mijn zus thuiskomen, iets voor 10 uur, want om 10 uur moest  ze thuis zijn (dus voor dat de koekoeksklok amechtig 10 keer koekoek riep!).
Het ritueel liep in die tijd altijd gelijk, je hoorde hen babbelend en gibberend afkomen, en aan onze deur hoorde je mijn zus dan nog goedenavond wensen tegen Maurits, Nora en Monique, en in koor de drie een goedenavond weer wensen aan mijn zus... Dan hoorde je de sleutel in het slot steken en omdraaien en Suzanne kwam heel stilletjes om niemand te storen (???) binnen...
Ook die avond, maar dan werd het wekelijkse ritueel deerlijk doorbroken... Ik hoorde zus de huiskamer binnengaan, hoorde haar het kastje in de hoek van de kamer openen (dat had zo'n springslotje, het maakte een klikgeluid bij het openen en dichtdoen) en dan hoorde ik plots het zachte gebrom van de pickup ofte wat we nu de platendraaier noemen. Ik hoorde het klikken bij het opheffen van de arm, en plots werd de stilte en de rust wreed verstoort door Freddy Quinn met Schön so Schön...  In dat liedje komt het woordje schön precies 53 keer voor, en ik hoorde datzelfde 45-toerenplaatje wel 15 keer na elkaar...
Zus was verlieft !
Na enige tijd mocht de vrijer naar ons huis komen... en dan werden plots al mijn zekerheden  overhoop gegooid! Wij hadden (zoals de meeste kinderen) steeds horen verkondigen dat we goed ons best moesten doen, dat bureauwerk veel beter was dan te moeten werken met je handen... je kent dat liedje wel. En nu kwam die vrijer daar binnen met handen die niet meer proper te krijgen waren, praten over zijn werk aan de scheepsmotoren... Hoe hij tussen de bieltjes moest kruipen (ik weet begot nog niet wat dat is) en mijn ouders zaten te luisteren, klapten met hem mee, en roemden zijn werk en zijn stielkennis. Een heel nieuwe wereld ging voor mij open! Handwerk was toch zaligmakend, en bureelwerk was niet alleen het "enigzaligmakende"... djudedju.

Na enkele keren kwam hij ook al eens binnen recht van het werk, en dan was dat stinkende ventje ook welkom. Heel het huis stonk naar de mazout, maar dat gaf niet. Als ik eens mijn handen niet proper gewassen had kreeg ik onder mijn voeten, en den dienen kwam daar een beetje zitten stinken. Ik ben in mijn kinderjaren wellicht nog meer jaloers geweest dan op Robert... Ik had een nieuw idool, en 't was een goeie, want hij kreeg altijd gelijk van Ma en Pa... Bovendien verdiende hij "schoon geld", en dat na veel minder lange studies dan men mij voorspiegelde... Ook dat blonk in mijn ogen.

En nu straks zijn ze al vijftig jaar getrouwd... en heb ik op hun uitnodigingskaarten zitten duiven tekenen... Je staat er toch wel even bij stil. Een halve eeuw is het straks geleden dat ik voor de eerste keer aanwezig mocht zijn op een trouwfeest. Nu ben ik zelf al bijna 43 jaar getrouwd, en mijn kinderen zijn het huis uit en getrouwd en de eerste communies en plechtige communies van de kleinkinderen zijn voorbij, en wachten (nu ja...) alleen nog de trouwfeesten, de achterkleinkinderen en... Als we het geluk hebben van leven en het nog bewust kunnen en mogen meemaken...Want de tijd, die gaat steeds maar rapper en rapper...
we worden oud

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

vrijdag, juni 18, 2010

be.post

Vlag voor de republiek #3Image by Dimi15 via Flickr
vijgen na Pasen ?
Nee, hoor! Ze zijn ondertussen al bezig met een nieuwe studie wat de impact zou zijn om te komen tot een Vl.post en een Wa.post, maar daar dit moeilijke beslissingen zijn, kan men niet anders dan een tijd- en geldrovend onderzoek wijden aan een dergelijk mega-project.
Jawel, megaproject!
Want het gaat veel verder dan je op het eerste zicht zoudt kunnen bevroeden! Je moet Vl uniformen en Wa uniformen ontwerpen, die duidelijk van elkaar zijn te onderscheiden, en niet te vergeten de moeilijkheid van Brussel ! misschien zit er iets in het idee dat brieven die een adres vermelden in het Nederlands door de Vl postbodes gebracht worden, en de brieven met een adres in het Frans door de Wa postbodes, maar wat te doen met brieven die een gemengde taal vertonen? Je ziet de moeilijkheden zijn legio! (Ons voorstel is dat je dergelijke stukken door twee postbodes samen laat bedelen, een Vl en een Wa... Maar zorg er dan voor dat het postbodes zijn die niet drinken, teneinde te vermijden dat een Vl zou verbroederen met een Wa !!! en zeker geen team van een man en een vrouw, anders zit je binnen de kortste keren met een toekomstige tweetalige bron van nieuwe moeilijkheden.)
Om de kosten te drukken is er al een eerste voorstel inzake de uniformen der toekomstige postbodes! Men zou één uniform maken in kanariegeel, waar dan voor de Wa postbodes de opdruk in het rood zou gebeuren en bij de Vl postbodes, ja, uiteraard in het zwart...
Idem voor de voertuigen van de post, maar voor postwagens die van uit het ene gewest naar het andere post moeten brengen, zou men, teneinde geen opstootjes te veroorzaken, wagens maken met een tweetalig (bilingue) opschrift, volgens het gedegen principe van de faciliteiten, netjes aan de ene kant het Wa boven aan en aan de andere zijde het Vl bovenaan. Voor de voor- en achterzijde van de wagens zou men afwisselend werken, zodat er net zoveel met de Vl vooraan zouden rondtoeren dan met de Wa. Zelfs als dat zou betekenen dat er in Wa enkele wagens in overschot zouden rondrijden, maar taalevenwicht moet er zijn.

Maar alles wat ik hier schrijf is wellicht voorbarig, want zoals gezegd, eerst moet er een gedegen studie worden verricht. In een eerste fase wordt gezocht naar een passende firma. Met passende firma wordt bedoeld  het bedrijf met de vetste strijkstok, waar het meest voordeel voor de betrokken ministeries  (lees ministers) aan blijft kleven. Zo hebben we ook voor de toekomst een gezonde basis gelegd, om eens in het lang en het breed bepaalde partijen te kunnen beschuldigen van corruptie. Denk aan de histories van de katogen op de fietsen en de groene containers voor huishoudelijk gevaarlijk afval. Niet dat die containers niet goed zijn, er is geen enkele container zo dicht als deze. De meeste mensen hebben hem nog steeds niet opengekregen om er afval in te kunnen stoppen.

We hebben weliswaar momenteel geen regering om het zo te zeggen, maar je moet toegeven dat de uittredende grandioze werkzaamheden verricht. bepost... Wordt dat in Wallonië be.poste ?
djudedju

Maar geef het maar toe, het is een frisse nieuwe wind die door de uittredende regering in de wereld gelaten wordt...  Waar heel de wereld zich een beetje zit te verkneukelen in de stammentwist binnen het och zo beschaafde Westen, komt de regering met een unitair be voor de post. Kwestie van wat olie op de golven te werpen.

Geef toe, tot in haar laatste stuiptrekkingen zijn ze origineel!
En ondertussen zit De Wever te proberen een veelkleurig tapijt te knopen in multicolor, maar met heel zorgvuldig een verborgen naadje er in, zodat, op het gepaste moment die ene verborgen draad er kan worden uitgetrokken, en je met verbazing ziet dat je niet één kamerbreed tapijt hebt, maar twee karpetjes, zo van die bidtapijtjes voor in de moskees Vl- en Wa moskees.

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

donderdag, juni 17, 2010

De ondergang van het Romeinse rijk ?

Funeral of Ayatollah MontazeriImage by Hamed Saber via Flickr
Ik heb je al verteld dat ik een geschiedenisfreak ben, en momenteel bezig ben aan het lezen van een zesdelige "wereld-"geschiedenis. Ik ben in het tweede boek, en bezig aan het verval van het Romeinse rijk. Ik kan het niet helpen, maar een heleboel dingen van dat verval herken ik in onze huidige tijd. Het verlies aan zedelijke normen, het belachelijk maken van de godsdienst, het genieten als hoogste norm voor het leven... en ga zo maar door.
In die tijd kenden we de invallen van de Germanen, gevolgd door de "donkere" middeleeuwen... en nu ? Nu kennen we de massale inval van de allochtonen, vooral moslims. En net zoals toentertijd, ontfermden de Romeinen zich liever over deze mensen en aanvaarden hun godsdienst in hun maatschappij en bovendien werden ze ingelijfd in het Romeinse leger (dat ook politiemacht en co was)...
Niets nieuws dus.
Nu denk je misschien dat de invallen der Germanen iets heel anders waren, maar niets is minder waar. Men kon de grens onvoldoende bewaken, en de invasie was dan ook meestal heel vreedzaam en veeleer een infiltratie dan wat anders. Slechts nu en dan was er een werkelijke botsing met de Germaanse "Taliban" van toen.
Nu reeds is in Europa het aantal allochtonen of mensen van allochtoonse oorsprong 20 % las ik ergens. Dat is niet niks, als je vijf mensen ziet is er één vreemdeling onder.
Moeten we ze dan manu militari tegenhouden? Ik denk niet dat dit echt mogelijk en zeker niet dat dit echt wenselijk is. Ik geloof niet zo erg in militaristische oplossingen. Ik denk dat we veeleer de oplossing van Constantijn moeten toepassen, de man die uiteindelijk aan de basis lag van het Oost-Romeinse Keizerrijk, dat veel langer bleef bestaan dan het westelijke.
Wat deed Constantijn dan? Hij had last van een opdringende vreemde godsdienst, die zich in al die tijd niet had laten uitroeien. Dus omarmde hij die godsdienst, nam het op in het staatsbestel en vrijde de leiders ervan wat op. Hij ging zelfs zo ver dat hij de sterk verdeelde kerk een eerste concilie bezorgde en orkestreerde dat, om tot een sterke, eensgezinde kerk te komen, die met handen en voeten in het rijksbestel verweven zat.
Wat je niet kunt verslaan, adopteer je. If you can't beat it, join it.
Ik geloof dat de stap die daar wordt voorgesteld door het Hoofd van de Broeders van Liefde, dat ze in de katholieke scholen moeten islamlessen geven, een eerste grote stap is in die richting. Op het moment dat je dat doet, krijg je immers ook het heft in handen. Kun je controleren dat de godsdienst die er onderwezen wordt ook in de maatschappij past, en geen broeibed  is van opstandigheid. Met andere woorden je maakt er een maatschappelijke aanvaard en aanvaardbaar iets van.

Misschien vind je een dergelijke wijze laf, de makkelijkste weg, de weg van de minste weerstand, maar het alternatief is bloed, moord, oorlog... en verval! Want zelfs al zouden we die oorlog uiteindelijk winnen, uitroeien is er niet bij, en het zou ook dan weer precies het evenbeeld zijn van de laatste honderden jaren van het Romeinse Rijk... zij wonnen ook, maar uiteindelijk waren ze zo uitgeput dat ze toch ten onder gingen.

Wat we nu doen is duidelijk ook niet de oplossing. We laten ze maar doen, en ze geven momenteel niet alleen godsdienstonderricht, maar hun moskee is naast een oord van gebed ook een oord van opzweperij. Eigenlijk kun je zelfs dit aspect enigszins terugvinden bij de Christelijke en Joodse sekten die toentertijd in Rome "ambetant" waren! Meestal waren die niet oorlogszuchtig, maar daar hield het verschil ook op, want het waren wel mensen die voortdurend het Romeinse bestaan aanvielen in zijn grondvesten, in zijn geloof, in zijn normen (nu ja...) en ga zo maar door. En ze groeiden steeds meer aan, vooral omdat zij een hogere norm toonden, een hogere ethiek hadden, en omdat zij door de sociale basis in hun godsdienst een dankbare massa slaven en arbeiders aantrokken. In onze tijd zien we ook het verval van zeden, en nu bieden de moslims een alternatief, met een veel hogere norm en een veel sterker systeem, dan het gangbare, het lakse. We zijn het niet met alles eens, maar wel met de meerderheid van hun normen. Wij geloven niet in de Sharia, maar dat ze nu de boeven in de praktijk niet eens meer straffen, dat is nog veel verder weg dan toe.

Het is niet moeilijk de gelijkenissen te zoeken en te vinden... en te vrezen...
Ik geloof dan ook dat het hoognodig is dat wij ook ONZE normen weer opkrikken tot een goed gehalte. Boven de individuele vrijheid moet het heil van de gemeenschap primeren. Individuele vrijheid mag en kan niet gelijk staan aan losbandigheid, zedeloosheid, normvervaging. Zolang onze maatschappij dat niet inziet, kan het niet anders dan dat zij ons overvleugelen.
Dat is geen slecht ding, integendeel, het is goed dat we eens wakker worden geschud!
In dat kader is het ook goed dat we nu weer eens een aartsbisschop kregen die wat meer druk legt op die zaken... Hoe moeilijk dit ook klinkt. We moeten niet vastgeroest zijn in de normen van toen, we moeten oog hebben voor de ontwikkelingen op wetenschappelijk gebied, maar we moeten die ontwikkelingen niet gebruiken om de individuele vrijheid boven alles te stellen. We kunnen als gemeenschap maar overleven als we ook een gemeenschap vormen.
"Wie niet met mij is, is tegen mij", wordt tegenwoordig veel te veel gelezen als  "wie niet tegen mij is, is met mij..."
Het laisser faire, laisser passer moet stoppen, hier en nu.
Het verval moet stoppen
de normen moet weer aan maatschappelijk welzijn worden gebonden.

tot de volgende ?

Enhanced by Zemanta

woensdag, juni 16, 2010

drugs

12. HéroïneImage by gadl via Flickr
In Singapore zit een jonge Maleisiër te wachten op zijn ter dood veroordeling...de man is betrapt in het bezit van 47 gram heroïne...
En toch zijn we met zijn allen druggebruikers. We drinken een pint of een druppel, misschien roken we zelfs, we zijn verslaafd aan sterke koffie en ga zo maar door, want het lijstje dat ik hier opsom is zuiver Westers, ga Afrika binnen en de vormen van druggebruik liggen er anders, daar gebruikt men andere stimulerende, verdovende of hallucinerende middelen dan hier, maar overal ter wereld zien we ... drugs. En overal ter wereld zijn er enkele drugs die daar maatschappelijk aanvaard zijn. Hier is alcohol aanvaard, met uitzondering van het zich in het verkeer begeven na het nutten van. Maar er gaat geen feestje voorbij zonder een pint, champagne, druppels of wat dan ook.
Tommeke neemt ook drugs, zelfs van een iets hoger niveau en dus minder maatschappelijk aanvaard, maar vergoelijkend stelt men dan dat er velen zijn (men noemt dan verbluffend hoge cijfers) die dat middel gebruiken. En links en rechts spreekt men dan van een gedoogbeleid, wat uiteindelijk een eerste stap is naar sociale aanvaarding.
Maar hoe we het ook bekijken, drugs, om het even welke, zijn slecht voor de mens.
Maar drugs zijn ook inherent aan het mens-zijn.
Je kunt drugs niet losmaken van het denkproces. Oh ja, ik weet wel, in het lab maken ze muizen lichamelijk afhankelijk van bepaalde drugs om effecten te meten, maar dat zegt nog niet dat muizen drugs gaan opzoeken om zo hun eerste kick te hebben... Het is de mens die de muis de verslavende middelen opspuit of voedert... niet het dier dat zoekt naar een boost, een kick of wat dan ook.
Alleen de denkende mens zoekt middelen om zijn denken eens anders te maken. Losser, vrijer, ongeremder, in andere kleuren, andere vormen of wat dan ook, maar weg van het gewone zijn. Een vlucht uit de werkelijkheid. Kijk maar eens rond je, een goed feest lijkt niet meer denkbaar zonder alcohol! Hoe kun je nu eens uit de bol gaan zonder een goede shot alcohol ?????

Met andere woorden, drugs zijn een "ontsnappen uit de wereld van alledag". Wie drugs neemt probeert om zich los te maken van de dingen, probeert geestelijk schoon schip te houden, weg van alle besognes. Het is dan ook logisch dat we drugs kunnen verbinden aan het denkvermogen van de mens. De mens staat 's morgens niet meer op met als enige doel eten en voortplanting. Nee, de mens heeft zichzelf een veel complexer leven aangemeten. Wij denken, wij redeneren, verbinden het ene feit aan het andere... en soms willen wij heel dat complexe systeem achter ons laten, en gebruiken daarvoor de middelen die de geest uitschakelen, of anders doen werken, of de remmen uitschakelen of... ga zo maar door, weg van het dagdagelijkse stramien.
Wellicht daardoor zijn drugs ook verslavend, ze geven je een gevoel van vrijheid, blijheid. Een perfect gelukkig mens heeft geen drugs van doen, maar wie is er perfect gelukkig ? Bovendien zijn er ook drugs met een sociaal effect, zoals het al eerder genoemde alcohol. Zet je maar eens bloednuchter bij een bende die al een paar pinten op heeft en zich volop aan het amuseren is. Zij lachen met dingen waarvan jij, nuchter, niet de humor in ziet. Jij benadert de dingen denkend, zij ongeremd. Dus wat doe je dan, je wilt er bij horen, dus drink je ook.

Gek eigenlijk, soms heb je helemaal geen zin in die pint, maar wel in de atmosfeer van het gezelschap, en die atmosfeer is ontoegankelijk zonder die pint.

En dan heb ik nog niet eens het verslavende aspect aangeraakt van drugs. Er zijn twee soorten verslaving: je hebt een lichamelijke verslaving, waarbij je lichaam schreeuwt om zijn dagelijkse dosis, maar je hebt net zo goed een "geestelijke" verslaving, waarbij je de drug neemt om tijdelijk te ontsnappen, zonder dat er echt van een verslaving in de lichamelijke zin sprake is. Bij alcoholisten heb je duidelijk de twee soorten. Er zijn verslaafden aan drank, die heel makkelijk lichamelijk zonder die alcohol kunnen, daar ook geen lijfelijke symptomen vertonen van verslaving, maar die geestelijk verslaafd zijn, aan het ontsnappen. Maar er zijn ook alcoholverslaafden die lichamelijk vast hangen aan de drank, en lichamelijk echt niet meer zonder kunnen. Naar mijn gevoel zijn beide vormen eigenlijk even erg, want in beide gevallen verliest de mens de controle over zichzelf en zijn zijn.
Met andere woorden, het zou veel beter zijn voor de mens, mocht men de drugs op geen enkele manier sociaal aanvaardbaar stellen. Maar dit is geen gemakkelijke zaak! Zie maar eens naar de grote drooglegging in Amerika, een Al Capone benutte dit om uit te groeien tot de grootste bandiet ooit. Beter zou zijn dat we in de opvoeding (via de school ?) de drugs met klem afraden en als verderf ten berde brengen. Zo, dat op zijn minst, het sociaal aanvaardbare door steeds meer en meer mensen in vraag wordt gesteld.

Maar of dit een echte oplossing zou vormen? Ik denk hierbij aan een totaal andere vorm van drugs... Denk maar aan de "roes" die je kunt verkrijgen door intense en diepe meditatie. Zelfs in de bijbel vinden we dat het spreken in tongen een zalig iets kan zijn, en spreken in tongen is een vorm van geestelijke roes, waardoor de mens begint te lallen, en onbegrijpelijke klanken uitstoot...Bijna net zoals een heel erg zatte mens ook kan doen... Je kunt dus als mens perfect gaan hallucineren op je eigen houtje, zonder ook maar een middel te nutten. Ik denk dat dit net zo goed verslavend kan werken en net zo goed negatief kan zijn. En dat kun je veel moeilijker bekampen, omdat het niet een middel is dat op de markt is, maar in je zelf zit.

In bijna alle culturen is en was dit een teken van grote heiligheid, nu denken we in onze moderne wereld misschien aan sjamanisme, maar het is er nog steeds, er zijn nog steeds sekten die dit middel gebruiken om haar leden te binden.

Dus... de bevrijding zit vooral in eigen ik. En in de manier waarop jij de wereld bekijkt.

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

dinsdag, juni 15, 2010

Het kogelvooitje

RoodrugparkietImage by Demelza van der Lans via Flickr
Mijn vanariekogeltje is al een bijna een jaar dood, heeft zijn laatste liedje lang geleden gefloten (naar vogeltermen) en nu zat er maar een pietje meer wat droefgeestig door het raam te kijken. Toen ik hoorde dat Luc maar liefst zeven jongen had gezien in het nestblok van zijn roodrugparkieten, vroeg ik hem om er een van te kopen. Een man. Want bij roodruggen is er geslachtsonderscheid, maar de roodruggen van Luc waren geel, een mutatie...en daar is het weer gokken, we nemen er dus een met zoveel mogelijk rood op de rug...

De eerste dagen zat de parkiet in het oude vogelkooitje van de kanarie, maar dat is eigenlijk veel te klein voor zo'n parkietbeest.  Dus moest ik een nieuwe en ruimere kooi hebben. Normale mensen gaan dan naar de winkel waar ze kooien verkopen, maar ik ben niet normaal, dus keek ik uit op de rommelmarkt naar een mooie kooi. Tot zolang moest de parkiet maar denken dat hij een kanarie was. Maar hoe gaat dat? Als je iets zoekt op de rommelmarkt, dan vind je het niet...  Het leek even of het nu ook weer zoiets zou worden, maar zondag laatst, wat zag ik daar staan? Een mooie ruime kooi, en nog zo goed als nieuw. Je kon alleen aan de etensbakjes zien dat de kooi ooit wel eens in gebruik was geweest...  Vraagprijs 15 euro... Ikke 10 euro ? Ok! (Tedju ik had nog iets lager moeten gaan!)

Maar je zult het altijd zien he, op een moment dat je zo'n grote stukken koopt, dan staat de auto ver.  Ik heb dus heel de weg die kooi aan het handvatje in van die fijne ijzerdraad, aan mijn linkerhand gedragen, hoog genoeg opdat ik de grond niet zou raken... Rechts heb ik nodig voor mijn wandelstok. Zo'n kooi weegt eigenlijk helemaal niet veel, maar je moet eens zo'n paar honderd meter met zo'n fijn ijzerdaadje in je hand lopen, met zo'n kooi er aan... Toen ik de kooi eindelijk in de auto kon zetten,  kreeg ik mijn vingers bijna niet meer recht. Ik heb daar dan maar voorgewend dat ik een beroemd pianospeler was of zoiets, en deed er vingeroefeningen, net of ik mij straks aan de vleugel zou neervlijen en een concerto zou ten beste geven.

Thuis gekomen, na een snel middagmaal, de kooi in orde gebracht, zand op de bodem, eten en drinken er in, en dan meneer de roodrug vriendelijk gevraagd of hij eventjes van de ne kooi in de andere wou hippen (de kooien netjes tegen elkaar gezet), maar meneer vertikte het. Dus het beest opgepakt en dan maar zelf in zijn kooi gezet.

Het beest wist niet waar hij het had, al die ruimte, en daar, hoog boven hem hing dan ook nog eens een onbekend ding, een schommel heen en weer te zwieren... Eerst zat hij het ding, met schuin gehouden kopje, met één oog te bestaren, maar na een tijdje moest en zou hij toch eventjes dichterbij gaan. Dus de tralies omhoog geklauterd, en na drie haltes (de schommel moest eens aangevallen hebben) hing hij naast dat bizarre ding... Nog geen vijf minuten nadien poogde hij er eens op te landen, een sprongetje, vleugels wijd open en parkiet op de bodem van de kooi, met hoog boven hem een wild zwierende schommel... Maar toch moet hij beseft hebben dat het hem niets deed, en bijna onmiddellijk kroop hij weer de tralies op, en zie na een keer of drie zat hij fier als een gieter (stom gezegde, zag nog nooit een fiere gieter) te schommelen. . . en plots begon hij zowaar al schommelend te zingen. Roodrugparkieten horen bij de weinige parkieten die niet roepen of schreeuwen, maar zingen. Het is geen fluiten zoals een papegaai kan, maar echt vogelgezang, wat vogelkwekers hier te lande prazelen noemen, een zacht melodieus zingen.

Nu zit het beest dus in zijn nieuwe kooi, amuseert er zich kostelijk, en ik hoor hem net weer zachtjes prazelen. Zelfs na het oeverloos gezever op TV over de verkiezingen acht hij, net als ik, het leven nog steeds mooi.

Na het veel te kleine vanariekogelvooitje is deze kooi voor hem een immense ruimte vol vrijheid en vol heerlijke dingen om op te schommelen... Vrijheid is vooral een idee.  Vrijheid is je vrij voelen, meer niet, en dat is dan weer een kwestie van je instellen op iets. Voor mij is er geen vrijheid, als de mens echt onderdrukt wordt, in zijn doen en laten. Maar zelfs dan kan men de vrijheid in de geest niet echt onderdrukken. Je denkt nog steeds wat je wilt. Alleen, ik denk dat, als echt in je geest voortdurend oppositie voert, het gevoel van vrijheidsbeknotting steeds erger en erger wordt. Beter lijkt mij dan ook het aanvaarden, zich stellen in, en er het beste van maken. Er is immers geen echte vrijheid, nooit! Je kunt er niet voor kiezen om plots als enige links te gaan rijden op onze wegen.( Je kunt het wel, maar niet lang).

Ken je het verschil tussen een dictatuur en een democratie? In een dictatuur mag je niet zeggen wat je denkt en wilt, in een democratie mag je dat wel, maar men luistert er niet naar.

tot de volgende ?


Enhanced by Zemanta

maandag, juni 14, 2010

Lenige ruggen

duivenImage by Judy ** via Flickr
Ik ben jaloers op de politici! Zij kunnen nooit rugpijn hebben!
Bij iedere verkiezing demonstreren zij hun lenigheid dat het niet mooi meer is!
In Vlaanderen was er nu eigenlijk maar één winnaar, maar hoe lenig de anderen hun verlies weten in te kleden als winst, als beter dan te verwachten en welke gekkere dingen dan ook??? Lenigheid (en niet ledigheid) is dan het oorkussen van de duivel.
Eén ding is duidelijk, aan hun muilke zal het niet liggen. Maar ja, ze zijn dan ook geoefend in lenigheid, hun geweten is zo soepel dat de rest mee doet.

En daarmee sluit ik de politiek af. Ik ga niet zweren dat ik er nooit meer zal over zeveren, maar na al dat geblaat van de laatste weken heb ik wol genoeg om te gaan spinnen over andere items.

Gisteren heb ik mij onledig gehouden met het oeverloos tekenen van duiven in de balts. Jaja, honderden duiven, tot ik een model had dat me aanstond, makkelijk te tekenen was en mooi was. Ik heb vannacht gedroomd van duiven, vooral in mijn teljoor, want ze zijn lekker, en na de oeverloze studies over hun fysionomie haat ik ze voldoende om ze op te vreten. Waarom ik die duiven zit te tekenen? De schuld van Suzanne! Ze heeft het niet alleen al zo lang uitgehouden dat ze binnenkort 50 jaren gehuwd is met haren Berten, maar nu wil ze dat ik al de uitnodigingen voorzie van een handgetekende versiering op de uitnodigingen... en 't zijn er een pak. Wat kun je nu op zo'n uitnodiging zetten? Een koppel ringen ? Dat is niet alleen saai, het is zelfs niet eens makkelijk om dat volmaakt neer te zetten...rest dus de duif als symbool van de liefde (De man die dat beest ooit deze naam gaf, heeft nooit duiven gehouden! Die beesten kunnen vechten tot de dood...) Maar ja, de goegemeente wil nu eenmaal dat die beestjes lief zijn, en dus zie je bij huwelijken zelfs dat ze bij het verlaten van de kerk een koppel van die witte ondingen laten vliegen, tot jolijt van de menigte kijklustigen (z'is wel schoon hé? en Je moet de vader zien, zijn col gaat nog scheuren van pretentie, en heb je die hoed gezien? Ze had voorzeker drie stoelen nodig met zo'n derrière... en allerlei andere bewonderende kreten)
Duiven dus. De kaartjes zijn donker, dus met witte potlood. Ik heb heel mijn (grote) voorraad schrijfdinges onderste boven moeten keren om een goed wit tekenpotlood te vinden (geen kleurpotlood) en na lang zoeken heb ik er toch een gevonden. Het donkere papier is niet alleen donker van couleur, het is ook nog gebobbeld, dus gummen is er niet bij... (Suzanne, heb je reserve-kaartjes voorzien? Nee, Toon, het aantal is juist) djudedju... Ik heb er toch al ene die ik ondersteboven heb getekend. Heeft mijn zusje er per accident de parcours eentje verkeerd in de hoop gestoken, of heb ik er eentje per ongeluk gedraaid??? In ieder geval, ik zal dus (voorlopig) als enige een ondersteboven kaartje krijgen, want ik ben de dader...  Eigen schuld, dikke bult.
Anny zegt dat het wel mooie duiven zijn, maar dat het niet klopt. Ik heb naar de natuur getekend, zijnde een mooi rank duivinnetje en een kloeke dikke pronkende duiver... Maar Anny zegt dat ik in dit geval beter een dikke duivin had getekend en een ranke duiver... Mijn zus is immers familie van mij, dus ook van het gild der gezetten.... Troost u zus, het is wetenschappelijk bewezen dat wij, de dikkerds, de beste genen hebben om te overleven. Het was immers zo in de oertijd, dat alleen zij die in een korte tijd een vetmassa wisten aan te kweken, kans hadden de schrale winter te overleven. Dus dikkerds aller landen, troost u met mij, het zijn de dunnen die als het er op aan komt  dolf zullen onderspitten.
(Maar Anny zal wel onder haar voeten krijgen van mijn zus, en ik ook, om dat zo maar publiek te maken)
Met dat al hoop ik nu dat ik niet meer kaartjes verpruts... anders moet ik ook nog mijn kinderen opofferen... Je ziet dat mijn zus geen flauw benul heeft van tekenwerk, en de mogelijkheid op een verkeerde lijn...
Maar, ik doe mijn uiterste best om het donkere papier te versieren met alleen correcte lijntjes op de correcte plaatsen...

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

zondag, juni 13, 2010

Verkiezing ?

Uitreiking zesde Romulus-prijs door Bart de WeverImage by CarolienC via Flickr
Met een rood bolletje mochten we vandaag aanduiden wij wij verkiezen om ons te vertegenwoordigen in kamer en senaat...
Toen ik op Materplein toekwam, in mijn korte broek, zag ik Norbert, ook in korte broek... "Norbert, ook geen geld meer voor een broek met lange pijpen? Met al die ministers  heb ik zelfs de stof van mijn broek moeten inleveren!" We stonden nog wat te ginnegappen, en wandelden dan het kieslokaal in, geen wachtrij! Toen we buiten kwamen stond er een man of tien aan te schuiven, en een buur vroeg of ik voor de goeie gedaan had..."Goeie? Stonden die er ook op ?" Iedereen lachte ... en wij de wagen binnen om naar een rommelmarktje te rijden, daar kun je nog nuttige rommel zien, in het kieslokaal daarentegen...

Onderweg heb ik voor het eerst gezien waar alle scholen staan. Want ieder schoollokaal is omgebouwd tot kieslokaal, uitgezonderd te Mater, daar is het in de kantschool, wat geen school is, eerder een parochiehuis. Je zag overal gebelgde Belgen staan, want hoewel de verkiezing eerder een recht is, is het voornamelijk het plichtgedeelte dat de mensen opvalt, zeker met het heersende vertrouwen in het gild der politici...  Het moet zijn dat ons mooie Mater ook een erkend oord is van Vredige en Betrouwbare lieden, want bij al de kieslokalen zagen we een (één) politieagent staan, om de orde te bewaren, ( aan het parlement staan er altijd een hele bende, en daar is helemaal geen orde te bespeuren.) En in Mater? Geen flikken te zien. Misschien in burger ? vermomd als kiezer?

Met de GPS op kortste weg, rijden we steeds door de mooiste verloren hoekjes van onze mooie streek...tot we, zelfs daar die vermaledijde bordjes tegenkomen: wegenwerken: omleiding.... en dan ben je vertrokken, terwijl een wanhopige juffrouw in de GPS zit te roepen "Indien mogelijk een U-bocht maken!!" tot ze het op den langen duur opgeeft en een alternatieve weg begint te zoeken...tot aan het eerstvolgende bord Wegenwerken: omleiding.... Zo zie je nog eens wat!

Mensen die geen GPS hebben, die belanden na het volgen van de pijlen, en het plots vaststellen dat er geen pijlen meer waren, wellicht ergens op de weg naar Timboektoe... Zelf met de GPS dacht ik daar ergens geweest te zijn deze voormiddag.

Op de rommelmarkt waren er grote gaten, gaten van marktkramers die er nog niet waren, omdat ze wellicht hun stem op een te gevaarlijke manier hebben willen vervullen! De Belgische wet voorziet immers, dat als er een van de bijzitters mankeert, men de eerste kiezer mag "aanslaan" om bijzitter te zijn. Die vroege kiezer-rommelmarkter riskeert dan ook uiteindelijk zijn dag door te brengen in het kieslokaal in plaats van op de markt. Duidelijk te merken aan de ontbrekende kraampjes.

En vandaag is het dan een dag vol ellende... gans de dag op TV en op de radio de verkiezingsuitslagen... ken je dat nog ? Oostende een gedeeltelijke uitslag een kieslokaal op de 124... tot 's nachts heel laat je eindelijk hoort Oostende volledige uitslag... Heel ons land zit blijkbaar op een dag als deze met een uitslag, exzema of zoiet ? Ik denk dat ik eens in mijn kast ga duiken, filmpje zoeken, want die uitslagen die krijgen we nog dagen en dagen en dagen door de strot geduwd, gewoon om ons duidelijk te maken hoe moeilijk het wel is om met een dergelijke uitslag (Foei dwaze kiezers!) een regering te vormen...  Ik ga er alles aan doen om dit heikele onderwerp te mijden in mijn komende blogs. Ik ben het moe over oelewappers en bietekwieten te praten.

tot de volgende ? (Op de foto een zicht op een kandidaat en zijn bodyguards)
Enhanced by Zemanta

zaterdag, juni 12, 2010

Turks fruit

Alternative easter dinnerImage by eworm via Flickr
Tja, laat ik het vandaag eens over ons eten hebben...
We zijn vandaag naar de rommelmarkt geweest te Gent, in de nabijheid van het UZ. Ieder jaar halen we dan na afloop een brood bij de Turkse bakker. Turks brood, van die platte schijven, heerlijk brood, een bruin en een wit. Maar we brengen ook ieder jaar worstenbrood mee van de Turkse bakker, om dezelfde middag vlug iets te nutten. Dit jaar zagen we iets verder ook nog een Turkse fruitwinkel, dus ook wat Turks fruit meegebracht. Ik had lust een watermeloen mee te brengen, maar het waren allemaal exemplaren van minstens 5 kilo, en mijn auto stond nog ver... Dus wat gewone honingmeloen en kwamkwammers en compagnie... Kortom de hoeveelheid winkelwaar oversteeg ver het aangekochte op de markt (zegge en schrijve één boek).

De meeste mensen hier kopen altijd cavaillon als meloen, maar een honingmemoen is véél beter en honingzoet!

Turks fruit is dus ook nog lekker, net als het brood.

Maar er zijn andere dingen... Ik eet iedere dag een grote pot yoghurt... Magere, met fruit. Maar mijn vriend zei me dat ik rechtsdraaiende yoghurt moest nemen, dat dat veel gezonder was (Of was het nu linksdraaiend? Allee, niet gewoon dus). Ik mag er niet aan denken dat ik yoghurt moet eten dat daar ligt rond te toeren in mijn potje! Ik zie het zo al voor me, hoe lastig het is om het laatste lepeltje te pakken te krijgen!
Nee, wij, westerlingen hebben het niet zo op bewegend voedsel. Wij eten alleen dingen die stil liggen of die goed en wel dood zijn. Dat is niet overal zo. Er zijn streken, waar ze pas gelukkig zijn als ze een sprinkhaan kunnen verschalken en hem levendig tussen hun tanden kunnen horen en voelen kraken. Ik zou ze misschien wel eens proeven als ze dood en gebakken zijn, maar die kriebelende pootjes op mijn tong???? Ik mag er niet op denken. In Afrika eten ze zelfs soorten wormen en maden. (Ik ga daar mee vissen). Maar ik zag op TV iemand die van die dikke vette maden van onder de schors van een boom plukte, de kop afbeet en de rest savoureerde...
Meteen zag ik die Afrikaanse moeder tegen haren kleinen roepen: Jantje, eet Uw boterham op, anders is al uw toespijs weggelopen...
Bèèèkes.

Sommige mensen hebben duidelijk al last met een ijskreemke, die, als ze niet snel genoeg likken, de koek naar beneden drupt... Laat staan dat er nog pootjes aan zitten.

Maar als ik er over nadenk, ik eet ook wel eens levende beestjes! Oesters en moules parquées ofte levende mosselbeesten... Ik vind ze best lekker, maar Anny huivert als ze me dat ziet opslobberen. En geef toe, kikkerbillen zijn dan wel niet levend, maar 't zijn best ook rare beesten om op je bord te leggen. En heb je een garnaal of een kreeft al eens bekeken? Echt ook niet zo'n smakelijk zicht. En toch lusten we die met heelder kilo's.  Luc is nu bezig tomaten te kweken, en ik gaf hem een plant waaraan tomaten zouden groeien van meer dan een kilo, ik heb hem gezegd dat hij mij er dan maar eens eentje moet van geven, met garnalen gevuld... Kan ik met mijn wederhelft een hele week mee toe.

En ik lust heel erg graag een koteletje,  maar geef toe dat een varken die zich daar zielszalig ligt te draaien en te keren in een modderpoel, is ook niet meteen een referentie voor lekker vlees...

Misschien zijn die dikke maden uit die Afrikaanse boom ook niet slecht, maar het zou toch heel wat hersengymnastiek kosten om me dat te doen proeven. En ik zou echt heel grote honger moeten hebben vooraleer ik daar aan zou beginnen...

Dus, eigenlijk hebben we allemaal wel ergens iets wat een ander afschuwelijk vindt, en wat wij je het van het vinden... En hier in al onze weelde vinden het heerlijk om al die vreemde gerechten te proeven, en weten wellicht -héél gelukkig!- niet wat er allemaal in zit. Maar het is een beetje zoals bij de beenhouwer...Wat gaan we vanavond eten? en dan wanhopig de honderd meter lange toonbank bekijken, wat hebben we nog niet gehad ?

Zoals de kleine die geen ham wou eten, "Ik eet niet van het gat van een varken, ik wil een ei!"

djudedju

morgen is kiezinge... stemt voor de goei, je weet wel die heufh!ufe!gfdèyyefaoçià) of misschien voor de hco!ghàçhfpije!ohn !

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

vrijdag, juni 11, 2010

De dictatuur van de oppositie ?

Iedereen kent ondertussen het systeem regering versus oppositie... Alles wat de regering zegt of doet wordt afgeketst door de oppositie, of het nu goed of slecht is doet niets ter zake, men moet oppositie "spelen". En vice versa doet de regering krek hetzelfde met voorstellen van uit de oppositie.
We kennen dat vervelende systeem die heel wat goede ideeën vermoordt, en die de rede stelselmatig de nek omdraait.

Er doet zich een tweede niet onbelangrijk feit voor: onder de mom van democratie zijn er steeds meer partijen die Het Volk moeten vertegenwoordigen, wat tot een steeds verdere versnippering leidt. Dit brengt met zich mee dat de regering slechts kan bestaan uit hoofde van coalities, die steeds meer partijen en dus ook meer ideeën en verlangens bevatten.

Dit betekent dat, om tot een coalitie te komen, de partijen allemaal water in de wijn moeten doen, en hele stukken van hun programma moeten laten vallen of sterk afzwakken, om alsnog tot een "leefbaar" vergelijk te kunnen komen. Dat dit ten koste gaat van de kiezer die net voor dit gedachtegoed stemde, is iets waar beroepspolitici helemaal niet van wakker liggen. Zij zijn echter wel ongelukkig dat hun idee een stuk waarde verliest in hun eigen ogen.

Tot op heden hebben wij echter steeds een "brave" oppositie gehad, die gewoon het oppositiespelletje speelde tot vervelens toe. Ik heb echter grote schrik, dat dit in de nabije toekomst wel eens tot het verleden zou kunnen gaan behoren. Mocht er ooit een sterke figuur in de oppositie terecht komen, dan is het idee niet langer vreemd, dat deze een ander spel zou kunnen opzetten!

Laat mij het eens duidelijk maken met een (hopelijk) fictief voorbeeld. Na de verkiezing van 13 juni zijn de stemmen zo verdeeld, dat slechts een regering mogelijk is met een samenhang van VLD, CD&V en Spa aan Vlaamse zijde en hun pendants aan Waalse zijde... Dit kon uiteraard slechts door het brengen van "grote offers" in iedere partij. Ofte wie aan de pot wil zitten moet pluimen laten, zij zelf zullen dit dan weer "de verantwoordelijkheid opnemen" noemen. Maar als er nu in de oppositie een of enkele mensen zitten die het spel niet meer willen spelen volgens de geijkte spelregels, dan kan het volgende zich voordoen:

De leider van een behoorlijk goed vertegenwoordigde oppositiepartij, wil ten allen prijze toch enkele van zijn programmapunten verwezenlijken. Hij weet dat dit niet kan volgens het klassieke systeem, dus doet hij het volgende: hij gaat spreken met een van de regeringspartijen over het verwezenlijken van een van de zaken die die regeringspartij net heeft moeten laten vallen om tot regeringspartner te kunnen komen. Hij belooft zijn steun en de steun van enkele andere oppositiepartijen om alsnog dit punt te helpen verwezenlijken. Kostprijs? De steun van die partij om een van zijn punten waar te maken. Ik stel het hier heel simpel voor, want in werkelijkheid zal dit een heel complex spel zijn, waarbij oppositie en één van de regeringspartijen een punt samen opstellen, dat net voldoende is om het gezicht van de regeringspartij te redden in de ogen van de kiezers, en dat toch net niet dat is wat ze hebben moeten laten vallen om binnen de regering te zitten. Het wordt dus een spel van wankel evenwicht zoeken, maar als dit lukt, dan staat de deur open om punten te verwezenlijken van de oppositie (het wisselgeld), en krijgen we een uitholling van het systeem, en uiteindelijk het ineenstorten van heel het systeem. Einde van deze vorm van democratie...

Nieuw is dit niet, denk maar aan de manier waarop de abortus werd goedgekeurd indertijd. Er was maar één verschil, de actie werd toendertijd niet opgezet door een oppositiepartij, maar door een regeringspartij, met medewerking van de oppositie, tegen de toemalige CVP en regeringspartij in.

Je hoeft dus geen genie te zijn om een dergelijke structuur op te zetten, er moet alleen een voldoende sterke figuur zijn die voldoende stemmen achter zich kan stellen om de regering te laten kraken in de grondvesten.

Ik vrees dat er nu minstens één dergelijke figuur zit, en mijn enige hoop is dat de Franstaligen nooit met hem of zijn partij zullen willen spreken ( om geen namen te noemen). Maar tezelfdertijd schrikt mij dat denkbeeld ook af, want dat zou betekenen dat er steeds meer partijen komen die door allen of door velen uit het spel worden gehouden, zoals men nu al doet met het Vlaams Belang.

De enige mogelijke vrucht van een dergelijke houding is en kan alleen maar zijn dat het land de facto uiteen valt.

En is dat niet net...

dat zou een ultieme verrechtsing betekenen, en wat dat kan mee brengen leert de geschiedenis ons

tot de volgende ? En hopelijk lees je nu mijn blog in een nieuw kleedje !